voorstander van kunst in de openbare ruimte en van het instituut wijk-
kunstenaar dat we tot niet heel lang geleden kenden. Wie daar aan pro
beerde te tornen kreeg met een briesende Jan te maken. Terugkijkend
kunnen we niet anders stellen dan dat het destijds een gouden greep is
geweest om de gelden uit de verkoop van de kabel in te zetten voor de cul
tuurpodia in onze stad.
Er is een lange periode geweest dat uitgaven voor cultuur werden ge
zien als een onrendabele kostenpost. Inmiddels weten we beter. Haarlem
heeft zich ontwikkeld tot een van de meest geliefde steden van het land.
Als er ergens een vergelijkend lijstje wordt opgesteld over de kwaliteit
van steden dan zit Haarlem altijd ergens in de top. De mix van een histori
sche binnenstad, een goed winkelbestand, horeca, festivals en prachtige
musea en cultuurpodia maakt Haarlem zeer aantrekkelijk. Samen met
zijn toenmalige collega bestuurders heeft Jan dat destijds goed gezien. En
het is zijn verdienste dat hij iedereen ervan wist te overtuigen dat inves
teren in cultuur de stad veel op zou gaan leveren. Een wandeling door het
hedendaagse Haarlem bewijst zijn gelijk.
Op het stadhuis wasjan geliefd. Niet alleen in het politieke en bestuur
lijke circuit maar ook bij de ambtenaren met wie hij werkte. Dat waren
hechte teams waarin over en weer grote loyaliteit bestond. Ook onze
ambtenaren die Jan gekend hebben zullen hem zeer missen. Niet in de
laatste plaats de bodes die hem bij tijd en wijle een borrel inschonken.
Ook onder werktijd, zonder daar verder met wie dan ook over te praten
natuurlijk. Nadat hij tien jaar geleden verhuisde naar Amersfoort, hield
hij toch met onze stad en de mensen een sterke band en hij was er dus re
gelmatig.
Met Jan is een Haarlemmer heen gegaan die zich zijn leven lang met vi
sie en daadkracht heeft ingezet voor de stad. Een Haarlemmer van wie we
hielden omdat hij in alle opzichten het tegenovergestelde van een grijze
muis was.
Ab van Schooten
29 juni 1934-20 november 2014
In Schalkwijk staat ergens een flatgebouw niet binnen de rooilijnen die
tevoren waren vastgesteld. Het moet eind 1985 geweest zijn, toen een
BERNT SCHNEIDERS
NECROLOGIËN
