De PvdA was in die tijd op het toppunt van zijn macht en dat kwam tot
uiting in de portefeuille verdeling. Met name de stadsvernieuwing bood
aan een ambitieuze bestuurder veel kansen die Van Schooten met graagte
greep. Geholpen door flinke ambtelijke ondersteuning en vooral door het
zeer ruim door het Rijk gevulde fonds stadsvernieuwing kon hij aan de
gang gaan, met name in de wijken Burgwal, Rozenprieel en Leidsebuurt.
Leidend beginsel bij alle plannen was niet afbreken maar herstellen.
Langzamerhand werd echter duidelijk dat sloop en nieuwbouw soms be
ter en goedkoper was, maar alle discussie over dit politiek gevoelige punt
wist Van Schooten de kop in te drukken.
Bij het naderen van de verkiezingen van 1986 werden binnen de PvdA
de messen geslepen. Hoe zeer Van Schooten politiek en bestuurlijk een
geduchte factor was in de ogen van velen, bij zijn achterban was er ver
zet gegroeid tegen vooral zijn persoon en optreden. Kandidaat van de te
genstanders was wethouder van onderwijs Loeki van Baaien. Naar verluid
staakten de stemmen op de besloten afdelingsvergadering herhaaldelijk.
Uiteindelijk kwam Van Schooten wel als winnaar naar boven, maar alleen
omdat tegenkandidaat Loeki van Baaien zich terugtrok. Van Schooten
zelf deed de tegenstanders laatdunkend af met de term 'onderwijsmaf-
fia'. Daarmee duidde hij op de groep PvdA-leden die in het onderwijs
werkzaam waren en dus aan Loeki van Baaien als lijsttrekker de voorkeur
zouden geven. Of dat ook werkelijk zo is gegaan is niet meer vast te stel
len. Waarschijnlijker lijkt dat Van Schooten minder oog heeft gehad voor
veranderende opvattingen bij zijn achterban. Hoe het ook zij, diezelfde
achterban kon Van Schooten niet veel verwijten. De PvdA behaalde een
klinkende verkiezingsoverwinning van zestien zetels, een winst van vier
zetels. Of de gelijk met de verkiezingen lopende reclamecampagne van
het Haarlems Dagblad met grote posters overal in de stad met de foto van
loco burgemeester Van Schooten met ambtsketen alleen bedoeld was om
meer abonnees te winnen, geloofden slechts weinigen. Een toevallige sa
menloop kan het nauwelijks genoemd worden, tenslotte was de meer dan
goede verstandhouding tussen hoofdredacteur Frans Nijpels en Ab van
Schooten een publiek geheim.
Van Schooten kon weer formeren. Tijdens de laatste dag van de onder
handelingen wist hij het cda zo ver te krijgen alleen met de PvdA een col
lege te vormen. Hij kwam daarmee tegemoet aan de wens van zijn ach
terban een zo links mogelijk college te vormen (dus zonder de wd) en
misschien veel belangrijker, de nieuwe generatie in de personen van Wie-
be Koster en Bert Bruijn kreeg de mogelijkheid mede aan het roer te zitten.
NECROLOGIËN
