voeding van twee kinderen. Als alleenstaande
vrouw moest zij de crisisjaren in een sociaal iso
lement rondkomen van een laag onderwijzers
salaris. Een moeilijke jeugd dus voor Kees, die de
hem gegeven naam Cornelis uit wrok tegen zijn
vader nooit meer wilde gebruiken.
Kees studeerde aan de Haarlemse Kweek
school voor onderwijzer. Die opleiding werd in
de oorlog afgebroken vanwege het risico dat de
bezetter daar jonge mannen zou ophalen om
in Duitsland te werken. Daarom bracht Kees
de oorlog grotendeels thuis door. In het laatste
bezettingsjaar assisteerde hij bij de Haarlemse
verzetskrant De Patriot. In 1949 ging Kees als
dienstplichtige naar Nederlands-Indië, waar hij
de gevechtsdienst ontliep door voor een krantje van het leger te schrijven.
'Kees zag hoe Nederland vreselijke dingen deed in het land, maar die in
formatie kon hij niet kwijt. Hij moest allemaal leugens opschrijven over
wat er werkelijk gebeurde in Indië', zegt zijn oudste zoon en mijn vader
Max. Hoewel Kees volgens Max altijd zweeg over de vreselijke dingen die
het Nederlandse leger daar deed, heeft die tijd wel zijn levensmotto ge
vormd. 'Kees vond dat democratie alleen maar kon functioneren met het
bestaan van openheid', zegt Max.
De kweekschool maakte Kees niet af maar toch kreeg hij, net als zijn
jaargenoten, het diploma. Bij terugkomst uit Nederlands-Indië kon hij
als beginnend journalist aan de slag bij het Vrije Volk. Hij werd geplaatst
in Zwolle waar hij zijn vrouw Jannie leerde kennen. Na Zwolle schreef hij
ook voor de edities Eindhoven, Arnhem en uiteindelijk Haarlem, waar hij
zijn journalistieke loopbaan als chef stad afsloot.
Jannie (geboren Molenaar) en Kees trouwden in 1952 en ze kregen uit
eindelijk drie zoons. Ze gingen in 1964 aan de Welgelegenstraat in Haar
lem wonen. Dat adres wordt door meerdere mensen geschetst als 'een
zoete inval' waar iedereen welkom was. Het was vooral Jannie die een
goed ontwikkelde neus had voor mensen die steun, opvang, spullen, geld
of eten nodig hadden. De rolverdeling in dit huishouden was duidelijk:
Jannie besloot en Kees volgde. 'Kees wist veel, maar was slecht in praten
over persoonlijke dingen. Jannie kon dat wel', zegt Max. Machteld Tila-
nus, die het stel in 1970 leerde kennen, herinnert zich dat Kees het liefst
praatte als hij echt wat te vertellen had. 'Kees trok zijn mond niet open om
HAERLEM JAARBOEK 2014
