beter te beschermen. Uitgangspunt van het verdrag is dat het archeologische
erfgoed integrale bescherming krijgt.
De Wet op de archeologische monumentenzorg is de Nederlandse uitwerking
van het Verdrag van Malta. De wet heeft als doel bodemverstorende
activiteiten beter te reguleren. Het is een raamwet die gemeenten verplicht
om archeologische waarden in bestemmingsplannen vast te leggen. Binnen
de kaders van rijks- en provinciaal beleid geven zij invulling aan de zorg voor
archeologie binnen hun grondgebied. De wet is in 2007 in werking getreden.
Een aantal van deze onderzoeken is reeds besproken in het artikel: 'Op de
Haarlemse strandwal', in: HaerlemJaarboek 2012 en zal hier daarom niet aan
de orde komen. Het betreft vooral archeologische resten die dateren uit de
prehistorie.
J. de Jong, 'Het Burgwalgebied; waarnemingen en onderzoek', in: Haarlems
Bodemonderzoek 18, Haarlem 1984, p. 33-49.
E. Jacobs (red.), Spitten aan het Spaarne. Archeologisch onderzoek onder de
GravinnehofinHaarlem, Haarlem 2002, p. 9-29.
H.H. van Regteren Altena, B.M. Speet, 'Middeleeuws Haarlem. Een
archeologische en stadsvergelijkende verkenning' in: Bulletin Koninklijke
Nederlandse Oudheidkundige Bond, 1982.
P. Groeneveld, Dagrapporten 96KOK en 99KRM, 1996 en 1999.
R. van Oosten, 'Haarlem-Bakenes. Een dwarse interpretatie van de 14e eeuwse
stedelijke ontwikkeling', in: Haarlems Bodemonderzoek39, Haarlem 2011,
p. 81-102.
E. Weber, 'Graven aan 't Krom 29-39: ophogingslagen en putten in de
middeleeuwse stadsuitleg Bakenes', in: Haarlems Bodemonderzoek 39, Haarlem
2011, p. 15-40.
Parallellen daarvoor zijn in andere steden te vinden, zoals in Schiedam en
Alkmaar.
J. Schimmer, 'Een 14e eeuwse pottenbakkersoven in de Haarlemse binnenstad',
in: Haarlems Bodemonderzoek 10, Haarlem 1979, p. 7-52.
Dit getal is het officieel geregistreerde aantal beerputten, opgegraven door
de gemeente of in opdracht van de gemeente. Er is daarnaast nog een groot
aantal beerputten dat voor die tijd is opgegraven of leeggehaald en beerputten
die voorheen, en nog steeds, worden leeggehaald door liefhebbers op niet
wetenschappelijke en illegale wijze. Exacte aantallen zijn niet te noemen,
maar het vermoeden bestaat dat het er minstens zoveel zullen zijn als de
geregistreerde.
Het Deventersysteem is een landelijk classificatiesysteem voor Laat- en Post-
Middeleeuws aardewerk en glas.
HAERLEM JAARBOEK 2014
