NIEUWE
No. 21.
Zondag 29 April 1877.
2® Jaargang.
voor het gouden peest van
Adres van HH. DD. Hoogwaar
digheden den Aartsbisschop en
de Bisschoppen van Nederland
aan Z. M. den Koning.
UIT DE DAGEN YAN DE TENTOONSTEL
LING TE AMSTERDAM.
HAARURSCHE (III RIET.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor HaarlemI75 Cents.
Buiten Haarlem franco per post90
Afzonderlijke Nummers76
Dit bind verschijnt twee maal per week.
In half formaat 'S WOENSDAGS ATONDS.
In geheel „ZATERDAGS
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Yan 1—6 regels30 Cents,
Elke regel moer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Zaterdags en Woensdags
vóór 12 uur 's middags ingewacht.
Uitgever W. KÜPPER8.
Z. H. PIUS IX.
Bedrag der vorige opgavenf 83,11
Uit liefde voor Z. H. den Paus. 2,50
Totaal f 85,61
Z. D. Hoogwaardigheid Mgr. A. J. Schaep-
®anAartsbisschop van Utrechtzal zich aan het
hoofd plaatsen van de deputatiedie naar Rome
zal vertrekken, om de gelukwenschen derNo-
derlandsche Katholieken aan Z. H. den Paus
°p zijn gouden jubelfeest aan te bieden. Yoor
de ontvangst der Nederlandsche deputatie op
het Vaticaan is, gelijk wij reeds in ons vorig
lommer bericht hebben, de dag van 15 Mei
bepaald.
Dit adres is van den volgenden inhoud:
Aan
Zijne Majesteit den Koning.
Sire!
De ondergeteekendehoofden der Katho
lieke Kerk in Nederlandgeven met verschul-
digden eerbied aan Uwe Majesteit te kennen:
dat, blijkens de door Z. H. Paus Pius IX
op den 12n Maart jl. uitgesproken Allocutie,
de in-bezit-neming van den Kerkelijken Staat
door de Regeering van het koninkrijk Italië
niets anders ten gevolge heeft dan de vermin
dering der vrijheid en onafhankelijkheid van
den H. Stoel, ook onder het opzicht van het
geestelijk gezag;
dat niet alleen blijkens voormelde Allocutie,
Waar ook blijkens alom bekende feiten de sinds
1870 door de ltaliaansche Regeering uitgevaar
digde wetten en besluitenniettegenstaande
de zoogenaamde Wet op Waarborgen, geen
ander gevolg hebbendan het belemmeren der
volle en ongestoorde vrijheiddie Z. H. de Paus
tot het vervullen van Zijn heilig ambt be
hoeft
dat maar te zeer bewaarheid is de klacht,
in dezelfde Allocutie vervatwaarbij de over
weldiging van Rome wordt voorgesteld als
niet zoo zeer ten doel hebbende het verdruk
ken der wereldlijke heerschappijals wel „het
gemakkelijk vernietigen van alle instellingen
der Kerk, het omverwerpen van het gezag,
den H. Stoel behoorend, en het algeheel ver
nietigen der macht van Christus' Stedehouder;"
dat de ondergeteekendenmet het oog op
deze onbetwistbare en onloochenbare feiten,
zich verplicht achten tot Uwe Majesteit te
naderen, overtuigd als zij zijn, dat de vrij
heid van hunnen godsdienst in de vrijheid van
het hoofd der Kerk steeds meer en meer wordt
bedreigd
dat zijsteunende op de rechtvaardigheid
en de edelmoedigheid, steeds door Uwe Ma.
jesteit aan Hare Katholieke onderdanen be
toond en bekend met den eerbiedsteeds door
Uwe Majesteit den Paus toegedragen
van Uwe Majesteit verzoeken:
dat het Haar moge behagen aan Hare Re
geering te gelasten, om in overeenstemming
of in overleg met de andere mogendheden tot
de Regeering van Italië zoodanige vertoogen
te richten of zoodanige maatregelen te ne
men, als kunnen strekken, om de vrijheid en
onafhankelijkheid van den H. Stoel te hand
haven en het recht Harer Katholieke onder
danen te verzekeren.
Hetwelk doende enz.
(Volgen de Onderteekeningen.)
HET „HEILIGE" RUSLAND.
Na maanden lang de rol van huichelaar
gespeeld te hebben, van vredesvriendvan
„beschermer" der Oostersche Christenen
heeft het „heilige" Rusland eindelijk het
masker voor een gedeelte afgeworpen en
aan Turkije den oorlog verklaard. Juist
zoo als onbevooroordeelde verstanden altoos
voorspeld hebben is het dus ook uitgeval
len. Rusland heeft gemobiliseerd, geconfe
reerd, geprotocolleerd en geïntrigeerd, tot
de onmogelijke tijd van oorlogvoeren ver
streken isde voorjaar8overstroomingen
gedaan en de groote wegen opgedroogd
zijn. Dwazen zijn zijdie iets anders ver
wachtten Met vredelievende oogmerken mo
biliseert men geene legercorpsen en laat
men geen honderdduizenden krijgers naar de
grenzen inarcheeren en daar maanden ach
tereen tot bedreiging van den nabuur kam
peeren. De huichelarij van het „heilige"
Rusland iS bekroondgeworden door de
lang verwachte oorlogsverklaringmaar
of de huichelarij eveneens door zegepralen
en wapenroem zal schitteren valt te be
twijfelen; want nooit waren de Turken
zóó geducht tot den krijg toegerust als nu
en nooit hebben zij de gunstige natuurlijke
gesteldheid van hun land ter verdediging
zóó tot hun voordeel aangewend. Het is
zeker dat de Russen dezen keer een' zwa-
ren strijd te voeren zullen hebben.
Er is dan voorloopig een einde gekomen
aan de ergerlijke vertooningen der diplo
matie, wier machteloosheid om iets dege
lijks voor de vervolgde Christenen en het
behoud des vredes tot stand te brengen,
op nieuw helder gebleken is. Daags voor
den len April bracht deze verwaande diplo
matie nog haar afzichtelijke misgeboorte,
het protocol ter wereld en meende eenen
grooten heldendaad hiermeê verricht te heb
ben. De waarde van dit staatsstuk komt
echter zoo wat overeen met een Aprilgrap;
maar eene grap, die het menschdom duur
te staan komt, daar zjj de eensgezindheid
der grootmachten, waarop ze niet weinig
bluftenreeds na verloop van weinige dagen
gelijk eene zeepbel heeft zien uiteenspatten.
De Czaar een' brief van den grootvorst
Nikolaas in de hand houdende, heeft ge
zegd: „Mijne heeren! Wat mijn zeer be-
„minde broeder Nikolaas zegtis geheel
„juistde zaak is geklonkenik heb ge-
„hoör gegevén aan den wil van mijn volk
„en aan mijn Christenplicht; gij zult onder
„zijne edele aanvoering voor het Grielcsche
„huis op den grond der Bulgaarsche mar
telaars strijden, en ik ?al hier blijven,
„om den allerhoogsten God te smeeken, dat
„Hij de wapenen van het heilige Rusland
„zegene."
iulke taal lezende kan men een gevoel
van diepe verontwaardiging niet onderdruk
ken. Nóg praalt de huichelarij met het
schoone doel de broeders der Bulgaarsche
martelaars te beschermenen zijwier han
den en zielen bezbedeld zijn met het bloed
van tallooze Poolsche martelaars, durven
het nog wagefn de door hen diep beleedigde
menschheid te misleiden! Gelukkig reeds
lang hebben vele de Russische bedriege
rijen en heiligschenderijen opgemerkt en
is hst thans zóó ver gekomen dat alleen
zij die willens en wetens bedrogen willen
zijn, nög geloof slaan aan de walgelijke
Russische schijnheiligheid.
„Het doel heiligt de middelen." Con-
stantinopel is het voornaamste doelbe
scherming der Oostersche Christenen het
bedriegelijk voorivendsel.
Om dat doel te verbergen beproefde het
„heilige" Rusland Europa maanden lang -
een rad voor de oogen te draaien. Als
of Europa Rusland nog niet genoeg kende
Alsof Europa geloof wilde slaan aan hui
chelachtige betuigingen van met het bloed
der Poolsche martelaars bevlekte „bescher
mers" van Oostersche Christenen
Constantinopel is het doel en toch wil
de onverbeterlijke huichelaar Eufop* nog
wijs maken dat het geenszins om uitbrei
ding der grenzen te doen is!
Welnu dan, „christenplicht" doet den
Czaar het zwaard uit de schede trekken
en de volvoering van dien plicht zal
den grond der Bulgaarsche martelaars
drenken met het bloed van duizenden on-
schuldigen, die in 't minst geen deel ge
nomen hebben aan vervolging van Chris
tenen, terwijl de Czaar, die wijselijk zich
niet naar het oorlogstooneel begeeft in-
tusschen „den allerhoogsten God smeeken
zal, dat Hij de wapenen van het heilige
Rusland zegene."
Arme soldatenUw dierbaar leveu wordt
als niets geteld! Gij zult bij honderden,
ja duizenden verminktgedooduwe fami-
liën in rouw en droefheid gedompeld, ge-
heele landstreken verwoest en hare bewo
ners tot den bedelstaf gebracht worden,
om den Czaar de Bulgaarsche martelaars
te doen wreken, 0 neen om te trachten
Constantinopel voor hem te veroveren.
Toch zal het een verrassend schouwspel
wezen de soldaten van den schuldigen aan
de Poolsche martelaars in een strijd op
leven en dood gewikkeld te zien met die
der aanrichters van de Bulgaarsche gru
welen. Mochten de ergste gevolgen nu ook
maar neerkomen op de wezenlijk schuldi
gen en de schijnheiligheden en Gode be-
leedigende bedriegerijen en voorwendsels
van heerschzuchtigen de welverdiende be
straffing en beschaming ten spoedigste in-
oogsten, ook tot waarschuwende voorbeel
den voor andere geloofsvervolgersdie zich
onkwetsbaar wanen.
D. G.
Onder hen, die zich gedurende het Tuin-
bouw-congres te Amsterdam tameljjk hebben
moeten behelpen, behoort zoo schrijft men
aan de Amersf. Ct.ook prof. dr. Philippe
Phoebes, uit Giessen, een in de geleerde we
reld hoog aangeschreven man.
De vorige week kwam hij aan en liet zich
door een kruior naar het Amstel-Hótel bren
gen. Daar was echter alles bezet en werd hij
afgewezen; hij liep toen nog eenige andere
hótels af, doch nergens kon hij onder komen.
„Maar weet je dan geen kamer voor me te
vinden vroeg de professor aan don man
die zijn valies droeg. „Ik kan toch niet onder
den blooten hemel blijven!"
„Ja ziet u, mijnheer," was het antwoord,
„alles is vol; en die een kamer heeft is haar
al lang kwijt ookmaar De man hield
hield even op, bedacht zich een oogenbliken
vervolgde toen: „Maar mijnheer behoeft toeh
niet op straat te blijven; als mijnbeer zich een
beetje behelpen wil, dan zou mijnheer welbij
mij kunnen logeerenwij hebben toch een ka
mertje, dat wij haast niet gebruiken."
De professor, die al blij was dat hij onder
dak kon komen, nam het aanbod gretig aan,
en zoo is een der beroemdste mannen van de
wetenschap gehuisvest in een achterbuurt bij
een kruier.
Natuurlijk werd deze zaak spoedig ruchtbaar
en kwam ze ter oore van de Tentoonstellings
commissie. Onmiddellijk begaf zich toen een
der leden naar prof. Phoebes met de uitnoo-
diging om bij hem zijn intrek te nemen, tevens
ten bewijzo dat de van ouds bekende Holland-
sche gastvrijheid nog volstrekt geen ij dele klank
geworden is. Doch alle pogingen om'den Duit-
scher tot verhuizen te bewegen waren vruch
teloos. Hij gevoelde zich bij zijn nederigen
hospes zóó te huis en zóó op zijn gemakdat
hij van geen verandering van logies wilde
weten; hij vertelde zelfs dat hij met genot al
eens had deelgenomen aan den disch met de
kruiersfamilie. Aardappelenzooals men begrijpt
de hoofdschotel op het „diner," beweerde hij
nog nooit zoo lekker te hebben gegeten, en
hij kon geen woorden vinden om de Hollandsche
zindelijkheid in het algemeen en die van zijn
hospita in het bijzonder naar eisch te roemen.
Een paar dagen geleden riep hij in vervoering
uit tot iemand, die hem in zijn „hötel" een
bezoek kwam brengen: „Ach, lieber Herr
zeigen Sie mir doch einmal ein wenig Staub
hier P Ieh habe noch garnichts davon gesehen."
TIEN DAGEN IN EEN MIJN.
Woensdag voor een week, juist toen de
mijnwerkers in Tynewydd Mine bij Pontyprid
op het punt waren hun werk te verlaten,
hoorden zjj het loeiend geluid van naderende
wateren, die de mijn overstroomden. IJlings
vluchtende bereikten de meesten nog even bij
tijds de mijnschacht en werden omhoog ge
trokken, doch veertien mannen en jongens
ontbraken. Onmiddellijk boden zieh vrijwilligers
aan, om eene poging tot redding te wagen.
Toen zij omlaag gedaald waren, vonden ze
dat alle tunnels tot aan het verwulf toe vol
water stonden, zoodat ze moesten aannemen
dat allen verdronken waren. Met het oor tegen
de steenkolenwanden gedrukt luisterendehoor
den ze echter een zwak geluid van kloppen.