NIEUWE
DE GEVANGENE VAN HETVATICaI.
No. 51.
Zondag 5 Juni 1877.
2e Jaargang.
OFFICIEEL BULLETIN.
Jubilé van den Paus.
HAARlMStHE COÜRAIT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem75 Cents.
Buiten Haarlem franco per post90
Afzonderlijke Nummers6
Dit blad verschijnt twee maal per week.
In half formaat 'S WOENSDAGS AYONDS.
In geheel ZATERDAGS
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
IUENDMt
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cents per advertentie k Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Zaterdags en Woensdags
vóór 12 uur 's middags ingewacht.
Uitgever W. KUPPERS.
|B—PBH
H. M. de Koningindie sedert drie of
vier dagen lijdende was aan verkoudheid
is zoo hevig benauwd en krachteloos gewor
dendat Hr. Ms. toestand spoedig zeer
ernstige zorg baardeen werkelijk in den
verloopen nacht en morgen een nog drei
gender voorkomen kreeg.
Er is eenigen stilstand in 't toenemen der
gevaarlijke verschijnselen gekomen.
Later bericht: Er was eene kleine
flikkering. De lijderes is volkomen bij ken
nis. De toestand blijft meer dan zorgelijk.
Heden ochtend 84/2 uur. Hare Ma
jesteit heeft een zeer onrustigen nacht door
gebracht de toestand is voor het oogenblik
niet erger dan gisteren.
Heden middag 4 u. 30 min. Groot
is de deelneming onder alle standen bij de
ziekte der geliefde Vorstin.
Naar wij vernemen bestond bij de Katholie
ken van Haarlem algemeen het voornemen om
Zondag 3 Juni te vlaggen, ter gelegenheid
van het gouden jubelfeest van Z. H. Pius IX.
Wij noodigen hen uitbij den ernstigen ziekte
toestand van de doorluchtige en beminde Vor
stin, op dien dag alle uiterlijk vertoon van
feestviering achter te laten, en het vlaggen
enz. uittestellen tot denr 16 Juni, 31en ver
jaardag van het Pausschap van Z. H. Pius IX.
De Gevangene van het VaticaanHelaas
waarom moet deze wanklank het gehoor
treffen, nu het selioone ensemble van ge
heel de Katholieke wereld, den gouden
Jubilaris ter eere, de heerlijkste toonen
eener bovenaardsche muziek doet weer
klinken!
Want Gevangene is Pius IX, wat de
Italiaansche regeering en de vijanden dei-
Kerk ook mogen zeggen. Wel draagt hij
geen ketenen van gevangenschap, maar er
zijn banden, die meer knellen dan alle
koorden en ketenen, 't zijn die, waarmede
de geestelijke vrijheid en onafhankelijkheid
van den H. Stoel gebonden zijn. Pius IX
zit wel in geen enge gevangenis, maar hij
is overgeleverd aan de willekeur eener
regeeringdie, door hetgeen zij reeds tegen
de Kerk ondernam doet zien, hoe zij het
huichelachtig woord van Cavour „Eene
vrije kerk in een vrijen staat" opvat. Z. H.
heeft het in zijne Allocutie van Maart jl.
gezegd, en alle Katholieken zeggen het
hem na: De Paus kan te Rome niet an
ders zijn, dan als Souverein of als Ge
vangene.
In nommer 25 van dit blad hebben wij
breedvoerig aangetoond, dat de Paus de
vrijheid en onafhankelijkheid mist, die hij
voor het bestuur der Kerk behoeft. Wij
komen daarop heden niet terug, maar wij
wenschen een paar feiten te vermelden die
wat wij neerschreven nader bevestigen.
Dez r dagen werden eenige pelgrims te
Bologne door studenten beleedigd, be-
spogen en zelfs geslagen. De politie kwam
tusschenbeide had zij misschien orders
van hooger hand? en nam eenige bel
hamels gevangen. Een lid der Kamer in
terpelleerde over dit feit den Minister, en
Nico ter a antwoorddedat de politie goed
gehandeld hadwant dat het voor het
oogenblik voor Italië van het hoogste be
lang was er bewijs van te geven, dat de
H. Vader eene volmaakte vrijheid bezit.
De zeer liberale Kamer legde zich bij dit
antwoord heel deemoedig neer. Men durft
de manifestatie der Katholieken in het
Vaticaan niet tegen te gaannu geheel de
wereld de oogen naar Rome gericht heeft.
Deed men het, dan zou de Allocutie door
de Italiaansche Regeering zelve bevestigd
zijn, en dan ware het voor geheel de
wereld bewezendat de Paus zelfs de vrij
heid mist om de geloovigen te ontvangen
en hun een woord toe te richten. Men
durft de heerlijke manifestatie der Katho
lieken niet te beletten, hoe gaarne men
het ook zou willen. Maar wat men voor
het oogenblik mot durft dat kan men later
doen, en de vrijheid, die men heden den
H. Vader laat, hangt geheel af van de
willekeur der regeering, die ze morgen
kan terugnemen.
Intusschen wordt door de regeering zelve
een waakzaam oog gehouden op den Ge
vangene en zijne bezoekers. Een bericht
gever schrijft dienaangaande uit Rome
van den l7en Mei. „Bij het vex-laten van
„het Vaticaan moesten de pelgrims (Duit-
„schers), gelijk dat overigens dagelijks ge-
beurt, doorgaan tusschen twee rijën van
„gendarmen en politieagenten, wier vijan
dige tegenwoordigheid, onheilspellende
„houding en weinig sympathieke blikken
„genoeg zijn om overvloediglijk te bewij
zen, hoe weinig vrij en onafhankelijk de
„H. Vader is in de hoofdstad der Katho
lieke wereld. Ongelukkig de pelgrim, die
„zou vergeten hebben zijn roode kruis
„vele bezoekers van het Vaticaan dragen
„een pelgrims-kruis af te leggen of te
„verbergen! De hand van een politiedie
naar, somwijlen tamelijk eerbiedig, maar
„ook dikwijls zeer brutaal, is aanstonds in
„de weer om den pelgrim op zijn verzuim
„opmerkzaam te maken en zelfs hem zijn
„kruis te ontnemen."
"Wat deze berichtgever schrijft wordt
door latere correspondentiën bevestigd. Na
„afloop van de audiëntie den 25 Mei aan
„Fransche pelgrims gegeven, vergezelde
„ik een pelgrim r schrijft een bericht
gever die een pelgrimskruis op de
„borst droeg. Nauwelijks waren wij de
„stoep van het paleis afgegaanof een der
„Italiaansche wachten naderde, en deed
„als wilde hij het kruis afnemen. Het zou
„doelloos geweest zijn op dit punt eenen
„twist aan te gaan, en mijn vriend deed
„dan ook zijn kruis weg, dat den politie
dienaar zoozeer hinderde. Op een anderen
„dag gebeurde iets dergelijks met een Belg
„maar deze liet niet toe dat men zoo zijne
„vrijheid schond en wilde zijn goed recht
„handhaven. Eindelijk moest hij toch voor
„het geweld zwichten maar niet dan na
„verklaard te hebben, dat hij ter plaatse
„waar het behoort zijn protest zou afgeven,
,,'t geen hij werkelijk deed door zich te
„haasten eene nota in te dienen bij den
„Belgischen gezant, die beloofde zijne klacht
„te zullen ondersteunen." Wij hebben
hierbij niets te voegen de feiten spre
ken luid genoeg dan dit eenezelfs de
cipiers ontbreken aan de deur van 's Pau
sen gevangenis niet!
Overigens wat men nog in de laatste
dagen in Italië sprak of schreef, doet dui
delijk zien, dat men niet alleen de vrijheid
en onafhankelijkheid van den H. Stoel wil
aan banden leggen, maar er op uit is om
de geheele geestelijke macht van den Paus
te vernietigen. Men weetdat de waarbor-
gen-wet den H. Vader het weinig je vrijheid
verzekert wat hij nog geniet, en dat de
Minister Mancini zich op die wet beroept,
ten bewijze, dat de H. Vader vrij en on
afhankelijk is. Welnu: bij de behandeling
van de wet op de misbruiken der Geeste
lijkheid in den Senaat, zeide onder meer
de al te bekende Moleschott„Naar mijne
„overtuiging is de tijd niet ver meer af,
„waarop alle burgers de noodzakelijkheid
„zullen erkennen, om de waarborgenwet
„af te schaffen, en de wet op de misbruiken
der Geestelijkheid is er slechts een eerste
„stap toe." Het radicale blad, deCapitale,
zegt„Voor ons is de waarborgenwet de
„ondoordachtste daad en de onverschoon-
„baarste concessie, die men ten nadeele
„van den Staat kon doen. Een gouverne
ment, dat zich Italiaansch wil noemen,
„heeft de plicht deze bladzijde uit de heden-
„daagsche geschiedenis zonder verwijl uit
„te wisschen." Eindelijk de Diritto, het
officieuse orgaan van den President-minis
ter verklaart„Wij zelf moeten ons poli
tiek en historisch recht op Rome en het
Pausschap verzekeren. Het is zonneklaar,
„dat het bestaan van het Pausschap on-
„vereenigbaar is met het onze."
Duidelijker kon men niet spreken. Men
legt thans de maskers af, en terecht, hui
chelen gaat niet meer aannu de H. Vader
in zijne Allocutie de plannen van de vij
anden der Kerk zoo duidelijk heeft uiteen
gezet. Intusschen danken wij hen voor
hunne rondborstige verklaring. Wij wisten
wel waar zij heen wilden, maar het is al
tijd goed het uit hun eigen mond te ver
nemen. Hunne woorden zijn de apologie
der Allocutie.
Doch wij vreezen hunne aanslagen niet.
Wij hebben de zekerheid uit het geloof,
dat het zoover niet zal komen. God waakt
over zijnen Stedehouder en zijne Kerk, en
de poorten der hel zullen tegen haar niets
vermogen. Wij hebben zelfs het vaste ver
trouwen dat God, die Pius reeds zoo vele
bijzondere gunsten schonk, en hem in deze
dagen in zijne gevangenis meer troost en
vreugde en glorie verleende dan hij ooit
als koning der Kerkelijke Staten hadHem
nog deze laatste gunst zal verleenen van
de triumf der Kerk te zien, en ons het
geluk van bij een vurig dankgebed aan
God de blijde kreet te kunnen voegen
Leve Pius IXPaus en Koning
VI.
Buitenland. Amerika. Den 24n Mei,
na de ontvangst der Iersche deputatie waarvan
in ons vorig nummer verleende Z. H. audiëntie
aan de Amerikaansche pelgrims in de consistorie
zaal. De pelgrims waren 200 in getal, 50 priesters
en 150 leeken, en hadden aan hun hoofd den
Aartsbisschop van Philadelphiaen de Bisschop
pen van PitaburyNatchitoches, Albany, Louis
ville, Detroit, St Cloud, Greenbay, Hartfort
en d'Albot. Z. H. verscheen ten half een in
de zaalvergezeld van verscheidene Kardinalen
en Bisschoppen, onder wie men opmerkte HM.
E.E. Bilio, Nina, Bandi, Borromeo, Oreglia}
Sacconi en HM. Hoogw. de Bisschoppen van
Poitiers, Nancy en Bazel. De Aartsbisschop
van Philadelphia las een adres voor. Na te
hebben gezegd, dat zij, zelfs uit de meest
verwijderde streken der Vereenigde Staten,
gekomen waren, om bij gelegenheid van Pius'
gouden jubelfeest voor den pauselijken troon
hunne gelukwenschen neer te leggen, en hunne
verknochtheid aan den H. Stoel, te bevestigen,
betuigde hij hunne erkentelijkheid voor de vele
weldaden, tijdens het Pausschap van Z. H.
aan de Kerk in de Vereenigde Staten bewezen:
voor het schenken van de Onbevlekte Ontvan
genis tot hare bijzondere patrones, voor het
vermeerderen der kerkelijke provinciën van 1
tot 11, voor de verdrievoudiging van het getal
bisdommenvoor twee Congressenmet bijzon
dere volmacht van Z. H. gehouden en voor
gezeten door een apostolischen delegaat, voor
tal van andere weldaden, welke ter verleven
diging van de propaganda des geloofs vrucht
baar geweest zijnen eindelijk voor de uitsteken
de weldaad van de verheffing van den
Aartsbisschop van New-York tot Kardinaal.
Voor al deze weldaden dankten zij God en Z.
H.en smeekten ten slotte den pauselijken
zegen af voor zieh zeiven, voor hunne bis
schoppen, voor de geestelijkheid en voor alle
geloovigen.
De Paus, op zijn troon gezeten, zeide
dankbaar te zijn, dat hij zoovelen zijner ge
trouwe kinderen der Vereenigde Staten voor
zich zag. Voorts herinnerde Z. H. er aan,
hoe een uitstekend Kardinaal, toen poeniten-
tiafiushem in den beginne van zijn pontificaat
nu 30 jaren geleden, voorzegd had, dat van
Amerika voor de Kerk een groote troost zou
uitgaan. Thans mocht hij de vervulling dier
voorspelling aanschouwen. Verder sprak Z. H.
met grooten lof van de Amerikaansche natie,
en van de grootsche dingen, die zij heeft tot
stand gebracht. Nu reeds, in hare prille jeugd,
wekte zij den naijver der Europeesche natiën
op. Doch zoo ging Pius voort er waren
dwalingen der jeugd zoowel bij natiën als bij men-
schenen hij wilde hen op een tweetal wijzen
die hij in de Vereenigde Staten had opgemerkt:
te groote voortvarendheid in het najagen der
wereldsche zaken en een te trotsch gevoel van
onafhankelijkheid. Zij gingen er groot op re
publikeinen te zijn hier vertoonde het ge
laat van den Paus een lachwaarmede de hem
omringende kardinalen instemden maar
zij moesten niet vergeten, dat allen het hoofd
moeten buigen om het Paradijs binnen te gaan.
Zij moesten nederig zijn en de materieele za
ken niet te veel op den voorgrond plaatsen. Ten
slotte zegende Z. H. het gansche Amerikaan
sche volkde Katholiekenopdat zij mogen
blijven volharden in het geloof; de Protestan
ten, opdat zij mogen verlicht worden.
Met nog eenige andere adressen van ver
schillende dioceesen werden den H. Vader ver
