NIEUWE
No. 102.
Woensdag 17 April 1878.
3* Jaargang.
Lauwe mensclien.
de kleine etienne.
MNTIINDirjf
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden Yoor Haarlem0,85
Buiten Haarlem franoo per post1,
Afzonderlijke Nummers0.06
Dit klad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
COIIMIT.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
\m 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cents per adrertentie a Contant.
Advertentie* worden uiterlijk Dingsdag- en Vrijdag-
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Sommige menschen hebben zoo weinig
moed om voor bun gevoelen uit te komen,
dat zij eerst moeten hooren zeggen het
is koud" voor dat zij 't zelve durven ver
kondigen, al snjjdt hun de felste noorde-
wind ook door bet aangezicht. Dat zijn
van die zoogenaamde middenmannen, mod
deraars, zooals een onzer Vaderlandsche
dichters ben betitelt, menscheu die zich
conciliant noemen en liever alles willen
schipperenhunne overtuiging en principes
verloochenen en totaliter missen wat de
Pranschen noemen: le courage de son opiidon.
Het is een ondankbaar werk tegen zul
ke individuen te velde te trekken. Raad
gevingen helpen niet, want in den regel
zjjn het alleen de raadgevingen welke de
hartstochten streelen waarnaar men luistert.
Toch kan het geen kwaad op deze soort
menschen te wij zon en hun gebrek te ont
leden, te beschouwen en er ons voordeel
meê te doen. Men kan de categorie der
lauwe menschen in drie hoofdsoorten on
derscheiden: te weten in lauwe menschen
uit onverschilligheid, uit winzucht en uit
menscheljjk opzicht. De laatsten zijn niet
minder dan de eersten. Lauwe menschen
uit onverschilligheid zyn zjj die op eene
eigenaardige onhebbeljjke manier door dit
leven voortsukkelen. Menschen op wier ver
steend hart, indrukken van God en Gods
dienst geen vat hebben en die ook in het
sociale leven zich voortbewegen alsof zjj geen
deel willen uitmaken aan den keten die de
maatschappij samen bindt. Natuurschoon
en kunstproducten laten hen koud, het ge
not van goede lectuur of eener kernachti
ge rede kennen zij niet en hunne welbe
spraaktheid bepaalt zich bjj de tot verve
lens toe uitgesproken woorden 'tkan mij
niet sclieelen!
Lauwe menschen uit winzucht zijn zij
die zich slechts ééne levenstaak hebben toe
gerekend namelijk het vergaren van aard-
sche schatten, het zoogenoemde dubbeltjes
verdienen. Verder strekken zich hunne be
grippen en hun levensdoel niet uit. Al
wat er om en bij ligt wordt door hen ver
worpen en niet erkend. Zij beoogen slechts
FE UILLETON.
Vervolg.
„Gij zijt een slimme knaapdoch naar 'k hoop
een goed musicus. Wij zullen dat eens onderzoeken.
Gij kunt nu naar uwe plaats gaan en stil
letje. luisteren."
Met welk zalig gevoel zat Etienne Mehul van
Givet nu in de kleine loge en verslond de muziek
die hij nu eerst werkelijk hoorde. Welk geluk
was hem overkomen! Was het een droom?
Hij beet zich eenige malen flink in den
vinger om zich te overtuigen dat hij wakker was.
En Marion stond nu een halve mijl ver van den
langen sater, en waagde het niet hem aan te
ziende kleine eigenzinnige. De groote meester
die door gansch Parijs bewonderd werdde voor
malige onderwijzer der koningin van Erankrijk,
ridder Gluck had hem vriendelijke woorden toe
één doel om door het bezit van geld zich
eene gewaande onafhankelijkheid in dit
leven te verschaffen. Even als de eerst
genoemde categorie zijn ook zij niet vat
baar voor redeneeringen want de gelddui
vel heeft een onbegrensde heerschappij in
hun gemoed ingenomen. Zij streven naar
rijkdommen, als ware het onmogelyk zon
der het bezit daarvan rust van de ver-
moeinis en vertroosting in de droefheid
te vinden. Alsof drenkelingen gemakkelij
ker weder naar de oppervlakte van het
water konden opstijgen als zjj beladen
zijn met een zwaren last. De arme men
schen wat baat het hen of het lot hen
rjjk maakt, hunne wenschen en begeerten
maken hen toch weer arm!
Lauwe menschen uit menscheljjk opzicht
zyn zjj die in hunne bekrompen zienswjjze
in iedereen met wien zjj verkeeren een be
spotter of berisper van hun geloof of denk-
wjjze zien en die, bang als ze zjjn om voor
hunne opinie uit te komen, liever zwjjgen
daar waar zij wel degeljjk moesten spre
ken. Zjj blozen in gezelschappen wanneer
zjj vermoeden het gesprek over hunnen gods
dienst zal gericht worden. Zjj glimla
chen zelf* wanneer geheiligde gebruiken of
ceremoniën door andersdenkenden bespot
telijk worden voorgesteld en bang als ze
zjjn voor dompers en onnoozelen ge
houden te wordenkruipen ze als de slak
in de schelp liever dan zich manmoedig
te toonen en te verdedigen wat aangeval
len wordt.
Zij zijn geljjk aan het kameleon dat steeds
de kleur van zijne omgeving aanneemt.
Het menscheljjk opzicht houdt hen, he
laas vaak, van hunne godsdienst-plichten
af, zjj zouden wel zoo gaarne meê doen
maar wat zullen de menschen er van zeggen."
Onder deze gedachte bezwjjken zjj om einde
lijk van lauwheid in totale onverschillig
heid te vallen waaruit redding bjjna tot
de onmogelijkheid behoort.
Oneindig zijn de nuances dezer drie soor
ten lauwe menschenmaar een en dezelfde
ondeugd is hen gemeen. Zjj zijn allen lauw
in den Godsdienst en lauw in het vervul
len der plichten van het maatschappelijk
leven. Zjj hebben voor God en Godsdienst
nog wel iets over maar 't moet niet
gesproken; de kleine Etienne was in hoogere
sfeer. Maar als de sclioone Beaumenil er niet
geweest warezou het dan ook zoo goed met
hem gegaan zijn Neengewis nietHad de
groote meester slechts kunnen denken, dat niet
de muziek, zijne muziek, maar de schalksche
oogen van Marion hem tot dit waagstuk hadden
aangespoord hij zou hier niet meer zitten.
Uit dankbaarheid sloeg hij geen enkele blik van
die schoone zangeres af en zijne redster be
loonde hem daarvoor met een lieflijken glimlach.
Als hij haar hoorde zingen, vergat hij zelfs de
kleine Marionals paarlen rolden de toonen van
hare lippenals zilveren klokjes klonken de toonen
hoog en laag. Doch hoe schoon ook daarbijridder
Gluk den maatstok te zien hanteerenDe kleine
Etienne was bedwelmd van al wat hij zag en
hoorde en toch moest hij gereed zijn den
meester behoorlijk te antwoorden, toen deze hem
aan het einde der repetitie bij zich riep en aller
lei vragen deed. BenuinarchaisSacchini en'd Aly-
arac voegden zieh ook bij den ridder, zoo ook
d« schoone Beaumenil, en wanneer de kleine
veel moeite kosten en zij moeten dat dan
op hun gemak en zonder inspanning kun
nen doen. Het feu sacré ontbreekt, de wa
re ijver voor het godsdienstige leven is
uitgedoofd door hunne lamlendige lauw
heid. Wil men voorbeelden in het maat
schappelijk leven, men ga de kiezerslijs
ten na met de resultaten en men zal zich
bedroeven dat daar waar de krachten zijn
en het goede zelfs zonder inspanning kan
zegenpralen, die krachten echter onder
mijnd worden door eene onvergeeflijke lauw
heid en traagheid van een helaas enorm
getal individuen.
Lauwheid in Godsdienst maakt ook
lauwheid in zeden. Wellicht bespreken
wij dit laatste in een ander artikel.
Het OOSTEN.
Het heet vrede en men wapent zich
steeds meer en meer. Turken en Russen
kruipen weder achter hun verschansingen
en wachten op de dingen die komen zul
len. De Russen zetten echter al huichelend
hunne intrigues voort. Rumenië heeft ten
minste besloten, bij de Mogendheden te
protesteeren omdat de Russische troepen
aldaar met den dag aangroeien en zich op
verscheiden punten van Rumenië gedra
gen alsof ze in een vijandelijk land
waren.
Der Molir hat seine Schuldigkeit gethan,
der Mohr kann gehen. Wij hebben Rume
nië niet meer noodig zegt de Rus dus
we<v daarmee! En tot overmaat van knoe-
O
terige dankbaarheid wordt thans door Rus
land aan den bondgenoot, een deel zijner
staten ontnomen!
Van zijne vrienden moet men het hebben.
De Köln. Ztg. bericht dat de reis van
den Rumeenschen minister Bratiano die zich
van Berlijn naar Weenen had begeven ook
aldaar mislukt is. De minister Andrassy heeft
hem naar het Congres verwezen.
De Oostenrijksche gezant te Konstanti-
nopel heeft aan de Porte voorgesteld den
afstand van Bosnië en de Herzegowina aan
Oostenrijk als het middel, om een wijzi
ging te erlangen in het tractaat van San
Stefano. Daar de bezetting van die gewes
ten door Oostenrijk als de voorloopster van
een annexatie zou kunnen worden aange-
Etienne in haar lachend gelaat zag, kreeg hij
nieuwen moed. Al de zangers en koristen bleven
op eerbiedigen afstand staanom het strafgericht
over den zondaar te hoorenen zelfs de kleine
Marion was dichter bij gekomen om het een of
ander woordje op te vangen, doch haar gansche
gezichtje had een angstigen treken traantjes pa
relden in hare lieve oogen. Als Etienne iets kwaad
overkwam, was zij het alleen die er schuld aan
had, dacht zij, en beloofde harer beschermheilige
Santa Anna, al het mogelijke, wanneer zij den
schelm zou helpen. Ach, zij beloofde zooveel
ondanks hare ijverzucht op Bêsirée Edelmann.
Zij nam zich stellig voor hem vergiffenis te vragen,
dien goeden Etienne!
„Eindelijkna lang dralensprak ridder Gluck
„Gij moet nu onmiddellijk met mij naar huis gaan
opdat ik onderzoeke of gij werkelijk aanleg hebt
om een goed musicus te worden. Beaumarchais
d' Alyarac en Sacchini zullen ons vergezellen, om aan
het onderzoek deel te nemen. Laat ons gaan
mijne heeren!" Daar ontmoetten zich eensklaps
de blikken van Etienne en Marion. /;Mag ik
merkt, heeft de Porte haar toestemming
niet gegeven waarop graaf Zichy zyn
voorstel terug nam.
Volgens Reuter's Agentschap uit Kon-
stantinopel heeft graaf Zichy zijn voor
stellen om Bosnië en de Herzegowina door
Oostenrijksche troepen te bezetten herhaald.
Reuters-offi.ce meldt dat een telegram
uit Berlijn aan den Courtier d'Italië zegt:
Bismarck heeft reeds te Londen en Wee
nen stappen gedaan om eene overeenstem
ming tusschen de Kabinetten tot stand te
brengen. Hij heeft aan de Mogendheden
medegedeeld, dat Duitschand al zyn in
vloed zou aanwenden ten einde Rusland
te bewegen aan het congres volledige be
voegdheid te verleenen om in de verande
ring van grondgebied, die het verdrag van
San Stefano in Europa teweegbrengtwij
zigingen te maken, mits de Mogendheden
als grondslag voor de beraadslagingen aan
nemen: den wederafstand van Besarabie
en de uitbreiding van Russisch grondge
bied in Azië, met inbegrip van Batum,
alsook dat de aan Rusland verschuldigde
oorlogsvergoeding geen punt van discussie
zal uitmaken, maar eene particuliere zaak
tusschen Rusland en Turkije zal blijven.
Heel lief van den Prins. De Mogend
heden zullen zich door dezen Bismark-
streek echter niet laten misleiden.
Twee en dertig hoofden der opstandelin
gen in de Herzegowina zijn te Ragusa
aangekomen op de terugreis uit Cettinje
waarheen zij ontboden waren. Zy vertrek
ken heden nacht om onder Montene-
grijnsche vlag de wapens weder op te vat
ten, vast besloten zich niet aan Turkije
te onderwerpen.
De Ruski Mir deelt mede de volgende
aardigheid medewelke den tegenwoordigen
stand van het Oostersch vraagstuk tame
lijk getrouw schetst.
Iu het paleis Dolma Bagsché is een voor
spellende echo, die de Sultans in benar
de oogenblikken raadplegen. Dat heeft
Abdul-Hamid thans ook gedaan.
Wij moeten, even als het aangehaalde
blad, ook de Fransche woorden bezigen.
L'Angleterre! roept de Sultan. Erre, ant
woordt de echo. Les Autrichiens! Cliiens.
La Prusse! Russe. Mes cuirassés! Assez.
eenige oogenblikken later komen?" stamelde de
jongeling, „ik zou gaarne ik moet
Hij wil zijne nicht huiswaarts geleiden," fluis
terde Beaumenil; „'t kind is zeer bijziende en
hinkt een weinig. Binnen een half uur is hij
bij u, daar sta ik u borg voor!"„Hoe spoedig
is eene vrouw door een paar schoone oogen be-
tooverd," zeide Gluekglimlagchend. „Welnu,gij
moogt een weinig later komen. Ik zal een nur
op u wachten
Na deze woorden gesproken te hebbenkeerde
hij zich om en ging als een koning, door zijne
vasallen gevolgd, uit de zaal.
„Wat geeft gij mij voor mijne hulp jonge
booswicht? sprak nu Mad. BeaHmenil. „Ik heb
uwe blikken naar de kleine Marion wel opgemerkt.
Gij zijt ook niet om des meesters opera hier
binnengetreden
„Oheb medelijden sohoonste der vrouwen
ik bid u, verraad mij niet ik ben nu zoo
gelukkig!"
Wordt vervolgd
