NIEUWE
No. 208.
Donderdag 26 September 1878.
3e Jaargang.
Frankrijks hedendaagschen afgod.
Burgemeesters-Spekkoopers.
De held van Caprera.
Verdrukking en Miskenning.
Uit het kwade komt soms het goede.
M1RUME I III R A VI.
ABONNEMENTSPRIJS
Pel- 3 ruaanden voor Haarlemf 0,85
Buiten Haarlem franco per post.1.
Afzonderlijke Nummers0.06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Van 16 regels30 Conts.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cents per advertentie n Contant.
Advertentiën worden uiterlijk D i n g d a g- en V r ij d a g-
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
BERICHT.
Zij, die zich met het aanstaande kwartaal op
dit blad wensclien te abonneeren, ontvangen de
nog verschijnende nummers GRATIS.
»Leve de republiek!» Zoo raast het mo
derne Frankrijk en het liberty nsche volk
schreeuwt zich de longen te barsten nu
Gambettade door de radicalen zoo vurig
begeerden toekomstigen president, een zege
tocht houdt in een gedeelte van Frankrijk.
Deze triomfale tocht van den ex-dictator
is weer een nieuw bewijs, hoe moeilijk het
is, met verstand en bezadigdheid te werk te
gaan. Wanneer Gambetta, aan het einde
van een lange en roemrijke loopbaan als
staatsman, grijs geworden in 's Lands dienst
en met de voldoening, Frankrijks roem,
grootheid en voorspoed te hebben vermeer
derd. een reisje maakte door de provinciën,
wat zou men hem dan wel voor een eer
moeten bewijzen vergeleken met de tegen
woordige ovatiën, die den bekwamen phra-
seur» worden gebracht? De triumftocht is
nu reeds zoo volledig mogeljjkde prefec
ten en de maires, met de gemeenteraden
achter zich, wachten hem aan de stations
opde straten zijn gedrapeerd; het eene feest
maal volgt het andere.
De gevierde radicaal ontmoet op zijn weg
overal tal van eerbewijzen. Zijn zegetocht
gaat onder eerepoorten door en tusschen
rijen van vlaggen.
Zelfs de »zon van de Republiek» is pre
sent en bestraalt dezen zegetocht even goed
als de »zon van Austerlitz» opging voor
de Fransche legers. De heer Gambetta was
in de welkomstspeeches alles te gelijk en
van alles het grootste: de grootste kapitein,
de grootste burger, de grootste wetgever,
de grootste geleerde, de grootste artist, de
grootstecharlatan.»
Alles is in de weer, zelfs het traditioneele
in 't wit gedoschte meisje, dat altijd gereed
staat een bouquet aan te bieden, hetzij aan
een keizer, aan een koning of aan een
republikein, al naar gelang van de tijds
omstandigheden, en dat, in ruil voor een
met hokkende en bevende stem gestameld
complimentje, een doorluchtigen kus ont
vangt.
Arm meisje! in uw onschuld en eenvoud
FE ILL E TON.
GEORGE MORRISS,
of
DE WAARHEID GEDURENDE EEN ENKELEN DAG.
Vervolg.
Na nog eenige straten doorgewandeld te zijn,
ging liij zijne verloofde een bezoek brengen.
Louise Brown was een jong meisje van acht
tien jaren, met rooskleurige wangen en blauwe
oogeu, terwijl zij altijd als de wassen koppen van
een kapper gekapt was. Zij hielp hare moeder
in het hoedenmaken en had daar goed slag van.
Overigens had zij slechts een middelmatig verstand
en had eene oppervlakkige opvoeding genoten.
Omstreeks een jaar geleden was zij verloofd
geworden aan George Morriss, die, in zijne hoe
danigheid van erfgenaam van zijn oom en eersten
bediende van het aanzienlijke handelshuis White,
klack C. door al de meisjes van zijne klasse
als eene zeer goede partij werd beschouwd. Hun
laat gij u onder alle regeerstelsels en in
alle tijden voor het zelfde doel gebruiken
Terwijl gij uw bouquet Gambetta aan
biedt, herinnert uw moeder zich haar eigen
ontroering, toen zij in de lente haars levens
de zelfde bouquet aanbood aan een Keizer,
zooals haar grootmoeder het deed aan
Louis Philippe. Achter u zie ik uw jongste
zusje, met de oogeu wijd geopend, alsof zij
de toekomst wilde raadplegen, of het zelfde
geluk ook haar te beurt zal vallen, wanneer
Gambetta vergeten en een nieuwe afgod op
zijn voetstuk geplaatst zal zijn.
Arm verblind Frankrjk, nauwelijks her
steld van de zware wonden die het wanbe
leid van een Keizer u geslagen heeft, galmt
ge in uwen onzaligen overmoed uwe hulde
uit op een man die zich, ten aanhoore van
geheel Europa, niet schaamt te verklaren
dat hij met Kerk en Godsdienst weinig op
heeft.
Met proeven van grondwetsherziening
zijn we in de laatste dagen overstelpt.'t Is
trouwens een onschuldig vermaak zulk eene
proeve. Aan de volgende wijziging van
art. 139 is nog niet gedacht: al. 2. »De
Voorzitter (van den gemeenteraad) wordt
door den Koning ook buiten de leden van
den raad benoemd en ook door hem ont
slagen» al. 3. Deze voorzitter kan des ver
kiezende tevens een winkel opzetteii in spek
en zegelpapier».
Zulk eene wijziging is bepaald voorzien
door den Antwerpschen makelaar die per
circulaire aan de Nederlandsche burgemees
ters aanbiedt Westfaalsche hespjes groot
of klein, mager of vet, uit er hand, voorts
komende der liquidatie van het huis II. KI.
te Munster». Terwijl hij de medewerking-
der burgemeesters tot het debiteeren van
dat partjtje ham verzoekt, sluit hij zijne
circulaire metGelieve hiervan uwe vrien
den en kennissen te berichten!»
De Antwerpsche makelaar schijnt al een
hijzonder gering idee te hebben van onze
Edel Achtbare Heeren. Misschien waant hij
ze ook ouder de minimum-lijders. In dat
geval zou zijn voorstel noch eene philan-
tropische strekking hebben.
Neen, Antwerpsche makelaar er wordt
huwelijk was bepaald op den 3en Mei daaraan
volgende.
Morriss had zich laten verblinden door de aan
valligheid van Louise Brown en zich verbeeld,
dat hare blauwe oogen, hare rooskleurige wan
gen, haar sierlijke leest het kenmerk waren van
eene goede en liefdevolle geaardheid.
Hij had het besluit genomen aan haar, zijne
be8chei(lene en getrouwe vriendin, zijne verdrie
telijkheden en zorgen toe te vertrouwen.
Toen Morriss bij Louise binnenkwam, was zij
bezig met het namaken van een dameshoed van
een Parijsch modeplaatje en er was niemand an
ders in het vertrek.
Zijt gij daar toch eindelijk zeide zij, zon
der op te staan, om hem te verwelkomen. Gij
zijt gisterenavond niet hier geweest!Gij waart,
ongetwijfeld bij uwe vriendin, mejuffrouw Ro
binson!
Ik ben in den tempel geweest, antwoordde
George, haar met verbazing aanziende; ik wilde
den heer Sturm hooren.
Ja, en mejuffrouw Robinson ontmoeten
door de Voorzitters van vele onzer gemeen
teraden dikwerf met spek geschoten maar
spekkoopers in optima forma zijn ze tot
heden nog niet.
Om der wille van de smeer,
Likt de kat den kandeleer.
Cats.
Wij zijn aan 't eind van September.
De blaren vallen van de hoornen en Gari
baldi is weer druk aan 't schryven van
openbare brieven. Zoo heeft hij den llen
dezer een brief geschreven aan een der re
dacteurs van de Parysche RappelVacquerie.
De »drie keizers» worden daarin terecht
gezet; den Koning van Savooie» echter de
hand boven 't hoofd gehouden. De koning
van Italië laat jaarlijks aan »den held van
Caprera» een pensioen van f 50000.
uitkeeren en dat verandert de zaak. »De
drie keizers, zoo luidt het woordelijk in
dien brief, hebben ons geleerd wat wij van
hen moeten verwachten, en, zoo wij (Italië)
u nog niet kunnen volgen Op de baan der
republiek, wegens de da nkbaarheid die wij
verschuldigd zijn aan het huis van Savooie,
wees er desniettemin overtuigd van dat de
broederschap onzer beide volkeren (het volk
van Garibaldi en het volk van "Victor Hugo)
onverbrekelijk is.»
Het pensioen gaat echter boven deleer!
»De minderheden moeten verdrukt wor
den,» zeide Mr. Kappeyne, de leider van
ons tegenwoordig gouvernement.
En de radicale premier heeft woord ge
houden. Uit het verslag van de zitting der
Tweede Kamer van Donderdag 11. kan men
zien, dat nu niet alleen uitsluitend libera
len zijn benoemd tot voorzitters en onder
voorzitters der afdeelingen maar ook tot
leden der commissien, zoodat de leden der
rechterzijde onbarmhartig overal uitgesloten
zijn. Ten vorige jare benoemde men ten
minste nog anti-liberalen in de commissiën,
maar dat is nu ook al gedaan.
De radicale partij schijnt hare uitsluitings
methode tot liet uiterste te willen drijven,
maarde kruik gaat zoo lang te
water tot zij breekt enal te
strenge meesters regeeren niet lang.
Het schijnt dat de winkelbedienden en de kame
niers met elkander afgesproken hebben naar
(lien buitensporigen prediker te gaan luisteren.
Ik begrijp u niet, Louise, de heer Sturm
is niet buitensporig en er zijn onder zijne toehoor
ders menschen van alle standen: rijken, burgers
en armen.
Dat neemt niet weg, dat mejuffrouw Ro
binson
Ziedaar de tweede maal, dat gij dier. naam
herhaalt en op zulk eene bijzondere wijze, sprak
George, haar in de rede vallende. Daarenboven
schijnt gij verstoord op mij. Zoudt gij mij willen
zeggen waarom?
O! ik ken uwe streken!Ik heb fraaie
dingen omtrent u vernomen.
Louise!ik ben niet gelukkig
Gij doet mij verwijten, welke ik volstrekt niet
verdien, en zulks op het oogenblik, dat ik het
meest behoefte zou hebben aan vertroostingen!
O! zij zullen u niet ontbreken! Zoudt
gij, bij geval, met mejuffrouw Robinson in onmin
geraakt zijn?
Het Wageningsche Weekblad bevat in zyn
jongste nommer het volgende lezenswaar
dige opstel:
»Atchin gaat maar altijd voort onze
milloenen te verslinden. Op de ten vorige
jare ingediende Indische begrooting werd
voor Atchin millioen uitgetrokken.
Van Bosse verhoogde het budget tot 7 mil-
lioenen. Doch ook deze zijn op lange na
niet genoeg. De Gouverneur-Generaal be
richtte reeds, dat er wel 10 millioen noodig
waren. En sedert is de oorlog opnieuw
ernstig begonnen, wat natuurlijk nieuwe
millioenen verslinden zal. Wat het einde
van deze ellendige historie heilloos ge
schenk der onbedachtzaamheid en lucht
hartigheid van den heer van de Putte!
worden zal weet niemand. Ons uit Atehin
terugtrekken, kan ter wille van ons prestige
in de Oost moeilijk en vol houden is even
bezwaarlijk. Zegen Gods rust er op deze
zaak niet. Zou 't zoo vreemd zijn, indien
we de in de laatste jaren uit de Oost ge
trokken millioenen derwaarts moesten te
rugzenden? Toch is aan deze donkerezaak
nog eene lichtzijde. De liberalisten kunnen
thans tot het ten uitvoerleggen hunner het
geloovig deel der natie verdrukkende plan
nen geen wissels meer op de Indische schat
kist afgeven.
Het belastingstelsel zal nu noodzakelijk
moeten herzien en de lasten verzwaard
worden.
En dan zullen we eens zien, of hetden
kend» deel der natie bereidwillig zal bevon
den worden om ons staatshuishouden op
dien weelderigen voet te blijven mainte-
neeren, waarop bet thans is en wordt in
gericht.
De nood der schatkist boe overigens
ook te betreuren kan een middel worden,
om ons verdrukten althans een weinig ter
wille te zijn.
Tot zoover het Wageningsclie Weekblad.
Geheel in aansluiting aan deze redenee
ring lezen we in de Maasbode nog het
volgende:
Heeft de millioenenspeech, door den
minister van finantiën gisteren uitgesproken,
hare treurige schaduwzijde men denke
maar aan de aangekondigde belasting op
Ja.
Ziedaar! Ik was er zeker van. Gij hodt
in alle gevallen niet behoeven hier te komen en
zoudt beter gedaan hebben u met uwe kamenier
te gaan verzoenen.
Louise, gij bedenkt niet, wat gij zegt! riep
Morriss op beleedigden toon en blozende uit.
Het jonge meisje begreep, dat zij te ver ge
gaan was. Zij geloofde geen woord van het ver
haal van mejuffrouw Robinson en zij had geen
ander doel gehad dan zich een weinig te verma
ken met het plagen van hem, dien zij als haren
toekomstigen echtgenoot beschouwde.
Zij stak hem de hand toe.
Vergeef mij George, sprak zij; zoo ik mij
vergist heb, had ik daarvoor goede redenen. Ver
beeld u, dat ik die vrouw heden ochtend heb ont
moet en zij er zich op beroemd heeft, dat gij haar
eene liefdesverklaring hadt gedaan.
George vertelde in al zijne bijzonderheden het
tooneel, dat tusschen hem en mejuffrouw Robin
son had plaats gegrepen.
Wordt vervolgd).
