NIEUWE
No. 216.
Donderdag 24 October 1878.
3e Jaargang.
BUITENLAND.
ƒ0,85
1.—
0.06
"(BP
Eene loterij-affaire.
Von Bismarck's jongste victorie.
Misplaatste Humor.
Valsche conclusie.
Frankrijk
HMMMIHE COÜRAIT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Buiten Haarlem franco per post.
Afzonderlijke Nummers
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
ÖSBBSSÏSH
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk D i n g s d a g- en V r ij d a g-
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Dezer dagen kwam de commissie van de
welbekende Hamburgscbe loterij bijeen. Er
bleek, dat deze loterij tegenwoordig een
kolossalen omvang lieeft, en wel dank zij
der verlaging van het port. De collecteurs
verzonden niet minder dan 16 millioen
brieven 's jaarsals de tijd van verzending
daar is, richt de post dan ook een afzon
derlijk bureau voor het uitzoeken op.
Men is er daar in Hamburg ook niet
blind voor gebleven, dat buitenaf die lo
terij niet in een goeden reuk staat, ook al
door de onophoudelijk verzonden bedelbrie
ven, er werd zelfs een voorstel gedaan om
de geheele loterij op te heffenmaar dat
werd niet aangenomen. Wel werd besloten
het pachtcontract met de vijf collecteurs
niet te vernieuwen en later wordt beslist
of eene directie aangesteld zal worden.
Yroeger lieten zich de Hamburger col
lecteurs, die zich in het buitenland aan
overtreding der loterijwetten schuldig maak
ten, rustig veroordeelende justitie in Ham
burg weigerde toch de straffen, uit te voe
ren. Hun rijk zal nu echter toch uit zijn
zoodra het nieuwe wetboek wordt inge
voerd. Menig zuur verdienden penning is
echter door het aanhoudend gebedel en ge
schreeuw der Hamburger collecteurs uit
ons land naar den vreemde gevlogen. Kan
de reseerin» aan dezen kanker der heden-
O O
daagsche maatschappij geen paal en per
ken stellen? Men was immers zoo bezorgd
voor de enkele duizend guldens die anno
passato voor de noodlijdende Priesters in
Duitschland geofferd werden
De haan van von Bismarck kraait op nieuw
victorie.
In een tamelijk korte ochtendzitting
bracht de Duitsche Rijksdag de behande
ling der artikelen van de wet op de soci
aal-democraten bijna zonder bespreking ten
einde. Wel spraken nog enkele redenaars
van het centrum, de Fortschrittspartij, de
socialisten en Sonnemann tegen de aanne
ming van verscheidene artikelen, inzonder
heid tegen dat betreffende de drukpers,
doch zij werden uit den boezem der meer
derheid niet beantwoord. Slechts de bonds-
FE U1LLETON.
GEORGE MORRISS,
of
DE WAARHEID GEDURENDE EEN ENKELEN DAG.
Vervolg.
Jaen zoo uwe vooronderstelling ge
grond is, verwondert het mij, dat gij gelooft, dat
de markiezin mij tot schoondochter zou kunnen
begeeren.
Misschien zou zulks niet het geval kunnen
wezen, als het haren oudsten zoon gold; maar
voor lord Vilbraham is het wat anders en uw
vermogen zcu uitmuntend te pas komen, om hem
uit de verlegenheid te redden, waarin hij zich door
zijne dwaze verspillingen heeft gewikkeld.
Zelfs in dit geval zou zij verplicht wezen mij
bij zich te hebben, mij aan hare tafel, in hare
salon te ontvangen
Geloof het niet. Gij zoudt voor haar niets
anders zijn dan de dochter van haren jongs ten
commissaris dr. Friedberg kwam tegen de
O O
zich telkens herhalende vergelijking van
Duitsche met Engelsche toestanden op en
hield staande, dat de socialistenwet inder
daad niet gezegd kon worden, zelfs in ver
gelijking met Engeland, de noodzakelijke
grenzen van gestrengheid te overschrijden.
De oppositie gaf ten slotte den strijd op,
daar 't, zooals de heer Windthorst zeide,
toch nuttelooze moeite was tegenover het
door de conservatieven en nationaal-libe-
ralen gesloten vergelijk, waaraan alle leden
dezer partijen zich zonder eenige uitzonde
ring hielden. Zoo gebeurde 't, dat in een
tijdsverloop van bijna twee uren de 3
tot en met 22 achtereenvolgens konden
worden afgedaan en de zitting van 12a/2
tot 2 ure geschorst kon worden.
Ten 2]/4 ure heropende de president de
vergadering, waaraan niet alleen een bui
tengewoon aantal afgevaardigden maar ook
de hoogste rijksambtenaren en de meeste
leden van den Bondsraad deelnamen. Ter
stond werden tot de eindstemming over de
socialistenwet overgegaan, welke op verzoek
van von Bennigsen en zijne politieke
vrienden eene hoofdelijke zou zijn met op
roeping der namen. Aan de stemming werd
deelgenomen door 370 afgevaardigden en
O O O
van dezen verklaarden zich alle leden der
conservatieve en nationaal-liberale partijen
zonder eene enkele uitzondering, benevens
de groep-Löwe en eenige weinige wilde
liberalen vóór de wet, terwijl centrum, Fort-
schritt, Polen, socialisten, Elzassers enz. enz.
daartegen stemden. Zij werd aangenomen
met 221 tegen 149 stemmen.
Naast de hatelijke, onrechtvaardige Mei-
wetten, ligt thans de socialistenwet die na
dé sanctie des keizers in werking zal treden
om de gemoederen der sociaal-democraten
nog meer te verbitteren en in gisting te
brengen. Wellicht volgen nu de wetten op
de Fortschritts-mannen op de wilden en op
de andere partijen waarin Duitschlands
zonen verdeeld zijn. Zoo zal Bismarck zijn
werk voltooien en klaarblijkelijk bewijzen
dat de Deutsche Einigheit en Freiheit vol
gens zijn begrip niet anders bestaan kan
dan in een verfoeilijk despotisch regeerings-
stelsel.
Arm Duitschland
zoon. Gedurende het wintersaizoen als de familie
zich in Londen ophield, zou men u naar eenig
afgelegen kasteel zenden en zou lord Edward zijn
tijd in de club doorbrengen. Wanneer zij daaren
tegen buiten waren, zouden zij u een paar malen
ten eten verzoeken met den predikant van het
kersspel.
Hetgeen gij daar zegt, is zeer kwetsend voor
mij! Waarom maakt gij mij dergelijke opmerkin
gen, mijnheer George Morriss? riep Helena Ly.de
uit, wier wangen zich met het rood der veront
waardiging kleurden.
Eerstens, omdat het de waarheid is! ant
woordde Morriss; tweedens, omdat ik u zou wil
len. afhouden van een stap, welke u later bitter
zou berouwen.
Meent gij dan, dat het gevaar zoo dreigend
is?
Ja, Helena, ik geloof het.
Waarom?
Omdat uwe manier van handelen tegenover
die markiezin en haren losbol van een zoon.
juist niet
Dezer dagen las men in het liberale
Handelsblad het volgende:
De circulaire, waarbij de Yereeniging
Algemeen Stemrechtte Amsterdam, tot be
zoek van haar te houden bijeenkomst aan
spoort, bevat ten gunste van kosteloos
onderwijs een argument, dat inderdaad door
nieuwheid uitmunt.
De Grondwet schrijft voor: »Er wordt
overal in het Rijk van overheidswege vol
doend openbaar lager onderwijs gegeven.*
De uitlegging daarvan in de circulaire is
deze: dat wil zeggen kosteloos. Het moet
worden gegevenniet worden verkocht zooals
thans door de overheid wordt gedaan.»
Het Handelsblad hierbij eene geestigheid
willende voegen, laat op dit bericht on
middellijk volgen:
Wanneer dus Zondag een der bestuur
ders zegt: Jan, geef me een glas bier!«
acht hij zich dan niet gehouden het te
betalen
Het antwoord van de vereeniging Alge-
gemeen Stemrecht (met wier strekking wij
trouwens niet dweepen) kan dunkt ons ge
voegelijk zijn dat voor het genoteue na
tuurlijk moet worden betaald maar ook te
vens dat men van niemand geld mag af
persen voor hetgeen men niet genoten heeft
en waarvan men niet belieft gediend te zijn.
Dat is logica die men echter allerminst
toegepast vindt in de tegenwoordige onder
wijswet noch in het Chef d Oeuvre van
Kappeyne.
Te Pisa is een congres gehouden van
Italiaansche doctoren, waarop de wensche-
lijklieid werd uitgesproken, dat de dagbla
den voortaan de rubriek zelfmoorden*
mochten weglaten, wijl te vreezen is dat de
beschrijving er van op daartoe geneigde
gemoederen aantrekkelijk werken en hen
tot zelfmoord drijven zal.
Welk eene teedere bezorgdheid van deze
Italiaansche Esculapen voor dames en hee-
ren-zelfmoordenaars. Men ziet echter in de
uitspraak van het medische congres weder
om de verkeerde conclusie der zaken.
Neen, driemaal neen, het is niet de ver
melding der feiten dat aantrekkelijk werkt
Wat hebt gij op mijne manier ran hande
len aan te merken?
Dat zij niet zoo is, als ik van Helena Lysle
meende te mogen verwachten.
Het is goed. Als zij dan niet zoo is,
hoe is zij dan?
Ongepast
Op mijn woord, dat is te veel! riep Helena
uit, terwijl zij opsprong en met een hoogrood ge
laat en van gramschap flikkerende oogen met groote
schreden de salon op en neder ging.
Met een treurig gelaat volgde Morriss haar met
de oogen. Ziende aan welk eene ontroering zij ten
prooi was, dreigde zijn hart in zijn boezem te
barsten. Hij werd doodsbleek en eene ijskoude
rilling voer hem door de leden.Hij meende
het te besterven. Hij zou dit liever gehad hebben
dan Helena Lysle te beleedigen.
Ongepast hebt gij gezegd? hernam plotseling
het meisje, voor hem staan blijvende.
Ja, ik heb gezegd ongepast, antwoordde
Morriss, en ik kan dat woord niet terugnemen,
rlcwijl het mijne meening juist wedergeeft en ik
op de gemoederen van aspirant-zelfmoor-
denaars, maar het is de verkondiging en
verspreiding van het onzalige, immoreele,
godloochenende liberalisme, dat ook door
het gros der Italiaansche bladen onder het
volk wordt gepredikt en waarvan de toe
passing de menschen brengt tot daden die
hen tot beneden het redelooze dier ver
lagen.
Men grijpe het kwaad in zijn oorsprong
en zoeke het niet in bijzaken of op om
wegen.
De Prins van Joinvilleis op een wilde zwij nen.
jacht op de goederen van Chautilly aan een groot
gevaar ontkomen. Het dier, waarop de Prins jacht
maakte stond plotseling stil en viel het paard van
den Prins aan. Het ros ontving twee beter, in den
nek, maar vóór het viel wist de berijder gelukkig
op den grond te springen en zich tegen de woedende
aanvallen van het zwijn te beveiligen. Na acht hon
den doodgebeten te hebben gelukte het eindelijk het
dier af te maken.
Een groot aantal personen, welke wegens deel
neming aan de commune veroordeeld zijn, maar
zich destijds door de vlucht redden, hebben tijdelijk
vergunninv gekregen, vrij op Franschen bodem te
vertoeven. Die vergunning wordt evenwel slechts bij
hooge noodzakelijkheid verleend. Zoo heeft o. a.
George Cavalié, die den bijnaam droeg van „Pipe-
en-bois," vergunning gekregen, zich gedurende een
maand te Parijs onder geneeskundige behandeling
te stellen. Hoogstwaarschijnlijk zal die „bandiet,"
zooals prins von Bisinarck deze lieden te recht
noemde, nog voor de expiratie van zijn verloftijd aan
de ziekte, waardoor hij is aangetast, bezwijken.
Een flesch Chatean Lafitte 1811, komeetwijn,
werd gedurende de tentoonstelling te Parijs door
den eigenaar, den heer Vignon, ontkurkt en aan
een lid der jury gepresenteerd. De heer von
Rothschild heeft indertijd den voorraad van den
1811-Chateau-Lafitte-wijn gekocht en wel voor
121 francs de flesch. Onlangs werd de voorraad
openlijk weer verkocht voor 310 fr. de flesch. Of
de wijn even goed was en even goed smaakte
als ze duur is, wordt niet gemeld.
De heer Cernuschi, de bekende, invloedrijke
Italiaan te Parijs gevestigd, bericht in een aan le
Siècle geschreven brief, dat de heer Léon Say, de
'Fransche Minister van Finantiën, voornemens is
de Latijnsche Munt-unie voor zes jaren te vernieu
wen, doch dat de Fransche Bank bezwaar hierte
gen maakt, omdat zij thans meer dan een milliard
geen beleefder vind om in de plaatste stellen. Gij
hebt mij de waarheid gevraagd, Helena, en ik
heb u die gezegdIk heb niet anders kun
nen handelenGod zij mij genadig! riep hij
op hartverscheurende toon uit.
Helena, die eene wijl was blijven stilstaan, be
gon weder met groote schreden de salon op en
neder te wandelen.
Ik heb u diep beleedigd, mejuffrouw
sprak George. Ik wil derhalve niet langer hier
blijvenEn zijn hoed opnemende ging hij met
eene diepe buiging voor Helena naar de deur.
VI.
Neenblijf! riep Helena Lysle met een
gebiedend gebaar.
George Morriss bleef roerloos als een standbeeld
staan.
Helena verkeerde nog steeds onder den invloed
van eene geweldige ontroering; haar gelaat bloosde
en verbleekte afwisselend.
Wordt vervolgd.
