NIEUW
Ne. 260.
Donderdag 26 Maart 1879.
4e Jaargang.
Dc politiek der vuisten en
longen in den Duitsclien
Rijksdag.
BUITENLAND.
Geschenk der Katholieken
aan Z. H. LEO XIII.
België.
(MME
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 16 regels80 C««W
Elke regel meer g t
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
MllilJMHE
ABONNEMENTSPRIJS
Per S maanden voor Haarlemf 0,85
Buiten Haarlem franco per post1.—
Afzonderlijke Nummers0.06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
Dienstaanbi
AdvertentiË
AGITE MA NON AGITATE.
Bedrag der vorige opgave 426,01
BERICHT.
die zich met het aanstaande Kwar
taal op de Nieuwe Haarlemsche Cou
rant abohneeren, ontvangen de van heden
tot 1 April verschijnende nummers gratis.
De gramschap is eene slechte raadgeef
ster, woest geschreeuw is de zwakste bewijs
grond- Door de kalmte en zelfbeheersching
te verliezen geeft men zich bloot aan de
tegenpartij. Wie de perken der omzichtig
heid en matigheid overschrijdt, heeft reeds
ongelijk of zal het spoedig krijgen.
Niet minder vurig als wij de overwin
ning der Kerk op het ongeloof wenschen,
verlangen wij voor den staat de overwin
ning op de partij der revolutie. Maar juist
omdat wij het groote gevaar en de nood
zakelijkheid der afwering zoo volkomen
erkennen, moet het ons pijnlijk aandoen,
als wij zien, welke groote, verschrikkelijke
misslagen er in den Duitschen Rijksdag
bedreven worden in den veldtocht tegen
de Sociaal-democratie.
De wet op het Socialisme houden wij
Ook nu nog voor een maatregel die zijn
doel mist; maar zij is er nu eenmaal en
inplaats van onze kritiek te vervolgen of
te hernieuwen, hebben wij de rechtvaardi
ge toepassing van de verschillende artike
len steeds met erkentenis en met onze beste
wenschen doen vergezeld gaan, want wij
hoopten nog steeds dat bij de geweldda
dige maatregelen ook de positieve midde
len tot bestrijding van het Socialisme zou
den gevoegd worden. Doch helaas! er is
van eene bekeering door verstandige lee
ringen en wettige hervormingsmaatregelen
geen sprake meer; het streven der heer-
schende en rechtsprekende factoren is al
leen naar uitbreiding der dwangmaatrege
len tot beteugeling der Sociaal-democratie.
Door dit systeem te huldigen volgen dan
FEUILLETON.
DE VERZOEKING.
Vervolg.
III.
Een nachtelijk tafereel.
Het is nacht, slechts op twee plaatsen ziet men
licht: in de kamer der ongelukkige Maria die
met den dood worstelt en daar heerscht diepe
stilte, en in het studeervertrek van den pre
dikant. Hier heeft eene ziel een nog pijnlijker
strijd.
Bij zijne terugkomst in den avond, werden
hem twee brieven ter hand gesteld; de eene
ligt geopend voor hem; hij is wel geschikt hem
tot wanhoop te brengen.
Zijn oudste zoon van af zijne jeugd reeds
een weinig lichtzinnig van karakter had zich
in den handel geoelend. Zijn vlug begrip, zijn
buitengewoon talent in de rekenkunst kwamen
-hem in zijne carrière zeer te pas; sinds een half
natuurlijk wetten zoo als die van den be-
legerings-toestand en muilkorfwetten zoo
als wij dat hebben kunnen hooren in de
laatste zittingen vau den Rijksdag.
De verklaring omtrent den staat van
beleg der stad Berlijn en omstreken was
aan de orde. De regeering achtte het niet
noodzakelijk het schriftelijk bericht mon
deling nader toe te lichten, niettegenstaande
iedereen weet dat de aangehaalde bewijs
gronden op zich zeiven wegens het gemis
aan waarheid onvoldoende zijn.
De sociaal-democraat Liebknecht be
klom de tribune.
Hij trachtte zijne partij tegen de verwij
tingen, aanvallen en complotten te heb
ben gesmeed of de plannen daartoe te be
zitten, te verdedigen; hij maakte in zoo ver
gebruik van het recht van verdediging dat
in elk beschaafd land zelfs aan op hee-
terdaad betrapte roovers en moordenaars
wordt toegestaan, 't Was dwaas gehan
deld dat hij eene verdediging van zijne re-
publikeinsche beginselen voordroeg en de
president had groot gelijk toen hij den
afgevaardigde der Sociaal-democraten tot
de orde riep en hem tevens onder het oog
bracht dat het voor het monarchaal ge
voel van het volk eene groote beleediging
was toen onlangs bij het i> Jlochop den
keizer de Sociaal-democraten op hunne ze
tels bleven zitten. Of de president recht
had, toen hij de ophelderingen van Lieb
knecht omtrent de voorgewende provoca
ties der Sociaal-democratie door den heer
von Meerscheidt-Hüllessem en an
deren, als« »niet tot de zaak behoorende«
verklaarde, zullen wij niet nauwkeurig on
derzoeken. Onze ruimte gedoogt niet om
trent dit punt uit te weiden. Maar wan
neer wij zien dat de heeren, de conserva
tieve rechten zoo vergeten en ontkennen,
dat zij door een woest geschreeuw den
sociaal-democratischeu spreker overgalmen
en zijne rede op zulk eene ongemanierde
wijze doen stikken, dan schudden we be
denkelijk het hoofd. AVaar moet het heen,
als in plaats van orde en wet, blinde
hartstochten de leiders zijn in den moei
lijken strijd?
En wat hebben nu die rumoermakers
gewonnen? Ja, Liebknecht heeft zijne
jaar was hij kassier in eene bankierszaak. Deze
zoon, de trots zijns vaders en nog meer zijner
moeder, wier lieveling hij steeds was, geeft zijn
vader bericht, dat hij onteerd, dat zijn carrière
gebroken is en dat nog wel door eigen schuld!
Hij was niet opgewassen tegen de verleiding eener
groote stad. Hij had zich aan het dobbelspel
overgegeven; in den aanvang had hij gewonnen,
maar spoedig had het geluk hem den rug ge
keerd. En toch wilde hij de fortuin dwingen.
Te vergeefs! Hij verspeelde al wat hij bezat, hij
gaf zijn woord van eer dat hij zijne speelschulden
zou betalen en ten laatste ach! het vaderlijk
oog las nog eenmaal de verschrikkelijke woorden
„Ik kende niets meer dan het verwenschte dob
belspel, ik was razend en wierp eer, geluk en
toekomst weg om mijn harstocht voldoening te
geven, ja, Vader ik vergreep mij aan het mij
toevertrouwde geld! Thans sta ik bloot aan ont
dekking en zie geen hulp; wanneer ik binnen twee
dagen niet in het bezit ben van 300 gulden dan
is mijn lot beslist. Ik ben overtuigd, dierbare
Vader, als ge het geld hadt dat ge mij zoudt
rede moeten staken. Maar dit succes had
men ook zonder storing der orde en der
vrijheid van spreken, door een besluit van
den Rijksdag in het zelfde oogenblik kun
nen behalen. En al had Liebknecht nog
tienmaal heftiger gespoken, zoo als Has-
selmann in 't vorige jaar, dan zou dit niet
half zooveel indruk in den lande teweeg
gebracht hebben als dit conservatief lawaai?
Zouden de heeren van de rechter zijde wer
kelijk gelooven dat de Sociaal-democraten
door hun geschreeuw bekeerd of bevreesd
werden? Laten we voor 't oogenblik de
geincarneerde Sociaal-democraten met rust
en bepalen we ons tot diegenen welke nog
maar eene geringe neiging voor socialis
tische denkbeelden hebben. Zullen deze lie
den, die men met geringe moeite kon be-
keeren, zich niet onmiddellijk in de armen
der revolutie-partij werpen, wanneer zij
zien dat de edele en hoogmogende heeren
o O
van de rechter zijde den afgevaardigde der
arbeiders op zulk eene wijze het spreken
onmogelijk maken. Of zullen hunne ideeën
gewijzigd, verbeterd worden door de flauwe
ongrondige aanwijzigingen van den bonds-
commissaris?
't Is ondenkbaar.
Het heerenhuis heeft de verklaring als
kennisgeving aangenomen. Het oordeelde
een onderzoek in de commissie onnoodig,
ofschoon daar de juiste plaats zou zijn waar
de regeering de geheimen, die zij meende
te hebben ontdekt, had kunnen openba
ren. Geheel anders dacht men over de ver
klaring der regeering toen het artikel over
den staat van beleg werd vastgesteld. Toen
werd de verklaring als een ingrijpenden
maatregel en zoo noodig als een redmid
del tegen het onnoodige gebruik van deze
scherpe wapens beschouwd. En nu? Een
minister herhaalt de in het schriftelijk
rapport vermelde aanwijzigingen, men sluit
het debat en de zaak is uit! Het schijnt
dat er in den Rijksdag niemand is geweest
die den moed had het onderzoek naar de
waarheid van het regeeriugsbericht in eene
commissie te zien beslecht. Dat is echter
gemakkelijk te verklaren. Bedenkingen te
maken tegen de anti-socialistische maatre
gelen zou iemand doodverven als aanhan
ger en bondgenoot der revolutiepartij. Bij
helpen, niettegenstaande ik een misdadiger ben
maar ik weet het, gij kunt mij niet helpen. Ik
waag het niet uwe vergiffenis te vragen doch ik
smeek u uwen ongelukkigen zoon niet te
vloeken.
Lang, zeer lang zat de oude man bewegingloos
de oogen naar den brief gericht. Was er wel een on
gelukkiger mensch op aarde? Kon hij zelf nog
leven na zulk een slag en zijne echtgenoote!
Ach! hoe zou hij haar dit hartverscheurend be
richt mededeelen! Zou zij het niet besterven als
zij hoorde dat haar zoon een dief wasHulp
Waar zou hij, de arme dorpspredikant in zoo
korten tijd 300 gulden kunnen krijgen Het dorp
is arm, er is niemand die hem zal kunnen hel
pen! Was er dan nergens redding, moest hij dan
werkelijk den ongelukkige laten vergaan?
De oude man was radeloos. Zijne oogen staar
den werktuiglijk op den onzaligen brief. Hij daeht
ter nauwernood aan den anderen brief, die ook
voor hem op tafel lag. Wat gir.g hem, nu in zijn
ongeluk, de geheele wereld aan! Eu toch onwil
lekeurig nam hij den brief. Hij was zwaar en
e d i n g e n 25 cents per advertentie a Contant,
u worden uiterlijk Dinsdag- en Y r ij d a g-
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
de kans van eeue dergelijke beschuldiging,
denkt natuurlijk elke partij eerst of zij
werkelijk hare eigen gewichtige belangen
in gevaar mag brengen, om voor anderen
de kastanjes uit het vuur te halen.
Misschien zal onze tegenpartij ons be
schuldigen dat wij met de revolutionairen
heulen. Niets minder dan dit. Maar wij
rekenen het ons tot plicht de waarheid
getuigenis te doen geven. Wij verkondigen
en zullen blijven verkondigen dat macht
geen recht is en wij zullen ons verzetten
tegen alle daden van ruw geweld en bar-
baarschheid. Onze lezers weten, en het zij
aan onze tegen-partij nogmaals gezegd,
dat wij in de bestrijding der Sociaal-demo
cratie gaarne in de eerste gelederen staan,
zoolang verstand en recht onze vaandels
leiden. Maar zij die in blinde woede den
strijd willen voeren, roepen, wij toe: zoo
komt gij niet verder! Op deze wijze maakt
gij de sociaal-democraten sterk in plaats
van hen te verzwakken. Gij rukt het on
kruid niet uit, maar gij beploegt den ak
ker des verderfs.
Een koopman van Luik was onlangs failliet
verklaard. De ongelukkige stond alles af aan zijne
schuldeischers en ging met zijne vrouw wonen
in een soort van hut, op eenigen afstand der
stad. Ondanks of liever ten gevolge van die zelf
verloochening, waarover de man roem droeg,
vermoedde men dat hij koopwaren ontvreemd
had. Dit gerucht won meer en meer veld, en
dezer dagen begaven zich de vrederechter en de
curator naar de woning van den koopman. „Maar
mijne goede heeren, zeide deze, wij kunnen nog
zelfs geen brood koopen. Ziet maar, onderzoekt!"
Alles werd onderzocht: laden, kasten, bedden,
doch men vond niets verdachts dan een oud op
gerold jak. Tot geruststelling van hun geweten
wilden de rechter en de curator het pak openen,
toen de vrouw vooruitsprong en riep „Dat moogt
gij niet zien„Het pak werd onderzoch' en men
vond er 24,000 franks inin bankbiljetten
Eugène T'Kint is Donderdag uit de gevange
nis der Kleine Garmeliten naar de cellulaire ge
vangenis te Leuven overgebracht, om er zijn straf
te ondergaan. Den 9den dezer was het drie jaren
geleden, dat T'Kint in Engeland werd aangehou
den die drie jaren zullenvolgens de wet op
goed verzegeld en het adres scheen hem toe door
eene bekende hand te zijn geschreven. De brief
had een verre reis gemaakt, dat kon men aan
de vele postmerken zienvan wien kon hij zijn
Voorzichtig opende hij den omslag en eenige
papieren vielen op de tafel; kon hij zijne oogen
gelooven
De brief was van Reinhard Anders den
dood gewaanden en door zijne echtgenoote
zoo diep betreurd. Ja, hij was nog in leven en
hij wendde zich tot den predikant met verzoek
eenig bericht van zijne dierbare betrekkingen te
mogen ontvangen; viermaal had hij reeds geschre
ven, zonder antwoord te ontvangen. Hij verzocht
den predikant met hartelijke woorden, hem spoe
dig uit de onzekerheid te helpen en zond 300
gulden met de bede dit geld aan Maria ter hand
te stellen, haar met raad en daad bij te staan
en deze 300 gulden voor haren overtocht met het
kind te besteden. Hij betuigde tevens zijn groot
verlangen om zijne geliefden spoedig weder te
zien.
Wordt vervolgd.)
