NIEUWE
No. 269,
Zondag 27 April 1879.
4e Jaargang.
BLAMIUÏ.
ilium
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem0,85
Buiten Haarlem franco per post1,
Afzonderlijke Nummers0,06
Dit blad verschijnt:
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
A AINTIEN DIU 7?
1 1
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Avertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
B1 a n q u i is tot Afgevaardigde van het
Franselie volk benoemd.
Aan Bordeaux komt »de eer« toe dien
communard, dien beruchten samenzweerder
een zetel in de Kamer te hebben verzekerd.
Frankrijk avanceert met rassche schreden
op den weg naar een nieuwe commune.
Het ligt voor de hand, dat deze verkie-
zings-uitkomst veel te denken geeft.
De voorspelling is volstrekt niet te ge
waagd, dat de gematigde» republiek tot
een »republiek-Blanqui'' moet voeren.
Er bestaat in de dwaling een noodlottige
logicawelke eischt dat het laatste woord
der heilloozc theoriën gesproken worde.
Dat verschijnsel is volstrekt niet nieuw
in de geschiedenis; het deed zich integen
deel consequent voor.
Trouwens wat beteekent dat gematigde?
Onwaarheid; wie wil een »gematigd« ver
gif innemen?
Gematigdemisdaden gematigde*
schurkenstreken, gematigdeovertredingen
jegens de maatschappij of de maatschap
pelijke wetten, zijn doodeenvoudig niets dan
misdadenschurkenstreken en overtredingen;
ze konden allen nog erger wezen dan ze
reeds zijn.
Naar onze opvatting bevat daarom de
toevoeging gematigdbij republiek, vol
strekt geen geruststelling voor hen, die,
even als wijtegen de republiek in het al
gemeen zijn gekant.
Die gematigdheid is een uitvinding van
den heer Thiersdiedoor dat verzachtend
woord, zijn bekeering van het royalisme
tot de democratie wilde verklaren en, met
een beroep op den drang der omstandighe
den, tevens rechtvaardigen.
Allendie te goeder trouw, nog iets hech
ten aan dat begrip van gematigdheidzul
len, dunkt ons, langzamerhand wel voor
goed geuezen worden.
De democratische beginselen of niet-be
ginselen brengen hun aanhangers op een
hellend vlak't welk begint met een Thiers
en eindigt met Blanqui.
Geen wonder, dat de heeren republikei
nen met dat samenzweerend heerschap ver
legen zijn.
FEUILLETON.
Een Nederlandsch Missionaris.
Vervolg.
(Briefkaart.) Germanië 18 October 187 8.
Waarde Ouders!
Gisteren juist ten 12 ure werd het laatste
kabeltje, dat ons aan Europa verbond, losgemaakt.
Hoera! Een kwartier later had de kleine boot
ons op de Germaniëdie op stroom lag, over
gebracht. Prachtig schip. Wij zijn met ons zevenen
tezamen gelogeerd in één kamer. Overal twee kooien
boven elkaar- Ik ben boven aan in no. 228.
Gij weet dus mijn adres. Ten half een ongeveer
stoomde de Germanië weg en heden Vrijdag
morgen kwart voor negen liggen wij stil, ik geloof
voor Queenstoivn en verlangen allen sterk naar
het ontbijt, dus nog geen zeeziekte. Tot nog toe
schommelen wij niet veel: wij zijn vroolijk en
lachen tranen met de grappen die wij uithalen
Adieu! tot New-York.
Hun organen doen al hun best om te
betoogen dat Blanqui een soort van mon
ster is, die de ontaarding van de republi-
keinsche ideeën vertegenwoordigt.
De republikeinen hebben tot een vaste
gewoonte, om de communards te verloo
chenen, zij, de heeren van de republiek,
hebben niets gemeens met de heeren van
de commune.
Verwijt men hun 't tegendeeldan stui
ven zij op als de beleedigde onschuld. Wel
foeiwie kan zoo iets van hen denken.
Was de zaak niet zoo ernstig, dan zou
men geneigd zijn over de aandoenlijke naï
viteit te glimlachen.
De heeren van de republiek schijnen te
denkendat hun tegenstanders 't geheugen
verloren hebben.
Door wie werd de republiek op 20 Sep
tember 1870 te Parijs »gemaakt«?
Waren het niet de Rocheforts, de Blan-
qui's en hoe dat schuim der maatschappij
meer geheeten wordtdie de republiek heb
ben gegrondvest?
o O
Men mag daarom zeggendat de heeren
van de republiek, thans met zulk een voor
naamheid nederziende op de communards
zich aan grove ondankbaarheid schuldig
maken.
Of zou men denken, dat Gambetta thans
zoo rijk en deftig in het huis van het ka-
mer-praesidium zou wonen als hij indertijd
niet gearmd had geloopen in eigenlijken
en figuurlijken zin met de blauw-kielen
der schamele voorsteden
Doch nu hinderen diezelfde lieden hem;
hij vindt ze nu veel te commun voor zijn
nieuwe omgeving.
Verbeeld u ook eenszoo'n communard,
die de kleedeu en meubelen van den grooten
mijnheer met voeten en handen verontrei
nigt?
Welk een communards-lucht zou in de
salons van de nieuwbakken republikeinsche
deitigheid heerschenals daar soms eens bin
nenkwam een der vrijheidshelden van Sep
tember 1870, die den «volksvriend» Gam
betta naar het stadhuis hielp voeren
Maar al wil Gambetta dat alles niet meer
wetenhet is niettemin toch zooen dat het
zoo en niet anders is, daarvan ondervindt
Frankrijk thans al de heillooze gevolgen.
Queenstown (Ierland) 18 Oct. 1878.
Waarde Ouders.!
Toen ik met potlood mijn briefkaart geschre
ven had in onze hut, werd voor het dejeuner
gebeld, en daarna werd ons gelegenheid gegeven
met een kleinere boot aan wal gebracht te worden.
Wij met ons vieren, van de zeven, maakten er
gebruik vau en van daar dat ik u nog eens van
het vaste land uit schrijven kan. Alles gaat uit
muntend. Gisteren-avond hebben wij ons bijzon
der geamuseerd alvorens wij gned en wel in onze
bedden waren. Men slaapt in twee boven elkander
geplaatste kooien en een onzerheeft een plaats opden
grond endit zal goed gaan tot wij wat meer op de gol
ven beginnen te dansen. Wij zijn aan boord met on
geveer tweehonderd passagiers eerste klasse.
Uit aardigheid zend ik u de lijst der passagiers.
De namen waar ik een streepje onder zet zijn die
van ons gezelschap; die een kruisje achter den
naam hebben zijn dominés of anglikaansche bis
schoppen. met hunne dames.
O! hoe gaarne zou ik willen dat u ons allen
zoo kondetzien zitten. Het is schoon! Verbeeldt u
De gevoelens loopen in de Fransche pers
zeer uiteen over hetgeen men tegenover de
verkiezing van Blanqui behoort te doen.
Begenadig hem,* zoo roepen de volbloed
»rooden« den president (in naam) luide toe,
eerbiedig langs dien weg de stem van het
souvereine volk.
Het souvereine volkdat veelhoofdig
monster, moet dus geëerbiedigd worden,
ook als het de dwaling, de zonde mogen
wij wel zeggensouvereinoppermachtig
doet heerschen over hoofd en hart.
Aangenomen evenwel dat de heer Grevy
zwak genoeg kan zijn om Blanqui, die voor
zijn wandaden in den kerker is, amnestie te
verleenen, dan nog betwijfelen wij het, of
die daad van genade, de terugwerkende
kracht kan hebben om Blanqui verkiesbaar
te doen geweest zijn, op een tijdstip toen
hij nog niet begenadigd was.
De heeren van de republiek heeten ech
ter, als zij regeeren, alles goed; 't zou dus
kunnen zijn dat al die comedievertooning,
onwettig in elk opzicht, werd opgevoerd.
Anderen beseffeu het gevaarlijke en onhoud
bare van zulk een amnestie verleenen na de
stemmingen willen daarom, dat de ver
kiezing van Blanqui doodeenvoudig nietig
zal worden verklaard, of liever dat de op
hem uitgebrachte stemmen als ongeldig
zullen worden beschouwd, met het gevolg
dat de heer Lavertujou die tegenover Blan
qui stond, als gekozen zal worden gepro
clameerd.
Wij mogen het gaarne lijden: wij hopen
het zelfs voor de eer der Fransche Kamer;
doch heel consequent zal het niet zijn van
de heeren Republikeinen.
Waar blijven zij toch met de leer der
volkssouvereiniteit als de volkswil niet wordt
geeërbiedigd, zoodra hij anders te werk gaat
als de heeren der tijdelijke republikeinsche
meerderheid willen of vvenschen.
Is het volk waarlijk souverein, welnu
weest dan zoo eerlijk van dit denkbeeld ook
practisch te omhelzen en verloochent het
niet, als die allerverschrikkelijkste souverein
niet doet, wat gij, republikeinsche heeren
in uw hooge alleen geldende en geldige
wijsheid, als waar en goed hebt gedecreteerd.
Blanqui behoort aan u; hij is de Z, van
het republikeinsche A. B. C. Dat gij bij
onze eetzaal, allerprachtigst gemeubileerd met
een fraaie pianino enz. onze 200 passagiers, kapi
tein enz. en allen op heerlijke leuningstoelen ge
zeten. Een tweede zaal is de rookzaal, wederom
met fauteuils en marmeren tafeltjes. Een andere
zaal is gezelschapszaal roor dames. Te Liverpool
zijn wij met het rijtuig dat ons naar de boot
bracht eerst naar het postkantoor gereden, waar
wij voor mij brieven vonden vanGis
teren op het dek gezeten las ik de brief van
Natuurlijk is zoo iets een weinig ernstig, als men
zoo wat niets dan water en lucht ziet en een
weinig aan het balanceeren is en toch ik ver
zeker u dat ik na lezing van dien brief, zoo op
geruimd was alsof ik met de boot maar een uit-
•tapje deed naar IJmuiclen. Waarom? Hoe komt
dat? Wel omdat de goede God met zijn marte
laars is. Zio gaat het te huis met u ook niet
waar? Denkt immer dat het geen verlies is maar
een winst die gij gemaakt hebt. Adieu! tot New-
York. Waarschijnlijk zenden wij een telegram
naar Leuven en van daar krijgt u dan een brief
kaart of misschien een telegram. Geen nood voor
M. of N. blijft staan, dat is betrekkelijk,
lofwaardig, ja zelfs gelukkig voor u persoon
lijk; doch als de Blanqui's doorloopen of
hollen dau hebt ge geen recht van beklag.
Het liberalisme loopt uit, 't kan niet
anders, op een moordschavot of op moord,
langs nog meer gebruikelijken weg, op dief
stal en ruw geweld.
't Eenig middel alzoo om van de com
mune en vau de communards verlost te wor
den is de republiek aan kant te doen.Tusschen
haar en de commune liggen slechts luttele
schreden.
Niet langer, vrienden van orde en wel
vaart gematigd» gewandeld op den libe-
ralistischen weg, maar manmoedig aan de
republiek deu oorlog verklaard en de con
stitute neele, monarchale orde van zaken
weder ingevoerd.
Dit kan niet, zeggen sommigen: maar wij
voegen er bij, gij wilt niet, en toch het
moet.
Doen de vrienden van orde en vrede,
welvaart en vrijheid in Frankrijk niet alles
wat binnen de kracht van hun vermogen
ligt, om hun vaderland tegen de rampen
en ellende van de commune te vrijwaren,
dan staat het alles behalve best in de
naaste toekomst van Frankrijk gesteld en
dan kunnen wij nog tooneelen beleven van
verwoesting, dood en allerlei gruwelen,
waarbij die der schrikjaren van 1783 nog
niets zijn geweest.
Al spannen evenwel de bezadigden in
Frankrijk al hun krachten in om te redden
wat nog te behouden is, dan nog zijn wij op
de toekomst geenszins gerust.
De partijen woelen en werken er met
veel kracht; van de bovendrijvende richting
is alles te vreezenniets te hopen.
Nu hun politieke oorsprong door de re-
geeringsmannen wordt geïgnoreerd, zullen
de lieden, aan wie zij hun staatkundig be
staan verschuldigd zijn, voortaan tot hun
hardnekkige vijanden behooren.
De helden der commune worden bege
nadigd en met veel luister binnen gehaald
O O
door de gematigden.» Zouden de laatsten nu
meeneu. dat de communards naar Frankrijk
terugkeeren enkel om vliegen te vangen?
Neen, thans nu de communards zijn ge
rehabiliteerd, is feitelijk het banvonnis over
mij, ik ben in Gods hand, vroolijk en opgeruimd en
zoo gezond als immer. Van middag ten drie ure
varen wij werler uit en dan zullen wij misschien
ook eens gaan doen, wat R. D. Garis en nog
een ander reeds tusschen Ostende en Dover deden,
misschien ook niet, want ik ben er volstrekt niet
bang voor. En nu adieu! aan u allen en aan
Europa. God zegene u allen, die ik lief heb.
Weest er zeker van dat ons offer ruim beloond
wordt, reeds nu gevoel ik zulks. Tot New-York
dan en leve de Germanië die er mij brengen moet.
Ik heb het door mij uit Rome medegebrachte
kruis, dat u zoowel bekend is, in onze hut op
gehangen. Wij zijn dus onder het Kruis en daar
om geen nood.
Adieu! Groet allen.
Aan boord der Germanië op ongeveer 300
engelsche mijlen van New-York, 25 Oct 1878.
Dierbare Ouders! Daar wij mogen veronder
stellen dat wij na een zeer voorspoedige reis, reeds
morgen, Zaterdag,-'smorgens ten 8 uur ongeveer te
New-York zullen zijn, begin ik al vast te schrijven,
opdat mijn brief u spoedig toekome. Wordt vervolgd)
