NIEUWE
No. 271.
Zondag 4 Mei 1879.
4e Jaargang.
Revolutie.
BUITENLAND.
België.
Engeland.
BAARLEMStHE (III! HUI
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem0,85
Buiten Haarlem franco per post1,
Afzonderlijke Nummers0,06
Dit blad verschijnt:
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
EÖNDKij
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Avertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAURRY.
Waar wij ons oog heenwenden, op welk
land wij onze blikken vestigen, overal op
den ganschen aardbodem, maar in 't bij
zonder in het beschaafde Europa ontdek
ken we gisting, opbruising en uitbarsting
der revolutionnaire gemoederen. Uit alle
windstreken wapperen de vanen der »roo-
den« en zoowel op het vasteland als op
overzeesch grondgebied worden de banie
ren der revolutionnairen met zeldzame bru
taliteit hoog opgeheven en wordt de strijd
tegen ue Kerk en het openbaar gezag ont
stoken of aangewakkerd. In Italië waar
onlangs op verschillende plaatsen groote
socialisten-processen gevoerd werden, kwam
het tot een bloedig gevecht tussehen anar
chistische arbeiders en studenten. Ook de
oude revolutiounair Garibaldi liet weer
van zich hooren. Hij kwam te Rome om
zijn vriendHumbert te bezoeken. Het
oude roodkemd is nog steeds populair bij
de lage volksklasse, het schuim der Itali-
aansche maatschappij, en de regeering is
dus genoodzaakt zoete broodjes te bak
kenvoor den ouden woelgeest. De beheer-
scher van Italië maakte bonne mine a mau-
vais jeu en bewees den ouden republikein
vorstelijke eer. Dit hinderde echter Gari
baldi niet, een congres der democratisck-
republikeinsche partij in Rome te houden.
Dat was nu wel een slag in 't aangezicht
van Humbert, maar. men moet zich
in het onvermijdelijke schikken!
In Spanje is het ook geen couleur de rose.
Ook daar wappert het vaandel der revo
lutie en in dat land heeft de regeering de
handen vol werk met het arresteeren van
anarchisten, die men verdenkt in verbinding
te hebben gestaan met den koningsmoor
denaar Moncasi.
In Frankrijk ageert de revolutionnaire
bende naar hartelust. Door de amnestie en
de terugkomst van de naar Nieuw- Caledonië
gedeporteerde communards, wint het radi
calisme ontzaglijk veld. Reeds worden de
mannen der gevloekte commune door het
revolutionnaire volk naar de kamer der af
gevaardigden en naar het stadhuis gezon
den, althans gekozen, om daar de belangen
van Frankrijks zonen te behartigen en hen
FEÜ1LLE T O N.
Een Nederlandsch Missionaris.
Vervolg.
Na het diner weder in onze smoking-hall rooken,
een kop koffie drinken, boven op dek staan praten
en naar de zee zien, die soms prachtig verlicht
wordt door een natuurverschijnsel n.l. het phosphor-
licht. Van tijd tot tijd werden er vuurpijlen op
geworpen als signalen voor andere schepen. Twee
maal zagen wij van verre een walvisch het water
hoog in de lucht opspuiten. U ziet dus hoe wij
onzen tijd doorbrachten; van tijd tot tijd zongen
wij een Hollandsch lied of neuriede ik de ge-
geliefkoosde deuntjes van huis. Wij vermaakten
ons ook met een landvogel die te Queenstown in
onze masten was blijven zitten, en dus niet meer
weg kon gaan, het beest kwam eindelijk van
honger naar beneden, had vrijen overtocht naar
de nieuwe wereld en werd goed door ons gevoe
derd. En nu de zeeziekte. Twee onzer ware
gelukkig te maken door de verspreiding
der weldaden en zegeningen eener God
vergeten republiek.
In Engeland vertoont zich de revoluti
onnaire geest hoofdzakelijk ouder de ar-
deidende klasse. De strikes zijn daar aan
de orde van den dag. Zij komen en ver
dwijnen op de eene plaats om weer te
verschijnen op de andere. En wat in andere
landen bijna onmogelijk is, zal Engeland
te aanschouwen geven in het groote so
ciaal-democratische wereld-congres dat op
order van den sociaal-democratischen gene-
ralen staf in den aanstaanden zomer te
Londen zal gehouden worden. Of dit aan
genaam zal zijn voor de Russische en
Duitsche regeeri neren zal de toekomst moe-
O o
ten ontsluieren.
In Rusland, wij hebben het in ons vorig
hoofdartikel breedvoerig beschouwd, blij it
het onzalige nihilisme den scepter zwaaien
naast den knoet van den despotischen be
stuurder, die, nu hij bang geworden is, met
ijzingwekkende en verschrikkelijke streng
heid regeert. Nauwelijks waren de revol
verschoten van Solowief op czaar Alex
ander gelost of de regeering zond eene
ukase die de algemeeue onzekerheid van
persoon en eigendom tot eene wet maakt.
De beide hoofdsteden en zes van de groot
ste provinciën van het uitgestrekte czaren-
rijk zijn in staat van beleg verklaard. De
gouverneurs hebben onbegrensde volmacht.
Zij kunnen verbieden, verbeurdverklaren,
verbannen, gevangennemen, naar Siberië
deporteeren, geheel en al naar hun goed
dunken en voor zooverre zij dat tot heil
van den staat noodig oordeelen. De krijgs
wet heeft het burgerlijk wetboek op zijde
geschoven en de regeering tracht door
onmenschelijke en barbaarsche strengheid
paal en perk te stellen aan de handelingen
der revolutionnaire partij. Men weet ech
ter met welk gevolg. De nihilisten zetten
hunnen arbeid voort.
In Archangel werd de politie-commissa-
ris door dolksteken vermoord en in Kasan
vielen drie staatsambtenaren door het
moordend staal of door den revolverkogel.
Acht gouverneurs, zestien opper-en hoofd
officieren en de stadhouder van Polen heb
ben hun doodvonnis van het nihilistisch
zeer ziek en iemand die de zeeziekte goed heelt,
is werkelijk te beklagen. Zeg gerust aan ieder
dat er geen middel tegen zeeziekte is. Ook dat,
mij dooropgegeven, helpt niets.
Die, zooals ik, geen zeeziekte krijgt, ten minste
niet noemenswaard, is er niet vatbaar voor. maar
hij moet het niet toeschrijven aan eenig middel.
Met onze vrienden werd alles beproefd doch
vruchteloos. Zij zijn maar eens aan tafel geweest.
Op hen volgde de Eerw. Heer Garis, die het vrij
erg had, maar toch van Woensdag af weer ge
regeld aan tafel kwam, dan volgde mijn reisge
zel, die het een paar dagen had. Een onzer heeft
volstrekt niets van zeeziekte geweten, doch was
de gansche reis een weinig ontstemd; met ons
beide hebben wij geen enkele keer aan tafel
gemist.
Gaarne zou ik u onze prachtige boot willen
beschrijven, doch ik gevoel dat dit niet mogelijk
is. Ons dek om te wandelen was ongeveer 60
passen lang, de boot zal in 't geheel 200 pas
lang geweest zijn. Wij waren (met de passagiers die
te Queenstown er opgekomen zijn, en die dus
comité te huis gekregen. De vice-gouvm>
neur van Charkow is spoorloos verdwenen.
Te Rostow aan den Don hadden samen
scholingen plaats, het volk sloopte het po-
litiebureel en, ware de militaire macht niet
tusschenbeide gekomen, de opstand zou
verschrikkelijke afmetingen hebben aange
nomen. Vijf uren lang werd er een bloe
dig straatgevecht geleverd en slechts met
groote moeite behaalde de militaire macht
de overwinning.
In Duitscldand blijven de sociaal-demo
craten ondanks alle vervolgingen, huishou
den. De wet op de sociaal-democratie kan
den stroom des verderfs wel voor eenigen
tijd keeren, maar zijne wateren die voort
durend uit de opborrelende bron voortko
men zullen langs omwegen en kronkelin
gen zich verspreiden over de gansche uit
gestrekte vlakte. Menschelijke macht baat
hier niet.
Oostenrijk genoot in deze dagen van re
volutionnaire woelingen een feest des vre-
des. Het keizerlijk paar had het voorrecht
den zilveren bruiloft, onder luid gejubel
van het volk, te vieren. Maar ook in dit
land heeft de revolutie huisgehouden en zijn
de ontevreden gemoederen nog lang niet
tot kalmte gekomen. Er is veel veranderd
voor nu 25 jaren toen keizer Frans Jo
seph zijn hart en hand bood aan de
Beiersche prinses Elisabeth. Opper-Italie
is van Oostenrijk afgescheurd en Oostenrijk
zelf werd uit Duitscldand verdreven, de
monarchie werd in twee helften gespleten
en een lid van het Keizerlijk huis werd
als keizer van Mexico te Queretaro dood
geschoten. Moge het feest van Oostenrijks
keizer eene kleine afleiding geweest zijn
in den drang der tijden, zeker echter kan
men zijn dat de politieke toestand van
dit land nog verre van benijdenswaardig is.
Zoo zien wij gansch Europa als 't ware
omstrengeld door de banden der revolutie.
De hedendaagsche toestand is gedrukt, is
onaangenaam zelfs voor hen die het ge
luk hebben op een plekje gronds te staan
waar de revolutie zich nog niet in al hare
verschrikkelijkheid heeft vertoond. Aan den
donkeren hemel die de landen dekt, ver
toont zich de vreeselijke onweerswolk, die
onheil in haren schoot draagt. De revoiu-
niet op het lijstje dat ik stuurde geschreven zijn)
met ongeveer 225 passagiers eerste klasse. De
bemanning, matrozen, garcons enz. enz. mede-
geteld enz. 170 man. De derde klasse telde,
naar mijne berekening ongeveer 160 a 170 man.
Ziet hier de afstanden, die wij dagelijks gemaakt
hebben: van Queenstown tot New-York is 2,783
engelsche mijlen, deel dat door drie, dan hebt
gij het getal in uren- Van Vrijdag avond ongeveer
vijf uur, toen wij Queenstown verlieten tot Za
terdag middag twaalf uur maakten wij 290 mij
len, dus ongeveer 97 uur afstands. Van Zaterdag
twaalf uur tot Zondag 350 mijl (117 uur) Zon
dag hadden de protestanten enz., met hunne
bisschoppen, dominés enz. in onze salon de gods
dienstoefening, terwijl wij op eenigen afstand den
brevier zaten te bidden/ Toen ik klaar was schelde
ik voor een bediende. (Het geilede schip door
zijn, wieweet hoeveel luchtdruksohellen)'en vroeg
een glas water, doeh ik kreeg ten antwoord, dat
er niets te krijgen was zoolang de godsdienst
oefening duurde. Van Zondag op Maandag maakten
wij 348 mijlen. Van Maandag tot Dinsdag 320,
tionnairen, de proletariërs, de sociaal-de
mocraten en de nihilisten reiken elkander
de hand tot den strijd tegen het openbaar
gezag, tegen de bevoorrechte minderheid,
tegen de maatschappelijke orde. De revo
lutie is niet meer een schrikbeeld der fan-
taisie van angstige lieden, maar zij klopt
hoorbaar en met brutaal geweld aan de
poorten en de schreden der revolutionnaire
massa overklinken den parademarsch der
soldaten.
En de leiders der volken
Helaas zij begrijpen de waarschuwende
teekenen des tijds niet. In plaats van te
rug te keeren op den vasten bodem van
het Christelijk geloof en van de Christe
lijke orde, om van daar uit in vereeniging
met de Kerk, de macht der goddelooze re
volutie-partij te fnuiken, zijn er velen ver
metel genoeg zelfs het beste toevluchtsoord
vau het gezag en van het recht, de Kerk
van God, te bestrijden. Dat zien wij ge
beuren in Duitschland in Frankrijk in Rus
land, in Italië in Belgie, kortom in alle
landen waar de revolutie haren draken
kop verheft en angst, schrik en wanhoop
verspreidt in de harten der welgezinden.
Ipsa res loquitur!
De feiten zeiven spreken!
Belgische mijnwerkers, die den arbeid gestaakt
hebben, zijn de Eransche grenzen overgetrokken,
om de mijnwerkers te Anzin, die voor het meeren-
deel uit Belgen bestaan, aan te sporen hun voor
beeld te volgen: maar de Eransche regeering heeft
maatregelen genomen om hen het land uit te zetten-
Uit Sierra Leone werd onlangs bericht dat de
Eranschen nog altoos het eiland Matacong in bezit
hielden, en dat generaal Row er zich heen begeven
zou om er de Britsche vlag te hijschen.
„Dit ontbrak ons nog maar!" roept Punch,
naar aanleiding van dit bericht: „Een oorlog met
Erankrijk over MatacongDat zou op Lord Bea-
consfield's grandiose politiek de kroon zetten!"
Luidens eene dépêche uit Yokohama, van
10 April, zou er een ernstig geschil ontstaan zijn
tussehen China en Japan, en wel naar aanleiding
van het bezit nemen der Lioe-Tjioe-eilanden door
Japan. De Chineesehe gezant had tegen die daad
geprotesteerd, en had gedreigd met vertrek.
van Dinsdag tot Woensdag 389 toen 396 en
daarna 393. Zoobleven er Vrijdag 11. (28 Oct.)
toen ik mijn brief begon 318 mijlen over. Zater
dag morgen waren wij ten 6 ure al op het dek
en zagen bij prachtig weder de zon uit zee op
komen die ons nieuw vaderland, van verre nau
welijks zichtbaar, prachtig verlichtte. Ten 8 uur
waren wij aan den ingang der rivier Hudson
de doctor kwam aan boord en bevond alles in
orde. Ten 9 ure kwamen wij te New-York voor
het dok der White star line en zetten daar voet
aan wal. Wij moesten daar blijven tot dat onze
koffers gelost waren en toen begon het oproer
met de douane. Allen troffen een goeden commies,
ik alleen trof een oripleizierigen kerel. Ik moest
alles openmaken en hij wilde mij voor alles laten
betalen. Ik werd boos en weigerde kortweg, daar
ik zag dat het alleen was, omdat ik priester ben.
De anderen konden hunne priesterkleederen weder
inpakken zonder betalen en mij wilde hij laten
betalen voor hetzelfde kassuifel dat zij hebben
mochten.
Wordt vervolgd)