NIEUWE No, 320. Donderdag 23 October 1870. 4e Jaargang. Eerlijkheid der radicalen. BUITENLAND. De Robijn van het huis Vatteville. België. Engeland. Duitscliland. Frankrijk. Spanje. HIARIMSCHE I III RUT. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlemj 0,85 Buiten Haarlem franco per post1, Afzonderlijke Nummers0,00 Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Jansstraat Haarlem. "MAIN TIEN DfeUfB tduüizljis- AGITE MA NON AGITATE. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 16 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Avertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Uitgevers KÜPPERS LAUREY. Hem, die zijne hoop bouwt op constitu ties en wetgevingen, zal menige grievende o O o o teleurstelling wedervaren, welke zijne schoon ste verwachtingen als ijdele illusies in rook doen opgaan. Niet de wetten alleen ma ken een volk gelukkig. Zijn de uitvoerders der wetten niet gebonden door eed, deugd en plicht, gedaan is 't met 's volks dier baarste rechten en vrijhedenDe beste grondwet van de wereld blijkt een mach teloos middel te zijn als 't er op aankomt de onderdanen te beschermen tegen eigen dunkelijke, willekeurige, tirannieke, hoogst onrechtvaardige handelingen van mannen, die als zij de gelegenheid maar hebben tegenstanders te benadeelen, zich in 't minst O niet laten gelegen zijn aan wet en eed. De menschen zijn genoeg door ijdel kla tergoud misleid en bedrogen geworden om hen nog langer in den waan te laten, ge holpen te zullen worden, waar geene de gelijke hulp te verwachten is. Wat de vol ken in de eerste plaats van doen hebben om politiek gelukkig te kunnen leven: trou we regenteneerlijke overhedenbrave amb tenaren, mannen die niet alleen trouw zwéren aan de wetten des lands, maar ook, den door lien afgelegden eed altijd indachtig die wetten strikt eerlijk, streng rechtvaar dig nakomen. Ware dit in Nederland het geval, men zou de walgelijke, stootende partijdigheid niet behoeven te betreuren die er heer- schende is. Men zou geen getuige zijn van de misselijke partijdigheid bij de benoe mingen tot ambten, waardigheden en be dieningen in de laatste jaren erger dan ooit te voren tot uitsluiting der Katholie ken in acht genomen. Wat is het voor eene handelwijze het Katholiek deel der be volking op de meest schaamtelooze ma nier uit te sluiten van ambten, waardig heden en bedieningen en de andersdenken den op de allerergerlijkste manier te be gunstigen? Is dat uwe verdraagzaamheid, gezaghebbende loftrompetters der openba re school? Zwijgt dan in 't vervolg van eene deugd, welke gij schijnt gezworen te hebben nooit of nimmer te beoefenen te- FEU1LLE TON. I. Vervolg Aldus sprekende, had de oude dame zich in haven armstoel opgericht; zij had de zwarte kap opgeslagen, die haar schoon voorhoofd, dat nog vrij van rimpels was, bedekte, en haar oog schitterde met een verrukkelijken glans; zij reikte Margaretha de handdie deze met vervoering aan hare lippen drukte. Daar echter die oogenblikken van ontboeze ming voor de oude dame niet zonder gevaar wa ren, haastte zich de getrouwe dienstmaagd de tatel te dekken, ten einde eenige afleiding aan die pijnlijke gedachten en smartelijke herinneringen te verschaffen. Het avondmaal echter was dien dag zeer prach tig; de wijn en de taart der schoone koopvrouw maakten er het sieraad van uit; er was dus een genover hen die niet denken zoo als gij. Uwe verdraagzaamheid schijnt ons louter bedrog, vermomde dweeperij te wezen, want afgaande op uwe daden, besluiten wij dat haat uwen boezem verteert. Gij predikt verdraagzaamheid eu kweekt onverdraao-- O zaamheid. Welaan geeft voorbeelden van verdraagzaamheid en wij zullen u prijzen; maar zoolang zwarte daden in strijd met fraaie woorden onze rechten en vrijheden schenden zullen wij verachtelijke huiche larij naar verdienste aan de kaak stellen, ten einde naar vermogen de menschen te waarschuwen voor en te vrijwaren van bedriegerijen door politieke kwakzalvers, die er op uit zijn om onnoozelen eu licht- vertrouwenden boet te nemen, voorname lijk tot vulling hunner eigene beurzen en die van geestverwanten, ten schade van anderen. Er is vooral bij de behandeling der on derwijswet, tot walgeus toe op het aam beeld der verdraagzaamheid geslagen; maar eilieve loftrompetters der openbare school, waar is uwe verdraagzaamheid? In de wet zelve is ze niet te vinden. Zij maakt het bizonder, het godsdienstig onderwijs zoo niet onmogelijk, dan toch hoogst moeilijk voor hen die hunne kinderen iets beters willen laten leeren dan de apentheorie der hedendaagsche verlichting. Toch schreeuwt eu roept men naar de vier windstreken uit: »laat ons verdraagzaam ziju!« Gebrek aan eerlijkheid der radicalen is ook de voorname oorzaak dat het volk niet naar behooren vertegenwoordigd is. Er wordt met vele zaken ergerlijk ge knoeid. Na eerst de kiesdistricten op eene wijze te hebben ingedeeld, welke de ware vertegenwoordiging der Natie onmogelijk kan bevorderen, komen later allerhande kunstmiddeltjes den baasspelers over het volk en liet land te hulp, als daar zijn: het fabriceeren van kiezers, die geen kie- 7 o zer mogen wezen, het ongestraft van on waarde laten verklaren van honderden uit gebrachte stemmen van tegenstanders, zoo als te Antwerpen, tot schande van heel België, geschied is. En als de meerderheid der hooge vertegenwoordiging, zich even min aan recht als wet stoort en verkie- klein feest; voor het overige, gebruikte Margaretha hare maaltijden in het huis, waar zij werkte, en de edele dame Maria-Anna-Adelaide van Vatte ville at alleen, en die maaltijden, hare geringe inkomsten in aanmerking genomen, warén zeer matig. Margarethazeide de oude abdis, een weinig vroolijker gestemd na het avondmaal, Margaretha, ik moet u een geheim toevertrou wen! Ik wil, ik mag het niet langer verzwij gen. Een geheim! waarde meesteres! Een geheim voor mij! voegde de uitmuntende vrouw er bij op een toon, waarin een klein verwijt door straalde. Ja. waarde Margaretha! een geheim voor u.maar gij zult het. nog dezen avond weten. Luister: het werk, dat gij voor mij hebt aangeno men. moet gij laten varen. Ik kan niet meer buiten u. Weet gij wel, dat ik vier en tachtig jaar oud ben. Die afwezigheid van een ganschen dag kan ik niet meer verdragen. Wanneer ik u niet bij mij zie, maak ik mij on gerust, en word ik bedroefd. Ik ben somtijds zingen goedkeurt, welke bij eerlijke nale ving eu toepassing der wetten, ongeldig zouden zijn, wat beteekenen dan de ver kiezingen? Wat is het voor handelwijze van radicalen in Zwitserland eu Bruisen, waar zoo dikwerf de schandelijkste beroo- viugen ten nadeele van Katholieken plaats grijpen? Katholieke Parochiën worden van kerken, enz. beroofd om deze aan eenige verraderlijke afvalligen, die zich Oud-Ka tholieken noemen, in bezit te geven? Wat is het voor politieke eerlijkheid der libe ralen, verbanningen te gelasten, terwijl de constitutie alle verbanning ten strengste verbiedt? Neen, niet de wetten alleen kun nen de ondernanen beschermen, eerlijkheid, rechtvaardigheid en andere deugden moe ten de sieraad van lioogere en lagere amb- tenbekleeders wezen, zonder 't welk de beste constituties en wetten machtelooze waar borgen voor recht en vrijheid zijn. Kunnen wij, Nederlanders, ons beroemen op onze Tweede Kamer, zoo als deze door het broddelwerk der kiesdistricts-indeeling is samengesteld? Moeten de Katholieken vrede nemen met een kiesdistricts-indeeling, welke, als natuurlijk gevolg, hun nog niet de helft der volksvertegenwoordigers, van 't getal, waarop zij recht hebben levert? Kunnen wij, twee vljfcle deelen der Natie, verklaren naar behooren vertegenwoordigd O O te zijn door eene Kamer met nog niet één vijfde Katholieke leden? Wat zou er van de onderwijswet Kappeyne geworden zijn als de minderheden, welke gezamentlijk de meerderheid des volks uitmaken, in zake de verkiezingen tot haar recht gekomen waren? Wat zien wij in Nederland en Bel gië plaats grijpen? Men ziet over de hoog ste volksbelangen eene Tweede Kamer be slissen, welke alles behalve eene zuivere afspiegeling van de gezindheid der Natie is. Doch wat beteekent deze monstrueuse bagatelin het brein van radicale ka mer meerderheden, welke van alles weten mee te praten, maar de deugd dei- politieke eerlijkheid missen. Uit Charleroi wordt'nu bericht dat het werk volk den arbeid hervat. De socialisten sporen in angstig.dat brengt de ouderdom mede En dan, zoudt gij het gelooven, begin ik te weenen.Ja, als een kind!Goede Hemel! als men oud wordt, bezit men noch kracht noch moed!.Daarom zult gij mij niet meer ver laten niet waar? Ik eisch hetik wil het! Maar wat zullen wij dan aanvangen? her nam de goede Margaretha. Dat is juist, mijn geheim, zeide mevrouw van VattevilleLuister! Neem den sleutel dezer kast; in eene holte aan de rechterzijde zult gij mijn groen kistje vinden, dat mijne brieven en de papieren mijntr familie bevat; op den bodem van het kistje, is een mahoniehouten doosje; breng het mij. Daar is het, zeide Margaretha, het haar met een verbaasd gelaat overhandigende. De abdis zag een oogenblik het doosje aan zonder een woord te spreken. Haar gelaat had eene uitdrukking van strenge waardigheid. Mar garetha geloofde een traan over hare wangen te zien vloeien; zij zag haar het doosje aan de lippen drukken, en het met heiligen eerbied kussen. aanplakbiljetten de werklieden aan, den arbeid te hervatten tot het tijdstip voor een algemeenen opstand is aangebroken. Ter eere van lord Salisbury heeft Zaterdag in de Pomona Gardens te Manchester een groote manifestatie plaats gehad van de conservatieve werklieden-vereenigingen. Men begrootte op 100 it 150 000 het aantal personen, die in de Pomona Gardens tegenwoordig waren. Aan de openbare bijeenkomst in het centraal—gebouw, gepresideerd door den heer Mac Lurc, werd deelgenomen door 25 a 80 000 personen. De Algemeeue Synode der Evangelische Kerk in Pruisen heeft besloten, den Opper—Kerkeraad te verzoeken bij de Regeering de noodige stappen te doen ter verkrijging eener wet, krachtens welke strafbaar worden gesteld alle personen die op straat ot in openbare lokalen in dronkenschap verkeeren, alsook alle kasteleins enz.die zulke personen in hun lokaal dulden of hun met sterken drank be dienen; voorts dat ieder, die zich de dronkenschap tot eene gewoonte heeft gemaakt, tegen zijn wil naar een verbeterhuis kan worden gebracht. De secretaris van staat en Minister van bui- tenlandsche zaken Bülow is te Frankfort a. M. overleden. Twee geamnestieerden verschenen eergisteren, zoo meldt la Gazette des Tribunaux, voor de cor- rectioneele politie. De een, Auguste Drest genaamd was beschuldigd van hoon jegens politie-agenten. Reeds had hij drie vonnissen wegens diefstal en misbruik van vertrouwen, was ter dood veroor deeld geweest wegens het aanzetten tot burger oorlog en manslag, doch had zijn straf in depor tatie zien veranderen. In hechtenis genomen, omdat hij een herbergier en diens vrouw beleedigd had, schold hij den agent, voor Rolloir uit. Dit heerschap werd tot één maand gevangenisstraf veroordeeld. De tweede beschuldigde zekere Pierre Laurent, die des nachts de Marseillaise op den openbaren weg gezongen had en hierop dooreen agent opmerkzaam gemaakt; zei tot deze dat hij van ginds kwam en hem wel tijdens de aanstaan den commune zou vinden. Om aan zulke exem plaren de amnestie te bezorgen is nu het geheele land in rep en roer gebracht. Een orkaan, gepaard met hevigen regen, heeft de wateren in de provinciën Andalnsie, Alicante, Murcia en Malaga buitengewoon doen zwellen. Verscheidene dorpen in de vallei zijn geheel en al Ik had gezworen, zeide zij, er mij nimmer van te ontdoen, maar het moet geschieden God wil het. Margaretha, naast haar staande, wachtte vol angst de ontknooping van dit tooneel. De abdis opende de doos, die met zijde ge voerd was; hare hand trilde zenuwachtig; men zou gezegd hebben, dat zij op het punt stond eene heiligschennis te begaan. Zij nam er eene robijn van uitstekende schoonheid uit. Ziet gij dezen kostbaren steen? zeide zij tot Margaretha; hij is de roem mijner voorvaderen! hij is het laatste sieraad mijner kroon!hetgeen mij op aarde het dierbaarste is.Het was don Juan van Vatteville, mijn oudoom en een der edelste aartsbisschoppen van Besancon die hem uit het Oosten medebracht en toen Lodewijk XIV, om eenige diensten van mijn geslacht te beloonen de abdij van Vatteville opgericht had, versierde hij met dezen steen het kruis der eerste abdis mijne bloedverwante.Nu zult gij begrijpen hoe veel waarde ik aan dit kleinood hecht! Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1879 | | pagina 1