NIEUWE
No. 357.
Zondag 29 Februari 1880.
5e Jaargang.
Gezondheidszorg.
BUITENLAND.
0,06
Engeland.
Frankrijk.
Duitschland.
Italië.
Rusland.
HAARUMHI COURANT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlemj 0,85
Buiten Haarlem franco per post1,
Afzonderlijke Nummers
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
a
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUEEY.
in
Wie een druppel water door een ver
grootglas ziet, moet bang zijn, zelfs bij he-
vigen dorst, een enkelen teug te drinken.
Wij zijn er echter zoo bang niet voor.
Evenmin vreezen we onze kindereu naai
de school te zenden, al worden daar de
honderd en een voorbehoedmiddelen niet
m acht genomen, voorgesteld in het rap
port van de Commissie tot voorlichting der
Regeering in zake harer zorg voor de ge
zondheid der schooljeugd. De heeren van
die commissie hebben al wat zij achten
nadeelig op de gezondheid te kunnen wer
ken, naar het ons voorkomt, door een sterk
vergrootglas gezien. Indien men op alles
letten moet wat dat rapport aangeeft om
te verhoeden, dat zich een voor de gezond
heid schadelijk atmospheer in de school
ontwikkelt en aanwezig blijft, dan begrij
pen we niet hoe zoovele onderwijzers het
zilveren feest van hunne ambtsvervulling
kunnen vieren, en nog minder, dat zoo-
velen den veertigjarigen diensttijd kunnen
Voleinden en in het genot van pensioen
komen.
Indien de school in het vervolg naar ge
noemd rapport wordt ingericht mogen de
onderwijzers op een nog veel langer leven
hopen, en zal de Delftsche schoolmeester
^'an der .Schaft, die 70 jaren heeft gediend
eu bijna eeu eeuw oud is geworden, geeu
Zeldzaamheid meer blijven. De gemoedelijke
commissie heeft bepalingen voorgesteld op-
zichtens het terrein der school, de fonda
menten, de richting, den stand, den bouw
en de dikte der muren, het dak, den vloer,
het plafond, het portaal, de trappen, na
tuurlijk ook opzichtens deuren en vensters;
het gebouw moet' hecht en droog zijn; de
lokalen mogen niet hoog zijn, er moet een
gelijkmatige temperatuur in behouden blij—
Veu; de bezorgde heeren hebben voorschrif-
ten gegeven omtrent de schooltafels en
Schoolborden; zij hebben gezegd op welke
^ijze de grond moet gereinigd worden enz.
enz-, te veel om te noemen.
Nog eens, wij zijn niet bang onze kin
deren naar eene school te zenden, die aan
ul de vereischten, welke de staatscommis-
Sle stelt, niet voldoet. Ja, wij zcuden ze
F EÜ1LLETO N.
De Familie Choisel.
Vervolg.
ttp militaire wijze groetende, verliet hij ver-
v°lgens de tent, door eene sterke wacht om
geven.
Op tien minuten afstands van deze vreemd-
jjjmitige rechtszaal was de plaats der executie,
erw ijl p,jj jeze nadeide, zag Choisel iemand,
le hern met de hand groette. Eenige soldaten
j en hunne geweren, en Jaques Gesère had op
gehouden te leven.
bedaard ging- de graaf naar het ontzielde li-
c 'aam, nam het kruisbeeld uit de hand des doo-
en drukte het aan zijne lippen. Vervolgens
V'ieip hij een blik in het rond, en zag tusschen
menigte volks een grijsaai d, die eene kleine
eïleging met zijne hand maakte; hij herkende
paste or van Val-Imer, die hem zijn zegen
De graaf maakte een kruis.
Luitenant, sta toe, dat ik zelf komman-
zelfs niet gaarne op eene school doen, naar
de wetenschap van die heeren ingericht.
De kinderoogen zouden er te weinig oefe
ning krijgen, de kinderooren te weinig te
gen afleiding bestand worden, het gevoel
der kleinen zou er te weinig harding vin
den tegen koude en warmte. Die teeder in
de school verzorgde plantjes moeten bij
regen en storm door het weer. Och, wat
zullen ze vatbaar zijn! En in huis wordt
er geen thermometer op na gehouden om
te zien of de temperatuur gelijkmatig is,
de Noordewind dringt er misschien door
de deur en vensters; de grond wordt er
wellicht alle dagen vrij wat nat schoon ge
maakt, de stoelen zijn voor groot en klein
van dezelfde hoogte, de bedstede of het le
dikant bevindt zich in eeu vertrek, waar
het, volgens de maat, waarmee die heeren
meten, te veel of te weinig luchtig is. Wij
zouden bang zijn onze kinderen naar de
keuken te zenden met hare hooge gewel
ven en steenen vloer. Wij zouden bang
zijn ze op reis mede te nemen, want dat
telkens opeuen en sluiten van het portier
zou hen een ernstige verkoudheid berok
kenen.
En later, als ze de school hadden verla
ten en zich aan eenig beroep moeten gaan
wijden, wat zouden we dan kiezen moe
ten, opdat de zoo zorgvuldig behoede plant
even teer bewaard bleef? Schoenmaker,
kleermaker misschien? Maar hoe zouden
ze het uithouden na vijf of zes uren voor-
en na den middag achtereen in een ge
sloten vertrek te zitten, zij, die zoo verwend
waren aan het inademen van versche lucht,
na een paar kleiue uurtjes in de school
gezeten te hebben. Metselaar of loodgieter
dan? Maar nu zullen ze weer zoo lang bui
ten moeten werken, dat hun teer gevoel
het niet kan uithouden. Smid? En dan
staan ze tegenover een fel gestookt vuur.
Zullen wij ze in een fabriek plaatsen? Och,
de fijne neusjes zullen daar de smetstof met
volle lagen opvangen. Zouden ze niet ge
schikt zijn voor den handel? Wie eens ach
ter de toonbank heeft gestaan, weet hoe
veel tocht daar wordt opgevangen. Zoo,
inderdaad, zijn er haast geen bedrijven,
waar de fijngevoeligen niet lichter eene
ziekte opdoen. De kindertjes, gekweekt in
deer, zeide bij tot den bevelvoerenden officier.
Deze knikte toestemmend.
Soldaten, sprak Choisel, mikt goed, en laat
ik niet behoeven te zeggen, dat gij uw werk niet
verstaat.
Toen plaatste hij zich voor het front; geen
enkele trek van zijn gelaat veranderde, en kalm,
als op een parade, kommandeerde hij elke be
weging.
Leg aan! riep de majoor.
Reeds had hij het woord „vuur!" op de lippen,
toen iemand, die een smartelijke kreet liet, van
achter eene nabijzijr.de haag te voorschijn sprong.
Mevrouw Choisel lag in de armen van haren
echtgenoot.
Beiden staarden elkander sprakeloos aan.
De graaf wenkte de soldaten af te houden, en
zij gehoorzaamden.
Josephine. mompelde hij zachtjes.
Albert. snikte zij.
In 's Hemels naam vertrek, beste vrouw,
ik bid het u, zeide de majoor, haar omhel
zende.
de scholen naar de regelen der staatscom
missie gebouwd, ingericht'en onderhouden,
zijn misschien alleen maar geschikt om te
rentenieren.
De nauwgezetheid der commissie gaat
waarlijk veel te ver; moge dat de regee
ring begrijpen.
Als zij zorg wil dragen voor de gezond
heid, dan kan zij het oog slaan op vele
andere zaken, die meer schaden. Zij kan,
om maar iets te noemen, waken tegen
vervalsching van allerlei levensmiddelen.
Als de regeeriug op die vervalschingen
de aandacht vestigt en deze tegengaat,
zal zij een nuttig werk doen en het ge-
heele land zal er haar dankbaar voor zijn.
Deze vervalschingen schaden zeker veel
meer dan eene atmospheer waarin wat min
der dan twintig honderdste deelen zuurstof
aanwezig is.
Waarlijk men kan alle zaken overdrij
ven. Dat bewijst op nieuw, de conscieu-
tieuse en gemoedelijke commissie in haar
uitgebracht rapport.
Voor de oprichting van een monument voor
de nagedachtenis van den Keizerlijken Prins is
reeds f48,000 ontvangen.
Bij besluit van den prefect der Seine zijn op
geheven de betrekkingen van 5 aalmoezeniers in
4 Parijsche gasthuizen. Daar moeten de zieken
het nu voortaan maar zonder priester doen.
De Mot cl'Ordre geeft een artikel, onder het
opschrilt: het Te Deum der Volken, waarin de
koningsmoord verdedigd wordt. „De konings
moord" heet het, „is slechts de individueele ver
ontwaardiging, gelijk een triomfeerende opstand
een koningsmoord op groote schaal is." Kan
men zich verfoeilijke!' stelsels denken?
Het standbeeld, de Republiek voorstellende,
is Woensdag-ochtend, even roor 7 ure, voor het
Paleis van het Instituut onthuld.
Officieel vertoon was er niet bij tegenwoordig.
Or.der toezicht van twee politieagenten, die eenige
matineuse nieuwsgierigen op een afstand hielden,
werd het beeld van het kleed ontdaan, en de
zaak was geschied.
Des namiddags ging het echter op dit pleintje
niet zoo rustig toe. Omstreeks twee ure ver
scheen daar een man met. een stok gewapend,
Albert, riep zij, hem om den hals val
lende, u verlaten. neen, neen, ik kan het
niet
Gij moet. ik gebied het, sprak Choisel,
eene poging op zich zeiven doende.
Ach, laat mij hier ik vrees de kogels
niet.
Josephine, ik smeek u, vertrek. Uwe te
genwoordigheid zou mijn moed doen be
zwijken.
Ik zal met u sterven, Albert, ik zal met n
sterven.
De knal van geweerschoten weergalmde.
De vijand! riep eene schildwacht.
Op dit oogenblik verschenen de Vendeërs en
de kleine bende der republikeinen, gevaar loo-
pende van omsingeld te worden, nam met over
haasting de vlucht, terwijl de jubelkreten der ko-
ningsgezinden hen deden huiveren.
De Vendeërs zetten hunnen tocht tot dicht
bij Chatillon voort. De officier, die deze afdeeling
kommandeerde, liep in het voorbijgaan naar
Choisel die nog steeds zijne vrouw in de armen
die met allen, die het beeld bekeken twist zocht en
zeer opgewonden riep dat Bazaine zijn man was-
Terstond werd hij door een dertigtal personen
omringd en uitgejouwd, die hem voor „Pruis en
Bonapartist" scholden. De menigte groeide aan
en men riep reeds, gooit hem in het water,
toen het eindelijk den man, daarin geholpen
door twee politie-agenten, gelukte uit den hem
omgevenden kring te geraken. Doch slechts voor
eenige oogenblikken, want bij den pont des Arts
werd hij door de opgewonden menigte ingehaald,
die „weg met den Pruis! weg met den Bona
partist, en te water riepen.
Gelukkig passeerde juist een omnibus, de agen
ten die den man wilden redden, droegen hem op
de trede, waar hij zich op de impériale wist te
hijschen en de omnibus vertrok.
Tot dat het rijtuig uit het gezicht was, hoorde
men de kreten weg met dien Bonapartist 1 en
te water!
Zooals aan alles een einde komt, verspreidde
zich eindelijk de menigte, en de „republiek" bleef
alleen letterlijk aan den grond genageld over.
De Badensche Tweede Kamer heeft het ontwerp
tot wijziging der zoogenaamde examenwet, alsook
de hierin door de Commissie voorgestelde aan
vulling, met algemeene stemmen aangenomen.
De Germania geeft te kennen, dat het Centrum
bijna eenparig zal stemmen tegen de legeruitbrei-
ding. Ook de Fortschritts-partij zal zoo hande
len; doch daarentegen zullen geheel de rechter
zijde en de overgroote meerderheid der nationaal-
liberalen de wet goedkeuren. De aanneming is
daardoor verzekerd.
Een bericht uit Rome meldtdat de minister
Cairoli bij de kamer van afgevaardigden eene
nieuwe kieswet heeft ingediend. Het bericht
zegt niets omtrent de bepalingen der wet.
Voor de slachtoffers der ontploffing en hunne
achtergebleven betrekkingen wordt buitengewoon
veel gedaan. De correspondent der Kölnische
Zeitung meldt, dat Donderdag 11. in een oogwenk
3000 roebels in de kooplieden-club gecollecteerd
werden; op de Beurs werd dien dag voor 50,000
roebels geteekend, terwijl de Golos en de Noivoje
Wremja inteekenlijsten opendenwaarop alleen
in het bureau van de Golos Donderdag 11. reeds
voor 2000 roebels ingeschreven was.
De portier van het huis, waar een tweede
drukkerij is ontdekt, is vermoord.
In plaats van het generaal-gouverneurschap
gekneld hield, en als roerloos stond.
God zij dank, majoor, dat ik nog bij
tijds gekomen ben, zeide hij, hem de hand rei
kende.
Chalon! riep de graaf, en drukte den
kapitein aan zijn hart.
Laten wij ons haasten, sprak de gravin
die weenende van vreugde nu haren echtge
noot, dan haren toekomstigen schoonzoon be
schouwde.
Weldra zullen onze troepen terug moeten
trekken, want het is slechts eene kompagnie waar
mede ik patrouille maakte.
Spoedig keerden de Vendeërs weder: de graaf
en mevrouw Choisel plaatsten zich in hun midden
en vertrokken.
Waar bevindt zich toch de familie? vroeg de
majoor belangstellend nadat de eerste vreugde be
daard was.
De gravin drukte de handen voor hare oogen,
en snikte luidkeels.
Wordt vervolgd.)