NIEUWE No. 357. Zondag 29 Februari 1880. 5e Jaargang. Gezondheidszorg. BUITENLAND. 0,06 Engeland. Frankrijk. Duitschland. Italië. Rusland. HAARUMHI COURANT. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlemj 0,85 Buiten Haarlem franco per post1, Afzonderlijke Nummers Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Jansstraat Haarlem. a AGITE MA NON AGITATE. PRIJS DER ADVERTENTIÉN Van 16 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Uitgevers KÜPPERS LAUEEY. in Wie een druppel water door een ver grootglas ziet, moet bang zijn, zelfs bij he- vigen dorst, een enkelen teug te drinken. Wij zijn er echter zoo bang niet voor. Evenmin vreezen we onze kindereu naai de school te zenden, al worden daar de honderd en een voorbehoedmiddelen niet m acht genomen, voorgesteld in het rap port van de Commissie tot voorlichting der Regeering in zake harer zorg voor de ge zondheid der schooljeugd. De heeren van die commissie hebben al wat zij achten nadeelig op de gezondheid te kunnen wer ken, naar het ons voorkomt, door een sterk vergrootglas gezien. Indien men op alles letten moet wat dat rapport aangeeft om te verhoeden, dat zich een voor de gezond heid schadelijk atmospheer in de school ontwikkelt en aanwezig blijft, dan begrij pen we niet hoe zoovele onderwijzers het zilveren feest van hunne ambtsvervulling kunnen vieren, en nog minder, dat zoo- velen den veertigjarigen diensttijd kunnen Voleinden en in het genot van pensioen komen. Indien de school in het vervolg naar ge noemd rapport wordt ingericht mogen de onderwijzers op een nog veel langer leven hopen, en zal de Delftsche schoolmeester ^'an der .Schaft, die 70 jaren heeft gediend eu bijna eeu eeuw oud is geworden, geeu Zeldzaamheid meer blijven. De gemoedelijke commissie heeft bepalingen voorgesteld op- zichtens het terrein der school, de fonda menten, de richting, den stand, den bouw en de dikte der muren, het dak, den vloer, het plafond, het portaal, de trappen, na tuurlijk ook opzichtens deuren en vensters; het gebouw moet' hecht en droog zijn; de lokalen mogen niet hoog zijn, er moet een gelijkmatige temperatuur in behouden blij— Veu; de bezorgde heeren hebben voorschrif- ten gegeven omtrent de schooltafels en Schoolborden; zij hebben gezegd op welke ^ijze de grond moet gereinigd worden enz. enz-, te veel om te noemen. Nog eens, wij zijn niet bang onze kin deren naar eene school te zenden, die aan ul de vereischten, welke de staatscommis- Sle stelt, niet voldoet. Ja, wij zcuden ze F EÜ1LLETO N. De Familie Choisel. Vervolg. ttp militaire wijze groetende, verliet hij ver- v°lgens de tent, door eene sterke wacht om geven. Op tien minuten afstands van deze vreemd- jjjmitige rechtszaal was de plaats der executie, erw ijl p,jj jeze nadeide, zag Choisel iemand, le hern met de hand groette. Eenige soldaten j en hunne geweren, en Jaques Gesère had op gehouden te leven. bedaard ging- de graaf naar het ontzielde li- c 'aam, nam het kruisbeeld uit de hand des doo- en drukte het aan zijne lippen. Vervolgens V'ieip hij een blik in het rond, en zag tusschen menigte volks een grijsaai d, die eene kleine eïleging met zijne hand maakte; hij herkende paste or van Val-Imer, die hem zijn zegen De graaf maakte een kruis. Luitenant, sta toe, dat ik zelf komman- zelfs niet gaarne op eene school doen, naar de wetenschap van die heeren ingericht. De kinderoogen zouden er te weinig oefe ning krijgen, de kinderooren te weinig te gen afleiding bestand worden, het gevoel der kleinen zou er te weinig harding vin den tegen koude en warmte. Die teeder in de school verzorgde plantjes moeten bij regen en storm door het weer. Och, wat zullen ze vatbaar zijn! En in huis wordt er geen thermometer op na gehouden om te zien of de temperatuur gelijkmatig is, de Noordewind dringt er misschien door de deur en vensters; de grond wordt er wellicht alle dagen vrij wat nat schoon ge maakt, de stoelen zijn voor groot en klein van dezelfde hoogte, de bedstede of het le dikant bevindt zich in eeu vertrek, waar het, volgens de maat, waarmee die heeren meten, te veel of te weinig luchtig is. Wij zouden bang zijn onze kinderen naar de keuken te zenden met hare hooge gewel ven en steenen vloer. Wij zouden bang zijn ze op reis mede te nemen, want dat telkens opeuen en sluiten van het portier zou hen een ernstige verkoudheid berok kenen. En later, als ze de school hadden verla ten en zich aan eenig beroep moeten gaan wijden, wat zouden we dan kiezen moe ten, opdat de zoo zorgvuldig behoede plant even teer bewaard bleef? Schoenmaker, kleermaker misschien? Maar hoe zouden ze het uithouden na vijf of zes uren voor- en na den middag achtereen in een ge sloten vertrek te zitten, zij, die zoo verwend waren aan het inademen van versche lucht, na een paar kleiue uurtjes in de school gezeten te hebben. Metselaar of loodgieter dan? Maar nu zullen ze weer zoo lang bui ten moeten werken, dat hun teer gevoel het niet kan uithouden. Smid? En dan staan ze tegenover een fel gestookt vuur. Zullen wij ze in een fabriek plaatsen? Och, de fijne neusjes zullen daar de smetstof met volle lagen opvangen. Zouden ze niet ge schikt zijn voor den handel? Wie eens ach ter de toonbank heeft gestaan, weet hoe veel tocht daar wordt opgevangen. Zoo, inderdaad, zijn er haast geen bedrijven, waar de fijngevoeligen niet lichter eene ziekte opdoen. De kindertjes, gekweekt in deer, zeide bij tot den bevelvoerenden officier. Deze knikte toestemmend. Soldaten, sprak Choisel, mikt goed, en laat ik niet behoeven te zeggen, dat gij uw werk niet verstaat. Toen plaatste hij zich voor het front; geen enkele trek van zijn gelaat veranderde, en kalm, als op een parade, kommandeerde hij elke be weging. Leg aan! riep de majoor. Reeds had hij het woord „vuur!" op de lippen, toen iemand, die een smartelijke kreet liet, van achter eene nabijzijr.de haag te voorschijn sprong. Mevrouw Choisel lag in de armen van haren echtgenoot. Beiden staarden elkander sprakeloos aan. De graaf wenkte de soldaten af te houden, en zij gehoorzaamden. Josephine. mompelde hij zachtjes. Albert. snikte zij. In 's Hemels naam vertrek, beste vrouw, ik bid het u, zeide de majoor, haar omhel zende. de scholen naar de regelen der staatscom missie gebouwd, ingericht'en onderhouden, zijn misschien alleen maar geschikt om te rentenieren. De nauwgezetheid der commissie gaat waarlijk veel te ver; moge dat de regee ring begrijpen. Als zij zorg wil dragen voor de gezond heid, dan kan zij het oog slaan op vele andere zaken, die meer schaden. Zij kan, om maar iets te noemen, waken tegen vervalsching van allerlei levensmiddelen. Als de regeeriug op die vervalschingen de aandacht vestigt en deze tegengaat, zal zij een nuttig werk doen en het ge- heele land zal er haar dankbaar voor zijn. Deze vervalschingen schaden zeker veel meer dan eene atmospheer waarin wat min der dan twintig honderdste deelen zuurstof aanwezig is. Waarlijk men kan alle zaken overdrij ven. Dat bewijst op nieuw, de conscieu- tieuse en gemoedelijke commissie in haar uitgebracht rapport. Voor de oprichting van een monument voor de nagedachtenis van den Keizerlijken Prins is reeds f48,000 ontvangen. Bij besluit van den prefect der Seine zijn op geheven de betrekkingen van 5 aalmoezeniers in 4 Parijsche gasthuizen. Daar moeten de zieken het nu voortaan maar zonder priester doen. De Mot cl'Ordre geeft een artikel, onder het opschrilt: het Te Deum der Volken, waarin de koningsmoord verdedigd wordt. „De konings moord" heet het, „is slechts de individueele ver ontwaardiging, gelijk een triomfeerende opstand een koningsmoord op groote schaal is." Kan men zich verfoeilijke!' stelsels denken? Het standbeeld, de Republiek voorstellende, is Woensdag-ochtend, even roor 7 ure, voor het Paleis van het Instituut onthuld. Officieel vertoon was er niet bij tegenwoordig. Or.der toezicht van twee politieagenten, die eenige matineuse nieuwsgierigen op een afstand hielden, werd het beeld van het kleed ontdaan, en de zaak was geschied. Des namiddags ging het echter op dit pleintje niet zoo rustig toe. Omstreeks twee ure ver scheen daar een man met. een stok gewapend, Albert, riep zij, hem om den hals val lende, u verlaten. neen, neen, ik kan het niet Gij moet. ik gebied het, sprak Choisel, eene poging op zich zeiven doende. Ach, laat mij hier ik vrees de kogels niet. Josephine, ik smeek u, vertrek. Uwe te genwoordigheid zou mijn moed doen be zwijken. Ik zal met u sterven, Albert, ik zal met n sterven. De knal van geweerschoten weergalmde. De vijand! riep eene schildwacht. Op dit oogenblik verschenen de Vendeërs en de kleine bende der republikeinen, gevaar loo- pende van omsingeld te worden, nam met over haasting de vlucht, terwijl de jubelkreten der ko- ningsgezinden hen deden huiveren. De Vendeërs zetten hunnen tocht tot dicht bij Chatillon voort. De officier, die deze afdeeling kommandeerde, liep in het voorbijgaan naar Choisel die nog steeds zijne vrouw in de armen die met allen, die het beeld bekeken twist zocht en zeer opgewonden riep dat Bazaine zijn man was- Terstond werd hij door een dertigtal personen omringd en uitgejouwd, die hem voor „Pruis en Bonapartist" scholden. De menigte groeide aan en men riep reeds, gooit hem in het water, toen het eindelijk den man, daarin geholpen door twee politie-agenten, gelukte uit den hem omgevenden kring te geraken. Doch slechts voor eenige oogenblikken, want bij den pont des Arts werd hij door de opgewonden menigte ingehaald, die „weg met den Pruis! weg met den Bona partist, en te water riepen. Gelukkig passeerde juist een omnibus, de agen ten die den man wilden redden, droegen hem op de trede, waar hij zich op de impériale wist te hijschen en de omnibus vertrok. Tot dat het rijtuig uit het gezicht was, hoorde men de kreten weg met dien Bonapartist 1 en te water! Zooals aan alles een einde komt, verspreidde zich eindelijk de menigte, en de „republiek" bleef alleen letterlijk aan den grond genageld over. De Badensche Tweede Kamer heeft het ontwerp tot wijziging der zoogenaamde examenwet, alsook de hierin door de Commissie voorgestelde aan vulling, met algemeene stemmen aangenomen. De Germania geeft te kennen, dat het Centrum bijna eenparig zal stemmen tegen de legeruitbrei- ding. Ook de Fortschritts-partij zal zoo hande len; doch daarentegen zullen geheel de rechter zijde en de overgroote meerderheid der nationaal- liberalen de wet goedkeuren. De aanneming is daardoor verzekerd. Een bericht uit Rome meldtdat de minister Cairoli bij de kamer van afgevaardigden eene nieuwe kieswet heeft ingediend. Het bericht zegt niets omtrent de bepalingen der wet. Voor de slachtoffers der ontploffing en hunne achtergebleven betrekkingen wordt buitengewoon veel gedaan. De correspondent der Kölnische Zeitung meldt, dat Donderdag 11. in een oogwenk 3000 roebels in de kooplieden-club gecollecteerd werden; op de Beurs werd dien dag voor 50,000 roebels geteekend, terwijl de Golos en de Noivoje Wremja inteekenlijsten opendenwaarop alleen in het bureau van de Golos Donderdag 11. reeds voor 2000 roebels ingeschreven was. De portier van het huis, waar een tweede drukkerij is ontdekt, is vermoord. In plaats van het generaal-gouverneurschap gekneld hield, en als roerloos stond. God zij dank, majoor, dat ik nog bij tijds gekomen ben, zeide hij, hem de hand rei kende. Chalon! riep de graaf, en drukte den kapitein aan zijn hart. Laten wij ons haasten, sprak de gravin die weenende van vreugde nu haren echtge noot, dan haren toekomstigen schoonzoon be schouwde. Weldra zullen onze troepen terug moeten trekken, want het is slechts eene kompagnie waar mede ik patrouille maakte. Spoedig keerden de Vendeërs weder: de graaf en mevrouw Choisel plaatsten zich in hun midden en vertrokken. Waar bevindt zich toch de familie? vroeg de majoor belangstellend nadat de eerste vreugde be daard was. De gravin drukte de handen voor hare oogen, en snikte luidkeels. Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1880 | | pagina 1