NIEUWE
No. 410,
Donderdag 2 September 1880.
5e Jaargang,
Een mislukte oorlogskreet.
BUITENLAND.
Engeland.
Frankrijk.
Duitschland.
HMRIHMM COM
m
A.BONNEMENTSPR IJS
Per 3 maanden voor Haarlem0,85
Buiten Haarlem franco per post1,
Afzonderlijke Nummers t 0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat - Haarlem.
t
TI.F.Mi); i
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrjjdag
avond ingewacht.
Uitgevers KUPPERS LAUREY.
Gambetta's krijgsrede maakt weinig op
gang. De Minister-president Freyeinet en
de President der Republiek za gen zich zelfs
genoodzaakt op de braudrede een kouden
waterstraal te laten volgen. In Montauban
ontving Freyeinet de afgevaardigden van
eene arbeiders-vereeniging en antwoordde
op eene tot hem gerichte toespraak het
volgende: »ons streven is den vrede te be
waren, die gelukkigerwijze door niets wordt
verstoord, en tevens om eerbied voor de
wet te verkrijgen, die aller vrijheid verze
kert.* InDyon verklaarde de President der
Republiek: wij laten ons noch tot onge
duld, noch tot overdrijving, noch tot ge
weld verleiden, de gelukkige aera, die wij
thans zijn ingegaan, zal niet licht gesloten
worden.* Nog belangrijker dan deze
verklaringen der overheidspersonen is het
feit, dat de Frausche burgers de toespraak
van Gambetta zeer koel hebben ontvan
gen. Daardoor komt het ook dat de kroon
prins der Republiek* zich thans tracht te
verontschuldigen en wel met een «physieke
opgewondenheid,* d. w. z. met de bekente
nis dat hij op 't feest te Cherbourg te veel
punch had gedronken. Doch ook hier geldt
het spreekwoord: vino veritas, in den wijn
(of punch) is de waarheid. De brandrede
van Gambetta geeft duidelijk de ware ge
zindheid van den ex-dictator en zijne aan
hangers te kennen. Voor de officieele logen
straffing zijner rede zal Gambetta zich we
ten te wreken. Men zegt dat hij er op uit
is Freyeinet uit den zadel te lichten, om
dat deze den cultuurstrijd niet streng ge
noeg ten uitvoer brengt. Maar als Gam
betta werkelijk den heer Freyeinet laat
vallen om een meer radicalen man in zijne
plaats te stellen, dan laat hij op zijne domme
rede eene domme daad volgen, want het
wantrouwen zal onbetwist zeer toenemen.
In het buitenland is trouwens dit wan
trouwen reeds merkbaar. De officieuse
Norddeutsche Allg. Zeitung zegt o. a. van
Gambetta's redevoering:
»Wij hebben tot dusver over Gambetta's
rede gezwegen, zoolang we in het onze
kere waren of hij in naam van Frankiijk
of voor zijn persoon heeft gesproken, in
FEUILLETON.
DE ZEGELS.
Vervolg.
Ween niet, mevrouw de gravin! het uur der
verlossing nadert; maar als ik u zal zeggen:
„vertrekt!" aarzelt dan geen minuut. Gaat naar
beneden, alle deuren zullen voor uwen doorgang
geopend zijn, loopt zonder achter u te zien tot
de rotsen van Benaguet: gij zult er mijn Pietei
met eene goede sloep, levensmiddelen en uwen
schat vinden. Gij zult weldra in den doortocht
van Four zijn, en daar kan men u niet meer
achtervolgen; voor het overige zal ik hier blijven
om uwe vlucht te beveiligen.
Wat! gij gaat niet met ons mede, Janekin?
zeidan te gelijker tijd mevrouw de Treseguidy en
de markies.
Neen, ik moet hier blijven tot de dag
aanbreekt, ten einde te beletten, dat men u
vervolgt.
Maar zeide de grijsaard.
't eerste geval zouden we de bespreking
zijner rede ter wille van de vreedzame po
litiek in ons vaderland hebben achterwege
gelaten. Het gesprokene van den President
der Republiek te Dyon en van den heer
Freyeinet te Montauban, gaf ons de ze
kerheid dat de oorlogzuchtige rede van den
President der Tweede Kamer, niet door
Frankrijk, maar door Gambetta persoonlijk
aan Europa werd gericht; daardoor vervalt
zijne rede aan het domein der publiciteit.
Tot dusver waren we in de meening dat
de staatslieden der Fransche Republiek
vreedzamer wegen wenschten te bewande
len dan de Bourbons en de Bonapartistische
keizers; Gambetta zelfs had den roep een
vriend van vrede te zijn; als nu zijne rede
van 9 dezer te kennen geeft dat hij van
dien roep afstand doet, dat hij van rol
verwisselt, dat hij zijne toekomst liever op
de reputatie van een »man der wrake«
wil vestigen, dan heeft deze onverwachte
verschijning in Duitschland wel is waar
geen paniek veroorzaakt, maar toch ver
wondering en oprecht medelijden. Duitsch-
lands politiek zal vredelievend blijven maar
het vaste vertrouwen op de duurzaamheid
van den vrede, dat in Frankrijk zoowel
als in Duitschland de grondslag is van
algemeene welvaart, heeft een gevoelige
kuak door Gambetta's punch-rede gekre
gen. Wij zullen geen ernstige verwikke
lingen voorspellen, maar Gambetta's ver
klaringen bewijzen toch dat de oorlogs
partij onder de Republikeinen even goed
aanhangers telt, als onder de Fransche
Monarchalen en het is bepaald iets nieuws
dat zulk een invloedrijk staatsman, als
Gambetta, tot de oorlogspartij behoort. In
naam zijner immanente gerechtigheid* kon
Gambetta even goed Lubeck en de monden
der Elbe terug verlangen als den Elzas;
beide zijn ons langs den weg van geweld
ontnomen en beide zijn langs den weg
der historische gerechtigheid tot ons terug
gekeerd. Als het republikeinsche Frank
rijk, onder Gambetta's leiding, genegen is
de traditie te volgen die het monarchale
onder Lodewijk XIV en XV en onder Na
poleon I en III tegenover ons gevolgd
heeft, dan moeten we ons helaas met de
gedachte trachten te verzoenen, dat de vrede
Het moet zoo zijn, hernam Janekin op
een eerbiedigen en te gelijk vasten toon.
Men hoorde de deur der eetzaal openen. Een
verwijderd gedruisch van gezangen weerklonk in de
kamer.
Zij zijn beschonken, vervolgde de visscher.dat
maakt onze taak minder moeilijk. Maar daar zijn
zij in den gang. Vaarwel, meester, voegde de
getrouwe dienaar er bij, zich op de knieën werpende,
terwijl hij de hand van den grijsaard wilde
kussen.
Gij, onze redder, op de knieën, riep de
markies uit. Omhels mij, waarde vriend!
Janekin wierp zich in de armen van den
grijsaard.
Maar stilte! daar zijn ze, zeide hij, een groote
traan wegvegende, die langs zijne gerimpelde
wangen vloeide.
Iedereen had zijne plaats hernomen op het
oogenblik, waarin Rignard met Roemgoet en
Prichon, de twee personen, gekozen om dien
nacht te waken, binnentraden. De visscher stond
voor het venster, de markies zag in het vuur
op de westelijke grenzen onzeker blijft;
echter moet de vredelievende meerderheid
van beide natiën weten, wie het is die den
voor allen wenschelijken vrede bedreigt.
Duitschland zal niet nalaten, in zijne na
tionale politiek het bewijs te leveren dat
het den vrede verlangt en den oorlog ver
afschuwt. Wij kunnen ook met genoegen
constateeren, dat onze vredelievende poli
tiek in de tien jaren, sinds de natie haar
recht op nationale eenheid heeft verwezen
lijkt, dit gevolg heeft gehad dat niemand
geloof slaat aan den laster als zoude Duitsch
land veroveringsplannen, naar Fransch
model, in het schild voeren. Wij betreuren
het dat de krijgszuchtige geest die onze
naburen thans nog even als voor 300 ja
ren bezielt, ons dwingt onze zekerheid in
een sterk en slagvaardig leger te zoeken;
meer dan deze zekerheid zoeken wij niet,
maar wij bezitten den wil en het vertrou
wen, haar te vinden.
Zoo spreekt dit officieuse orgaan. Wij
laten zijne beschouwingen voor hetgeen ze
zijn. Dat men in Duitschland geheel en al
wars is van annexatie-plannen kunnen wij
der Norddeutsche zoo gaaf niet toegeven.
Wat ons 't meest verwondert is, dat deze
officieuse courant tot dusver in de meening
verkeerde dat de Fransche Republikeinen
minder oorlogzuchtig zijn dan de Monar
chalen. Wij weten wel dat de politiek van
von Bismarck aan de Fransche Republiek
en in 't bizonder aan Gambetta te stade
kwam, maar wij zijn overtuigd dat von
Bismarck nimmer geloof heeft geslagen
aan de vredelievende gezindheid der Re
publikeinen. Hij zal berekend hebben, dat
Frankrijk onder de republikeinsche wetge
ving niet zoo spoedig een goed georgani
seerd leger tot stand kon brengen, als on
der de leiding van een monarch en dat
deze laatste spoediger tot een oorlog zou
beslist hebben dan een republikeinsch par-
lameut. Deze berekening heeft thans ge
faald; wij hebben er trouwens nimmer aan
willen gelooven. Uit de eerste Frausche
revolutie weten we immers te goed, welk
eene verwoedheid juist de radicale republi
keinsche leeringen kunnen verwekken. In
de dagorder van een Gambettijnsch gene
raal hebben we ook al de meeste overeen-
om den blik zijner vervolgers te ontgaan. De
gravin doorliep met Raoul, aan hare zijde gezeten
een boek met platen; niets verried uitwendig het
groote plan, waarvan hun leven afhing. De com
missaris der republiek, die insgelijks in beschon
ken toestand verkeerde, wierp een tevreden blik
op deze onschuldige groep.
Het is wel, zeide hij in zich zeiven, nog
een nacht van hongersnood voor de twee aris-
tokraten van het kabinet, en ik laat ze naar
Nantes vervoeren.
Vervolgens scheidden die menschen, wier
hart door zulke tegenstrijdige gsvoelens beroerd
werden
Toen het elf uur op de kerk te Conguet sloeg
stond Janekin met voorzichtigheid op en naderde
het venster. De lucht was met wolken bedekt,
maar de wind bleef gunstig. Het was, of men in
het woud stamelende klanken hoorde, er, van de be
wogen golven kreten kwamen alsof schipbreukelin
gen in gevaar waren. De markies sliep, in weerwil
van het gevaar, gerust. In de kamer der repu-
publikeinen hoorde men de ademhaling van
komst gevonden met die uit den tijd van
generaal Hoche; 't schijnt dat vele korps-
kommandauten grooten lust gevoelen een
krijgstocht te organiseereu, ten doel heb
bende alle Monarchen te verjagen en onder
Frankrijk's leiding Europa in republieken
te verdeelen. En heeft Gambetta, die in
1870 bloed gezien heeft, niet veel over
eenkomst met Napoleon I? Niet zonder
bepaalde plaunen houdt hij er een militair
kabinet op na en verkeert hij 't liefst in
gezelschap der leger-oversten. De begeerte
om dictator te worden, werpt hij van zich
af, maar juist hier geldt het spreekwoord
qui F excuse, s accuse.
Wij betwijfelen het of hij hetzelfde
succes zal hebben dat eenmaal de eerste
Napoleon ondervond, maar reeds de kwade
wil kan veel onheil aanbrengen.
't Wordt dus tijd om op dien gevaar
lijken «kroonprins der Republiek* meer en
meer de aandacht te vestigen.
Uit revanche-plannen met succes vol
eindigd, ontstaan al licht annexatie-begeer
ten. De politiek der radicalen neemt soms
vreemde wendingen. De feiten zeiven
spreken.
The Cork Constitution maakt gewag van de
ontdekking van een complot van Fenians, ten
doel hebbende het in de lucht doen springen
van de kruitmolens te Ballincollig. Een deel van
het personeel der molens moet in het complot
betrokken zijn geweest. Er zijn onmiddellijk maat
regelen genomen om elke verrassing te voorkomen.
De molens en de naburige cavaleriekazernes wor
den streng bewaakt.
Er is reeds meermalen sprake geweest van het
verkoopen der kroonjuweelen. Volgens den Rappel
zal de regeering bij de weder-bijeenkomst der
Kamers een wetsontwerp indienen tot verkoop
van dat gedeelte der kroonsieraden, hetwelk geen
eigenlijke kunstwaarde heeft. Men schat dat deze
verzameling zeven a acht millioen zal opbrengen.
Het fonds, dat op (lie wijze verkregen wordt, zou
worden aangewend tot aankoop van kunstvoor
werpen in de nationale musea.
De Norddeutsche Allg. Ztg. verneemt, dat de
te Malta geplaatste korvet Victoria, die door
twee mannen.
Romgoet doet zijn plicht, dacht Janekin, ik
zal den mijnen doen.
Hij trok een paar pistolen onder het bed van
mijnheer de Treseguidy uit, en verliet op zijn
bloote voeten de kamer; hij ging de gravin en
haren zoon waarschuwen zich gereed te houden,
opende de kleine deur van het kasteel en baande
alzoo den weg ter ontvluchting.
Ten half twaalf wekte hij den markies, verbrak
het zegel van de deur van het kabinet en deed
er de twee gevangenen uitkomen.
Romgoet sliep echter niet voortdurend.
Vertrekt nu, vertrekt spoedig, zonder eene
seconde te verwijlen. Ik zou mjjn leven geven
om u vleugels te verschaffen.
De heeren de Treseguidy ontmoetten de gravin
en Raoul aan den drempel der deur. Ofschoon
de jonge lieden, door den honger uitgeput, zich
nauwelijks konden staande houden, zoo liep de
gansche familie echter zoo spoedig mogelijk naar
den zeekant.
{Wordt vervolgd.)
