NIEUWE
No. 415.
Zondag 10 September 1880.
5e Jaargang.
't Nationaliteits-recht.
BUITENLAND.
IJ®
Engeland.
ABONNEMENTSPRIJS
Per S maanden roor Haarlemf 0,85
Buiten Haarlem franco per post1,
Afzonderlijke Nummers 0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BTJREAU: St. JansstraatHaarlem.
Qr-f?
tij$£
AGITE MA NON AGITATE.
COl'MIT.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Onze eeuw is rijk aau modewoorden
zoodra een doel, waartegen veel uit onder
scheiden oogpunten valt in te bren
gen, moet worden verdedigd komen de
mannen, die den tijdgeest huldigen, met 't
een of ander schelklinkend woord voor
den dag.
Wij weten hoe alle politieke ongerech
tigheden, in verschillende landen vau Europa
jegens de minderheden bedreven, werden
gerechtvaardigd met eeu beroep op de een
heid nota bene) derliberaliteit.
Allen te vervolgen die het wagen niet
te buigen voor de afgoden van den dag,
dat heeten, de bij uitstek verstandigen en
en vrijzinnigen: Vrijheidlievend!
Het tooverwoord: liberaal* moet alzoo
dienst doen als dekmantel van de ergste
en ergerlijkste maatregelen van verdrukking.
Dat geschiedt op het terrein der bin-
nenlaudsche politiek in vele Rijken.
Ook op het terrein der internationale
staatkunde heerscht de macht van eeu dier
gevaarlijke tijdwoorden, namelijk de leus:
eisch der nationaliteiten.
De geschiedenis van deze eeuw heeft op
droevige wijze doen zien, waartoe de toe
passing van de leer der nationaliteiten
voeren kan.
Griekenland werd «bevrijd» maar de
vraag is geoorloofd: heeft de bevrijding
den bevrijden* veel heils gebaardNieuw-
Griekenland is een jammerlijk toonbeeld
van zedelijke verdorvenheid en politieke
onmacht.
België werd bevrijd» eigenlijk tegen het
begiusel der nationaliteit in, wijl het tot
twee rassen, 't Romeinsche en 't Germaan-
sche, behoort, maar toch ook al met 't
argument dat een nationaliteit werd ver
drukt. Welnu 't verkreeg dan ook zijn
vrijheid. En 't eind-resultaat? Dat thans
verdrukking in dat zelfde België aan de
orde van den dag wordt gesteld.
Later werd Sleeswijk-Holstein bevrijd;»
dat Hertogdom, beweerde von Bismarck,
maakte rechtens deel uit van Germanië.
Het werd bevrijd na een wanhopigeu oorlog
van de bevrijden tegen den bevrijder.
Vraagt nu eens aan de iSleeswijkers en
FE U1LLETON.
EEN SNUIFJE.
Vervolg.
Naarmate Barker in bizonderheden uitweidde,
«cheen zijne wanhoop grooter te worden. Aan
den ridder den verschrikkelijken toestand van
zijne moeder en zuster schilderende, zag hij
dien steeds duidelijker in; hij verontwaardigde
zich over zijne onmacht om haar te helpen, be
schuldigde den Hemel, en verviel meer en meer
tot die verbijstering der smart, die de uitsterste
ramp der ongelukkigen is. De Roquincourt begreep,
dat alle troost nutteloos was, gelijk alles wat in
dit oogenblik noodig kon schijnen, om de ter
neder geslagene ziel op te beuren, en dat daar
toe geene stralen van hoop, maar daadzaken
noodig waren. De ridder was te arm, om den
jongman zoo aanstonds te helpen: de behoeften
van een lotgènot in de algemeene ballingschap,
hadden reeds sedert verscheidene maanden zijne
inkomsten verminderd; wat hij nog doen kon
Holsteiners hoe vrij zij wel zijn.
Italië werd bevrijd»; Napoleon IIT was
de eerste bevrijder en straks hielp von
Bismarck indirect ook een handje. Ziet
thans eens naar dat land, waar de citroenen
bloeien. Zelfs van liberale» zijde wordt
toegegeven, dat 't rampzalig in het bevrijde
Italië gesteld is, men geniet er minder
vrijheid dan voorheen, doch men betaalt
veel meer belastingen, terwijl de welvaart
onrustwekkend achteruitgaat.
De Donau-Vorstendommen werden «be
vrijd». Rusland was niet »vrij» genoeg in
zijne beweging in 't Oosten, en daarom
moesten kleine staatjes aan den Donau
zijn pioniers en wegberijders en wegbevrij-
ders wezen.
Nog werden sommige Staten van Duitsch-
land bevrijd» ook de annexatie toch van
Hannover, Nassau, Keurhessen en Frank
fort bij Pruisen, trachtte de Bondskanse
lier te verdedigen met de bewering dat de
Duitsche nationaliteit niet tot haar goed
recht, tot haar volle ontwikkeling zou
kunnen komen, als de genoemde gedeelten
van Germanië, niet bij het alles dominee-
rende Pruisen werden gevoegd.
Eindelijk werd Elzas-Lotharingen ook
«bevrijd» van het juk van Frankrijk. Duitsch-
land eischte die gewesten op, óók op grond
dat de Duitsche nationaliteit dat zoo
vorderde.
Rusland voerde meer dan een oorlog reeds,
voorgevende de redder der Slavische natio
naliteit te zijn.
De Krimoorlog verloor de Czaar, doch
het Czareuhuis bleef hopen en wachten.
Ten slotte kwam de jongste Russisch-
Turksche krijg; Turkije uitgeput door in
wendige verzwakkingen, aan zijn lot over
gelaten, streed bijkaus zijn laatsten strijd.
Toch kon het Czarenrijk den geheelen
oogst niet binnenhalen, wjjl te Londen
een geniaal staatsman de wacht hield.
Lord Beaconsfield trad Gortschakoff moe
dig tegen en de vredesvoorwaarden vau
San Stephauo werden herschapen in 't ge
matigder vredestractaat van Berlijn.
De Keizer van Rusland legde zich zoo
genaamd neder bij de vernedering van
de overwinning; maar hij bleef zinnen op
revanche.
was te gering, om Barker uit dezen afgrond van
wanhoop, tot welken hij vervallen was, op te
heffen. Hij moest derhalve tot eene meer afdoen
de edelmoedigheid zijne toevlucht nemen. De
Roquincourt nam aanstonds zijn besluit. Nooit
iets te vragen hebbende voor zich-zelven, was hij
stoutmoedig genoeg het voor anderen te doen;
weigering bedroefde hem, zonder hem te verne
deren; hij sprak den jongman eenige bemoedigende
woorden toe, beloofde hem voor hem werk
zaam te zijn, en sloeg den weg in naar het hotel
van den burggraaf De Roullac.
Deze was door een in de zaken bedreven man
geholpen, welke door eene geveinsde verkoopir.g
de goederen van den burggraaf had weten te
vrijwaren, tot ruimere uitgaven in staat, genie
tende de burggraaf in zijne ballingschap geheel
de fortuin, die zijn vader hem had nagelaten.
Hij maakte er evenwel een gebruik van met eene
milddadigheid, die niet veroorloofde, dat men
hem benijdde. Zijne hand altijd open, geleek naar
die fonteinen, weike hunne wateren voor alle
reizigers laten vloeien. Nooit verwekte eene wil-
't Geluk diendeden Czaar. Lord Beacons-
field moest aftredeu. Gladstone, de Rus-
seuvriend, kwam in het politiek voetlicht.
Dat was een kolfje naar Ruslands hand.
Met Gladstone, de phraseoloog, de dwee-
per met Griekenland (en dat zegt iets!)
valt »te handelen.
Onvermengd zal de vreugde te St. Pe
tersburg wel niet blijven. De partij, die
Gladstone drijft, is wel tegen Turkije, maar
daarom nog niet voor Rusland.
The Daily News heeft dat dezer dagen
duidelijk geleerd aan ieder die nadenken
kan en wil.
De macht van Turkije in Europa de
creteert het liberale blad is voorbjj. De
zieke man* kan het niet lang meer
maken.
Geheel in overeenstemming met die uit
spraak, begint de vraag actueel belang te
krijgen: aan wien de erfenis van den even
ontslapene?
Aan Rusland? Volstrekt uiet. Aan Oos
tenrijk ook niet. Aan wien dan? Aan de
rassen zelf die 't schiereiland van den Bal
kan bewonen.
Het Eugelsche blad verdedigt dat pro
gramma door zich op 't standpunt der
nationaliteit te plaatsen.
Maar weet dan de Daily Neivs niet, of
wil het dat niet weten, dat die staten of
staatjes, welke men reeds zag verrijzen of
later nog zou doen verrijzen op de puinen
van Turkije, in het wezen der dingen toch
slechts werktuigen zouden zijn in de han
den van Rusland, dat is thans van de Pan-
slavistische partij.
De beweerde «nationaliteiten* die thans
werden en later nog zullen worden bevrijd,
kunnen zich zeiven niet regeeren. Dit weet
men wel te Moscou en te St. Petersburg,
maar niettemin moet de vrijheidsbewegiug
in Bulgarije, in Grieke iland zelfs, blijven
geduld en begunstigd.
Tegen dit misbruiken van een schoone
leus komen wij op.
Volgens onze opvatting moet aan Oos
tenrijk de erfenis van den zieken man wor
den toegewezen.
Oostenrijk is bij uitnemendheid er toe
voorbeschikt een macht tot wezenlijke be
vrijding te zijn.
lekeurige weigering de begeerte, dat iemand
anders zijne fortuin bezat; zijne gewoonten even
wel belemmerden dikwijls zijne goede voornemens.
Verkwister en speler, bevond zich De Roullac
somtijds zonder eene kroon. Het was dus van
belang op het geschikte oogenblik te komen en
voor dat zijne verkwistende neigingen zich als
een heir van vogelen op den vergulden oogst,
die hij iedere maand uit Frankrijk kreeg, had
nedergezet. De Roquincourt wist het; ook ver
haastte hij zijn tred, in de hoop van vóór een
anderen smeekeling, misschien gelijk hij op weg,
aan te komen. Bij zijne komst aan het hotel
verwittigde men hem, dat de burggraaf sedert
den morgen niet terug was gekeerd, en dat hij
waarschijnlijk op de roulette zoude zijn.
Hoewel de ridder een bizonderen afschuw van
de speelhuizen had, en hij er zelf nooit in was
geweest, waren de omstandigheden te dringend,
om voor dien weerzin terug te deinzen. Het
spel kon De Roullac gunstig zijn, dat hem dik
wijls gebeurde, en in dit geval was het buiten
twijfel, dat hij welwillend zijn verzoek zoude
Allergelukkigst verstaat de Habsburger
Monarchie er zich op, de vrijheid met het
gezag en de orde te verbinden. Polen werd
eenmaal gedriedeeld; in Russisch Polen en
in Pruisisch Polen klaagt men; in Oosten-
rijk's Polen heeft men dezer dagen nog
gejuicht, 't Was bij den tocht des Keizers
door Gallicië, die een ware zegetocht mocht
heeten.
De Habsburger Monarchie weet over meer
dan een nationaliteit den stal te voeren.
Zulk een macht is de aangewezene bij uit
nemendheid, de draagster der christelijke
idee in het Oosten te wezen.
Op Konstantinopel's muren moet wel
haast de Kruisvaan, als 't teeken der
overwinning, worden ontrold. Heerlijk zal
het oogenblik zijn waarop de zon der ge
rechtigheid ook over het te zwaar beproefde
Turkije zal rijzen. Zonder Oostenrijk zal
de heildag niet spoedig aanlichten, ook
al is de val van den Sultan zoo zeker als
iets zeker kan wezen in onze eeuw, waarin
alles op losse schroeven begint te staan.
Maar aan Oostenrijk komt het nieuwe
Rijk toe. Konstantinopel moet de hoofdstad
zijn van Oostenrijk en Rusland moet voor
de have Azië worden, wat Oostenrijk voor
oud-Turkije wezen zal.
Ook wij erkennen, tot zekere hoogte en
onder bepaalde omstandigheden, het recht
der natioualiteitendoch alleen als
middel, niet als doel. Het doel moet
zijn waarachtige vrijheid, wezenlijke be
vrijding.
En omdat Oostenrijk de vrijheid geeft,
schenkt het meer dan een «nationaliteit iu
banden;* net waarborgt aan de volken,
waarover het heerscht (Gallicië verkondigt
dit) de vrije ontwikkeling van 't nationaal-
eigenaardige onder eerbiediging van de
eischen des geloofs.
De aanslagen in Ierland zijn nog altijd aan de
oide van den dag. Uit New-Ross wordt gemeld,
dat de politie gewaarschuwd werd, dat in de
nabijheid van de woning van den heer Boyd een
billet was aangeplakt van den volgenden inhoud
„Weg met de Boyd's en alle landheeren. Tom
Boyd en Evan Boyd, uw dagen zijn geteld."
aanhooren.
De Elzasser edelman besloot derhalve in de
zaal te gaan, waar een gedeelte van den verban
nen adel rondom de groene tafel zat. Hij bemerk
te weldra den burggraaf, die druk op aan het
spelen was. De gouden Frederiks vormden voor
hem kleine beweegbare en klinkende bergjes, die
men achtereenvolgens zag vermeerderen en ver
minderen.
Toen De Roullac den ridder bemerkte, gaf hij
door een teeken zijne verwondering te kennen.
God bewaar mij, daar is De Roquincourt,
Wat mirakel voert onzen Cato toch in dit hol?
Ik zocht naar u, antwoordde de ridder.
Ik ben dadelijk tot uwen dienst, hernam
de Roullac: ik heb nog 2 a 3000 goudstukken
te verliezen,
Houd er eenige over, zeide de edelman
zachtjes.
Hebt ge ze noodig, voer De Roullac voort;
mijn hemel! lieve vriend, neem er zooveel als gij
wilt?
Wordt vervolgd.)
