NIEUWE
No. 433.
Zondag 21 November 1880.
5e Jaargang.
Revolutie en Monarchie.
BUITENLAND.
Het gevaar bestaat dus. Het kan binnen
een jaar komen, binnen eenige jaren, wel
licht iets later, misschien in 't geheel
niet. Maar we moeten er ons toch op voor
bereiden.
Eene kleine verversching.
Parijsche Bedelaars.
Engeland.
Frankrijk.
HMRLÏMSCHI (01 Kt IT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 0,85
Buiten Haarlem franco per post.
1-
Afzonderlijke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
AGHTE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Vervolg en Slot.)
Om dit noodlot te ontgaan, kan hij (Gambetta)
de conservatieveu te hulp roepen; het woord
conservatief in den meest uitgebreiden zin
genomen. Zij zullen niet talmen, en de om
ver werpi ig der uitersten is dan buiten kijf.
Maar wie zal dan overwinnaar zijn, hij of
zpue nieuwe boudgenooten, zijne oude, zijne
eeuwige, zijue onverzoenlijke vijanden?
Stellig zullen zij het zijn, niet hij. Hij
houdt op heer te zijn, hij wordt op zij
geschoven, hij verdwijnt. Dus vernietiging
hier,vernietiging daar! Uit dit dillemma redt
slechts de oorlog.de oorlog in het buitenland.
Twee eeuwen geleden had er eene vree-
selijke uitbarsting van den Etna plaats.
Een kolossale lavastroom kwam uit den
krater, zonk door de sneeuwlagen, door
kliefde het woud en stortte zich op de vrucht
bare velden aan den voet des vulkaans.
Hij neemt zijne richting op Catania. Reeds
18 hij in de onmiddellijke nabijheid dezer
stad, toen de kokende massa in haren loop
wordt gestuit, zij verdeelt zich en omvat
de stad met hare gloeiende armen. Nog
heden zijn de verkoolde overblijfsels zicht
baar. De natuurlijke verklaring is, een
toenmaals onbekende terrein-hindernis. De
inwoners geloofden en gelooven aan een
wonder. Nu, men kan aan zulk een won
der gelooven, maar men kan er moeielijk
op rekenen.
Derhalve doen er zich drie vragen bij
mjj op. Wie is de eventueele vijand? Over
welke middelen kan hij beschikken? Welke
krachten kunnen tegenover hem worden
gesteld?
De vijand is de Fransche Republiek, wan
neer zij opgehouden heeft conservatief en
verstandig te zijn onder de leiding van
een man, hoe hij ook heeten moge, als
bij zich in den beschreven toestand bevindt.
Van welken aard zal de oorlog zijn? Het
zal de oorlog zijn van de Republiek met
de Monarchie. En de overwinning der Re
publiek? Haar zegepraal zou zijn: omver-
F EU ILL ET ON.
Schwarzenborn, in Kurliessen, is een stadje,
waarvan gelijk van vele anderen in Duitschland,
raenig aardig vertelseltje verhaald is. Eens lever
den de notabelen van Schwarzenborn het volgende
•tukje:
Op eene rondreis wilde de Vorst ook eens naar
Schwarzenborn komen, hij liet echter daar bekend
ranken, dat hij van alle feestelijkheden af
zag, slechts eene kleine verversching wilde hij
aannemen. Dit verlangen berokkende de goedden-
kende lieden van Schwarzenborn geen geringe
hoofdpijn. De gemeenteraadsvergaderingen ver
meerderden slechts de verwarring over de duis
tere vraag, wat de vorst eigenlijk door eene kleine
verversching verstond. Zelfs de schoolmeester, die
over alle mogelijke dingen verklaring meende te
kunnen geven, had vruchteloos zijn latijn opge-
discht.
Gelukkig echter, wist ook ditmaal, de vrouw
eens wethouders, gelijk reeds dikwijls, de raads-
heeren van Schwarzenborn te verlichten. Watzijt
gij toch domme lieden, sprak zij, weet gij dan
niet dat de Vorst een corpulent man is en dat wij
thans in de hondsdagen zijn. De Vorst wil hier
een weinig afkoeling vinden, opdat Zijne Hoog
heid weêr frisch worde in deze hitte. Goed
geoordeeld, zoo is het! riep verheugd de heer
wethouder, haar man; nu weet ik ook, hoe dat
f® maken; wij zetten de groote brandspuit buiten.
werping van alle tronen, vernietiging der
persoonlijke, burgerlijke, politieke, gods
dienstige vrijheid, verdelging van den chris-
telijken staat en van de christelijke maat
schappij, vernietiging van alle goederen,
die ons heilig en dierbaar zijn. Dat zal
haar zegepraal zijij.
Daarom zeide ik, thans mag er geen
nieuwen brand in het Oosten ontstaan,
die de machten zou kunnen scheiden. Zij
moeten zamea werken tegen den gemeen-
schappelijken vijand. Daarom zeide ik en
ik bewees het: de verdaging der Oostersche
quaestie is een Europeesche behoefte.
Over welke middelen kan de vijand be
schikken? Over Frankrijken zijne politieke,
militaire en onuitputtelijke financieele hulp
middelen. Maar hoe zal de man die aan
het hoofd der beweging zal staan, eene
vredelievende natie tot den oorlog kunnen
verleiden? Hij heeft slechts het systeem van
Napoleon III te volgen. Hij heeft een werk
zamer, krachtiger middel dan deze ooit
bezeten heeft, de tooverformule: Revanche!
Elsas-Lotharingen! En hierbij zou ik wel
eene opmerking willen voegen; ik heb dik
wijls hooren zeggen echter nooit in Frank
rijk zoo men Elsas-Lotharingen niet had
ingelijfd bij het Duitsche Rijk, dan zou
de begeerte naar wraak of revanche in
Frankrijk reeds lang zijn uitgedoofd. Ik
voor mij beweer dat dit eene dwaling is.
Het Fransche nationaliteits-gevoel werd
dieper gekrenkt door het verlies van den wa
penroem dan door het verlies dezer pro
vinciën.
Zal de vijand bondgenooten vinden eu
welke? Engeland misschien? Doch Enge
land voert slechts oorlog voor zijne belan
gen. Voorzeker eeu verstaudige grond
regel, 't komt -er maar op aau welke uit
legging men aan die belangen geeft. De
tegenwoordige Regeering helt over tot de
radicalen. Zoolang de oorlog geen bepaald
rood revolutionair karakter draagt, zal de
regeering onder hare tegenwoordige leiding
voor de conservatieve machten geen sym
pathieke gevoelens aan den dag leggen.
En Italië? Lit land laboreert aan twee
kwalen: aau de Irredenta-manie, die de
uitbreiding van het gebied met alle goede
eu slechte middeleu op kosteu van Oosteu-
rijk beoogt, en aan de republikeinsche
De dag, waarop de Vorst zou aankomen, was
daar; in het eenige hotel van het stadje was het
kwartier besteld; de heele gemeente was op de
marktplaats verzameld. Midden op de straat,
op eenigen afstand der menigte, stond de
brandspuit, met eenige flinke lieden bezet en
de wethouder er boven op. Na een paar uurt
jes gewacht te hebben, kwam de Vorst aanrijden;
behaaglijk in de kussens van zijn wagen gedoken,
kwam hij op de marktplaats, 40 passen van de
brandspuit aan. De klokken luidden, de hoofden
ontblootten zich en donderend klonk het: Vivat
hoog! de heer Vorst zal leven! Eenklaps kom
mandeerde de wethouder; klaar, los. En los ging
het alsof de sluizen des Hemels zich geopend
hadden begoot welgemikt straal op straal het
hoofd van den niets kwaads vermoedenden prins: een
zondvloed in het klein. De wagen geleek in een
oogenblik een badkuip; de verfrisschende afkoe
ling was degelijk eene grondige. Stijf van schrik
en bijna gestikt door al het water riep de Vorst
uit: maar weêr om, koetsier, weer om, vlug! In
een oogwenk draaide de wagen zich om en vloog
weg, dat de vonken uit de plaveisteenen spatten.
De wethouder riep: Bravo, lieden! in het gezicht
heeft hij genoeg, nu van achter er op! Het
volk liep jubelend achter den vluchtenden Vorst
en riep: Hoerah, de heer Vorst zal leven, hoog
en nogmaals hoog! Dat is de werkelijke geschie
denis der kleine verversching te Schwarzenborn.
In den laatsten tijd zijn de arrestatiën in Erank-
rijk's hoofdstad, ter zake van bedelarij, op schrik
beweging, die aan deu troou zijue zeker
heid ontrooft. Zal de regeering en kroon
op het beslissende oogenblik de vrijheid
hebben, zich aan de zijde der conserva
tieve machten te scharen? Meu kan daar
uit de gevolgtrekkingen afleiden. Maar op
een bondgenoot kan de vijand stellig re
kenen, op de Europeesche revolutie.
Waaruit bestaan de krachten der Eu
ropeesche revolutie? De regeeriugen dienen
tot op zekere hoogte hievan kennis te dra
gen. Zij zullen wijselijk handelen wanneer
zij die krachten niet te gering schatten.
Om de Fransche regeering te electriseeren
eu iu woelingen te wikkelen, moet de
o 7
krijg onder eene politieke vlag, ouder de
banier Revanche! een aanvang nemen. Hij
zal echter en moet binneu een zeer kort
tijdsverloop ontaarden iu een zuiver revo
lutionairen oorlog, want hij kan slechts
met het vooruitzicht op de kans van sla
gen ondernomen worden met de hulp der
Europeesche revolutie.
Welke krachten kau men tegenover
den vijand stellen? Duitschland eu het
is mijne innige overtuiging en vurigste
wensch van den eersten tot den laatsten
dag, Oosteurijk-Hongarije. O, 't zal niet aau
Sirenenzangen ontbreken. Wij zulleu echter
geen gehoor verleenen aau hunne schooae
beloften, wij zullen ze afwijzen. Dat in
een tweestrijd met Frankrijk, Duitschland
naar alle waarschijnlijkheid op nieuw zal
zegepralen, niemand zal dit betwijfelen,
maar 't wapengeluk heeft zijne luimen. Als
het Duitsche leger, 't geen God verhoede,
geslagen werd, dan lag de beurt aan Oos
tenrijk.*
In de eendracht eu samenwerking der
christelijke monarchiëu, vindt de heer vou
Hubner met recht de tegenstand, de hin
dernis, waar de ziedende lavastroom zich
splitst en onschadelijk ter zijde vloeit, zoo
als in het wonder van Catania.
Jammer dat de heer v. Hubner ten op
zichte der Russische politiek en toestanden
op een dwaalspoor verkeert. Hij telt na
melijk Rusland tot de christelijk-conserva-
tieve machten. Dit is eene grove dwaling.
In het Czarendom bevindt zich noch
conservatieve wijsheid, noch christelijke
kracht.
Wil Europa de Oostersche quaestie ver
harende wijze toegenomen. Verleden jaar werden
gemiddeld drie personen per dag voor bedelen
gevangen genomen; in December van't vorig jaar
was 't cijfer 108. Men berekent dat er te Parijs
niet minder dan 25000 stille bedelaars zijn, man
nen, vrouwen en kinderen; men vindt ze het meest
in de Salpetrière, de Glacière, Charonne, de Rue
de Meaux, te La Vilette, Clignancourt en eenige
andere wijken.
Men heeft gebrekkige en lieelhuidsche bede
laars, ongerekend de muziekmakende bedelaars,
die verlot hebben om in dienst der kunst, hun
bedrijf uit te oefenen. Ook de venters in potloo-
den en papier zou mcr. voor een goed deel tot
de bedelaars kunnen rekenen.
De gebrekkige bedelaars (blinden, manken en
kreupelen) kan men gewoonlijk op de Austerlitz-
brug, op de Quai de la Rapée, bij 't Observa
torium, en 's Zondags en op de feestdagen in de
buitenwijken vinden; naarmate zij door de natuur
of de kunst meer zijn mishandeld, is hun oogst
gewoonlijk grooter.
In de Rue Neuilly kan men geregeld in een
karretje, door een ezel voortgetrokken, een vrouw
zonder armen of beenen zien; 't is niets dan een
romp, waarop echter een mooi hoofd staat, blo
zend, welgevormd, en jeugdig, met fraai zwart
golvend haar omgeven. Zij heet Euphrasie en in
de bedelaarswereld is zij bekend onder den naam
van „de schoone geamputeerde." Zij ontvangt ge
middeld 12 a 15 franks per dag, waarvan zij 2
franks afstaat aan den jongen, die haar ezel voort
trekt en de „centen" ophaalt. Vier jaren lang
maakte zij in België deel uit van een keimis
dagen, dan moet het tegen Rusland ge
schieden; wil het een dam opwerpen voor
de revolutie iu het Westen, dan moet zulks
zonder Rusland geschieden, ja Europa moet
zich zelfs voor Rusland zeer iu acht ne
men, want iu het keizerlijk paleis te St.
Petersburg drijft meu evengoed een gewe-
tenlooze, avontuurlijke, politiek als iu het
paleis vau den heer Gambetta. Als prins
Gortschakoff en Gambetta elkaar nu reeds
begrijpen en verstaan, hoe veel te meer
dan later, als de oorlogsverklaring aan
Duitschland en Oostenrijk alle maskers
overbodig zal maken.
Duitschland en Oostenrijk, zegt de heer
von Hubner, zijn alleen de conservatieve
wereldmachten van Europa. Maar er be
staat ook nog eene geestelijke macht van
het conservatisme, de Kerk. Zullen de ge-
uoerude keizerrijken hun mandaat goed
vervullen, dan moeten zij hand aan haud
gaan met de Kerk, de moeder, de kweek
ster en beschermster der christelijke orde
eu beschaving. Zij moeten een einde maken
aau den cultuurstrijd, die de revolutie in
iu de hand werkt en die het volk demo
raliseert.
Mochten de hoofden en leiders der re
geeringen van beide keizerrijken de leer
rijke redevoering van den begaafden di
plomaat begrijpen enin praktijk
brengen!
Naar de Times vernam, heerscht er in
het Kabinet een ernstig verschil van mee
ning over de jegens Ierland aan te nemen
politiek. Chamberlain en Bright zijn be
sloten het toepassen van dwangmaatregelen
tot het uiterste te bestrijden. Gisteren werd
Kabinetsraad gehouden.
De Sernaine religieuse maakt een brief
hekend, dien de heer Charles L. Wood,
voorzitter van de Engelsche vereenigiug uit
de Staatskerk, uit naam van 12 bisschoppen,
2400 leden der Anglicaausche geestelijkheid
en 15800 leekeu, aan den kardinaal-aarts
bisschop van Parijs heeft geschreven, om te
protesteeren tegen hetgeen aan de geeste
troep, die met haar als wereldwonder rond
reisde.
Onder de meest bekende Parijsche gebrekkige
bedelaars behoorde ook de blinde Donadieu, die
meer dan 15jareu lang van den morgen tot den
avond op een stoel zat voor het omnibus-bureau
op de Place Clichy.
Even bekend als deze, zijn sommige „gezonds
bedelaars." In de eerste rijen van deze categorie
staat zekere Thomasin, die te Batignolles Mon-
ceaux woonde en zich 25 jaren als blinde voordeed
zonder dat ooit iemand ontdekte dat hij zeer goed
uit de oogen zag. Eiken avond zag men hem,
door een meisje van 7 a 8 jaren geleid, door de
Rue d' Amsterdam gaan. Voor korten tijd ver
dween hij plotseling: hij werd nl. tot zes jaren
gevangenisstraf veroordeeld wegens vergrijp tegen
de zedelijkheid.
Een ander, zekere Rosselet, in Montmartre en
La Chapelle vooral bij ieder bekend, had zich
vooral „naam" verworven door zijn kleeding; zijn
pantalon, vest, hoed, jas waren geheel met speel
kaarten bekleed. Hij was werkelijk blind en zijn
vrouw diende hem tot gids. In den regel waren
zij beiden beschonken. Sedert eenigen tijd ziet men
hen niet meer.
Ook onder de „weduwen" met zuigelingen op
den arm, die zij voor 3 franks per nacht bij een
buurvrouw huren en onder de I2jarige kinderen,
die bouquetjes en lucifers verkooper. en weenend
vertellen dat ze 5 franks moeten thuis brengen
of anders een pak slaag krijgen, vindt men
ook ware types.
