NIEUWE
489.
Zondag 5 Juni 1881.
6e Jaargang.
Een keizerlijk manifest.
BUITENLAND.
PW
Een onwederlegbaar bewijs van
indentiteit.
ABONNEMENTSPB IJS
Per 3 maanden voor Haarlem 0,85
Buiten Haarlem franco per post, 1,
Afzonderlijke Nummers 0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
IMTJE5DBAt~~—jtf
■MM
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Uitgevers KÜPFEUS LAUREY.
Het laug verwachte rescript van deu over
leden Czaar Alexander II is tot heden niet
verschenen en 't zal waarschijnlijk wel steeds
op zich laten wachten. Tn plaats daarvan
zond de nieuwe keizer den llen Mei 11.
een manifest in de wereld, dat op het volk
eene uitwerking had, gelijk een bliksemstraal
uit een onbewolkten, zounigen hemel. De
inhoud van het keizerlijk decreet is de
verheerlijking van het absolutisme en des
potisme. Hare gevolgen, de overwinning
der Panslavisten, zullen zich weldra in
vreeselijke, alles vernietigende vlammen
doen kennen. De Czaar die veel houdt van
paarden en paardrijden, doch van poli
tiek en staatszaken weinig keu nis heeft,
moet met blindheid geslagen zijn, anders
zou hij zich wel gewacht hebben het Azi
atisch despotisme nogmaals op een voozen
Europeeschen stam te willen enten, 'tls
bovendien buiten kijf, dat het manifest
aan het Nihilisme duizenden aanhangers en
vereerders zal bezorgen,
De Czaar gelooft nog aan de kracht van
de onbeperkte heerschappij en aan de macht
van het verjaarde absolutisme; de onnoozele
man komt eene eeuw te laat. Een idee
dat in geen enkel regeerend hoofd een asyl
kan vinden, meent hij te kunnen redden
en hij verknoeit al zijne energie aan eene
verloren affaire. De Czaar bezit een idéé
Jixe, dat de tachtig millioen onderdanen
(want burgers zijn er eigenlijk in Rusland
niet) waarover zijne alleenheerschappij zich
uitstrekt, voor zijn pleizier in de wereld
zijn. Maar ook de Russische onderdanen
smachten evenzeer naar vrijheid en naar
eene met den geest des tijds stroo-
kende constitutie, even goed als de Neder
landers, Engelscheu, Franschen en meer
andere natiën gedaau hebben. Engeland
o. a. heeft reeds sinds ruim twee eeuwen
het standpunt overwonnen, waarop Rusland
nog heden staat.
Alexander II had kort voor zijn dood,
gevolg gevende aan het verzoek van zijn
volk, het ontwerp, dat de oprichting van
een soort volksvertegenwoordiging inhield,
onderteekend. Men vond het op zijn schrijf
tafel. Maar de nieuwe Czaar, wiens plicht
het eigenlijk geweest ware, den laacsten
wil zijns vaders te eeren, sloeg geen acht
op de vaderlijke beschikking. Niet alleen
weigert hij aan het volk eene constitutie
te geven, maar hij wil door despotieke
strengheid het absolutististisclie Czarenre-
gime opnieuw bevestigen en in aanzien
brengen. Alexander III met zijne oubuig-
F EU1LLET O N.
Een getrouwe hond.
Een Hollandsch koopvaardijkapitein verhaalde
mij onlangs het navolgende voorval, dat ik met
diens eigene woorden zal trachten terug te geven,
welk bericht over de gewoonten der oelar sawa
eenig licht verspreidt.
«Ik had in mijne kujuit een python van aan
zienlijke grootte, die, hoewel opgesloten in een
groot sterk hok, gevoelloos en traag scheen te
zijn. Wij lagen op de kust van Borneo, waar
ik mij eenige dagen moest ophouden, bijge
draaid.
Nauwelijks aan boord teruggekomen, sprong
mijn kleine hond tegen mij op, greep mij bij
mijn jas en trachtte mij tegen te houden. Ik
schudde hem van mij af en liep voort, waarop
het hondje weder tegen mij opsprong en ook nu
Van mij af werd geworpen. Ik bespeurde thans
echter de merkteekens van eenige bijlslagen op
het dek, en vroeg onmiddellijk wat dit betee-
kende. Het antwoord was«De slang, mijnheer,
zame stijfhoofdigheid staat zich zeiven ia
't licht; hij werkt, zonder het te willen,
den Nihilisten in de hand, die hem in hunne
proclamatie, als antwoord op zijn manifest
dienende, met een even hardnekkigen krijg
bedreigen, gelijk zij dien tegen zijn vader
hebben gevoerd. En als de heeren Nihi
listen dreigen, weet men ook, bij onder
vinding, dat zij hun woord gestand doen.
Waren er soms twee maanden bedenktijd
noodig, om, tot totale ontmoediging en
ontsteltenis van allen, tot het besluit te
komen, achter de steenen muren en ijzeren
tralies van zijn door kozakkenzwermeu
omsingeld vrijwillig exil (Gatschina), de
vreugde der luisterrijk verkondigde zelfver
goding te genieten? Van een despotieken
alleenheerscher verwacht men zooveel moed,
koenheid en energie dat hij niet twee
maanden lang zit te suffen en te overleg
gen welken weg hij zal inslaan.
Doch niet alleen op het volk heeft het
manifest verbluffend en ontmoedigend ge
werkt, neen, zelfs Loris Meiikoff en andere
ministers zagen zich in hunne verwachtin
gen bitter teleurgesteld. Zij erkenden de
noodzakelijkheid eener constitutie en gaven
hunne gevoelens den Keizer op eene dui
delijke wijze te kennen, die dan ook niet
ongeneigd was, hunne wenschen te ver
vullen.
Doch ziet, daar verscheen eensklaps het
manifest, dat alle hoop vernietigde en Loris
Melikoff, benevens de Ministers van Oorlog
en van financiën waren er zoo over ver
ontwaardigd, dat zij onmiddellijk hun ver
zoek om ontslag indienden, welk verzoek
door den despotiek-gezinden Czaar welwil
lend werd aangenomen. In de plaats van
deu omzichtigen, bedacktzamen graaf Me-
1 ikoff werd de karakterlooze Ignatieff tot
Minister van Binnenlandsche Zaken be
noemd. Hoe weinig sympathie de persoon
van den tegeuwoordigen Minister van Bin
nenlandsche Zaken, respectievelijk Minister-
President, geniet, blijkt uit de houding van
het Russische volk, dat in deze verwisseling
niet het minste heil ziet. In eene circulaire
van den 18en Mei 11. zegt Ignatieff o. a.
het volgende: »de misdadigers hebben hunne
aanslagen niet alleen gericht tegen den
Keizer, maar ook tegen de alleenheerschappij,
de grondslag van het Staatsgebouw, waarin
geheel ons volk sinds ondenkbaren tijd de
bescherming zijner onafhankelijkheid en het
onderpand zijner welvaart en vreedzame
ontwikkeling aanschouwde.
Men leze en verbaze zich!
Verder zegt hij, en terecht, ofschoon
het een eigenaardigen indruk maakt een
de slang is losgebroken;" werkelijk bleek dit
het geval te zijn. De slang had hare huid afge
worpen, en had nu met de vernieuwing harer
schoonheid, de natuurlijke woestheid hernomen.
Zij was hare gevangenis ontvlucht, en had, na
omlaag eenige schade te hebben aangericht, haar
weg naar het dek genomen, schrik en ontstel
tenis verspreidende onder de bemanning, die ge
tracht had haar met bijlslagen te dooden. Van
daar de houwen in het dek en den angst van
mijn hondje, dat mij voor het gevaar trachtte
te behoeden.
Voorzichtig naderde ik de plaats, waar men
zeide dat de slang zich verborgen had en zag
haar inéén gerold liggen. Toen zij mij gewaar
werd, rees zij ter halve lengte op en rondglu
rende, als ware zij onzeker of zij ontvluchten of
aanvallen zou, begon zij eenige sterk golvende
bewegingen te maken, terwijl zij den kop beur
telings ophief of tegen het dek sloeg. Eindelijk
nam zij haar kans waar, en schoot onbegrijpe
lijk snel naar de overzijde van het schip, waar
zij, achtervolgd zijnde, op nieuw dezelfde gol
vende bewegingen maakte, en zich weder naar
een ander gedeelte van het dek spoedde. De vrees
man als Ignatieff van geloof en moraal te
o o
liooren spreken, dat het geloof en de ze
delijkheid gereleveerd dienen te worden
en dat voorts leugens en ontrouw der
ambtenaren op de meest energieke wijze
moeten worden bestreden. Ten slotte maakt
hij eenige toespelingen op mogelijke her
vormingen, die men in het keizerlijk ma
nifest te vergeefs zal zoeken. Daarin staat
duidelijk te lezen dat de Regeering onver
wijld maatregelen zal nemen om een weg
aan te wijzen ten einde zich de deelneming
van locale krachten aan de volvoering der
allerhoogste plannen te verzekeren. Door
aa i deze belofte geloof te hechten, zou men
vergeten, dat Ignatieff de vader der leu-
gen's: is.
De zware onweerswolk, die dreigend
boven Rusland hangt, trekt zich langza
merhand samen, en wij meenen gerechtigd
te zijn, door de logica der feiten, te kun
nen voorspellen dat eene revolutie niet
lang op zich zal laten wachten, want de
gemoederen zijn te bewogen, te opgewonden
om zich door schooue beloften, in 't verre
verschiet, tot bedaren te laten brengen.
Droeve dagen staan het Rijk der Czaren
te wachten, en het manifest van den elfden
Mei kon wel eens een Sedan voor Alex
ander III worden. Loris Melikoff zou er
de bijl niet bij neergelegd hebben, als er
sociale hervormingen in het land der
Roumanofifs denkbaar waren, die gerust
stellend en kalmeerend op het volk zouden
werken. Y'oor den keizer die zich over de
uitwerking van zijn manifest zelf verwon
derd heeft (zoo weinig kent hij zijn volk)
kon het spreekwoord wel eens bewaarheid
worden: eerst gedaau en dan bedacht,
heeft menigeen ten val gebracht.De
algemeene ontevredenheid kou den>kolussus
met de leemen voetenwel eens aan 't
wankelen brengen.
De wereldgeschiedenis is lang niet vreemd
aan soortgelijke feiten.
Engeland- Groote hilariteit werd dezer
dagen in het Lagerhuis gewekt door een
verklaring van den heer Biggar. Hij zou
den Minister van Binnenlandsche Zaken
vragen, of zijn aandacht gevestigd was ge
worden op een door een Duitsch tooneel-
gezelschap in »Drurylane« opgevoerd drama
(Julius Caesarwaarin de moord van des
poten wordt verheerlijkt; en of hij voor
nemens is tegen de opvoerders van dit
stuk een gerechtelijke vervolging in te
stellen wegens opruiing tot tirannenmoord.
sloeg om ieders hart, in het vooruitzicht dat er
iets noodlottigs zou gebeuren. De jacht werd op
die wijze voortgezet, totdat een der matrozen,
een stoutmoedig man, de gelegenheid te baat
nam, en haar met een scherpen houwer een slag
aan het achterhoofd heeft toegebrachtkop en
lijf zonk daarop ineen en zij werd met een zwaar
stuk hout verder afgemaakt; zij was bijna 6 ellen
lang.
Hoezeer berouwde mij de ruwe behandeling,
mijn hondje aangedaanNa dien tijd werd
het aller lieveling, daar men zijne trouw en
scherpzinnigheid bewonderde."
Voor eenigen tijd stond voor eene rechtbank
in Amerika, een arme drommel te recht, die
wegens diefstal van knollen op het land was
aangeklaagd geworden. De voornaamste getuige
a charge was de veldwachter. De verdediger van
den aangeklaagde deed nu zijn best, om den
getuige, die beweerde, dat hij den gevangene op
den afstand van een mans lengte overvallen had,
Het behoeft geen betoog, dat deze inter
pellatie een hatelijkheid bedoelde tegen de
vervolging van Most.
De hertog en hertogin van Connaught
hebben de internationale woltentoonstelling
in het Crystal Palace geopend. Graaf Mun
ster, de Lord-Mayor en tal van aanzien
lijke personen waren tegenwoordig. De
tentoonstelling is nog in onvolkomen toe
stand. Tal van voorwerpen zijn nog niet
uitgepakt, andere nog op weg. De be-
krooniugen zullen in Augustus worden toe
gekend.
De bewoners van het eiland Arran-
more bij Galway, hebben een Britsche
kanonneerboot aangevallen, de Goshawk,
aan de Iersche kust gestationneerd. Zij
hebben een vijftal booten, bij de kanon
neerboot behoorende, vernield. Het eiland
werd door de kanonneerboot beschoten.
De botsingen duren voort.
De Daily Chronicle heeft een telegram
uit Konstantinojml, dat volgens berichten
uit Bulgarije een komplot ontdekt is tegen
den vorst, en deze voornemens is te ab-
diqueeren.
De Daily News meldt uit Tunis dat
de Fransche Regeering de kanonneerboot
Leopold heeft teruggeroepen wegens een
nieuwe schending der Britsche vlag.
Volgens hetzelfde blad wordt uit Na
pels een uitbarsting van den Vesuvius
vermeld.
Duitschland. De Köln. Volkszeitung
meldt, dat te Wiesbaden talrijke arrestatiën
hebben plaats gehad, en zulks in verband
tot 't ontdekken van een samenzwering
tegen 't leven van Keizer Wilhelm.
Naar de Norddeutsche Allg. Zeit.
meldt, lijdt prins v. Bismarck aan rheuma-
tische pijnen, tengevolge waarvan hij zijn
kamer houdt en verhinderd werd eergisteren
aan de discusiën in den Rijksdag over de
wet, betreffende de verzekering van werk
lieden tegen ongevallen, deel te nemen.
De Rijksdag heeft zijne zittingen tot
9 dezer verdaagd, nadat de beraadslaging
over de wet, betreffende de verzekering van
werklieden tegen ongevallen, in tweede
lezing, in 't algemeen overeenkomstig de
voorstellen der commissie, tot 41 gevor
derd was.
Bebel en Liebknecht, de leiders der soci
alisten, hebben hun goederen verkocht en
en verlaten Duitschland om zich in Zwit
serland te vestigen.
Frankrijk. figaro verhaalt, dat Janvier
de la Motte, de bekende Bonapartistische
afgevaardigde, toen Gambetta, van zijne reis
naar Cakors teruggekeerd, in de Salie des
ten opzichte van zijne verklaringen in de war
te brengen. Toen hij den man door allerhande
strikvragen in het nauw zocht te brengen, zeide
de getuige bedaard weg; //Het is alsof ik er een
voorgevoel van had, dat de advokaat er op uit
zou zijn mij eene valsche verklaring te doen af
leggen. Daarom wierp ik den aangeklaagde, toen
ik hem gepakt had, op den grond, trok mijn
mes, en sneed hem een siuk van zijn eene oor
af, opdat ik hem later zou kunnen herkennen."
Deze verklaring werd door den aangeklaagde met
een zucht en droevige gebaren bevestigd. Hij
toonde zelfs aan de rechtbank zijn verminkt oor,
en al weenende riep hij uit: //Ja, heeren, hij
heeft mij geteekend door mijn oor te verminken."
De verdediger gaf zijn toorn in krachtige be
woordingen lucht en had gaarne terstond een
aanklacht tegen den voorzichtigen getuige willen
instellen; maar de getuige scheen van gevoelen,
dat zijne daad, om een onomstootelijk bewijs
van identiteit op te leveren, eer een goedkeuring
verdiende, dan de bestraffing, welke hij van de
rechters ontving.
