NIEUWE No. 506. Donderdag 4 Augustus 1881. 6e Jaargang. Eene zwakke Regeering, BUITENLAND. f 0,85 Tamme zwaluwen. IlilRLE ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem Buiten Haarlem franco per post. Afzonderlijke Nummers Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Jansstraat Haarlem. MNTlZNDIUf l il U T. AGITE MA NOW AGITATE. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 16 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers KÜPPERS LAUREY. De gewelddadige aanranding van het lijk van Paus Pius IX z. g. te Rome, heeft de boosaardigheid der Italiaansche Regeering daghelder bewezen. Zelfs radicale bladen hebben moeten erkennen dat Italië door dergelijke verachtelijke gebeurtenissen alle achting en vertrouwen verliest. De erger lijke handelingen waaraan het liberale plebs in kiel en glacé-handschoenen, zich heeft schuldig gemaakt, bewijzen de ruwheid, den godsdiensthaat en de bedorven natuur van het radicale Italiaansche gepeupel. Al tracht het liberalisme hier en daar zijne ware gedaante met holklinkende phrasen te vernissen, in zijn hart koestert het een onverzoenlijken haat tegen de Kerk, tegen het Christendom en het Pausdom. Te Rome heeft het liberale janhagel op de intelli gentie en beschavingder 19e eeuw een schandvlek en een brandmerk gedrukt, die onuitwischbaar zijn. Met verontwaardiging en aischuw wendt zich de Christelijke we reld van deze schanddaden af; het lijk van den grooten Paus, wiens hart de liefde voor het Italiaansche volk tot aan het graf heeft bewaard en van wieus bewonderens waardige offervaardigheid voor het welzijn der Romeinen, elke straat der eeuwige stad getuigt, werd op de smadelijkste wijze be spot en verguisd en het scheelde weinig of het goddelooze, revolutionuaire gespuis had zich aan een handtastelijke schennis van het stoffelijk overblijfsel schuldig gemaakt. Als eene revolutionnaire partij, zooals de Nihilisten in Rusland, moordplannen smeedt tegen het hoofd van den Staat en moordaanslagen bedrijft; als misdadigers uit politieke gronden of door hoovaardij geprikkeld, hunne hand tegen keizers en koningen verheffen, dan gaat er een kreet van verontwaardiging en woede door de geheele beschaafde wereld; doch wat zal men er van zeggen, als de hand van het plebs zich tegen een dooden Paus-koning verheft en dezen in de lijkkist nog bespot en beschimpt? Een politieke moord vindt zjjne verklaring, al kan hij geen veront schuldiging vinden; maar een aanslag op de majesteit van den dood gaat over het denkbaar mogelijke. Als het lijk van een wereldlijken souverein op zulk eene wijze in een vreemd land ware behandeld ge worden, dan zou de natie, die door zulk een schennis beleedigd werd, recht hebben FEUILLETON. Zwaluwen die, hoewel ze soms in de stallen en schuren der boeren hun nest maken, toch vrij schuw voor de menschen zijn, en wier grootste bewijs van vertrouwelijkheid daarin be staat, dat zij doen alsof de menschen er niet waren, kunnen zoo tam gemaakt worden, dat zij uit eigen beweging naar het open venster komen vliegen en soms zelfs iets uit de hand aannemen. In een Duitsch blad wordt daarvan een aardig voorbeeld meegedeeld. „Ik zat," zoo verhaalt de schrijver, „onlangs een vriend op te wachten in zijn kamer, op de bovenste verdieping van een huis, dat in een buurt staat waar veel hooge, oude gebouwen zijn, toen op eens twee zwaluwen op een ijzeren stang voor het venster kwamen zitten en nieuws gierig naar binnen keken, terwijl zij op een bi- zondere manier tjilpten. Het binnenkomen van mijn vriend verjoeg hen volstrekt niet; zij bleven rustig zitten wachten, tot hij hen in het oog kreeg. „Zoo, zijn de kleine bedelaars daar weer?" riep hij uit, en streelde de eene met den vinger «et kopje; ondertusschen vloog de andere tjil pend voor hem heen en weer, en weldra kwa den er nog drie, vier zwaluwen, die hetzelfde deden. voldoening te eischeu voor den ondervon den smaad, en zoo zij geen satisfactie kon verkrijgen, zou het haar plicht zijn die door een krachtig optreden zich zelve te verschaffen. De Paus is, wel is waar, geen souverein in den gewonen zin van het woord; hem staan geen legers ten dienste die hij uit kan doen rukken om voldoe ning te verkrijgen, maar er zijn nog ka tholieke volkeren en zij moeten in naam der gerechtigheid, stappen doen bij hunne regeeringen, ten einde voldoening te er langen voor den smaad, waarvan de nacht van den 12en op den 13en Juli kan ge tuigen. De treurige feiten in genoemden nacht voorgevallen, liggen een ieder nog versch in het geheugen. Het waren ergerlijke ge beurtenissen die met recht de verontwaar diging en den afschuw van iederen meusch moeten opwekken, die nog in het bezit is van eenig menschelijk en godsdienstig ge voel. Niet alzoo de huurlingen, de solde- nieren der revolutie; wat de woeste horde in dien nacht heeft gedaan, wordt door de revolutionuaire pers voortgezet; zij schenkt haren bijval; zij bejammert het alleen, dat het lijk van deu Paus niet in den Tiber werd geworpen en zij uit op den ontslapen heiligen Vader smaadredenen, te vuil, te godslasterlijk om ze hier te herhalen. En de Regeering van bet moderne Ko ninkrijk? De zwakke Italiaansche Regeering laat zulke gruweldaden rustig gebeuren en heeft bovendien nog den akeligen moed, de schuld van zulke ruwe gewelddadigheden aan de onschuldige deelnemers bij de processie ten laste te leggen. Maar zij mist feitelijk den wil en den moed, met kracht tegen het drijven der revolutionnairen op te treden. Hoe bedroevend zwak de Italiaansche Regeering overigens is, hebben we kunnen zien uit het verbod van een door den Paus bepaalde jubilé-processie, welk verbod de laffe Regeering ter wille van de revolu tionnairen heeft geproclameerd. Men heeft in den loop der eeuwen vele Pausen vervolgd, verbannen en vermoord, maar zelfs het heidensche volk was niet zoo diep gezonken, dat het de achting voor de dooden zou verloren hebben. Sinds de negende eeuw, toen Rome in de diepste barbaarschheid verzonken lag en men zich aan den dooden Paus Formosus vergreep, is het niet meer voorgevallen dat men het „Op mijn vraag, wat de diertjes wilden en hoe hij het aangelegd had om hen zoo tam te maken ging hij naar een lade, nam er een hand vol watten uit, en verzocht mij ook aan het ven ster te komen. Toen nam hij een stukje watten, zoo groot als een halve gulden in de hand en hield het buiten. Een zwaluw maakte onder het vliegen een zwenking naar de hand; hij liet los, en terstond had de vogel het vlokje gepakt, waar mee hij vroolijk wegvloog. Met de anderen ging het evenzoo; er kwamen hoe langer hoe meer bij, en weldra vloog de geheele zwaluwen-kolonie van de buurt tjilpend voor het venster heen en weer. „Zoo als gij ziet," zei mijn vriend, „ben ik hun beddenleverancier. Zij hebben nu reeds twee vel watten er. al de wol van mijr. geschoren hondje naar hun nesten gebracht; daardoor zijn zij zoo vertrouwelijk. Maar er hoort toch iets meer bij dan alleen de watten, om ze zoo te krijgen. Men moet met een zekere methode te werk gaan en op hun schranderheid specu- leeren. „Als men in Mei en Juni, of dagen dat er weinig wind is, een vlokje wol uit een boven verdieping werpt, zal het doorgaans niet op den grond terechtkomen, maar meestal door een zwaluw meegenomen worden. Dat is dan echter voor de dieren slechts een welkome buit, die zij pakken, zonder zich er om te bekommeren van- lijk van eeu Paus beschimpte of bespotte. Zulk een acte van brutaliteit en ruw geweld was voorbehouden aan de negen tiende eeuw, de eeuw der beschaving, ver lichting en humaniteit bij uitnemendheid! Het lijk van een vijand brengt gewoon lijk eene verzoenende uitwerking te weeg; het zien van de stoffelijke overblijfselen van hem die ons in 't leven minder aan genaam was, stemt tot kalmte, overdenking en vergeving; slechts ruw gespuis en ellen dige lafaards wagen het 't sterfelijk omhulsel van een mensch te beschimpen en te bespot ten. Maar de gevoellooze troep, die door de revolutionnaire beweging wordt gefanati- seerd en zelfs bij de Regeering steun vindt, kent de aandoeningen der menschheid even weinig als de grondstellingen van den gods dienst en de zedelijkheid. Met een onge hoord cynisme stoort zij eene ernstige, re- ligieuse plechtigheid en beschimpt en bespot het aandenken en het lijk vau een Paus, aan wien Rome oneindigen dank verschul digd is. Deze betreurenswaardige feiten hebben niet alleen het masker aan het liberalisme ontnomen, maar zij hebben ook duidelijk aan het daglicht gesteld welke waarde men aan de waarborgen-wet kan hechten. Italië heeft zulk eene wet die met groote woordenpraal de persoon des Pausen als heilig en onschendbaar verklaart en over tredingen belooft te wreken, als aanslagen op den persoon des Koniugs. De droevige gebeurtenissen zullen intusschen iedereen overtuigen, dat al die schoonklinkende beloften, slechts ijdele klanken zijn. Noch het goddelooze, door geheime genootschap pen opgezweepte volk, noch de in hare onmacht waarlijke laffe en zwakke Re- geeriug zullen zich ooit aan de wet houden. Als de Italiaansche Regeering niet in staat is, brutale aanrandingen te voorko men tegen het lijk van een gestorven Paus, waar zal zij dan den moed vinden als het er op aankomt de door de revolutionnairen gesmeede aanvallen tegen den regeerenden Paus onmogelijk te maken? Wat al zou er niet te vreezeu zijn als de Paus het Vaticaan wilde verlaten? Dat de Paus zijne waardigheid en vrij heid ontbeert, zulks heeft de nacht van den 12en op den 13en Juli bewezen. Die nacht was noodlottig voor de Regeering van het nieuwe Italië. Als een lijk en lijkdragers ongestrafd openlijk beleedigd waar hij komt. Eerst als men het vlokjes wer pen telkens herhaalt, worden zij op de bron op merkzaam en blijven in de nabijheid daarvan, maar vooreerst nog als dieven, die snel op het vlokje losschieten en dan, zoo gauw zij kunnen, weer wegvliegen. Zij happen daarbij dikwijls mis, zoodat een ander er mee heengaat, en het wordt een algemeene wedstrijd, wie het vlokje hebben zal. „In hun ijver krijgen zij moed om zich dich ter bij den gever te wagen, en dan is het oogen- blik gekomen, om de zwaluwenpedagogiek in toe passing te brengen. Men moet hun nl. doen zien, dat zij voordeel hebben bij het vertrouwelijk na der komen. Men moet hen in het oog houden, als zij van ver komen aanvliegen, en op het juiste oogenhlik de vlok loslaten, zoodat die hun tegemoet vliegt, en zij haar zeker te pakken krij gen. De vlugsten onder hen komen spoedig achter dit systeem en richten zich er naar; er zijn zes of acht, die zeer aardig met mij samen werken. „Moet ge altijd loslaten, of nemen zij ook wel uit de hand aan?" vroeg ik. „Dat hangt af van den wind, waarnaar zij hun vlucht moeten richten. Als er weinig wind is, zooals nu, schieten zij pijlsnel door de lucht en zorgen dan niet te dicht bij een vast voor werp te komen. Zij zijn dan niet bang voor de hand, als deel van een mensch, maar als hin- kutmeu worden, als er met het stoffelijk overblijfsel van het opperhoofd van ruim 200 millioen Katholieken eene scène kan geschieden waarvoor heidenen en barbaren zich zouden schamen, dan bewijzen derge lijke ergerlijke feiten zonneklaar dat men niet het minste vertrouwen kau schenken aan de wetten en beloften van het moderne koninkrijk, maar zij getuigen tevens van de zwakheid en onmacht eener Regeering die ze ongestraft laat geschieden, bovenal echter bewijzen zij hoe groot de macht is van de vrijmetselarij en andere geheime genootschappen, die het plebs fanatiseeren en door hun verderfelijken invloed land en volk te gronde richten. Arm, arm Italië Het voorbeeld der firma Stumn te Neun- kirchen vindt navolging. Ook de directie der mijn bij Alsdorf heeft afgekondigd bij welke ingezetenen hare werklieden niets meer mogen koopen, op straffe van on middellijk ontslag. Aan prins von Bismarck is, onder 't post merk van Hamburg, waar 't stuk den 25n Juli werd op de post gedaan, een dreig brief toegezonden. Daarin wordt gezegd, dat geen politiemaatregelen, te Kissingen genomen, hem iets zullen baten, en dat hij spoedig met den doodgraver zal kennis maken. Als nouveauté op 't gebied der v. Bis marck-bedreigingen wordt aan het slot van den nieuwen brief gezegd, dat geheel het geslacht der von Bismarcken moet worden uitgeroeid. Na prins von Bismarck is het de beurt van graaf Wilhelm. Aan de Daily Telegraph werd uit Pretoria gemeld dat de conventie geteekend zou worden. Aan de Times wordt uit Lahore gemeld, dat Kandahar den 27sten Juli zonder te genstand met een klein detachement onder Hushun Khan uit haam van Avoub Khan in bezit genomen is. De grondbezitter Swanton is nabij Ballydehot met een pistoolschoot doodelijk gewond. De Morningpost verneemt, dat de Porte eerstdaags eene nota over den toestand van Tripoli zal afzenden, waarin zij met eene verwijzing naar de jongste gebeurte nissen in Tunis, de gevaren zal in 't licht derpaal. Alleen bij volkomen windstilte doen zij anders en vliegen langzamer naderbij, om het aangebodene bedaard met den snavel beet te pakken. Dan zet ik een premie op het naderen, en geef slechts aan hen, die vlak bij mij ko men. Op die manier heb ik de kleine bedelaars> die ge straks gezien hebt, zoo tam gekregen. Het heeft mij twee weken lang een half uur per dag gekost. Ik zal later, als zij niet meer zoo op de watten gesteld zijn, ook eens beproeven hun vlie gen te geven." Nu was de voorraad uitgeputen mijn vriendklapte in de handen. De zwaluwen vlogen heen, maar keerden spoedig terug, en kwamen vragend om het gastvrije venster vliegen, altijd met hetzelfde eigen aardige getjilp, waarvan ik nu de beteekenis wist. „Nu komt de belooning voor de aardigsten," zei mijn vriend. Wij gingen van het venster af, en wachtten een paar minuten. Toen kwam er een zwaluw op den stang voor het venster zitten, daarna een tweede en eindelijk een derde. Numero een en twee bleven zitten toen mijn vriend aan het venster kwam, en kregen ieder een grooten dot wat ten. De derde was nog te schuw en vloog heen, maar kwam terug, en kreeg vliegend nog een vlokje. Het zou niet lang duren, meende mijn vriend, of die zou ook tam zijn." Aan jonge en oude dierenvrienden, die in de gele genheid zijn, zij de raad gegeven, ook eens een proef met deze „zwaluwenpedagogiek" te nemen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1881 | | pagina 1