NIEUWE
Donderdag 1 September 1881.
Russische humaniteit.
0,06
Een moordgeschiedenis.
HAARUME (10VR1IT.
ABONNEMENTSPB IJS
Per 8 maanden voor Haarlem
Buiten Haarlem franco per post.
Afzonderlijke Nummers
f 0,85
1>—
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
B UE EAU: St. Jansstraat Haarlem.
AGHTE MA NON AGITATE.
PBIJS DEB ADVEBTENTIËN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Wij behoeven ons niet naar de holen
der kannibalen te begeven om gruwelen
en ongerechtigheden te aanschouwen, die
met de hedendaagsche beschaving contras
teeren. 't Is zelfs onnoodig daartoe buiten
Europa om te zienneen, in Rusland, een
rijk dat zich op 't punt van beschaving
nog al vrij wat laat voorstaan, vinden we
genoeg barbaarschheid en tirannie. Wij
zullen ons beweren in de volgende regelen
met klinkklare bewijzen motiveeren.
Door den onlangs vermoorden Keizer
van den Noordschen kolossus, werden in
dertijd stappen gedaan tot bevrijding van
bannelingen, die slechts als verdacht zijnde,
naar Siberië waren gezonden en daar in
de vunzige kelders der vestingen reikhal
zend naar verlossing en bevrijdingsmachten.
Reeds in April van dit jaar had graaf
Melikolï eene commissie benoemd met het
doel om de positie van hen, die zonder
onderzoek en slechts op bloot vermoeden
der politie naar die rampzalige gewesten
waren verbannen, te verbeteren en om hen
een nauwkeurig verhoor te doen onder
gaan, ten einde aan de onschuldigen de
vrijheid terug te geven. Er was hier geen
sprake van groote misdadigers, doch slechts
van degenen, van wie in de boeken der
derde sectie* het volgende woordelijk is
opgeschreven: zij hebben zich verdacht
gemaakt, zonder aanwjjzing waardoor of
in welken graad; van bewijzen was natuur
lijk geen sprake. Zij hebben hunne kame
raden niet bekend willen maken, die schul
dig bevonden waren, verboden geschriften
te hebben ontvangen; zij hebben tegen
schoolinspecteurs insubordinatie gepleegd
of zij hebben op school meer dan het ge
oorloofde aantal slechte aanteekeningen
ontvangen. Nu kan men bij de vermelding
van zulke misdadenlachen, maar men
zal moeten erkennen dat de opgelegde
straffen in de verste verte niet in verhou
ding waren met het gepleegde misdrijf.
De officiëele berichten vermelden dat er
slechts 1696 gevallen onder de genoemde
categorie vallen, doch een gerucht, uit zeer
betrouwbare bron voortkomende, zegt, dat
nu drie jaren geleden bij gelegenheid van
het politieke proces der »193«, meer dan
tienduizend dergelijke inhechtenisnemingen
hebben plaats gehad. Tot den huidigen
dag zijn van het officiëel gepubliceerde
FEUILLETON.
Vervolg en slot.)
Voor dezen troep uit liepen twee bloedhonden.
Dit gezicht deed Jeremias verslagen op een stoel
neerzinken. Hij had de flesch met vergift nog
in de hand, hij hoorde den troep bij het huis
aankomen, en verbijsterd van wanhoop stak hij
den steel van een haarborstel in den hals der
flesch, en haalde er een weinig vergift uit. Hij
wachtte nog een oogenblik. Toen hoorde hij een
luiden kreet, die juist van de plek scheen te
komen waar de waterput was. Dit besliste zijn
lot. Hij stak den steel van den haarborstel in
den mond en verzwolg met gesloten oogen het
Vergift. Hij meende bij zich zeiven dat het een
rareu smaak had; het smaakte even als bessen
gelei en zag er ook net zoo uit. Evenwel, het
Werkte terstondhij voelde zich zeer ongesteld
en trok dus aan de schel. Zijn vrouw kwam in
he kamer, en toen zij hem op het bed zag lig
gen, vroeg zij wat hem scheelde.
Ik beken alles, prevelde de moordenaar. Ik
beb hem doodgeschoten en in den put gegooid.
Laat terstond maar den beul komen als gij wilt,
ik ben bereid ik heb vergift ingenomen en
Maar zjjn vrouw snelde gillend heen, om hulp
cijfer (1696) slechts 115 in vrijheid gesteld.
De leden der Russische commissie werken
niet vlug; vragen en antwoorden, gaan en
komen zeer langzaam tusschen St. Peters-
burg, Archangel of Oost-Siberië. In de
woeste en eenzame streken van Archangel,
van welke de Russen zeggen: God heeft
Rusland gemaakt, maar Archangel is het
werk van den duivel,bevinden zich meer
dan 200 van deze soort bannelingen
maunen en vrouwen, allen jong, allen arm,
die daar zonder verhoor zijn heengezonden
en slechts weinigen weten, waarvan zij
beschuldigd zijn. Zij werden eensklaps ge
arresteerd en men gunde hen zelfs geen
tijd om hunne bloedverwanten van hun
droevig wedervaren kennis te geven.
Te Archangel aangekomen werden zij
allen naar denzelfden maatstaf behandeld.
De politie sleepte hen naar een kerker die
in twee afdeelingen was verdeeld, de eene
voor de mannen, de andere voor de vrou
wen. Tafels, stoelen en muren zijn met de
namen hunner voorgangers beschreven,
eenigen veegden er carricaturen en aar
digheden bij, die getuigenis gaven dat alle
levenslust nog niet was verdwenen. In die
sombere gevangenis hielden zij zoo lang
hun verblijf tot de gouverneur van Ar
changel voor de gevaarlijke personages, na
rijp beraad, een vast verblijf had aange
wezen. Ieder gevangene krijgt, bij monde
van een gendarme, kennis dat zijne docu
menten in orde zijn en deze gerechtsdie
naar maakt hem tevens bekend dat het
oogenblik van vertrek aangebroken is. De
gevangene neemt plaats op den gereed-
staanden wagen en, vergezeld van twee
gendarmes, wordt de reis begonnen door
bosschen en moerassen, over eindelooze
ijsvlakten, gedurende dagen en weken, tot
dat eindelijk de vermoeide, ongelukkige
banneling op de plaats zijner bestemming
aankomt. Het kleine nest bestaat uit mod
der en blokhuizen, eenige ongeplaveide stra
ten, een eenvoudige kerk en de eenige
huisdieren, die men ziet, zijn tien of twaalf
afgeleefde paarden, eenige magere koeien
en dertig of veertig rendieren. De bevol
king overschrijdt zelden het getal van dui
zend zielen en bestaat uit den Isprawnik,
tien onderofficieren, den kantonrechter, den
houtvester, een pope, een paar kramers,
een veertigtal bannelingen, een aantal aan-
eengeketende veroordeelden en een hoop
Pinlandsche bedelaars. Bij zijne aankomst
te halen, en haar angstig roepen dat haar man
vergift ingenomen had, deed de twee constables
naar de kamer komen.
Hebt gij hem gevonden? vroeg de ster
vende.
Ja, mijnheer. De honden waren hem spoe
dig op het spoor; maar het is jammer dat hij
in uw put den nek gebroken heeft. Wij hadden
gehoopt hem levend te pakken.
Ha, zeker een ontduchte gevangene, dacht
Jeremias. Constable, zeide hij hardop, ik heb
vergift ingenomen.
Zoo waarlijk. Loop dan eens om den dok
ter, John. Gauw riep de eene constable uit, ter
wijl de andere dadelijk heen liep.
Dokters kunnen niet meer baten, zeide het
slachtoffer plechtig. Voor mij komt alle hulp te
laat.
O, zeg dat toch niet, snikte zijn vrouw.
Ik moet wel. Het is de waarheid. En con
stable, luister naar wat ik te zeggen heb. Ik be
ken dat ik den man heb doodgeschoten.
Wat voor een man, mijnheer? vroeg de dienaar
der politie haastig.
De man die mijn steenkolen kwam stelen
en dien gij in den waterput gevonden hebt.
Wij hebben geen man gevonden, mijnheer.
Constablezoo zeker als ik vergift heb in
genomen en nu op mijn sterfbed leg, ik spreek
wordt de gevangene onmiddellijk op het
bureau van politie gebracht, waar hij nauw
keurig wordt bekeken door den Isprawnik,
een ambtenaar van politie, de absolute
heerscher en gebieder van het district. Deze
vertegenwoordiger der Russische Regeering
doet hem de volgende vragen: zijn naam?
Zijn ouderdom? Gehuwd of ongehuwd? Waar
geboren? Adres der ouders, bloedverwanten
en vrienden De antwoorden op deze vra
gen worden nauwkeurig opgeschreven. Ver
volgens verlangt men van hem eene plech
tige en schriftelijke belofte, inhoudende dat
hij geen onderwijs mag geven of nemen,
dat elke brief die hij schrijft door de han
den moet gaan van deu Isprawnik en dat
hij geen ander bedrijf mag uitoefenen dan
landbouwer, schoenmaker of timmerman.
Dan wordt hem genadig verkondigd, dat
hij vrij is!!! maar men geeft hem te
gelijker tijd te verstaan dat, mocht hij het
durven wagen de grenzen der stad te over
schrijden, men hem als een hond zal dood
schieten of zoo men hem levend in handen
krijgt, hij zonder verdere formaliteiten naar
Oost-Siberië wordt gezonden.
Het arme slachtoffer van Russische hu
maniteit, neemt nu zijn bundeltje en be
treedt de sombere straat met de overtui
ging dat hij aan alle genoegens van het
aardsche leven vaarwel heeft gezegd. Een
groep bannelingen, allen bleek en verma
gerd staat gereed hem te begroeten, zij
leiden hem naar hunne ellendige hutten
en vragen met koortsachtige nieuwsgierig
heid berichten uit hunne geboorteplaatsen.
De nieuweling beschouwt ze als in den
droom, eenigen van hen lijden aan zwaar
moedigheid, anderen aan zenuwachtige aan
doeningen, de overigen hebben blijkbaar
hun troost in den brandewijn gezocht. Zij
leven twee a drie te zamen en hebben
kleeren, boeken en geld gemeen en zij be
schouwen het als hun heilige plicht elkan
der in elke omstandigheid te helpen en te
ondersteunen. De adellijken ontvangen van
de Regeering tien, de overigen zes gulden
per maand voor hun onderhoud. Dagelijks
komt een gendarme hunne hutten inspec-
teeren en hij schrijft dan zijne aanmerkingen
in een zakboekje. Het is hen ten strengste
verboden eten te brengen aan een nieuw
aangekomen banneling in de politiewacht,
't Wordt hun als een misdaad aangere
kend als zij een vertrekkenden vriend uit
geleide doen of een pas aangekomene gaan
de waarheid, zeide Mr. Pinchbeck plechtig, toen
juist de dokter de kamer inkwam.
De meerkat is ontwijfelbaar eerst doodge
schoten en toen in den put geworpen, merkte de
dokter onder het binnentreden aan tegen den
constable, die hem vergezelde.
Dokter ik heb het gedaan, zeide Mr. Pinch
beck. Maar zeg geen meerkat als gij van een
medemensch spreekt. Dat is barbaarsch.
Medemensch! Wat meent gij daarmede?
vroeg de dokter.
Daarop begon Jeremias te vertellen, hoe men
hem zijn steenkolen had ontstolen, en hoe hij
dacht dat men weder aan het stelen was, en hoe
hij naar buiten was gegaan en iemand gezien
had die over den muur wilde klimmen, en hoe
hij naar hem gevuurd had met een pistool, dat
met een mesje en een sleuteltje was geladen, en
hoe hij het lijk in den put had gegooid, en daarna,
uit angst dat hij voor dien moord zou gehangen
worden, vergift ingenomen had.
De dokter ging voor een oogenblik heen en
kwam terug met het mesje en het sleuteltje in
de hand.
Beste mijnheer Pinchbeck, zeide hij, gij
hebt u geheel en al vergist. Het is wel jammer
dat gij vergift hebt ingenomen, want gij hebt
niets anders geschoten dan
Wat? bracht de ongelukkige hijgend uit.
bezoeken, eu wee hen als de Isprawnik,
tengevolge van het overdadig gebruik van
sterken drank, in een kwade luim is ge
raakt. En vermits het drinken van bran
dewijn tot de uitspanningen in deze treurige
streken behoort, zoo worden de arme ban
nelingen van vele misdaden beschuldigd,
waarvan aan den gouverneur der provincie
geregeld bericht wordt gezonden. De win
ter duurt ruim acht maanden, gedurende
welken tijd de gansche natuur het beeld
eener levenlooze sneeuw woestijn biedt. Geen
wegen, geen verbinding met de buiten
wereld, geen mogelijkheid te ontvluchten.
Na korten tijd lijdt bijna elke banneling
aan zenuwachtige convulsies, gevolgd]door
gevoelloosheid en verzwakking; haat, nijd,
afgunst en voortdurende twisten vergifti
gen het leven der ongelukkige slachtoffers.
Eenige maken valsche passen, doch men
kan het als een wonder beschouwen als
het iemand gelukt te ontvluchten. Het
grootste gedeelte der derde sectie* vervalt
in waanzin, begaat zelfmoord of sterft aan
delirium, tremens.
Ziedaar een staaltje van menschlievend-
heid, zooals die deugd door de Russische
overheid wordt beoefend. Wij verafschuwen
het nihilisme in zijn aard, doel en strek
king, doch we willen het toch gevraagd
hebben of de Russische Regeering, op wier
orders en lastgeving al die gruweldaden
toch wel zullen geschieden, den ellendigen
toestand niet provoceert, die in het Rijk
der Rouma'noffs door het nihilisme op po
litiek, godsdienstig en huishoudelijk ter
rein wordt aangekweekt. En zoo'n kanni-
baalsche en tirannieke Regeering had nog
wel kort geleden, den onzaligen moed open
lijk te proclameeren dat zij ten strijde trok
in het belang van beschaving en huma
niteit
God beware een ieder voor dergelijke
menschlievendheid, want waarlijk als er
ooit eene, der waarheid getrouwe, geschie
denis geschreven wordt van de Russische
bannelingen, dan zullen er gruwelen aan
't daglicht komen, die het hart van heiden
en kannibaal met afgrijzen zullen ver
vullen.
En dan zijn er nog lui die bjj hoog en
bij laag zweren dat we leven in eene aera
van beschaving en humaniteit bij uit
nemendheid.
Of daar, God betere het, de Russische hu
maniteit ook onder gerekend wordt
Een grooten aap, die, naar ik hoor giste
ren-avond uit een menagerie is ontsnapt, en dien
deze lieden met hunne bloedhonden hier hebben
opgespoord.
Jeremias slaakte een kermenden zucht, maar
de tijding scheen hem toch te doen her
leven, hoewel hij, naar hij zeide, het vergift nog
voelde werken. De dokter had juist zijn maag
pomp gereed gemaakt, toen mevrouw Pinchbeck
uitriep:
Wel, mijn lieven tijd, Jeremias, hebt gij
daaruit vergift ingenomen? en daarbij wees zij
naar de groote flesch.
Ja, antwoordde de ongelukkige. Wat is
het?
Bessengelei, antwoordde zij lachende, waar
op ik vergift heb geschreven om Adolphus, dien
kleinen snoeper, er van af te houden.
Mr. Pinchbeck liet haar uitspreken, en stond
toen zonder hulp uit het bed op. Het was ver
wonderlijk hoe snel zijn ongesteldheid verdwenen
was. De dokter lachte en pakte zijn maagpomp
weder inde constables lachten en staken eenige
schellingen in den zak, die mevrouw Pinchbeck
hun gaf, en Jeremias lachte ook en nam zich
voor om nooit weder iets met haast te doen, en
vooral nooit weder op een mensch of aap te
schieten, of vergift in te nemen.
