NIEUWE No. 579. Zonflag 16 April "1882. 7e Jaargang. De tabaksbelasting. BUITENLAND. ÏÜ||§P' HAliUMRE tOlIRUT. ABONNEMENTSPB IJS Per 3 maanden voor Haarlem Buiten Haarlem franco per post. Afzonderlijke Nummers 0,85 1- 0,06 Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUBE AU: St. Jansstraat Haarlem. rMAMiigsoKly AGITE MA NON AGITATE. PBIJS DEB ADVEBTENTIÉN Van 1—6 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers KÜPPER8 LAUREY. Gewichtige belasting-quaestiën houden de aandacht in Duitschland bezig. De groote strijdvraag op belasting-gebied is die nopens het tabaksmonopolie. Door den Rijkskan selier wordt met groote hartstochtelijkheid het monopolie-denkbeeld voorgestaan. Wij moeten eerlijk bekennen dat wij met dat denkbeeld niet dweepen. Mono polie, dat woord alleen klinkt ons niet welluidend in de ooren, daar het onwille keurig doet denken aan veel, dat alles behalve roemenswaardig is. De liberalen hebben zich toch (om nu enkel daarvan te spreken) het monopolie van de vrijheid en de waarheid op elk ge bied aangematigd. Zij weten alles, wij weten (volgens hen) niets; zij moeten vrij zijn in al hun bewegingen in Kerk en Staat, wij moeten tevreden zijn met elke beperking van recht. En de liberale wetenschap bezit ook al het monopolie van de waarheid. De Kerk heet bij haar: het bijgeloof, het Christen dom een sprookje, als de priesters der wetenschap goed geluimd zjjn, dan spreken zij van een vroom sprookje. 't Ligt dus voor de hand, dat wij, waar het monopolie-begrip zoo heilloo/.e toe standen voor ons in het leven riep, al zeer weinig er meê op kunnen hebben. Ongaarne zouden wij het ten onzent zien toegepast tegenover eeuige nijverheid of eenigen tak van handel. De Staat bezit daarenboven reeds monopolie genoeg. In Nederland speelt hij tot onze groote ergernis en diepe verontwaardiging jammerlijk den baas op onderwijsgebied. Monopolisten zijn wij dus niet en wii zouden daarom, in Duitschland levende, aan de zijde der bestrijders van het monopolie denkbeeld staan. Toch stemmen wij toe dat de tabak een artikel van verbruik is, dat zich er zeer goed toe leent om door een belasting te worden getroifen. Merk waardig is het, in dat verband, dat de Economische Raad in Pruisen het mono polie-plan verwerpende, bijna eenparig erkende, dat de bestaande tabaksbelasting nog zou kunnen worden verhoogd. Dat oordeel van mannen, die hun leven en krachten aan handel en nijverheid wijden, geeft stof tot nadenken. Het be wijst, dunkt ons, het overdrevene van de bewering in ons land ook al vernomen, dat de tabaksnjjverheid en de tabakshaudel moeten kwijnen onder den druk eener ta- FE U1LLET ON. Een man zonder schaduw. Vervolg.) „Mijn schaduw!" riep Bachine. „Maar zijt ge zotdenkt ge dat ik mijn hersens in het zand- bakje van mijn schrijflessenaar heb laten liggen? Evenmin als gij mij de maan kunt geven, even min ben ik in staat u mijn schaduw over te doen." „Wat dat betreft," zei de man glimlachend, „dat is mijn zaak. Gij verkoopt mij slechts uw schaduwbeeld, voor de inpakking en verzending zorg ik. Zelf zal ik de gekochte waar wel in ontvangst nemen; welnu, stem je toe?" Geen draadje van het lijnwaad, dat, nu juist vier w. ken, de eer had Bachine's ledematen te be dekken bleef droog bij het diabolisch voorstel van den schaduwcandidaat. Het vergevorderde avonduur, de omgeving, alles bracht er toe bij om den armen jongen het bloed naar het hoofd te jagen. De zucht naar rijkdom, eer en grootheid behield ten slotte de overhand en met bevende stem sprak hij heel prozaïsch: „Samen oversteken." „Gelijk gij wilt", zei de vreemdeling en met een liet hij een beursje in de bevende handen -baksbelasting. Die uitspraak van den Staat huishoudkundigen Raad te Berlijn doet in elk geval dat grootste bezwaar tegen een belasting-heffing op de tabak te niet. De tabak is geen artikel van nooddruft, al is het rooken voor velen nu ook eenmaal een behoefte geworden. En nu zijn wij van meening, dat, wan neer de Staat een hoogere opbrengst van belastingen voor het bevredigen der eischen van den Staatsdienst noodig keurt, geen beter middel te denken is, dan het belasten van een artikel van verbruik waarvau niemand zich het genot verzekert dan uit pure liefhebberij. Door de mannen der wetenschap is reed3 sedert lang het rooken een niet gansch onschuldig genot genoemd, waarbij gronden werden aangegeven zoo degelijk, dat men volstrekt niet kan denken aan eenzijdig heid of vooroordeel. Maar al meende men nu ook, dat de wetenschappelijke mannen in de rook-quaestie niet waren vrij te pleiten van eenige overdrijving, dan nog blijft het waar, dat de tabak nog geen brood is geworden. De tabak is onloochen baar en onbetwistbaar een artikel van weelde. Er bestaat dus in beginsel geen houdbaar bezwaar tegen het denkbeeld om de tabak door een belasting te treffen, 't Zou moeilijk vallen om een belastingheffing -uit te den ken, welke zoo gemakkelijk zou worden opgebracht. De moeilijkheden liggen voor ons vaderland natuurlijk ook in de wijze van toepassing van het stelsel. Op de belangen van den kleinhandel en van den doorvoerhandel moet, 't spreekt van zelf, ernstig worden gelet. Doch nu is het de vraag, of die moeilijkheden van dien aard zijn, dat ze onoverkomelijk moeten genoemd worden. En het is dat, wat wij betwijfelen. Dat zeggen wij niet lichtvaardig, doch op goede gronden. De heer van Baar heeft in de Tweede Kamer bij de behandeling der rentewet, zich reeds beroepen op de getuigenis van een makelaar in tabak, die oprecht bekende, dat een tabaksbelasting uitstekend wel voor invoering vatbaar is, zonder den tabaks- handel in gevaar te brengen. Bewijst die verklaring van een handelsman reeds niet weinig, er is nog veel krachtiger argument bij te brengen. Hier denken wij weder aan Duitschland. De tabakshandel in Germanië is niet aan 't kwijnen gegaan door de invoering der tabaksbelasting. Niet alleen heeft die hef fing geen nadeel toegebracht aan den han- van Bacliine glijden en verklaarde de daarbij behoorende prospectus, die van den volgenden korten inhoud was „Hier in deze beurs bevinden zich 10 dollars, neem er een uit, of twee, naar ge noodig hebt, altijd blijft de beurs gevuld met de goed porta bele som van 10 dollars. Onuitputtelijk dus!" en zonder het antwoord van den verbaasden Bachine, die niet wist of hij waakte of droomde af te wachten, bukte de schaduwloos zich naar den kant waar de lange figuur van Bachine nog een langer conterfeitsel op den grond van zich wierp en rolde, of het een tapijt was, de goheele massa op en stak den inhoud in zijn jaszak. en was verdwenen, den verbluften Bachine met zijn schat, maar zonder schaduw achterlatende. Dat was te veel voor den armen jongen en hij viel machteloos op een partij brandnetels, die langs de laan weelderig groeiden. Dit deed hem voor goed ontwakenDaar stond hij nu, rijk als Salomon, doch. zonder schaduw Dit was de schaduwzijde van zijn rijkdom; doch jong en levenslustig telde hij de gevolgen licht of liever hij dacht aan geen gevolgen en stak er den draak mee dat hij om iets, waar hij vroeger nooit aan gedacht had, welks bezit hij nauwlijks had opgemerkt, nu bedroefd zou zijn en welge- del, doch mannen van handel en nijverheid (wij zagen het boven reeds) oordeelen zelfs, dat de belasting nog voor verhooging in aanmerking kan komen. Waarom zou nu in Nederland onmogelijk zijn, wat in Duitsch land uitvoerbaar bleek? Men denke bij het beoordeelen dezer quaestie wel aan den toestand van zaken. Als wij geen indirecte heffiugen beko men dan zalvroeger of laterons volk met nieuwe directe heffingen worden gekweld. Daar tegen nu zien wij op. Wij oordee len, dat de belasting-draagkracht der Natie thans niet meer het opleggen van nieuwe lasten toelaat. Eer aan 't opruimen van bestaande directe heffingen dan aan 't in voeren van nieuwe directe lasten, behoort, ouzes inziens, te worden gedacht. Toch wil men nog altijd een reutebe- lasting, zij 't dan ook in anderen vorm dan die de heer Vissering voorstelde, ter wijl de grondbelasting zal worden verhoogd, ja zelfs de invoering van een inkomsten belasting door dezen Minister van Finan ciën in overweging wordt genomen. Nog verzuimden wij te vermelden, dat men de patent-belasting in een bedrijfsbelasting wil omzetten. Alzoo steeds meer, steeds hooger directe heffingen. Nederland zou langs dien weg volhar den bij een stelsel, dat reeds in andere lauden werd veroordeeld. Geruimen tijd gold ten onzent de meening dat het stelsel der directe heffingen een bij uitstek libe raal idee was. Doch ziet, wat gebeurt nu elders? Overal buiten onze grenzen werden liberale stemmen vernomen, welke tegen de directe heffingen opkwamen. In het ultra-radicaal geregeerde Frank rijk, nam men in de dagen van zware be proeving, de toevlucht tot het in werking brengen van indirecte heffingen, een eco nomische politiek, welke, wat de opbrengst aangaat, met het beste resultaat werd be kroond. 't Was natuurlijk niet de schuld van de indirecte heffingen, dat de radicale heereö, die Gallië besturen, al de winsten der accijusen wegschonken aan hun gun stelingen, zoodat ten slotte Frankrijk niet werd gebaat door de voortreffelijke uitkom sten dezer indirecte heffingen. Alles pleit dus voor indirecte belastin gen (op tabak in de eerste plaats) en niets daar tegen. Zullen nu de voorbeelden uit den vreemde geen leerbeelden worden voor Nederland? Moeten wij hier de dupes blij ven van belasting-theorieën? moed sloeg hij de zijlaan in, die hem buiten het landgoed van zijn patroon bracht. Zijn eerste ontmoeting was een huurkoetsier. „Hola, vrind!" riep Bachine, „waar gaat gij naar toe?" Een blik, dien de koetsier op het nietig persoontje van Bachine wierp was vol doende om hem geen antwoord waardig te keuren. „Vijftig dollars voor u," riep Bachine, „als je me naar de stad brengt." Dit had effect. De koet sier hield zijn paarden in, juist in de schaduw, van een schoolgebouw. „Het geluk dient mij", murmelde Bachine onwillekeurig, want hij schaamde zich reeds over zijn gemis. „Vooruitbe talen," sprak de koetsier barsch. Vijfmaal tastte Bachine in de wonder- beurs en de bedongen prijs was verhuist in de breede zakken van den koetsiersmantel. Verbaasd keek de koetsier hem aaneen zoo'n kaal per soontje in 't bezit van zoo'n somBachine zat in de mollige kussens zoo mollig als die in een huurrijtuig kunnen zijn en droomde van geluk, van eer, van grootheid, doch rekende buiten. zijn schaduw. Hij liet zich in het grootste hotel brengen van de stad, doch een angstig voorgevoel bekroop Bachine, toen hij bedacht, dat men daar alleen in de vestibule reeds een vijftigtal gaspitten had branden. Wij hopeD dat de Regeering wijzer zal zijn. Bedriegen wij ons in die verwachting (onmogelijk is dat niet) dan vertrouwen wij dat er nog onafhankelijke en zelf standige mannen in de Kamer zullen zijn, die der Regeering zullen nopen, den weg der indirecte belastingheffing op te gaan. Reeds al te lang werd een deugdelijke belasting-hervorming bij ons vertraagd, 't Wordt meer dan tijd, dat eindelijk de handen aan het werk worden geslagen. Het hoofddoel van elke hervorming op dat gebied moet zijn: verhooging der be lasting-opbrengst en toch verlichting van lasten voor de Natie. Dat dubbel oogmerk kan worden bereikt, wanneer de ontwerpers van nieuwe plannen maar door practischen zin zich laten leiden. Dat worde eenmaal hier aanschouwd! Het gewezen lid der Commune Trinquet, van wien in den laatsten tijd veel gespro ken werd, is overleden. De leden van de Ladies Land-Lea gue* te Liverpool hebben aan den heer Parnell een zilveren paasch-ei gezonden, met honderd guinjes. De burgemeester van Middlesbrough heeft een naamloozen brief ontvangen, waar in gezegd wordt, dat de Beurs, het Post kantoor en de Erimus-club de drie voornaamste gebouwen der stad eerst daags in de lucht zullen springen. De schrij ver beweert, dat zich tot dat einde zeven »Peep-o'-Day-jongens* in de stad bevinden. Ofschoon de politie weinig gewicht aan deze waarschuwing hecht, heeft zij het toch oirbaar geacht voorzorgsmaatregelen te nemen. Der Kamer van koophandel te Görlitz heeft hetzelfde lot getroffen als die te Pa penburg en te Hannover. Ook zij was in verzet gekomen tegen v. Bismarck's eisch omtrent de openbaarmaking harer jaar verslagen, en ook zij heeft nu kortaf ten antwoord gekregen, dat zij, in haar verzet volhardende zal worden opgeheven.* Te Cagliari heeft een troep jongelie den de straten afgeloopen onder het zingen van de Garibaldi-hymne, afgewisseld door de kreten: »Leve de Siciliaansche Yesper! Leve Italië! Weg met Frankrijk!* Voor een soldatenpost gekomen, vroeg de troep aan de soldaten een vaandel, om aan hunne demonstratie meer luister bij te zetten. Toen dit geweigerd werd, ontstond er een Hij fluisterde den koetsier iets in het oor en duwde een partij dollars in diens geopende hand. Menig wandelaar, die de straat Wellington doorliep, stond verbaasd dat alle lichten in het hotel de Suède eensklaps bij het opengaan van het portier eens rijtuigs werden uitgedoofd en men door de schemering der straatlantaarns een rijzige gestalte het hotel zag binnensluipen, een kelluer volgende, die hem naar den grooten trap bracht, welke naar de logeerkamers leidde. Wat was er geschied? Bachine, bevreesd, dat men hem naar zijn schaduw als naar een pas zou vragen, had een list bedacht en den koetsier verzocht de hotel knechten de lichten te doen uitdraaien voor een vermogend, maar bijna blind man, die volstrekt geen licht kon verdragende dollars hadden het licht als zijn schaduw doen verdwijnen. De nacht geeft raad, dacht Bachine, doch hij sliep in en 's morgens ontwakende was hij nog eveu ver als 's avonds en nog altijd zonder zijn evenbeeld; doch het geluk diende hem. De hemel was bewolkt en de regen plaste met eentonig geluid op hen neer, die zich in dat hondenweer op straat waagden. Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1882 | | pagina 1