NIEUWE No. 580. Donderdag 20 April 1882. 7e Jaargang. De Paus, BUITENLAND, 1.— 0,06 gg_jg ÏUILEISME 9 li HIT. ABONNEMENTSPB IJS Per 3 maanden voor Haarlem Buiten Haarlem franco per post. Afzonderlijke Nummers 0,85 Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. JansstraatHaarlem. AGITE MA NOU AGITATE. PRIJS DER AD VERTE NTIÈN Van 1—6 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers KÜPPER8 LAUREY. Sinds eeuwen staat te Rome de imposante domkerk van St. Pieter; sinds eeuwen flad deren vleermuizen in 't schemerlicht om haren koepel, scherpen uilen hunne snavels aan hare steenen, beproeven lichtschuwe muizen de tanden aan hare reusachtige o fondamenten. Wat gaat haar dat nachte lijk gespuis aan? Wat heeft het trouwens uitgericht gedurende dien langen, zeer lan gen tijd. De vleermuizen hebben de muggen verjaagd, de uilen hebben door hun akelig geschreeuw rustige burgers geërgerd, de muizen hebben hare tanden verloren en de eerste de beste plasregen heeft ze doen verdrinken in hare holen. Met den voet in de diepte van den bodem geplaatst, staat de ontzagwekkende dom daar en heeft de stormen der eeuwen getrotseerd en onbe weeglijk zal hij zeker nog wel staan, als wij en onze tijdgenooten reeds lang tot stof zijn wedergekeerd. Evenzoo het Pausdom. Welke stormen hebben er reeds omheen gewoed in den meer dan anderhalfduizendjarigen duur van zijn bestaan! Hoe heeft het gansche licht schuwe gespuis van het antichristendom sinds eeuwen storm geloopen tegen dit reuzengebouw! Pausdom en antichristen dom staan sinds den tijd van Nero tot op dit oogenblik in een onverzoeulijken strijd. Wie in dezen tot het einde der dagen durendeu kamp de overwinnaar, wie de overwonnene zal zijn, dat kan voor ons niet twijfelachtig genoemd worden. Het Pausdom is de instelling die de goddelijke belofte bezit, dat de poorten der hel haar niet zullen overwinnen. Wat is de Paus? De Protestantsche geschiedkundige Joh. vou Muller antwoordt met de volgende woorden: Men zegt dat hij slechts een Bisschop is. Evenals Maria Theresia slechts eene gravin van Habsburg, Lodewijk XVI een graaf van Parijs was. Men weet welke Paus Karei den Groote tot Keizer heeft gekroond. Wie echter heeft den eersten Paus gemaakt? Een Bisschop was de Paus; en hij was de h. Vader, de opperste Priester, de groote Vorst van alle koninkrijken en vorsten dommen. Nog is hij heilig in de harten van vele millioenen, groot bij de Potentaten, die het volk eeren, de bezitter eener macht, langs welke in zeventien eeuwen, van Cesars huis af tot op den Habsburgschen stam, vele groote natiën en al hare helden FE U1LLETON. Een man zonder schaduw. Vervolg.) Bachine bestelde een rijtuig en reed naar een huis waar men gemaakte kleeren verkocht. Daar stond onze held en terwijl men hem van top tot teen in de nieuwe kleeren stak en de buigende bedienden de dollars opvingen, waar Bachine meê speelde als waren het waardelooze schijfjes, viel zijn oog in den spiegel, ontmoette daar zijn gelaat en bespeurde, dat dit omlijst was met een stoppelachtige massa, die hem 10 jaar ouder en 100 percent leelijker maakte. Zijn zaken afge daan hebbende commandeerde hij den koetsier naar een coiffeur te rijden. Geen vijf seconden in het salon of Bachine zat daar ingezeept, in afwachting, dat hij nat en droog zou geschoren worden, want dank de dol lars was zijn goudroem hem al voorgegaan. Ieder bediende beijverde zich met hem van dienst te zijn: deze bracht een handdoek aan, gene de scheerkwast, weer een ander zette zich in pos tuur om verschillende messen op den scheerriem aan te zetten. De scheerbaas of coiffeur had een bizonder kleine neus, dit belette echter niet, dat hij zijn ziju voorbijgegaan. Dat is de Paus.* De Paus is de opvolger van den b. Pe trus op den Bissckoppelijken Stoel, hij is het fondament der Kerk, het centrum der eenheid, de opperste herder, de wachter des geloof's, zooals de Pauselijke Legaat Phi- lippus op het concilie te Ephese (431) zoo treffend verklaarde: »Voor niemand is het twijfelachtig, der gansche wereld is het bekend, dat de heilige Petrus, de Vorsten het hoofd der Apostelen, de zuil van 't ge loof en het fondament der Katholieke Kerk, van den Goddelijken Verlosser, de sleutels des Hemels heeft ontvangen en dat hij altijd in zijne opvolgers leeft en regeert.* Waartoe dient de Paus? Het antwoord geeft ons in breede trekken dezelfde Joh. von Muller: »De Pausen wierpen een dam op tegen een stroom, die den aardbodem bedreigde. Hier bouwden hunne vaderhan den de hiërarchie en nevens haar de vrij heid van alle Staten. Zonder deze kon Rome door de rescripten van een enkele vallen, zonder gene was het niet mogelijk aan alle volken eenerlei gedachten in te boezemen. Zonder den Paus is de Kerk als een leger, welks veldheer werd verslagen Zonder hiërarchie kan geen maatschappij bloeien De Pausen waren de stichters der vrijheid De godsdienst is ontegenzeggelijk door den Paus in 't leven gehoudenSchepters breken, wapens verroesten, de arm van den held vergaat, wat in den geest gelegd is, is eeuwig. De Keizer kon een juk geven, de Christenheid zoude eene ziel hebben. Krijgsgeweld on derdrukt volkeren, wetten en gevoel; ver stikken kan het, doch niet bezielen De militaire macht was in handeD der vorsten, de Kerk had eene moreele macht Eertijds, toen de Imperator ook de opperste priester geheeten werd, was de gansche wereld in schande, barbaarschheid, dood en ruïne vervallen, door geen andere oorzaak dan door het feit dat de Romeinen, betooverd door den dictator Cesar, een enkel man over millioenen, in goddelijke en mensche- lijke zaken, onbegrensde oppermacht hadden gegeven. De Paus is de wachter, de beschermer van het Geloof, de hoeder der zeden, van het gezag en van de wetenschap, de bevor deraar van den vrede. De Paus is de wachter des Geloofs, hij heeft het depositum fidei, het heilige goed te bewaren, te verdedigen en aan de wereld te verkondigen, inzonderheid die waarheid neus hoog in de lucht stak. Bachine zat hem rustig af te wachten; hij kwam en wilde het mes juist zijn entree in de stoppels doen maken, toen, o noodloteen zonnestraal door de wolken breekt en het neusje van den galanten barbier als een pompoen op de marmeren tafel doet verschijnen. Ingezeept en gepakt in een lijnwaad, als moest hij in de kist, sprong Bachine op en rende zon der een woord te spreken de deur uit, echter gevolgd door het geheele personeel, dat als een troep blaffende honden hem achternazette. „Waar heen", dacht Bachine, doch zijn daden bleken nog sneller dan zijn gedachten en met een sprong van een acrobaat, was hij den schuins daarover gelegen kelder ingewipt, boven op de augurkjes- kraam van een gelukkig doofstommen koopman. In de benauwdste oogenblikken kwam het stomme geluk hem weer te hulphij had anders een vloed van scheldwoorden aan zich geadresseerd gekregen, die een half boekdeel in brevierletter zouden kunnen vullen. De kappersbedienden achtervolgden hem in zijn schuilplaats met open messen, maar vooral met open handen. De dollars stopten de handen en sloegen de messen dicht; ook zelfs de wijd geopende schuurdeur alias spreekorgaan van de lieftallige ega van den augurkjesman, die inmiddels op het tooneel was verschenen. te betrachten en klem te geven, welke de tijd 't noodigst heeft. Liefde en haat, onbaatzuchtige toewijding en ongehoorde vervolgingen zijn getuigen, dat de Pausen door welkome en gehate verkondiging der waarheid de wonden der maatschappij ge troffen eu er de heelende hand aan hebben geslagen. Door alle eeuwen der Christe lijke geschiedenis heen, zijn de Pausen ge trouw gebleveu aan de waarschuwing en het gebod huns Meesters: weidt mijne lammeren, hoedt mijne schapen* op het land der waarheid. In de eeuwen der vervolging bezegelden zij hun geloofsmoed en hunne geloofstrouw met hun bloed; bijna allen offer-den hun leven op voor het geloof. Sinds de Keizer Christelijk was geworden, volgde een nieuwe strijd. De Imperators deden aan theologie, de Keizers wilden Pausen zijn, wilden Gods Kerk regeeren en fabriceerden geloofsbe- sluiten. Zelfs uit de rijen van den Clerus kwam de eene dwaalleeraar na den andere doch de Pausen, 't zij alleen of in bond genootschap met geloofsgetrouwe Bisschop pen, verwierpen de dwalingen en gaven hun het brandmerk van het anathema. Toen aan het einde der zesde eeuw »de wereld,* naar de uitspraak van een tijdge noot, haren oudergang nabij was, omdat er nergens, nergens meer een steun voor de menschheid te vinden was,toen bracht de groote Gregorius redding. Hij onder drukte het schisma in Lombardije, bracht de Arianen in Spanje tot de Kerk terug, verzoende de Donatisten met de Kerk en zond Missionarissen naar Engeland. Dit strenge vasthouden der Pausen aan het Geloof, erkennen zelfs waarheidlievende Protestanten. Reeds zegt Herder (Ideën der Philosophie der Menschheit): »Rome bewees reeds vroeg zijne wijsheid daardoor, dat het op eenheid der Kerk, op reinheid van leer, op rechtgeioovigheid eu Katho licisme aandrong. Nooit heeft Rome voor ketterijen gebukt. Zonder toegevendheid sneed het de Grieksche Kerk van zich af ofschoon het een halve wereld was.* Zelfs de in zijne geschiedkundige geschriften den Katholieken niet minder dan welwillende dichter Schiller, schrijft o. a.»Meu zag Keizers en Koningen, verlichte staatsmannen en onbuigzame krijgslieden in den drang der omstandigheden rechten opofferen, on trouw worden aan hunne beginselen eu wijken voor de noodzakelijkheid. Zoo iets gebeurt echter zelden of nooit een Paus. Toen de zon hare onbescheiden stralen terug hield, zocht Bachine weer zijn kamer op in het hotel. Zijn levenswijze daar was verre van aangenaam. Als de zon scheen liet hij zich nooit zien en vóór licht eu donker was hij altijd onder de veeren. Dat alles begon hem te vervelen en te verdrieten. Zijn rijkdom begon hem, zonder zijn schaduw, zwaar te vallen. Reeds weken had hij in 't hotel doorgebracht en de zonnige dagen volgden elkander onrust barend op. Hij snakte naar lucht. Nood leert denken en verscherpt onzen geestzoo ook met Bachine. Hij had wat gevondenEen zijner ken nissen, even arm als hij eertijds, was een Her cules tegen hem. Hij liet hem ontbieden. Bachine behaalde een overwinning over zichzel- ven. Hij deelde den Hercules het geheim mede en beloofde hem schatten, zoo deze zich wilde leenen tot het volgende plan: Bij zonnig weer en bij het licht der gaspitten, moest de Hercules, Harry Bave genaamd, hem overal vergezellen. Kwam de zon van voren dan zou hij achter Hercules en kwam zij van achteren dan zou Hercules achter hem loopen. Hij verzocht voortaan in de schaduw van Hercules te mogen leven. Doch deze een olijke guit en dagbladnieuwsjager, snelt van alle trappen af en rent naar het bureau van zijn dag- Ook als hij in ballingschap dwaalde, in Italië geen voetbreed land, geene hem toe genegen ziel bezat en van de barmhartig heid der vreemdelingen leefde hield hij zich standvastig aan de beginselen der Kerk, aan de voorrechten van zijn moed. Als ook elk andere politieke vereeniging, door de persoonlijke eigenschappen van hen, aan wien het bestuur is opgedragen, op zekere tijden iets geleden heeft of lijdt, nooit echter was dit het geval bij de Kerk en haar opperhoofd. Zoo verschillend ook de Pausen in hun temperament, in hunne denkwijze, in hunne eigenschappen mochten zijn, zoo standvastig, zoo gelijkvormig, zoo ouveranderlijk was hunne politiek. Hunne eigenschappen, hunne denkwijzen, hun tem perament scheen op hun ambt geen invloed uit te oefenen; hunne persoonlijkheid ging als 't ware op in hunne waardigheid en de hartstocht van het temperament verdween onder de drievoudige kroon.* Wordt vervolgd. De Reichs-Anzeiger behelst een besluit des Keizers waarbij de Rijksdag wordt bij eengebracht tegen 27 dezer. In het Lagerhuis heeft Gladstone gezegd, dat eene beslissing omtrent Ceta- wayo thans ontijdig zou zijn. De toestand in Zoeloeland is niet bevredigend, maar de Regeering moet, alvorens een besluit te nemen, eerst onderzoeken of de vrijlating van Cetawayo of zelfs zijn eventueel her stel in zijne waardigheden den vrede in Zoeloeland bevorderen zou of niet. De heer Gorst heeft daarop zijn voorstel ingetrokken. De gewezen Keizerin Eugenie is te Calais aangekomen, van waar zij zich on middellijk op reis naar Nice heeft begeven. De twee jongelieden die te Odessa, wegens den moord op generaal Streluikoff, ter dood gebracht werden, hebben gewei gerd hunne namen te noemen, of eenige inlichtingen te verstrekken. Een hunner echter verklaarde, dat te Odessa 200 leden hunner partij verzameld waren en dat er dus, na hun dood, nog 198 overbleven. Generaal Strelnikoff had volgens den correspondent van de limes, een bijna onbeperkte macht om te doen wat hij verkoos, hij kon de menschen naar willekeur gevangen nemen of in ballingschap zen den. Bij gelegenheid van de drie bezoeken blad, waar men juist bezig is de laatste hand aan de morgeneditie te leggen. Bachine raadt zijn snood plan; hij keek naar de lucht. O geluk zij is bewolkt; er dreigt een onweer. Tusschen het rollen van twee donderslagen komt Bachine buiten adem op het dagbladbureau, een bliksem schicht had haast zijn gemis aan het redactie- personeel doen raden en vraagt naar den direc teur. In twee woorden deelt hij dezen het doel zijner komst mede. Te laat I alles was al gezetmet groote letters stond onder het stadsnieuws i/De Man zonder Schaduw! Wij vernemen enz." Bachine is als verplet; het ergste is nog, dat reeds vele nommers verkocht en onder het pu bliek verspreid zijn. De dollars komen op het tooneel en, begunstigt door een aanhoudend on- weder, telt Bachine eenige honderden geldstukken op de redactie-tafel neer en biedt voor ieder No, dat reeds is uitgegeven 1000 dollars. Het geheele personeel komt in beweging en ondanks de stroomen regen, die de wolkbreuk buiten doet ontstaan, verspreidden zich de redacteuren van de Telegraaf door de stad om hun geschrijf terug te koopen, dat, zij bekenden het gul, nog nooit zoo veel waarde had gehad. Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1882 | | pagina 1