NIEU W E
Donderdag 20 Juli 1882.
7e Jaargagn,
Teleurgesteld,
BUITENLAND.
No. 606.
H&Z
Hoe ik mijn hond heb gewasschen.
HÜRlxmi C0UR4ST.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maaudeu yoor Haarlem
Buiten Haarlem franco per post.
Afzonderlijke Nummers
0,85
1-
0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
IlENDSlr
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Van 16 regels.30 Cents
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers KÜPPERS LAUREY.
Pruisens Katholieken zijn teleurgesteld.
De cultuurstrijd in het laud der lutelli-
genz« blijft voortwoeden. De optimisten
zijn uit hunne begoocheling ontwaakt, de
pessimisten zijn in hun recht getreden.
Toen in vijf Pruisische diocesen nieuwe
Bisschoppen werden benoemd, toen den
12den Januari 11. het voorstel tot ophef
fing van de verbanningswet door den
afgevaardigde Windthorst ingediend, met
eene groote meerderheid in den Rijks
dag werd aangenomen; toen Pruisen een
nieuwen algezant naar den Pauselijken Stoel
zond; toen de tweede zoon van den Prui-
sischeu Kroonprins den H. Vader in Rome
een bezoek bracht, zou men verwacht heb
ben dat het der Regeering ernst werd om
den vrede met de Kerk te sluiten. Eu wat
is er geschied? De Bondsraad heeft eiudelijk
besloten de onrechtvaardige verbannings
wet, die aan een Russisch knoet-systeem
doet denken, in stand te houden; de Bonds
raad nam een half jaar tijd om zich te
bedenken; thans wierp hij het besluit van
den Rijksdag in de prullenmand. De Prui
sische afgezant von Schlözer verlaat Rome
en heeft een langdurig verlof verkregen.
De zaken tussclien Rome en Berlijn staan
nog op den ouden voet en eene verzoening
tusschen de partijen zal zoo spoedig niet
tot stand komen, daar de Regeering hals
starrig weigert de Meiwetten aau eene
herziening te onderwerpen. De nieuwe
kerkwet is den 31sten Mei gesauctioneerd,
doch de in ballingschap levende Bisschop
pen keeren niet terug en de broodkorf-wet
blijft in de zeven diocesen steeds van kracht.
De wet geeft verder aan de Regeering de
macht om het staatsbeheer in die diocesen,
wier Bisschoppen gestorven of verbannen
zijn, op te heffen. Toen in het Aartsbisdom
Keulen de Commissaris Schuppe naar Maag
denburg werd verplaatst, was de Regéering
in de gelegenheid de nieuwe wet toe te
passen; doch zij deed zulks niet en belastte
den Assessor Kramer met de functiën van
den afgetreden Commissaris.
't Is duidelijk, dat al deze gebeurtenissen
weinig hoop op vrede geven. Het niet-
terugroepen der Bisschoppen, het niet-op-
heffeu van het Sperrgesetz, de stijgende
nood in de gemeenten die van alle Pries
terlijke hulp zijn beroofd, de boeien die
nieu de nieuwe Bisschoppen heeft aauge-
FE U1 L L E T O N.
Mijn hond was ziek, hij had „uitslag" op den
rug. 't Beest was er ganscli onoogelijk door en
in mijne bezorgdheid voor het lieve dier, ging ik
naar een vriend, die veel verstand van honden
heeft (hetgeen ik niet heb), zeide hem dat de
mijne „uitslag" had en vroeg hem wat daartegen
te doen was.
„Zwavel," zeide hij, „was het beste: een pro
baat geneesmiddel; kon nooit kwaad."
Ik wist niet of de zwavel als een pil gebruikt
moest worden, of bij wijze van zalf; ik wist al
leen dat hij „zwavel" had ge'zegd, en ik wilde
mijn onkunde niet aan den dag laten komen door
verder te vragen.
Ik besloot echter eerst een proef te nemen of
wasschen ook hielp. Ik liep hij een kruidenier
in cti vroeg voor drie stuivers groene zeep. Ik
had nooit groene zeep gezien (ik zal het ook
niet licht weêr doen, want ik heb mijne bekomst
van groene zeep; maar dit in 't voorbijgaan) en
was dus verbaasd toen ik voor mijn drie stuivers
een klomp kreeg, zoo groot als mijn twee vuisten.
De kruidenier pakte de glibberige massa in een
stuk papier, en ik kreeg een rilling toen ik het
weeke pakje in mijn achterzak stak.
„Dank u goeden morgen."
legd, het verlof aau von Schlözer verleend
en het besluit van den Bondsraad, vervullen
de Katholieken met angst en bezorgdheid
voor de toekomst. Toen de wettig benoemde
vertegenwoordigers der Katholieke kerkge
meenten in het Aartsbisdom Keulen zich
met een verzoekschrift tot den Keizer
wendden en om den terugkeer van den
Aartsbisschop Dr. Melchers verzochten, toen
de Katholieke pers op het ongeduld van
het Katholieke volk en op den nood in de
pricsterlooze gemeenten wees, toen zij aan
hare vrees uitdrukking gaf, dat niettegen
staande de nieuwe wetten en de verhan
delingen in Rome, alle hoop verloren zou
gaan en de Regeering geen ernstig plan
scheen te hebben om den vrede te sluiten
toen opende von Bismarcks orgaan, de
JVorddeutsche AUgemeine Zeitungharen
mond en blies de meest woeste tonen op
de cultuurstrijdsbazuin. De Germania had
gevraagd of men van plan was de Katho
lieken a la Tantalus te behandelen, hon
gerend en dorstend tusschen fraaie beloften;
zij had er vervolgeus op gewezen, dat de
Kerk ten slotte genoodzaakt zoude zijn naar
eigen hulp om te zien. Dat was voor het
officieuse blad te veel om te verduwen. Op
de hatelijkste wijze, die eene algemeeue
verontwaardiging bij het Katholieke volk
opwekte, trok nu de Norddeutsche te velde
tegen Rome en het Centrum. Het leugen
achtige blad sprak van »Poolsch-Welfische
cultuurstrijdersvan ^theatrale handelin
gen van het Vaticaans, van Welfisch-Pool-
sche Germanistenen het had bovendien
de brutaliteit te decreteeren dat de Germania
met toestemming van Rome« aau 't op
ruien was. Zoo behandelt uit officieuse
lasterblad den Paus, bij wieu Pruisens
Koning een afgezant onderhoudt! Hier
reiken vlegelachtigheid, haat en wrok elkaar
de hand, om de meest leugenachtige pole
miek van stapel te laten loopen.De Regeering,
zegt het lasterblad, heeft genoeg bewijzen van
toenadering gegeven, nu is Rome bezig met
het uitspelen der kaarten; de Staat zal nu
moeten afwachten welke kleur door Rome
opgespeeld wordt; het scheuken van gratie
aau »den heer Melchersen aan »den graaf
Ledochowski« was echter totaal onmoge
lijk.Waarom, wordt niet gezegd. De libe
ralen verkneuteren zich met deze ergerlijke
Verklaring. Wij meenden tot dusver dat het
recht van gratie een prerogatief van de Kroon
was; in Pruisen schijnt de Norddeutsche
„Morgen, mijnheer dank u." (Sommige
winkeliers kunnen dat eenvoudige „dank u" met
zoo'n bizondereu uithaal eu klem zeggen). Ver
genoegd ging ik heen, en mijn brave hond volgde
mij, van zijn lot onbewust.
Op de binnenplaats zou het groote werk ge
daan worden. Met een edelmoedigheid, een betere
zaak waardig, had ik mijn eigeu badkuip uit
mijn slaapkamer gehaald en ze twee duim diep
met lauw water gevuld.
Ik wist evenmin van wasschen met groene
zeep als van het gebruik van zwavel, maar in
alle gevallen hield ik het eerste voor een on
schadelijk middel, terwijl ik, door de zwavel ver
keerd te gebruiken, mij misschien aan honden-
moord schuldig zou hebben gemaakt.
Ik tilde den hond in de badkuip en hield hem
bij het vel van den nek vast, terwijl hij, in zijn
angst om er uit te komen, als razend plaste, schopte
en trapte, en met zijne nagels de verf op den
bodem in lange evenwijdige strepen ophaalde.
Met mijn rechterhand wreef ik nu de groene
zeep in. Ik kwam niet op de gedachte, dat zij
dezelfde werking zou hebben als gewone zeep,
die in het haar gewreven wordt; maar of zij dat
had! ja, nog vrij wat sterker. Als ik daaraan
gedacht had, zou ik mij misschien vergenoegd
hebben met een klein gedeelte te gebruiken; maar
in mijne onwetendheid bepleisterde ik den hond
stelselmatig met mijn heelen voorraad van drie
dat recht te bezitten. Het artikel is ove
rigens merkwaardig, ofschoon het in den
blinde schermt, doch men kent zijn oor
sprong en daardoor spreekt het van eene
treurige verandering in de kerkelijk-poli-
tieke quaestie. De wapens die men had
weggelegdzijn wederom voor den dag
gehaald, aan den vrede valt voorloopig
niet te denken.
De Staat verwacht wederdiensten van
de Curie. Bij de beraadslagingen over de
nieuwe kerkwetten, werden door den Mi
nister van Eeredienst geen wederdiensten
verlangd, hij wilde geen ruil-politiek, de
Regeeriug was er slechts op uit, zoo decre
teerde die bewindsman, om alle wenschen
en behoeften der Katholieke onderdanen
en van den Koning te bevredigen. En nu?
Welke wederdiensten, welke concessiën ver
wacht men van de Kerk? Zal zij zekere
Bisschoppen aan hun lot overlaten, hare
rechten zich laten ontnemen en de Pries
ters afhankelijk doen worden van de genade
der Pruisische ambtenaren? Nooit! De
Kerk kan concordaten sluiten, maar nimmer
kan zij de Meiwetten goedkeuren. De Re
geering moge dreigen en de wapens weer
ter hand nemen, de officieuse pers moge
hare bliksems schieten, prins von Bismarck
moge zich wederom in de armen der libe
ralen werpen, het Katholieke volk staat
pal. Van vermoeienis in de gelederen zal
nimmer sprake zijn. De diplomatieke span
ning is thans verdwenen, de lucht is helder,
men weet nu wederom waaraan men zich
te houden heeft on bij de verkiezingen in
October zullen Pruisens Katholieken weten
wat hun te doen staat. Rome heeft, zooals
de heer von Bcnnigsen onlangs te Keulen
zeide, zich steeds door bezadigdheid en
kalmte onderscheiden. Pruisens Katholie
ken zullen opnieuw bewijzen, dat zij ware
kinderen van Rome ziju. Wil von Bis
marck opnieuw den strijd het zij zoo,
Pruisens Katholieken vreezen hem niet.
Integendeel zij zullen zich nog krachtiger
gedragen dan in den eersten zevenjarigen
oorlog« van 1873 tot 1880.
De Pruisische Ministerraad heeft jl. Vrij
dag tot de ontbinding van den Berlijnschen
Gemeenteraad besloten.
De Gemeenteraad vau Brussel had
dezer dagen een politieverordening goed-
stuivers, totdat het trouwe dier als met een ver
glaassel van groene zeep bedekt was.
Nu begon het eigenlijke was ?c hen. Ik schepte
wat water in mijn hand, en begon de zeep te
bewerken. Eerst was er geeu werking, en mijn
hand gleed af als een aal, die zich om een gladde
paal wil kronkelen. Allengs kwam er iets wits
te voorschijn, dat zich al verder en verder uit
breidde. Dit was schuim. Ja, wel was het schuim!
Het rees al hooger en hooger; het verspreidde
zich al meer en meer; het hing naar beneden
en stak voor en achter uit, ver buiten het haar
van den hond. Ik volhardde echter, en al dikker
werd het schuim, totdat de vier pooten één
massief voetstuk waren geworden en alle vorm
vau het dier in zeep?chuim verloren was gegaan.
Toen begon ik de zeep af te wasschen; maar
hoe meer ik wiesch, des te minder ging zij weg
liet schuim werd er dikker en vaster tegen in,
en ik werd er wanhopig onder.
Ik wist, dat de hond er was hij moest
ergens zijn, want ik had hem niet zien heengaan;
maar het eenige, wat er van hem was te beken
nen, was een groote borrelende, ziedende, sis
sende massa schuim, die gedurig aangroeide en
al ronder werd, totdat zij er als een groote,
dampende, levende sneeuwbal uitzag.
Ik werd hoe langer hoe meer ontmoedigd. Ik
begreep, dat er iets gedaan moest worden, of
dat het anders niet goed met den hond zou af
gekeurd waarbij lijkverbranding veroorloofd
werd. De Regeeriug heeft echter dit besluit,
als in strijd met de wet, vernietigd. De
gemeenteraad zal zich nu tot de wetge
vende macht wenden, met verzoek om bij
de wet uit te maken, onder welke voor
waarden lijkverbranding wordt toegestaan.
De Khedive heeft eene proclamatie
uitgevaardigd, waarbij Alexandre's com
mandant Toelba-pacha wordt afgezet en
A rabi als minister van oorlog wordt ont
slagen eu tot rebel verklaard, terwijl de
soldaten worden uitgenoodiga hem te ver
laten. Arabi proclameerde de instelling van
een dictatorschap en de gedwongen inning
der belastingen.
De door de dragomans overhandigde
nota's stellen eene Turksche bezetting van
Egypte van 6 maanden voor. De Mogend
heden zouden voorschotten kunnen doen,
maar de kosten zouden komen ten laste
van Egypte. Het doel der bezetting zou
zijn aau den toestand van anarchie een
einde te maken, den status quo ante te
herstellen, het leger te organiseeren en de
vrijheden van het volk uit te breiden. De
Khedive behoorde de opperleiding te hebben
bij het vervullen van de taak der Turksche
bezetting.
Een bericht uit Port-Said aan de Daily
News meldt, dat daar groot alarm heerscht
tengevolge van de vrees voor een aanval
van Bedouïenen. In de richting van Da-
miette ziju 1500 man Egyptische troepen
geconcentreerd, die aldaar aardewerken
oprichten.
De Osservatore Romano bericht, dat
Z. H. de Paus, ter gelegenheid van den
verjaardag der begrafenis van Pius IX, een
deputatie uit de Katholieke Vereenigiugen
van Rome heeft ontvangen, welke hem
een protest overbracht tegen het bij de
begrafenis voorgevallene. Dit protest draagt
de handteekening van 8000 Romeinsche
burgers.
Koning Cetewayo is Woendag 11. uit
Kaapstad naar Engeland vertrokken aau
boord van de Stoomboot Arab.
De »Lega della Democratis« heeft
dezer dagen een staaltje van verregaande on
beschaamdheid geleverd. »Wij wenschen,
zoo zegt zij, dat het huis van Savooie
heenga, om plaats te maken voor den wil
der natie, welke van geen koningen meer
weten wil. Maar zoover het ons aangaat
verlangen wij niet, dat men het kwaad
loopen. Daar kwam ik op een inval. Ik tilde de
massa op en droeg ze naar het vatenwaschok.
Daar was een kraan eu eeu pomp boven de
zinkput. Met het gedeelte, waar de kop moest
zijn, hield ik den sneeuwbal onder de kraan en
liet de keukenmeid pompen.
Al spoedig was de steen van de zinkput als
onder een sneeuwwit kleed verborgen. Weldra
kwamen er in twee diepe kloven tusschen het
schuim twee plekken van een hond te voorschijn.
Toen kreeg ik hoop, en schoof het geheel wat
uiteen, zoodat er nog meer van het honden-
lichaam te zien kwam. Eindelijk mocht ik een
groot gedeelte van mijn ouden vriend begroeten;
ik begon weer te wrijven, wat ik van hem zien
kon, en zie, daar kwam nog meer schuimDat
ging zoo vooit, en eindelijk gaf ik het op.
Ik deed het overtrek van een reiskoffer af,
liep met den hond het bosch in, en onderweg
naar den vijver liet hij een glinsterend spoor
achter als dat van een reusachtige slak. Maar
wij kwamen aan den vijver, en met een paar
meesterlijke indompelingen (dat zeg ik met recht-
matigen trots) was hij klaar. Hij kwam er rein,
nat en gelukkig uit.
Gelukkig? Dat is eigenlijk betrekkelijk ge
sproken.
Mijn hond is op het oogenblik zwaar ver
kouden.
