N I E U W E
Woensdag 1 November 1882.
7e Jaargang.
Allerheiligen en Allerzielen.
BUITEN LAN IK
No. 036.
MST
ism#*
HURL
ABONNEMENTSFBIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Buiten Haarlem franco per post.
Afzonderlijke Nummers
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
MMN
0,85
1
0,06
AGITE MA HOW AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
Van 16 regels.30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrij dag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers K P P E R S l.AUREY,
Wanneer we in deze dagen het kerkhof
bezoeken,dan dringt de leer van't sprakelooze
graf tot ons hart. Wij zeggen het sprakelooze
graf, ofschoon geen plek zoo ernstig pre
dikt en zoo luide tot ons spreekt, dan juist
het graf. Bezoeken we de graven van hen,
voor wie eenmaal de wereld sidderde. Die
Machtigen zijn stof geworden,niets is van hen
overgebleven dan een handvol aarde, daarbij
de vloek der velen, die zij in 't ongeluk
hebben gestort, de dank der weinigen, wien
zij weldaden hebben bewezen. Luide roept
het graf ons toe, dat niets van eeuwigen
duur is, dan de werken, welke wij ter liefde
Gods, in vereeniging met de Goddelijke
genade hebben verricht. Wat doen de
machtigen der aarde al niet voor hunnen
hoogmoed, voor hunne ijdelheid, voor hunne
hebzucht en zucht naar genot! 't Is alte-
maal stof dat door den wind wordt ver
strooid. Alleen God is eeuwig, en slechts
de werken welke wij in vereeniging met
God volbrengen, zijn van eeuwigen duur.
De vergankelijkheid van het aardscbe is de
eerste leer, welke ons door het stille graf
wordt verkondigd. Al het aardsche heeft
dan slechts waarde en duurzaamheid als
het geschiedt ter eere Gods en tot welzijn
van den naaste.
Het stille graf leert ons de gemeenschap
van diegenen, welke door hetzelfde Geloof
en door dezelfde Liefde verbonden waren.
Eenzaam rust demenscb en bijtoon tons daar
door de verantwoordelijk van het individu.
Hij rust echter op het gemeenschappelijk
kerkhof en hij leert ons dus de gemeenschap.
En zoo sterk is deze gemeenschap dat zelfs
het graf, de dood, de banden der gemeen
schap niet kan verscheuren. Wij teren van
de zedelijke schatten, welke de deugd onzer
ouders heeft nagelaten, wij gevoelen echter
ook den last der zonde en schuld, die door
de afdwalingen onzer voorouders drukkeud
geworden is. Onverscheurbaar is de band der
solidariteit, der gemeenschappelijke afstam
ming.
Het graf leert ons de onsterfelijkheid.
Het stille graf protesteert luide en krachtvol
tegen den waanzin van diegenen, welke
zich diets maken dat aan het vergaan
van het lichaam, de vernietiging van het
geestelijk leven verbonden is. Er bestaat
geene vernietiging, elke verdelging is slechts
FEUILLETON.
Een edele daad.
Vervolg.)
Voor de jonge vrouw zou deze onverwachte
verandering van geluk bijna iets verontrustends
gehad hebben, want zij had zich in haar vroe-
geren bescheiden toestand zoo oprecht tevreden
gevoeld; maar de grenzelooze vreugde van haar
man sleepte ook haar mede. Hij was als bedwelmd
door de plotselinge verandering van zijn toestand
en riep voortdurend zijne vrouw juichende toe:
«Denk eens, zes duizend gulden! Nu kunnen wij
ons eindelijk als welgestelde meuschen beschou
wen!"
„Hebben wij ons vroeger ook niet geluk
kig gevoeld?" vroeg Ottilie.
„Ja wel," antwoordde Max, „maar wij hebben
ons toch zeer moeten behelpen, en gij, vooral,
lief kind, hebt zooveel moeten ontberen."
„Neen, Max, zeg dat niet," was haar
ernstig antwoord. „Heb ik niet uwe trouwe, alles
opofferende liefde gehad? Hadden wij niet ons
kind?"
„Dat is alles heel mooi, maar, lieve Ottilie,
met zes duizend gulden jaarlijks, kan mer. meer
genieten!" en de jonge man danste juichend met
zijne vrouw door de kamer.
Nu had Tannberg geene andere gedachte, dan
een overgang tot een hooger leven. Er
zal eene opstanding uit het graf plaats
hebben ter belooniug of ter bestraffing.
Hoe dwaas handelen zij die gedurende het
kortstondig verblijf in dit tranendal zich
in de armen van het materialisme werpen,
zich in genot baden, doch voor hunue ziel,
voor de eeuwigheid uiets verrichten. Hoe
dwaas handelen de ouders die dag en nacht
overpeinzen op welke wijze zij het meeste
geld kunnen nalaten, terwijl zij verzuimen
een zedelijken schat van deugden te
vergaren voor hunne kinderen, hunne
erfgenamen. Wandel op de kerkhoven en
zoek de namen van hen die eenmaal den
Mammon gediend hebben. Hoe spoedig is
deze rijkdom verdwenen! Maar eeuwig
duurt de deugd, het werk van het goede
voorbeeld en de beoefening der werken die
ter liefde Gods en tot heil en welzijn der
naasten zijn geschied.
Het stille graf predikt en leert, maar
het geeft ook vertroosting. Immers wij
weten dat wij door werken van Christelijke
liefde diegenen kunnen helpen, aan welke
ons hart met zooveel ontroering denkt en
aan wie wij zooveel dank verschuldigd zijn.
Wie toch heeft zich niet te kwijten vau
eene schuld der dankbaarheid aan hen, met
wie wij door zooveel banden in 't leven
gehecht waren. Nog meer, wij kunnen
zelfs zoo menige schuld voldoen, welke
wij door ongerechtigheid tegen de overle
denen op ons hebben geladen. Hoe dik
wijls laat de mensch zich door zijne eigen
liefde verleiden, zijn evenmensch te be-
leedigeu, te kreuken, hem droevige uren
te bereiden. Het stille graf doet zoo dik
wijls het gevoelen en het bewustzijn vau
schuld door het gepleegde onrecht, in ons
ontwaken. De heete, bittere tranen, aan
het graf geweend, zullen de schuld door het
berouw vereffenen en het besluit van be
terschap doen rijpen. Wij moeten leeren
offers brengen door liefde en door getrouwe
plichtsvervulling en dan zullen onze deug
den de schoonste versierselen zijn van de
graveu onzer dierbare afgestorvenen. Niet
te vergeefs zullen wij, als een waar be
rouw en een vast besluit ons bezielt, om
vergiffenis smeeken.
Het kerkhof is een plaats van rust en
vrede. Alle strijd is gestreden, alle twist
en tweedracht vergeten. In het hart des
menschen, vervuld van ijdelheid, hoogmoed
zich volgens zijne veranderde positie in te richten.
Een grootere woning moest gehuurd, kostbaarder
meubelen aangeschaft en de geheele huishouding
op een voornamer voet worden gebracht. Te ver
geefs waren de zachte aanmerkingen zijner vrouw;
zij werden voortdurend door zijn antwoord: „het
geschiedt immers alles voor u," ontwapend. Zij
moest immers in zijn streven werkelijk zijne op
offerende, innige liefde erkennen? Hij was zoo ge
lukkig, dat hij haar met meer weelde omgeven,
haar vriendelijk te huis nog behagelijker kon
maken.
In dien opgewonden toestand gingen eenige
maanden voorhij, Ottilie had haar man nog
nooit zoo vroolijk en opgeruimd gezien.
Wanneer hij te huis kwam was hij altijd zoo
vol moed en de geheele levendigheid van zijn
gemoed scheen op eenmaal te ontwaken. Hij had
zich tot hiertoe in den omgang met zijne vrouw
weten in te houden en zijne aan dolheid gren
zende luim aan banden gelegd. Nu trad het wilde,
hartstochtelijke vau zijn gemoed opnieuw te voor
schijn, en toch werd zijne vrouw, die tot een
kalmere levensopvatting overhelde, daarvan niet
onaangenaam getroffen. Voor haar had zijri ge
drag iets kinderachtigs.
Plotseling was Max geheel veranderd. Wanneer
hij te huis kwam, toonde hij zich somber en
sprak geen woord en staarde peinzend op den
grond.
Toen deze vertwijfelende, zwaarmoedige stern
en zinnelijkheid kan in dit leven geen vrede
komen. Leeren we op het kerkhof, dat wij
ijdelheid, hoogmoed en zinnelijkheid moeten
begraven als we in dit leven zielevrede
willen genieten en dus de hoop kunnen
koesteren op den eeuwigen vrede aan gene
zijde van het graf.
Aan den Bondsraad zijn thans twee be
grootingen voorgelegd, voor het naaste en
daaraanvolgende jaar. Tot toelichting voegt
de minister Burchard hierbij, dat het be
oogde doel is de wetgevende macht te
overtuigen van de practische uitvoerbaar
heid van een budget voor twee jaar. De
regeering houdt namelijk vast aan baar
voornemen om wederom een wetsoutwerp
voor te stellen, waarhij een tweejarige be-
grootiug wordt voorgeschreven. Zij wil thans
eerst proefondervindelijk de ongegrondheid
der financiëele en technische bedenkingen
aantoonen. Haar handelwijze kan dus als
voorloopster voor de iudieuiug van eeu
wetsontwerp worden aangemerkt.
In het Huis van afgevaardigden zullen
na de verkiezingen niet minder dan 38
landraden en 6 regeeringspresidenten zitting
hebben, die natuurlijk bijna allen de re
geering door dik en dun zullen volgen.
Van de tien katoenspinnerijen en
twijnderijeu te Roubaix zijn er vier gesloten,
omdat de syndicale Kamers van werklieden
hare mannen bevolen hadden er het werk
te staken. De zes overige inrichtingen zijn
nu de patroons van de vier tot stilstand ver
oordeelde spinnerijen en twijnderijeu te hulp
gekomen; maar de gezamenlijke patroons
hebben in eene bijeenkomst besloten, om
Maandag hunne werkplaatsen te sluiten,
indien de syndicale Kamers het bevel tot
werkstaking niet ingetrokken zullen hebben.
Het Journal of fin el zal een besluit be
kend maken, waarbij regelen zullen worden
voorgeschreven tot het gebruik van dyna
miet. Er zullen formaliteiten te vervullen
zijn om aan de fabriek dynamiet afgeleverd
te krijgen, en de formaliteiten zullen ver
der voortgezet worden tot aan de plaats,
waar men het gebruiken wil.
De Regeering heeft besloten een blij
vende bezetting te houden te Moutceau-
les-Mines.
Eene circulaire van den Minister van
ming van haar man eenige dagen aanhield, waagde
zij het eindelijk er hem naar te vragen. Lang
zaam hief hij het hoofd in de hoogte en barstte
toen in een hoonend lachen uit: „O, het is om
krankzinnig te worden!" zeide hij van zijn stoel
opspringende, terwijl hij opgewonden door de
kamer liep.
„Max, schenk mij uw vertrouwen, dat zal
u rust geven," zeide Ottilie en ging liefkozend
raar hem toe. Hij merkte hare bemoeiingen niet
op en met gebalde vuist ging hij toornig voort:
„Ja, het maakt mij nog krankzinnig! Ik heb het
u niet willen zeggen, want ik schaamde mij voor
u; maar gij moet het toch vernemen en, cn
hij kon niet voortgaan, want tranen van woede
benamen hem de spraak en uitgeput viel hij op
een in de nabijheid staanden stoel.
Mijn waarde Max, zeg mij, wat is er ge
beurd? wees overtuigd, dat ik in staat ben het
ergste met u te dragen, maar deze onzekerheid
kwelt mij vreeselijk en toen boog zij zich
naar hem toe, nam liefkozende als een moeder
zijn gloeiend hoofd in hare beide handen en zag
hem met al hare grenzelooze liefde in de oogen.
Hij antwoordde nog niet onmiddellijk; zij moest
hare bede herhalen en nu kwam het met van
toorn bevende lippen uit zijn gemoed: „Denk
eens, Hartung is directeur van onze bank ge
worden! Moet ik daardoor niet half krankzinnig
van woede en ergernis worden?" Hij zag haar
j daarbij onrustig vragende aan, in de vaste over-
onderwjjs, aangaande de toepassing van de
wet op de godsdienstige zinnebeelden i n de
school, laat aan de prefecten over te be
slissen over de omstandigheden en den tijd
van de toepassing der wet. Godsdienstige
zinnebeelden zullen niet in de nienwe
scholen toegelaten worden.
De bey van Tunis is Zaterdag-uac.ht
overleden. Ali-bey, de wettige opvolger,
heeft het bestuur aanvaard.
Wolseley kwam Zaterdag-middag te
vijf uur op het station van Charing Cross
aan. Ondanks den regen was er eeue groote
volksmenigte aan het station, die den gene
raal toejuichte.
De Engelsche bladen bevatten eene dé
pêche uit Alexaudrië, meldende dat voor
vier millioen obligatiën van geunifieerde
Egyptische fondsen zullen worden uitge
geven, ten einde de verliezen te dekken,
veroorzaakt door den brand en de plun
dering te Alexandrië.
Aanhoudende regens hebben in
Karintbië overstroomingen teweeggebracht,
die nog grooter afmeting hebben dan die
van September. De valleien van Moëll en
Gall zijn overstroomd en de gemeenschap
afgebroken.
Tengevolge van den aanhoudeuden
regen is het spoorwegverkeer in Zuid-Tyrol
op verschillende plaatsen gestremd. Uit
alle berichten blijkt, dat men vreest voor
nog erger rampen dan bij de overstroo
ming van onlangs, daar de werken ter
voorloopige voorziening zwak staan, en
de grond overal wegbrokkelt.
D CT
De kantonnale (groote) Raad van
Zurich heeft de met 12 000 handteekenin-
gen voorziene petitie tot wederinvoering
van de doodstraf naar den Regeeringsraad
en naar een Commissie van onderzoek ver
zonden.
De kolonels-weduwe Helène Marco-
witcli, die den aanslag pleegde op het leven
van den Koning Milan, is verwant aan de
vrouwelijke linie van het Vorstenhuis. Se
dert haar echtgenoot, met wien zij in tweede
huwelijk verbonden was, overleed, verkeerde
zij in zeer gedrukte stemming en leefde
zij bijna afgezonderd van. de wereld. Zij
had een niet onbelangrijke vordering op
den Staat, om welker kwijting zij bij de
vorige Regeeringen te vergeefs had aan
gedrongen. Helène Marcowitch wordt alge
meen voor een zeer ontwikkelde vrouw
tuiging, dat zij met hem instemde, maar toen zij
in plaats daarvan eenvoudig antwoordde: „Maar
Max, waarom zouden wij hem dat geluk niet
gunnen? sprong hij opnieuw als een razende
driftig op. „Gunnen?" riep hij zinneloos vaD
woede. „Ottilie, dat kuni gij zeggen? Gij kunt
mij de diepste vernedering gunnen, die mij in
mijn leven overkomen is, dat zulk een eenvoudig
mensch mij op eenmaal als mijn chef wordt
voorgesteld! O, gij hebt mij nooit bemind,
anders zoudt gij bij den harden slag, die mij
getroffen heeft, niet zoo rustig en kalm kunnen
blijven."
„Max, ik herken u niet meer," antwoordde
de jonge vrouw verschrikt. „Ik dacht, dat uw
onschuldig kinderlijk gemoed van alle afgunst
bevrijd was, en nu ontwaar ik tot mijne grootste
smart het tegendeel."
//Och, spreek toch niet van afgunst," viel
hij haar driftig in de rede. „Daarvan is in liet
geheel geen spraak. Maar begrijpt gij dan niet,
hoe vreeselijk het smart, wanneer ons op een
maal een mensch wordt voorgetrokken, die aan
talent en kennis zich in het geheel niet met ons
meten kan, en dien wij nu als onzen chef onder
danig moeten zijn! Dat snijdt ons met duizend
messen in de borst en ik vrees, dat ik nog krank
zinnig zal worden."
Wordt vervolgd