N I E U W E Woensdag 1 November 1882. 7e Jaargang. Allerheiligen en Allerzielen. BUITEN LAN IK No. 036. MST ism#* HURL ABONNEMENTSFBIJS Per 3 maanden voor Haarlem Buiten Haarlem franco per post. Afzonderlijke Nummers Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Jansstraat Haarlem. MMN 0,85 1 0,06 AGITE MA HOW AGITATE. PRIJS DER ADVERTENTIÊN Van 16 regels.30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrij dag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers K P P E R S l.AUREY, Wanneer we in deze dagen het kerkhof bezoeken,dan dringt de leer van't sprakelooze graf tot ons hart. Wij zeggen het sprakelooze graf, ofschoon geen plek zoo ernstig pre dikt en zoo luide tot ons spreekt, dan juist het graf. Bezoeken we de graven van hen, voor wie eenmaal de wereld sidderde. Die Machtigen zijn stof geworden,niets is van hen overgebleven dan een handvol aarde, daarbij de vloek der velen, die zij in 't ongeluk hebben gestort, de dank der weinigen, wien zij weldaden hebben bewezen. Luide roept het graf ons toe, dat niets van eeuwigen duur is, dan de werken, welke wij ter liefde Gods, in vereeniging met de Goddelijke genade hebben verricht. Wat doen de machtigen der aarde al niet voor hunnen hoogmoed, voor hunne ijdelheid, voor hunne hebzucht en zucht naar genot! 't Is alte- maal stof dat door den wind wordt ver strooid. Alleen God is eeuwig, en slechts de werken welke wij in vereeniging met God volbrengen, zijn van eeuwigen duur. De vergankelijkheid van het aardscbe is de eerste leer, welke ons door het stille graf wordt verkondigd. Al het aardsche heeft dan slechts waarde en duurzaamheid als het geschiedt ter eere Gods en tot welzijn van den naaste. Het stille graf leert ons de gemeenschap van diegenen, welke door hetzelfde Geloof en door dezelfde Liefde verbonden waren. Eenzaam rust demenscb en bijtoon tons daar door de verantwoordelijk van het individu. Hij rust echter op het gemeenschappelijk kerkhof en hij leert ons dus de gemeenschap. En zoo sterk is deze gemeenschap dat zelfs het graf, de dood, de banden der gemeen schap niet kan verscheuren. Wij teren van de zedelijke schatten, welke de deugd onzer ouders heeft nagelaten, wij gevoelen echter ook den last der zonde en schuld, die door de afdwalingen onzer voorouders drukkeud geworden is. Onverscheurbaar is de band der solidariteit, der gemeenschappelijke afstam ming. Het graf leert ons de onsterfelijkheid. Het stille graf protesteert luide en krachtvol tegen den waanzin van diegenen, welke zich diets maken dat aan het vergaan van het lichaam, de vernietiging van het geestelijk leven verbonden is. Er bestaat geene vernietiging, elke verdelging is slechts FEUILLETON. Een edele daad. Vervolg.) Voor de jonge vrouw zou deze onverwachte verandering van geluk bijna iets verontrustends gehad hebben, want zij had zich in haar vroe- geren bescheiden toestand zoo oprecht tevreden gevoeld; maar de grenzelooze vreugde van haar man sleepte ook haar mede. Hij was als bedwelmd door de plotselinge verandering van zijn toestand en riep voortdurend zijne vrouw juichende toe: «Denk eens, zes duizend gulden! Nu kunnen wij ons eindelijk als welgestelde meuschen beschou wen!" „Hebben wij ons vroeger ook niet geluk kig gevoeld?" vroeg Ottilie. „Ja wel," antwoordde Max, „maar wij hebben ons toch zeer moeten behelpen, en gij, vooral, lief kind, hebt zooveel moeten ontberen." „Neen, Max, zeg dat niet," was haar ernstig antwoord. „Heb ik niet uwe trouwe, alles opofferende liefde gehad? Hadden wij niet ons kind?" „Dat is alles heel mooi, maar, lieve Ottilie, met zes duizend gulden jaarlijks, kan mer. meer genieten!" en de jonge man danste juichend met zijne vrouw door de kamer. Nu had Tannberg geene andere gedachte, dan een overgang tot een hooger leven. Er zal eene opstanding uit het graf plaats hebben ter belooniug of ter bestraffing. Hoe dwaas handelen zij die gedurende het kortstondig verblijf in dit tranendal zich in de armen van het materialisme werpen, zich in genot baden, doch voor hunue ziel, voor de eeuwigheid uiets verrichten. Hoe dwaas handelen de ouders die dag en nacht overpeinzen op welke wijze zij het meeste geld kunnen nalaten, terwijl zij verzuimen een zedelijken schat van deugden te vergaren voor hunne kinderen, hunne erfgenamen. Wandel op de kerkhoven en zoek de namen van hen die eenmaal den Mammon gediend hebben. Hoe spoedig is deze rijkdom verdwenen! Maar eeuwig duurt de deugd, het werk van het goede voorbeeld en de beoefening der werken die ter liefde Gods en tot heil en welzijn der naasten zijn geschied. Het stille graf predikt en leert, maar het geeft ook vertroosting. Immers wij weten dat wij door werken van Christelijke liefde diegenen kunnen helpen, aan welke ons hart met zooveel ontroering denkt en aan wie wij zooveel dank verschuldigd zijn. Wie toch heeft zich niet te kwijten vau eene schuld der dankbaarheid aan hen, met wie wij door zooveel banden in 't leven gehecht waren. Nog meer, wij kunnen zelfs zoo menige schuld voldoen, welke wij door ongerechtigheid tegen de overle denen op ons hebben geladen. Hoe dik wijls laat de mensch zich door zijne eigen liefde verleiden, zijn evenmensch te be- leedigeu, te kreuken, hem droevige uren te bereiden. Het stille graf doet zoo dik wijls het gevoelen en het bewustzijn vau schuld door het gepleegde onrecht, in ons ontwaken. De heete, bittere tranen, aan het graf geweend, zullen de schuld door het berouw vereffenen en het besluit van be terschap doen rijpen. Wij moeten leeren offers brengen door liefde en door getrouwe plichtsvervulling en dan zullen onze deug den de schoonste versierselen zijn van de graveu onzer dierbare afgestorvenen. Niet te vergeefs zullen wij, als een waar be rouw en een vast besluit ons bezielt, om vergiffenis smeeken. Het kerkhof is een plaats van rust en vrede. Alle strijd is gestreden, alle twist en tweedracht vergeten. In het hart des menschen, vervuld van ijdelheid, hoogmoed zich volgens zijne veranderde positie in te richten. Een grootere woning moest gehuurd, kostbaarder meubelen aangeschaft en de geheele huishouding op een voornamer voet worden gebracht. Te ver geefs waren de zachte aanmerkingen zijner vrouw; zij werden voortdurend door zijn antwoord: „het geschiedt immers alles voor u," ontwapend. Zij moest immers in zijn streven werkelijk zijne op offerende, innige liefde erkennen? Hij was zoo ge lukkig, dat hij haar met meer weelde omgeven, haar vriendelijk te huis nog behagelijker kon maken. In dien opgewonden toestand gingen eenige maanden voorhij, Ottilie had haar man nog nooit zoo vroolijk en opgeruimd gezien. Wanneer hij te huis kwam was hij altijd zoo vol moed en de geheele levendigheid van zijn gemoed scheen op eenmaal te ontwaken. Hij had zich tot hiertoe in den omgang met zijne vrouw weten in te houden en zijne aan dolheid gren zende luim aan banden gelegd. Nu trad het wilde, hartstochtelijke vau zijn gemoed opnieuw te voor schijn, en toch werd zijne vrouw, die tot een kalmere levensopvatting overhelde, daarvan niet onaangenaam getroffen. Voor haar had zijri ge drag iets kinderachtigs. Plotseling was Max geheel veranderd. Wanneer hij te huis kwam, toonde hij zich somber en sprak geen woord en staarde peinzend op den grond. Toen deze vertwijfelende, zwaarmoedige stern en zinnelijkheid kan in dit leven geen vrede komen. Leeren we op het kerkhof, dat wij ijdelheid, hoogmoed en zinnelijkheid moeten begraven als we in dit leven zielevrede willen genieten en dus de hoop kunnen koesteren op den eeuwigen vrede aan gene zijde van het graf. Aan den Bondsraad zijn thans twee be grootingen voorgelegd, voor het naaste en daaraanvolgende jaar. Tot toelichting voegt de minister Burchard hierbij, dat het be oogde doel is de wetgevende macht te overtuigen van de practische uitvoerbaar heid van een budget voor twee jaar. De regeering houdt namelijk vast aan baar voornemen om wederom een wetsoutwerp voor te stellen, waarhij een tweejarige be- grootiug wordt voorgeschreven. Zij wil thans eerst proefondervindelijk de ongegrondheid der financiëele en technische bedenkingen aantoonen. Haar handelwijze kan dus als voorloopster voor de iudieuiug van eeu wetsontwerp worden aangemerkt. In het Huis van afgevaardigden zullen na de verkiezingen niet minder dan 38 landraden en 6 regeeringspresidenten zitting hebben, die natuurlijk bijna allen de re geering door dik en dun zullen volgen. Van de tien katoenspinnerijen en twijnderijeu te Roubaix zijn er vier gesloten, omdat de syndicale Kamers van werklieden hare mannen bevolen hadden er het werk te staken. De zes overige inrichtingen zijn nu de patroons van de vier tot stilstand ver oordeelde spinnerijen en twijnderijeu te hulp gekomen; maar de gezamenlijke patroons hebben in eene bijeenkomst besloten, om Maandag hunne werkplaatsen te sluiten, indien de syndicale Kamers het bevel tot werkstaking niet ingetrokken zullen hebben. Het Journal of fin el zal een besluit be kend maken, waarbij regelen zullen worden voorgeschreven tot het gebruik van dyna miet. Er zullen formaliteiten te vervullen zijn om aan de fabriek dynamiet afgeleverd te krijgen, en de formaliteiten zullen ver der voortgezet worden tot aan de plaats, waar men het gebruiken wil. De Regeering heeft besloten een blij vende bezetting te houden te Moutceau- les-Mines. Eene circulaire van den Minister van ming van haar man eenige dagen aanhield, waagde zij het eindelijk er hem naar te vragen. Lang zaam hief hij het hoofd in de hoogte en barstte toen in een hoonend lachen uit: „O, het is om krankzinnig te worden!" zeide hij van zijn stoel opspringende, terwijl hij opgewonden door de kamer liep. „Max, schenk mij uw vertrouwen, dat zal u rust geven," zeide Ottilie en ging liefkozend raar hem toe. Hij merkte hare bemoeiingen niet op en met gebalde vuist ging hij toornig voort: „Ja, het maakt mij nog krankzinnig! Ik heb het u niet willen zeggen, want ik schaamde mij voor u; maar gij moet het toch vernemen en, cn hij kon niet voortgaan, want tranen van woede benamen hem de spraak en uitgeput viel hij op een in de nabijheid staanden stoel. Mijn waarde Max, zeg mij, wat is er ge beurd? wees overtuigd, dat ik in staat ben het ergste met u te dragen, maar deze onzekerheid kwelt mij vreeselijk en toen boog zij zich naar hem toe, nam liefkozende als een moeder zijn gloeiend hoofd in hare beide handen en zag hem met al hare grenzelooze liefde in de oogen. Hij antwoordde nog niet onmiddellijk; zij moest hare bede herhalen en nu kwam het met van toorn bevende lippen uit zijn gemoed: „Denk eens, Hartung is directeur van onze bank ge worden! Moet ik daardoor niet half krankzinnig van woede en ergernis worden?" Hij zag haar j daarbij onrustig vragende aan, in de vaste over- onderwjjs, aangaande de toepassing van de wet op de godsdienstige zinnebeelden i n de school, laat aan de prefecten over te be slissen over de omstandigheden en den tijd van de toepassing der wet. Godsdienstige zinnebeelden zullen niet in de nienwe scholen toegelaten worden. De bey van Tunis is Zaterdag-uac.ht overleden. Ali-bey, de wettige opvolger, heeft het bestuur aanvaard. Wolseley kwam Zaterdag-middag te vijf uur op het station van Charing Cross aan. Ondanks den regen was er eeue groote volksmenigte aan het station, die den gene raal toejuichte. De Engelsche bladen bevatten eene dé pêche uit Alexaudrië, meldende dat voor vier millioen obligatiën van geunifieerde Egyptische fondsen zullen worden uitge geven, ten einde de verliezen te dekken, veroorzaakt door den brand en de plun dering te Alexandrië. Aanhoudende regens hebben in Karintbië overstroomingen teweeggebracht, die nog grooter afmeting hebben dan die van September. De valleien van Moëll en Gall zijn overstroomd en de gemeenschap afgebroken. Tengevolge van den aanhoudeuden regen is het spoorwegverkeer in Zuid-Tyrol op verschillende plaatsen gestremd. Uit alle berichten blijkt, dat men vreest voor nog erger rampen dan bij de overstroo ming van onlangs, daar de werken ter voorloopige voorziening zwak staan, en de grond overal wegbrokkelt. D CT De kantonnale (groote) Raad van Zurich heeft de met 12 000 handteekenin- gen voorziene petitie tot wederinvoering van de doodstraf naar den Regeeringsraad en naar een Commissie van onderzoek ver zonden. De kolonels-weduwe Helène Marco- witcli, die den aanslag pleegde op het leven van den Koning Milan, is verwant aan de vrouwelijke linie van het Vorstenhuis. Se dert haar echtgenoot, met wien zij in tweede huwelijk verbonden was, overleed, verkeerde zij in zeer gedrukte stemming en leefde zij bijna afgezonderd van. de wereld. Zij had een niet onbelangrijke vordering op den Staat, om welker kwijting zij bij de vorige Regeeringen te vergeefs had aan gedrongen. Helène Marcowitch wordt alge meen voor een zeer ontwikkelde vrouw tuiging, dat zij met hem instemde, maar toen zij in plaats daarvan eenvoudig antwoordde: „Maar Max, waarom zouden wij hem dat geluk niet gunnen? sprong hij opnieuw als een razende driftig op. „Gunnen?" riep hij zinneloos vaD woede. „Ottilie, dat kuni gij zeggen? Gij kunt mij de diepste vernedering gunnen, die mij in mijn leven overkomen is, dat zulk een eenvoudig mensch mij op eenmaal als mijn chef wordt voorgesteld! O, gij hebt mij nooit bemind, anders zoudt gij bij den harden slag, die mij getroffen heeft, niet zoo rustig en kalm kunnen blijven." „Max, ik herken u niet meer," antwoordde de jonge vrouw verschrikt. „Ik dacht, dat uw onschuldig kinderlijk gemoed van alle afgunst bevrijd was, en nu ontwaar ik tot mijne grootste smart het tegendeel." //Och, spreek toch niet van afgunst," viel hij haar driftig in de rede. „Daarvan is in liet geheel geen spraak. Maar begrijpt gij dan niet, hoe vreeselijk het smart, wanneer ons op een maal een mensch wordt voorgetrokken, die aan talent en kennis zich in het geheel niet met ons meten kan, en dien wij nu als onzen chef onder danig moeten zijn! Dat snijdt ons met duizend messen in de borst en ik vrees, dat ik nog krank zinnig zal worden." Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1882 | | pagina 1