N' I E W E
No, 677.
Zondag 25 Maart 1883.
8e Jaargang.
Een Paasch- en levensplicht.
BUITENLAND.
ilPl»
jpfgljÉ- xy'S,
w3:;S
SttéSo4,
^yp4«:
De ezel in betrekking.
HÜRLIMI
KT.
ABQNHEMEHTSP BIJS
Per 3 maanden voor Haarlem J 0,85
Buiten Haarlem franco per post. 1,
Afzonderlijke Nummers 0,06
Dit "blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG
BIJ RE A TT: St. Jansstraat Haarlem.
J®j3. W-X' Nr~ ff
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrij dag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers KÜPPER8 LAURET.
Het heerlijk Paasehfeest, het feest des
'evens, is weder aangelicht. De geloovigen
zullen in hun gedachten opgaan naar Jozefs
hof, waar de Godmensch, de grafwindselen
afleggend, verrees uit den doode.
Dat feit door het ongeloof driestweg
geloochend, maar door den geloovige aan
biddend en dankend beleden, maakt den
grondslag uit van de hoop der eeuwige
heerlijkheid, welke den Christen bezielt en
verheft, hem troost bij alle leed en rouwe.
Van de vroegste tijden af heeft de Kerk
Van Christus een beslissend gewicht voor
geheel haar bestaan aan de opstanding des
Heereu ten derden dage gehecht. Heelt
dus die wondervolle gebeurtenis als histo
risch feit een geheel eeuige waarde, zij
bezit ook een symbolische beteekeuis, welke
uiet gering moet worden geschat.
De menschheid moet uit het graf van
zonde en misdaad verrijzen tot een nieuw
'even, gelijk de Heer, Hij, de onzondige,
uit het graf lichamelijk verrees, ook om
daardoor de zekerheid van de onsterfelijk
heid door een daad te staven.
Een vernieuwde menschheid, dat moet
de heilrijke vrucht zijn en steeds meer
Worden van de verschijning in het vleesch
van den Godmensch. Hij is de tweede
Adam; was deze het hoofd der geboren
lUenschheid, Jezus Christus is het hoofd
der wedergeboren menschheid.
Ieder gevoelt, dat die waarheid van groo-
leu invloed moet zijn ook op het gebied
der aardsche instellingen en ordeningen.
De maatschappij moet van de beginselen
des Christendoms worden doortrokken, zal
zij werkelijk zijn, wat zij behoort te wezen,
Zal zij hare roeping naar eisch kunnen
vervullen.
Het verschil tusscben den Christen en
den niet-Christen is dan ook niet maar
oen verschil in naam, in opvatting, in
voorstelling van zekere toestanden en be
grippen; neen, de geloovige en de niet-
geloovige gaan uit van geheel aan elkaar
tegenovergestelde beginselen. Eu die be
ginselen staan bij den Christen in het
üieest onmiddellijk verband tot feiten. De
geloovige neemt aan dat er een hoogere
Wereld bestaat; hij doet dat niet als vrucht
Van eeue bespiegeling, van eigen nadenken,
van praemisseu en combinatiën; neen, hij
heeft een anderen, veel hechter en onwan
kelbaarder grondslag daarvoor: deugdelijk
gestaafde feiten.
Voor de zekerheid, dat hetgeen hij als
"feit aanneemt, is hem de Kerk, als de
FEUILLETON.
Een moeilijke reparatie.
Louis Spohr, de beroemde violist, was in zijn
^9e levensjaar en had reeds het tijdperk van zijne
kunstreizen achter den rug, toen hij er eerst in
shiagde in het bezit te komen van de viool, welke
hij sinds tal van jaren begeerd had. De viool, die
hem tot dusver zijne triomfen had helpéu behalen,
xvus een instrument van den beroemden Nicolas
hiipot, te Parijs, den Straduarius van Frankrijk,
®u ze was onder zijne handen zeer goed geworden,
hoch een echte Straduarius, en wel die van Fran
Schlik, te Gotha, viel hem eerst na den dood van
deze in haar tijd beroemde vioolspeelster ten
deel. Het welbekende papiertje op den bodem
ditmaal geen bedrog bevatte de woorden: Anto-
n'us Straduarius Cremonensis Faciebat Anno 1690.
Ondanks alle zorg, wt lke Spohr voor zijn heer
lijk instrument droeg, had hij er een ongeluk meê
dat hem haast radeloos maakte. Het greep hem
Zeker te veel aan om er in zijne autobiographie
juelding van te maken; doch het schijnt, dat hij
lu zijne kamer er mee gevallen is en met den
levende traditie, het betrouwbaar onder
pand. Zij is alleen reeds in haar onafge
broken bestaan, de afdoende getuige voor
de geloofwaardigheid der HeiFge Schriften,
waarin de openbaringen Gods aan de
menschheid staan geboekt.
Omdat nu het Christendom, de Katho
lieke Kerk, gebouwd is op feiten, terwijl
de ontke (Ding enkel steunt op redeneering
(welke een louter redeneeren blijft, ook al
noemt men haar philosophic) mag en moet
de Christen hooger eischen stellen tegen
over de machthebbers, het gezag, met be
trekking tot den invloed, die aan het
Christendom op de samenleving behoort te
worden toegekend, dan de ongeloovige
voor dien van zijn bloot negatief stand
punt.
Het minst wat wel van de zijde der ge
loovigen va i den Staat kan worden ver
langd is, dat de belijdenis der Eeuwige
Waarheid niet worde bemoeilijkt, dat de
Kerk van Christus niet worde ondergeschikt
gemaakt aan de dwangbepalingen van een
gezag, dat zich vijandig stelt tegenover de
volgelingen van het Kruis.
Vrijheid van het geloof, alzoo geen
vijandige houding tegenover de Kerk, waar
dat minimum tegenover de geloovigen van
Staatswege niet wordt ingewilligd, daar
bestaat wettige reden tot beklag.
En nu weten onze lezers, hoe allerjam-
merlijkst het in sommige landen met be
trekking tot dat eerbiedigen van. de rech
ten des geloofs geschapen staat. Men heeft
alshet ware,een drijfjacht tegen de geloo igen
georganiseerd. De vervolging van de Kerk
heeft in vele Staten eene schrikwekkende be
teekeuis erlangd. Als niet de Goddelijke be
lofte bestond dat geen macht iets tegen
de Kerk zal vermogen, en dat God met
haar zal zijn tot het einde der eeuwen,
dan zou men soms schier moeten gaan
wanhopen aan de toekomst vau bet Chris
tendom.
De Regeeriugen weten in hun ongeloofs-
blindheid niet wat zij doen; zij zouden
anders niet die macht vervolgen, welke
alleen alle andere wettige machten tegen
den invloed der anarchie beveiligen kan.
Inplaats van tegen het Christendom te
woeden, moesten de gezaghebbers het, voor
zooveel dat van hen afhangt, in bescher
ming nemen.
De belijders der hoogste waarheid zijn
menschen en het is juist een bewijs der
Goddelijke nederbuigende genade, dat de
eeuwige dingen ons in zichtbare vormen
zijn getoond, in symbolische taal voorge
houden.
elleboog een gat in liet bovenblad stiet. Er was,
na lang zoeken, maar een instrumentmaker te
vinden, die het aandurfde deze kostbare viool
zoodanig te herstellen, dat zij haar zeldzaam
schoonen klank niet verloor, en er tevens niet
uitzag als een gelapte schoen. Het was J. Vauchel
d'Offenbncli, te Würzburg, een zonderling mensch,
maar beroemd kunstenaar in zijn vak. Hij ver
richtte zijne taak aldus:
Van hetzelfde hout nam hij een in het gat
passend stuk en verdeelde dit. in fijne vezelen,
waarna hij deze in een lijmpap week maakte.
Toen spande hij met de uiterste zorgvuldigheid
en met ongeloofelijke moeite vezel voor vezel
over de opening; totdat de breuk hersteld en
tevens spoorloos verdwenen was. Een student
uit die dagen, vriend en bewonderaar van den
talentvollen instrumentmaker, heeft dit werk
van dag tot dag kunnen volgen en was daar
mede getuige van zijn kalmte, geduld en be
kwaamheid.
De Straduarius van Spohr heeft bij dit gevaarlijk
incident niets van zijn uiterlijk of van zijne
innerlijke waarde verloren. Ieder die wil kan
er zich van overtuigen, want na Spohr's over-
Er bestaat een zichtbare Kerk welke,
om hare taak en roeping onder de men
schen naar eisch te vervullen, vrijheid van
beweging behoeft. Die vrijheid van bewe
ging nu in de maatschappij, wel te ouder
scheiden van inmenging op staatkundig
gebied, wordt door de geloofshaters betwist.
Zij zouden wel willen dat de Kerk geheel
verdween en dat er dus ten slotte slechts
zouden overblijven eenige menschen, die
in alle stilte, uitsluitend voor zich zeiven,
enkele waarheden heieden, zich zekere voor
stellingen maakten. Elk begrip van ge
meenschappelijk gelooven, collectief naar
buiten optreden, handelen, zou moeten
wegvallen.
Zulk een individualisme wordt voorge
staan door sommigen die beweren, dat zij
nog aan het Christendom, als historisch
verschijnsel, hechten en nog in den naam
van den Godmensch als in dien van den
algenoegzamen Zaligmaker gelooven. Wij
moeten hierbij echter opmerken, dat van
de stichting der Kerk af, de geloovigen
zijn opgetreden als leden eener instelling.
Ging dan ook de meening op, welke wij
bestrijden, dan zou men spoedig, ook bij
het koesteren van de beste bedoelingen,
wegzinken in de diepte van een bodemloos
subjectivisme. Er moet zijn objectieve waar
heid; met het vasthouden daaraan staat
of valt, naar onze stellige overtuiging, het
geloof aan eene onmiddellijke Geloofsopen-
baring.
Voor de werking nu van die gemeen
schap, de Kerk, eischen wij vrijheid van
beweging, opdat zij, hare taak zonder be
lemmering kunne volbrengen. Staat men
haar die vrijheid toe, dan zal het spoedig
blijken, dat zij alleen de maatschappij
redden kan.
De herleving van de doodkranke samen
leving mag en kan alleen van den invloed
van den Christelijken Godsdienst worden
tegemoet gezien. Dat de maatschappij met
terdaad overal bedenkelijke ziekteteekenen
vertoond, zal wel door niemand worden
geloochend die, naar het bevel van den
Heiland, let op de teekeuen der tijden. De
wijsheid der eeuw wil het zonder Chris
tus, zonder Zijn Kruis en Zijn heilwaar-
heid stellen. De wetenschap wordt nu door
duizenden als de bevrijdster, de zaligmaak-
ster vereerd, ja wij mogen wel zeggen:
aangebeden. En de afgodendienst wordt
gedreven door dezelfde lieden, die hoogop
durven lasteren, dat er geen God is.
Tegen de satausche richting op te komen,
achten wij den plicht van alle Christenen.
Haar invloed in Staat en maatschappij,
lijden, op 22 October 1859, is de viool in eigendom
overgegaan op zijn geliefkoosden leerling August
Kompel, die zich en zijn instrument ook in ons
land lieeft doen hooren en thans nog te Weimar
als concertmeester werkzaam is.
Een zekere Koning zijn naam ben ik ver
geten had een geleerde aan zijn hof op wiens
uitspraak Z. M. steeds vertrouwde. Nu wilde de
Koning zekeren dag op de jacht gaan en nadat
de noodige prejiaratieven gemaakt waren, con
sulteerde hij den geleerde en vroeg dezen wat
hij van 't weer dacht.
De geleerde zei, dat 't niet zou gaan regenen,
en de jachtstoet vertrok.
Op weg ontmoette men een landbouwer die
op 'n ezel zat; deze raadde de heeren aan, terug
te keeren, daar 't zou gaan regenen.
Men glimlachte even en ging verder.
Maar heel lang duurde 't niet of men had
spijt, (lat men niet geluisterd had naar den goeden
raad van den landman; want er kwam een for-
meele donderbui en de Koning werd door en
door nat.
vooral in de school, moet wordeu gebroken.
o
Wil de goddelooze Staat de hoogste Godde
lijke instelling, de Kerk van hare kracht
berooveu (eeu toeleg welke echter nimmer
zal slagen) de vrienden der Kerk moeten
zich alsdan vereenigen om het bestuur in
den Staat te doen opdragen aan zulke
mannen, van wie mag worden verbeid, dat
zij door liefde voor het gezegende Chris
tendom, worden bezield en beheerscht.
Niemand, die klaagt over de booze tijden,
verzuime dus, steeds ook als staatsburger
zijn plicht te vervullen. Als hij dat doet,
bewijst hij een grooten dienst aan de maat
schappij, welke door het ongeloof en de
revolutie wordt belaagd en ondermijnd.
Het feest des levens en des herlevens,
het altijd zoo heerlijke Paasehfeest roept
ons tot ernstig zelfonderzoek ook nopens
de vraag, of wij tot hiertoe wel alles deden
wat wij vermochten, om den invloed van
het Christendom in Staat en maatschappij
te bevorderen.
Keeren wij althans dit jaar niet uit
Jozefs hof naar onzen aardschen werkkring
terug, zonder ons plechtig voor te nemen,
ook dien Paaschplicht, die tevens levens
plicht is, nauwgezet te vervullen.
Het voornemen bestaat om bij de Duit-
sche marine hospitaalschepen in te voeren,
daar het bij den dienst der oefenings-eskaders
gebleken is, dat het dreunen van het ge
schut een nadeeligen invloed op de zieken
aan boord uitoefent.
Uit Rijssel wordt aan V Indép. Beige
bericht, dat anarchisten uit Roubaix, in de
plattelandsgemeenten van het noorden, aan
de grens bij Mont-a-Leux verspreid, trach
ten de boeren in opstand te brengen. Te
Duinkerken hebben onder de werklieden in
de haven manifestatiën plaats ten gevolge
van de staking van den arbeid.
Le F rangais verzekert, dat de Regeering
in een aanstaanden Ministerraad voorstel
len van Engeland en Rusland in overweging
zal nemen tot het treffen van internationale
maatregelen tegen de nihilisten en anar
chisten.
Te Prouvy, bij Armentières, is eeu po
ging gedaan om een herberg in de lucht
te doen' vliegen. Slechts een gedeelte van
het huis werd vernield.
De heer Delanone, gérant van le Citoyen
et la Bataille, is, bij verstek, tot 3 maan-
dou gevangenisstraf veroordeeld wegens
het uitlokkeu van samenscholingen op 9
en 18 Maart.
Thuis gekomen, nam de vorst den geleerden
goed onder handen.
„Ik ontmoette onder weg een eenvoudigen land
bouwer, die er vrij wat meer van weet dan gij;
want hij voorspelde, dat 't zou gaan regenen en
gij wist er niets van!"
De Koning dankte nu den geleerde af en
ontbood den landman, die weldra ten hove ver
scheen.
„Zeg me eens," vroeg de Koning; „hoe wist
je, dat 't zou gaan regenen?"
„Dat wist ik niet," sprak de boer: „maar mijn
ezel heeft 't me gezegd."
„Hoe kon dat?"
„Doordat hij zijn ooren spitste, sire."
De Koning zond nu ook den landman naar
huis. Maar (1e ezel werd ontboden en die be
kwam de betrekking, tot dusverre door den in
ongenade gevallen geleerde vervuld. En (lat nu
was een groote fout!
„Waarom?" vroeg iemand.
„Wel, omdat sedert dat oogeublik elke ezel
een mooie betrekking hebben wil!"