N' I E W E No, 677. Zondag 25 Maart 1883. 8e Jaargang. Een Paasch- en levensplicht. BUITENLAND. ilPl» jpfgljÉ- xy'S, w3:;S SttéSo4, ^yp4«: De ezel in betrekking. HÜRLIMI KT. ABQNHEMEHTSP BIJS Per 3 maanden voor Haarlem J 0,85 Buiten Haarlem franco per post. 1, Afzonderlijke Nummers 0,06 Dit "blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG BIJ RE A TT: St. Jansstraat Haarlem. J®j3. W-X' Nr~ ff AGITE MA NON AGITATE. PRIJS DER ADVERTENTIÉN Van 16 regels30 Cents. Elke regel meer 5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrij dag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers KÜPPER8 LAURET. Het heerlijk Paasehfeest, het feest des 'evens, is weder aangelicht. De geloovigen zullen in hun gedachten opgaan naar Jozefs hof, waar de Godmensch, de grafwindselen afleggend, verrees uit den doode. Dat feit door het ongeloof driestweg geloochend, maar door den geloovige aan biddend en dankend beleden, maakt den grondslag uit van de hoop der eeuwige heerlijkheid, welke den Christen bezielt en verheft, hem troost bij alle leed en rouwe. Van de vroegste tijden af heeft de Kerk Van Christus een beslissend gewicht voor geheel haar bestaan aan de opstanding des Heereu ten derden dage gehecht. Heelt dus die wondervolle gebeurtenis als histo risch feit een geheel eeuige waarde, zij bezit ook een symbolische beteekeuis, welke uiet gering moet worden geschat. De menschheid moet uit het graf van zonde en misdaad verrijzen tot een nieuw 'even, gelijk de Heer, Hij, de onzondige, uit het graf lichamelijk verrees, ook om daardoor de zekerheid van de onsterfelijk heid door een daad te staven. Een vernieuwde menschheid, dat moet de heilrijke vrucht zijn en steeds meer Worden van de verschijning in het vleesch van den Godmensch. Hij is de tweede Adam; was deze het hoofd der geboren lUenschheid, Jezus Christus is het hoofd der wedergeboren menschheid. Ieder gevoelt, dat die waarheid van groo- leu invloed moet zijn ook op het gebied der aardsche instellingen en ordeningen. De maatschappij moet van de beginselen des Christendoms worden doortrokken, zal zij werkelijk zijn, wat zij behoort te wezen, Zal zij hare roeping naar eisch kunnen vervullen. Het verschil tusscben den Christen en den niet-Christen is dan ook niet maar oen verschil in naam, in opvatting, in voorstelling van zekere toestanden en be grippen; neen, de geloovige en de niet- geloovige gaan uit van geheel aan elkaar tegenovergestelde beginselen. Eu die be ginselen staan bij den Christen in het üieest onmiddellijk verband tot feiten. De geloovige neemt aan dat er een hoogere Wereld bestaat; hij doet dat niet als vrucht Van eeue bespiegeling, van eigen nadenken, van praemisseu en combinatiën; neen, hij heeft een anderen, veel hechter en onwan kelbaarder grondslag daarvoor: deugdelijk gestaafde feiten. Voor de zekerheid, dat hetgeen hij als "feit aanneemt, is hem de Kerk, als de FEUILLETON. Een moeilijke reparatie. Louis Spohr, de beroemde violist, was in zijn ^9e levensjaar en had reeds het tijdperk van zijne kunstreizen achter den rug, toen hij er eerst in shiagde in het bezit te komen van de viool, welke hij sinds tal van jaren begeerd had. De viool, die hem tot dusver zijne triomfen had helpéu behalen, xvus een instrument van den beroemden Nicolas hiipot, te Parijs, den Straduarius van Frankrijk, ®u ze was onder zijne handen zeer goed geworden, hoch een echte Straduarius, en wel die van Fran Schlik, te Gotha, viel hem eerst na den dood van deze in haar tijd beroemde vioolspeelster ten deel. Het welbekende papiertje op den bodem ditmaal geen bedrog bevatte de woorden: Anto- n'us Straduarius Cremonensis Faciebat Anno 1690. Ondanks alle zorg, wt lke Spohr voor zijn heer lijk instrument droeg, had hij er een ongeluk meê dat hem haast radeloos maakte. Het greep hem Zeker te veel aan om er in zijne autobiographie juelding van te maken; doch het schijnt, dat hij lu zijne kamer er mee gevallen is en met den levende traditie, het betrouwbaar onder pand. Zij is alleen reeds in haar onafge broken bestaan, de afdoende getuige voor de geloofwaardigheid der HeiFge Schriften, waarin de openbaringen Gods aan de menschheid staan geboekt. Omdat nu het Christendom, de Katho lieke Kerk, gebouwd is op feiten, terwijl de ontke (Ding enkel steunt op redeneering (welke een louter redeneeren blijft, ook al noemt men haar philosophic) mag en moet de Christen hooger eischen stellen tegen over de machthebbers, het gezag, met be trekking tot den invloed, die aan het Christendom op de samenleving behoort te worden toegekend, dan de ongeloovige voor dien van zijn bloot negatief stand punt. Het minst wat wel van de zijde der ge loovigen va i den Staat kan worden ver langd is, dat de belijdenis der Eeuwige Waarheid niet worde bemoeilijkt, dat de Kerk van Christus niet worde ondergeschikt gemaakt aan de dwangbepalingen van een gezag, dat zich vijandig stelt tegenover de volgelingen van het Kruis. Vrijheid van het geloof, alzoo geen vijandige houding tegenover de Kerk, waar dat minimum tegenover de geloovigen van Staatswege niet wordt ingewilligd, daar bestaat wettige reden tot beklag. En nu weten onze lezers, hoe allerjam- merlijkst het in sommige landen met be trekking tot dat eerbiedigen van. de rech ten des geloofs geschapen staat. Men heeft alshet ware,een drijfjacht tegen de geloo igen georganiseerd. De vervolging van de Kerk heeft in vele Staten eene schrikwekkende be teekeuis erlangd. Als niet de Goddelijke be lofte bestond dat geen macht iets tegen de Kerk zal vermogen, en dat God met haar zal zijn tot het einde der eeuwen, dan zou men soms schier moeten gaan wanhopen aan de toekomst vau bet Chris tendom. De Regeeriugen weten in hun ongeloofs- blindheid niet wat zij doen; zij zouden anders niet die macht vervolgen, welke alleen alle andere wettige machten tegen den invloed der anarchie beveiligen kan. Inplaats van tegen het Christendom te woeden, moesten de gezaghebbers het, voor zooveel dat van hen afhangt, in bescher ming nemen. De belijders der hoogste waarheid zijn menschen en het is juist een bewijs der Goddelijke nederbuigende genade, dat de eeuwige dingen ons in zichtbare vormen zijn getoond, in symbolische taal voorge houden. elleboog een gat in liet bovenblad stiet. Er was, na lang zoeken, maar een instrumentmaker te vinden, die het aandurfde deze kostbare viool zoodanig te herstellen, dat zij haar zeldzaam schoonen klank niet verloor, en er tevens niet uitzag als een gelapte schoen. Het was J. Vauchel d'Offenbncli, te Würzburg, een zonderling mensch, maar beroemd kunstenaar in zijn vak. Hij ver richtte zijne taak aldus: Van hetzelfde hout nam hij een in het gat passend stuk en verdeelde dit. in fijne vezelen, waarna hij deze in een lijmpap week maakte. Toen spande hij met de uiterste zorgvuldigheid en met ongeloofelijke moeite vezel voor vezel over de opening; totdat de breuk hersteld en tevens spoorloos verdwenen was. Een student uit die dagen, vriend en bewonderaar van den talentvollen instrumentmaker, heeft dit werk van dag tot dag kunnen volgen en was daar mede getuige van zijn kalmte, geduld en be kwaamheid. De Straduarius van Spohr heeft bij dit gevaarlijk incident niets van zijn uiterlijk of van zijne innerlijke waarde verloren. Ieder die wil kan er zich van overtuigen, want na Spohr's over- Er bestaat een zichtbare Kerk welke, om hare taak en roeping onder de men schen naar eisch te vervullen, vrijheid van beweging behoeft. Die vrijheid van bewe ging nu in de maatschappij, wel te ouder scheiden van inmenging op staatkundig gebied, wordt door de geloofshaters betwist. Zij zouden wel willen dat de Kerk geheel verdween en dat er dus ten slotte slechts zouden overblijven eenige menschen, die in alle stilte, uitsluitend voor zich zeiven, enkele waarheden heieden, zich zekere voor stellingen maakten. Elk begrip van ge meenschappelijk gelooven, collectief naar buiten optreden, handelen, zou moeten wegvallen. Zulk een individualisme wordt voorge staan door sommigen die beweren, dat zij nog aan het Christendom, als historisch verschijnsel, hechten en nog in den naam van den Godmensch als in dien van den algenoegzamen Zaligmaker gelooven. Wij moeten hierbij echter opmerken, dat van de stichting der Kerk af, de geloovigen zijn opgetreden als leden eener instelling. Ging dan ook de meening op, welke wij bestrijden, dan zou men spoedig, ook bij het koesteren van de beste bedoelingen, wegzinken in de diepte van een bodemloos subjectivisme. Er moet zijn objectieve waar heid; met het vasthouden daaraan staat of valt, naar onze stellige overtuiging, het geloof aan eene onmiddellijke Geloofsopen- baring. Voor de werking nu van die gemeen schap, de Kerk, eischen wij vrijheid van beweging, opdat zij, hare taak zonder be lemmering kunne volbrengen. Staat men haar die vrijheid toe, dan zal het spoedig blijken, dat zij alleen de maatschappij redden kan. De herleving van de doodkranke samen leving mag en kan alleen van den invloed van den Christelijken Godsdienst worden tegemoet gezien. Dat de maatschappij met terdaad overal bedenkelijke ziekteteekenen vertoond, zal wel door niemand worden geloochend die, naar het bevel van den Heiland, let op de teekeuen der tijden. De wijsheid der eeuw wil het zonder Chris tus, zonder Zijn Kruis en Zijn heilwaar- heid stellen. De wetenschap wordt nu door duizenden als de bevrijdster, de zaligmaak- ster vereerd, ja wij mogen wel zeggen: aangebeden. En de afgodendienst wordt gedreven door dezelfde lieden, die hoogop durven lasteren, dat er geen God is. Tegen de satausche richting op te komen, achten wij den plicht van alle Christenen. Haar invloed in Staat en maatschappij, lijden, op 22 October 1859, is de viool in eigendom overgegaan op zijn geliefkoosden leerling August Kompel, die zich en zijn instrument ook in ons land lieeft doen hooren en thans nog te Weimar als concertmeester werkzaam is. Een zekere Koning zijn naam ben ik ver geten had een geleerde aan zijn hof op wiens uitspraak Z. M. steeds vertrouwde. Nu wilde de Koning zekeren dag op de jacht gaan en nadat de noodige prejiaratieven gemaakt waren, con sulteerde hij den geleerde en vroeg dezen wat hij van 't weer dacht. De geleerde zei, dat 't niet zou gaan regenen, en de jachtstoet vertrok. Op weg ontmoette men een landbouwer die op 'n ezel zat; deze raadde de heeren aan, terug te keeren, daar 't zou gaan regenen. Men glimlachte even en ging verder. Maar heel lang duurde 't niet of men had spijt, (lat men niet geluisterd had naar den goeden raad van den landman; want er kwam een for- meele donderbui en de Koning werd door en door nat. vooral in de school, moet wordeu gebroken. o Wil de goddelooze Staat de hoogste Godde lijke instelling, de Kerk van hare kracht berooveu (eeu toeleg welke echter nimmer zal slagen) de vrienden der Kerk moeten zich alsdan vereenigen om het bestuur in den Staat te doen opdragen aan zulke mannen, van wie mag worden verbeid, dat zij door liefde voor het gezegende Chris tendom, worden bezield en beheerscht. Niemand, die klaagt over de booze tijden, verzuime dus, steeds ook als staatsburger zijn plicht te vervullen. Als hij dat doet, bewijst hij een grooten dienst aan de maat schappij, welke door het ongeloof en de revolutie wordt belaagd en ondermijnd. Het feest des levens en des herlevens, het altijd zoo heerlijke Paasehfeest roept ons tot ernstig zelfonderzoek ook nopens de vraag, of wij tot hiertoe wel alles deden wat wij vermochten, om den invloed van het Christendom in Staat en maatschappij te bevorderen. Keeren wij althans dit jaar niet uit Jozefs hof naar onzen aardschen werkkring terug, zonder ons plechtig voor te nemen, ook dien Paaschplicht, die tevens levens plicht is, nauwgezet te vervullen. Het voornemen bestaat om bij de Duit- sche marine hospitaalschepen in te voeren, daar het bij den dienst der oefenings-eskaders gebleken is, dat het dreunen van het ge schut een nadeeligen invloed op de zieken aan boord uitoefent. Uit Rijssel wordt aan V Indép. Beige bericht, dat anarchisten uit Roubaix, in de plattelandsgemeenten van het noorden, aan de grens bij Mont-a-Leux verspreid, trach ten de boeren in opstand te brengen. Te Duinkerken hebben onder de werklieden in de haven manifestatiën plaats ten gevolge van de staking van den arbeid. Le F rangais verzekert, dat de Regeering in een aanstaanden Ministerraad voorstel len van Engeland en Rusland in overweging zal nemen tot het treffen van internationale maatregelen tegen de nihilisten en anar chisten. Te Prouvy, bij Armentières, is eeu po ging gedaan om een herberg in de lucht te doen' vliegen. Slechts een gedeelte van het huis werd vernield. De heer Delanone, gérant van le Citoyen et la Bataille, is, bij verstek, tot 3 maan- dou gevangenisstraf veroordeeld wegens het uitlokkeu van samenscholingen op 9 en 18 Maart. Thuis gekomen, nam de vorst den geleerden goed onder handen. „Ik ontmoette onder weg een eenvoudigen land bouwer, die er vrij wat meer van weet dan gij; want hij voorspelde, dat 't zou gaan regenen en gij wist er niets van!" De Koning dankte nu den geleerde af en ontbood den landman, die weldra ten hove ver scheen. „Zeg me eens," vroeg de Koning; „hoe wist je, dat 't zou gaan regenen?" „Dat wist ik niet," sprak de boer: „maar mijn ezel heeft 't me gezegd." „Hoe kon dat?" „Doordat hij zijn ooren spitste, sire." De Koning zond nu ook den landman naar huis. Maar (1e ezel werd ontboden en die be kwam de betrekking, tot dusverre door den in ongenade gevallen geleerde vervuld. En (lat nu was een groote fout! „Waarom?" vroeg iemand. „Wel, omdat sedert dat oogeublik elke ezel een mooie betrekking hebben wil!"

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1883 | | pagina 1