NIEUW No. 695. Zondag 27 Mei 1883. 8e Jaargang. Een blik in 't verleden. BUITENLAND. De blinde Getuige. COURANT. PRIJS DER ADVERTENTlEN Van 16 regels30 Cents. Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentie n worden uiterlijk Dinsdag- en Vrij dag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers K P P E R S LAUREY. HAARIMSCHI ABONNEMENTSPB IJS Per 3 maanden voor Haarlem 0,85 Buiten Haarlem franco per post. 1, Afzonderlijke Nummers0,06 Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Jansstraat Haarlem. AGITE MA NON AGITATE. De festiviteiten, die te Rome bij gele genheid van de echtverbintenis van den Hertog van Genua met Prinses Isabella van Beieren hebben plaats gehad, komen geheel en al overeen met de feesten, die men, nu drie en zeventig jaren geleden, in dezelfde eeuwige stad ter verheerlijking van het huwelijk van Napoleon I en de Aarts hertogin Marie Louise van Oostenrijk vierde. Het huwelijk zeil had, zooals bekend is, den 2den April 1810 te Parijs plaats, na dat daags te voren het burgerlijk huwelijk op het kasteel te St. Cloud was voltrok ken; maar feestelijkheden ter eere van de jonggehuwden werden er overal gegeven, ook te Rome, dat toenmaals niet meer Pauselijk doch Keizerlijk was. Reeds een jaar te voren had Napoleon de Pauselijke Staten bij het Franscbe Keizerrijk inge lijfd en den Paus als gevangene naar Frank rijk laten wegvoeren. Eene deputatie vau Romeinsche adellijken was daarop naar Bonaparte getrokken om hem voor de »bevrijding« van Rome dank te zeggen. Tot deze deputatie behoorden ook onder anderen de Hertog Brachi, Vorst Gabrielli, Vorst Spada, de Hertog van Bracciani, de Ridder Foischi enz. enz. en ongelooflijk is het, welk eene redevoering de Hertog Brachi, een neef van den in 1798 door de Franschen uit Rome weggesleepteu en in gevangenschap te Valence in 1799 ge storven Paus Pius VI, bij deze gelegenheid tegen Napoleon uitsprak. Hij bazelde over Scipions, over Camilla's, over de Cesars, over vader Tiber en sloot met eene ver wijzing naar het kapitool. »Daar bloeit weer,« riep hij pathetisch uit, »die lauwer tak, dien Minerva eens in den tempel van Jupiter heeft neergelegd. Gij alleen (de Keizer) kunt hem met uw schaduw zeker beschermen en hem voor vijandelijke beleedi- gingen bewaren. De jonggehuwden kwamen niet naar Rome. Merkwaardig! Napoleou I, die half Europa was doorgetrokken van Mauzana- res tot aan den Douau, die de zee had doorkliefd en met zijne legers tot de py- ramiden van Egypte was genaderd, had den moed niet zijne voeten in de stad der Pausen te zetten. Hij sprak er dikwijls van naar Rome te willen gaan, maar hij is er nimmer heengetrokken,niet voor en niet na zijne kroning, noch ten tijde, toen hij nog welwillendheid voor den Paus hui chelend aan den dag legde, noch later, toen hij den Paus vervolgde. Noch hij, noch zijn zoon, dien hij nog wel den titel van Koning van Rome had gegeven, heeft Rome gezien, weshalve ook de afgevaar digde Giuseppi Ferrari in de zitting van den 26sten Maart 1861 in Turin, met recht tegen Cavour kon zeggen: Rome is noodlottig voor de Koningen; zijn laatste Koningen hebben het niet bezocht, en voor de thans regeerende familie (Savoie) zal het eveneens noodlottig zijn.c Nochtans koesterde men in het voorjaar 1810 in Rome de zekere hoop, den Keizer spoe dig in de eeuwige stad te zien verschijnen. Napoleon had in die dagen het toppunt zijuer macht bereikt. Hij had aan de Keizer lijke kroon van Frankrijk de ijzeren kroon van Italië gevoegd, had feestelijk en trium- feerend zijn intocht in Weeneu en Ber lijn gehouden eu de vredesverdragen van Pressburg, van Tilsit en van Weenen ge dicteerd. Oostenrijk werd totaal vernederd, het was genoodzaakt den wereldbedwiuger eene Aartshertogin als echtgenoote af te staan. Napoleou had aan de stad Rome en aan de Romeinen groote beloften gedaan; hij zou de stad verfraaien, straten bouwen, de Pontij nsche moerassen droog laten ma ken en de Hemel weet wat al meer. Dit alles droeg er natuurlijk toe bij, de feest viering bij gelegenheid van zijn huwelijk in Rome buitengewoon glansrijk te doen zijn. Intusschen bevond zich de stedehouder van Jezus Christus, de rechtmatige heer en meester der eeuwige stad, in gevangen schap. Geduldig droeg bij al het lijden, alle vernederingen; hij bad eu wachtte met christelijke gelatenheid en onderwerping op de hulp van boven. En ook de Koniug van Sardinië en de Prinsen uit het huis van Savoie, evenals de Paus van hun recht matig eigendom beroofd, leden, baden en hoopten als de H. Vader. Doch 't scheen alsof de Hemel hunne gebeden niet wilde verhooren. De gelukster van Napoleon steeg steeds hooger eu hooger; op de huwelijks festiviteiten volgden spoedig niet minder luistervolle feesten ter eere van de ge boorte van een troouerfgenaam, dien Ma rie Louise haren echtgenoot schonk, en die van Napoleon den weidschen titel van Koning van Rome* ontving. Het walgt ons eene beschrijving te geven op welk eene wijze men te Rome jubelde en zijne vreugde uitte over deze gelukkige gebeur tenis.* Iniusschen had eene dichteres den moed, den vader van den Koning van Rome er aan te herinneren, dat er boven Keizers- en Koningen nog een Hooger We zen bestaat God, de almachtige Schep per eu Hoer van hemel en aarde, die, D'im mot il a crée le monde, D'un mot il peut l'anéantir. door eeu woord de wereld schiep, die door een woord haar ook in 't niet kan doen zinken. Eu dit groote schrikwekkende woord heeft God de Heer ook te zijner tijd ge sproken. Fiat (het geschiede!) sprak Hij, eu de overmoedige, die den Paus had be roofd, die den H. Vader gevaugeu hield en Rome meende als zijn eigendom te kun nen beschouweu, hij was gevallen! Van de duizelingwekkende hoogte van zijn luis ter, van zijn glans en van zijn geluk lag hij neergeploft in den afgrond van smaad en van algemeeuen haat en verachting. En zijn ongelukkige zoon, de »Koning van Rome« stierf weldra (hoe opval lend) op het kasteel te Schöabruun, in het zelfde vertrek waar zijn vader den diefstal van den Paus, de annexatie van den Ker kdijken Staat bij Frankrijk, had gede creteerd. Eu datzelfde Fiat, dat den overmoedige van zijn troon stortte, verhief tegelijker tijd den deemoedige. Het Pauselijk Rome werd hersteld en Paus Pius VII keerde zegevierend in de stad terug en de feesten, die men thans gevierd heeft, ter eere van den Hertog van Genua en Prinses Isabella van Beieren, zijn niets in verge lijking met de feesten, die toenmaals door het Romeinsche volk vverdeu georganiseerd. En vragen wij: quid estquod fuit (wat is het, dat geweest is) dan is het antwoord, dat de geschiedenis daarop geeft: ld quod futurum est (dat, wat zal zijn). Ja, ook na het tegenwoordige lijden zal voor het Pausdom ongetwijfeld weder de dag van vreugde en zegepraal verschijnen. De Koning-Groothertog heeft aan vele gevangenen vermindering of ontheffing van verdere straf verleend. Z. M. heeft het ves- tingterreiu bezichtigd en daaromtrent eene beslissing genomen, die werd afkondigd. Woensdag-avond bij het diner had de Bisschop de eereplaats naast den Koniug. Donderdag bezocht de Koning de aardewerk- fabriek-Siebenbrunueu en de gevangenis. Louise Michel en hare medebeschul digden zullen, ingevolge de beslissing van het Hof van Parijs, voor het crimineel ge rechtshof terechtstaan, wegens gemeen schappelijke plundering. Er is nog geen datum bepaald. FF U1LLE TON. I. Ik kan mij daarmee niet inlatea, mijnheer, sprak de eene stem, die een bejaarden heer scheen toe te hooren. Het doet mij innig leed! Ook hebi gij mij de volle waarheid niet gezegd: ik weet dat gij dieper in schulden steekt dan gij voorgeeft. Als ik nog langer geduld gebruik, loop ik gevaar alles te verliezen. Maar, bedenk toch, mijnheer, wat de ge volgen daarvan zijn zullen! riep de andere onbe kende heftig, met een schelle stem uit. Gevolgen? Voor wien? Voor mij! Ja, voor u, maar dat gaat mij niet aan. Hebt gij mij dan niet van het begin af in deze vervloekte zaken verwikkeld, mijnheer? De andere kreeg een geweldige hoestbui en vermocht niet te antwoorden. Op dit oogenblik hadden zij den blinde ingehaald en zouden hem, in hun gesprek ver diept, onopgemerkt voorbijgegaan zijn had Gil pin niet zelf hun aandacht op zich getrokken. Om Gods wil, mijne heeren, schenk eene aalmoes aan den oudeu, blinden vioolspeler, smeekte hij klagende, op den gewonen, eigen- aardigen bedelaarstoon. Oho! wien hebben wij daar? riep de rauwe stem, naar het scheen onaangenaam verrast. Ik heet William Gilpin, den sedert twee en vijftig jaar blinden Welnu! bedel dan op de jaarmarkt! Ik kom er juist van daan, doch heb niet bizonder veel opgehaald, omdat de oogst zoo slecht is geweest en het geld bij de boeren zoo schraal is. Om Godswil, mijne heereu, erbarmt u Ik betaal jaarlijks mijne bijdrage aan de armenkas en geef uit begiusel nooit iets aan bedelaars. Ach! mijnheer, wijk toch slechts eenmaal te mijnen gunste van uw beginsel af! De lieve God zal het u honderdduizendmaal loonen! Denkt gij dat, oudje? mompelde de man met de rauwe stem zacht en mtt een zonderling lachen, terwijl hij een geldstuk in den deemoedig uitgestrekten hoed van den blinden bedelaar liet vallen. Welnu! daar hebt ge een shilling! Ik hoop hem spoedig honderdduizendvoudig weer terug te krijgen! God loone het u, riep de blinde verheugd uit. O! wellicht is de andere heer ook zoo menschlievend Ik heb u op de markt te Tavistock reeds wat gegeven, zeide de tweede onbekende, wiens hoestbui intusschen bedaard was. Daarmee moet gij u vergenoegen tot het. weder jaarmarkt is. Neem het mij niet kwalijk, mijnheer riep Gilpin. Ik wist niet dat ik reeds iets van u gekregen had, daar ik arme blinde man mijn weldoeners niet kennen kan! Zoo! ik geloof dat de heeren al weg zijn! Vooruit, Karo! Inderdaad had de eene onbekende den an dereu toegefluisterd: Laat ons gaan, mijnheer! Wij moeten ons haasten als wij voor tienen in Upton willen zijn! Daarop hadden beiden zich snel verwijderd en weldra stierven liunue schreden en hunne stemmen weg in den wind, die spook achtig door de bladeren van de boomen en de struiken ruischte, die op de rotswanden, aan beide zijden van de kloof, wild dooreen groeiden. Ook de oude vioolspeler en ziju hond gingen langzaam verder. Ongeveer tien minuten waren verloopen sinds De bittere Louise,die eenmaal per week een bezoek aan hare moeder mag brengen, moet b j zu!k eeu gelegenheid een poging tot ontvluchten gedaan hebben, welke echter mislukte. Dj Franscbe senaat heeft thans ook het artikel van het ontwerp tot betere be scherming van verwaarloosde kinderen aangenomen, waarbij departementale co- mité's voor opvoeding en bescherming wor den ingesteld, die de prefecten zullen ter zijde staan in alles wat verpleging der verwaarloosde kinderen betreft. Te Toulou is het inschepen der troepen voor Tongkin reeds in gang. De Anamite krijgt den kolonel Revillon aan boord met zijn staf, voorts 2 batterijen elk met 112 man, 2 bataljons zeesoldaten, ieder 350 man sterk, met 45 officieren. De Mythe brengt eene batterij van 2 batal jons met 40 officieren over. Ook de Ata- lante zal den 26sten dezer klaar zijn om eeuige bataljons aan boord te nemen. In Engeland worden voor rekening der Britsche Regeering vier pantserschepen met stalen platen van 11 duim gebouwd. De schepen moeten in sterkte en bewa pening die der Turksche vloot over treffen. De Koningin van Engeland vierde dezer dagen haar 64sten geboortedag en heeft nu eeu ouderdom bereikt, waarin zij door slechts elf Souvereineu vau Engeland sedert de Normandische verovering geëvenaard werd. Den 20en Juni zal het 46 jaren geleden zijn, dat H- M. den troon besteeg, een tijdvak dat slechts door drie Koningen bereikt werd. Sedert nagenoeg 22 jaren is de Koningin weduwe. Woensdag-namiddag had er te Londen opnieuw eene bijeenkomst van reeders plaats om over de wenschelijkheid van het graven van een tweede Suez-kanaal te handelen. Er werd besloten eene vereeni- giug te vormen, ten einde den aanleg van een tweede kanaal te verzekeren en 20,000 bijeen te brengen tot dekking der voor- loopige kosten. Voor het meerendeel dezer som werd dadelijk door de aanwezige ree ders ingeschreven. Den secretaris werd op gedragen aan de regeeriug keunis te geven van het stichten der vereeniging en van het doel dat zij beoogt. De gezamenlijke kosten van de Rus sische kroningsfeesten worden op 20 mil- lioen roebels geschat. Een aauzienlijk deel daarvan zal moeten dienen voor de kosten van de volksfeesten te Moskou, waarvoor nu de toebereidselen de beide onbekenden hem verlaten hadden. Op geringen afstand voor hem uit kon Gilpin het bruisen van den gezwollen bergstroom hooren. Daar viel plotseling een schot, welks los branding onheilspellend in de kloof weergalmde. Dan kwam het den bedelaar voor als hoorde hij een dof, akelig kermen en den dreunenden val van een zwaar lichaam. Daarop werd alles doodstil. II Verschrikt hield Gilpin het leidsel van den poedel in en bleef midden op den weg staan. Karo spitste de ooren, snoof met den neus in de lucht en hief daarna eeu zacht klagend ge huil aan. God zij alle arme Christenmenschen ge nadig! mompelde de blinde. Er moet een groot onheil gebeurd zijn, daarop wil ik zweren. Stil, Karo! Schaam je! In Gods naam zullen wij doorgaan. Wij beiden zijn zoo armzalig en ellendig, dat zelfs de snoodste booswicht ons zeker geen leed zou doen, daar hij het niet de moeite waard zou achten. Wordt vérvolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1883 | | pagina 1