n i e r
W E
No. 823.
Zondag 17 Augustus 1884
9e Jaargang
WÊÈmWf
IfeJiÉisü
BUITENLAND.
Feestvieren.
Jacht op een walvisch.
ABONNEMENTSPBUS
Per 8 maanden voor Haarlem 1 0,85
V oor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,
Voor het Buitenland 1,50
Afzinderlpke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
AÖTlEKb'Ma
SLjSSS
AGITE MA HOU AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIE!*
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Adver ten tien worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers K UPPERS LAURKY.
feesten bevindt, die gaat met de spaarzaam
heid niet te rade; hij geeft meer uit dan
noodiur, dan goed voor hem is. Eu op die
vroolijke feesten volgen dan droevige dagen,
't Is merkwaardig hoe veel er tegenwoor-
O C3
dig geklaagd wordt over de slechte tijden
en over den elleudigeu maatschappelijke::
toestand, over armoede eu nood, maar voor
feesten, voor zeer kostbare feesten zelfs,
schijnt men steeds geld in overvloed te
hebben, tenminste men leest nooit in de
dagbladen, dat wegens de slechte tijden dit
of dat feest is opgeheven; wel leest men
aanhoudend van meer en nieuwe feesten
en nog wel steeds op grooter schaal.
Men kau zeggen wat men wil, er worden
in 't algemeen te veel feesten gevierd. Eu
dit strekt tot groot nadeel voor menige
Christelijke familie. Er moet verandering
komen in dien toestand. Wij moeten leereu
ons het een en ander genet te ontzeggen.
Er bestaat immers geen motiet voor ons,
dat wij overal waar genot eu vermaak is,
aanwezig zijn. Onze vrienden, tot wier ge
noegen wij wellicht alles meêdoen, stellen
ons niet schadeloos voor het verlies, dat
ons hart en onze geest, onze familie en
onze beurs, ja zelfs onze onsterfelijke ziel
daarbij lijdt. Met de kindereu moet de school
der versterving begonnen worden. Men mag
niet al hunne weuschen vervullen, zooals
dwaze ouders dikwijls in hunne blinde
liefde doen; zij behoeven immers niet alles
te geuieten en zeker het allerminst, als
zij eene hartstochtelijke begeerte voor het
vermaak aan den dag leggen. Men leere
hen vroegtijdig, hun wil te breken, eu dit
kunnen de ouders het best doen wanneer
zij hunne kinderen eeu goed voorbeeld
geven. De versterving wordt steeds met
Gods zegen beloond en de vrede des harten,
welke zij teweeg brengt, weegt aan liefe
lijkheid tegen het heerlijkst genoegen op;
men spaart er zijn geld door en men benoett
zich niet uit den kring zijner familie te
verwijdereu.
Zeker er zijn ook feesten, die men als
't ware verplicht is mee te vieren. Ook
behoeft men niet alle feesten te vermijden.
Ontspanning van den geest na moeilijken,
zwareu arbeid is voorzeker zeer geweuscht.
Doch alles dient met matigheid genoten te
worden. Oud en jong kan zich aan de
vreugde overgeven, maar die vreugde, die
vroolijkheid zij eene vreugde in eere.
Eu moet nu iu 't algemeen elke vreugde
buitenshuis geuoteu wordeu? Neen, voor
zeker neen, in tegendeel, het ware te weu
schen, dat de feesten, die er nu eenmaal
gevirrd worden, veranderd werden iu familie
feesten, waaraan de leden van het huisge
zin, de bloedverwanten, de vrienden des
huizes en de beste bekenden deel nemen,
en waarbij een gepaste vroolijkheid heerscht,
zonder de gevaren, we'ke de feesten buitens
huis onvermijdelijk met zich voeren.
Familiefeesten Schoone gedachte,heerlijk
gebruik, geheiligd door de Kerk zelve, ge
heiligd door de zeden eu gebruiken der
voorvaders, verlicht door den zonneglans
van den lieflijken vrede, van het zoetste
en ware geluk! Wie ze genoten heelt, die
draagt de herinnering met zich, als eeu
liefelijk beeld tot iu den hoogsteu ouder
dom, tot aan den dorpel des doods. Doch
waar viert men in onze dagen nog zulke
eigenaardige, vreedzame, onschuldige, chris
telijke familiefeesten? Zelfs feesten, die,
volgens hunnen aard, huiselijke feesten zijn,
worden in onzen tijd veelal buitenshuis
gevierd. En toch ziju deze familiefeesten
zoo schooi: eu zegenrijk, zoo juist geschikt
om deu geest der Katholiekeu opnieuw te
verlevendigen en te versterken.
Omochten we dan allen van de waar
heid onzer uitspraak overtuigd zijn, dat er
nameulijk te veel feesten in onzen tijd
worden gevierd. Mochten we alleü, zoo veel
in ons vermogen is, medewerken tot be
teugeling van de overmatige zucht naar
vermaken en ontspauniug, zeker wij zouden
dan medewerken om deu vrede terug te
brengen in de harten van hen, die zich in
den stroom der vermaken hebben begeven
eu daarin jammerlijk zullen omkomen, in
dien er voor hen geen redding daagt.
Laat ons feestvieren, doch steeds met
mate en in christelijker: zin, in eerlijke en
eerbare vreugde. Het feestvieren mag nim
mer in eene gewoonte ontaarden, want ook
vermaken hebben hunne grenzeü, die niet
dan ten koste van ziel eu lichaam kunnen
overschreden worden.
De Duitsche Kolouiale Vereeniging, die
O O
reeds meer dan 6000 leden telt, heeft een
weigerend antwoord iugezonden op het voor
stel van de Berlijnsche Vereeuiging voor
Duitsche kolouisatie om zich met alle audere
vereeuigiugeti van dien aard gezamenlijk
aaneen te sluiten.
De Hamburgsche politie heeft aau boord
van het Eugelsche schip Elisabeth beslag
gelegd op eeu aantal anarchistische ge
schriften en stukken, alsmede een hoeveel
heid dynamiet. Yier matrozen werden in
hechtenis genomen. Zij hebben bekend, dat
zij langen tijd den Duitscheu en Eugelschen
anarchisten als tussclienpersonen dienst be-
wezeD.
Iu eenige plaatsen van het departe
ment der Beneden-Alpen moet de cholera
iu hevige mate heerschen. Iu eeu dorp van
500 inwoners waren er Zaterdag 21 per
sonen aan die ziekte bezweken, daaronder
eene geheele familie van 13 personen. De
maire, bevangen door schrik heeft zelfs
nagelaten de meest dringende voorzorgen
te nemen. Lijken bleven 30 uren boren
aarde staan.
Het Congres te Versailles bracht eergis
teren zijne werkzaamheden ten einde.
Nadat nog een aantal amendementen
waren verworpen, strekkende o. a. om deu
Senaat te benoemen door middel van het
algemeen stemrecht, is het derde artikel
der herzieningsvoordracht met 494 tegen
195 stemmen goedgekeurd en daarna het
geheele ontwerp met 509 tegen 172.
Het blijkt, dat de Franschen de haven
van Keluug, op Formosa, eigenlijk nog niet
hebben in bezit genomen. Wel heelt Ad
miraal de Lespès het eerst gemeld, maar
nadat de berichtgever van the limes te
Foochow geseind had, dat het niet zoo
was, moet hij thans zelf meldendat de
stad niet iu zijne handen is, maar dat hij
»iu staat is die plaats, zoodra noodig, te be
zetten. Dit verandert de zaak wel eeuigszins.
Het is dan ook uitsluitend tegen het
bombardement der stad, zonder voorafgaande
oorlogsverklaring, dat China Lij de Mogend
heden heeft geprotesteerd, niet tegen de
inbezitneming, waartoe de Franschen, om
Er wordeu iu onze dagen te veel feesten
gevierd en de meeste nog wel buitenshuis.
Dat zijn twee zaken waardoor de huisge-
ziuuen in hooge mate lijden. Het jaar be
gint met het nieuwjaarsfeest, dan volgen
naar de rij de kerkelijke feestdagen; niet
alleen deze heerlijk schoone dagen worden
gevierd, maar ook de verjaardagen, de
trouwdagen, de communiedageu en nog meer
dergelijke feestdagen. Dit geschiedt alles
met recht en met veel nut eu zegen. Doch
deze feestdagen vormen slechts een klein
gedeelte der keten van festiviteiten, die
zich door het gausche jaar heen slingert.
Men heeft volksfeesten, vereenigiugsfeesten,
patriottische feesten, jubilé-feesten, eu fees
ten zonder doel en zonder einde.
Wat nu is het gevolg van dat eeuwige
feestvieren? Iu de harten der meuscheu neemt
de geest vau de zucht naar genot meer eu
meer toe eu daardoor vindt ook de
zinnelijkheid steeds nieuw voedsel. De geest
wordt van het hoOgere afgeleid en slechts
voor de prikkeling eeuer altijddurende
verstrooiing ontvankelijk gemaakt. Verleid
door het aanhoudende feestviereu, is de
meusch met het alledaagsche, met den ge
wonen loop des levens niet meer tevreden,
hij verlangt, hij dorst, hij smacht steeds
meer en meer naar de prikkeling van het
vermaak, naar nieuwe genotrijke afwisseling
in het gewone leren. En omdat verder
deze feesten, volgens hunnen aard, voor
het meereudeel niet binnen de vier muren
van het huis kunnen gevierd wordeu, doch
buiten op feestterreinen, in schouwburgen
of in andere publieke lokalen plaats vinden,
zoo wordt de man en de jongeling, de
vrouw en de jonge dochter, ja zelfs dikwijls
reeds de knaap en het meisje vervreemd
van huis en familie. In het huis zelf ont
staat ontevredenheid; onder de echtelieden
tweedracht en ijverzucht; de kinderen ver
wilderen en worden onhandelbaar; de we-
derzijdsche liefde wordt koel of verdwijnt
en bovendien heeft de beurs er veel door
te lijden, daar al dat feestviereu zeer veel
geld kost, immers zonder geld, zonder veel
geld, komen de feesten niet tot stand. En
wie zich eenmaal in den maalstroom der
FE U1LLE TON.
Eene der Sckotsclie couranten deelt het vol
gende mede aangaande de jacht op een walvisch,
welke daar onlangs aan de uitmonding van een
der rivieren plaats had.
Eenige kustbewoners ontdekten op de hoogte
van de New-Combebaai een walvisch. Aanstonds
vertrok een stoombarkas met twee sloepen iu de
richting waar de colossus was gezien.
Na eene lange jacht kwam men in de na
bijheid va:: den zeebewoner en slaagde de stoom
barkas N er in, hem een harpoen in het lichaam
te schieten.
Toen de walvisch onraad ontdekte en zich
vast gevoelde, zwom hij zachtjes de rivier op,
met de stoombarkas en twee sloepen op sleep
touw.
De zeelieden vierden slechts weinig lijr. uit,
omdat de visch door de ondiepte van de rivier
slechts weinig beneden den waterspiegel kon
komen.
Een groot aantal menschen had zich van lie
verlede langs de oevers van de rivier verzameld
om ooggetuige te zijn van het interessante schouw
spel.
Zonder zich blijkbaar te vermoeien of last van
deu harpoen te gevoelen, zwom de visch rustig
door en sleepte de drie vaartuigen statig achter
zich voort.
't Begon den zeelieden spoedig te vervelen.
Daarom werd een der booten vooruit gehaald
en wierp men deu walvisch een tweeden har
poen in het lichaam. Het wapen trof goed doel;
want de visch begon onrustiger te zwemmen, nu
eens links, dan rechts uit te wijken, en zweepte
met zijn staart geweldig in het water.
Eindelijk veranderde hij van koers en zwom
in omgekeerde richting weer naar zee. De wal
visch ging nu sneller vooruit en scheen to be-
begrijpen, dat hij op dieper water veiliger zou zijn.
Nu werd eene groote sleepboot, de Iron King,
den visch, met wat hij op sleeptouw had, ach
terna gezonden.
Aan boord der sleepboot bevonden zich o. a.
kapitein Juli en de havenmeester van Dundee,
oude walvischvaarders, benevens verschillende
andere personen. Een der sloepen, die op drift
was geraakt, werd door de sleepboot opgepikt
en weer in de nabijheid van den walvisch ge
bracht.
Met de opgevischte sloep beproefde men een
derden harpoen in het zeemonster te werpen,
wat ook goed gelukte.
De lijn van de stoombarkas werd nu aan de
sleepboot vastgemeerd, zoodat de visch nu het
stoomvaartuig eu de drie kleinere booten bad te
sleepen
Het dier trok zijn last met het grootste gemak.
De sleepboot sloot haar stoom af, en nu werd
weer eet: sloep bemand en vooruitgebracht, met
het voornemen om te beproeven den visch dood
te steken.
Verscheidene malen stieten de jagers met hunne
lansen in het lichaam van den walvisch.
Soms drongen de moordtuigen drie a vier voet
diep in het dier, dat het water nu met zijn
bloed kleurde.
Zelfs spoot de visch het bloed uit zijne neus
gaten hoog in de lucht op.
Toen begon de walvisch op en neer te duiken
en lichtte zelfs eenmaal eeu der booten met
manschap en al uit het water.
Bij de wanhopige pogingen, door het dier aan
gewend om te ontsnappen, waren twee lijnen
gebroken. Men had nu geen harpoenen meer om
den visch andermaal te wonden.
Het monster werd daarom vooreerst maar met
rust gelaten, omdat men meende dat het dra uit
geput zou zijn en den geest zou geven, waarna
men geloofde dat het gemakkelijk zou zijn naar
binnen te slepen.
Tuch zwom de visch nog maar steeds door en
koerste met de sleepboot en sloepen rechtstreeks
de open zee in. Nabij een rots gekomen keerde
zich de visch om en nam een andere richting.
't Was toen bijna middernacht geworden. Nau
welijks begon het eeuigszins te dagen, of de zee
lieden, die zoolang werkeloos hadden moeten blij
ven, besloten andere pogingen aan te wenden om
den walvisch, die nog maar altijd voortzwom, te
dooden.
In het harpoenkano:: werd een vier voet lange
ijzeren staaf geladen, en in den rug van het
monster geschoten.
Daarna schoot met: met groote spijkers en oude
ijzeren bouten naar den visch.
Eerst tegen acht uur 's morgens, bespeurde men
dat de walvisch moeilijker begon te zwemmet:,
nu eens op den rug en dan weer op de zijde
liggend. De sleeplijn werd toen tot op 70 voet in
gekort, en men waande zich nu meester van het
dier.
Hierin werd men echter zeer teleurgesteld; want
nauwelijks was het dier een weinig uitgerust, of
andermaal zette het den sleeptocht voort.
Ongeveer te 9 uur, op de hoogte van Sint An
drews en de Bell Rock, brak de lijn en was de visch
weer vrij, met drie harpoenen ei: ettelijke wonden
in het lichaam. De sleepboot maakte terstond
stoom, ten einde den visch te vervolgen, doch
opkomend stormachtig weer noodzaakte de zee
lieden eene veilige haven op te zoeken.
Eerst twee dagen later werd het lijk van den
walvisch door visscbers iu zee gevonden.
Het lichaam dreef zoo hoog boven den water
spiegel, dat men eerst waande eet: onderst boven
drijvend schip te zien.
Bij meting bleek de visch 40 voet lang te zijn,
bij een omvang van 23 voet.
Hij was van een reusachtige vin voorzien, die
12 voetlang, 3 voet breed en overhoeks 36 voet
lang was.
De staart was van de eene punt naar de andere
17 voet en 4 duim lang.
De Engelsche visscbers en zeelieden kennen
dezen visch onder den naam van „Vinncr." Hij
werd aan den meestbiedende verkocht voor twee
duizend en zeshonderd gulden. Het spek vau bet
zeemonster was 8 duim dik.
Het geraamte van den viscb zal, zoodra bet
schoon is, iu eeu (lsr Britsche museums werden
geplaatst.
