E 3 i No. 960. Zondag 10 Januari 1886. 11do jaargang. Wat Bulgarije ons leert. BUITENLAND. j gmm r Pierre Coignard. ABONHEMEISTSPBIJS Per 3 maanden voor Haarlem0,86 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1, Voor het Buitenland 1,50 Afz3nderljjke Nummers0,06 Dit blad verschijnt Eiken WOENSDAG en ZATERDAG. B ÜBK AU: St. Jansstraat Haarlem. AGITE MA NON AGITATE. PBIJS DEK ADVEKTENTIÉH Van 16 regels30 Cents. Elke regei meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers: KUPPERS LAUREY De gebeurtenissen in het Oosten van ons werelddeel houden nog steeds de aan dacht geboeid. Geljjk men weet heeft de Vorst vau Bulgarije op een goeden dag Oost-Rumelië bij zip) vorstendom ingelijfd. Toeu de tijding daarvan bekend werd, was er een groot tumult in geheel ons we relddeel. De groote mogendheden staken de hoofden bij elkaar; het gebeurde kon niet sterk genoeg worden gewraakt. Vorst Alexander en zijne Bulgaartjes hadden toch niet meer of minder gedaan dan een trac- taat geschonden! Kan men zich erger en ergerlijker zonde deuken? Die brave mogendheden! Zij zjju op 't punt van de heiligheid dei- verdragen, zoo onschuldig als pasgeboren kinderen. Het tractaat van Weeneu van 1815 was toch ook een heilig tractaat Nu, daar heeft men zich min wgezet aan gehouden. In Duitschland is niets veran derd; al de Staten, welker bestaan werd erkend eu geregeld, bestaan immers nog? Oostenrijk regeert nog steeds ook i u Italië? De nemarken bezit nog altijd Sleeswijk-IJolstein? Niemand durfde aan die landstreken tor nen? Elzas-Lotharingen behoort nog altijd aan frankrijk? lurkije heeft nog steeds dezelfde grenzen? Wij stelden deze vragen aan de geschie denis, en ziet, zij kleurde tot overdeooren. Zij antwoordde ons, dat men het verdrag van Weeuen letterlijk aan flarden had ge scheurd. Tegen dat geweld had zij niets kunnen doen. Europa had een geheel an der aanzien gekregen, zoo deelde de his torie ons mee. Eu toeu zij dit alles ver haalde, kwamen ons wezenlijk al de gru welen te binnen, welke in ons werelddeel met betrekking tot de naleving der plech tig aangegane tractateu waren geschied. Hoe haddeu wij ook zoo vergeetachtig kunnen zijn! Maar de toorn der groote heeren over de revolutie te Philippopel had ons geheugen een leelijke part gespeeld. Als de groote mogendheden zeiven niet zuiver zijn op 't punt der eerbiediging van de verdragen, waarom dan zulk een spek takel gemaakt tegen Vorst Alexander, die toch niet anders deed, dan in het voetspoor treden van zijne groote s collega's.* Maarde groote Kabinetten F E U ILLE T O N. Vervolg Zoo kwam hot jaar 1814 en daarmede de restauratie. Coignard maakte hiervan gebruik, om met Maria naar Frankrijk terug te keeren, in de zekere verwachting, dat onder al de plaats vindende omwentelingen, een man van zijn stempel op nieuw geluk en nieuwe onderschei ding kon hopen. Hij bedroog zich niet. Nau welijks in Parijs aangekomen, was het zijne eerste zorg, zich bij Lodewijk XVIII eene bi zon dere audiëntie te verschaffen. Toen hem deze verleend werd, sprak hij den Koning met warmte van zijne familie en zijne voorouders, schilderde met levendige kleuren het ongeluk en de verliezen, die hem getroffen hadden, bood zijn arm en zijn bloed nan het huis der Bour bons aan en verzocht voorloopig om eene onder steuning in geld, die hij zeer noodig had. He Koning behandelde hem uiterst minzaam, ver heugde zich, den Ratsten afstammeling der P011Ü8 de Sle. Helènete zien, voldeed aan zijn verzoek en verzekerde hem voor altijd van zijne gunst; als geestrijk vorst, schaamde Lodewijk van Europa hielden zich ferm. Zjj maakten aan Bulgarije een waar standje. Servië', dat op de Staten van Bulgarije aast, trachtte, opgestookt door de groote mogendheden, bij deze gelegenheid een gedeelte van Bul garije iu te rekeuen. Doch dat doel van Servië is niet bereikt. Vorst Alexander weerde Servië's aanval duchtig af eu ver volgde Koning Milan zelfs op diens eigen grondgebied. Door die ongedachte uitkomst werd er een streep door de Europeesche rekening gehaald. Te Coustautinopel waren de ambassadeurs der groote heereu bijeen. Zij zouden dat Bulgaarsche varkeu wel eens wasscken. Zeer langdurig werd er door de ambassadeurs onderhandeld. Maar ziet, te midden vau al dat praten, brak de oor log tusscheu Servië eu Bulgarije uit, waar van wij zoo even gewaagden. Thans verzekert men, dat de conferen tie dood is en niet uit haar groeve zal opstaan. De Emopeesche diplomatie heeft dus niets verricht tegen een land als Bul garije. Hare onmacht kon niet treuriger iu het licht treden; zij heeft nu bij ver nieuwing geleerd, dat woorden en nota's niet meer voldoen om de volken in be- dwaug te houden. Bulgarije sprong uit den bond, eu het zal er niet meer zijn in te brengen. Wel zal men het nu op een akkoordje gooien, maar iu den grond der zaak zal Vorst Alexander wel triumfeereu. Hij zal op de eene of andere wijze wel met Oost-Rumelië in betrekking blijven. De vraag rijst nu: wat wordt door dat resultaat bewezen? Eenvoudig dit, dat wij gelijk hadden als wij steeds beweerden, dat het recht niet meer heerscht in de beschaafde wereld. Toeu men eenmaal ('t betrof toeu ons vaderland) afweek van het tractaat vau Weeuen, stond alles op losse schroeven. Men kwam van kwaad tot erger. Napo leon III, daarin aan zijn oom geljjk, maakte korte metten met een verdrag, dat allereerst tegen zijn oom werd gericht. Hij maakte het mogelijk dat iu Italië door Sardinië op groote schaal Stateuroof werd ge Re ven. De bal was aan 't rollen en het lot der Staten, der kleine vooral, was onzeker. Medelijden met de groote Rijken of lan den behoeft men niet te hebben. Zij heb ben wind gezaaid eu oogsten nu storm. De schuld voor het verdwijnen vau het XVIII zich in het vervolg niet, van deze op hemzelf gemunte mystificatie te verhalenhij bekende zelfs, dat het vuur eu de overtuigende woorden van Coignard een diepen indruk op hem gemaakt hadden, en verzekerde verder, dat overigens ook iedereen ten hove zijne hooge ingenomenheid met dezen menscli had gedeeld. He gebeurtenissen volgden elkarder op en met haar nam Coignards geluk toe. Napoleon had Elba verlaten eu nad rde Parijs weder. Be Koning was buiten staat om tegen zulk een gedachten vijand op te komen, en koos nog eenmaal de balling,clnip. Hij vluchtte naar Gent werwaarts slechts weinig getrouwen, en onder dezen Coignard, hem vergezelden. Het ongeluk maakt ons vertrouwelijk jigens degenen, die ons omringen en zicli aan onze zaak toewijden, en zoo drong de vnlsche Graaf de Sainle Helène zich gedurig dieper in de gunst van den Koning en diens hovelingen in. Bestendig zag men hem aan do zijde van den vorst en hij scheen zich te verveelvoudigd, om zich voor de vroeger genoten weldaden dankbaar te be- tooneu. Zijn krediet rees van daar met eiken dag, en daar hij ouder alle lolg ezellen des Kouings de ongelukkig!te was, de man, die 't meest van de nukken der fortuin had te lijden geïnd, die hem al zijne g iedere i en in komsten ontroofden, zoo werden deels hem, Europeesche gezag, hetwelk vroeger iets op internationaal terrein beteekende, moet door de groote mogendheden zeiven ge dragen worden. Niettemin blijft de toe stand in ons werelddeel bedenkelijk. De leer der feiten is in vollen bloei. Toen de revolutie in Oost-Rumelië uitbrak, heette het dadelijk: ja, met het feit zal men re kening moeten houden. Die menwaren de vereenigde groote Kabinetten. »Men« oordeelde, dat zij uiet veel tegen de revolutie zouden kunnen verrichten. En metterdaad, zij deden niet veel anders dan disputeeren, redeneeren en eonstateereu. Tot daden kwam het niet bij het overleggend Europa. De theorie der voldongen feiten scheen enkel aan de Bulgaren bekend. In vorige eeuwen hadden de voldongen feiteu niet het laatste woord. Er werden dikwerf langdurige oorlogen gevoerd over de al dan niet erkenning eu handhaving der feiteu. Het zwaard besliste dan, of het voldongen feit wel voldougeu zou blijven. Gatisch anders gaat het nu. De feiten wegen thans zwaarder dan de beginselen, waaruit zij geboren worden. Het modern volkenrecht is een permanent onrecht jegens de volken. Hierbij vergete men niet te overwegen, dat de volken zich. richten naar enkele volksmenners. Tot een eerlijk raadplegen van de geheele natie, kan het niet meer komen, wijl een groot deel ouder elk volk zich geheel eu al van de politiek terugtrekt. De woelgeesten domineereu daarom den toestand. Of zou men denken, dat b. v. de meerderheid der Fransche Natie repu- blikeiusch en anti-kerkelijk gezind is? Wij gelooven daar niets vau. Maar als het geldt bij de stembus tegen de mauneu van de hedeudaagsche Terreur te protes- teeren, dan hoort men enkel den klauk der moedeloozen: wat zal het baten?* In de politiek van de winkoop schuilt het gevaar. Door haar te volgen blijven de revolutionnaire Regenten bijna overal aan het bestuur. Eu de samenstelling van elk bewind in eiken Staat heeft natuurlijk een directen invloed op de staatkunde der gezamenlijke Kabinetten. Oji dit oogenblik kan men zeggen, dat de revolutionnaire beginselen de verhouding tusscheu de vol kereu regelen. Wel ziju in enkele lauden behoudenden ook mede aan 't roer, doch de,:Is aan de Gravin, die te Parijs was acliter- gebleven, telkens gratificatiën en ondersteunin gen toegewezen, met de belofte, dat nog veel meer volgen zou, als men slechts eerst weder in Parijs was. De honderd dagen verstrekende Keizer ging naar zijn rotseiland, om daar te sterven. Be Bourbons keerden terug in gezelschap hun ner trouwe aanhangers, onder wie zich nog altijd de vermaarde Graaf van Sainte Helène bevond. Be nieuwe Koning was nauwelijks in de Tuileri.ëu aang< komenof hij werd door eene menigte van hovelingen en gunstzoekers bele gerd; en gelijk dat doorgaans gaat, de verdien stelijksten, en die ware blijken van opoffering, o- geveu hadden, waren de laatstcn, die^ zich aanmeldden. Coignard trouwens liet niet lang op zich v ach'en. Hij wis e ui van de eersten, die aan 't vervullen der gedane beloften herin nerde, en was ook bij deze gelegenheid weder onuitputtelijk iu Ae verzekeringen zijner ver knochtheid. Het geluk begunstigde hem, als altijd. Op uitdrukkelijk verlang :n des Koning? benoemde de Minister vau oorlog hem tot Lui tenant-Kolonel van het 72ste legioen, 't legioen van de Seine, dat in Parijs in garnizoen lag. Thans richtte hij zich in op een voet, zooals zijn nieuwen rang die medebracht, hield een voornaam huis, schafte zich rijtuigen e i p uuden zij beschikken schier nergens over eene voldoende parlementaire meerderheid, om sterk naar binnen of naar buiten te kun nen optreden. Zij moeten dus de liberalen meer of minder naar da oogen zien. In Spanje trad zelfs een zeer behoudend Ka binet op, ten einde de Troon, na den dood van den jeugdigen Koning te redden. Iu Engeland is Salisbury, de Minister-Presi dent, behoudend, maar in bat Parlement is de meerderheid liberaal. Ook iu Oosten rijk is het Ministerie alles behalve liberaal doch het heeft te worstelen met allerlei bezwaren. De autocratie welke iu Rusland domi neert, is haast nog erger dan de revolutie, en iu Duitschland nu, daar weten wij alles van. Niets minder natuurlijk dan dat, onder zulke omstandigheden, ook op internatio naal gebied verzwakking van de eeuwige beginselen van recht eu waarheid wordt gezien eu betreurd, eu dat de tractateu weinig meer waard zijn dan scheurpapier. Het onmiddellijk gevolg vau dat alles is, dat de Staten steeds gewapend tegenover elkaar staan. De vrede, die thans ouder de groote mogendheden heerscht, verbergt iu zich de outzetteudste nieuwe oorlogen. Kan dat zoo duren? Wij gelooven het niet; de spanning is al te groot. Outspauuing der toestanden is voor eu boven alles noodig. Maar hoe zal die geboren worden? Reeds meermalen hebben wij dat gezegd, doch het kan niet genoeg worden herhaald De volken moeten terugkeereu tot de eeuwige beginselen van waarheid en ge rechtigheid, zooals die alleeD op den bodem des Geloofs, van hetwelk de Kerk de draagster eu bewaarster is, worden ge kweekt eu bewaard. Naar de eerbiedwaardige stem, die zoo dikwerf reeds klonk uit het Vaticaan, moet door allen worden geluisterd. De Kardinaal-Aartsbisschop van Pa rijs heeft aan de Geestelijkheid eu de ge- loovigen vau zijn Aartsbisdom een mande ment gezonden, waarbij eene geldinzame ling wordt voorgeschreven om te voorzien in het onderhoud van de vrijwillige aal- nan en zocht toegang tot de hoogste kringen, waar hij met Maria Rosa verscheen, die zich kostelijk als Gravin wist te gedragen. Zijn ge. luk wies aan met zijn driestheid hij werd lid van 't legioen van eer, eerste officier, vervolgens Ridder van den Heiligen Lodewijk, en wel on derrichte personen verzekeren, dat hij op het punt stond tot vleugeladjudant van den Her tog van Angoulème benoemd te worden. Uit een en ander blijkt reeds, tot wat geluksstaat deze menscli zich had opgebeu rd, e n de hemel weet tot welke hoogte hij 't nog verder zou gebracht hebber., had geen toevallige omstandigheid hem tegengewerkt en tot ontdek king geleid van veelvuldige schanddaden want sedert hij in Parijs was, had hij, om zijne weel de en verkwisting te kunnen volhouden, in zijn huis eene geheime toevlucht voor afzetters en gouddieven geopend, die vooral in de schit terende salons tn in de groote wereld werkzaam waren. Eens, dat hij op een fraaien morgen van de maand Mei 1818 op het plein Vendöme een troepenmonsteriiig bijwoonde, werd hij, schoon te midden van een schittereuden staf van offi cieren, door een vrijgelaten galeislaaf, Darius genaamd, herkend, die met hem op eéne roei bank had gezeten, en thans na twiuligjarigen straftijd uit Toulon was ontslageu. Wordt vervolgd.}

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1886 | | pagina 1