N E IJ W E
Donderde 20 Mei 1886.
11de Jaargang,
Strijd en Overwinning.
B U 1T L N 1).
No. 1006
Eene eereschuld..
HMRLMSC
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 0,85
Voor de overige plaatsen iu Nederland fr. p. p. 1,
Voor het Buitenland 1,50
Afzinderlgke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
nAISTLEMUujr-Ta»,
ïftjSBs*-
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrgdag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KUPPERS UURET.
Zeker vrijmetselaar heeft eens gezegd:
»Als de Katholieke Kerk in den tegen -
woordigen strijd, dien de loge tegen haar
voert, het onderspit niet delft, dau word
ik een geloovig Katholiek.Of deze uit-
O O
spraak gedaan is of niet, zij bevat in elk
geval eene waarheid, namelijk die, dat de
huidige oorlog, welke algemeen wordt ge
voerd, juist eeu bewijs levert van de God
delijkheid der Katholieke Kerk. De Kerk
zal niet bezwijken; daarvoor staat de God
delijke belofte van haren Goddelijken
Stichter borg; de poorten der hel zullen
haar niet overweldigen. De vrijmetselaar,
waarvan sprake is, kan gerust geloovig
iu den schoot der Kerk terugkeereu, want
het verloop van deu trouwens zeer feilen
strijd zal hem ongetwijfeld hebben over
tuigd, dat de Kerk niet bezwijkt. Ook is
deze strijd immers niet de eerste, die ge
streden wordt; een aantal oorlogen gingen
hem reeds vooraf en uit al dien strijd is
de Kerk zegevierend te voorschijn getre
den. Deze oorlogen zijn zoo fel en de
overwinningen zoo wonderbaar, dat eeu
overzicht ervan waarlijk hartverheffend
mag genoemd worden. Wij hebben ous
derhalve voorgenomen eeu kort resumé te
geven van den strijd en de overwinning
der Kerk, ten einde aan te toonen, hoe de
Kerk de aanvallen der hel heeft afgewe
zen hoofdzakelijk door de Conciliën, want
deze waren de voornaamste wapenen, welke
de Kerk iu deu kamp tegen deu booze han
teerde.
Reeds ten tijde der Apostelen trachtte
de hel de toetreding der heidenen tot de
Kerk te bemoeilijken en wel daardoor, dat
zij eenige Joden de valsche bewering liet
uitbazuinen, dat de heidenen, die Christen
wilden worden, zich aan de besnijdenis moes
ten onderwerpen en verplicht waren vol
gens de Mozaïsche wetteu te leven. Een
boosaardige aanval der hel, die aan de
uitbreiding vau het Christendom zeer hin
derlijk was. Maar de aanval werd afge
wezen door het Concilie der Apostelen in
het jaar 53, 't welk onder het voorzitter
schap van deu H. Petrus verklaarde; »dat
iu plaats van de besnijdenis en de wet
van Mozes, het Doopsel en de Christelijke
wetteu gekomen zijn en dat van de heide
nen, die zich tot het Christendom bekeer
den, niets werd geëischt, dan dat zij zich
van deu afgodendienst en van de onzui
verheid haddeu te onthouden.Dit Concilie
FEUILLETON.
8)
Vervolg en Slot.)
Niemand! Neen, 't is niet mogelijk, daar was
zij toch, daar op die plek op het voetpad.
't Was toch slechts een oogenblik geleden. Ik
zie om mij heen het groote voorplein was h -
dig, somber en nat gehuld in een grauwen
nevel. Waar was dan mijne kleine bedelaarster,
mijn redengel?
Er komt een man voorbij. Ik spreek hem
aan. Hij ziet me verwonderd aan hij had
niets gezien. Hij denkt met een gek te doen te
hebben en versnelt 2ijn stappen om mij uit den
weg te komen Waar is zij? Welken weg
heeft ze genomen? Rechts of links? Ik doorloop
de straat op goed geluk maar niets, altijd
niets. Is 't mogelijk, dat ik haar niet terug zal
vinden? Maar dau ben ik een eerlooze, een
dief! Zeker, ik had die kleine eenvoudig be
stolen.
der Apostelen was het begin en het mo
del der latere algemeene Conciliën.
Door middel van de vermelde valsche ge
ruchten, door de Joden in de wereld gebracht,
wilde de hel het toestand komen van het ker
kelijk gebouw verhinderen. Toen de bouw
nochtans verrees, dreigde er een nieuw ge
vaar en wel door de bloedige vervolgingen
waaraan de Christenen van den kant der
heideuscbe machthebbers waren blootge
steld. Maar ook daardoor werd de Kerk
niet vernietigd, doch integendeel meer be
vestigd en uitgebreid: het bloed der mar
telaren was het zaad van nieuwe Chris
tenen.
Nu peinsde de hel op nieuwe vervol
gingen en zij richtte hare aanvallen op
onderscheiden tijdstippen, naar verschil
lende kanten, maar voornamelijk tegen de
beide fuudameuteele geheimenissen van het
Christelijk Geloof en tegen de voornaamste
geboden van het Christelijk leven, tegen
de geheimenissen der Drievuldigheid en der
Meuschwording van Christus, tegeu de
geboden der liefde eu der zelfverloochening.
Vergelijkt men de Kerk met eeu ge
bouw, welks fundament de geheimenissen
der Drievuldigheid eu der Menschwordiug,
welks muren het gebod der liefde, eu welks
pilaren en dak het gebod der zelfverloo
chening vormen, dau kau men zeggen,
dat de hel allereerst haren aanval richtte
tegen het fundament, dan tegen de mu-
reu en ten laatste tegen de pilaren en het
dak der Kerk. Het overzicht dezer aan
vallen geveu wij volgens de drie bekende
perioden der kerkgeschiedenis.
In den ouden tijd trachte de hel het
fundament der Kerk te vernietigen door
eene reeks aanvallen te richteu tegeu de
beide dogma's vau het Christelijk Geloof,
het dogma der h. Drievuldigheid en dat
der Menschwordiug vau Chrisus.
Tegen het eerstgenoemde dogma trok
zij in den aanvang van de vierde eeuw
te velde door middel van Arius, te Alexan-
driëdie de Godheid van den Zoon loo
chende, vervolgens, aan het einde der vierde
eeuw, door deu Bisschop Macedonius te
Constautinopel, die de Godheid vau den
H. Geest ontkende.
Het tweede fundamenteele dogma vau
het Christelijk Geloof, het aaubiddingswaar-
pige geheim der Incarnatie, bestreed de
hel het eerst iu deu aanvaug vau de vijfde
eeuw door Eutyches te Coustautiuopel
en vervolgens iu de zevende eeuw door de
Die twimig franks, eenmaal haar geschonken,
waren haar eigendom en hij, die ze afueemt, is
een dief.En dan te denken, dat ik 't in de
hand heb, haar gelukkig te kunnen maken
dat zij het levenslang wezen zal, indien ik haar
slechts terugvind.
Ik laat mij naar de prefectuur van politie
brengen en wacht daar uren lang, eer de
kantoren worden geopend. Eindelijk werd ik
ontvangen. Ik verhaal de geschiedenis, ik geef
het signalement van 't meisje dat wel niet
heel precies is maar toch duidelijk. Men zou
op onderzoek uitgaan en de noodige inlichtin
gen nemen. Ik zelf ga er op uit en doorh op
Parijs in alle richtingen. Ik beweeg mij iu de
armste, in de onmogelijkste buurten, altijd ho
pende, dat het toeval mij de kleine zal doen
ontmoeten dat ik haar zal herkennen en mij kwij
ten kannen van mijne schuld. Acht dagen, veer
tien dagen gingen om geen nieuws bij de
politie en ik van mijn kant had ook niets.
niets ontdekt.
Mouotheleten (Keizer Heraclius eu ande
ren). Al deze aanvallen waren hoofdza
kelijk gericht tegen den persoon des Ver
lossers, maar ook tegeu het werk der Ver
lossing, want ware Christus niet God-
meuscb, niet waarlijk God en waarlijk
menscb, dau zou Hij ons niet hebben
verlost en het fundament van het Christen
dom zou bezwijken. Maar de Kerk weerde
al die aanvallen moedig af en wel met
hare voornaamste wapenen, de algemeene
Conciliën.
Het Arianis me verdoemde zij op het
eerste algemeene Concilie te Nicea, iu het
jaar 325, waar in tegenwoordigheid van
deu eersten Christelijkeu Keizer Constan-
tiju meer dau 300 der eerbiedwaardigste
en heiligste Bisschoppen op plechtige wijze
hun Geloof aan de Godheid van Christus
beleden.
Het Macedouiauisme werd afgewezen
door het tweede algemeene Concilie, het
eerste te Constautinopel, waar de heilige
Vaders verklaarden, dat de Heilige Geest
waarlijk God en evenals de Vader en de
Zoon moet worden aangebeden.
Het Nestoriani me veroordeelde de Kerk
door het derde algemeene Concilie te Epliese,
iu het jaar 451, waar de heilige Vaders,
onder luid gejubel van het volk op plech
tige wijze de waarheid uitspraken, dat iu
Christus slechts ééu persoou is eu dat Maria
met recht de Moeder Gods moet genoemd
worden.
Het Eutychianisme werd veroordeeld op
het vierde algemeene Concilie te Chalcedon
in het jaar 451. De brief van Paus Leo
werd voorgelezen en 600 aanwezige Bis
schoppen hechtten aan ziju inhoud huune
adhaesie eu verklaarden, dat Christus
waarlijk God en waarlijk mensch is, God
gelijk de Vader, van eeuwigheid, mensch
geworden uit de Maagd Maria; dat beide
naturen iu eeu persoou ziju vereenigd,
zonder dat door die vereeuiging het onder
scheid vau beide naturen wordt opgeheven.
Latere aanvallen der dwalingen weerde
de Kerk at door het vijfde algemeene
Concilie, het tweede te Constautinopel, in
het jaar 553, waar de uitspraak van het
vorige algemeene Concilie tegeu Eutyches
nogmaals werd bevestigd en de zooge
naamde drie kapittels geschriften vau
Theodoras vau Mopsvestia, vau Theodoret
vau Cyrus eu vau Ibas) wegens hun
Nestoriaanscheu inhoud werden veroordeeld.
De heilige Va Iers verklaarden: Wij nemen
de vier Conciliën van Nicea, Coustautino-
Gij denkt misschien dat ik na al die ver
geefsche pogingen en onderzoekingen, alle hoop
liet varen? Geenszins. Ik hail slechts eene enkele
gedachte: het meisje terug te vinden en haar te
geven wat haar toekwam. Want ik was haar
schuldenaar, niemand die 't mij uit het hoofd
kon praten, en wie weet? Kon ik niet schuldiger
zijn, dan ik zelf wel win? De Louis, dien ik haar
schonk en later afnam, was misschien hare red
ding geweest, had haar voor ellende behoed.
Wie kent altijd den invloed, die een aalmoes
op het leven van een mensch uitoefent?
Ik zocht dus immer voort. Dit duurt nu al
dertig jaar en nog altijd heb ik niets gevonden
misschien is zij dood, de arme kleine, of erger
wellicht, en te denken, dat ik haar misschien
reeds ergens ontmoette en geen stem mij toe
fluisterde: „Dat is zij! Dat is zij! Geef haar nu
terug vvat gij haar ontroofdet."
Zoo 't eene of andere onwaarschijnlijke toeval
mij niet dient, zal ik haar wel nimmer terugzien.
Toch wil ik mij van mijne schuld kwijten. Wat
ik niet doen kan voor haar, wil ik voor allen
doen. Ik blijf ongehuwd. Ik ben meester van
mijne fortuin. Indien vóór mijn overlijden, de
bedelaarster onvindbaar blijkt, zal ik in plaats van
eene, er velen gelukkig maken.
pel, Ephesus en Chalcedon aan eu leeren,
wat zij omtrent het Geloof hebben beslist.
De dwaling der Monotheleten eindelijk
werd veroordeeld door de beslissing van
hei zesde algemeene Concilie, het derde te
Constautinopel, in het jaar 680.
Zoo weerde de Kerk in den ouden tijd
de heftige aanvallen hoofdzakelijk door de
zes eerste algemeene Conciliën zegevierend
van zich af. Zij verdedigde met grooten
ijver en opofferende liefde hare beide
fundamenteele dogma's, het dogma van
deu eeneu God iu drie personeu en het
dogma der Menschwordiug van Gods Zoon.
Satan wilde in dien tijd de Kerk overwel
digen, het gelukte hem niet, de Kerk werd
grooter en sterker. Hij wilde de leer der
Kerk verwarreu, doch in stede daarvan
werden hare ledeu meer en meer van de
ware leer doordrongen. Hij wilde aan de
Kerk hare beste leden ontrooveu, maar
inplaats daarvan kwamen de grootste Hei
ligen te voorschijn. En de heilige Vaders
toonden iu deu strijd tegen de Kerk eene
zelfopoffering, toewijding eu grootheid vau
ziel, die waarlijk bewonderenswaardig is.
Terwijl zij met huuue wetenschap en eru
ditie de leer der Kerk beschermden, schon
ken zij een christeljjk-theologische litera
tuur, die zoowel door hareu inhoud als
wegeu3 haren rijkdom iu hooge mate
bewoudereuswaardig is en uit welke de
christelijke weield rijkelijk heeft geput.
Met den heiligen Hilarius kunnen wij zeg
gen: De Kerk overwint, als zij wordt
aangevallen; zij wordt erkend als zij wordt
berispt, zij blijft vast staau, als zij wordt
verlaten.
Wordt vervolgd.)
Graaf Herbert Von Bismarck is benoemd
tot Secretaris van Staat en Graaf Berchem
tot Ondersecretaris van Staat bij het Mini
sterie van Buitenlandsehe Zaken.
Bij de behandeling van het ontwerp
betreffen le Ierland heeft de heer Steüfeld
in het lagerhuis de politiek der Regeering
verdedigd, Hij zeide, dat de rede laatstle
den Zaterdag door Lord Salisbury gehou
den, verontwaardiging zal verwekken. Het
ontwerp, tot wet verheven, zal de unie
tusschen Ierland eu Engeland versterken,
omdat zij op meer moreelen grondslag zal
berusten. Engeland moet rekenlug houden,
niet alleen met het arme Terlaud, maar
ook met deu Ierschen stam iu de Vereeuigde
Staten, die bij Ierlaud het vertrouwen
De Graaf bewaarde eenige oogenblikken het
stilzwijgen. Hij streek zich met de hand langs
het voorhoofd als om de pijnlijke gedachten, die
in hem opgekomen waren, weg te wisschen en
toen uit zijn zetel opstaande, hernam hij met
droevigen glimlaeh:
„Nu weet ge, waarde vrienden, waarom ik
geen lid weusch te worden van eene club. Ik
heb dit heilig gezworen. Ik heb innig berouw
over mijne misdaad, want eene misdaad was het,
die ik bedreef en ik heb eeu afkeer van ver
maken, die den vrede aan mijn geweten toch niet
kunnen wedergeven.
Drie jaren verliepen, ik ontmoette den Graaf
niet meer. Hij scheen veel op reis te zijn.
Gisteren toevallig eene courant in handen ne
mende, Iroffen mij de volgende regelen:
„Men bericht uit Pesth het overlijden van
den Graaf De R. Bij testament vermaakte hij
zijn geheele vermogeu aan de armen van Pa
rijs."
Hij had dus de kleine bedelaarster nooit terug
gevonden.
