NIEUWE
No. 1926.
Donderdag 29 Jnll 1886.
IIde Jaargang.
De sociaal-democraten in den
Rijksdag.
RUI TE NL AND.
Hoe de nachtigaal zingt.
Zoo zijn er.
41N-TJJE
ABONNEMENTSPB IJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het Buitenland
Afzsuderlyke Nummers
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Jansstraat Haarlem.
PBIJS DEK ADVEBTEHTIÉN
AGITE MA UOK AGITATE.
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Yrjjdag
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KÜPPERS LAUREY.
Sinds het jaar 1867 is de sociaal-demo
cratische partij in den Duitschen Rijksdag
steeds meer en meer vooruitgegaan.In plaats
van den eenigen sociaal-democraat, die
toenmaals iu den Rijksdag zitting had,
zijn er thans 24, die, zooals zij beweren,
voor de belangen der arbeiders waken.
De oorzaak van deze uitbreiding hebben
wij reeds vroeger besproken, zoo dat
wy dit punt niet behoeven aan te roeren.
Yoor ditmaal wenschen wij eeue vraag te
behandelen, welke wij stellen aan de
voorvechters en woordvoerders dier onzalige
party. De sociaal-democratische fractie
heeft steeds naar alle windstreken uitge
bazuind: wij zijn de vrienden en de be
schermers van de werklieden, alle anderen
zijn bloedzuigers en vijanden van het
volk. De Duitsche werklieden in 't al
gemeen hebben een bizonder kaïakter.
Zoodra iemand optreedt, die hunne rechten
verdedigen eu voor hun welzijn waken
wil, bejegent men hem in de arbeiders
kringen met een zeker wantrouwen. Is hij
een tabrikaut, dan zegt men: vhij spreekt
en handelt slechts in zijn eigeu belang,
om ons welzijn bekommert hij zich toch
niet.« Is hij een Priester, dan ziet men iu
hem slechts »den verdediger der bestaande
orde.« Maar komt er een met eeltige hand,
in den blauwen kiel, en weet hij goed te
schelden, te schimpen en te smalen, dan
heeft hij onmiddellijk gewonnen spel; hij
is de man van het volk, in hem stelt men
het volste vertrouwen en de critiek, zoo
die mocht komen opdagen, wordt onmo
gelijk gemaakt. De gansche partij legt
zich dan het offer van het verstande op,
evenals de nationaal-liberalen tegen
over Prins Yon Bismarck te doen ge
wend zijn. Derhalve achten wij thans den
tijd gekomen: de vraag een te stellen:
»Wat heeft de sociaal-democratische
fractie tot heden in den Duitschen Rijks-
da» voor het geluk en het welzijn van de
arbeiders en het volk gedaan?De uit
vlucht, de verontschuldiging, van welke de
sociaal-democraten bij dergelijke vragen
zich steeds bedienen: »wij zijn iu de min-
derheid« mag wel zeer bedenkelijk wor
den geheeten. Al zat er ook maar een
vertegenwoordiger der fractie in den Rijks
dag, dan zou het de taak van dien enkele
F E U 1 L L E TON.
De nachtegaal en zomernachten behooren bij
elkander; door het dichterenkoor van alle vol
keren zijn zij bezongen. Reeds in de veiste
oudheid dweepte men met het gezang van den
nachtegaal, en lette men opmerkzaam op hoe
en wat hij zong. Pliuius noemt hem met recht
een kunstenaar, maar hij is meer dan dat. Hij
ziugt zonder er voor betaald te worden. Hij is
onafhankelijk van goedkeuring of toejuiching;
hij kweelt zijn lied in den nacht, of men hem
hoort of niet. Hij kost den Staat niets, en
maakt geen contract met de lente. Zijn toilet
ii eeuvoudig en smaakvol als altijd; hij laat
zich niet tot zingen dwingen; en kan, als hij
geen trillers slaat, als een denker zwijgen; hij
siert zich niet op, en omdat hij uit innerlijken
aandrang zingt, blijft hij bescheiden. Hij is
vrij om te zingen zooals hij wil, en ook
vrij van ijdelheid. Plinius geeft eene juiste be
schrijving van zijne zangkunst als hij zegt: „Nu
eens houdt hij uit volle borst den toon lang
aan, dan weder maakt hij er loopjes tusschen,
zingt met geleidelijke, slepende overgangen,
dempt den toon onverwachts, en phantaseert zacht;
wezen, zijne wijsheid ten beste te geven,
dan zou hij maatregelen moeten voorstel
len om verbetering in den toestand te
brengen en zich geenszins moeten bepalen
tot het vitten en afkeuren der tegenwoor
dige toestanden. Eene fractie van vier en
twintig leden, gesteund door 600,000 kie
zers is verplicht, aan het gansche land te
te toonen, wat zij wil, en hetgeen zij kan.
Dat denkbeeld zal den Rijkskanselier ook
wel aanleiding hebben gegeven, dat hij den
26steu November 1884, bij de opening
van den Rijksdag de heeren Bebel en con
sorten de volgende scherpe vermaning toe
voegde: »Hoe grooter het getal sociaal
democratische Afgevaardigden wordt, hoe
meer het hunne plicht zal zijn zoo spoe
dig mogelijk met positieve plannen voor
den dag te komen en te verklaren hoe zij
over de toekomst der wereld en over de
wetten denkenTot dusver werden
wij weinig gewaar daarvan. Geef ons uwe
voorstellen, zeg ons hoe gij de constitutie
verlangt, breng uw Eldorado op de tafel
in het huis der Afgevaardigden, opdat een
ieder 6en oordeel vellen kau.«
Op deze van bevoegde zijde gesproken
uitdaging gaf twee dagen later de Afge
vaardigde Bebel, in naam der sociaal
democratische fractie het volgende ant
woord: »Wij zullen bij andere gelegenheden
ook de noodzakelijke organisatie der
productie en der verdeeling, ook het coö
peratieve gebruik vau den grond, de nood
wendigheid der samenwerking de werkgevers
met arbeiders ter sprake brengen.
Met groote spanning zag men toenmaals
de dingen te gemoet, die zouden komen
en de veelbelovende uitzichten, die de heer
Bebel gaf, rechtvaardigden deze spanning.
Hier moet echter gereleveerd worden, dat
er een krassen eisch noodig was om
ae sociaal-democratische leiders te bewe
gen wezenlijke sociaal-politieke voorstellen
te geven. Mannen, die sinds jaar en dag
het volk in alle toonaarden voorzingen,
dat zijn ellendigen toestand moet verbeterd
worden, door het aaunemen van sociaal
democratische beginselen; mannen, die
sinds jaren de werklieden om zich heen
verzamelen, om hun een paradijs op aarde
te beloven, als men aan hunne oproeping
gehoor geeft, zulke mannen moeten toch
wel hun doel duidelijk voor oogeu hebben
en het eens ziju omtrent de middelen,
welke tot de bereiking van dit doel leiden.
dan weer zet hij zijne stem krachtig uit, een
helderen slag, naar believen trillend, nu eens
in een hoogen, dan in een lagen toon: kortom,
in dat keeltje is alles wat de meuschelijke kunst
slechts door de grootste oefening op de fluit
kan voortbrengen."
Van oudsher hebben ook alle volkeren getracht
het lied van den nachtegaal na te bootsen,
Aristophanes als meester vooraan, wanneer hij
den nachtegaal met de lijster een duet ziuger.de,
de vogels tot eene algemeene vergadering laat
oproepen. De lijster ziugt: Eupopoipopopo
en hij zingt: Tio, tio, Tioto, ito, ito, deuro,
deuro eene onovertreffelijke passage in het
het werk van den dichter, getiteld „de Vogels".
De Engelschman James Borrington heeft ge
tracht het gezang van den nachtegaal onder de
volgende klankteekens te brengen: Tiuu, tiuu
tiuu, tiuu tiuu tiuu Spe riu zzquaquoror
pipi tio tio tio tio tix qutio qutio qutio
zquo zquo zquo zquo zi zi zi zi zi zi
quorror tu zqua pipi pigui dlo dlo dlo dlo
dlo dlo quio rrrrrrrr itz lü lü lii
lij lij li li li quio didl li li gia gia
gia giati tiif tüf tüf tijf tijf tijf tif tif
tif gi gi gi jo jo jo qui la lij li le
lii didl jo gia quior zio zio zio pi.
In Haute-Bretagne zingt hij:
Zulke mauneu moeten uiet verlegen staau,
als het er op aaukomt huu programma
open te leggeu, veeleer moet elke gelegen
heid hun welkom ziju, welke zich voordoet
om hunne zaak te verdedigen. En dat
zou men, volgens de woorden van den
heer Bebel, den 28sten November uitge
sproken, ook werkelijk hebben verwacht;
de feiten hebben echter het tegendeel zoo
duidelijk bewijzen, dat men met gerust
heid mag beweren, dat de sociaal-demo
cratische fractie door hare houding iu den
Rijksdag heeft getoond, dat het haar aan
goeden wil eu aan de noodige bekwaam
heid ontbreekt om voor de welvaart van
het volk werkzaam te zijn.
Tot staving van deze bewering mogen
de volgende feiten dienen.
Het duurde geruimeu tijd, alvorens het
sociaal-democratische voorstel ter tafel
kwam. Eerst den 9deu Januari 1885, dus
na verloop van tien weken kwam het
ontwerp. Bij alle voorstellen, welke door
de Regeering werden gedaan of door de
Ceutrumsfractie ter tafel werden gebracht,
waren de heeren onmiddellijk bij de hand
om te vitten en af te keuren, maar als het
er op aan kwam zelf te handelen, dan
kwamen zij in verlegenheid.
Het zij ons veroorloofd hier op een pen
dant de aandacht te vestigen, hetwelk het
talmen der sociaal-democratische Afgevaar
digden illustreert. Het Centrum had zijne
interpellatie over de fabriekswet den Rijks
kanselier in herinnering gebracht. Prins
Von Bismarck, antwoordde toenmaals op
nijdigen toon, dat men dau nog in deze
zitting eeu wetsvoorstel zou indienen. Het
Centrum liet zich zulks niet tweemaal zeg
gen; men ging onmiddellijk aan het werk
en acht dagen later lag het goed bewerkte
en uitstekend gemotiveerde voorstel op de
tafel van het Huis.
De verklaring van den Afgevaardigde
Grillenberger in de Vergadering afgelegd
bij de beraadslaging van het sociaal-demo
cratisch voorstel, dat de sociaal-democra
ten met hunne voorstellen geen haast had
den, is slechts geschikt, het gebrek aan
goeden wil te coustateeren, dat wij de so
cialistische Afgevaardigden ten laste leggeu.
Iu alles blijkt het ten duidelijkste, dat de so
ciaal-democraten iu 't schimpen op bestaande
toestanden eenig zijn maar zoodra het noodig
is positieve verbeteringsvoorstellen te maken,
dan hebben zij geen haast. Eerst na verloop
Tire tire tire
Tiens bon, tue, tue, tue tue,
In Duitschland daarentegen hoorde men zijne
stem weder andera, men telde er 24 coupletten,
die men in zulke klanken meende te kunnen
uitdrukken, als waarvan eenige regels als de
volgende eeu voorbeeld geven:
Tiuu, tiuu, tiuu, tiuu,
Spe tin zqua
Tio, tio, tio, tio, tio tiua
Quito, quito, quito.
Lü lü lii lülij lij
Quio didl li lu lijli,
Soil, goll, goll, goll, giahadradi enz.
Uit eeue kleine badplaats wordt het volgende
vermakelijke voorval aan de Tdgliche Rund
schau gemeld: Mr. Ovvell, renteuier uit Londen,
met vrouw, twee dochters en een zoon! De
rijke Engelschen! Het brandpunt der aandacht
van de kleine badplaats. De beide dochters met
de waterblauwe oogen en de stroogele haren
genieten eene algemeeue hulde. Men bewondert
haar chic, hare bizondere toiletten en ook hare
groote voeten, die zij met meer zekerheid dan
gratie bewegen. De lompheden van den zoon
worden door de schooljeugd nageaapt. De fami-
van tien weken was hun voorstel gereed en
van den kant van den Rijksdag toonde
men de grootste inschikkelijkheid en tege
moetkoming, vermits men het voorstel
onmiddellijk in de vergadering onder han
den nam, ofschoon men het tot eene vol
gende zitting had kunnen uitstellen.
Na indiening van het voorstel had
de sociaal-democratische Afgevaardigde
Kayser den moed, het voorstel »eeue uit
stekende, systematische wetgeving te noe
men, terwijl hij de tegenwoordige wetge
ving lapwerkheette. De Afgevaardigde
Yon Herliug, lid van de Centrumpartij,
antwoordde hierop, dat het gezegde van
Kayser eenigszius nader moest toegelicht
worden, opdat het volk niet den indruk
zou ontvangen, alsof men het sociaal
democratische ontwerp slechts had aan te
nemen, om eene uitstekende wetgeving te
verkrijgen.
(Slot volgt.)
Lord Salisbury heeft de opdracht tot
het vormen van een Kabinet aanvaard.
Het nieuwe Parlement komt den 5en
Augustus bijeen tot het verkiezen van een
Speaker. Na eene zitting van ongeveer 9
dagen zal het tot October uiteengaan.
Ouder de kleine pachters te Tirce, in
Noordelijk Schotland, zijn ernstige onlusten
uitgebroken, tot wier beteugeling eene ka
nonneerboot met mariniers van Plymouth
vertrokken is.
Een der laatste daden van het aftredend
Kabinet is de instelling, op voordracht
van den Minister Mundella: van eeu»offi
cieel Arbeidsbureaus, waar alle statistieke
opgaven en alle mogelijke inlichtingen
zullen worden bijeengebracht over de
schommeling van de loonen, de oorzaken
van werkstakingen, deu toestand van han
del eu nijverheid enz. Men ziet daarin een
belangrijk hulpmiddel, tot verbetering van
het lot van de 13 millioen werklieden in
het Vereenigd Koninkrijk.
Te Londen heeft men bericht ontvangen,
dat met kracht gewerkt wordt aan het in
staat van verdediging brengen van Sebas-
topol eu de andere Russische havens in de
Zwarte Zee. Door de zorgen van Ameri-
kaansche ingenieurs ziju metalen draden
gelegd op zekeren afstand van de kusten;
zij dienen om, met behulp van electrische
lie zit ann het boveneinde der tafel. Mr. Owell
spreekt zeer luid; als hij spreekt, zwijgt ieder
een en hij spreekt steeds. Hij critiseert de spij
zen, de bediening, de geheele plaats en is nooit
te vreden. Hij heeft zeer voorname gewoonten.
De kellner siddert voor hem. Aan het souper
legt hij zijne beenen op een tweeden stoel. Wan
neer hij ze op deu schoot zijner buurdame of
op de tafel wilde leggen, zou zulks hem niet
kwalijk genomen worden„quite English" zou
men zeggen. Waarschijnlijk iemand van de hooge
aristocratie incognito. Onmetelijk rijkEens
maakte Mr. Owell een verschrikkelijk lawaai aan
de table d' hóte. Men heeft zijne plaats veran
derd voor een nieuwen gast: „Lord Anytody"
staat in 't vreemdelingenboek. Mr. Owell weet
dat niet; hij raast en tiert over zijue terugzet
ting. De kellner siddert als een espeblad. Mr.
Owell hoeft beloofd hem de soepterrine naar
't hoofd te werpen. Een eenvoudig gekleed heer,
de nieuwe gast, treedt binnen. De kellner voert
hem naar zijne plaats naast den heer Owell.
Deze wordt bleek. De nieuw aangekomene kijkt
verwondeul. „Kellner 1" roept hij, „U be
veelt?" „Geef mij eene andere plaats! Ik ben
niet gewend naast mijn schoenmaker te zitten!"
Tableau. De kellner siddert niet meer
voor den heer Owell.