NIEUWE
L\
N». 1095.
Zondag 27 Maart 1887.
12de Jaargang.
Duitschland, Oostenrijk, Italië.
BUIT Ei\ L A iM l).
MARIMSM COMMIT.
A TtOTSTTf RMEWISPB IJ S
Per 3 maanden voor Haarlemt 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,
Voor het Buitenland 1,50
Afzonderlijke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
Eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St Jansstraat Haarlem.
TIEN DB A
AGITE MA IfOIT AGITATE.
PBIJS DEK ADVEKTENTIÉH
Van 16 regels.30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterlijk Dinsdag- en Vrijdag-
avond voor 6 uur ingewacht.
Uitaevers: KUPPER8& LAUREY.
Zoolang de Italiaausche Minister-crisis
hoeft geduurd, werd de verhouding tusschen
Italië en Frankrijk aan beide zijde der
Alpen druk besproken. Immers men wist,
dat in deze crisis de vraag zou beantwoord
worden, welke houding Italië zou aanne
men, nadat de vijfjarige termijn van liet
drievoudig verbond zou afgeloopen zijn,eu
dat bij de beantwoording dezer vraag de
Europeesche vrede in hooge mate zou ge
ïnteresseerd zijn. In zulke tijden van alge-
meeue spanning ontbreekt het niet aan
overdreven voorstellingen en sensatiebe-
richten, die öf geheel en al zonder motief
de wereld worden ingezonden öf slechts het
doel hebbeu eene bepaalde stemming te
weeg te brengen. In 't laatste geval mogen
zij niet als de uitdrukking van feitelijke
toestanden worden beschouwd, maar wel
als verschijnselen voor de eventueele rich
ting van de politiek in de toekomst. Dit
is b. v. het geval met de berichten, die
door Italiaansche bladen over de tegen
Frankrijk gerichte oorlogszuchtige strek
king van het drievoudig verbond werden
uitgestrooid.
Italië kan in Europa slechts de politiek
des vredes volgen en slechts eene vredes
politiek met aansluiting aan de centrale
machten. Een ander verbond zou trouwens
tot een grooten oorlog leiden eu ook Ita
lië heeft den vrede noodig. Dat er voor
den vrede in Europa een gevaar dreigt,
daarover zijn alle ervaren en onbevooroor
deelde politici het eens. Dit gevaar komt
uit Frankrijk van de partij der revanche*
ea uit Rusland van de PanslavisteD. Deze
gelijkheid van 't oorlogzuchtig karakter
heeft dan ook in den laatsten tijd de beide
Staten, die anders volstrekt niets met elkaar
gemeen hebben, ondanks alle hindernissen
tot eene toenadering gebracht, die tot onge
rustheid aanleiding gaf. Een verbond van
Italië met deze beide machten of ook slechts
met Frankrijk alleen zou aau bet onrus
tige element in Europa een militair over
wicht geven, waardoor mettertijd ongetwij
feld een oorlog zou uitbarsten. Frankrijk,
dat thans reeds belangrijk in krachten heeft
toegenomen, zou zich nog sterker wanen,
en de partij der »revauche« «ou de uitvoe
ring van hare plannen niet meer willen
verdagen; Rusland echter, in den rug vrij
geworden, zou aau de uitvoering zijner
plannen in het Oosten kunnen gevolg ge
ven. Een verbond van Italië met Frankrijk
zou natuurlijk leideu tot eene verkoeling
van de betrekkingen tusscheu Italië eu
Oostenrijk terwijl het Irreueutisine wel voor
het uoodige zou zorgen, opdat Oostenrijk cle
plannen van Rusland niet zou kunnen ver
ijdelen. Een algemeene oorlog zou dus, als
Italië een verbond sluit met Frankrijk eu
Rusland, onvermijdelijk zijn. Van dit ver-
boud moet Italië dus afzien, als het op
ernstige wijze den Europeescheu vrede wil
F E U ILL E T O A
Angelika.
19.1
(Vervolg.)
X
Hare beproeving.
„Wat heb ik vernomen? Angelika, geliefde, gij
wilt mij verlaten. Gij bemint mij niet me.r?/'
Bij deze woorden viel hij voor haar op de knieën
eu zag haar smeekend aan.
„Eberhard, of ik u bemin? Zie mijne tranen
en lees de droefheid in al mijne trekken, doch
een heilige plicht eischt dit offer van mij, en
ik ben bereid het te brengen. Meer kan ik u
niet zeggen, vergroot mijn leed niet, draag met
moed het u opgelegde kruis, vertrouw op God,
dan zal hij hel u eenmaal ten zegen doen
«trekken, „want uit de doornen des lijdens ont
spruiten de schoonste rozen der vreugde."
Na deze woorden stond zij op, boog zich tot
hem en fluisterde: „Eberhard, vaar voor eeuwig
wel." Daarna verliet zij het vertrek.
Als ware hij uit een droom ontwaakt, zoo was hot
■den Graaf te moede, toen hij opstond en naar zijne
helpeu bewaren. Maar ook voor zijn eigen
belang is het raadzaam, dat zulk een ver-
boud niet tot stand kome. Het kan niet
in zijn voordeel liggen, de centrale mach
ten van Europa vernietigd te zien en Frank
rijk in 't Westen, Rusland in't Oosten van
Europa oppermachtig te laten worden, want
als eenmaal de illusiën der Fransche en
Russische chauvinisten vervuld zijn, dan
zou immers het kleine Italië geen tegen
wicht meer zijn eu de Italianen zouden tot
hunne schade inzien, dat zij in Europa, iu
de Middellandsche Zee en iu't Oosten niet
voor zich, maar voor andereu hebben ge
arbeid.
Geheel anders is het met de zaak ge
schapen als Italië zich met de centrale
mogendheden van Europa verbindt, name
lijk met Duitschland eu dientengevolge
ook met Oostenrijk. Het Duitsche Rijk
heeft, meenen we, vooralsnog geene an
nexatie-plannen; het wil slechts behouden
en bevestigen, wat het eenmaal bezit, en
aangezien het daartoe op de eerste plaats
den vrede noodig heeft, zoo is de Duitsche
politiek hoofdzakelijk op het behoud van
den vrede gericht en voornamelijk op de
vermijding van het gevaar van een oorlog
tusscheu Duitschland en Frankrijk zoowel
als van een oorlog tusscheu Oostenrijk en
Rusland. Deze vredelievende politiek wordt
door eene toetreding van Italië niet ver
anderd, veeleer versterkt. Italië heeft in
geen geval iets te vreezee, ook dau niet
wanneer door een verbond met de centrale
machten de invloed van Duitschland in
Europa mocht toenemen. De omstandigheid
echter, dat er iu Italië een krachtige party
is, die slechts aan 't iupalmeu eu aau het
toegrijpen deukt, verder dat Graaf Robilant
over gunstiger voorwaarden onderbaudelde,
doet inderdaad vermoeden, dat men wel
aan een oorlog heeft gedacht. Daarin ligt
echter niets dreigends: 't wil ons toeschijnen,
dat de Triple alliantie niet offeusief zal te
werk gaau, maar het kan gebeuren, dat de
een of audere mogendheid, die tot haar is
toegetreden, door eene audere mogendheid
of eene coalitie van Staten wordt aange
vallen. Zijn nu iu zulk een geval de niet
aangevallen Staten der verbonden mogend
heden verplicht, hulp te bieden of moeten
zij onzijdigheid blijven? Moet Italië, Duitsch
land hulp verleeueu, wanneer dit land door
Frankrijk wordt aangevallen en moet het
zijn leger ter beschikking van Oostenrijk
stellen als deze Staat door Rusland wordt
geattaqueerd, of mag het gewapend of ouge-
wapeud onzijdig blijven? Op deze vragen kan
geen bepaald antwoord worden gegeven.
Wellicht /.al het volgende geschieden. Graaf
Robilant heeft verkregen, dat in geval een
lid van het drievoudig verhoud wordt aan
gevallen, Italië beschermend op kan treden
en de betere voorwaarden zullen wel daariu
bestaan, dat iu dit geval Italië ook de
voordeelen van eene overwinning zal ge
nieten. Door zulk eene bepaling verliest
kamer ging- Hoe spoedig was zijn geluk voor
bij; de gin sclie wereld scheen hem, ua Angelika's
afscheid, wild en woest.
Wat zou haar bewogen hebben, aldus te han-
delei,? Zij stond te hoog bij hem aangeschreven,
dau dat hij den minsten twijfel over de-gewich
tigheid der oorzaken, harer handelwijze, zou
gevoelen; in stilte koesterde hij toch nog
de hoop, dat alles eene andere wending nemen
en Angelika ongehuwd blijven zou. Denzelfden
dag nog verliet hij het kasteel, waar zijn geluk
zoo plotseling als rook verdwenen was, en waar
hij de treurigste dagen zijns leveus meende te
hebben doorgebracht.
Toon den volgenden morgen Angelika bij haar
vader verscheen, om naar zijn toestand te ver
nemen, deelde hij haar het voorstel van Lord
Clifford mede; zij omhelsde hem vurig en z> ide,
dat zij in alles, als een gehoorzaam kind, zijne
wenschen zou bevredigen.
Eeu zware last viel den Graaf van bet hart,
toen hij vernam, dat zij beieid was Lord Wil
liam Clifford hare hand te scheuken.
Bij het middageten stelde hij haar aan Lord
Clifford voor, die, verrukt over hare aanvallig
heid, haar vrieudelijk toesprak. Later vroeg hij
hare haud voor zijn zoon.
het drievoudig verbond zijn defensief ka
rakter niet; zijn vreedzaam doel wordt er
door bevestigd. Het treedt waarschuwend
op voor dien Staat, die den vrede zoude
willen verstoren en die in zulk eeu geval niet
slechts eene, maar twee of drie verbonden
mogendheden tegen zich zoude hebbeu eu
ten slotte niet eene, maar twee of drie
rekeningen zou moeten voldoeu. De zucht,
eeu oorlog te beginnen, wordt door zinke
vooruitzichten inderdaad zeer getemperd.
Voor Frankrijk, dat bet verloop der
Minister-crisis met aandacht en spanning
heeft gevolgd, is omtrent den werkelijken
stand van zaken een licht opgegaan. Het
heeft opgehouden Italië aan zijne zijde te
lokken. Het heelt ingezien, dat de Italia
nen het gebeurde in Tunis niet kunnen
vergeten. De Siècle verlangt daarom ook
dat er klare wijn wordt geschonken, dat
Italië ronduit verklare, dat het met Oosten
rijk en Duitschland zich heeft verbonden,
opdat Frankrijk zirh daarnaar kan rich
ten, zijne maatregelen kan nemen en zijn
gunstbetoon kan sparen. Ook het Journal
des Débats heeft er van afgezien den Ita
lianen raad te geven, vermits deze, zooals
het blad zelf erkent, toch niet belangeloos
kan zijn; maar, zegt dit blad, de raad
gevingen, welke van Berlijn, Londen eu
Weenen te Rome komeo, zijn nog minder
onbaatzuchtig. De Temps zegt, dat Frank
rijk geen bondgeuooten noodig heeft; het
blad weet wel, dat men iu Italië sympa
thie voor Frankrijk heeft, maar van een
verbond kau geen sprake zijn. De Repu-
blique Francaise kan niet gelooveu, dat
Italië een verdrag zal ouderteekenen, waar
door dit land kans zou hebben Fransch
grondgebied te verkrijgen. Italië zal zich
zeker niet op zulk eene wijze outeeren.
De Voltaire schrijft:
Als de Koningen vergetelijk zijn, dau heb
beu de volken toch nog een geheugen; de
Monarchen ouderteekenen verdragen, de
volken echter verscheuren ze.Niet weinig
Fransche bladen hebbeu Italië beschul
digd, dat het de diensten heeft vergeten,
welke Frankrijk voor het herstel zijner
eenheid heeft bewezen en dat het thans
plannen maakt om Frankrijk te verbrok
kelen. De Italiaausche bladen daarentegen
hebben tegen deze beschuldiging gepro
testeerd. Italië,* zeggen zij, >wil den
tegen woordigeu toestand behouden; als
Frankrijk dit ook wil, dan is den oorlog
onmogelijk.*
Frankrijk eu Rusland mogen iutus;:cheu in
de tegenwoordige omstandigheden wel over
wegen, dat de centrale mogendheden hare
voorzorgen hebben genomen voor hèt geval,
dat eeu harer wordt aangevallen. Frank
rijk vooral moet op zijne hoede zijn, nu
de uitslag der verkiezingen van den Rijks
dag in Elsas-Lotkaringeu aau het gevoel
der revanche* wederom nieuw voedsel
heeft gegeven.
Angelika aarzelde een oogenblik te antwoorden
en legde hare handen kruiselings over de horst,
daarna ze de ze: „Ik stem toe de gemalin van uwen
zoon te worden, doch ik weusch, dat ons huwelijk
eerst over een jaar zal voltrokken worden."
„Aan uw wensch zal voldaan worden, doch
tertje," sprak de Lord.
Reeds den eersten dag reisde hij af, om zijn
zoon den gunstigen uitslag mede te de.eleu. Deze
brandde van ongeduld om persoonlijk uit den
mond van Angelika te vernemen, dat, zij zijne ge
malin wilde worden. Toen hij op het kasteel kwam
ontving Angelika hem aan de zijde haars vaders ge
zeten; als teeken van toestemming legde zij hare
hand in de zijne. Hij Btak een kostbaren ring
aan haar vinger, doch toeir hij zich tot haar
hoog, om den verloviugskus op haar voorhoofd
te drukken, week zij achteruit en reikte hem
slechts de hand. Na eenige dagen toog hij heen
en gaf de verzekering, dat hij zijn bezoek meer
malen zou herhalen. Hij waande zich op het
toppunt des geluks, nu hij meende hart en hand
van Angelika te hebben verkregen.
Deze haalde weder ruimer adem, toen zij
zich met haar vader alleen bevond. Zij had
zich alle geweld aangedaan om sterk te blijven,
doch thans weende zij, en het anders zoa lustig
Iu de zitting van het Pruisische Hoe
renhuis trok het bizouder de aandacht, dat
Von Bismarck verklaarde, dat de vrede met
de Katholieke Kerk ook strekte om Duitsch-
lands uitstekende betrekkingen met het
buitenland, en inzonderheid met Oostenrijk,
nog meer te bevestigen.
De Reichsameiyer bevat eene bekend
making, waarin de Keizer zijn iunigen
dank uitspreekt voor de hooggewaardeerde
deelneming van het volk iu zijn verjaar
dag en voor de talrijke hem geschonken
blijken van liefdevolle gehechtheid.
Terwijl te Berlijn oudauks het geduchte
gedrang vau tneuscheu en eene illuminatie
zoo prachtig als daar nog nooit aanschouwd
is, geen ongeluk van eenige beteekenis is
voorgevallen, is te Breslau de zoo beroemde
Magdaleua-kerk, eeu hoog gewaardeerd
historisch monument uit de dertiende een w,
geheel afgebrand, doch zonder persoonlijke
ongelukken te veroorzaken. Het afsteken
van vuurwerk hij de illuminatie was oor
zaak van den brand.
De gemeenteraad van Berlijn heeft eene
som van 300,000 mark beschikbaar gesteld
voor het Keizer-Wilhelm's hospitaal en
heeft den jubilaris daarvan meledeeling
gedaan.
De Daily ATews verneemt uit St.
Petersburg dat de politie buitengewone
maatregelen heeft genomen ter bescher-
ming vau het keizerlijk paleis te Gatschina,
in hetwelk eeu sterk garnizoen is gelegd.
Iu d«n omtrek vau Gatschina bevindt zich
een groot aantal politieagenten eu detec
tivesdie nauwkeurig liet oog houden op
iedereu per trein aangekomeu reiziger.
Een pas verschenen Engelseh blauw
boek* geeft de volgende bizonderheden
over de bewoners van het ia de zuidelijke
Stille Zee gelegen eiland Tristau d'Acuuha.
Er leven tegenwoordig 19 gezinneu, te
zameu 97 zielen, waarvan 3 oude mauuen,
6 oude vrouwen, 11 mauuen van 20 jaar
eu daarboven, 9 knapen van 14 tot 20 jaar,
3 gehuwde vrouwen, 16 weduwen (met
groote gezinnen), 20 meisjes van 14 jaar
eu daarenboven 30 kuapen en meisjes
beneden de 14 jaren. Voor eenigeu tijd
leden de eilandbewoners een treurig ver
lies, doordat een boot met 15 mannen in
zee stak, om de bemanning vau een voor
bij varend schip aan te spreken, maar
kenterde, waarbij allen verdronken. Het
eiland werd ook door eene ratten plaag
bezocht, waardoor aau de aardappelen
groote schade werd toegebracht. De ratten
kwamen aan laud van een aan de kust
verongelukt schip. De Engelsche Regeeriug
overweegt sinds eenigeu tijd, of zij de eilan
ders naar de Kaap dan wel naar Austra
lië zal overbrengen. Inmiddels heeft zij
besloten, jaarlijks door een oorlogschip aau
het eiland een bezoek te doen brengen.
De eilanders hebben een vorm van bestuur
meisje moest ouder den last vau leed schier
bezwijken.
Slechts weinige dagen na het vertrek van
William werd zij door eene hevige ziekte aan
getast en de geneesheeren, die ijlings geroe
pen werden, verklaarden eenstemmig, dat het
gevaar, hoewel hevig iu werking, toch een gun-
sligen afloop zou hebben, bijaldien eene zorg
vuldige verpleging ook het hare bijbracht.
Thans was Brigitta op haren post; zij week
geen oogenblik van het bed der lijderes. Aldus
verliep er weder eenigen tijd eu nu verklaar
den de geneesheoren, dat eene buitenlandsche
reis, gevoegd hij «enige verstrooiing, nog het
eenige was, wat hare zwakke ledematen zou
herstellen. De goede vader liet haar de keus
over, nadat hij alle streken van het Zuidelijk
Europa iu hare natuurstreken eu bekoorlijk
heden voor haar had geschilderd. Hij zelve zon
haar vergezellenimmers, nn had hij uie'.s meer
te vroozeu.
Angelika verzocht hem, de reis geheel naar
zijn goeddunken in te richten. Haar verloofde
was aanstonds, toen hij de treurmare vernam,
naar 't kasteel gekomen en verliet het niet, dan
nadat het gevaar was geweken.
Wordt vervolgd.)
