Het hygiënische congres te Weenen
en het Centrum in Duitschland.
ming nog eenige bezitting heeft.
Handelszaken worden opgericht, liefst
naamlooze. Met een klein kapitaal richt
men eene groote zaak op. Men zorgt voor
een brillant uiterlijk. Men wint daardoor
in deze verlichte eeuw zoo gauw het ver
trouwen van het lichtgeloovige publiek.
Het houdt zoo gauw klatergoud voor echte
waar; thans meer dan ooit. Hoe grooter
de praalverlooning, hoe grooter de opsnij
derij is, hoe meer het vertrouwen stijgt.
Eindelijk moet de bom losbarsten met een
passief zoo groot, dat er nauwelijks tien
a twintig percent kan uitbetaald worden.
De oprichters en beheerders hebben intus-
schen gezorgd, dat zjj op de eene of andere
manier voor den regen onder dak waren,
en niet zij, maar de crediteuren zgn de dupes
van de historie.
De rechterlijke macht heeft geen vat op
dit soort van schurken, het fraaiste van
alles is, dat zij en de hunnen, zoo zij
nog over eenig vermogen beschikken, steeds
tot de zoogenaamde nette, fatsoenlijke lui
blijven behooren, al is het wereldkundig,
dat de heele zaak, van den beginne af, op
geen anderen grondslag rustte, dan op be
drog en knoeierij.
Dat is de tegenwoordige geest des tijas.
V. W.
Reeds lang heeft het Centrum de be
langrijke vragen over kinder- en vrouwen
arbeid, Zondagsrust en nachtelijken arbeid
besproken en daaromtrent zijne eischen
kenbaar gemaakt. En zie, wat het Centrum
verlangt voor den arbeider, ook dat vorde
ren de mannen der wetenschap op het
hygiënisch congres te Weenen.
Éven als het Centrum vordert ook het
Congres verplichtende Zondagsrust, als een
noodzakelijk vereischte volgens de gezond
heidsleer.
't Zal toch wel meer dan een louter toe
val wezen, dat hier de goddeljjke en ker
kelijke wet der Katholieken met de weten
schap in een scheepje zjjn.
Eu wat is het geval? Ofschoon de voor
schriften der wetenschap met de goddelijke
en der christelijke voorschriften overeen
stemmen, zijn er toch nog lui, die anders
gewoon zijn steeds bij de wetenschap te
zweren, welke zich met hand en tand tegen
eene wet op de Zondagsrust verzetten. Zij
smeden allerlei drogredenen samen, zij dis-
schen de bespottelijkste spitsvondigheden
op, enkel en alleen om eene wet met ver
plichtende Zondagsrust tegen te werken.
Men geeft hoog op van de liefde tot den
werkman. Men geeft zich den weidschen
titel van volksvriend. Men schreeuwt het
van alle daken: Alles voor het volk en
om het volk«, en men gunt den werkman
niet, wat een verstandige boer zijn paard
gunt, een enkelen rustdag in de week!
En het hoofdargument, waarom de anti
katholieken en auti-christenen tegen Zon
dagsrust zijn? Indien men den armen werk
man belet Zondags te werken, zal hij te
veel materiëele schade lijden.
En de Israëliet dan, die nimmer op den
sabbath of andere Israëlietische feestdagen
werkt, is hij de armere in onze maatschappij?
En Engeland, waar de Zondagsrust streng
wordt nageleefd, is dat land het armste in
Europa? En zoo veel vrome geloovigen,
die stipt aan Zondagsrust houden; zijn zij
het, die het meeste gebrek lijden?
Ieder zie in zijne eigen omgeving rond,
en hij zal ontwaren, dat de sabbathschen-
ders zich zeiven benadeelen. Wat toch is
het gevolg van het gebrek aan de noodige
Zondagsrust? Dat de lichaamskrachten, ook
van den slerksten man vroegtijdig onder
mijnd zijn. V. W.
GEMENGDE BERICHTEN
Te Frankfort a/M zal van 10 tot 13
Mei a. a. eene Internationale Tentoonstelling van
honden worden gehouden.
Uit een Geldersch stadje wordt
het volgende als werkelijk gebeurd gemeld: Een
onderwijzer aan school no. 1 had in zijne klas
verscheidene leerlingen, die erg veel praatten, en hij
wilde daaraan een einde maken. Hij zette een
juffertje voor de klas en ging zelf in de bank
zitten, doch die wisseling gelukte niet. Met een
jongeheertje van p. m. 11 jaar ging dat beter.
Meester had gezegd, dan kun je doen net als
ik, dan ben jij baas. Al spoedig commandeerde
de snuiter: „Jongelui, je kunt allemaal naar huis
gaan!"
Gelukkig zijn de kinderen nog in school ge
houden tot 4 uur. Meester zal echter zulke
plaatsvervangers wel niet meer aanstellen.
De politie te Weenen heelt eene
geheime speelbank ontdekt, en daar drie Russen
en een Etansclunan, allen adellijke heeren, als
mede eene dame, in hechtenis genomen. Een der
gevangenen moet de zoon van een Russischen
Minister zijn.
'tWas gedurende de laatste re
genachtige dagen. Boer Jan had zijn os inge
spannen en niettegenstaande zware regenbuien,
met sneeuw en hagel vermengd, elkander zonder
tusschenpoozen afwisselden, trok hij met os en
kar het veld in. Weldra had de arme man geen
draad droog meer aan het lijf. De platte, lakensche
pet hing hem als een schoteldoek over de ooren
terwijl het water uit wambuis en broek, in de
groote klompen opgevangen, bij eiken stap uit
deze houten voetbekleeders gudste. Zoo komt de
sukkelaar met de ledige kar thuis en op 't punt
deze weder met mest te vullen, komt mue-
der de vrouw, door het hoesten van haar we
derhelft gewaarschuwd, te voorschijn geloopen:
„Wel potdorie, Jan, wat zijt ge toch lang weg
gebleven. 't Is veel te erg voor't arme beest.
Span toch den os uit; ik zal voor warme sop
zorgen en de wollen deken van 't bed halen om
die over het natte dier te hangen. De os moest
eens een kou vatten!" Zoo gezegd, zoo gedaan.
„En daar 't nu toch blijft regenen," sprak de
vrouw, toen ze aan haar trekdier ai hare zorgen
gewijd had, „zullen wij den os vandaag maar
op stal laten. Gij kunt wel naar den akker gaan,
Jan. Neem den riek mede om den mest te bre
ken, want het zal wellicht den ganschen dag
regenen.//
In het Burgerweeshuis te Am
sterdam wordt Dinsdag 8 dezer een der weezen
een feest bereid. Daatje Pruimers herdenkt als
dan haar lOOsten geboortedag, waarvan zij meer
dan 90 jaren in deze inrichting van liefdadig
heid doorbracht. Onder de geschenken, die haar
worden gedaan, behooren honderd uitmuntend
gelijkende portretten, waarvan o. a. alle weezen
er een als gedachtenis van de 100-jarige ont
vangen,
De officieren, gedetacheerd ge
weest bij de rijschool te Amersfoort, lieten dezer
dagen, toen zij de gemeente verlieten, bij monde
van den omroeper een hartelijk vaarwel toeroepen
aan Amersfcorts geachte ingezetenen.
Deze vreemde wijze van afscheid nemen wordt
toegeschreven aan de herinnering aan een twist
van enkele dier officieren tijdens eene kermisuit-
voering in Amicitia met den heer C., die hun
verzocht zich bedaard te houden, waarop een
tweetal met scheldwoorden en bedreigingen ant
woordden, welk bescheid weder oorzaak was, dat
de officieren door de burgers werden uitgefloten.
De heer C. moet zich te dezer zake bij den gar
nizoenscommandant beklaagd hebben, en thans
heeft eene informatie plaats, in het bizonder tegen
de twee luitenants.
De heer Ferdinand De Lesseps
heeft in de Academie van Wetenschappen mede
gedeeld, dat hij gelooft de verzekering te kunnen
geven, dat in de maand Ftbruari 1890 het Pa
nama-kanaal, al heelt het dan nog niet de nor
male breedte en diepte bereikt, dagelijks twintig
schepen zal kunnen doorlaten, en dat verkeer
zou jaarlijks reeds eene aanzienlijke som afwerpen,
90 a 100 millioen fr.
STEDELIJK NIEUWS.
Haarlem, 5 Nov. Dezer dagen werd
in een boscbje in de duinen alhier, een
lijk gevonden. Aan de »Amst. Ct. wordt
daaromtrent geschreven:
Reeds meer dan een tiental Haarlem
mers zgn als de persoon in quaestie aan
gewezen, maar allen loopen nog zoo ge
zond als visschen rond en zullen, naar een
volksbegrip, zeker nu nog zeer lang leven.
Uit de omstandigheid, dat de gevondene een
zelfmoord gepleegd heeft, midden in een
bosch, niet andere dan nieuwe kleederen
aanhad, en dus bljjkbaar noch gevonden,
noch herkend wenschte te worden, is nog
eene andere onderstelling afgeleid, nl. deze,
dat het niet meer of minder dan de ge
vluchte Graaf D'Andlau zou zijn, die zich
hier van kant heeft gemaakt. Zelfs wordt
er bijgevoegd, dat dadelijk naar Parijs is ge-
telegrapheerd, om of een portret over te zen
den, of een persoon te sturen, die met den
Graaf bekend was om zoodoende zekerheid
te krijgen.
Naar wij vernemen, zal eerstdaags
aan de nagedachtenis van den Heer A. De
Waal Malefijt, hulde worden gebracht door
het oprichten van een eenvoudig gedenk-
teeken op zijne laatste rustplaats door de
zorg van eenige vereerders eu vrienden
van den overledene, de daartoe van de fa
milie verlof gevraagd en verkregen hebben.
De levering der haver voor de Haar-
lemsche Tamway- en de Bloemendaalsche
Omnibus-Maatschappij is aan de laagste
inschrijvers, de Heeren Van Dort Cie.
gegund, voor f650 de 100 kilo netto.
