NIEUWE
No 1215.
Vrijdag 9 Maart 1888
13de Jaargang.
Frankrijk, ilusland en Europa.
iï U I '1' E A L A M I).
II.
(Slot).
Een warwinkel.
Wordt vervolgd
RLMSCHÏC0IRA1ÏT.
ABONNEMÏÏNTSPBIJB
Per 3 maanden roor Haarlemt 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland tr. p. p. 1,10
Voor het Buitenland >1,80
Afzonderlijke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
BüKEAU: St. Janstraat Haarlem.
AO-ITE MA HON AOITATE.
PBIJS DES ADVEBTENTIÉN
Van 16 regels,30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag
en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KUPPEES t LAURET.
Het vijfde en laatste hoofdstuk van het
artikel, waarvan wij in ons vorig nummer
gewiiagden, behandelt de politieke gevolgen
van eene alliantie tusschen Rusland ei.
Frankrijk. De genoemde schrijver zegt, dat
een verbond tusschen die twee machten
croote gevaren mot zich zoude medebrengen.
Het zou Frankrijk berooven van het over
schot der sympa hieën, welke het DOg in
Europa bezit en zou het drievoudig ver
bond versterken, welks doel of voorwendsel
is, een tegenwicht voor de Franscli-Rus-
sische alliantie to vormen. Anderzijds is
ile internationale positie van Frankrijk en
Rusland niet dezelfde. Ook in diplomatiek
opzicht is alle voordeel aan den kant van
Rusland, alle nadeel aan de zijde vau
Frankrijk. Reeds het vooruitzicht op een
verbond met Frankrijk maak' Rusland ster
ker; het is een schrikbeeld waarvau de
Russische politiek zich kan bedienen, zonder
genoodzaakt te zijn zich tot iets te ver
plichten. Om zich de voordeelen van zulk
een verbond te verzekeren, behoeft Rusland
zich de handen niet te binden. Men zegt
zelfs in St. Petersburg, dat op den dag,
waarop het den Czaar behaagt aan Duitsch-
laud dan oorlog te verklaren, de Chassepot-
of Lebel-geweren van zelf losbranden. Men
vleit zich daar, dat Yon Bismarck en
Moltke door de annexatie van Mets en
Straatsburg van het Franscbe leger een
vleugel van bet Russische hebben gemaakt.
Het tegenovergestelde is echter niet het
geval, en dat is het juist, wat de inferio
riteit van Frankrijk uitmaakt. Om een
beeldspraak van Prim You Bismarck te
bezigen: de Franscben kunnen niet zeggen,
dat Rusland eene kaart in hun spel is,
maar de Russen kunnen wel verklaren, dat
Frankrijk in hun spel eene kaart is, die
zjj naar willekeur kunnen uitspelen.
In tegenstelling met Frankrijk is Rus
land voorts tot het laatste oogeublik in
staat van politiek te veranderen. Rusland
heeft combinaties en alliantiën in voorraad.
Zoo lang de ooi log niet werkelijk is uit
gebroken, is er niets verloren tnsscheu fet.
Petersburg en Berlijn. Een brief, een be
zoek, eene ontmoeting is genoeg om tus
schen beide Regeeringeu weder eeue toe
nadering te doen ontstaan. Niets staat
Rusland in den weg, tot Duitschland of
tot het drie-Keizerverbond terug te keeren,
als het zijn voordeel heelt getrokken van
het spook der Fransche alliantie. De Czaar
is alt jjd zeker door zjjne collega's aan de Spree
en aan den Douau goed te worden ontvangen.
De conclusie dus is: dat er tusschen Rusland
en Frankrijk geeue gelijkheid bestaat. Rus
land behoudt zijne vrijhei I, Frankrijk moet
haar opofferen. Terwijl Rusland verschillende
f E UIL L E T O N.
4)
Vervolg
Met wi^H hen je aan 't praten, vrouw, vroeg
de heer Stin, die juist binnenkwam terwijl zijne
vrouw met ingespannen aandacht het antwoord
van haar gema.al door de telephoon verwach
tende, zich hoorde toeschreeuwen wat dokter Vos
voor zijne onbekende Marianne had bestemd.
Met jou, dacht ik.
Met mij? En wat heb ik je geantwoord?
Loop naar den drommel!
De scherven der kopjes waren weer opgeruimd,
de onverwachte tehuiskomst van haar «heer// had
haar verbluft, verrast, en daarom ontwapend en
toen haar blik vroeg: Willen we 't vergeten?
■wees mijnheer beslist met de hand: We praten
niet meer over het donderwolkje.
Doch dat zou de drommel, hernam einde
lijk mijnheer Stin, wie is die onbeschofte, die
jou zoo iets durft toevoegen, ik zal dien vent
dat eens voor goed afleeren.
En hij gaf het sein.
Camille schrikte op, Wat wülen ze nu
uitwegen te zijner beschikking heelt, zou
Frankrijk eiken uitweg afsluiten en blin
delings een slop inhollen, waar het ten
slotte geheel en al geïsoleerd zou moeten
staan. Zelfs het plechtigste verdrag zou
zulk eene ongelijkheid niet opheffen; als
overwinnaar of als overwonnene heeft de
Czaar andere vredeusmiddeleu dan de Fran
sche republiek. Tusschen Keizers gaan de
onderhandelingen gemakkelijk. Als de beide
geallieerden het onderspit moeten delven,
zouden hunne vijanden den eenen geallieerde
met meer hardheid kunnen behandelen dan
den andereu. Een ongelukkige oorlog kau
zeer goed met de verzoening der drie Keizers
en met een nieuw verbond tegen de re
volutie eindigen.
Ziedaar de toestand, die groote voorzich
tigheid eischt. Hebben daarom Frankrijk
en Rusland er geen belang bij elkander te
helpen? Zeker, tegenover het drievoudig
verbond is zelfs hunne toenadering zeer na
tuurlijk. Maar elk verdrag tusschen Parys
en St. Petersburg moet den vrede tot doel
hebben, niet den oorlog. Voor beide landen
is de vrede allernoodzakelijkst. In Frankrjjk,
er valt niet aan te twijfelen, is de over-
groote meerderheid van het volk vredelievend
gezind. Zoowel de anarchisten als de roya
listen schreven den vrede op hun verkiezings-
program.Opportunisten en radicaleu moesten
op tweeërlei gronden den vrede bewaren;
op de eerste plaats als Franscben, op de
tweede als republikeinen. Als Franscben
heseffen zij, dat de eerstkomende oorlog
het einde van Frankrijke grootheid kau zijn,
als republikeinen weten zij, dat de naaste
krijg, gelukkig of ongelukkig, een einde
aan de republiek zal maken of, 'tgeeu voor
hen even grievend zou wezen, de dood van
de republikeiuscbe partij zal zijn.
Maar ook Rusland heelt den vrede noodig.
In een oorlog zou het niet alleen de ver
overingen van Alexander I en Catbarina II,
maar ook zijne materiëele en geestelijke
ontwikkeling op 't spel zetten. Dit laatste
weegt niet zeer zwaar. Vermits Rusland
arm is en veel schulden heeft, kau het eene
tamelijke mate ellende verdragen, die be
schaafde lauden niet zouden doorstaan. Maar
alhoewel de Rus heel wat kan verdragen,
zou men toch niet kunnen weten, of niet
een groote oorlog de natie tot morren bracht
en zou het niet onmogelijk zijn, dat de
nihilistische hartstochten in zekere klassen
wederom in hooge mate zouden opgewekt
worden.
Het artikel eindigt met deze woorden:
Waarom zou Europa ten strijde trekken?
Als het drievoudig verbond werkelijk, zooals
Prins Von Bismarck den keeren Tisza en
Crispi heeft verzekerd, eene vmlesalbantie
is, dan is de vrede verzekerd, want hjj
wordt aan den eenen kant gesteund door
het drievoudig verbond, aan de andere zjjde
door Frankrijk en Rusland. Eu wanneer
weer? Wil dat mensch dan iedereen goeden nacht
zeggen? Met wien? vroeg hij wrevelig.
Hetzelfde nommer.
Geven ze elkander raadseltjes op zei de
telephonist en herstelde de pas afgebroken ver
binding.
Dokter Yos ontstelde een weinig, toen hjj dat
akelige machine zich weer hoorde melden.
Was die malle Reuvig dan van plan hem van
avond volstrekt niet met rust te laten; het speet
hem erg, door zoo'n band aan zulke lastige
patiënten verbonden te zijn. «Wat zou hij nu wel
weer te vertellen hebben."
En de dokter gaf in spanning het sein, dat
hij luisterde.
Loop jij zelf naar den drommel, dat 's voor
jou, rrrrrakkert! klonk het op eens, met een
forsche mannenstem langs den draad.
Nu was het de stem van een man, neen hij
had zich straks zeker bedrogen, dat eene vrouw-
tot hem sprak. l)e ongelukkige! hij is stellig
gek geworden, gek gesuft; ik dacht het wel.
Zijn arme oom 'k zal dezen dadelijk een
onderhond verzoeken.
Hij vroeg afsluiting met het tegenwoordige
nommer, hetwelk hij niets meer te zeggen had,
doch aansluiting met No 33 der ljjst, dat het
eigendom was van den oom van den ongel uk-
kigeu hypochondrist.
zulk een vrede nog' twijfelachtig schijnt,
dan is hij, helaas! in allen gevalle de eeuige,
die het nieuwe Europa sinds langen tijd
heeft genoten.
De thans verschenen collectieve verklaring
van de bjj den Duitschen Kroonprins aan
wezige artsen hangt blijkbaar samen met
den uitslag vau het door Professor Wal-
deyer ondernomen microscopisch onderzoek.
Het schijnt dat thans ook Mackenzie zich
tot de bekende diagnose (die van kanker)
beeft laten bekeereu. Zijne taak blijft het
tliaus, den lijder, met gebruikmaking van
de nu ingetredeue tijdelijk gunstige periode,
iu zóóver krachten te doeu verzamelen,
dat hij in staat zij zoo spoedig mogelijk
naar Potsdam terug te keeren. De stem
ming te Berlijn is zeer ernstig.
De Rijksdag heeft bij eerste en tweede
lezing de overeenkomst betreffende het te
gengaan van verkoop van sterken drank
door de visschers op de Noordzee aange
nomen.
De ziekte waaraan de tegenwoordige
Republiek ljjdende is, zegt Le Figarois
wel bekend bet is hare begroot.iug, een
kanker, die haar langzamerhand verscheurt.
En geheel als te San Remo gelukt het den
geleerdste» dokters niet de beslissende ope
ratie te doeu. Doch daar ten minste doet
men wat men kau om te genezen. Maar
hier!.... Hier kent de verkwisting geen
paal of perk. Men vindt haar in alle hoe
keu. La Patne heeft de ofEeiëele lijsten,
door het Ministerie van Financiën uitge
geven, bestudeerd en zie hier wat dit blad
heeft ontdekt.
In 1871 werden burgerlijke pensioenen
aan 45 000 ambtenaren ten bedrage van 30
millioen per jaar uitbetaald. Iu 1886 is
het aantal burgerlijke pensioenen tot
80 000 gestegen en de uitbetaling tot 59
millioen (het juiste cijfer is 58 762 000 frs.)
Generaal Boulanger heeft aan den Mi
nister van oorlog een brief geschreven on
der dagteekening van 4 dezer, waarin hij
zfgt, dat dringende stappen bij hem gedaan
zijn met betrekking tot de verkiezingen in
deze maand te houden. Zjju uitdrukkelijk
verlangen is echter, met het oog op de be
trekking, die hij vervult, en in het bizonder
met het oog op den tjjd dien wij beleven,
zich uitsluitend aan zijne militaire plichten
te wijden, en om dus een einde te maken
aan de manifestatiën, die ten aanzien van
zijn persoon aan den dag gelegd zjju en
die schjjneu herhaald te zullen worden, «er-
zoekt hij den Minister dezen brief openbaar
te maken, of hem vergunning te geven een
brief te schrjjveu en ter algemeene kennis
te brengen, waarin hij zijne vrienden ver
zoekt geen steromen op hem uit te brengen,
aangezien hij deze niet kan aannemen.
Wel allemachtig, dat nommer belooft een
klant te worden, nu weer aansluiting met 33,
lveeft dat volk dan geen medelijden met
een arm telephonist. 33, waar is 33? Wat zijn
die cijfers geducht lang. 33 Ja, ik voel het,
het Emilliontje doet me geen goed. 3333,
ha! hier heb je 't
En Camille maakte No 903 vast aan No 333.
Advocaat Creveaux, of liever zjjne vrouw, had
eenige dagen te voren het ongeluk gehad eene
diamanten parure te verliezen van bijna 600
gulden waarde. Annoncen in de dagbladen, het
uitroepen door stadsomroepers, brieven aan ver
schillende juwelierswaarin het kleinood nauw
keurig gesignaleerd werd, niets had mogen baten
en men gaf reeds de hoop op, toen mevrouw
Creveaux op dien avond alleen zijnde, eensklaps
hevig schrikte, daar de telephoon, die maar zel
den dienst deed, een onbarmhartig geluid in
haar donkeren hoek maakte. IJlings liep zjj naar
haar man, die in de buurt een praatje maakte
daar z(j naar dat gevaarte geen hand dorst uit
steken eigenlijk omdat zij geen kennis had
om het toestel behoorlijk in werking te brengen.
De advocaat het gepersonifiëerde No 333
die dadelijk present was, seinde, dat hij aan
dachtig luisterde en de telephoon sprak;
Iu de Fransche Kamer is onlangs een
rapport uitgebracht betreffende het 9teeds
toeueinend aantal vreemdelingen die naar
Frankrijk komen, waar zij vrij kunnen ver
toeven, zonder verlof tot verbljjf of eenige
andere papieren noodig te hebben, waar
door het hun gemakkelijk valt hun waren
naam te verbergeu en daardoor, iu geval
vau nood, aan de nasporingeu der politie
te ontsnappen.
In 1866 waren er op 37,312,028 Fran-
schen, 635,495 vreemdelingen (1.67 pCt.);
in 1886 op de 37,103,789 Frauschen,
1,115,214 vreemdelingen (3 pCt.) Onge
lukkig behooren die vreemde gasten niet
immer tot de nijversten of ook maar ou-
schadelijksten. Een tiende gedeelte vau het
aantal misdrijven werd door vreemdelingen
bedreveu, en van de 1000 vreemdelingen,
hier gevestigd, worden er per jaar 20 ver
oordeeld, terwijl de verhouding voor de
Fransche bevolking is vau 5 op de 1000
of viermaal minder.
De rapporteur wenscht daarom hier een
maatregel ingevoerd te zieu, ongeveer zoo
als door onze Regeering op de in Neder
land verblijfhoudende vreemdelingen wordt
toegepast.
Uit Constantinopel komt de belang-
rjjke tijding-, dat in den eergisteren gehouden
Ministerraad besloten is tot inwilliging
van Rusland's bekende vorderingen betref
fende Bulgarije. Met zeldzamen spoed is
daarop de bevestiging van dit besluit door
eene Irade des Sultans onmiddellijk gevolgd,
en terstond daarop is aan den President
van den Bulgaarscheu Ministerraad, den
Heer Stambouloff, namens de Porte te ken
nen gegeven, dat de positie, welke Prins
Ferdinand van Saksen-Coburg als Vorst
van Bulgarije inneemt, door haar als on
wettig wordt beschouwd. Eene uitnoodi-
ging om zich te verwijderen, schijnt het
schrijven niet in te houden.
Men schijnt evenwel nog aan de moge-
ljjkheid te gelooveu, dat Ferdinand zich
door deze aanmaning zal laten bewegen
om heen te gaan. Indirect blijkt dit uit
eene mededeeling vau Tlie Times uitWee-
neu, inhoudeude, dat Oosteniijk, Italië en
Engeland ingelicht zijn omtrent de maat
regelen, welke Rusland ten opzichte van
Bulgarije zal nemeu na de verwijdering
van Ferdinand.
Mag men de door een Parijsch dagblad
ontvangen inlichtingen echter gelooveu, dan
heeft Vorst Ferdinand daarop volstrekt geen
plan. Zelfs wordt aan Stambouloff het voor
nemen toegeschreven hij zou reeds met
een manifest aan het Bulgaarsche volk"
in dien geest bezig zjjn Bulgarije tot
een onafhankelijk koninkrijk te verklaren,
met Ferdinand als eersten Koning. Voorts
wordt bevestigd, dat de garnizoenen der
Douau- en zee-havens zjjn verdubbeld.
Middelerwjjl zou, naar een ander Parjjsch
Kom straks in café Suisse, belangrijke me
dedeeling.
Eerst begreep men de zaak niet, doek mevrouw
de dames zijn spitsvondig had direct ge
dachte op de verloren parure.
Daar heb je 't zei de advocaat, zijne vrouw
tevreden toeknikkende, en hij telephoneerde
terug:
Wacht mij daar, ik zal komen.
Nu hij toch eenmaal aan de telephoon stond
kon hij even goed neef Darnus met de zaak in
kennis stellen.
Hij had naraeljjk met neef Darnus gewed,
dat de parure nooit zou terechtkomen, deze
daarentegen van wel; vandaar dat de verliezer
een avondje oesters moest geven en in zijn cham
pagne-kelder duikelen.
H(j vroeg verbinding met No 338,'t nommer
van neef Darnus.
Wordt dat volk nu dol, bromde Camille,
doch wat er aan te doen: ze maar weêr verbin
den en hij verbond den advocaat aan No
339. De stoppen staan ook zoo dicht bij elkan-
der! r,
De samenspraak wa« zoo geëindigd en Camille
wierp zich uitgeput door zulk een arbeid op zijne
drie stoelen neer.
