N I E U WE No. 1235. Vrijdag 27 April 1888. 13de Jaargang. Een teeken des tijds. BU1TENLAN D. De dochter van den Rector. mown. ABONNEMENTSPB IJS Per 3 maanden voor Haarlemt 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland tr. p. p. 1,10 Voor het Buitenland 1,80 A.fz ïuderljjke Nummers0,06 Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Janstraat Haarlem. jgViAimirsn AGITE MA NON AGITATE. PBIJS DEB ADVEBTENTIÉN Van 16 regels .30 Cents. Elke regel meer 5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers: KÜPPERS J-AUREI. Het zeer groote en schrikwekkende aan tal zelfmoorden, dat op ontzettende wijze in onzen tijd toeneemt, geeft ons aanleiding onze bizondere aandacht op dit verschijn sel te vestigen en wij meeuen goed te han delen, wanneer wij de afgrijselijke misdaad van den zelfmoord eens beschouwen in ver band met de leer der Katholieke Kerk. Op deze wijze hopen wij het belangrijke on derwerp iu elke richting te behandelen, en door onze beschouwingen te protesteeren tegen de hoogst ergerlijke uitspraken, welke het moderne heidendom in zake den zelf moord zich vermeet meer en meer wereld kundig te maken. »Uit alle deelen der wereld,zoo schreef onlangs eene volkscourant, welke te Balti more verschijnt, voutvaugeu wij dezelfde berichten, welke wij ook in onze onmid dellijke nabijheid tot ons leedwezen moeten vernemen. Het verlies vau geld, valsche begrippen omtrent eer, vrees voor schande en°straf maar ook niet zelden de meest onbeduideude gebeurtenissen zijn oorzaak, dat zoo vele lieden de hand aan t eigen leven slaan, 'tls alsof alle klassen en stan den der maatschappij met blindheid^ zijn geslagen. Elke dag toch hooren wij zoo hier als elders van de afschuwlijkste zelf moorden zoowel door jongelieden als door ouderen van dagen gepleegd. Evenals het Noord-Amerikaansche blad klaagt ook de goedgezinde, christelijke pers in alle landen van de oude wereld. Nog maar eeuige dagen geleden verkon digden Genueesche uieuwsbladeu, dat in de eerste drie maanden van dit jaar niet min der dan 49, zegge negen en veertig personen te Montecarlo zelfmoord hebben gepleegd, in wanhoop over verliezen, welke zij aan de speeltafel leden. Men beweert, dat wat deze berichten be treft, met een goed doel wel eens wat wordt overdreven en de juistheid dezer opgaaf is moeilijk te controleeren. Maar wanneer slechts een vierde waar is, mag het al erg genoeg heeten. Het bericht, dat iu de bui- tenlandsche pers circuleerde, werd trouwens niet tegengesproken. De toeneming van den waanzin en de vermeerdering van het aantal zelfmoorden in onzen tijd, is een bewijs van het zede lijk verderf, dat alom heerscht in de moderne maatschappij. Dat treurig verschijnsel geeft dan ook aanleiding de machthebbers dezer aarde aan hunne plichten te herinneren; die vermaningen moeten echter ook het oor van iederen mensch bereiken. Terwyl wij alzoo onzen blik vestigen op de outzettende teekenen des tijds, weten we inderdaad niet, wat onze veroordeeling het meest verdient: is 't het toenemende aan tal van den zelfmoord, die als eene epi demische ziekte woedt, of is het de on verschilligheid der publieke opinie, waar mede zulke verschijnselen gewoonlijk wor den aanschouwd en beoordeeld? FEUILLETON. 14) '{Vervolg en slot). En in dienzelfden tijd was Zuster Marie, die heldin, die heilige, die vrijwillig en met vreugde hare kroon als markiezin aan de voeten der armen van Jezus Christus had gelegd, was Zus ter Marie bezig om met woorden des gebeds en der vertroosting den doodstrijd te verzachten van Timotbeus Dale en hield zij den stervende in hare armen, hem wijzende op het kruis. En zij, Grace, die denzelfden leeftijd had als zij en meerdere lichaamskracht, die, zoo niet in vroom heid, dan toch in opvoeding haars gelijke was, zij schreide om een bal dat zij moest missen, om een japon, die niet bij tijds kwam. Wat eene ver blinding en schaamte! wat eene zwakheid en ellende Niemand wist hoever Grace gedurende dezen merkwaardigen nacht haar zelfonderzoek, haar berouw en hare plannen voor de toekomst De moraal van onzen tijd is ten opzichte der beoordeeling van den zelfmoord eene andere geworden; niet in de leerboeken van onze moralisten, want de grondstellingen en beginselen, welke de moraal leert, zijn onveranderlijk en eeuwig, als God zelf. Maar de publieke opinie is ten kwade veranderd en werkt daardoor in de hoogste mate de misdaad van den zelfmoord zeer in de hand. Het is, God betere het! thans reeds zoo ver gekomen, dat men den zelfmoord ge oorloofd verklaart. Men huiverl iuderdaad, wanneer men zulk eene moraal in 't openbaar b. v. van de hoogste officiëele leerstoelen der geneeskunde in Frankrijk hoort verkondigen en zelfs aanprijzen. Nog niet lang geleden toch, kon men in den Univers het volgende lezen: In de laatste dageu behandelde de chef der groote kliniek in het gasthuis voor de stu denten, op eene openbare les, eene ziekte, welke onder den naam van nierkanker is bekend. Nadat de hoogleeraar de ongenees- baarkeid der ziekte en hare vreeselijke smarten had verklaard, voegde hij daarbij: Ouder deze omstandigheden wordt het leven onverdraaglijk en men kan het einde slechts wenschelijk vinden. Wij, als geneesheereu kunnen niet medewerken om het leven te verkorten (hoe voorzichtig!); zulks is niet onze zaak. Maar de zieke; dat is iets anders. Eu wat ook de liturgie (sic!) ervan moge zeggen, ik beweer, dat hij recht heeft, zich te dooden!« En verder, wordt niet onze H. Kerk ge laakt wanneer zij verbiedt dat aan een zelfmoordenaar de laatste eerder christe lijke begrafenis wordt geweigerd? En zeggen ons die gevoelens der menscbeu, het oor deel der ongeloovige pers niet hoe droevig het met de opinie omtrent den zelfmoord is gesteld? Of wij dan totaal ongevoelig zijn voor het treurige lot van den zelfmoordenaar? Geenszins. Een christelijk hart heeft mede lijden met hem. Maar ook de grootste deel neming zal ons nu en nimmer afhouden het scherpste oordeel uit te spreken, niet over den zelfmoordenaar, maar wel over den zelfmoord, de onzalige daad van hem, die de haud aan 't eigen leven slaat; te allen tijde zullen wij opkomen tegen de openbare meeniug van onzen tijd, die ten opzichte van de daad van den zelfmoord ziekelijk en verfoeilijk is. En dat is geen sophistische woordvitterij, neen, dat is eene waarheid, die te bewijzen is zoowel door het verstand als door het geloof. De zelfmoord is iets onnatuurlijks. Elk levend wezen heeft zijn leven lief en vreest den dood. Dat is een feit, eene dagelijksche ondervinding, die alleen door waanzinnigen kan geloochend worden. De liefde voor het leven en de angst het te verliezen heeft de Schepper bij elk levend wezen van het nietigste insect tot den Koning der schep ping, den mensch ingeschapen. Het zede- looze dier siddert, wanneer het den oogen- voortzette. Dat onderzoek werd wellicht door God geleid en die klachten en dat berouw door Hem gehoord. Miss Holmedale ging dien nacht zeer laat naar bed en sliep zeer weinig. Een onbestemde doch aangename droom bracht in dien nacht de beelden van Zuster Marie en Martha voor haar geest, zwevende boven de bos- schen en de velden, gedragen door de vleugelen van Engelen, die opstegen naar den Hemel. Bij de eerste stralen der bleeke herfstzon werd zij plotseling wakker. Het geluid der bescheiden voetstappen van de twee Zusterkens werd aan stonds in het nabijgelegen vertrek vernomen. Grace stond haastig op, zorgde dat het ontbijt spoedig gereed was en liet haar pony-wagentje inspannen. Zij plaatsten zich met haar drieën om de welvoorziene tafel. De twee nederige vrouwen overstelpten haar met dankbetuigingen maar Grace kon nauwelijks antwoorden, haar oogen waren met tranen gevuld. Eindelijk kwam het rijtuig voor. Het jonge meisje kon hare tranen niet langer inhouden, zij stond op en drukte hare nieuwe vriendinnen met warmte de handen. Ik zal u zeker niet dikwijls terugzien, zeide zjj, tenzij gij mij soms in uw huis te Balton-Field blik van zijne vernietiging vermoedt. De worm kromt zich in het stof en de slang spuwt haar vergift uit, als de doodaan- brengende voet des menschen haar ver trappen wil. En hoe klampt de stervende zich aan een stroolialm vast, waaraan hij boven den afgrond hangt, die hem in het rijk des doods zal voerenZelfs in het laatste oogenblik heeft hy nog de hoop des levens en hij vertrouwt de woorden niet van zijne beste vrienden, wanneer zij hem zijn naderend einde verkondigen. Voor een ieder is de gedachte vreeselijk, plotse- als eene plant uit den grond, waarin hij met duizenden wortelen was bevestigd, te worden uitgerukt om in een vreemd, on bekend land te worden overgebracht. Daarom beschouwen wjj ook den dood als de grootste ramp, als de bitterste straf, welke de Almachtige wegens de eerste zoude over ons heeft uitgesproken. Wat doen nu echter de zelfmoordenaars? Zy verloochenen het natuurlijk gevoel des harten. Zij rukken zich met geweld uit deze wereld om zich in den duisteren afgrond van het graf te storten. Wie wil en kan zulk een onzalige en onnatuurlijke daad begrijpen? Ja, als de zieke en de door ouderdom verzwakte grijs aard het uur zijner ontbinding rustig af wacht, omdat hem dat van zijne smarten en ellende verlost en hij na zwareu arbeid rust zal krijgen, dan begrijpen wij het ver langen naar den dood; hij toch is de over gang tot een beter leven, tot eene eeuwig heid zonder smart of lijden. Wij kunnen ook begrijpen, dat er vrome zielen zijn, die niets vuriger wenschen, aan van de be proevingen, gevaren en zouden op deze aarde verlost te worden en die verlangen zoo spoedig mogelijk bij den Heiland te zijn. Maar de ontzettende stap van een zelf moordenaar, die een friscb, jong leven ver nietigt wie zal hem begrijpen! Hy pleegt eene onnatuurlijk daad. De met gezond verstand begaafde mensch wendt zich met afschuw van zulk eene handeling af. Wat het redelooze dier niet doet, dat volvoert de met rede begaafde mensch. {Wordt vervolgd.) De Koningin van Engeland is eergisteren te Berlijn aangekomen. Bij hare komst werd zij door het aanwezige publiek met hoffe lijkheid ontvangen. Alle mededeelingen om trent voorgenomen anti-Engelsche betoo- giugen waren ijdel gesnap. Bladen van alle richtingen bevatten sympathieke hoofdar tikelen. Doch vooral wordt er nadruk op gelegd, dat het bezoek der Koningin te Berlijn geenerlei politieke beteekeuis hoeft, hoewel zij reeds den Rijkskanselier by zich heeft ontvangen. Het zijn wel zeer smartelijke omstan digheden, waaronder de moeder van Duitsch- lands Keizerin Berlijn bezoekthet zal waarschijnlijk wel de laatste keer zijn, dat wilt ontvangen. Maar, intusschen bidt voor mij ik heet Grace en ik heb u lief. Een mooie naam, kindlief! de naam van een kind Gods, van een volgzaam en dierbaar kind, zeide Zuster Martha, terwijl zij met moederlijke teederheid het kleine bevende handje in de hare drukte: Grace! wij zullen u nooit vergeten. God be hoede en verlichte ul zeide Zuster Marie, hare andere hand vertrouwelijk in de hare leggende. Grace bleef een tijdlang haar droevig nastaren. Met haar blik volgde zij het rijtuig, over den met sneeuw bedekten weg, dat die Zusterkens der armen steeds meer aan haar oog onttrok en die de vreemde gasten, van wier bijzijn zij maar zoo kort had genoten, terugvoerde naar haar huis, dat heiligdom harer gebeden en barer liefdewerken van eiken dag. Zeker, het doel harer reis was wel een nederig dak, maar de bestemming van haar leven was zoo hoog, zoo verheven! Toch gevoelde Grace, dat zy ook in het kortstondig verbljjf bij haar een duurzamen zegen hadden achtergelaten, want zij gevoelde in haar hart de kiem der begeerte om haar na te volgen in zulk eene edele levenstaak. Koningin Victoria haren kranken schoou- zoou ziet. Juist dertig jaren is het geleden, dat Koningin Victoria met haar gemaal, Prins Albert, Potsdam en Berlijn bezocht, om hare kort te voren (25 Januari 1858) ge huwde dochter Victoria te begroeten. Sedert dien tijd is Engelands Koningin niet in Berlijn geweest. Zij vermeed eene samen komst met Keizer Wilhelm daar, naar be weerd wordt, bij eene thans ongeveer 25 jaar geleden plaats gehad hebbende ont moeting met het Pruisische koningspaar aan den Rijn, bij gelegenheid van den maaltijd aan Prins Albert niet de plaats naast 'Koningin Augusta werd aangeboden, hetwelk Koniugin Victoria als eene haar aangedane beleediging beschouwde. De Nordd. Allg. Ztg. schrijft: De toe stand des Keizers toont eene duidelyk te onderscheiden neiging tot langzaam voort schrijdende beterschap. De koorts wordt in de laatste dagen regelmatig minder hevig, de temperatuur was heden slechts 38°. De geneesheereu hopen dat dit zoo voort zal gaan, op grond van de objectieve ver schijnselen der laatste dagen, in het bi zonder den teruggekeerden eetlust. Tot dus ver had de tamelijk overvloedige opneming van voedsel door den lijder alleen plaats op dringend aanhouden van de genees- heeren, al bracht zij ook eene gunstige werking te weeg; maar de thans zich voordoende trek naar eten is een gunstig teeken. Desniettemin moet de toestand met voorzichtigheid worden beoordeeld. De ge moedsaandoeningen tengevolge van het be zoek van Koningin Victoria hebben tot dusver geen nadeeligen invloed doen blijken. Prof. Krause verlaat voor on bepaalden tyd de door hem betrokken woning in het koninklijke paleis. Naar eeuige liberale bladen beweren, wil Dr. Mackenzie eene gerechtelijke vervolging instellen tegen alle couranten, welke omtrent zijne behandeling van den Keizer op voor hem kwetsende wijze bericht hebben gegeven. Volgens de Kreuzzeitung zal er binnenkort langs de Zwitsersche grens van wege de Pruisische Regeering, in overeenstemming met de overige Duitsche grens-autoriteiten aldaar, eene gelijkgeregelde geheime poli tieke politie in werking treden. Het Pruisische Huis van Afgevaardigden heeft besloten, de Regeering uit te noodigen, iu haar ontwerp van wet op het schoolwezen eene regeling op te nemen, waarbij aan de onderwijzers, te beginnen met het dienst jaar 1890, eene bizondere toelage wordt verleeud na tien-, na twintig- en na dertig jarigen diensttijd, respectievelijk van 100, 200 en 300 mark. De Fransche Kamer heeft zich ver een igd met een recht van 5 fr. op maïs meel en van 70 fr. op alcohol: doch zy verwierp een recht op rijst en stroo. De Senaat heeft de militaire ontwerpen behandeld. Buffet bestreed het voorstel om Terwijl zjj aldus stond te mijmeren, brak plot seling een straal der zon door het donkere wolkenfloers en juist toen het zich verwijderende rijtuig en top van een heuvel had bereikt, was 't alsof een schitterende lichtbundel, als een aureool, straalde om de hoofden van de twee Zusterkens der armen. En rondom dezen eenen gouden straal, die hare scheidende vriendin nen verlichtte, was alles aan den hemel en op de aarde duister en somber. Op dit gezicht vouwde Grace de handen samen en hief de oogen op naar den hemel. Een traan rolde over hare wangen en een zucht welde op uit haar hart. Zij bad veel en vurig, begaf zich vervolgens naar hare kamer, waar zij langen tyd in over denking toebracht. Eene straal van genade had haar bereikt. Zes weken later hield een rijtuig stil voor het nieuwgebouwde klooster te Balton Field. Eene schoone jeugdige dame stapte uit den wagen; zij gaf den koetsier een wenk zich te verwijde ren, en trad het klooster binnen. 't Was Grace Holmedale, die de wereld ver latende, haar leven had gewijd aan den dienst van God tot heil en troost der menschheid,

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1888 | | pagina 1