NIEUWE
No. 1242.
Woensdag 16 Mei 1888.
13de Jaargang.
Von Bismarck en de revolulion-
naire partij in Italië.
BUITENLAN 1).
Eene roovergeschiedenis.
HÜRLMSmOCIÜflT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlemt 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland ir. p. p. 1,10
Voor het Buitenland 1»80
Afzjnderljjke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA HOE AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIE»
Van 16 regels.30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterlgk Maandag-, Woensdag-
en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KÜPPEE8 i LAUKEï.
Onder dezen titel gaf onlangs de liberale,
maijonuieke Indépendance Beigenadere ine-
dedeelingen over de onderhandelingen, welke
Von Bismarck in het jaar 1870 met de
liberale partij der Italiaansche Kamer heeft
aangeknoopt, met het doel haar te bewe-
geu, zich van Rome meester te maken eu
om door zulk eene handeling Koning Vic
tor Emanuel er vau af te houden, Frank
rijk ter hulp te komen. Deze onthullingen,
vau welke wij de verantwoordelijkheid aan
het genoemde Belgische blad overlaten, lui
den als volgt:
Von Bismarck kcnd© bij het uitbarsten
van den Duitsch-Fransc'nen oorlog de per
soonlijke sympathie van Victor Emanuel
voor Frankrijk en Napoleon eu vreesde, dat
de Koning van Italië in een aanval van
grootmoedigheid en ridderlijkheid er toe zou
kunnen besluiten, den bondgenoot van Sol-
feriuo zijn dank te betuigen. De berichten
van den Pruisischeu Gezant te Florence
waren in dit opzicht zeer onrustwekkend.
Von Bismarck trachtte het Italiaansche
Ministerie te bewegen zich van Rome mees
ter te maken. Doch de meeste Ministers
wilden daartoe niet overgaan, hoofdzakelijk
de heer Reali, een geloovig Katholiek, was
ten sterkste gekant tegen de annexatie van
Rome; slechts de Minister van financiën,
Sella, was van meening, dat men van de
momenteele omstandigheden gebruik moest
maken en dus de Pauselijke grenzen moest
overschrijden, maar zijn gevoelen werd in
den Ministerraad niet gedeeld.
Von Bismarck trachtte nu bij de linker
zijde, welke ook met de radicale partij in
verbinding stond, ziju slag te slaan. Hij
zond een geheime bode; de linkerzijde vaar
digde Francesco Cuecsi af, iemand die vroe
ger kapitein was geweest in het leger van
Garibaldi, en die toen tot de ijverigste leden
der partij van actie behoorde.
Cuccsi kwam den 2 Augustus in het
Duitsche hoofdquartier aan en bleef daar
tot den I9den dierzelfde maand tot na de
beslissende slagen bij Pont-Mousson en
Gravelotte. Het onderhoud dat hij metVon
Bismarck had, was langdurig. Von Bis
marck bood aan de Italiaansche democratie
materiëele hulp voer haren tocht naa.r Rome,
voor 't geval de monarchie er niet heen
wilde gaan. Hij garandeerde voor de toe
stemming van Oostenrijk in geval Van
een fait accompli en beloofde voor de be
wapening der vrijwilligers de noodige zund-
naaldgeweren te leveren. Deze zouden over
Oosteurijksch gebied gezonden worden en
in een Oostenrijksche haven vandeAdria-
tische Zee aan de agenten der Italiaansche
democratie worden afgeleverd.
Daarentegen nam de parlementaire liu-
FEUILLETON.
Toen ik 20 Augustus 1879 thuis kwam vond
ik een brief, die het postmerk Montargis droeg;
ik brak dien brief haastig open en las het vol
gende:
Amice,
Waar hangt ge uit! Als ge niets beter te doen
hebt, pak dan Zaterdag-avond te zeven uur den
trein naar Montargis, maar stap daar met uit.
Aan het volgende station Nogent zult ge mijn
rijtuig vinden, dat u, naar ik hoop, zonder on
gelukken, naar het kasteel Saules zal brengen,
waar ge met open armen ontvangen zult wor
den door Uw vriend.
Gaston.
Ik behoafde mij niet lang te bedenken; het
was juist Zaterdag. Het was het werk van een
oo°-enblik om een telegram af te zenden, dat ik
deHuitnoodiging gaarne aannam; binnen een uur
had ik mijn koffer gepakt en er eene menigte
patronen ingestopt, voor deninwendigen mensch
gezorgd, was in een rijtuig gesprongen en kwam
kerzijde de verplichting op zich de openbare
meening tegen de Frausche alliantie op te
hitsen en Koning Victor Emanuel te dwiu-
gen de door Keizer Napoleon gevraagde
hulp te weigeren.
Dat zijn de voornaamste bepalingen van
het in het Duitsche hoofdkwartier gesloten
verdrag. De liberale partij keurde een en
ander goed. Crispi, Cairoli eu Nicotera
zorgden voor eene geweldige agitatie tegen
het Frausche verbond en stelden den Ko-
uiug het ultimatum. Om het gevaar voor
zijne kroon te vermijden, liet bij zich tot
den tocht naar Rome bewegen.
Toen de aanvoerder van het expeditie
corps, Generaal Cadorna, na den intocht
door de bres van Porta Pia in het paleis
Patrizi zich had geïnstalleerd, was van het
gausche corps diplomatique ïe Pruisische
Gezant, Graaf Von Arnim, de eerste, die
officieel in den naam zijner Regeering zijne
gelukwenschen bij het welslagen van de
onderneming, kwam aanbieden.
Overigens was dit niet de eerste maal,
dat Von Bismarck in 't geheim met de
partij der revolutie in Italië onderhande
lingen aanknoopte. Het denkbeeld van een
verbond tusscheu Italië en Pruisen is voort
gekomen uit de hersens van Garibaldi, die
omstreeks het einde van het jaar 1865 een
vertrouwd persoon naar Berlijn had ge
zonden om Von Bismarck over deze aan
gelegenheid te polsen.
Vou Bismarck was de zaak zeer toege
daan. eu toonde zich bereid over te gaan
tot het maken van een concept-ontwerp
van een verdrag. Toen in het volgende
jaar Generaal Gavone tot het sluiten van
een verdrag naar Berlijn werd gezonden,
twijfelde hij er niet aan, of hij zou de zaak
nagenoeg ten halve afgewerkt vinden. Von
Bismarck zelf deelde in 1870 deD Heer
Cuccsi mede, dat hij in 1865 met een af-
gezaut van Garibaldi onderhandelingen had
aangekuoopt, hij weigerde eenter den naam
van dien Gezant te noemen.
Zoo bericht het liberale, ma^onuieke
Belgische blad, 't welk in 't algemeen in
zake de revolutie-partij en bewegingen steeds
goed is geïnformeerd.
Indien het verhaal der Indépendance Beige
werkelijk niets dan waarheid bevat, dan
kan men tot beter begrip slechts daarop
wijzen, dat Von Bismarck toenmaals bet
schoone en trotsche woord zeker nog niet
had uitgesproken: »Wij vreezen God en
anders niets ter wereld
Nog voortdurend worden te Berlijn exem
plaren verspreid van het onlangs vermelde
socialistische blaadje, waarvan een aantal
exemplaren bij de ontdekking der geheime
drukkerij aldaar in beslag waren genomen.
Voorts zijn er nog drie werklieden als
juist in tijds aan de Gare de Lyon voor den
sneltrein van zeven uur naar Montargis, die mjj
zooal niet naar glorie en roem dan toch naar
de patrijzen zou brengen. Onder het genot van
eene sigaar dacht ik aan mijn waarden Gaston,
dien ik in jaren niet gezien had, en aan den
goeden ouden tijd toen wij baden in de rechten
studeerden, hij als een prins, die spoedig
10,000 franken rente te verteren zou hebben
en'voor wien de graad van meester slechts een
artikel van weelde is, en ik als een arme drom
mel, wiens toekomst slechts van zijn eigen arbeid
zou afhangen. Dat verschil belette echter niet,
dat wij de beste vrienden waren, en onze vriend
schap was steeds dezelfde gebleven totdat Gaston
getrouwd was en zich op de schoone bezitting
Saules gevestigd had, terwijl ik de zwarte toga
aantrok. Sinds had hy mij verscheidene malen
verzocht eenige dagen buiten te komen, maar ik
was tot nu toe altijd verhinderd geweest.
Thans zou ik hem dan eindelijk eens terug zien;
wij zouden samen door bosschen en velden loo-
pen en des avonds uren lang babbelen, waar
geen briefschrijven tegen opweegt. Met ongeduld
hoorde ik bij elke halt de namen der stations
afroepen, en wat duu'de het lang eer ik het
o-ewenschte Montargis, vernam.
Toen wij ondereen slagregen binnenstoomden,
colporteurs gearresteerd. In het geheel zitten
er nu dertien persoueu in hechtenis, waar
onder de drukker Karklinnes, vermoedelijk
de schrijver van het manifest. De politie be
weert, dat hij sinds December reeds drie
socialistische blaadjes, elk met eene oplaag
van 100,000 exemplaren, heeft gedrukt en
daarvoor uit eene geheime partijkas is be
taald blijkens zijn werkboek bedroeg zgue
geneele verdienste in al dien tijd overigens
slechts 40 mark. De aanklacht tegen de
gezamenlijke arrestanten zal worden gedaan
op grond van majesteitsschennis, deelneming
aan geheime vereenigingen, benevens over
treding der drukpers wet en der socialistenwet.
De conferentie over de suikerpremiëu hield
Zaterdag hare laatste zitting. Het eind-
protocol met het ontwerp-couventie werd
door al de leden onderteekend. De ver
tegenwoordigers zullen het ontwerp met
de voorbehouden bedenkingen aan hunne
Regeeringen onderwerpen. Zjj zullen worden
uitgenoodigd, uiterlijk op 16 Augustus bjjeeu
te komen, ten einde het tractaat te ouder-
teekenen.
Naar gezegd wordt, zjjn door de
Boulangisten een aantal personen uit Pa
rijs naar de plaatsen gezonden die Boulan-
ger bezoekt, om hem toe te juichen, eu
aldus de taak van claqueurs te vervullen.
Te Duinkerken heeft iemand een brood
naar het hoofd van Boulanger geworpen,
als toespeling op zijn Daatn. De man werd
mishandeld.
De Frausche socialisten hebben van de
Engelsche Trade Unions de uitnoodiging
ontvangen tot het bijwonen van een op 6
November te houden congres te Londen,
waar gehandeld zal worden over de volgende
twee punten: lo. afschaffing der wetten,
die het vormen van een internationalen bond
van werklieden verbieden; 2e. internationale
regeling van de dagelijksche werkuren.
Eenige leden van den Parijschen gemeen
teraad hebben zich naar den Minister Flo-
quet begeven om hem te spreken over het
besluit van den Raad, waarbij 10,000 fr.
is toegestaannaar zij zeiden aan de
behoeftige familiën« van de werkstakeude
glasblazers in de departementen der Seine
en Seiue-et-Oise. Zij hoopten dat hij dit
besluit niet te niet zou doen, gelijk vroe
ger met soortgelijke besluiten is gedaan.
De Minister moet geantwoord hebben,
dat daar de 10,000 fr. niet toegestaan zijn
om de werkstaking te steunen, maar met
een menschlievend doel, aan de behoeftige
familiën, zoo was hij persoonlijk van meening,
dat het besluit kon goedgekeurd worden.
Doch hij kou op dit oogenblik niet voor
goed beslissen, daar hij eerst zijne ambt-
genooten over de zaak wilde raadplegen.
Hij zou dus in den aanstaanden minister
raad haar te berde brengen.
De Temps merkt oji, dat de Minister-
President slecht onderricht is nopens het-
vernam ik tot mijn niet geringen schrik, dat de
trein, (vaar ik de reis meê had moeten voortzet
ten, reeds sinds een groot half uur vertrokken
was, eD dat ik tot den volgenden ochtend drie
uur moest wachten om verder te gaan. Nu, mid
den in den nacht vijf lange uren in een station
te moeten doorbrei gen, lachte mij niet toe.
Mijn gelaat droeg zeker de sporen mijner
teleurstelling, want de stations chef kreeg mede
lijden met mij, en knoopte zeer meêwarig een
gesprek met mij aan.
Moet gij nog ver, mijnheer? vroeg hij.
Achttien mijlen: naar het kasteel Saules.
Ja, dat is een heel eind, maar misschien zou
Piet er u wel willen brengen.
Piet?
Ja de koetsier hier vlak tegenover. Ziet ge dat
licht niet?
Het scheelde weinig of ik was den goeden man
om den hals gevlogen; ik bedankte hem harte
lijk, en begaf mij onmiddellijk naar den stalhou
der. Deze was een stevige klant met een grooten
zwarten baard en een norsch uiterlijk, die mij
van hoofd tot voeten opnam toen ik hem mijn
wensch kenbaar maakte, en vroeg of ik hem
voorden mal hield om hem met zulk een hon
denweer des nachts er uit te halen. Die koele
ontvangst echter schrikte mij niet af, en met
geen in den Parijschen gemeenteraad voor
valt. De 10,000 fr. zijn wel degelijk toe
gestaan om de werkstakers in hun strijd
met de patroons te steunen. De Minister
behoeft slechts bet Bulletin municipal oifli-
ciel te lezen, om zich hiervan te overtuigen.
Dezer dagen stonden voor de rechtbank
een twintigtal Boulangisten terecht, die zich
bij het Café Riche aan ongeregeldheden
hebben schuldig gemaakt. Zjj werden ver
oordeeld tot drie dagen gevangenisstraf en
15 fr. boete. Er waren nog meer veroor
deelden, doch deze zijn niet opgekomen. De
tegen dezen uitgesproken straf is vijf dagen
gevangenzetting en 15 fr. boete.
De Braziliaanscbe Kamer van Afgevaar
digden beeft de wet voor de onmiddellijke
eu volledige vrijmaking der slaven aan
genomen.
Volgens de in 1871 aangenomens wet
zou bunne vrijmaking slechts trapsgewijze
plaats hebben, zoodat de volledige emauci-
patie eerst in 1894 haar beslag zou hebben
gekregen. De Keizer van Brazilië, die thans
te Milaan ziek ligt, heeft dus het geluk
den maatregel, dien het nieuwe Kabinet
dadelijk ter hand heeft genomen en die zoo
zeer met 's Keizers persoonlijke mensch-
lievende denkbeelden strookt, reeds door
een der beide takken van de vertegen
woordiging goedgekeurd te zien.
In de Italiaansche Kamer verwierp
Crispi met nadruk het denkbeeld der ont
ruiming van Massouah. Hij weersprak voorts
het beweren, dat wanneer Italië Massouah
verliet, Egypte er in denzelfdeu toestand
zou komen als Engeland in Aden. Hij
hoopte, dat tusscheu Italië en den Negus
de vrede zal gesloten worden.
De motie, waarin de terugroeping der
troepen uit Massouah wordt gevraagd, werd
met 202 tegen 40 stemmen verworpen, en
eene motie van vertrouwen aangenomen
met groote meerderheid.
Men meldt uit Weenen, dat het be
richt omtrent eene revolutie in Servië, het
welk op de Beurs invloed gehad heeft, niet
wordt bevestigt. Zoo lang Christies aan
het bewind is, zou er trouwens voor eei e
revolutie geene vrees bestaan.
Men verneemt dat te Sofia in offici-
eele kringen een beproefd opstootje door
Bulgaarsche beuden beschouwd wordt als
eeue manoeuvre om de aandacht der Re-
geeriug af te trekken van de grenzen aan
de Macedonische zjjde, waar eene nieuwe
beweging wordt voorbereid.
De Spaansche Regeering heeft eene
nien we kieswet gereed gemaakt,die eerstdaags
bij de Kamer zal worden ingevoerd. Het onder
de republiek ingevoerde, maar onder de
Restauratie afgeschafte algemeene stemrecht
wordt in bet ontwerp hersteld. Ieder Span
jaard, die 25 jaren heeft bereikt, zal kiezer
ziju, uitgezonderd de soldaten, de personen
die geene vaste woonplaats hebben, eu de-
bekulp van eenige welsprekendheid en vooral
klinkende munt zegevierde ik. Om kort te
gaan, maar half beschut voor den regen onder de
gescheurde kap van eene antediluviaansche vic
toria, gewikkeld in mijn reisdeken en bijna even
brommende als mijn vriendelijke koetsier, verliet
ik een half uur later de eenzame stad Montargis.
Al gaandeweg evenwel bedaarde de regen,
de wind ging liggen, sterren vertoonden zich
een voor een, en ik begon mij beter in mijn
lot te schikken. Ik keek naar de boomen van
den weg, en liet mij door den gestadigen lang-
zamen tred van het oude paard wiegen, dat
door zijn meester maar matig werd aangezet. Wjj
kwamen soms een moeras, dan weer een boschje
voorbij, onze weg was tamelijk eenzaam. Geen
huis, geen mensch in het gezicht. Ik geloof wel
dat ik door de eentonigheid wat slaperig gewor
den was, toen ik in de struiken langs den weg
een zonderling geluid meende te vernemen. Ik
keek scherp toe en het kwam mij voor, dat er
menscheljjke gedaanten, die zich trachtten te
verbergen, tusschen het kreupelhoutslopen. Mijn
koetsier echter scheen er zich niet om te be
kommeren; van tijd tot tijd gaf hij zijn ouden
knol een slag met de zweep, en voor het ove
rige rookte hij bedaard zijn pijpje terwijl hij
onverschillig om zich heen zag. {Slot volgt)
