NIEUWE
Mo. 1291.
Woensdag 12 September 1888.
13de Jaargang.
De verkiezingen te liome.
BUITENLAND.
De Vergelding.
HAAM
ABONNEMEWTSPKIJS
Per 3 maanden voor Haarlemt 0,8b
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het Buitenland 1,80
AfzDnderljjke Nummers0,06
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en Z ATERDAG
BüfiEAÜ: St. Janstraat Haarlem.
AINTIEND
AGHTE MA NOK AGITATE.
?BIJ8 DES ADVEBTENTIJÉK
Van 16 regels .30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterljjk Maandag-, Woensdag
en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KÜPPERS LAUKE Y.
Nadat door den ijver en het beleid der
Uninne Romana van bet jaar 1880 af steeds
meer werkelijke katholieken en mannen van
adminislratieve bekwaamheid in den stedeljj-
keu Raad van Rome werden gebracht, zijn de
verkiezingen dit jaar, tot groote teleurstelling
en droefheid der Katholieken, zeer slecht
uitgevallen. Welke schandelijke middelen,
hoofdzakelijk ook door de Regeeriug, om
dezen omkeer te verkrijgen, dit jaar zijn
gebezigd, laat zich gemakkelijk begrijpen.
Dezer dagen verscheen eene brochure, die
eene uitvoerige beschrijving bevat van de
gebezigde kies-manoeuvres en die zulk een
helder inzicht verspreidt in de aangelegen
heden van het »jonge Italiëdat wij niet
kunnen nalaten het een en ander uit dit
geschrift aan onze lezers mede te deeleu.
Wij geven al dadelijk eene kleine schets
van de wetenswaardigste voorvallen bij
gelegenheid vau de zegepraal der Italia-
nissimi.
De bovengenoemde loffelijke Unione Ro
mana werd in 1877 opgericht en behaalde
reeds in het jaar 1880 eeae groote over
winning. 5310 kiezers stemden in haren
geest. In dit jaar bedroeg dit aantal 9500
van de 23,467 die aan deu kiesstrijd deel
namen. Volgens officiëele opgaaf bedroeg
het aantal stemmen der süuione* slechts
8000, doch men kau veilig aannemen, dat
meer dan 1000 stemmen op onrechtvaar
dige wjjze werden geannuleerd. Opmerkens
waardig mag bet beaten, dat, terwijl in
het vorige jaar het aantal kiesgerechtigden
te Rome niet meer dan 28,000 bedroeg,
waarvan 14,000 aan de verkiezingen deel
namen, het aantal kiesgerechtigden dit jaar
met niet minder dan 6000 werd vermeer
derd; het getal kiesgerechtigden bedraagt
dus thaus 34,418, waarvan 23,467 kiezers
aan de stembus verschenen. Met hoogste
getal stemmen, dat de liberaleu tot dusver
kouden bereiken was dat van het vorige
jaar n. 1. 6430; thaus klom dit getal tot
15,000 eene zeer in 't oogloopende ver
meerdering! Een feit is het, dat Bacca-
riui en Menotti Garibaldi reeds sinds zes
maanden, iu 't geheim, personen, dia aan
de verkiezingen niet wilden deelnemen, tot
audere gedachten trachtten te brengen en
dat door de Prefectuur nog kort voor het
sluiten der kiezerslijsten aan 1348 personen,
die geene aanspraak op kiesrecht konden
maken, dit recht toch werd verleend. Ook
zegt men, dht op den dag voor de stemming,
alle tijdelijk naar buiten gedetacheerde
ambtenaren en officieren naar Rome werden
teruggeroepen, ofschoon zij volgens de wet
FEUILLETON.
2)
(Vervolg)
//Ik moet den Generaal gaan spreken, zeide
de Priester. Misschien gelukt h :t mij van hem
te verkrijgen, dat mocht de schuldige niet be
kend zijn, een onschuldige niet worde opgeofferd.//
Daarop werd Jacob binnengeroepen, die nog
wist te vertellen, dat Generaal von Leuchten-
berg met zijn staf in den namiddag zou aan
komen.
//Is men den schuldige op het spoor,// vroeg
de Pastoor.
//Mijnheer Devos,// zeide Jacob, //vertelde mij,
dat naar alle kanten Uhlanen uitgezonden waren
om den schuldige op te sporen, maar algemeen
gelooft men, dat zij er niet in zullen slagen den
schuldige te vinden, daar niemand iets van hem
kan opgeven."
De Pastoor stond op, nam zijn hoed en
ging in alleryl op weg, zonder op het bedenke
lijk gezicht van Marie te letten, die het met
leede oogen aanzag, dat de Pastoor zonder nog
iets te hebben gebruikt, zoo vroeg reeds weg
ging, 'ie meer daar Z.Eerw. er in deu laatsten
tijd al zoo slecht uil zag.
Het was dan ook een open bear geheim in St.
Sevran, waarom de Pastoor in den laatsten tijd
zoo droefgeestig was gestemd. Ter plaatse ge
boren en later, na volbrachte studiën, er tot
Pastoor benoemd, was hij onder zijne parochiauen
geen recht van kiezen hadden. Een feit is
hot ook, dat op den dag van de verkiezing
de spoorwegen een overgroote massa ambte
naren en officieren aanvoerden, die Rome
des avonds weder verlieten.
De onafhankelijke Staatsambtenaren, die
te Rome verblijf houden, en wier aantal
12,612 bedraagt, ondergingen de hevigste
pressie. Het gezamenlijk cijfer der kiesge
rechtigden te Rome bedraagt in een rond
getal 34,000, het cijfer van hen, die wer
kelijk ter stembus verschenen, bedroeg,
23,000, het aantal ambtenaren is echter
12,000. Het is dus buiten kijf, dat het
grootste gedeelte der 15,000 stemmen, welke
op de liberale candidate!) zijn uitgebracht,
vau de ambtenaren komen. Over den in
vloed welke op deze personen werd uitge
oefend, schrijft men van zeer geloofwaardige
wijze het volgende:
Allereerst werden in de onderscheiden
departementen de namen der ambtenaren
en hunne woonplaatsen op lijsten geschre
ven. Dit. zoogenaamde materiaal* werd
dan aau de statistieke bureelen gezonden,
opdat deze met medewerking van het libe
rale Centraal-kiescomité daarvan lijsten voor
de verschillende kies-sectiëu kouden samen
stellen. Op deze wijze kon dus elke sectie
wordeu nagegaan en gecontroleerd. Ten
slotte werd eene circulaire gezonden aan
alle afdeeling-chefs der verschillende Miuis-
teriën, het bevel bevattende om hunne on
dergeschikte ambtenaren aau te sporen naar
de stembus te gaan eu hen de hooge be-
teekeuis der verkiezingen te verklaren.
Hoe zulks geschiedde bewijst uit vele het
volgende geval iu 't welk de chef tot zijne
ondergeschikten sprak: »De verkieziugen
van heden zullen aan de wereld toouen, of
Rome aan den Paus moet toebehooren of
aau de Italiaansche Regeering, in welker
dienst wij staan eu die ons betaalt. Dat
zal voor u wel voldoende zijn om te weten,
aan wien gij uwe stem zult gevenIn
elke sectie zullen er twee ambtenaren zijn
aan wie de taak is opgedragen uwe af- of
aanwezigheid bij de stembus te controlee
ren. Wie zijn plicht verzaakt, zal door de
Regeeriug tot het geven van rekenschap
dieuaangaaude wordeu opgeroepen.
Wat zegt men wel van de vrijheid iu
het moderne koninkrijk? Om te stelen, niet
waar
Iu de kies-lokalen ging ouopboudeljjk
een ambtenaar met de lijst in de hand op
en neer om te controleeren of zijne collega's
ter stembus wareu opgekomen, en ook een
der stem-opuemers in elke sectie, was belast
de namen der ambtenaren op te schrijven.
Ambtenaren, die men verdacht, dat zij aan
algemeen bemind. En zou iemand de reden van
die droefgeestigheid vragen, dan zou iedereen
hem weten te vertellen, dat Pastoor YvonDela-
vigne in de laatste drie maanden geheel veran
derd ja, verouderd was uit verdriet over zijn
broeder Edmé. Zij verschilden dertien jaren in
leeftijd, en Yvon vereenigde van jongs afin eene
vaderlijke liefde voor zijn broeder nog eene
broederlijke. Hij was het, die de bezwar n zijner
ouders wegnam, zoodat zijn broeder; die niets
anders wilde, voor artist werd opgeleid; en toen
zijne ouders gestorven waren, schonk hij zijn
klein erfdeel nog aan zijn broeder, opdat deze
ruimschoots in Parijs zon kunnen leven, en
flink studeeren. Dë jonge man had dan ook
werkelijk veel talent, en eene schitterende toe
komst lag voor hem open. De grootste artisten
prezen zijn werk, terwijl hem in de couranten
uitbundige lofbetuigingen werden toegezwaaid,
en ofschoon slechts vier-en-1 wintig jaar oud had
hij reeds een zekere vermaardheid. De Pastoor
was dan ook zeer trotsch op zijn broeder, als
hij in de vacantie eenige weken bij hem kwam
doorbrengen. Voor zich zelf had de Pastoor geene
hooge weusclien maar voor een schitterende toe
komst van Edmé koesterde hij groote hoop. Beiden
hadden voor elkander geene geheimen, en de
oudste was tegelijkertijd vader, broeder en vriend
van den jongeren. Dat zijn broeder den een of
anderen dag in het huwelijk zou treden, dat
wist de Pastoor wel, doch dit tijdstip scheen
hem zoover verwijderd, dat hij er zelden lang
aan dacht, en zich niet eens afvroeg, welk eene
vrouw bij wel voor zjjn broeder wenschte. En
de verkiezing niet zonden deelnemen, werden
troopsgewijze van hunne bureelen naar bet
kieslokaal geleid en daar tot bet laatste
oogeublik streng bewaakt. In sommige Mi-
nisteriën dwong men de ambtenaren de
formeele belofte af, niet voor de caudidateu
van do Unione Romana te stemmen. Een
der ambtenaren werd gedreigd te zullen
worden gepasseerd als hjj het zou wagen
voor de anti-liberale caudidateu werkzaam
te zijn.
Het kolossale overwicht dor liberale stem
men in eenige kies-sectiëu verried ook de
aanwezigheid van talrijke ambtenaren. Iu
de wijk Esquilin, waar de meeste fiuancie-
ambteuaren wonen was de verhouding dei-
liberalen tot de conservatieven: 3000 tot 600.
Nog onbeschaamder dan in de mede
gedeelde gevallen ging men te werk bij
de mindere beambten. Hun werden de
stembiljetten door hunne superieuren over
handigd en daarbij gelast ter stembus te
komen en niets aau de met de namen vau
liberale caudidateu ingevulde biljetten te
veranderen. Bovendien wareu de chefs zal
ven in liet kieslokaal aanwezig, om per-
soou'ijk over de juiste volvoering van hun
bevel te waken. Wee! als iemand het
durf.Ie wagen met de lijst der Unioné Ro
mana te verschijnen.
Behalve deze middelen, om het aantal
ambtenaren voor deze verkiezingen te ver
meerdereu eu ben allen, (meer dan een
derde van het aantal kiesgerechtigden) naar
de stembus te brengen eu zicli van hun
votum iu den geest dar Regeeriug te ver
zekeren, had men nog een aantal audere
middelen. Ongelooflijk waren de manipu
laties vau allerlei aard, waardoor de ver
kiezingen werden vervalscht. Met het vau
onwaarde verklaren van stembiljetten ging
men schandelijk te werk, als die biljetten
namelijk met de namen van katholieke
candidateu waren ingevuld. Een groot aantal
Geestelijken had men geene stembiljetten
toegezonden, terwijl ieder voorzitter eeuer
kiezerssectie een groot aantal biljetteu bad
voor zich liggen. Zelfs de Popoio Romano
laakt de wijze waarop deze verkiezingen
hebben plaats gehad.
Ooggetuigen verhalen, dat men de bil
jetteu opende en als men den naam zag
van een liberaal, gaf men zich de moeite
niet meer naar den verderen inhoud van
het biljet onderzoek te doen. Het werd een
voudig geacht niets dan namen van liberale
candidaten te bevatten.
De schrijver der brochure verhaalt nog
een aantal schandelijke voorvallen, die bij
deze gemeenteraadsverkiezingen zijn ge
schied. Het zou ons te ver leiden, wanneer
toch dit huwelijk zou over Edmé's lot beslissen.
St. Sevran is gelegen midden in eene prachtige
landstreek. Dag in dag uitwas Edmé Dela/igne
dan ook in zijne vacantie daar ter plaatse om
teekeningen en schilderijen naar de natuur te
maken. Dikwerf kwam zijn Heerbroer hem daar
onder zijn arbeid opzoeken.
Eens toen Edmé des morgens als naar ge
woonte aan het zoeken was om een schoon ge
zichtspunt te vinden ontmoette hij een allerliefst
meisje, met name Estelle Ttey, die bij hare
moeder te Verrier, een dorp omstreek* vijf mijlen
van St. Sevran, woonde. Haar donkeruiterlijk, en
zwarte oogen brachten al dadelijk een diepen indruk
op den schilder te weeg. Hare openhartigheid en
vroolijkheid mankten de kennismaking gemak
kelijk. Natuurlijk deelde Edmé zijn broeder het
eerst zijn geheim mede, en ofschoon laatstge
noemde liever eene andere vrouw aan zijn broe
der had toegewenscht, toch wist hij niets ten
nadeele aan te voeren. Wel zeide men algemeen,
dat Estelle zelfzuchtig was, maar Edmé verklaarde
dat andere meisjes, jaloersch op hare schoonheid,
deze praatjes over haar hadden uitgestrooid, en
Yvon geloofde dit gaarne.
Ofschoon de jeugdige kunstenaar voltrekt niet
bedeesd was, toch was hij in haar bijzijn zoo
verlegen als een kind. Terwijl het meisje alles
in het werk stelde om zijn gevoelen te haren
opzichte te leeren kennen, en hem duidelijk
genoeg liet merken, dat zij genegenheid voor
hem had opgevat, durfde hij van zijn kant nau
welijks woorden van liefde spreken. Eindelijk
deed hij aanzoek om hare hand, en Estelle
wij deze alle hier wildeu verhalen. Het
mag echter niet onvermeld worden gelaten
dat, indien de organen der Regeeriug on
partijdig hun plicht hadden gedaan, de tal
rijke beleedigingou van Priesters, geweld
dadigheden jegens katholieke kiezers, open
bare diefstal van stembiljetten enz. niet
hadden plaats kunnen vinden.
De bacehaualiën en orgiën, die na de ver
kregen stembiis-overwiuniiig door de liber-
tijuen werden gehouden, waren iu volmaakte
harmonie met de schandelijke middelen,
door welke de zegepraal werd bereikt. Op
merkenswaardig mag het heeteu, dat de
Popoio Romano zelf deze schandelijke ver-
tooningeu het werk vau het canailles
noemt. Noodlottigerwijze trof het juist, dat
Minister Crispi, zooals bekend is, door dit
canaille zich lnilde liet bewijzen en aan liet
canaille slechts deu raad gaf zich niet in
de nabijheid van het Yaticaan te begeven.
Als nu het »ca:iaille« te Rome zulk eene
rol speolt, wie kan dau ook maar een dag
borg blijven voor de zekerheid van bet
Opperhoofd der Kerk, de Paus, die van alle
kanten door dit »caiiaille« wordt omringd?
Ziedaar de toestand in de eeuwige stad,
io het heilige Rome, den zetel van liet
Opperhoofd onzer Kerk! En het is Siguor
Crispi, die door zijn onzaligeu doch machti
gen invloed, de buitendien reeds zoo treu
rige toestanden van Rome met de bier ge
schetste feiteo heeft verrijkt*!
In een zeer de aandacht trekkend hoofd
artikel betoogt de Postdat des Keizers
reis naar St. Petersburg uit een politiek
oogpuut veel belaugrijker is geweest, dan
op het oogeublik werd gemeeud. Deze reis
zou eene algemeeue »verdagings-politiek«
van Ruslaud's zijde zelfs iu het Oosten
ten gevolge hebbeu gehad. Wel is waar
zou deze wel niet van langen duur zijn
doch Dnitschlatid was er voor behoed ge
worden, tegeu Rusland eeu reuzénstrijd te
moeten voeren, in welks vruchten luter de
geheele wereld, zonder éenig offer te heb
ben gebracht, zou hebben willen deelen.
HetzePde blad is iu staat de berichten
omtreut de aanstaande openbaarmaking
van de testamentaire beschikkingen van
wijlen Keizer Frederik II ten stelligste
tegen te spreken. Voor bet overige zij
gezegd, dat uiterste wilbeschikkiugen vau
den overleden Keizer iu het geheel niet
bestonden.
Den 5 dezer is het Duitsche oorlogs
schip Möwe naar Tonga opgesloomd, al
waar de overdracht van het bestuur aan
stemde in het huwelijk toe. Eens bracht hjj een
vriend met name Jean Distinguin mede, en nu
begon de oude geschiedenis, van eene valsche
liefde en een valschen vriend. Jean Distinguin
was een rijk jongmensch, zeer aangenaam in den
omgang.
Estelle coquetteerde slechts in den beginne met
hem, deels om haar invloed op Edmé te leeren
kennen, deels om zich door Distinguin te laten
vleien en bewonderen. Daarin slaagde zij maar al
te wel.Daarbij kwam nog het verlangen van haar om
rijk en gemakkelijk te leven, welk doel zij, indien
zij met den rijken Dietinguin huwde, gemakke
lijk kon bereiken. Ten laatste kreeg dit. verlan
gen de overhand en brak zij met Edme. Sinds
dien dag was Edmé spoorloos verdwenen, en
het gerucht liep, dat er tuschen hem en Distin-
guim bloed had gevloeid. De Eerw. Heer Pastoor
bracht veertien bange dagen door, totdat er
eindeljjk bericht kwam, dat zijn broeder als
cavalerist had dienst genomen, en in een ruiter
gevecht was gedood. Distinguin, ofschoon zelf
bewust vau niet eerljjk te hebben gehandeld,
door dat bij door zijn minnenijd zijn besten
vriend in het ongeluk had gestort, drong zeer op
een spoedig huwelijk aan, en de dag, waarop dit
verhaal begint, was juist die voor hun huwelijk
bepaaldKeeds waren zij getrouwd en aan den
bpiiloftsdisch gezeten, toen de mare van het vree-
elijk bevel ook tot de feestvierenden doordrong.
Het onderwerp werd druk besproken, en heimelijk
vreesde menigeen der aanwezigen, dat het lot hem
zou treffen.
(Wordt vervolgd).
