N IE U WE
No. 1327.
Vrij lag 7 December 1888.
13de Jaargang.
De toestand in Italië.
BUiTENLA N D.
De verborgen schat.
7)
HAARUMStHI 00(IRAlT.
ABONNEMENTSPBIJ8
Per 3 maanden voor HaarlemI 0.85
Voor de overige plaatsen in Nederland tr. p. p. 1.10
Voorliet Buitenland 1,80
Afzonderlijke Nummer»0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en Z ATERDAG.
B BE A U: St. Janstraat Haarlem.
■TEM AlNTlXNDKi i
AGITE MA NON AGITATE.
PBIJS DÏÏB ADVEBTENTIÉN
Van 16 regels.30 Cents.
Slke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentie n worden uiterlijk Maandag-, Woensdag
en V r ij d a g- a v o n d voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers, KÜPPEES L AURE Y.
Het is eene bekeude zaak, die dagelijks
nog meer en meer bewezeu wordt, dat
Italië zijue eenheid duur betaleu moet, dat
dit land zich in uiterst moeilijke fiuauciëele
omstaudigheden bevindt, waaruit het zich
wellicht nimmer of althaus uiet dan met
de grootste iuspauning zal kunnen redden.
Wij lazen onlangs hierover zeer onver-
dacbtelijke oordeelvellingen in twee bla
den, die overigens met nieuw-Italië nogal
op hebben, namelijk in de Frankfurter
Zeitung en de Münchener Allg. Zeitung.
Het eerstgenoemde blad heeft kort geleden
medegedeeld, dat in het optimisme van den
Italiaanschen Minister van Financiën door
niemaud meer wordt gedeeld. De Massowa-
affaire heeft veel geld gekost; het leger en
de marine hebben veel meer geld verslon
den dan men vermoedde en de economische
crisis is door het afbreken der haudels-
relatiëu met Frankrijk hachelijker gewor
den dau ooit. Eindelijk is het ook geen
geheim meer, dat de Ministers van Oorlog
en van Marine nieuwe, outzetteud hooge
eischeu aau de Staatskas stollen.
De Romeinsche correspondent der All-
gemeine Zeitungontwerpt eveneens een
zeer treurig beeld van deu fiuamiëeleu
toestand vau Italië. »Men kent wel is
waar,« zoo schrijlt deze correspondent,
»het budget-ontwerp van deu Minister vau
Financiën, Magliaui, nog niet in alle bizon-
derheden, wanneer men echtei de berichten
van zekere goed onderrichte bladen ge-
loovea mag, dan sluit de begrootiug met
een deficit vau 90 millioen lire. Een ba
gatel! Aan eene bezuiniging der uitgaven
is niet te deuken. Behalve de in aaubouw
zijnde spoor- en straatwegen, die immers
moeten voltooid worden, moet men blijven
offeren aau den Moloch van het milita
risme, die de Staten verarmt en ruïneert.
De andere groote mogendheden van Europa
vermeerderen hunne krijgstoerustingen, ver-
grooten hunne legers en bouwen steeds
nieuwe vestiugen. Italië wil derhalve
niet achterblijven? Het oorlogsbudget al
leen is dus iu staat alle maatregelen en bere
keningen van deu Minister van Fiuanciën
te verijdelen.
Er bljjft thans slechts een uitweg, een
middel ter voorziening in deu dringenden
nood, nameljjk: nieuwe bronnen van in
komsten te creëeren. Docb hierin ligt juist
het grootste bezwaar. Het volk is reeds
met belastingen overladen. De landbouwers
zitten tot over de ooren iu de schulden
eu weten geen uitweg in hunne ellende te
vinden. Zij zien reeds sinds langen tijd
tevergeefs naar redding uit. Elk jaar
worden houderden kleine grondbezitters
van hun eigendom beroofd, omdat zjj niet
kunnen voldoen aau de ouverzadeljjke
eischeu van den fiscus. Het land wordt
daarenboven door de emigratie ontvolkt.
Hoe zal men nu bij de reeds zoo druk-
F E V ILL ET ON.
(Vervolg.)
Wat een verschrikkelijke tijd, zoo'n achttien
dagen op zee, op het koninklijk mailschip
wDondat naar Kingston, Jamaica, bestemd
was. Dat ondervond James Milford, vooral met
dat geheim van John Cann, dat hem dag en
nacht drukte, nu hij niets anders te doen had,
om zijne brandende energie eene andere afleiding
te geven, dan uur op uur naar het eentonig
schuimende water te zien. Eindelijk kwam er
toch een einde aan deze zeereis, en James Mit-
ford was geen vier-en-twintig uur in //Date
Pree Hall,/, het eenige hótel in Kingston, of hij
had al eene boot gehuurd en zeilde, dwars door
de gloeiende heete haven van Port-Royal, om op
het treurige, zandige kerkhof te zoeken naar
eenig teeken van John Cann s graf.
Een oude neger met grijs haar, die een nieuw
graf dolf, droeg zorg voor het kerkhof, en tot
hem richtte zich James Mitford maar dadelijk,
kende lastennieuwe heffiugeu kunnen
voegen
De landverhuizing, zegt de reeds ge
noemde correspondent, neemt iu Italië ont
zaglijke verhoudingen aan. Zij neemt jaar
lijks meer en meer toe. De quaestie werd
reeds in de Kamer behandeldzij werd er
door Crispi zeiven ingebracht. De emigratie
in Italië heeft, ondanks alle pogingen om
deu kwijnenden landbouw, de nijverheid,
de credietbanken en spaarkassen ter hulp
te komen, zoodanig toegenomen, dat zij
alle cijfers der overige Europeesche Staten
overtreft. De overzeesche laudverhuiziug
is iu Italië vau 22,392 hoofden in het jaar
1876 tot 133,191 iu het vorige jaar onaf
gebroken gestegen. Naar de oorzaken be
hoeft men uiet lang te zoeken zjj geven
van Itaiië'8 ecouomischen toestand eene zeer
ongunstige getuigenis. Er zjjn provinciën,
waar de emigratie iu een tiental jaren in
zoo hooge mate heeft toegenomen, dat zij
de natuurlijke volksvermeerdering in dubbele
mate overtreft. De Italiaau koestert eene
zeldzaam groote liefde voor zijn geboorte
grond; hij is aan zijn vaderland op buiten
gewone wijze gehecht. Als duizenden onge
leerde, onbemiddelde landbouwers, die met
de taal, de zeden, den volksaard eu toe
stand vau andere Staten eu volken totaal
onbekend zijn, hun geboortegrond verlaten
eu met vrouw en kinderen naar een ander
werelddeel vertrekkeu, dan kan slechts de
bitterste ellende hen tot eene dergelijke
onderneming aansporen of noodzaken.
De Regeering stelde nog een onderzoek
naar de oorzaak der overgroote landver
huizing iu. Alsof deze voor iemand, die
ooit met eene troep landverhuizers iu aan
raking kwam, nog twijfelachtig mag ge-
heeteu worden. De gezamenlijke Prefecten
of districtshoofden antwoordden dan ook
schier eenstemmig. »'tls de ellende, die
de boeren tot landverhuizing dwingt.
Daaraan zal dus het voorstel der Re-
geeriug, dat ten doel heeft de emigratie
te bemoeilijken, niet veel verandereu. In
plaats van de oorzaken te verwijderen, wil
men de resultaten bestrijden. De Regeeriug
wil een verscherpt toezicht instelleu op de
laud verhuizers-agenten, voorts bemoeilijking
in het geven vau toestemming tot emigratie,
poiitie-maatregelen eu knevelarij voor die
ongelukkigeu, welke elders een nieuw, min
der stiefmoederlijk vaderland gaan zoeken.
Door dergelijke maatregelen wordt echter
de economische en financiëele toestand van
Italië niet verbeterd.
Waar toch blijven de gouden bergen,
die men de bewoners van het nieuwe ko
ninkrijk eeumaal met zooveel zekerheid be
loofde
Zij lieten zich tot dusverre nog steeds
wachten en zullen stellig ook nimmer zich
vertoonen.
Ook op financiëel gebied verkeert Italië
dus iu een droevigen toestand. Het spreek
woord: »Ourechtvaardig goed gedijt met«
om te weten te komen of er eene zerk daar ter
plaatse was, die den naam van John Cann droeg.
De oude man herhaalde werktuigelijk eenige
malen den naam van John Cann, om die zorg
vuldig in zijn stompe hersenen te overwegen
en schudde toen zijn zwaar grijs hoofd met eene
bepaald ontkennende beweging.
//Massa John Cann, zegt u,// zei hij op twij
felenden toon. //Ik heb hier niemand begraven
van dien naam van massa John Cann. Ik kan
dat met zekerheid zeggen, want ik was dood
graver op 't kerkhof hier, de laatste vijftig jaar,
en ik Ken het graf van iederen heer, die hier
begraven werd, sinds ik hier kwam.//
James Mitford schudde driftig het hoofd.
//Sinds gjj hier kwaamt, mijn goede man,// zei
hij met diepe verachting. //Sinds gij hier hot
eerst kwaamt. Wel, John Cann werd hier be
graven eeuwenlang vóór gij geboren waart, of
denken kondet.//
De oude neger keek vragend tot hem op.
Verachting is hetgeen een neger het minst van
alles verdragen kan, en hij antwoordde op min
achtenden toon: „Dan kan ik toch nog wel
te weten komen, of hij hier ooit hegraven werd,
zooals u zegt. We hebben een register hier. Wij
en de volksspreuk: »De aankoop van ge
roofde kloostergoedereu brengt niet dan
onheil aau,« worden hier weer op duide
lijke wijze bewaarheid.
Dezelfde oorzaken zullen te allen tijde
dezelfde gevolgen na zich aieepen.
Brachten de geroofde kerkelijke en
kloostergoederen aau de Fransche Repu
bliek voorspoed en welvaart? Neen, juist
het tegendeel. Wie keut uiet het lot der
assignaten, die tot op eene waarde vau 40
milliarden werden uitgegeven Op som
mige plaatsen heeft men er nog als treurig
aandenken bewaard, die de nomiuale waarde
van bondetd duizei d franks vertegenwoor
digden eu eindelijk volstrekt geen waarde
meer hadden.
Ook dezen weg zal nieuw-Italië onge
twijfeld opgaan.
Let besluit van den Burgemeester van
Brussel, om het houden van optochten op
deu openbaren weg te verbieden, hetwelk
door den Gemeenteraad is bekrachtigd, is
door deu Heer Buis genomeu ingevolge de
onhebbelijkheden der socialisten, die Zondag
vau de meeting in de open lucht terug-
keereude, niet slechts het verkeer belem
merd maar ook de Koningin beleedigd
hebben. Met luide teekeuen van bijval heeft
de gemeenteraad eenstemmig zijne goed
keuring aau liet besluit gehecht.
De Politisclie Nachrichten verklareu
zich tegeu de deelneming van Duitschland
aan de nieuwe Russische leeniug. De con
versie, zegt het blad, is slechts eeu voor
wendsel, om geheel andere, verder strek
kende bedoelingen der Russische politiek
te bemantelen. Het zou meer dan een ver
grijp, het zou eene ernstige fout zijn, in
dien door Duitsch kapitaal het panslavis-
tisch eu chauvinistisch streven van Rusland
werd bevorderd, in plaats van de gelegen
heid aau te grijpen, zich los te maken van
de verbinteuisseu met Rusland.
Het schijnt vast te staan, dat Vorst You
Bismarck er niet aan denkt den Rijksdag
te ontbinden vóór 1890. Men bracht de
verlenging der socialisten-wet in verband
met eene vervroegde ontbinding van deu
Rijksdag, maar de verlenging, ja zelfs mis
schien verscherping dier wet, is reeds zoo
goed als zeker: de Dnitsche heeren so
ciaal-democraten maken het er niet naar,
denkt Von Bismarck, om hun vrij spel te
laten.
In antwoord op de vraag van deu Heer
Eugen Richter, of het bericht in de Kul-
nische Zeitung omtrent eene uitbreiding der
artillerie juist was, heeft de Minister vau
oorlog verklaard, dat, wegens de groote
uitrustingen van artillerie in het buiteu-
laud, wel de quaestie is gesteld, hoe die
wanverhouding zou kuunen worden ver
effend; maar wanneer er tot eeue uitbrei
ding wordt overgegaan, dan blijft hst toch
zijn geene onwetende heidenen. Ik heb in de
kerk een register van iederen persoon, die hier
ooit hegraven werd, van het begin af aan; van
het jaar van de groote aardbeving af. Welk jaar
stierf dan nu die massa John Cann? Welk jaar,
zeg!
James spitste de ooren, toen hij hoorde van
het register, en antwoordde onmiddellijk: //In het
jaar 1669."
De oude neger ging bedaard op eene platie
zerk zitten en antwoordde met een glimlach van
boosaardigen triomf: Dan zijt ge een zeer on
wetend persoon voor een edelman, oprecht ge
sproken, als ge denkt, dat gij zijn graf in dit
kerkhof hier zult vinden. Laast ge dan nooit
in uw geschiedenisboek, dat geheel Port-Royal
onder ging in de aardbeving van 1692? Wij
hebben hier een register van elk jaar, van af
het jaar 1692, maar de graven, en het kerkhof
en het register van vóór 1692 werden alle
verzwolgen in de aardbeving. De Heer zij ons
genadig!//
James Mitford voelde op dat oogenblik de
aarde onder zieh schudden, even duidelijk als
Port-Royal zulks in 1692 had. gevoeld. Hij greep
zich aan een der hoeksteenen vast, om niet te
onwaar, dat daartoe 40 a 50 millioen zou
worden vereischt.
Deuzelfden dag waarop Boulanger
te Nevers onthaald werd en geredevoerd
heeft, werd aldaar ook eene anti-Boulan-
gistische vergadering gehouden, die door
omstreeks 1000 personen werd bijgewoond
eu waarvoor de Afgevaardigden Basly en
Brialou uit Parijs waren overgekomen.
Beiden, zoomede eenige anderen, hebben
gesproken. Basly verklaarde onder meer,
dat Boulanger aan iederen eerlijken Repu
blikein wantrouwen moet inboezemen. Wij
willen niet naar Cayenne gaan, sprak hij
verder. Het cesarisme steekt weer het hoofd
omhoog.
Toen de sprekers geëindigd hadden, werd
er met eenparige stemmen op vier na eene
motie aangenomen, waarbij de vergadering
verklaarde zich aan te sluiten bij de hulde
aan Baudin, de slachtoffers der tirannie
te vereeren, verzet aan te teekeuen tegen
de plebiscitaire woelingen vau een Generaal,
die verraad pleegt jegens het vaderland eu
de Republiek, en de valsche democraten
te brandmerken, die de slippeudragers ge
worden zijn van den navolger van Bona
parte.
De Zeereerw. Heer Coulon, in der tijd
Kapelaan te Reckem, (West-Vlaanderen),
laastelijk Kapelaan te Halluin, is door het
Fransche Gouvernement uit Frankrijk ver
bannen. De Zeereerw. Heer Coulon had
iu overleg met den Pastoor aldaar op den
berg van Halluin een6 Zusterschool met
kapel gebouwd.
Behalve deze Zusterschool heeft hij nog
eene bizondere school voor jongens gesticht.
Wat eigenlijk de misdaad van dezen Gees
telijke is, kan men oumogolijk begrijpen,
daar hij zelfs geene gelegenheid had, om
iu openbare predikaties gelijk een liberaal
blad hem durft verwijten vijaudig tegen de
Regeering los te trekken.Zijne eenige misdaad
moet zijn, dat hij gevolg gevend aan de roep
stem van een eerbiedwaardig Prelaat, met
opoffering van zijn eigen vermogen in een
vreemd land aan de verspreiding van het
Evangelie heeft gearbeid. Hij is thans
verdreven uit bezittingeu, die hij zijn eigen
dom kan noemen, terwijl hij op verbouwde
gronden voornemens was nog eene kerk te
bouweu voor eene bevolking vau tweedui
zend zielen, die heinde en verre verspreid
op een afstand van vier kilometer van de
parochiekerk wonen. De Zeereerwaarde Heer
Coulon wordt ondanks zijne groote belange
loosheid en vrijgevigheid uit Fraukrijk ver-
bauuen, waar de grootste onrustzaaiers
den Staat slechts kommer en zorg baren.
Iu het Lagerhuis heeft Lord Randolph
Churchill het uitzenden van de expeditie
naar Soeakiu afgekeurd. Hij stelde voor,
de vergadering te verdagen, bij wijze van
protest.
Nadat de Minister Vau Oorlog de nood
zakelijkheid van de expeditie had aange
toond en de verzekering had gegeven, dat
vallen en ging, duizelig als hij was, op de platte
zerk zitten, naast den ouden grijzen neger, als
iemand, die volkomen den moed heeft verloren,
liet was maar al te waar; lioe ter wereld had
hij zulks over het hoofd kunnen zien, bekend
als hij was met John Cann's geschiedenis en in
het algemeen met de zaken, die de West-Indische
koloniën betroffen! Het graf van John Cann lag
dus vijf vademen diep begraven, ongetwijfeld
onder de blauwe golven van de Caraïbische zee:
en daarvoor had hij dan nu dwaselijk zijne be
trekking aan het ministerie van koloniën weg
geworpen daarvoor nu Ethels geld verspild;
daarvoor nu zijn geweten bezwaard met een
wereld van leugens: alles om op het einde te
ontdekken, dat John Cann's geheim verborgen
lag onder vijf vademen van de tropische lagune
onder de verspreide en door het water bedolven
ruïnen van Old Port-Royal. Zjjne kracht ont
zonk hem voor een enkel oogenblik; hij verborg
zijn gelaat in beide handen en barstte daar,
onder de verschroeiende middaghitte van die
doodelijke zandbank, in tranen uit eu snikte als
eeu kind voor de oogen van den nu zachter
gesleinden neger en doodgraver.
{Wordt vervolgd.)
