N I E U W E
No. 1488.
VrijJag 10 Januari 1890
151§ Jaargang.
Een merkwaardig verslag.
BU1TENLAN
Toch gevonden.
ABOEHBMBHTSFBIJB
Per 3 maanden voor Haarlemt 0,85
Foor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het Buitenland 1,80
AfzDnderlgke Nummer*0,08
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en Z ATBRDAG.
B U B A USt. Janstraat Haarlem.
s
AGITS MA HOW AGITATE
PBIJS DEB ADVEBTEWTIÊE
Van 16 regels30 Cents.
Elke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag
en Vrgdag-avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers KüPPERS L A U R E T.
Ouder den titel »opmerkingen van deu
Eerwaarden Aalmoezenier Faure over ter
dood veroordeelden,» bevatte de Gaulois
onlangs een uittreksel van een rapport,
dat de Eerwaarde Heer Faure, Aalmoeze
nier der gevaugenis La Roquette te Parijs,
aan deu Miuister van Justitie richtte. Deze
geleerde Priester heeft in de zes jaar van
zjju aalmoezeuierschap dertieu ter dood
veroordeeldeu iu hunne laatste oogenblik-
ken bijgestaan. Iu zjju rapport aau den
Minister zegt hij o. a.:
Sedert ik als Aalmoezenier iu dieust
trad, beu ik iu aanraking geweest met een
groot getal ter dood veroordeelden, welke
ik trouw bezocht. AIIöd, slechts éan uit
gezonderd, die protestaut was, hebbeu
mijue geestelijke hulp ingeroepen.
Van het oogenblik af, dat de ter dood
veroordeelde, na zjju vonnis te hebbeu ge
hoord, zjjne cel binnentreedt, is hjj ten
prooi aan de diepste neerslachtigheid, welke
eenige dagen aanhoudt. Eerst na vrjj lan
gen tjjd, naarmate zjjue hoop op verande
ring vau het vonnis levendiger wordt, out-
waakl zjjne geestkracht weder. Het is de
plicht vau den Aalmoezenier, die hoop te
voeden, den veroordeelde aan de mogelijk
heid der cassatie van het vonnis, aan de
inwilliging van zijn verzoek om gratie,
aan de goedertierenheid van het hoofd vau
deu Staat te doen gelooven,
De ongelukkige, zelfs al heeft bij de
vreeseljjkste misdaden gepleegd, klampt
zich aau een stroobalm vast; als hij er
het leven slechts afbrengt, ziedaar zijne
eenige gedachte, zjju eeuig verlangen. Le
venslange galeistraf verliest al het schrik
wekkende voor dengene, wiens hoofd wordt
bedreigd en met angstige spanning dan
ook ondervraagt de veroordeelde allen, die
hem bezoeken, omtrent de kans, welke
hjj heeft om aan den dood te ontsnap
pen.
De dagen gaan droevig voorbij oucfauks
de vertroostingen, welke de gevangenbe
waarders den ongelukkige doen toekomen.
De lectuur, bezoeken enz. breken echter
het eentonige celleven eenigszins, zoodat
het soms deu schijn heeft, alsof de ver
oordeelde zich van het schrikbeeld, dat hem
voortdurend vervolgt, heeft losgemaakt.
Maar de nacht!. Hoe dikwijls heelt
een rampzalige mij zijne zedelijke kwel
lingen, in den nacht geleden, met de ake
ligste kleuren geschetst! Als de slaap zich
eindeljjk over den door angst en wroeging
FEUILLETON.
Vervolg.
6)
Mvlady lachte en schertste oudertusschen met
den heer tegenover haar, en scheen vrooljjk
gestemd over iets, dat hjj haar vertelde.
Lord William gelooft tot op den huidigen
oogenblik dat zij hem niet herkende, want hjj
kan zich niet oorstellen, dut eene dame zoo
zou kunnen veinzen.
Eene lichte duizeling overviel Mylord.
«Ik heb in deze hitte te hard geloopen",
dacht hij: //mijne maag jeukt, ik ga den inwen-
digen mensch wat versterken."
Doch toen het middagmaal was voorgediend
had hij geen trek.
//Het is te warm te Rome/', philosopheerde
hjj verder. «Morgen ga ik wat berglucht op
zoeken, en dan over acht dagen naar ïsapels.//
Hij liet zijne koffers pakken en gaf order aan
den concierge om tijdens zijne afwezigheid nie
mand toe te laten, en vooral geen schoonmaak
te bouden. Zjjne kamers waren opge»uld met
allerlei zeldzame, kostbare zaken van zeer uit
eenloopenden aard, die hij zich op reis had
aangeschaft. Teekeningen, boeken, antiquiteiten,
munten, porselein enz., het lag alles in schil
derachtige verwarring dooreen op tafels, stoelen
en den grund; geen vreemde mocht daar een
oog in slaan. Dus werden de gordijnen neder-
gelaten, de vertrekken gesloten, de sleutels aan
den portier toevertrouwd, en Mylord vertrok den
volgenden morgen naar Tivoli.
gefolterde ontfermt, is die slaap nog on
rustig, koortsachtig, afmattend.
Eeuigen hebben mg gezegd, dat zjj zoo
lang mogelijk trachten wakker te bljjven,
hopende alsdan den volgenden morgen lang
te slapen. IJdele hoop! Zij ontwaakten
reeds bij het aanbreken vau den dag.
Van de elf veroordeelden, welke ik in
hunne laatste oogenblikkeu bijstond, waren
er slechts drie slapende toen men hun de
outzetteude tijding kwam aankondigen, dat
hun vonnis moest voltrokken worden.
Slechts een van hen, die ik bezocht, heeft
geweigerd gratie te vragen. Hoogstwaar
schijnlijk omdat hij wist, dat deze forma
liteit ounoodig was, om het hoofd vau deu
Staat zijne gedragsliju voor te schrijven.
Om de uitwerking van het doodvonuis
op groote misdadigers goed te begrijpen,
is het voldoende hunne houding daags voor
de verandering van hot vonnis te verge
lijken met hunne houding daags daarna.
Een veroordeelde, dien ik gedurende de
veertig dagen van zijue opsluiting in de
cel van La Roquette niet dan ziek ha 1
gezien, klappertaudend van de koorts, zon
der eetlust en slapeloos, was deu dag, na
dat hij gratie verkreeg, een geheel ander
meusch. Hjj sprak van zijne reis naar
Noernea als van een pleiziertochtje, maakte
plannen en trok al vast een wissel op zjju
toekomstig goed gedrag ten behoeve van
zjjne kwjjtsehelding vau straf, welke hjj
zou trachteu te verdienen.
Ik was meermalen in de gelegenheid
geweest hetzelfde verschjjnsel waar te ue-
men bij degenen, die aau de doodstraf ont
snapten en ik meen gerechtigd te zjjn,
daaruit af te leiden, dat deze straf de eenige
is, welke een wezeuljjken afschrik inboe
zemt.
Wat da personen betrefc, die ze onder
gaan, kan ik mededeelen, dat hun niterljjk
voor den onbevooroordeelde voldoende is,
om te weten wat er in heu omgaat en hoe
de schrik hen beheerscht. Ik kan mjj geen
aangrjjpeuder schouwspel deuken, dan van
zulk eeu ongelukkige, zelfs van deu kalmste,
die zich als een waar Christen tot deu dood
heeft voorbereid, gedurende deu zoo korten
en toch zoo vreeseljjk langen tjjd, welke
noodig is voor de toebereidselen der terecht
stelling.
Het is dan ook mjjne vaste overtuigiug,
aldus eiudigt de Eerwaarde Heer Faure zjju
merkwaardig verslag, dat, welke straf rnoti
ook voor de doodstraf in de plaats stelle,
zjj onmachtig zou zjjn een meer gewettig-
den en ontzettender schrik aan te jageu.
Een dag of tien later kwam hij terug. Terwijl
zjjn bediende het eeu en ander in orde bracht
om aan de kamers een vroolijker aanzien te
geven, was Mylord's eerste gang naar Tizian's
Madonna, die hij bij zijn vertrek zorgvuldig
op eene sofa had geplaatst het stuk was
echter verdwenen!
Mylord riep den concierge.
«Had ik u niet bevolen hier alles onaange
roerd te laten?//
«Mijnheer, ik heb mjjn voet niet over den
drempel gezet», was het antwoord.
My'ord streek zich met de hand over het
voorhoofd, verschikte een paar portefeuille?, die
op de sofa stonden, «n verbleekte plotseling.
Onder het canapékussen, waartegen het schilderjj
had geleund, lag eene groene zijden beurs, ge
vuld met goud en bankbiljetten. Daaromheen
was een klein strookje papier gevonden waarop
met sierlijk handschrift was geschreven:
«Inhoud 80,000 franks//.
«Wie is er hier geweest?" donderde Mylord
den portier toe, die verschrikt achteruit deinsde.
«Niemand, Excellentie, niemand. Maar, dat
is waar ook! Daags nadat u vertrokken waart,
kwam er eene voorname dame met een bediende.
Excellentie, u begrijpt toch wel dat ik onder
scheid weet te mak-n tusschen de menschen;
dit was eeue aanzienlijke signora, prachtig ge
kleed, zoo deftig.,
«Het is goed. Eu toen?"
«Zij vroeg naar u, Mylord, en ik zeide, zooals
u mij gelast hadt, dat u op reis waart en eerst
over eene week terug zoudt wezen. «Best//,
antwoorddde zij, «geef mjj den sleutel van My-
lords kamer.//
«En?"
In hunne bjjeeukomst van eergisteren heb
beu de Belgische mjjnbestuurders besloten,
de door de mjjuwerkers gevraagde loons-
verhooging te weigereu.
De Keizerin-weduwe Augusta is Dins
dag-middag overleden.
(Maria Louisa Augusta Catharina, gebo-
reu den 30n September 1811, dochter van
Karei Frederik, Groothertog van Saksen-
Weimar, iu 1829 gehuwd met deu latereu
Keizer Wilhelm I.)
Keizerin Augusta heeft reeds sedert jaren
zeer teruggetrokken geleefd tengevolge vau
haar gezondheidstoestand, eu boewei her-
haaldeljjk deu dood nabjj, is zjj telkens
door onmiddelljjke eu gelukkige operaties
in het leven gehouden. Als Prinses vau
Weimar was zjj eeue beroemde schoonheid,
terwjjl velen, die haar in hare jeugd hebben
gekend, vau hare groote begaafdheid getui
genis aflegden. Haar gezondheidstoestand,
die sedert de geboorte barer dochter, de
Groothertogin van Baden, geschokt was,
heeft haar echter belet daarmede te schit
teren. .Daarentegen is zjj eeue warme be
vorderaarster geweest der kunst, zoowel
van de letterkunde als boveual van de mu
ziek, zoodat dau ook hare zoogenaamde
Donderdag-avondenindertijd beroemd
waren. Yooral iu den aanvaug van den
Kulturkampf moet zjj zich ook op politiek
gebied bewogen hebben, op welk terrein
zjj echter niet slechts Prins Von Bismarck
ontmoette maar ook belemmerd werd door de
oude Pruisische traditie, welke op staatkun
dig gebied van den invloed der vrouw niets
wil weten. Eeu terrein, waarop Keizerin
Augusta zich met meer succes bewoog, was
dat der weldadigheid, en langeu tjjd stond
zjj aan het hoofd of bevorderde zjj op de
onbekronipeuste wjjze alle ondernemingen
van weldadigheid en zaken vau algemeen
nut* Daardoor verwierf zjj zich van liever
lede de populariteit, welke haar voor dien
om hareu trots eu koelheid door het volk
was ontzegd. Eene harer schoonste schep-
piugen zjju de Deutsche Frauenvereineniu
oorlogstjjd tot verzorging van ziekeu eu
gewonden te velde, iu vredestjjd tot leni
ging van allerlei nooden. Algemeen bekend
is haar aandeel in deu bloei en de bevor
dering van het streven der internationale
vereeniging van het Roode Kruis. Haar
roem iu deze richting zal haar overleven
en in geheel Duitschland zal zjj om hare
groote weldadigheid worden betreurd.
«Ja, ik zeide dat wil zeggen, ik begon te
zeggen: mag dat Wel, als Mylord niet thuis is?
Maar u had eens moeten zien welke oogen zjj
opzette, juist zooals u er nu zelf uitziet; en toen
Zride zij: «gauw wat als het u beli ft, ik moet
iets zoeken in Mylords kamer." Daarna trad zij
binnen met haar kamerdienaar, en bleef eene
poos weg."
«En toen zij vertrok?"
«Ik heb haar niet meer gezien, Excellentie.
Ik wilde juist een middagslaapje nemen toen
de signora aanschelde, en zoodra zjj in uwe
kamers was, ben ik een oogenblik gaan liggen.
Slechts eventj«s, Excellentie. Het was zoo druk
kend warm. Maar ik had mjjne kleine Marietta
bevolen alles weer zorgvuldig te sluiten ais de
dame wegging, en zjj vertilde me later, dat de
signora haar zoo vriendelijk gegroet eu er zoo
vroolijlc had uitgezien."
«Verder niets?//
«Neen. Zij vertelde me dat de signora eene
paars zjjden japon met breode kanten..."
«Dat kan me niets schelen."
Mylord beet zich op de lippen en was vaal
bleek.
„Mist u iets! Ik kan toch niet denken dat
zulk eene groote dame..."
«Niets.// Mylord wenkte met de hand. «Ge
kunt gaau."
De concierge verwijderde zich, verschrikte,
nieuwsgierige blikken in het rond werpende; en
toen de man weg was, ging Mylord zelf uit. Hij
had spoedig uitgevonden waar de familie Cla
rendon, die slechts uit Lady Mary en hare tante
bestond, woonde, en schelde aan.
«Is de familie thuis?"
«Wie?// vroeg eene knorrige stem.
Zjj laat éene dochter, acht kleinkinderen
en negen achterkleinkinderen na.
In geheel Duitschland breidt de influ
enza zich op onrustbareade wjjze uit. Te
Bruuswjjk, Posen eu ook elders zijn de scho
len gesloten omdat de helft der kinderen
ziek is. In Frankfort alleen heeft deze ziekte
16 personen ten grave gesleept.
Keizer Wilhelm moet volgens een der
Berljjusche bladen bij de jongste ontvangst
van de commandanten der legerkorpsen eu
het officierkorps van het Berljjusche gar
nizoen, eeue militaire toespraak hebben
gehouden, waarin hjj op deu plicht van
het leger zou gewezen hebben om elk
oogenblik gereed te zjjn tot verdediging
van het vaderland. Wel streven alle mo
gendheden, met Duitschland aan de spits,
er naar, voor de wereld de zegeningen van
deu vrede te bewaren, maar dit ontsloeg
het leger niet van zjjn plicht om te allen
tjjde gereed en bereid te zijn naar de grenzen
te ijlen De bizondere plicht der Generaals eu
Officieren is het, deze strjjdvaardigheid
voor te bereiden. Thans moest men indringen
in de nieuwe organisatiëu en in de ver
anderingen, welke het nieuwe geweer van
kieiu kaliber en het rooklooze kruit in het
leven riepen en de soldaten daarin inwjj-
den. De Keizer verwachtte dat de Gene
raals en Officieren het hunne zouden doen,
opdat de hervormingen nog in dit jaar
haar beslag zouden krjjgeu.
Volgens de Post zal 's Keizers ver
jaardag iu het voorjaar weder schitterend
worden gevierd eu zullen bjj dit feest we
der vele bevriende en verwante buitenlaud-
sche Vorsten naar Berljju komen.Reeds staat
het bezoek vau den Prins Van Wales vast.
De President der Frauscbe Republiek
is thans geheel hersteld en beeft zjjne ge
wone ambtsbezighaden hervat door ver
scheidene personen ter audiëntie toe te laten.
De Minister van Oorlog heeft wegens
het heerscheu der Influenza bevolen, den
dienst in de garnizoensplaatsen tot het
strikt noodzakeljjke te beperken.
De te Louden openbaar gemaakte
berichten uit Middeu-Afrika hebbeu in alle
kringen eene levendige sensatie teweegge
bracht. Eeu groot gedeelte vau het publiek
spreekt reeds van oorlog met Portugal als
van een op banden zjjude feit. In de po
litieke eu diplomatieke kringen neemt men
echter veel meer reserve iu acht en er
bestaat ook geene reden tot zulk eene pes
simistische opvatting.
De Peace-Society heeft zich tot de Re-
geeriug gewend, met het verzoek, bet ge-
«Lndy Clarendon?//
«De dames ziju op reis.//
«Wanneer worden zij terugverwacht?//
«Zij komen niet terug. Zjj zjju aclit dagen
geleden naar Napel* vertrokken,//
Mylord vertrok denzel'den dag naar Napels,
en kwam daar des namiddags reeds te weten
dat de dames Clarendon zich den avond te voren
per stoomboot naar Genau hadden begeven. Hjj
reisde haar achterna. Toeu hjj ze eindelijk meende
gevonden te hebben, hoorde hjj dat ze naar Weenen
waren gegaan.
Wa> neer men heden ten dage de politie in
den arm wil nemen, kan men in ongelooflijk
korten tjjd iemand opsporen; maar indien men
daarvoor slechts op zijne eigen krachten bouwt,
lukt dat zoo snel niet. Twee all en reizende
dames vindt men zoo spoedig niet terug; terwijl
men ze in het eene gedeelte van Weenen zoékt,
kunnen ze heel rustig iu het andere zitten thee
te drinken. Dat ondervond Mylord. Hij doolde
di or Europa rond als eeu waanzinnige. Ten
slotte gaf hij het op, en ging in Maart naar
Parijs, met het plan om van daar in April we
derom mar Engeland terug te keeren.
Op een der laatste dagen, dat hij zich té Pa
rijs ophield, werd hem eene introductie-kaart
bezorgd voor eeu groot bal in de Eng Ische am
bassade. Geen lust voelende om er heen te gaan,
had hij zich thuis tot lezen nedergezet. Toen
het echter elf uur was geworden en de maan
daar buiten prachtig scheen, veranderde hij plot
seling van gedachte. In een oogwenk was hij
verkleed en tegen middernacht op weg naar het
hotel,
(Wordt vervolgd.)
