N I 1 W
Mo, 1521.
Zondag 30 Maart l^SO
15fe Jaargang.
Belastinghervorming.
^UlTEWLlNP:
Wordt vervolg^
ABOlffEEMEWTSPBIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het Buitenland
Aizinderlgke Nummer»
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en Z ATERDAG.
BIJ BK AU: St. Janstraat Haarlem.
Sf«ragffBk.
0,8»
1,10
1,80
0,03
AGÏTS3 MA NOJf AGITATE
PE1JS QBB ADVEBTEHTlSST
Van 16 regels 30 Cents.
Slke regel meer 5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte,
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Ad vertentië n worden uiterlijk Maandag-, Woensdag
en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers K UPPERS LAUKEY.
Hervorming van ons belastingstelsel;
zietdaar het onderwerp, 't welk in de afge-
loopenweken op het parlementair programma
bovenaan stond geplaatst, en dat gedurende
eenige dagen in 's Lauds Raadzaal de sluizen
der welsprekendheid bg de leden onzer
Volksvertegenwoordiging hield geopend.
Wonderljjk mag het zeker wel genoemd
worden, dat thans door de liberalen, in
den vorm van het voorstel-Goemau Borge-
sius c. s. tot invoering van eene progressieve
inkomstenbelasting, eene poging is aan
gewend otn verandering te brengen iu het
stelsel van belastingheffing.
Wonderlijk zeggen wij, want waarom is
de liberale partij nu eerst voor den dag
gekomen met eeu ontwerp, waarvau eene
belasting op het inkomen den grondslag
uitmaakt? Waarom beeft zij gedurende
zulk een groot aantal jareu, dat zjj de
macht bezat, volhard bij het stelsel vau
1821, en waarom maken eenige liberalen
juist nu gebruik van hun reeht van initia
tief, terwjjl de linkerzijde vau de Kamer in
de minderheid is?
Deze vragen dringen zich voor den geest,
wanneer meu onbevooroordeeld nadenkt
over het motief, waardoor de voorstellers
van het in de afgeloopen weken behandelde
wetsontwerp bij het indienen der bedoelde
wjjzigiug van ons belastingsysteem werden
geleid.
Dat zij geene meerderheid ia de Tweede
Kamer voor hun wetsvoorstel zouden viu-
deu, daarvan wareu zij reed3 overtuigd.
Eenig practisch resultaat voor ons Vader
land kou de indiening er vau dus niet af
werpen. Zeer terecht zeide ook de Heer
Schaepmau Woensdag j!., dat de liberalen
op geen medewerking bij de Rechterzijde
hadden gehoopt, wijl het plegen van ouder
ling overleg tusschen de verschilleude par
tijen over het wetsontwerp-Goeman Bor-
gesius geheel was nagelaten.
De bedoeling van het bewuste voorstel strekte
derhalve niet om verbetering in de tegen
woordige heffing te brengen. Ilad men dit
ernstig gewild, dan hadden, zooals wij reeds
zeiden, de liberalen vroeger met zulke voor
stellen moeten aankomen.
Was het dan loutor om eene getuigenis
afteleggen omtreut de liberale beginselen
op bet gebied der belastingheffing? Als
zoodanig kan deze poging der liberaleu
eveniniu worden beschouwd. Vooreerst be
hoeft meu het met de begiuseleu der libe
raleu niet zoo streng te nemen, daar zij
altijd getoond hebben eene gelegenheids-
politiek te belijden. Scherp omlijnde be-
FE U1LLETON.
De wraak der dichteres.
Martha Walden was eene wees, negentien jaar
oud en bezat een betrekkelijk aanzienlek ver
mogen. Zij woonde met haren ouden oom op
een landgoed, dat ongeveer vier uur van eene
kleine stad in de Rijnprovincie verwijderd lag.
Ongetwijfeld was Martlia een aardig weesje.
Slank als de dennen in het woud, had zij zwart
gekruld haar en e n paar donkere, dwepende
oogen. Aan het genot, 't welk het gezelschaps
leven in het stadje opleverde, liet haar oom haar
weinig deelnemen; zij verlangde er ook niet naar,
en voelde zich 't gelukkigst in de stille een
zaamheid van hare landelijke omgeving.
Gewis wa3 zij een beminnelijk meisje. Ze had
echter twee fouten. Vooreerst was zij, go ijk haar
oom dikwerf zeide, een kleine stylhoofd en dan
ook schreef zij verzen.
Mijne lezeressen zulleD de laatste fout ver
geeflijk vinden, want welk jong meisje, op den
leeftijd mijner heldin, heeft niet een enkele maal
op de doolpaden der metriek gewandeld? lïij
Martha was echter de neiging, om haar gedachten
op poëtische wijze te uiten, tot een hartstocht
geworden.Geibel vereerde zij als haar lievelings
dichter; op haar tiolettafel lag eene uitgave
zijner gedichten in prachtband In den trant van
Geibel schreef zij liederen, liederen vol smachtend
verlangen, in 't kort: maneschijn poëzie. Ook
aan de lente en de liefde had zij hare lier ge
wijd. Ja, zij begon allengs aan haar poëtisch
grippeu van wat zij voor het welziju des
vaderlands noodig achteD, hebben wij nim
mer vau hen vernomen, en wat heden door
hen wordt beleden en verdedigd, is mor
gen misschien reeds weder vergeten.
Doch al ware dit de bedoeling der in
diening geweest, dan nog konden wij de
liberalen wijzen op hst langdurige tijdvak,
dat zij ongebruikt hebbeu laten voorbijgaan,
en waarin zij zich niet maar met eeu ge
tuigenis hadden behoeven tevreden te stellen,
doch waarin zij de macht bezeten hebbeu
hun stelsel ongestoord in te voeren.
De hoofdvoorsteller, de Heer Goeman
Borgesius, heeft in de zitting van Dinsdag
de redenen ontvouwd, die volgens hem tot
indieuing van het outwerp voerden. Luiste
ren wij eeu oogenblik naar zijne woorden.
Hij zeide, dat de voorstellen geeue onthef
fing, maar verplaatsing van lasten hebben
bedoeld. De werkman, de arbeider, is te
zwaar belast. Daarenboven verkeert hij in
moeiljjke tijden. Werk verschaffen door den
Staat is eene onmogelijkheid, en daarom
is het practisch de lasten van het volk te
verminderen.
Die vermindering van lasten zal bij in
voering eener inkomstenbelasting worden
verkregen door afschaffing van den zout-
accijns, zeide de Winschoter Afgevaardigde.
De geheele arbeidersstand zal hiervan, vol
gens hem, de voordeelen ondervinden. Dit
poogde hij ook met cijfers aan te toonen,
en berekende nu dat de werkman hierdoor
6 centen per week of 3 gulden per jaar
zou uitwinnen.
Wat de Heer Goeman Borgesius met
deze berekening eu met deze motiveering
der indiening van zijn voorstel gedaan
beoft, noemen wij eene speculatie op den
volksgeest, behalve nog dat wij de vrijheid
nemeu aan de juistheid der woordeu vau
genoemden Afgevaardigde te twijfelen.
De zes centen per week zoudeu wij veel
belangrijker achten, wanneer ze door den
werkman als directe heffing betaald werden
dan nu bij deze uitgave, als iudirecte be
lasting voldaan, niet eens gevoelt. Doch
daarenboven, boe kunnen deze driegulden
per jaar als een middel worden beschouwd
om den werkman te gernoet te komen io
den strijd om het btstaan. Zal bij niet veel
liever flink arbeiden en ruim geld verdie
nen eu ook een luttel bedrag aan belas
tingen betalen, dan zonder werk op zulk
eene wijze worden geholpen
Door het eigenlijke werkvolk wordt niet
geklaagd over den zoutaccijus. Deze heffing
komt alleen iu ongenade, doordien zoo
genaamde leiders van de openbare meeuiog
ze in een hatelijk daglicht stellen en bet
talent te geloot'en, en droomde den. scboouen
droom onder de vele geroepenen eene uitver
korene te zijn.
Hare geesteskinderen verborg zij zorgvuldig
voor aller oogen. In de eenzaamheid genoot zij
hare dichterlijke voorbrengseleu, en geene vrien
din, geen bloedverwant, niemand wist aan welke
ideale bezigheid zij hare vrije uren wijdde. Het
album met haar liederen bewaarde zjj als een
schat.
De eene gedachte welt uit de andere voort.
Onze moderne Sappho kwam eens op het denk-
fce dd, toen zij peinzende op de tuinbank zat,
dat het toch heerlijk zou zijn, hare gedichten
gedrukt te kunnen lezen. Zou zij uiet onder eeu
aangenomen naam hare liederen in een of ander
letterkundig tijdschrift der wereld kunnen aau-
bieden?
Zij sprong op en streek met de witte vinge
ren door hare rijke lokken. Die gedachte be
zielde haar geheel en al, cn moest verwezenlijkt
worden. Zij nam haar album, schreef er eenige
gedichten uit over en zou ze aan de geachte
redactie van een tijdschrift zenden, om er bij
gelegenheid gebruik van te maken.
Een pseudoniem was spoedig gevonden: The-
rese MinaDollo. Onder dezen naam zou aan den
letterknndigeu horizont eene nieuwe ster opgaan.
Martha bezorgde zelf den brief op de post.
Zeker van htre zaak, verwachtte zij eene spoedige
aangename ontmoeting van hare geesteskinderen
in de kolommen van het tijdschrijft.
Het bureau eener redactie is echter eene zeer
prozaïsche plaats. Alen vindt daar onbarmhartige
menschen, en bovenal staat daar een geweldige
doen voorkomen, alsof de mindere man er
onrechtvaardig door gedrukt wordt.
liet is uiet moeilijk om sympathie voor
zijn streven bij de grooto menigte te ver
krijgen, door het volk te vleien mot ver
mindering van lasten en vermeerdering
van lusten, doch hiermede worden de ware
belangen van bet vaderland niet gebaat.
Reeds zoovele jaren hebben de liberalen
ons volk stroop om den mond trachten te
smerenen het is bun maar al te dik
werf gelukt op d'Ze wijze de volksgunst
te wiuneD.
Gelukkig rekeueu wij het daarom, dat
bij velen langzamerhand de oogen worden
geopend, en dat het den liberalen al moei
lijker wordt, aan den werkman knollen
voor citroenen te verkoopen. Men heeft
leeren inzien, dat de beloften, welke de
liberalen geven, nimmer iu daden veran
deren, en dat de liefde voor den minderea
man alleen bestaat in bunne redevoeringeu
eu geschriften.
Eerst iu de laatste tijden, nu do anti
liberalen in de Kamer de meerderheid be
zitten, eu een Kabiuet uit de rechterzij ie
is opgetreden, komen de belangen van den
werkman grondig ter sprake.
De woorden van den Heer Goeman Bor
gesius beschouwen wij dau ook uiet anders
dan eene phrase, die zeker zal geëxploiteerd
worden ten hetooge, dat de liberaleu ook
bij de herzieuiug van ons belastingstelsel
het belang van den arbeider op den voor
grond hebben gesteld.
Naar onze meeuiug, heeft eene andere
overweging daD de hier genoemde de voor
stellers der inkomstenbelasting geleid. Ter
loops werd zij door enkele leden «Ier Kamer
ter sprake gebracht. Juist de verzekering,
dat hier aan geen partijpolitiek te denkeu
viel, ook door den Heer Goeman Borgesius
uitgesproken, versterkte ons iu het ge
voelen, dat dit wel degelijk het geval is
geweest. Die Afgevaardigde maakte er om
gekeerd Dr. Schaepman eeu verwijt vau,
dat deze de partijstaatkuude iu het debat
had gesleept ter bestrjjdiug van de linker
zijde en niet van de voorstellen, maar de
juiste blik van Dr. Schaepman heeft hier,
onzes inziens, wederom niet gefaald, toen
hij dit aan de liberalon verweet.
Wel degelijk vormt de partijpolitiek dei-
liberalen den achtergrond van het voorstel-
Goeman Borgesius. Ii zijne rede san Dinsdag
heeft de voorsteller tot den Minister van
Financiën gezegd, dat, hij na twee jareu
waehteus, nog weinig of niets tot belas
tinghervorming heeft verricht, en dat daarom
de liberaleu zelf de hand aan den ploeg
hadden geslagen.
snippermand, een a-yl voor verlaten gedichten,
de 'duistere toekoms' voor alles wat niet rijp
voor de pers is. Menig poëtisch kind, htt pro-
dekt eeuer gloeiende phantasie, vindt daar een
kil graf.
De eerste nummers van het tijdschrift, waaraan
Martha hare dichterlijke producten vol vertrou
wen had gezonden, verschenen, maar geen Thercse
Minanollo was er ia te vinden. Zij las daarop
de antwoorden der redactie onder de „corres
pondentie," ten einde iets te weten te komen.
Ja, waarlijk, daar stond het:
„Therese M. te B. Uwe gedichten ontvangen.,
te dwepend en niet ge-chikt ter plaatsing,
snippermand!"
Een zwaard ging Martha bij het lezen dier
woorden door het hart. Zij zag in gedachten,
hoe de band van den koelhartigen beoordeelaar
haar roseklenrigen brief met de diepgevoelde
gedachten beschreven, in de mand wierp, on het
verdriet over haar eerste letterkundige nederlaag
was op het schoone grlaat duidelijk te lezen.
Zij twijfelde aan hare gaven, doch slechts voor
een oogenblik. Was bat uiet reeds zoo dikwerf
geschied, dat een genie aanvankelijk miskend
werd, doch later zich op roemvolle wijze baan
brak?
Martha had een doortastend karakter Zij
liet. den moed niet zoo spoedig zakken, maar
beproefde eene nie.iwe poging. Doch wederom
kreeg zij ten antwoord: „Ontvang, n, vorm eu
inhoud gebrekkig, snippermand 1// Dit wa3 ergcr-
Ijjk. Zij herhaalde echter hare inzendingen ten
derden en vierden male, evenwel telkens met
hetzelfde gevolg. Do antwoorden der redactie
Neen, niet de langzaamheid van den
Minister vau Financiën, maar de partij
zucht der liberalen heeft het besproken
voorstel doen geboren wordenniet de
verbetering van ons belastingsysteem, maar
de zucht tot het tegeuwerkeu van onze
Regeering is de oorzaak der indiening ge
weest. En daarom is de qualificatie van
partij voorstel aan' het wetsontwerp alleszins
gewettigd.
Wij verblijden ons derhalve, dat de meer
derheid van onze volksvertegenwoordiging
zich met dit voorstol niet heeft vereeuigd.
Verbetering van ons belastingstelsel wach
ten wij dan ook niet van de linkerzijde.
Zelfs de Hoogleeraar Buys heeft moeten
erkennen, dat de liberalen nimmer iets
goeds op belastinggebied hebben voortge
bracht. Maar wjj blijven onze verwachting
stellen op den Minister van Financiën, die
ongetwijfeld beter beslagen ten ijs zal komen,
dan dit nu door de liberalen was gedaan.
In elk geval zal hij het oude gebouw onzer
belastingheffing niet afbreken, voor hij de
zekerheid bezit, dat het nieuwe op hechte
grondslagen zal rusten.
De Reiclis-Anzeiger maakt de brieven
openbaar, tusschen Keizer en Paus, over
het Congres gewisseld. Z. H. belooft in
een uitvoerigeu brief den arbeid vau het
Congres, overeenkomstig den wensch, door
den Keizer te kennen gegeven, te zullen
steunen. Hij hoopt dat het werk vruchteu
7,al dragen, waarvoor zekerlijk iu de eerste
plaats de machtige hulp van den godsdienst
en de weldadige werkzaamheid der Kerk
zullen vereisebt worden.
Aan den afgetreden Duitschen Rijks
kanselier viel dezer dagen in de hoofdstad,
toen hij ten afscheids-bezoek naar het kei
zerlijk paleis reedeene buitengewone
treffende en grootsehe volksheide teu deel.
Toen hij om half elf ziju paleis iu de
Wilhelmstrasse verliet gekleed ia de
bekende witte kurassiers-uniform, stapte
hjj vlug en flink in zjjn rijtuig had
daarvoor en langs den geheelen weg naar
het paleis in de straat Unter den Linden
eene taliijke menigte van allerlei rang eu
stand post gevat, die hem vol geestdrift
toejuichte eu welker stemming tot de grootste
opgewondenheid steeg, toen de Vorst om
streeks 12 uur terugkeerde. Meu juichte hem
toe, riep hem: »Tot wedersziens» na, trachtte
hem de hand te drukken, ja, had de paarden
van ziju rijtuig gespannen, wauueer hij het
niet met een krachtig: »Neen, dat mag
niet gebeuren!» belet had.
werden zelfs met bijtende, sarcastische aan
merkingen vermeugd. Ach! het hart van eene
redactie is har.l, zijn geweten streng, zijn snip
permand bodemloos!
In tusschen naderden do karnavalsfeosten.
Martha ontving eene uitnoodiging harer vriendin
uit de naburige stad, om de feesten bij haren
familiekring te komen vieren. Zij vroeg verlof
aan oom, en toen deze na eenig weigeren tjjne
toestemming gaf, koos zij hare kleederen uit, eu
vertrok op een namildag naar Bergheim.
Het noodlot is grillig, en boreidt den sterve
lingen vele vergissingen.
In den postwagen zat een net gekleede jonge
man van ongeveer vijf en twintig jaar met een
voornaam uiterlijk. Wijl er buiten hem geen
passagiers meer waren, kon zij een gesprek met
hem niet ontwijken. En waarom zou zij dat ook
moeten doen? Haar reisgezel deed zich voor als een
aangenaam niensch; hij sprak beschaafd en kon
blijkbaar aardig vertellen. Wanneer hij sprak,
zweefde om zijne trekken een fijn lachje, dat
hem niet slecht stond. In het begin van zijn
gesprek vernam Martha, dat hij gedurende de
kar: avalsdagen te Bergheim blijven wilde, waar
hij bekenden scheen te hebben. Men sprak over
den vastenavond, en de vreemdeling verhaalde
zeer levendig van het karnaval te Venetië, dat
hij zelf eens had medegevierd. Martha luisterde
met aandacht mar zijn verhaal, en wat do jonge
reiniger betrof, deze scheen zich in het gezel
schap van eene dame met zulke schoone oogen
als Martha Walden bezat, zeer goed op zijn
gemak te vinden.
