NIEUWE iTiirrË^ l a n il No. 1534. Vrijdag 2 Mei 1890. 15de Juurgaig. Een liefdewerk op maatschap pelijk gebied. ii. Geboet. HAiRLHSCH ABOWNEMENTSPBIJ8 Per 3 maanden voor Haarlemt 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10 Voor het Buitenland 1,80 Afzonderlijke Nummer»0,03 Dit blad verschgnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. B UB BA TT: St. Janstraat Haarlem. AGITK MA NON AGITATE ?BIJ8 DBB ADVEBTENTIlN Van i6 regel»30 Gents. Elke regel meer 5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte, Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant. Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag en Vrpdag-avond voor 6 uur ingewacht. Uitgevers KüPPEBS LAUKET. Op mijne vraag, hoe de Eagelsebe misdadigers zich gedurende hun straftijd gedragen, antwoordde de opzichter het volgende. »In 't algemeen zyn ze gewillig; de voorschriften voor hun gedrag en de straf bepalingen voor ongehoorzaamheid of verzet zjjn zoo streng, dat zij het niet wagen ongehoorzaam te zjjn. Voor de misdadigers van beroep, die zich aan buitensporigheden mochten schuldig maköD, hebbeu wij een middel, 't welk bij de minste kleinigheid wordt toegepast: de »kat met negen staar ten*, namelijk, een strafmiddel waarvoor ze diep ontzag hebben. »lu de tuchthuizen zelven (Holloway Jail is maar eene gerangeuis) ziju de misdadigers van beroep gevaarlijker. In het tuchthuis van Dartmoor wierp mjj eens een der snoodste inbrekers op deu grond en bewerkte* mijn hoofd met een scherpen steen, die hjj bij den arbeid op het veld had gevonden en in zijne cel had gesmokkeld. De oorzaak van deze daad was eenvoudig deze: hij wilde door een moord, de hem toegewezen twintigjarige tuchthuisstraf met deu dood aan den galg verruilen. Op mijn hulpgeschrei kwamen eenige collega's toegeschoten en bevrjjdden mjj. De booswicht werd voor dezen aan slag tot levenslange tuchthuisstraf veroor deeld en ontving gedurende vijf jaar, twee maal per jaar dertig slagen met de >kat met negen staarten*, welke kastijding hij met groote gelatenheid, zonder zijn gezicht te vertrekken, onderging. Ik zelf was in drie maanden niet in staat dienst te doen en zal wel nooit weer de man worden, dien ik ben geweest. Wanneer u voorts wil weten, waar de ontslagen gevangenen aanlanden, welke pogingen door eenige men8chenvrienden in 't werk worden ge steld om hen te verbeteren, raad ik u den secretaris der Discharged Prisoners Aid Society en den voorzitter der St. Giles Christian Mission, Mr. Wheatley, te raad plegen. Deze heereu zullen u verbazing wekkende dingen kunnen verhalen. Begeef u ook eens des morgens om acht uur aan de poort der gevangenis; omstreeks dien tjjd worden de gevangenen, die hun straf hebben ondergaan, ontslagen en dat is zienswaardig. De Heer Wheatley is overi gens uw man, want sinds dertig jaar staat hg eiken morgen aan de gevangenispoort en tracht de verlorene zielen te redden.* Vermits de Heer Wheatley mg sinds eenigen tjjd bekend was, stelde ik mjj on- miödelljjk met hem in verbinding en ont ving van hem de volgende inlichtingen FEU ILL ET ON. 9. [Vervolg) Zjj verzwakte met den dag en, haar dood voe lende naderen, gelukte het haar bjj vader, dat Juliana onder de hoede van een verren bloed verwant werd gebracht. Mogelijk scheen zij wel voor de toekomst van Juliana bezorgd te zijn, terwijl zjj mij onder vaders bescherming wel geborgen achtte. I)it was het eerste verdriet, dat ik bjj de scheiding van Juliana, die toen slechts 10 jaren telde, gevoelde. Kort daarop stierf mijne "moeder. Hoewel ik haar ik betuig het open hartig en met innig leedwezen in het leven niet bemind had, trof mjj haar verlies nog meer, dan ik meende. Nu stond ik geheel alleen. Geene waarschuwende stem, geene liefderijke hand be zat ik meer, die mij mjjne dolzinnigheden deed uit den weg ruimen. Onu voelde ik het eerst, hoezeer ik tegenover mijne arme moeder fouten, had begaan. Vader, die zich het verlies van moeder evenzeer aantrok, hechtte zich nog des temeer aan mjj en ik trachtte hem in zijn ver driet zooveel mogelijk optebeuren en te troosten. De tjjd vlood ras heen, reeds had ik den ouder dom van 20 jaren bereikt. Thans, nu die tjjd over de verbetering van ontslagen gevan- génen. Da St. Giles Christian Mission stelde zich in het jaar 1877 ten doel, den uit Eugelsche tuchthuizen ontslagen gevangenen de hulpzame hand te bieden om tot eeu eerlijk leven terug te keereu. Tot dat jaar gebeurde er weinig om hen te helpen; daarom kwamen er velen wegens de groote moeilijkheid om werk te krjjgen, weder op den weg der misdaad. Aanvankelijk hield deze vereenigiug zich bezig een einde te maken aan de goddeloosheid in sommige wjjken van Londen en de armen met raad en daad bij te staan. De Missie begon echter in dit jaar zich bezig te houden met ontslagen gevangenen en haar arbeid werd met het meeste succes bekroond, zoo zelfs, dat de verwachtingen der bestuurs leden verre werden overtroffen. Sinds de stichting van deze onderafdeeling der St. Giles Mission zjjn de misdaden, blijkens de statistiek, belangrijk verminderd. In Maart van bet jaar 1875 zaten in de Engelsche gevangenissen en tuchthuizen 20,883 ver oordeelde personen; in het jaar 1885 be droeg dit getal 15,375; in het jaar 1887 14,966. In Augustus van het jaar 1889 waren' er 6099 veroordeelden minder in de strafinrichtingen dan in dezelfde maand van het vorige jaar. Ongetwijfeld eeu voor treffelijk resultaat, dat voornamelijk aan den arbeid van de Missie is te dauken. De St. Gilts Mission, Discharged Priso ners Society, werkt op de volgeude wijze. Verneemt de secretaris, dat een kind, knaap of meisje, niet ouder dan 16 jaar, eene misdaad bedreven heeft, dan stelt hij zich met de politie in verbinding en tracht het kind onder zijne bescherming te bren gen. De rechter spreekt dan geene straf uit om het afgedwaalde schepsel voor de schande der gevangenisstraf te vrjjwaren. Hg geeft het kind vaderlijken raad eu zendt het aan Wheatly, die het in een der huizen van de Missie of bij welgezinde lieden plaatst, die voor zjjne opvoeding willen zorg dragen. In de gevangenis zou het waarschijnlijk totaal bedorven zijn gewordeD. Slechts 17 van de honderd ge redde kinderen stelden de verwachtingen hunner weldoeners teleur. De meeste kiu- deren worden naar provinciesteden gezonden, opdat zjj niet meer in de handen van huune verleiders vallen. De booswichten namelgk trachten steeds dergelgke kindereu weder in huune macht te krijgen om ze voor misdadige doeleinden te bezigen, hetgeen echter zeer zelden gelukt, omdat de over heid al het mogelijke doet zulks te ver hinderen. Zoodra een kind aan de Missie wordt overgegeven, zendt deze het aan een harer buizen in Holboro, waar bet door de huis moeder op liefdevolle wijze wordt ontvangen. reeds lang voorbjj is, nu het vmemento inori" in de plooien van mjjn gelaat is gegrift, nu durf ik het gerust te zeggen, dat ik eens het schoonste meisje uit den adelstand van heinde en verre was. Vele personen van edelen bloede en van hoog aanzien dongen naar mjjne hand, doch niemand gelukte het, mjjn hart te winnen. Toen kwam op zekeren dag een jonge schilder, aan gelokt door de bekoorlijke omstreken der Bijn- oevers te onzent. Yader, die hem toevallig op eeue wandeling ontmoet had, verzocht hem bij ons zjjn intrek te nemen, te meer, omdat hjj zelf eene groote liefhebberij voor de schilderkunst bezat. Doch niet alle schilders bogen op den naam, zooals mijn vader hem aan mjj voorstelde hij was de Graaf Von Walburg, die eveneens op een oud geslacht mocht roemen. Het is eigenaardig maar toch waar, dat de indruk der eerste ont moeting over het lot van den mensck beslist, in zooverre hij met de liefde kennis maaktof ja, öf neen zoo ging het ook mij. Van het eerste oogenblik af gevoelde ik mij voor hem ingenomen en ook hij scheen liefde voor mjj te koesteren. Hij verklaarde mij die en met genoe gen gaf mijn vader zijne toestemming, doch verlangde dat de Graaf-sohilder zijne bezittingen in Duitschland zou verkoopen, ten einde op een ander kasteel, dicht in onze nabijheid te komen wonen, waartoe mijn bruidegom eindelijk besloot over te gaan. Om mjj eenigszins te verstrooien, Later deelt deze mede voor welken arbeid het kind 't best geschikt is. Nooit wordt een kind onmiddellijk aan het werk gezet. De reglementen bevelen, dat het eerst op zijn verhaal moet komen. Is zulks geschiedt, dau wordt het kind bij den eeu of audereu ambachtsman in de leer gezonden, woont echter nog lan gen tjjd in het huis der Missie. Van het geen het kind verdient wordt een kleiu gedeelte voor zijue verpleging betaaldhet overige wordt op de spaarbank gebracht en zoodra het kind zelfstandig geworden is, uitbetaald. Ook voor die kinderen, welke niet geschikt bljjken om een ambacht te leereu, of die gaarne ter zee willen varen of emigreeren, wordt zorg gedragen. De Missie zond sinds haar bestaan 523 jongens ter zee en 536 jongens naar de koloniëu, waar zjj op boerderijen werk vonden. Is een kind door lichtzinnige kameraads op slechte wegeu gekomen eu hebbeu de ouders, omdat zij geene beterschap vau hun spruit te verwachten hadJeu, zich van hun kiud onttrokken, dan treedt de Missie als ver zoenende middelaarster op tusscheu den jeugdigen zondaar eu de beleedigde ouders. Op deze wijze werdeu 1254 kinderen weder met hunne ouders verzoend en tot nuttige leden der maatschappij opgevoed. Wordt vervolgd.) In het Pruisische Huis vau Afgevaar digden werd jl. Dinsdag behandeld het wetsontwerp om te beschikken over de Sperrgelder (geldeu, ÏDgehoudeu aan katho lieke Geestelijken tijdeDsdeu Kulturkampf). Zedlitz en Sattler verlangden overleg met de Bisschoppen OTer het besteden dezer gelden. Zij klaagden over achterstelling der aanspraken van de Evangelische ge meenten en betoogden, dat de Staat eene zeer tegemoetkomende houding aanneemt. Stradwitz zegt dat het wetsontwerp, dat de inbeslagneming der gelden in zich sluit, de Katholieken verbittert, die nooit van hunne aanspraken op teruggave dezer gel deu afstand hebben gedaan. Wiudthorst verlangt terugbetaling van de ingehouden gelden in hun geheel, niet van de renten alleen, zooals het ontwerp voorstelt, en waarin bet Centrum niet kan toestemmen. De Katholiekeu zullen hunne aanspraken tot voor den Troon brengen. De Minister Gossler wees het verwijt van inbreuk op het eigendomsrecht af, en bestreed de rechts-theorie en het standpunt door Windt- horst ingenomen. Na een langdurig debat werd het wets ontwerp in handen eener commissie van 21 leden gesteld. Het hoofd der politie te Berlijn heeft de groote firma's aldaar aaugeschreven, watt het verlaten van het vaderlijk huis viel mij zwaar, liet vader mijne zuster Juliana, die ruim 8 jaren bjj de familie vertoefde, aanstonds overkomen. Dit beurde mij op en ik verlangde haar wedertezien. Sedert hare kindsheid had ik Juliana niet meer gezien hoe stond ik verbaasd, haar na zoo langen tijd weder te mogen ontmoeten. Was Juliana, schoon als kind, thans geleek zij wel een engel. Hare oogen straalden als de uwe, dierbare Beinoud, en haar gelaat, haar uiterlijk: ging alle besehrijring te boven. Zelfs vader, toen hij haar zag, scheen alle ingenomenheid voor haar te koesteren voor de eerste maal zag ik, hoezeer hij zijn kind tegen v.ijn hart drukte. Neen, het was geen nijd, die mijne borst be klemde, doch ik beefde bij de gedachte, welken indruk die liefelijke verschijning van Juliana op het gemoed van mijn verloofde zou teweeg bren gen. Deze kwam. De hartelijkheid, waarmede hij mij ontviDg, deed mij alle vrees vergelen. Jam mer, het was hem niet gelukt zijne goederen te kunnen verkoopen; daarom drong hij nog eens bij mijn vader aan om mij met hem naar het slot Wallburg te laten vertrekken. Vader was daar toe niet te° bewegen en bleef onverbiddelijk. Daarom besloot hij hier te blijven. Nu waren alle geschillen vereffend en mijn hart klopte weder even blij en vrij als voorbeen. Nu haastte ik mij ook den bruidegom aan Juliana voorte- terstond per telephoon de hulp der gewa pende macht te ontbieden, in geval dat op 1 Mai in huune inrichtingen werksta- kende arbeiders wanordelijkheden mochten beproeveu. Ernstige rustverstoring wordt da.ir niet verwacht, daar de overheid alle maatregelen genomen beeft tot het streng ste handhaven van de orde, terwijl ook in de arbeidskringen zelven voor balda digheden ernstig werd gewaarschuwd. In alle werkinrichtingen van den Staat zijn de arbeiders vermaand zich van de demon stratie op 1 Mei te onthouden, op straffe van outslag. Zelfs hebben voor een goed deel de staatsspoorwegen met de geschutgieterij en particuliere metaalfabrieken eene over eenkomst aangegaau om wederkeerig geene arbeiders aan te nemen, die wegens deel neming aan de beoogde demonstratie moch ten ontslagen ziju geworden. In de Sak sische mijnwerken hebben verscheidene spitsbroeders der arbeiders, o. a. de socia listische Afgevaardigde in deu Rijksdag Sei- fert, alle arbeiders dringend aangemaand op den len Mei rustig aan het werk te blijven. Blijkbaar heerscht er in de Duit- sche arbeiderswereld op het stuk van dit «Meifeest* de meest mogelijke tweedracht. Eeu groot getal der minder ooontwikkelden keurt het af als eeue onuoodige ergernis gevende dwaasheid, die slechts ten gevolge kon hebben, dat de arbeidgevers hunner zijds mede uitgebreide coalities tegen de arbeiders sluiten, waardoor natuurlijk bij werkstakingen in de toekomst de kansen der arbeiders niet zouden verbeteren. Eergisteren is te Berlijn het proces begonnen ter zake van omkoopiug en knoeierijen tusschen ambtenaren der marine en leveranciers. De beschuldigden zijn: de koopman Warnebold uit Bremen; de koop man Ed. Lax uit Minden; de marine- ingeuieur Panuecke te Kiel; de secretaris eener afdeeliug bjj het rjjksdepartement van mariue Haspel math; de secretaris Lubky, van de werfdirectie te Kiel; de opzichter Grabowsky uit Wilhelmsbaven, en de werkbaas Kochauowsky uit Kiel. De beschuldiging slaat voornameljjk op omkoopiug en knoeierij bij de levering van hout. Het bericht dat de Regeering in overweging heeft genomen, verzachting te breDgen in de voorschriften betreffende de paspoorten in het verkeer langs de Fran- sche grens van Elzas-Lotharingen, heeft aldaar te lande eene niet gertDge blijdschap teweeggebracht. Er waren daaromtrent zeer overdreven geruchten in omloop gebracht, onder anderen zelfs dat de Keizer tjjdens zjjne aanwezigheid aldaar in de vergadering van het Landscomité zou verschjjnen, om persoonljjk da geheele afschaffing van het tegenwoordige paspoortenstelsel af te kon digen. Yolgeus de Strassburger Post is de stellen. Zjj bevond zich in een naastbjjliggenden tuin. In mijn geest zie ik haar heden nog met de bloeiende rozen in 't golvend haar. Hetgeen ik vreesde, zou weldra bewaarheid worden Juliana's verschijning had op Willem, dus noemde zich de Graaf, een diepen indruk te weeg ge brachtdagelijks zag ik nu hoe zjjne liefde tegenover mij meer en meer verkoelde. Op zekeren dag kwam Juliana ijlings naar mijne kamer ea verklaarde mij hoe de Graaf haar om wederliefde had gesmeekt. Toen ik haar vroeg wat zij ge antwoord had, bedekte zij hare oogen met beide handen, doch verzekerde mij het vaderlijke huis weder te willen verlaten, ten einde mijn geluk niet te storen. Met een vreeseüjken strijd had ik te strjjden. Zou ik door de verwijdering vau Juliana mijn bruidegom aan het recht herinneren, dat ik op zijn hart bezat Neen, nooit, daar was ik te stijfhoofdig voor. Wraak! wraak! kreet het in mijn binnenste. Doeh hoe mij wreken, zonder Juliana's geluk te verwoesten //Zuster," sprak ik tot de weenende, gij zijt in het minst Diet een stoornis voor mijn geluk. Ik wist het reeds lang, dat de Graaf u bemint en gij hem wederliefde betoont. Gij weet, dat onze finan ciën niet best zijn. Daarom gèloof mij, als ik u zeg, dat slechts mijns vaders wensch en de rijkdommen van den Graaf de beweeggronden waren, die mij tot dit huwelijk deden besluiten. [Wordt vervolgd)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1890 | | pagina 1