NIEUWE
acute ma wow agitate.
17iie Jwpan
Kt« 1845
De kerkelijke begrafenis-
BUITENLAND.
Zult* 12 Jnnl 1892.
ABONNEMEHTTSPBIJS
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
De lotgevallen van Claudius
Pochinet.
Pei 3 maanden voor Haarlem. 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nuramor3 0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
B TT B E A TT: St. Janstraat Haarlem.
Van 16 regels 30 Cents
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentian worden uiterlijk Maandag-, Woensdag-
en Yrgda g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers; KüPPEBS L A U B E Y.
Zi], die zich togen 1 Joli e. k. op
de NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
of bet ZONDAGSBLAD of op beide bladen
abonneereu, ontvangen de nog voor dien
tgd, dus gedurende de maand Juni verschij
nende nummers gratis.
De weigering van den Zsereerwaarden
Pastoor der katholieke St. Hedwigskerk te
Berlijn, om het stoffelijk overschot van den
dezer dagen overleden Opper-Burgatneester
der Duitscbe hoofdstad met kerkelijke eer
bewijzen op het katholieke kerkhof bjj te
zettöD, heelt beel wat tongen en pennen in
beweging gebracht en tot de bespotteijjksto
en van totale onkunde getuigende beschou
wingen en verwijten aanleiding gegeven.
Wg achten het daarom niet ondienstig om
over de wetten en bepalingen der Katholieke
Kerk ten aanzien van kerkelijk eerbstoon
bg teraardebestellingen eenige woorden te
spreken, ten einde eenige dwalingen te rec-
tificeeren, die omtrent de;e aangelegenheid
helaas! hier en daar nog heerscben.
Andersdenkenden beschouwen in den regel
de weigering van eeee kerkelijke begrafe
nis iudentiek met eene verklaring der Kerk,
dat degene, wien zulks wedervaart, verdoemd
is. Dat is alles behalve juist. De kerkelijke
begrafenis opent den Hemel niet en de wei
gering ervan slnit den Hemel niet. De ker
kelijke teraardebestelling is eensdeels eene
eer, de laatste eer, welke de Kerk aan hare
leden bewijst en waar bjj zij voor den Troon
van God bekent de Moeder te zijn van hen,
die zich in hun leven als hare kinderen
hebben betoond; de kerkelijke begrafenis is
ten andere eone aanleiding dat de gemeente
zich vereenige tot een gemeenschappelijk
gebed voor de rust der ziel van den afge
storvene. Dat is het karakter eenor kerke
lijke teraardebestelling en waar zjj wordt ge
weigerd, daar wordt den afgestorvene de
laatste eer en het gemeenschappelijk gebed
onthouden, maar geenszins de eeuwige za
ligheid; de weigering is eene kerkelijke straf,
welke op zekere misdaden en overtredingen
is gesteld.
De Kerk is zeer toegeeflijk iu hare straf-
praktjjk. Bg twijfelachtige gevallen heeft
bare beslissing eene groote speelruimte. Zjj
kent geene indiciën be wjjs om daarmede haar
oordeel te motiveeren; zij kent geene wraak en
zjj verheugt zich niet wanneer zjj straffen
moet. Wanneer er eene mogeljjlrheid is de
straf niet toe te passen, da i neemt zjj die
mogeljjkheid aan en wie de praktijk der Kerk
eerljjk beschouwt, die zal het feit niet ont
kennen, dat zjj tusscben rijk en arm, groot
en klein, geen ouderscheid maakt. De Kerk
heeft aan Koningen en Keizers de eer van
eene kerkelijke begrafenis geweigerd, welke
zjj schenkt aan iederen bedelaar.
De- Kerk beslist niet slechts fejj den min
sten twjjfei ten gunste van den beschuldigde,
FE UIL L E T O N.
jEene zonderlinge geschiedenis, getrokken nit
zijn testament. (1784.)
Vet volg).
Ik hield nijj alsof ik ten hoogste verwonderd
Was. Zjjn vader zeide hem dat, ik Herman heette
en dat hjj in rujj zjjn schoonbroeder zag. Thomas
Kromme scheen dit te gelooven en de zaak op
te geven. Doch mijue stem was hem zoo bizoiider
in het hoofd blijven hangen; en daar mijn Zwit-
sersche tongval hem daarin hoe langer hoe meer
bevestigde, wilde hij niet dan met zichtbaren
onwil gelooven, dat ik Pochinet niet was.
Hit zonderlinge voorval benam mjj al mjjne
gemoedsrust. De kapitein bleef eene maand te
Am terdam en terwijl hij mij onophoudelijk met
oogen aanstaarde, die voor mij weinig goeds voor
spelden, zeide hij meermalen aan zjjne zuster,
die het mjj dan weder in vertrouwen mededeelde
dat ik als twee druppelen water op een kruide
nier van Lausanne geleek, en dat het wel een
wonder was, dat Dnitschland twee kruideniers
zjj doet zulks ook wanneer zij meent grond
te hebben te gelooven, niet, dat hjj zich
met de Kerk heeft verzoend, m aar dat hij
slechts het ernstige voornemen heeft gehad
zich met de Kerk te verzoenen en dat an
dere omstandigheden, bij voorbeeld een plot
selinge dood, hein verhinderd hebben, aan
dit voornemen gevolg te geven. In dat ge
val neemt zij den wil voor do daad eu staat
toe, hetgeen zjj bg eene strenge toepassing
harer verordeningen zou moeten weigeren.
Zoo ver gaat de Kerk.
Bestaat er echter onwederlegbaar eene
handeling of wandaad, waarop de Kerk de
straf der weigering van eene kerkelijke be
grafenis heeft gesteld en zoo de betrokken
persoon absoluut niets doet, om zich met
de Kerk te verzoenen, ja, zelfs niet den wil
of het verlangen uitspreekt zich te verzoe
nen, welke waarde zou men dan aan de wet
ten en bepalingen der Kerk hechten, wan
neer zij in zulk een geval van hare strafssn-
tontie zoude afzien? Als de Kerk zoo han
delde, dan zouden hare verordeningen eene
belachelijke komedie zijn; zjj zoa „re e,S0Q
wetten aan den openbaren spot prgsgevea.
Wij hebben voorzeker niette betoogen, dat
de Kerk rechtvaardig handelde toen zjj het-
ontzeggen van eene kerkelijke begrafenis als
straf stelde voor hen, die hun paascbplicht
verzuimen. Zjj heeft die straf ingesteld en dat
moet voor den Katholiek genoeg zjjn. Deze
van practische levenswijsheid getuigende
maatregel werd trouwens genomen in no* be
lang van het zielenheil der Katholieken. Door
in den Paaschtijd te naderen tot de -tafel
des Heereu wordt jaarlijks in het openbaar
do geloofsbelijdenis hernieuwd. Wg verkla
ren ons daardoor jaarljjks bjj herha ing en
openlijk als strjj Iers voor Christus en als le
vende loden vau zjjne Kerk. Deze ?raa? richt
de Kerk in hare verordeningen jaar g *s tel
kens tot ons en wg beantwoorden haar, door
al of niet aan de wet der Kerb tevo doen.
Tweedena ligt in die verordening er Kerk
een dwang voor den Katholiek; zgn even
niet in vijandschap met God door te )renR>en.
Door deu invloed der hartstochten woi me
nige zonde bedreven, die van Uod ee bidt en
den zondaar van den biechtstoel terugnoudt.
Ia den Paaschtijd staat hg voor het alterna
tief, deze scheiding openlijk te v0r arsn 0f
zich voor den rechterstoel der boetvaardig
heid te reinigen; millioenen en miUioeoeu
danken aan dezen dwang, welke de zwa heid
van deo menschelgken wil te hulp «omt deQ
vrede dos harten. In het tegenorerges eida
geval zouden zjj. van de Hfl- Sacramenten
verwijderd zjjnlgebleven en door oenemende
lauwheid en ten slotte door total0geloofsver
zaking te vergeefs den vrede dos gewetens
hebben gezocht.
Men heeft er van anti-katholieke zgde de
Geestelijkheid een verwijt van gemaa r dat
zij de eer eener kerkeljjke begf8l8^s
Heer Forckenbeck geweigerd he®'J schoon
opleverde, die zoo volmaakt op denX
schenen te zijn geschoeid Ik had ge a at ih
te Straatsburg thuis behoorde en ÜaDy -f nflrs°k8
ouders afstamde, waaraan men 'J0 H'j.rS0 !ea
tongval natuurljjk moest toeschr5?ea- deed
mij daaromtrent vragen, die mij P eene
folterbank brachten. Eindelijk8'0, we;r
ruimer, toen ik vernam dat bg w 1 de
Oost ging terngkeeren.
Intu-schen schijnt het datzjjne e'"joe-
dens ook bjj zjjne familie ingang a 0nï
want men zeide mij dat hij naar Ind eoader zeil
was gegaan, terwijl hjj, zoo al» 'eken
is, lijnrecht naar Lausanne was gerei"i !lanch-
ten welke hij, buiten mijn weten. 1 8 "burg
aangaande mij had ingewonnen>o?0 0T1 hem
hem weldra dat ik de rechte W®ar -rzvvegen
had, hij wilde het juiste van de zs e ea en
zette dus zjjne reis voort. Te L"'* 0 aange
komen, vernam hij al aanstonds,8 0 ^"aamde
Claudius Pochinet, weinige w,:1 T001], ®jjne
aankomst iu Holland, aldaar ®et koljjke
plechtigheden was opgehangen.
,°eu feit
moest, dunkt mjj voldoende gewees zt)n. Doch
Kapitein Kromme ging als een ware Hollander,
bedaard en met overleg te werir'
Het kwam aan het licht, dat mQne ?'°uw
mjjne eerste vrouw, waarran men iQ mjjn6
zij wist dat de overleden Bcrlijosche Oppor-
Bargeme8ster indertijd de betrekking van
President in het keikeljjk gerechtshof aan
nam, omdat de Koniag hem tot deze betrek
king beriep. D» Geestelijkheid, zoo redeneert
men, is dus de vijandin des Keizers.
Met zulke uitspraken kan men een' Pilatns
naar het waschbakken drijven, maar geen
Priester der Katholieke Kerk. De deelneming
aan het kerkelijk gerechtshof was voor een
Katholiek eene handeling, door welke hij
zicu de excommunicatie op deu hals haalde,
of zij was zulks niet. In 't laatste geval kan
zij geen invloed hebben op de kerkelijke be
grafenis. En zou men in hot eerste geval mee-
nen, dat eene door de Kerk mot excommuni
catie bestraft wordende haudeling dit karak
ter verliest, wanneer do souverein van het
land haar beveelt? Hoe nietig acht men dan
de zedelijke kracht der Katholieke KerklToen
in den Romeinschen tjjd de imperators deu
Christenen geboden wierook aan de afgoden
te offeren, hebben dezen toen aan dit bevel
voldaan? Hebben de Christenen gemeend
voor God en hun Bisschop zich op het bevel
van den Keizer te kunnen beroepen? Geens
zins; zjj hebben hnaua lichaam aan de wilde
beesten prijsgegeven enniet gehoorzaamd aan
het keizerlijk bevel. Ook Forckenbeck had
moeten weigeren, daar de deelneming aan
het opperste kerkelijk gerechtshof een met
oxcommuuicatie bedreigde handeling was.
Eu hjj had dat zeer gemakkelijk kunnen
doen. De weigering zulk eene betrekking te
aanvaarden zou hem misschien ietwat iu
zjjne carrière hebben geschaad, mnar hij had
ziju lichaam toch uiet ten prooi van de wilde
dieren behoeven te geven.
Wanneer men tracht de Kerk te dennuci-
eeren met den uitroep: «Zg is des Keizers
vriend niet!» dan eischt onze eer als Katho
lieken dit verwgt te beantwoorden met de
verklaring, dat de Kerk van Christus op de
rots vau Petras niet op de vriendschap vau
deu Keizer is gebouwd en wauueer zij tot hare
deugden ook de loyaliteit mag rekenen, dan
baseert zulks op de geboden van Christus,
maar niet op het verlangen of de zucht zich
daardoor van de genade en de vriendschap
des Keizers te verzekeren.
Op Pinkstermorgen heeft de H. Vader,
geassisteerd door de Prelaten van het Hof,
in zjjne kapel in het Vaticaan op plechtige
wjjze de gouden roo3 gezegend en gewjjd,
die voor de Koningin vanPortugal is bestemd.
De gouden roos zal niet, zooals eerst be
paald was, aan Mgr. Reed da Silva, Bis
schop van Meliapour, worden ter hand ge
steld daar deze Prelaat onmiddellijk naar
zgn diocees moet terugkeeren. Zij zal in
tegendeel worden toevertrouwd aan den
ApostolischenExpeditionnair der nuuciatuur
vau Portugal, dis haar rechtstreeks den Nun-
gevangeuia stellig verzekerd had, dat zjj tengevolge
der vergiftiging was gestorven, integendeel van
hare gevaarljjke ziekte weder hersteld was; dat
zjj zich op dit oogenblik zeer wel bevond, vau
deu handel afgezien had, eu nti stilletjes leefde.
Deze ongelukkige omstandigh id maikte mij geheel
buiten mjju weten schuldig aan de zware misdaad
van bigamie, dat wil zeggen, dat ik bjj het leven
der eerste eene tweede vrouw had getrouwd. Ka
pitein Kromme ging haar bezoeken en tengevolge
van duizend «ragen had hjj van haar vernomen,
dat ik eene verbeende keel had. Dit deed voor
hem een lichtstraal opgaan. Hjj ging den wondarts
opzoeken, die mjj naar het algemeen gevoelen in
stukken had gesneden. Niet dan met veel moeite
kwam hjj van dezen te weten dat hij mijn redder
geweest was; waarna hjj hem, onder balofte van
stipte geheimhouding met alle omstandigheden
bekend maakte; ea daarop terugkeerende tot haar,
die men de weduwe Pochinet noemde, bood hjj
haar zonder omwegen aan om haar heuren man
terug te geven.
Da arme vrouw, die zeer goed wist dat ik geen
oogenblik voornemens geweest was om haar te
vergeven, dreigde op dat ongelooflijk nieuws in
bezwijming te vallen. De Kapitein gevoelde toen
van zijn kant al de moeilijkheden waarin hjj zich
wikkelde. Hjj dacht aan zjjne zuster, aan zjjn
tius Mgr. Jacobiai zal doen toekomen, die
ze met het gewone ceremoniëe! de Koningin
zal aanbieden.
*i* De politie te Luik heeft, tengevolge
van verklikking, eenige dynamietpatronen
gevonden bij iemand, Hansen genaamd, een
colporteur en tevens eea koffiehnishouder,
en zes patronea met einden lont bg een
mijnwerker, Lecomte geheeten. Beiden zgn
gevangen genomen.
Da gendarmerie uit Luik heeft den
politie-agent gevangen genomen, die onlangs
da anarchistische arrestatiëa bewerstelligde
eu dia ondersteld wordt, een handlanger der
anarchisten te zgn.
Wat men in de Daitsche bladen van de
samenkomst der Keizers leest, maakt een
uiterst koelen indruk. De bladen zeggen er
ook zeer weinig van en het «Journal de St.
Petersbourg» geeft slecbts de gewone offici
euze algemeenheden ten beste, als het de
ontmoeting voor de vrienden des vredes in
Europa noemt «een nieuw onderpand voor
de handhaving en bevestiging van den vreed-
zamen toestand, welke zoo duidelijk overeen
komt met aller belangen.»
Da Norddeutsche Allgem. Zeitung ver
neemt dat de Russische Keizer onmiddellgk
na zjjne aankomst te Kopenhagen per tele
graaf aan Keizer Wilhelm in harteljjke be
woordingen zgn dank heeft betuigd voor de
schitterende en vriendschappelijke ont
vangst, en tevens zjjue hooge tevredenheid
over het bezoek aan Kiel te kennen heeft ge
geven.
«Uit vertrouwbare bron» wordt aan de
Köln. Zeitung medegedeeld, dat de Czaar ge
durende de samenkomst te Kiel herhaaldelijk
de verzekering heeft gegeven «dat zgn poli
tiek die des vredes is!»
Bg eene discussie in de Beiersche Ka
mer over een request van Oud-Katholieken,
zich beklagende, dat bun van overheidswege
hel dragen van katholieke insignes verboden
was, is door de Regeering medegedeeld dat
het getal oud-Katholieken in Beierea thans
bedraagt 3625 tegen nagenoeg 4,000,000
Roomsch-Katholieken. Evenals in Pruissen,
BadeD en Zwitserland is, geljjk nit deze cjj-
fers bljjkt, het getal oud-Katholieken sterk
verminderend.
Aan het Leipz. Tagebl. wordt medege
deeld, dat het bekende Rjjksdaglid Bebel, een
der hoofden van de socialisten, zeer ernstig
ziek is. Hjj vertoeft bj) zgn schoonzoon Dr.
Simon te Zurich, die hem zorgvuldig ver
pleegt. Eigenljjk zou zjjn toestand opneming
in een gesticht voor zielsziekten vorderen,
maar men wil dit voorkomen, opdat zgn
ernstige toestand niet algemeen bekend wor
de. Bebtd heeft kort geleden te Linden eene
soort van lofrede op Keizer Wilhelm gehou
den; zjjoa partjjgeuooten schrijven dit aan
reeds teen bestaande krenkingdss gee3tas toe.
Hst Lsipziger blad deelt het baricht onder
resarve mede.
vader ea aan zija huis; hjj bedacht ook dat hij
aaa mijne eerste vrouw eea slechtea dienst zou
bewjjzen; want hjj moest haar bekend maken dat
ik voor da tweede maal getrouwd was; hjj schrikte
tegen die vertrouweljjke madedeeling en zoide
haar eenvoudig:
Juffrouw Pochinet, ik keer naar Amsterdam
terug, als ge mjj wilt vergezellen dan beloof ik
u op mjjne eer, dat ik u bjj uw man zal bren-
gen.
Zijn voorstel werd terstond aangenomen; en ik
die op niets dergelijks voorbereid was; ik zag op
zekeren dag Kapitein Kromme voor mjjne oogen
staan, mij met een glimlach toeroepende;
Herman, kom nu eens even hier, er is iemand
die u verlangt te spreken:
Dit waren zjjn eigene woorden.
Maar, zeide ik rol verbazing, ik meende
dat gjj te Batavia waart.
Hij antwoordde niet, maar geleidde mjj vier
«tappen van het huis naar het logement: ik meen
in het Wapen van Nassau. Hjj liet mjj eene kamer
binnengaan, waar ik eene vrouw zag, die mjj aan
stonds om den hals vloog. Het was de weduwe
Pochinet.
Wordt vervolgd.)
