NIEUWE
agite ma non agitate.
1863
Zondag 24 Jnll 1892.
I7és Jmtümk
üe moord van Xanten*).
UUÏTEN L A
Pei 3 maanden voor Haarlem. 0,85
Voor da overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
B U E E A IT: St. Janstraat Haarlem.
Van 16 regels 30 Cents
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag-
en V r jj d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Uitgevers: KüPPEBS k LAUREY.
Büichoff is vrijgesproken. Hjt kan even-
Wel niet van belang ontbloot zijn op de
'rijspraak terug te komeo. Men zegt zoo
vaak, dat het gerecht, wanneer er een bloed-
tnoord in bet spel is, de handen gebonden
schjjnt te hebben; welnu de publieke opinie
sprak in het geheeleXauteu van eeu ritueeleu
woord. Is ook hier het verschijnsel der ge-
rechtsbelemmeriug waar te nemen, of is het
Duitsche gerecht boven den Joodachen in
vloed verheven geweest? Het antwoord op
die vraag ligt in de gerechtsstukkeu van
bet proces te Kleef gevoerd, deze liggen
voor my, terwijl ik dit schrijf; ik heb ze
Wet aandacht gelezen eu herlezen. Ziehier
het antwoord: Büschoff's huis ligt op 10
pas van de schuur, waarin het lijk van het
kind om 7 uur 's avonds werd g-vonden.
Welnu éen is de toeleg der Joden geweest
iu dezen. De waarheid was inderdaad het
is onmogelijk deze zaak vau het begin ge
volgd te hebben en vooral het getuigen
verhoor te hebbeu gelezeD, zonder tot deze
gevolgtrekking te komen, dat Büsehoffs
onschuld niet bewezen is. Alteen het feit dat
3 onloochenbaar vertrouwbare getuigen za
gen dat het om 7 uur vermoord gevonden
kind, om 10 uur 's morgens Büschoff's
huis werd binnengetrokken, is besls33nd,
te meer daar Büschoff en diens geheele
familie ontkent, dat het kind in zjjn huis
is geweest. Blijkt niet duidelijk daaruit, dat
het kind niet in de schuur is vermoord?
Welnu de Joderjj, wetende dat de publieke
opinie Büschoff aauwee3 als de dader, in
de suppositie, dat het kind nameljjk in
Büschhoff's huis vermoord werd, had mid
delen bedacht om alle verdenking op de
schuur te brengen.
Het kind had stroo in de haDden uit de
schuur afkomstig; alsof hetoumogelyk ware,
dat men het kind by zyn dood, dat stroo in de
handen heeft gegeven! Evenwel niemand
maakte bedenking zelfs het anders toch
meestal nog al slimme O. M. kwam niet op
den inval dezer eenvoudige verklaring.
Het meest doorslaande bewijs evenwel ge
leverd om aan te toouen, dat het kind in de
schuur was vermoord, werd hierin gesteld,
dat het bloed van het kind, daar ter plaatse
aanwezig was. Het is ten eenenmale onver
klaarbaar, dat de heeren hooggeleerde Pro
fessoren, die by de lijkschouwing niet aanwe
zig waren, die het lyk er moit zagen liggec,
dit buuuea getuigen, terwyl ia de akta der
lijkschouwing staat: dat bij het lijken bloed
werd gevonden. Dit moge uitleggeD, wie het
kan.
En van deze verklaringen der 4 Hoogge
leerden werd het hoofdargument gemaakt;
door de eenstemmige verklaring der Profes
soren Koster, Pellemann, Kirchgasscr en
Trendelenburg is het uitgemaakt, dat het
kind in de schuur werd vermoord; welnu geen
enkele getuige heeft Büschoff daar gezien,
Ingezonden.
FEUILLETON.
De slangentong.
Vervolg en slot).
Langzamerhand waren de dagen warmer ge
worden. Men hoorde reeds de eerste krekels, op
het gras sprongen de sprinkhanen reeds rond, en
eens, toen een hevig onweder over de vlakte
dreef, zag Pieter eene groote adder kruipen aan
den oever eener beek. De dag der bruiloft naderde.
„Wat doet ge daar, deugniet?//
Het was de koetsier nit Bordeaux, de knappe
Joseph, gehsel in 't zwart gekleed op den morgen
van den huwelijksdag, die op minder vriendelijke
wijze deze woorden sprek tot den herder, dien
hij betrapte in de kamer der bruid.
„Wilt ge me wel ems gauw zeggen, wat ge
daar uitvoert.//
Pieter stond als aan den grond genageld. Hjj
verborg haastig iets in zjjn zak, dat geleek op
een naaldenkoker, en zag den bruidegom verbluft
aan.
het kini is niet door Bü<choff vermoord. Die
redeueeriog sluit. Da lazer vraagt waarschij j-
1 ijk hos die 4 heeren Professoren hunne tnee-
ning staafden. Wel, zeer eenvoudig. Ean kind
haeft V/i kilo bloed, niemand heeft geconsta
teerd, dat die er niet waren, er is zeker wel in
de kleeren getrokken, het bloed was er dus.
Ja, maar zegt ge: en toch moet het op den
grond gelegen hebben. Als iemand met eene
wonde aan het hoofd en met eene gapende
wonde aan de keel ter aarde valt, is het on
denkbaar,zooals de correspondent vauDa lyd
aau dat achtenswaardig blad schreef uit
Kleef, dat er geen bloed op den grond vloeit:
dit is volslagen onmogelijkschreef deze cor
respondent. Hierop antwoorden L diegeleer-
de Professoren.Het bloed was er wel maar het
lag onder bet lyk.Het speelde daar zeker ver
stoppertje. Maar waarom heeft niemand het
dan gezien? E i hoe weten die heeren dat, die
het lyk niet zagen? «Dat moet zoo zyn, zeggen
zij, want het bloed was er, bat moet er geweest
zyn, want wie zou het weggen0010^. 9 en?
Is dan een ritueele moord ontnogeiy*? Zeer
zeker, antwoorden zij.
Welnu, dit aangenomen zijnde, wie zou net
bloed dan hebben weggenomen? Maar, vroeg
de Voorzitter nog. Is het zeker, dat het bloed
daar te plaatse bij het lyk aanwezig waa?
Alle ooggetuigen zeggen liet tegen se maar
door de redeneering der 4 geleerde heeren,
was het nu reeds onder de hand ze er gewor
den, dat al het bloeder was geweest. Is het
zeker vroeg de Voorzitter, dat het bloed daar
ter plaatse gevonden, menschenb oed was?
Ja, heeft de Eerste Staatsanwalt geant
woord: «Ja» Dus;
by de lijkschouwing heeft men geconsta
teerd, dat het bloed er met was, eu de
Eerste Staatsanwalt uit Kleef, de man die
het O. M. vertegenwoordigt, antwoordt op
des Voorzitters vraag of het bloed, daar ter
plaatse by de lijkschouwing wel gevonden
zeker menschenbloed was, es is ja.» Het
is dus uitgemaakt by de lykschouwing dat
het bloed hetwelk men afwezig oordeelde,
menschenbloed was!!!
Zoo werd dus bewezen dat het bloed by
het lyk was, en het kind dus inde schuur
was vermoord, das B. was de nder met.
Waaneer men na de zoo duidelyken beslis
te verklaringen der getuigen s re evoering
des Heeren Hamm (het O. M.) ees gaa e
man hiervan uit:
Het kind is in de schuur vermoord—dit
staat vast, de heeren Professors hebben het
bewezen. 7
Daar het kind nu in de schuur vermoord
is, is het duidelyk, dat het huis van Büschoff
de plaats van den moord niet is, doch
daar de getuigen in dezon s ec 8 ez^a-
rend zyn tegen Büschoff en. het
kind in het huis des slachters ge ro en is,
zoo staan wjj hier voor eene «Klare Dun-
kelkeit» zooals de Kath. Duitsche bladen
Zefeg'niet: «Er zijn oog- en oorgetuigen.
Het O. M. Hamm antwoordt U. Man, net
kan niet, want het kindje in de schnnr
Een kleed van Maria lag op een stoel de herder
scheen het doorzocht te hebben en plaatste er zich
voor, als wilde hij het verbergen.
//Schavuit, wil je wel eens vlug van hier weg-
8IlJoLph verdacht Pieter van diefstal en de herder
las die verdenking in de oogen van en oet-
816//ïk heb niets weggehaald,// stamelde h^ met
bevende stem, //ik zweer u, da 1 es eb ge-
St°/1 Wal komt ge dan hier doen? Wil je me dat
dan eens verklaren.//
De herder bleef den bruidegom onthutst aan
dik vraag u, wat gij in deze kamer Z^1 komBB
d°^Dat kan ik u niet zeggen,// hernam Pieter,
„neeD, dat mag ik niet."
De koetsier maakte eene dreigende beweging.
Toen pakte hjj den herder, die bevend voor hem
stond, bjj het oor en zette hem bruten de deur,
zeggende: „Marsch, ingerukt, kwajongen.//
En Joseph haastte zich alles te gaan mede-
deelen aan zjjne aanstaande.
vermoorJ. Neen het is niet zoo, dat het
kind in huis is getrokken by Büschoff, dat
men verdacht heeft hooien sprektn iu het
slachthuis, want het kind is er niet ge
weest.
Ja, maar, zegt ge nog, man heeft hot ge
zien. Za kunnen het niet gezien hebben want
het is zoo niet. Voeg er by, wat Hamm
nog byvosgt: «Als het kind iu het hui3 vau
Büschoff vermoord] was, had meu uit alle
vensters kunnen zien, dat het vermoorde
kiud naar de schuur werd gedragen. Gij
beweert wel: Mallmano heeft Büschoffs
dochter in de richting dei schuur zien gaan
en vrouw Breuer en vrouw Windhnes hebben
bij de schuur terzelfder tyd een verdachten
Jood zien rondsluipen. Vrouw Breuer heeft
er zelf mede gesproken en vrouw W. heeft
gezien, dat hij iemand met de hand wenkte.
Hamm antwoordt U hierop: het kan niet,
want het kind is in de schuur vermoord,
dat staat vast, dus die 3 hebben zich ver
gist, bovendien loochent Büschoff het, en
loochent vrouw Büschoff,; die door Mail
man gezien werd, uit het huis van Büschoff
gekomen te zyn.
Dit punt: het kind is in de schnur ver
moord, eene zaak die alleen door het kolos
sale bewys der Professors vast staat, was
het punt van uitgang voor Hamm.
Vandaar moest Büschoff's vryspraak vol
gen. Bovendien, sinds het O. M. aan Hamm
en Baumgard werd toevertrouwd, aan die
beide Commissarissen, die met den rechter
Brixius in het begin (Juui-October 91) deze
zaak zoo lief met Rabbi Oster behandelden,
was het te voorzien wat het einde zou we
zen. Büschoff is vrijgesproken.
Maar daarmee is Büschoff's onschuld nog
niet bewezen. Wat de Professors ook zeggen,
voor het publiek ligt de zaak anders; ook
den ritueelen aard van dezen moord, laat het
publiek niet los.
lo) Zulke tergende tegenspraken en on
gerijmdheden worden alleen voor goede munt
aangenomen, wanneer een ritueelen moord
in het spel is; dit bewijst de geschiedenis, dit
zagen wy herhaaldelijk, ook hier.
2o) Al het bloed was niet aanwezig. De
grond by het hoofd des kinds was droog,
luidt het proces-verbaal der lykschouwing;
dit kan niet als het kind daar vermoord
en toch, geljjk die Professors willen, is
doodgebloed. Een kind kan dit begrijpen
en alle redeneeringen dezer 4 wissenschattli-
cheu heeren zullen het niet onmogelijk
maken.Het kind is elders vermoord, dit
wjjzen ook de getuigen uit en toen naar
de schuur gebracht en dood op het stroo
ge!egd, de schok deed het een weinig na-
bloeden. De joden mogen juichen en hebben
de geleerden in de joodsch-liborale pers
hun oordeel, het publiek heeft het zyne.
De onkiesche insinuatie der Hamburger
Nachrichten ter zake van de bemoeiingen
tydens de Kanseliers-crisis van «de katho-
Maria was geheel iu't wit gekleed. Hare tante
legde de laatste hand aan haar toilet, en de bruid
was zoo schoon, dat al de genoodigden haar
bewonderend aanzagen zonder iets te zeggen. De
huwelijksstoet stond op het punt te vertrekken.
De demoiselles d'honneur grepen reeds met on
geduld den arm hunner cavaliers, om naar de kerk
te gaan.
Doch Maria haastte zich nog eens naar hare
kamer, na de ontdekking, haar gedaan door hem,
die een uur later haar echtgenoot zou zijn. Zij
zag, dat hare kust half open stond, zjj zag haar
kleed op den stoel en verbleekte. Vlug onder
zocht zij dit kleed en dasr, onder de voering vond
zjj eene lap, half toegenaaid, waarin zjj een wit
papier ontdekte- En iu dat papier bevond zich
iets zwarts, lang en dun, iets, dat gaffelvormig
eindigde: Eene slangentongl
Toen werd Maria nog bleeker en in hare
oogen schitterde een traan. Zjj legde het kleed
wederom op den stoel, ging steelsgewijze de kamer
uit en maakte een grooten omweg, ten einde
door niemand gezien te worden, en liep toen
regelrecht naar de schuur. Zij hoorde het geblaat
der schapen en zag den herder met rood geschreide
lieke Fiausche vrouw van een bij het Hof
toenmaals zeer gezienen paedagoog» wordt
door Dr. Hinzpeter, den bekenden leermees
ter des Keizers, thans openlyk te niet gedaan
door de mededeeling: lo. dat zjjne vrouw
niet katholiek is, 2o. dat zjj vóór 1890 nooit
te Berljjn was, en 3o. dat zjj nooit een
woord met een der leden van het Centrum
wisselde, wel een bewys, zegt de Heer Hinz
peter, hoe weinig waarde aan de zoogenaamd
historische mededeelingea der Nachrichten
gehecht kan worden.
Aardig en zeitgemöss beeldt Punch in zyn
jongste nummer den gewezen Rijkskanselier
af als een de golven klievenden walvisch, in
forsche straal de Hamburger Nachrichten
opspuitend.
De Hamburger Nachrichten bevat na we
der een hoogst merkwaardig artikel, waarin
beweerd wordt, dat Capiivi eigenljjk de
gene is, dr, daarbij gesteund door het Cen
trum, elke toenadering tnsschen den Keizer
en Von Bismarck tegenhoudt, naar het
scbyat uit angst omtrent zyne portefenille,
die hij niet zou willen verliezen. Door den
persoonlijken invloed van Caprivi was ook
de verzoenende gezindheid verflauwd, welke
de Keizer onder anderen in zyn gelukwensch
bjj de verloving van Graaf Herbert Bis
marck had aan den dag gelegd. De strek
king van het artikel komt hierop neder:
dat Caprivi eeu Rykskanselier naar het hart
der mannen van het Centrum is en mat die
partij eene verzoening tusschen den Keizer
en Von Bismarck tegenwerkt. Ook dit
artikel versterkt den indrnk, dat er thans
onder leiding van Von Bismarck een alge-
meene stormloop tegen de positie van Ca
privi wordt ondernomen.
Dezer dagen werd te Berljjn eene
vergadering gehouden, welke door 600 soci
aal-democraten bygewoond werd en waarin
werd geprotesteerd tegen den leider der soci
aal-democraten Liebknecht, «wieus tyran-
niek optreden ook aan het licht was geko
men in deu stryd met den Afgevaardigde Von
Vollmar.»
Eene motie werd aangenomen, waarin «het
strjjdend proletariaat het verachtelijk optre
den van de offlciëele sociaal-democratie tegen
het anarchisme tan strengste afkeurde!»
De bekeude spotvogel van den Figaro
de Heer Albeit Millaud, laat Daniël Wilson
een brief schrjjven aan den Minister van Jus
titie, waarin by hem zyne erkentelykhoid be
tuigt voor de vervolginar, die hy tegen hem
heeft ingesteld.Hij laatWilson zeggen,dat hy,
na al hetgeen vroeger gebeurd was, zich ver
loren heeft geacht; hy zag af van den stryd,
by trok zich terug met het gevoel, dat alle
deureu voor altjjd voor hem waren gesloten.
Om zich echter eenige afleiding te verschaffen,
zocht hy in het bescheiden plaatsje Loches,
waar hy nog eenige vrienden bezit, die hem
trouw gebleven waren, lid van den Raad te
worden. «Hier,» dacht ik, «zal men niy al
thans met rast lateD, waar ik in kleine poli
tiek tot tydverdryf zal doen en waar ik eenige
weldaden zal verspreiden, dank zjj mjjn for-
oogen, die zjjne schamele plunje opborg in zjjne
groote, roode mu's.
En toen, geheele wit tusmhen al die witte scha
pen, ging zjj, die misschien nog nooit een mau
had omhelsd, naar den herder, en drukte hem
eeu kus van dankbaarheid op het voorhoofd.
En de verblufte herder boog het hoofd en sloot
de oogeu.
//Gij hebt het gevonden? dat is jammer, ik zou
het zoo gaarne voor u verborgen hebben gehou
den! Nu heeft het geene kracht meerl
Gjj gaat dus te Bordeaux wonen?
Ik zal nooit meer hier wederkeeren!
God zjj met n Marial
Daarop vertrok hjj.
De zon scheen zacht en koesterend. Op den
grooten weg keek Pieter nog eens om, ten einde
naar de bruid te zien, die zich naar de kerk begaf.
Daarna op een naburigen heuvel, van waar men
de pachthoeve de ls Ribère Dog kon zieD, bleef
hjj een oogenblik staan, om te luisteren naar de
klokken, die geluid werden ter eere der bruid.
Daarop sloeg hjj eerbiedig een kruis, en ging
met zjjne kudde, zjjn ezel eu zyn hond naar de
verre blauwe bergen.
RAARGE
ABONNEMENTSPRIJS
GRAAT.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
