NIEUWE
No 1958
Vrijdag 10 Maart 1893.
18de Jaargang.
Pausdom en Vrijmetselarij.
HAARLEMSCRÏ COURANT.
ABONNEMENTSPBIJS
Pei 8 maanden voor Haarlem. 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschjjnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
BUBEAtT: St. Janstraat Haarlem.
AOITE MA NOW AGITATE.
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
Van 1—6 regels 30 Cents
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Advertentie n worden uiterlgk M aandag-, Woensd ag-
en V r p d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Uitgever, W. KüPPESg.
Reeds driemaal tyiens zgn Pontificaat
heelt de H. Vader met zgn helderen blik,
van zgn verheven standpunt uit, het doel
en de beteekenis der vrij metsel arg verklaard
en de geloovigen op de ge raten gewezen,
welke hen ter zake van de verderflgke
plannen van dit in het duister sluipend ge
heim genootschap dreigen. In de eerste
plaats is het jongste schrgven van den H.
Vader aan het katholieke volk gericht, maar
wie den vaderlijken brief leest, zal gewaar
worden, dat hij wenken en waarschuwin
gen bevat voor de gezamenlijke Christen
heid bestemd.
In Italië is dit geheim genootschap ruim
schoots vertegenwoordigd eu zijne onheil
volle werkzaamheid kooit in dat laad met
schrikwekkende duidelijkheid aan het licht.
Italië staat aan den raad van een vreese-
Iflken afgrond. Er heerscheu Geesteljjk
verval moreel verderf, onoplosbare politieke
verwarring, onherstelbare fitianciëele moei
lijkheden, uitputting der nationale hulp
bronnen en dientengevolge algemeene on
tevredenheid en akelige wanhoop. Ziedaar
het beeld, 't welk Dieuw-Italië ons biedt.
Eu wie heeft Italië, dat eenmaal zoo
groot en machtig was, zoo ver gebracht?
Het is de vrijmetselarij, die hier baar
hoofdzetel heelt. De vrijmetselarij is in zeer
vele landen eeue macht, iu Italië is zij de
macht. Dynastie en Regeeritg, Kamer en
Senaat, ambtenaren, partijen en de pars,
alles staat daar onder hare macht. Zg is,
aaast de Kerk, de eenig werkelgke, tast
bare en tot gelding komende macht. De
Kerk, respectievelijk het Pausdom, en de
vrjjmetselarjj staan iu Italië als onverzoen
lijk*) vijanden tegenover elkaar. Een oorlog
°P leven eu dood heeft de vrjjmetselarjj
der Kerke en het Pausdom aangekondigd.
Aan dezen strjjd wordt alles ondergeschikt
gemaakt en de H. Vader heeft dus volko
men recht wannesr hjj uitroept: «De vrij
metselarij, zij is onze vijand.»
Hoe pjjnljjk de logebroedere door het
schrgven van den H. Vader zjja getroffen,
bewijst de waanzinnige woede der hoofden
van de Italiaansche vrjjmetselarg en van
den wegens diefstal veroordeelden Duit-
schen Jood Leman, die onmiddellijk na
het verschijnen van 'sPausen schijjven met
de grofste smaadredenen tegen het Paus
dom te velde trok, maar te gelijkertijd ook
openlijk constateerde, dat de vrijmetselaars
de stellige voorbereiders der revolutie zgn.
De vrijmetselarij '8 de strijd tegen de Kerk
en de godsdienstige school. En daarmede
is het bewjjs geleverd voor de actueele en
dringend noodzakeljjke waarschuwing van
den H. Vader. Maar deze geldt, zooals wij
reeds aanstipten, niet alleen voor Italië,
maar voor alle Katholieken. Italië is het
proefveld voor de loge; wat zjj daar ver-
b'ijgti tracht zjj ook in andere landen mees
ter te worden, al gaat zij daar, voorzich
tigheidshalve, niet in het openbaar tewerk.
Mocht er in dit opzicht nog eenige twjj-
fel bestaan, dan kan deze opgeheven wor
den door een authentiek document uit het
jaar 1818, dat, tot groote ergernis van het
geheime genootschap, in andere handen
kwam. Het voert den titel van: «Instruc
tie, wetboek of handwgzer der hoofden van
de vrjjmetselarg» en is afgedrukt in het
hoogst belangrgke boek van Pater Pachtler
Der Krieg gegen Thvoti und Altar» (te
Am berg verschenen bij den utgever Habbel)
Dit thans juist zoo belangiijke document
luidt als volgt;
Nadat wij ons als een werkend genootschap
hebben geconstitueerd en er eeue nieuwe orde
in de loges is gebracht, treedt de gedachte weder
op den voorgrond, die ons te alle tijde heeft
bezig gehouden in ons streven naar eene alge
meene wedergeboorte. Deze gedachte is de bevrij
ding van Italië van welke op een bepaalden dag
de bevrijding der g nsche wereld, de broeder
republiek eu de vereeniging der menscbbeid moet
-uitgaan. Deze gedachte hebben onze broeders in
Frankrijk niet gevat. Zij meenen namelijk, dat
het revolutionnaire Italië slechts in 't verborgen
kan samenzweren, hier en daar een spion der
politie of een verrader een dolksteek kan geven
en dan verder het juk maar geduldig te dragen.
Deze dwaling is voor ons vaak zeer nadeelig ge-
weest. Men moet haar niet met woorden bestrijden,
men zou haar dan uitbreiden, maar door daden
uit de wereld helpen. En daartoe moet men wel
terdege aan eene zaak de bijzondere aandacht
schenken
„Het Pausdom namelijk heeft altijd beslissend
op het noodlot van Italië gewerkt. Met den arm,
met het woord, met de pen, met het hart zijner
ontelbare Bisschoppen, Priesters, Monniken en
geloovigen in het geheele land verspreid, vindt
het Pausdom overal lieden die tot groote offers,
ja, tot het martelaarschap bereid zijn. In elke
gemeente heeft het vrienden, die uit liefde voor
het Pausdom hun vermogen gaarne offeren. Dat
is een leger, welks volle kracht slechts door eenige
Pausen is begrepen geworden en ook dezen hebben
er zich slechts met mate van bediend. In onze
dagen is het niet te doen om deze oogenblikkelijk
verzwakte macht tot onzen dienst weder in te
richten, ons doel is thans dat van Voltaire en
van de Fransche revolutie, d. w. z. de volkomene
vernietiging van het Katholicisme en zelfs van
elk christelijk idee. Want blijft dit op de puin
hopen van Rome bewaard, dan ontspruit daaruit
later de verrijzenis en de eeuwige duur van het
Katholicisme.
//Maar om te zekerder tot ons einddoel te ge
raken, en om ons voor teleurstellingen te wachten,
moeten wij niet letten op de Franschen, Duit-
schers of Ëugelschen, die meenen het Katholicisme
te kunnen doodeu, nu eens met een laf lied, dan
weder met een sophisme. De levenskracht van het
Katholicisme weerstaat nog gansch andere stooten.
Het heeft nog onverzoenlijkere tegenstanders ge
kend en heeft zich de boosaardige vreugde gedund
de woedendsten onder hen met zijn wijwater te
zegenen. Laten wij in die landen aan onze broe
ders het genot hun anti-katholieken ijver bot te
vieren en laten zij zich vroolijk maken over onze
Madonna- en sckijnvereering. Met dezen pas toch
kunnen wij uitstekend samenspannen en ons doel
naderen.
//Aldus sinds zeventien eeuwen is het Pausdom
met de geschiedenis van Italië saamgeweven.
Zonder toestemming van den Opperherder kan
Italië zich niet bewegen noch ademhalen. Met
het Pausdom heeft het bonderd Briamus-armen,
zonder het Pausdom geraakt het in verval, in
twist en vijandschap van den Alpenketen tot
aan den laatsten ring der Apenijnen. Zulk een
toestand mogen wij niet wenschen en wij moeten
dus naar hulp in zulk een toestand zoeken.
Welnu, het hulpmiddel is reeds lang gevonden.
De Paus, wie hij ook zij, zal nooit tot de ge
heime genootschappen komen, daarom moeten
deze vereenigingen den eersten stap tot deD Paus
en tot de Kerk doen, met het doel beiden in
boeien te slaan.
"Het werk, dat wij voorbereiden, is niet de
arbeid van een dag, van eene maand of van een
jaar. Het kan vele jaren, misschien wel eene
eeuw duren, maar in onze rijen sterft wel de
soldaat, maar de oorlog duurt voort. Het is
geenszins ons streven den Paus voor onze zaak
te winnen, van hem een neophiet onzer begin
selen of een Apostel van onze denkbeelden te
maken; dat zou eeue belachelijke illusie zijn. Ea
wat er ook mocht gebeuren, zelfs wanneer een
Kardinaal of Prelaat met gansch zijn hart of
uit list, de ingewijde in onze geheimen wordt,
wij zouden daarom toch niet zijne verheffing op
den Stoel van Petrus mogen wenschen. Deze
verheffing immers zou onzen ondergang zijn. WaDt
hij die door eerzucht tot de apostasie gekomen
is, zou door dezelfde macht gedreven worden,
ons op te offeren.
/;Wat wij zoeken, gelijk de joden den Mes
sias, dat is een Paus naar ons hart. Alexander
VI met al zijne ondeugden zou voor ons niet
passen, want in zaken van den godsdienst heeft
hij nooit gedwaald. Een Clemens XIV daaren
tegen zou onze man zijn. (Dit is eerié dwaling;
Paus Clemens XIV was zwak, maar hij is nooit
van het geloof afvallig geworden.) Paus Borgia
Alexander VI was zedeloos (maar niet in die
mate, als zijne tegenstanders voorgeven en het
document zelf moet erkennen, dat hij in het
geloof nimmer heeft gedwaald) een ware sensua
list van de achttiende eeuw, die in de vijftiende
verdwaald geraakte. Maar ondanks zjjne ondeug
den werd hij door alle slechte philosophen en
ongeloovigen geëxcommuniceerd wegens de kracht
waarmede hij de Kerk verdedigde. Daarentegen
gaf Paus Ganganelli zich met gebondene handen,
en voeten over aan de macht der Bourbonsche
Ministers, die hem yrees aanjaagden onder on
geloovigen, die zijne verdraagzaamheid prezen
en daarom werd hij een groot Paus. Ware het
mogelijk, dan hadden wij zulk een Paus noodig,
zooals hij er een was. Slechts met zulk een Op -
perherder zouden wij uittrekken om de Kerk
aan te vallen met meer succes dan met de ge -
schriften van onze broeders in Frankrijk en vrij
wat zekerder dan met het geld van Engeland.
En wilt gij weten waarom? Omdat dit middel
slechts doel treft. Want om de rots te laten
springen, waarop God Zijne Kerk heeft gebouwd,
hebben we geen azijn van Hannibal, noch bus
kruit, noch zelfs een leger noodig; wij zouden
immers den kleinen vinger van Petrus' op/olger
in ons complot hebben gewikkeld en voor dezen
kruistocht zou die kleine vinger belangrijker zijn
dan een Paus Urbanus eu dan alle heilige Ber-
nardussen der Christenheid.
//Wij twijfelen er geenszins aan tot ons einddoel
te komen. Maar wanneer? Het onbekende kan
men niet zien. Doch vermits niets ons van ous
plan mag afschrikken, omdat wij in het vooruit
zicht leven, als zou reeds morgen de uitslag het
werk kronen, willen wij in de hierbij gaande in
structie, welke voor den eenvoudig ingewijde geheim
moet gehouden worden, aan de bestuurders der
werkende loges eenigen raad geven, dien men
aan de broeders in den vorm van onderrichting
of memorandum moet inscherpen. Vooral echter
dient gezorgd te worden, dat niemand tot de
ervaring komt, dat deze raadgevingen eigenlijk
bevelen der hoogste Lge zijn. De Clerus is er
te zeer mede gemoeid en met Priesters valt niet
te schertsen, zooals met die domme koningen en
vorsten, die men met den adem kan wegblazen.
„Met de oude Kardinalen en Prelaten is weinig
te beginnen. Men moet deze onverbeterlijken uit
de school van Gonsalvi laten loopen en iu hunne
plaats in onze magazijnen der populariteit en
impopulariteit de noodige wapens zoeken om de
macht in hunne hand bruikbaar of belachelijk
te kunnen maken.
//Een pakkend, een doeltreffend woord, dat
men heeft uitgedacht en dat men op juiste ijze
in christelijke familiën laat ontglippen (b.v. de
Kardinaal N. is gierig, of i'e Prelaat X. leeft
zeer vrij, de ambtenaar N. is liberaal, ongeloovig,
een vrijmetselaar), zulk een woord komt spoedig
in het koffiehuis en van daar op de straat; een
woord kan somtijds een man dooden. Komt een
Prelaat of Pauselijk Ambtenaar uit Rome in eene
provincie, dau moet men zich zoo spoedig mogelijk
omtrent zijn karakter, zijne antecedenten, zijne
eigenschappen en zijne gebreken, hoofdzakelijk
omtrent laatstgenoemden, op de hoogte stellen.
Is hij een onzer vrienden, omstrengel hem dan met
alle mogelijke netten. Maak hem zoo gehaat, dat
kinderen en vrouwen bang van hem worden,
schilder hem af als wreed en bloeddorstig, ver
tel eene vreeselijke zaak van hem, welke gemak
kelijk in het geheugen van het volk wordt in
geprent.
„Vervolgt dus den vijand, al is hij nog zoo
machtig, door allerlei verhalen en lastertaal Maar
vooral vervolgt hem, voor hij uit het ei gekropen
is. Men moet steeds de aandacht op de jeugd
gevestigd houden; men moet de jongelingen ver
leiden. Ongemerkt moeten wij de jonge mannen
in onze geheime genootschappen inlijven. En om
zulks op zekere wijze te doen, zijn twee dingen
allernoodzakelijkst. In 't uiterlijke moet men
eenvoudig zjjn als eene duif, maar men moet
de sluwheid der slang bezitten. Uwe ouders, echt-
genooten en kinderen mogen niets weten van uwe
hartsgeheimen. En wanneer het tot grootere ver -
blinding der spionnenoogen dienstig is dikwijls
ter biecht te gaan, dan wordt gij gemachtigd,
ook tegenover uw biechtvader het stilzwijgen om
trent deze dingen te bewaren (alzoo aansporing
tot eene heiligsehennende biecht!) Want weet wel,
dat de geringste onthulling, die u in den biecht
stoel of ergens anders ontglipt (op dit //ergens
anders// ligt blijkbaar de nadruk, vermits zelfs
de Italiaansche vrijmetselaars weten,dat het biecht
geheim onschendbaar is) ons tot groot onheil
voeren kan en dat de vrijwillige of onvrijwillige
verrader daardoor zijn eigen doodvonnis onder
schrijft. Ons Italiaansch volk is nog in de kinds
heid van het liberalisme. Het gelooft thans den
liberaal, zooals het later ieder ander zal ge-
looven.
//Om een Paus naar ons hart te vormen, moeten
wij voor dien Paus een geslacht opvoeden, dat
ons waardig is. De grijsaards en de mannen op
rijpen leeftijd, moeten wij ongemoeid laten. Wij
moeten rechtstreeks de jeugd, ja, de kleine kin
deren reeds in onze macht hebben. Spreekt in
tegenwoordigheid van jongelingen nimmer over
goddelooze zaken (het wel niet terwille van de
zedelijkheid maar ter zake van de politiek). Om
onze zaak in de huisgezinnen te bevorderen, om
het recht op toevlucht en gastvrijheid te verkrij
gen, moet gij met den vollen uitwendigen schijn
ran den ernstigen man optreden. Is eenmaal uw
roep in de colleges, gymnasiën, universiteiten
doorgedrongen, hebt gij eenmaal het vertrouwen
der hoogleeraren en studenten gewonnen, zorgt
er dan voor, dat hoofdzakelijk de candidaten van
den Geestelijken Stand uwen omgang zoeken.
Voedt hun hart met den glans van het Pauselijke
Rome. Men vindt steeds en in ieder Italiaansch
hart een verlangen naar den republikeinschen
vorm. Mengt met veel tact deze twee herinne
ringen, Pauseljjke hoogheid en republiek, door
elkaar; begeestert en verhit deze licht ontvlambare
karakters met de idee van den patriottischen
hoogmoed. Biedt hun in den beginne, doch in
stilte, onschuldige boeken en gedichten aan; later
zult ge uwe leerlingen tot den gewenschten graad
van gisting krijgen. Wanneer onze denkbeelden
in alle streken van den Kerkelijken Staat zijn
doorgedrongen, dan eerst zult gij de wijsheid
van het plan, waarvoor wij thans het iniatief
nemeD, goed begrijpen.
//De gebeurtenissen, die volgens onze meening
al te spoedig plaats vinden, zullen noodwendi-
gerwijze binnen eenige maanden eene gewapende
interventie van Oostenrijk te voorschijn roepen.
Er zijn gekken, die zich vroolijk maken om an
dereu in het gevaar te storten en toch trekken
deze dwazen op een gegeven oogenblik de ver-
staudigen met zich mede. De in Italië voorbereide
revolutie zal slechts ongeluk aanbrengen. Niets
is er rijp, noch de menschen, noch de omstan
digheden en het zal nog langen tijd duren alvorens
een en ander tot rijpheid gekomen is. Maar
ondanks deze dreigende ongelukken kunt gij toch
eene nieuwe snaar in het hart van de jonge
Geestelijken iu trilling brengan. Deze snaar is
haat tegen de vreemdelingen. Zorgt dat de Duit-
scher ook wegens zijne waarschijnlijke iuterventie
belachelijk en gehaat wordt. Met het idee der
Pauselijke supprematie moet steeds de herinnering
aan den krijg tusschen Priesterdom en Keizerdom
worden vermengd. Wekt de slechts half ingeslui
merde hartstochten der Guelfen en Gibellijnen op
en zoo zult gy u langzamerhand op den goed
koopsten weg den roep van goede Katholieken
en goede Patriotten verwerven.
„Deze roep zal het hart der jeugdige Geeste
lijkheid en zelfs van de Kloostergeestelijken voor
onze leeringen openen. Binnen weinige jaren zal
deze jonge Clerus, door de macht der omstandig
heden, alle ambten bekleeden. Hij zal regeeren;
besturen, deu raad van den Souverein vormen en
geroepen zijn, den toekomstigen Paus te verkiezen.
Deze Pau3 zal, gelijk het grootste deel zijner
tijdgenooten, noodzakelijkmeer of minder ook
zijnerzijds met de Italiaansche (nationaliteits-) en
humaniteitsbeginselen doortrokken zijn, die wjj
thans verspreiden. Het is een kleine zaadkorrel,
dien wij thans aan de aarde toevertrouwen, maar
de zon der gerechtigheid zal hem tot iets grootsch
ontwikkelen en te eeniger tijd zult gij zien, welk
een rijken oog->t uit dit zaadkorreltje is voort-
gei omen.
//Op den weg, welken wij onzen broeders voor
schrijven, zullen groote hindernissen moeten over
wonnen worden. Doch door onze ervaring en
sluwheid zullen wij er over zegevieren. Het doel
is zoo schoon, dat men alle zeilen by moet zetten
om het te bereiken.
«Gij wilt Italië revolteeren? Welnu, zoekt dan
een Paus zooals wij er een geschetst hebben.
Maakt dat de Geestelijken onder uwe vlag varen
en toch in de meening verkeeren, dat zij onder
de banier der heilige sleutels arbeiden. Gij wilt
het laatste spoor der tirannen en verdrukkers
doen verdwijnen? Spant dan uwe netten gelijk
Simon Barjona, In de Sacristijen, in de seminaries
en kloosters en niet in de diepte der zee. En
als ge goed werkt, dan beloven wjj u een nog
wonderbaarlijke vischvangst dan die van den II.
Petrus. De visscher werd menschenvisscher, maar
gij zult zelfs aan de voeten van den Apostolischen
Stoel vrienden visschen. Zoo hebt ge dau in
het net eene revolutie in de tiara en den mantel,
aan welker spits het kruis en de groote Pauselijke
vlag gedragen wordt, eene revolutie, die maar
eene kleine hulp noodig heeft, om het vuur in
alle wereldstreken te doen ontbranden.
„Elke daad van ons leven moet het doel
hebben den steen der wijzen te zoeken. De ge
leerden der middeleeuwen verloren in het zoeken
van dien steen tijd en geld. De droom der ge-
geheime genootschappen (een macoup.ieko Paus)
zal daarentegen in vervulling gaan, omdat hjj
op de hartstochten der menschen baseert. Laten we
ons derhalve niet ontmoedigen, noch door een
enkelen misslag, noch door eene volledige ne
derlaag; smeden wij onze wapens in de stilte der
loges, richten wij onze batterijen, wekken wij de
hartstochten op, de slechtste als de beste, en
alles geeft ons het recht te verwachten, dat dit
