NIEUWE
buitenland,
No 2035
Woensdag 20 September 1893
18de Jaargang.
De Paus.
Mij is de wraak,
Frankrijk.
B4ARLIIHSCI1E (10IIR4IT.
ABONNEMENTSPRIJS
Pei 3 maanden voor Haarlem. t 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
BUEBAU: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels 30 Cents
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woemd ag-
en V r fl d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
R e d c t e u r-Uit g e v e r, W. K P P E R 8.
PUT Zij, die zich op de Nieuwe Haarl. Courant
abonneeren, ontvangen tot 1 Octoberaanvang
van een nieuw kwartaal, de tot dien datum ver
schijnende nummers gratis.
De Paus is ds Plaatsbekleeder, de Stede
houder vau Christus. Als de Plaatsbeklee
der van Christus op aarde is bij daarom
ook de opperste Priester, wetgever, rechter
in de Kerk, de sleuteidrager van het hemel
rijk, de onfeilbare leeraar der Kerk. Hg is
de opperste Herder der geheels kudde; plaats-
bekleedende koning van het Rgk va j Chris
tus over heel de wereld. Hg geelt zjjue be
velen en vermaningen. Zga heerschappij
heeft geen grenzenHij spreekt tot ons,
nu eens vermanend dan straffend, na over
tuigend dan dreigend, nu met al den gloed
eener heilige geestdrift, dan weer ernstig
klinkt zjjn woord geheel de wereld door. Het
verhevendste standpunt in de wereld neemt
de Paus van Rome in.
Wg Katholieken zien op tot den Paus,
tot don Vader ia Christus die over ons
waakt en hoe heviger de machten der duis
ternis het scheepje van den H. P e t r u s
beuken, des te schooner en liefelijker beeld
zien wg in den Paus waarin de Goddelijke
Zaligmaker Zgne betrekking tot ons aan-
geelt, wanneer Hg zegt:
«Ik ben de goede Herderde goede Her
der geeft zgn leven voor zgne schapen.»
Allen, die aan Hem gelooven en Hem vol
gen, noemt Hjj Zgue kudde, en spreekt
van een tgd, waarin ééa herder en ééue
kudde zgn zal.
Als Plaatsbekleeder van Christus, dea
Koning aller koningen, is de Paus ook
Koning van Zgn Rgk op aarde. Vandaar
zgne wereldlijke heerschappij, «het ertdeel
van den H. P e t r u s,» 't welk de Goddelgke
Voorzienigheid aan de Pausen bezorgd
heeft, opdat zjj hun geesteljjk ambt als op
perste Herders vrg en onafhankelijk kunnen
waarnemen. Want bedenken wjj het wel, de
Roomsch Katholieke Kerk is geen dienares,
noch van den burger noch van den btaat
Zn is met ouderworpen aan hun oordeel;
maar onafhankelijk gebiedster, leermeeste
res en gids.
Volgens goddelgk recht kan de raus
niemands onderdaan zgn. Slechts ruw ge
weld kon hem van zjjn duizendjarig bezit
berooveD, welk echelmstak is gepleegd tegen
de Kerk van Christus door de trawanten van
den satan, uitgedacht in de holen der vrg-
B EUILLETON.
door JULIUS.
I. Een nachtelijke tocht.
Het was in het midden van den zomer en
middernacht. De volle maan wierp haar bleek
schijnsel over het sluimerende hoogstammige woud.
Geheimzinnige rust oversl; alleen nu en dan ging
een zacht gefluister door het woud, de reusachtige
boomen vertelden elkander hunne droomen. Over
den weg van het woud helder door de mam
verlicht, spoedde zich eene jonge vrouw vlug voort.
Diep in het woud weerklonk eau schot. Eenigen
tijd bleef de jonge vrouw luisterend stil staan, dan
doorliep eene siddering hare ledematen en snelde
zij met verdubbelden haast voort.
Bjjna kaarsrecht voerde het voetpad van het
woud naar het dorp. Dit voetpad volgde zij nu.
LaDgzaam, plechtig Kondigde de klok het mid
dernachtsuur aan. Reeds kon men in de verte
eenige huizen onderscheiden; vriendeljjk en ver
licht lag het dorp daar in het witte licht der
maan Dicht aan den weg lag eene groote boe
renhofstede. Bij dit huis hield de nachtelijke
wandelaarster hare schreden in. Een kreet drei
gend en pjjnljjk tevene kwam van hare lippen,
hare handen vormden zich tot vuisten en //ver
vloekt gij, vervloekt!" uitte i% in gesmoorde klach
ten. Dan ging zij weder voort, zoo vlug zij loopen
kon door de stille straten van het dorp, de kerk
voorbij, totdat zij voor de pastorie bleef stil staan.
Haastig greep zjj naar de bel en luid schalde deze
door het stille huis. Niemand gaf teekenea van
leven. Nogmaals trok zjj Krachtig aan de bel en
metselarij, toen men de handen sloeg aan
de bezittingen der Kerk, aan het Rome der
Christenheid.
Europa moest het walglgk schouwspel
dolden, toen de Italiaansche regeeriug het
erfdeel van den H. Pe t r u s tot zich nam.
De Katholieke vorsten en machthebbers der
wereld lieten de overweldiging vaa Rome
toe en doen zich niettegenstaande den ge-
pleegden roof nog plechtig vertegenwoordi
gen bg den overweldiger.
Tusschen de keuze van Christus of Bar
nabas: recht en onrecht: wet en willekeur
hebben zij den moordenaar, het onrecht
en den willekeur tot hun deel gekozen.
De Kerk heeft dan ook geprotesteerd en
zal voortdurend big ven protesteeren. Want
er is geen bezit zoo oud en rechtmatig als
dat vao den Paus, geen kroon is zoo hoog
en eerbiedwaardig, als de driedubbele kroon
des Pausen. Hg is koaing door de beteeke-
nis van zjju ambt, omdat Hg als Plaats
bekleeder vaa Christus staat, het naast aan
dea Koning der koningen.
Als opperste Herder der Kerk en Koning
vau het Rgk van Christus op aarde, is de
Paos het middelpunt der eenheid. Paus en
Kerk kunnen niet vaa elkander gescheiden
worden, daar Christus ze oaafscheidbaar
vereenigd heeft.
Wie zich van den Opperherder scheidt,
scheidt zich van de kudde; wie zich van
den Paus scheidt, houdt op hetzelfde oogen-
blik op, lid te zgn van de alleen ware
zaligmakende Kerk. Bedenken wij het wel,
de Paus geeft zgne bevelen aan de Bis
schoppen, de Bisschoppen aan de Pastoors.
Ziedaar met eeu enkel woord aangegeven,
wie ons tot leidraad kunnen strekken in ons
doen ea laten.
De «Goede Herder» heeft voor de Zguen
gezorgd. Hij liet ze bg den terugkeer tot
Zga Vader, niet als weezen achter gelijk
eene kudde zonder herder. Met de woorden
«Weidt mjjne lamtnereo, weidt mijne scha
pen,» gaf Hij aan Petrus Zijn herders
staf over. Onder Hem en Zgne opvolgers
blgft de geheele kudde vereenigd tot het
einde der dagen, wanneer de laatste Paus
aan den «Goeden Herder» zga herdersstaf
wederom zal overhandigen.
Uit dit alles zien wij, hoe groot het ge
zag, hoe verheven de waardigheid van den
Paus is, hoe eenig de plaats, welke hg niet
alleen in de Kerk, maar ook daar buiteu
bekleedt. Als opvolger van den H. P e t r a s
is de Paus onloochenbaar het fundament
en het zichtbare Opperhoofd der Kerk, de
nu werden schreden vernomen, een klein venster
naast de deur werd ten halve geopend en eene
vrouwenstem vroeg: «Wat belieft u? Wie is daar?
Wat moet u hebben?//
iiO, juffrouw Liesbeth, om Gods wil, wekt ving
deu pastoor, het is voor een zieke, die in gevaar
van sterven verkeert, om hem zijne laatste be
dieningen te geven,// klonk het van buiten.
«De laatste bedieningenl God s'.a ons bjj! Wie
is het?//
«Mijn broer,de houtvester Marcel Hohenstetter.//
«Mjjü hemel!// riep de zuster van den pastoor
uit, terwijl zij de deur opende; //de houtvester
Mareel. Zjjt gij het Geertruda? Hoe komt dat,
ik zag hem nog van morgen vroeg."
//Hjj heeft een groot ongeluk gekregen,// ant
woordde Geertruda met stokkende stem.
«Een ongeluk! Evenals zjjn vader. Maar hoek
Juffrouw Liesbeth staakte hare overwegingen,
want Geertruda zeide: «terwijl gij den pastoor
roept, ga ik naar deu koster, want ik vrees voor
Marcel's leven.//
Zonder meer naar de jammerklachten van
Liesbeth te luisteren, snelde het meisje weg
naar de woning van den koster; spoedig daarop
was hjj met Geertruda aan de pastorie gekomen.
Op den stoep der kerk troffen zij den pastoor aan.
«Truida," vroeg de waardige, oude herder,
//Truida, mjjn arm kind, welk nieuw ongeluk is
weer over uw hoofd gekomen! Wat is uw broeder
overkomen?//
«Hjj is vaa «Hohenstein// afgestort," antwoordde
het meisje zachtjes.
«Van Hohenstein!" riepen de pastoor en de kos
ter geljjktjjdig vol ontzetting uit,»en hij leeft nog?//
«Toen ik van hnis giDg, leefde hjj nog," ant
woordde Geertruda.
sleuteldrager, de opperste Priesterwetgever,
rechter in het rijk van Christus, de bron van
alle bovennatuurlijke zegeningen, de hoogste
en onfeilbare leeraar der goddelijke waarheid,
de opperste herder der kudde en de Koning
van het rijk Gods op aarde.
Voor de ware kinderen der Kerk is daar
om hier op aarde niemand eerbiedwaardi
ger, niemand dierbaarder, dan degene, dien
onze goddelgke Zaligmaker ons als zgn
Plaatsbekleeder, als zgn Stedehouder heeft
achtergelaten.
De Katholieken kunnen de gevaren, die ia
de revolntionnaire massa dreigen, door,taan,
hoe talrijk en geweldig de stormeo ook zjju
waartegeu zij te kampen hebben, al is het
ongeloof tot de hoogste klasse doorgedron
gen, al huldigen de gouvernementen de
kwade beginselen en roepeu zjj wel vorre
van het schuim der bevolking terug te drjj-
ven dit ter hulpe om hunne onrechtvaardig
heden te voltooien. De Paus vau Rome
heeft zgue kinderen den weg aaugegeven
dien zjj te bewandelen hebben in den strjjd.
Is de Paus ook een bron vau zegea voor
de wereld? Zoader twgfel!
Zonder Paus geen Kerk. zonder Kerk
geen Christendom, zonder Christendom geen
waren godsdienst, zonder godsdienst geen
God. Zonder God wordt de wereld een hol
van roovers en moordenaar».
Het oude Europa kraakt op zgue rust
punten het zou spoedig iueenstorteu zoo
de Paus van Rome Zgn machtige stem niet
liet hooreu tot beteugeling der woeste ben
den. Hjj geelt den weg aan voor Vorsten
en volken, een weg, dien zij ondanks bun
tegenspartelen tot behoud vau troon en
maatschappij moeten opgaan.
In het kolenbekken van Pas-de-Calais
hebben de mijnarbeiders eene bijeenkomst
gehouden, waarin besloten werd tot een» al-
gemeeue werkstaking over te gaan.
De Frausche regeering ziet den toestand
zeer ernstig in eu heeft, reeds in de uabjj-
heid der mgnen eene sterke troepenmacht
bgeengetrokken om in geval van oproer het
plegen vau geweld te kuuneu beletten. Zij
zal krachtdadig de openbare orde en veilig
heid handhaven.
De radicale eu socialistische bladen steu
nen de weikstakende mgnwerkers in bun
verzek en wgzen er op, dat de werkstaking
Zonder verder meer te spreken, maakte de
pastoor zich aanstonds gereed voor de laatste
bedieningenwaarna de drie personen, de
geestelijke met het Allerheiligste, in stilte aanbid
dend, zwijgend den weg naar het woud op-
gingen.
Het waren wel treurige gedachten, die rusteloos
door het hoofd van het jonge meisje, dat voor
uitliep, woelden. Naast het ontzettende ongeluk,
dat haar zooeven had getroffen, doken andere
herinneringen van beproe'ingen voor haar geest op,
over haar en hare familie sinds acht jaren gekomen.
Ja, voor acht jaren, zij herinnerde zich den dag
zeer goed, dat het leed zijn intrek had genomen
in de voorheen zoo gelukkige houtvesterswoniug
ia het woud. Het was in Juni geweest. De moe
der, de toenmaals achtjarige Rota, de trouwe
dienstbode en zjj zelf, toen veertien jaar, badden
hooi binnengebracht eu haar vader met Marcel
hadden de vruchtboomea nagezien en met water
begoten. Tegen den avond was haar vader met
de achtjarige Marcel het woud ingegaan, terwjjl
de andere huiegenooten in den tuin, in den stal,
enz. arbeidden. Plotseling hooiden zij op de te
genovergestelde boogte een schot vallen en even
daarna nog een. Verschrikt had Geertruda uaar
hare moeder opgezien en een blik vol doodelijken
angst ontmoette haar. Het was toch iets zoo alle
daags in hunne kleine woning, bjjna midden in
het woud, dat men hoorde schieten, waarom
schrokken beiden juist nu zoo hevig? Zjj wisten het
zelf niet, maar het werk ging niet meer zoo vlot eD
meermalen en meermalen gingen de blikken van
moeder en dochter naar het dal, waar het voetpad
naar de hoogte leidde. Eindelijk liet hare moeder
de handen zinken.
//Geertruda,// had zij met eene zeldzaam, kla-
te wgten is aan de politiek van den minis
ter-president D u p u j, die bet radicale ele
ment niet in de hand werkt.
Aan admiraal A v e 1 a n die het bevel
zal voeren over het Russische escader dat
Toulon za! bezoeken, zal volgens een be
sluit door den gemeenteraad van Toulon
genomen, het eere-burgerschap worden aan-
g boden en de Place JVotre-Dame aldaar,
zal veranderd worden in tPlace Cronstadt.t
De feestelijkheden te Toulon zullen drie
dagea duren en geopend wordea met de
officieels ontvangst der Russische officieren
en zeelieden in de mairie. Verder hebben
plaats een Venetiaanscb feest, eene militaire
revue, eene gala-voorstelliog in den Bchouw-
burg, eene bataille de fleurs in sleden, een
militair diner op de prefectuur en een door
den gemeenteraad te geven bal. Die feesten
worden door algemeene illuminatie en vlag-
genversieriug opgeluisterd, terwijl er eene
prachtige landingsbrug wordt opgericht,
waarover admiraal A v e 1 a n met zjjo staf
aan wal zullen gaan.
De Keizer van Ruslaud heeft Maandag
te Kopenhagen het Russisch escader geïn
specteerd, dat gisteren naar Frankrgk is
vertrokkeo. De Czaar beeft afscheid geno
men van grootvorst Michael en admiraal
Avelau.
Le Petit Journal illustré galoppeert
de Russische gasteu reeds tegemoet. Het
geeft op het titelblad deu Duitschen Keizer
met den Italiaanschen Kroonprins te zien,
Metz binnengaande met een Duitschen staf
rechts op den achtergrond.
Links, boven in de lucht, leest mes bet
woord «Palestro» met zonnestralen omringd,
en daaronder ziet men Victor Emma
nuel te paard de zonaren aanvoerende.
Aan dea roet dezer gravure staat te le
zen: «La Triple Alliance, Le petit-fils du
caporal des zouaie*.» Op de vierde pagina
eeue audere illustratie.
Hier ziet men erne met twee flinke paar
den bespannen Russische slede in vollen
gang. Achter den koetsier zga broederlgk
naast elkander gezeten een Fransch soldaat
en een kozak.
Hieronder leest men,«Lr double Allian ie
Deux bous amis.»
De vrijwillige inschrgving voor de
feesten, die de Pargsche drukpers besloten
heeft ter eere der Russen te ge/en, is thans
opengesteld in alle Pargsche bladendie
daarmede hunne instemming betuigd heb
ben, eu in het Graud Hotel, waar het co
mité dageljjks zitting houdt.
gende stem gevraagd, «zullen wjj vader niet te
gemoet gaan?//
//Ja, moeder,» had Tru'da dtdeljjk geantwoord,
«ik bad het reeds eerder willen vragen, maar
zjj hield verschrikt op, want zij durfde niet te
zeggen: „ik wilde u geen onrust veroorzaken.//
Zoo waren beiden dan door het woud gegaan,
eerst langzaam, maar dan altjjd vlugger, door
een bezigen angst gedreven. Zjj hadden de hoogte
van //Hohenstein// bereikt, toen eeD geluid hun oor
trof, dat het bloed hen in de aderen stolte: het
was het klagend kermen van een hond. Midden
op den woudweg lag vaderB trouwen geleider
//Minor,"eeo prachtigen bruinen patrjjshoud,zwaar
gewond, badend in zjjn bloed. En niet ver van
daar in de boschbesseDStruiken vonden zjj een
zieltogendeD man: den zoo zeer geliefden vader en
echtgenoot, doodeljjk gewond. Het jachtbuis was
op de hoogte van de botst met bloed doortrokken.
Met een hartveischenrenden kreet was hare moe
der in onmacht gevallen naast het schjjnbaar le-
venlooze lichaam van haar vader. Vol vertwjjfeling
was Truida in een hevig snikken uitgebroken en
Marcel was op de jammerklachten van zjjne zuster
toegesneld en deelde in de groote ontsteltenis.
Zjjne bemoeiingen evenwel deden zijne moeder
opstaan uit hare bewusteloosheid; bjj zijn zwaar
gewonden vader ontdekte hjj dat het leven nog
niet gevloden was. Ofschoon het oog door de
smart bjjna gebroken was, toonde zijn gelaat toch
nog eenig bewnstzjjn en stamelde bet van zijne
bleeke lippen om een priester. Aanstonds was Mar
cel naar het dorp gesneld om den pastoor te halen,
terwijl Geertruda en hare moeder bjj den stervende
nederknieldea,biddende op den priester wachtend.
(Wordt vervolgd.)
