N I E W E
Woensdag 18 October 1893
18de Jaargang.
De St. Pieterspenning.
BUITENLAND.
No 2047
PRIJS deb advebtentien;
Mij is de wraak,
Frankrijk.
lilïHLUSiiiillllfttïï.
ABONNEMENTSPRIJS
Pei 8 maaudeu voor Haarlem. t 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,08
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
B U B E A U: St. Janstraat Haarlem.
.ViMVIHrirKnmr
Van 16 regels
Elke regel meer
30 Centa
5
AGHTE Mi NON AGITATE.
Groote letters wordsn berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Advertentien worden uiterljjk Maandag-, Woensd ag
ent Vrjda g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Redacteur-Uitgever, W. K P P IS B 8.
Het zoogenaamde Romeinsche vraagstuk,
dat nog altijd op zjjne oplossing wacht, heeft
ook zyne sociale zjjde; want de Paus is vol
gens de leer der Katholieke Kerk het Op
perhoofd, de Vader van alle Katholieken
op het geheele wereldrond. Elke regeering,
al strekt zjj zich uit over nog zoo'n klein
rjjksgebied, heeft tydelijke middelen noodig,
behoeft geld om de noodzakelijke uitgaven
en onkosten van dat rijksgebied te bestrij
den. Derhalve moet het voor elk denkend
menscb, betzjj Katholiek, hetzij niet-Katho-
liek, zonneklaar zjjn, dat de regeering vao
het grootste rjjk der aarde, zooals de Ka
tholieke Kerk ongetwijfeld is, aanzienlijke
geldmiddelen noodig heeft om tot haar doel
te geraken.
Daarom hebben fiere en edele Katholieke
vorsten aan de Katholieke Kerk het patri
monium van Sint Pieter, het erfgoed van
den H. Petrus ten geschenke gegeven,
opdat daardoor de uitgaven der Katholieke
Kerkregeering door den Paus zouden kun
nen bestreden worden.
Maar evenals de soldaten weleer aau
Christus, den Stichter der Katholieke Kerk,
vóór Zyne kruisiging zelfs Zyne kleederen
hebben ontnomen, zoo werd aan den zicht
baren Plaatsbekleeder van Christus, aan den
Roomschen Paus, in het jaar 1870 even
eens door de gewapende band des vjjands
het rechtmatige erfgoed ontroofd, en wel
om geen andere redeu, als om dan het
Opperhoofd der Katholieke Kerk des te ge
makkelijker van den aardbodem te doen
verdwjjnen en de Katholieke Kerk te ver
lagen tot nationale Staatskerk.
Zal na echter de Katholieke Kerk met
haar Opperhoofd, den Roomschen Paus, vol
gens den wil van haren goddelyken Stich
ter, als internationale Kerk voor alle vol
keren en voor alle Staten voortbestaan, dan
moeten de geloovige Katholieken der gan-
sche wereld er voor zorgen, dat den heiligen
Vader de noodige middelen ten dienste staan,
welke hg voor de onpartydige vegeering
der Katholieke wereld-kerk noodig heeft.
En daarom werd sedert 1870 de St. Pie
terspenning ingevoerd, daarom dragen de
Katuolieken van alle natiën hunne gelden
byeen, opdat de Katholieke Kerkregeering
geen schade ljjde.
Wanneer alzoo de overweldigers van Rome
en de Vrijmetselaars in alle landen erover
jammeren en schreeuwen, omdat telken jare
zoovele duizenden door den St. Pieterspen
ning aan het arme Katholieke volk worden
onttrokkendan ziet men reeds by den
FEUILLETON.
door JULIUS.
13, {Vervolg.)
Da nacht wa3 reeds lang aangebroken, toen
zjj eindelijk opstond en in de richting van het
naastbjjzijnde dorp wandelde. Op den weg stond
een groote lindeboom en in zija stam was een
Moedergodsbeeld geplaatst. Geertruda zag het
toen zjj voorbjjwandelde en kort daarbjj stond eene
bank. Moeheid en honger deden haar gaan zitten
en zich huT nd in een wollen doek, dien zij bij
zich had, gingen warrebeelden door haar geest in
dezen korten zomernacht, die een grens zou zijn
voor haar verleden en haar toekomst. De morgen
was aangebroken en het fluiten der locomotieven
wekten de bewoners van het dorpje uit hun slaap.
Zjj ator.d op en bemerkte dat zjj niet ver van
het station verwijderd was. Zonder zich te beden
ken stapte zjj op het station toe en vroeg een
kaartje naar Müochen. Eerst toen zij in de coupé
zat en het eentonig ratelen van den trein haar
reide, dat zjj op weg was mar de hoofdstad, vroeg
zij zich af, wat zjj daar eigenljjk wel wilde? Zjj
wist het uiet en toch meende zjj, dat het voor
haar bestwil zou zjjn. Tegen den middag reed de
trein het station van de hoofdstad binnen.
Sinds gisteren had Geertruda niets meer ge
bruikt en daar een gezond lichaam ook onder het
diepste leed zjjne rechten doet gelden, zoo be
stelde zjj aanstonds eenige verkwikkende spijzen.
Aan een tafeltje in de restauratiezaal zittend, gaf 1
eersten oogopslag den bokspoot. Want heeft
de H. Vader geene stoffelijke middelen, dan
kan hy de Katholieke Kerk niet behoorlijk
besturen.
Willen echter de vyanden van den St.
Pieterspenning het kwaad by den wortel
pakken, dan behoeven zjj in hunne bladen,
vereenigingen en loges enkel dit te bewerken,
dat den H. Vader zijn recbtmachtig erfgoed
wederom teruggeven eu zóo het schreeu
wende onrecht wederom goed gemaakt
wordt, hetwelk in het jaar 1870 aan den
Paus en aan méér dan tweehonderd mil-
lioen Katholieken is aangedaan. Is dit ge
schied, is op die wijze het Romeinsche
vraagstuk opgelost, dan heeft de Paus we
derom de noodige middelen om de Kerk
te regeeren; dan behoeven de Katholieken
geen Pieterspenning meer naar Rome te
zenden en dan ziju de Paus en de Katho
lieken geholpen.
Maar den H. Vader, of beter gezegd, aan
de Katholieke Kerk en aan baar Opper
hoofd bet geroofde erfgoed niet te willen
teruggeven en van den anderen kant den
St. Pieterspenning te betreuren, dat is juist
zooveel als wanneer iemand een huisvader
zjjn have en goed ontneemt en ook niet
hebben wil, dat de goede kinderen hun be
roofden vader te hulp komen, opdat de arme
vader in nood en ellende verkwyne. Want
de H. Vader, de Roomache Paus, is voor
de Katholieken niet een vreemd nitbeemsch
Opperhoofd, maar hun geestelijke Vader en
de rechtmatige Plaatsbekleeder van Chris
tus bier op aarde.
Wat doet alzoo degene, die in de be-
rooving des H. Vaders geen onrecht ziet
en tegeljjkertjjd een vjjand van den St. Pie
terspenning is? Hy verdedigt de verschrik
kelijke grondstelling der socialisten: «Ei
gendom is diefstal en godsdienst is privaat
zaak, of een nutteloos ding, een lief hebber jj.»
Hat is te over bekend, dat de socialisten,
de consequente zonen van het liberalisme en
radicalisme onzer dagen, voor de geldbui
dels dor kapitalisten en voor de roehtspapie-
ren der grondbezitters niet meer eerbied heb
ben dan voor het eigendom der Kerk, dat
onder het dreunend gejubel van de belagers
van deu Paus vau Rome geroofd werd. Zy
kennen geeugelyk recht voor allen, noch
voor Katholieken noch voor uiet-Katholia-
ken, dat ons ware broederlijkheid leert, Zy
hebben niet het minste besef van:
//Wat gjj niet wilt, dat u geschiedt,
//Doe dit ook aau een ander niet!"
Zoolang dus de Paus en de Katholieken
niet in bun rechten hersteld zijn,zoolang nog
zjj weinig acht op de omgeving, tot een klein
gezelschap hare opmerkzaamheid trok. Eenige
dames en jonge meisjes en een paar bejaarde
heeren, bljjkbaar bedevearlgangers spraken over
de nog korte reis, die zij te doen hadden voor
zij te Altötting zouden aankomen. Nu was het
Geertruda zonneklaar, waarom God haar mar
hier had geleid. Zonder plichtplegingen wendde
zij zich tot een der dames en vioeg: i,Gaat u naar
Altötting?//
//Ter bedevaart ja, juffrouw," antwoordde zij.
«Mag ik mjj bij u aansluiten?//verzocht Geer
truda.
//O, zeker gaarne!// was het welwillende ant
woord, //maar dan naoet u voort maken, over
een kwartiertje vertrekt de trein.//
Vlug at Geertruda voort en nam een kaartje
naar Altötting. Even daarna vertrok de trein en
Geertruda betrad den weg tot een nieuw leven.
X. Vrede en kust teruggevonden.
Altötting 1 Hoe dierbaar en welkom klinkt deze
naam in het oor van hen, die reeds het gelnk
gehad hebben daar hnnne Moeder Maria te ver-
eereu Het was niet de eerste maal, dat Geertruda
te Altötting kwam. Als zeer joug meisje was zjj
er met hare moeder eens geweest en dus ging zjj
regelrecht naar de haar welbekende kapel. Haar
hart beefde, toen zij het heiligdom binnen ging.
Een capucjjnerpater begon juist de H. Mis en
Geertruda knielde neder aan de voeten van het
Maria-altaar en bad om een wezenlijk berouw.
Na het eindigen der Mis en der litanie gaf de
pater den zegen en langzamerhand verlieten de
pelgrims de kapel. Geertruda was de laatste, die
liefde en offervaardigheid van kinderen te
genover ouders, eerlykheid en trouw nog
eenige waarde hebben, moet elk dinkeod
ordelievend mensch deu kerkroof betreure n
eu dea Pieterspenning zoolang voor nood
zakelijk houden, totdat het onrecht hersteld
en het Romeinsche vraagstuk in den zin
der cbristelyke rechtvaardigheid opgelost is.
Derhalve kunnen wij de vijanden der Katho
lieke kerk, de vyanden van allen eigen
dom en van elk gezag, het beste lee-
ren kenneD, door hunne woorden en ge
schriften waarmede zij den roof van den ker
kdijken Staat verdedigen en niet kunnen
zien, dat de Katholieken den Paus door
deu Si. Pieterspenning te balp komen.
In een volgend nummer zullen wy aan
geven waarvoor de St. Pieterspenning wordt
besteed?
De stad Toulon viert het feest der ver
broedering van bet Russische en het Fran
sche volk. De straten zjjn vol van bezoekers.
Duizenden uit de omstreken en van verre
gekomen willen de Russen zien en juichen
ze als broeders toe. De Provenjaalsche tam-
bourija-b8spelers en pjjpers brachten veel
vrooljjkheid en degymuastiek-vereenigingen
trokken in bun schilderachtige kleedy jl. Za
terdag door de straten der stad, terwijl een
heirleger van kleine vaartuigen, de bezoe
kers van den wal naar de vreemde oor
logsschepen heen en terug voeren.
Officieele corporation uit Parijs en andere
steden zjjn te Toulon aangekomen om hnn
opwachting bjj de Russen te maken. De Pre
sident met eenige loden van den Parjj3ehen
Gemeenteraad en van den Algemeenen Raad
der Seine kwamen admiraal Avelane
tot een bezoek aan Frankrijks hoofdstad
uituoodigeo, met dtze woorden; gij Russen
zult er als bondgenooten, als vrienden en
als broeders ontvangen worden.
De talrijke deputaties uit alle slreken des
lands brachten vele geschenken mede, die
zy nederig aan de voeten der Rassen neder-
legden. Onder deze geschenken werd admi
raal Avelane bizonder getroffen door
dat, wat door den maire van Ajaccio W6rd
aaugebodeu tn bestond uit eene som vau
1000 franks voor de slachtoffers van den
onlangs verongelukten Russischen monitor
Russalka.
De Russen amuseeren zich natuurljjk kos-
teljjk en wonen het eene feest na bet andere
bij. Do illuminatie in de stad en het Vene-
tiaansche feest op de reede waren bnitenge-
lich uit deze heerlijke plaats verwijderde en weder
de eerste, die daar in den vroegen morgenstond
kwam. Urenlang lag zjj geknield voor het altaar,
zjj zag en hoorde niets van wat om haar voorviel
en was alleen nuet oog en hart bjj Haar, de //Toe
vlucht. der zondaren.//
Haar ziel veilaugde eindelijk bevrijd te worden
van den last, die altjjd zwaarder,;op haar drukte.
Een paler met een zacht, godsdienstig uitzicht
ging in een der biechtstoelen en tot hem gevoelde
zich Geertruda getrokken om in deu biechtstoel
haar zondig hart aan de voeten des Almachtige
uit te storten.
Het middaguur was aangebroken, alle pelgrims
hadden de kapel verlaten, in de eetzaal van het
klooster werd het teeken lot aanzitten gegeven,
maar noch da biechtvader, noch het arme, zondige
kind aan zjjne voeten neergeknield, hoorden het.
Ernstig en vermanend, half straffend en opbeurend
klonken zijne woorden, die Geeitruda's ingeslui
merd geweten opwekten en hare ziel een nieuw
leven schonk. Eindelijk hief de pater zjjne hand
zegenend op. Haar lijden bad ook den pator be
wogen. Geertruda weende geljjk een kind, toen zij
uit den biechtstoel komende zich naar het altaar
btgaf, maar welk een heorljjke vrede lichtte
heden uit bare oogeo.
Den anderen morgen naderde zjj in heilige
vreugde de communietafel. Voor den eersten maal
sinds langen tijd zou haar de goddeljjke Heiland,
weer troost en geluk schenken.
XI. De verzoening.
De volgende dagen bracht Geertruda biddend
en in boete in de kerk van Altötting door. Het
woon schitterend. De prachtig verlichte
schepen bodeo een fantastisch schouwspel.
Op de hoera's der menigte kwam in ant
woord gejuich van de schepen. Vóór het
raadhuis was het militair concert. Het feest
duurde tot in den nacht. In het midden van
de Place de la Liberté was een open theater
opgericht, omgeven door eene gasverlichting
en fontaines lumineuses, waar een deel van
het ballet van de opera een gelegenheids
ballet uitvoerde.
In het tuighuis werd een groot bal ge
geven waar de Russische zeeofficieren met
admiraal Avelane in ban midden, een
goed figuur maakten tegenover de Fransche
dames door hun goed en vloeiend Fransch
spreken. Da Admiraal bleef tot 12 uur, de
overigen dansten er lastig op los, tot laat
in den nacht.
Op de* feestmaaltijden werd gedronken
en geklonken op de gezondheid van den
Czaar, de Czarin en het Russische leger.
Wederkeerig brachten de Russen toosten nit
op huu Fransche vrienden en op den voor
spoed der Fransche vloot en hun leger.
Tusschen den Czaar en den president
C a r n o t werden zeer harteljjbe telegram
men gewisseld ter gelegenheid van het es
kader-bezoek te Tonlon. Dronken van
vreogde zijn de Fransohen over deze vrien-
schap van den Rassischen alleenheerscber
aan den President van de democratisch
gezinde republiek gegeven.
Da Voss. Ztg. noemt het bezoek van het
Russisch eskader te Tonlon eene gebeurtenis,
van Europeesch gewicht, die de banden
tusschen Frankryk en Rusland nauwer aan
eensluit. Rusland behoeft maar teekenen te
geven om Frankrijk de wapenen te doen
opvatten tegen den vyand van Rusland.
Het Doi'scbe blad hoopt, dat Fraukrjjk
zijua koelbloedigheid zal bewaren en iedere
overdrjjving zal vermyden, welke deEuro-
peesche diplomatie zon kannen dwingen,
anders dan als toeschouwster zich met de
feesten te Toulon in te laten.
Twee Fransche journalisten kregen op de
boot van Dover naar Calais ruzie over de
Rassen-vergoding van het Fransche volk,
omdat de een beweerde, dat Rusland de
Frauschen «in de luren legt.»
Meent gjj onnoozelen, zeide een der jour
nalisten, dat de autocraat aller Russen zal
komen om iets anders te doen dan om zich
te haasten Constantinopel en Afghanistan
in te palmen.
«Dat was het droombeeld van Peter den
Groote en dat de Czaar voortdurend na
streeft en niet het Fransch-Rnssisch ver
bond zooals men meent.
zich hier bevindende eenvoudige en nederige
kerkje trekt altjjd bd altjjd weer den pelgrim tot
zich. De vele kaarsenstandaards voor het pracht
volle altaar prjjken voortdurend met tal van bran
dende offerkaarsen. Het is echter niet de doode
Bteen, waarheen onze ziel zich getrokken gevoelt,
maar de bovenaardsche atmospheer, die zich hier
voortbeweegt. Er heerscht hier eene wonderljjke
en vertrouweljjke stilte; men gevoelt zich ook mid
den onder de inenschen met de H. Moedergods
allean; men gevoelt in dit kerkje er zich toa
aangespoord in een onbegrensd vertrouwen al
zijne verzoeken en beden aan Hare voeten neer
te leggen.
Vjjf dagen bleef Geertruda te Altötting, waarna
zjj nog eens naar haar geboortedorpje in het woud
ging om voor deu laatsten maal op het graf
barer ouders eu dat van Marcel te bidden. Maar
zjj had ook nog eeu anderen, een veel zwaarderen
plicht te vervullen.
Toen de overste in hot klooster te B. tot haar
zeide: /,Gjj hebt veel fouten bedreven, wat hebt
gjj echter gedaan om deze te herstellen?// had
Geertruda vol trots geantwoord: //Wat heb ik
te herstellen?"
En had niet de pater in den biechtstoel van
het keritja te Altötting tot haar bijna dezelfde
woorden gesproken: //Mjjoe dochter, dik/vjjla hebt
gjj gezondigd, nu is het tijd, dat gjj dien zonden-
last van u afwerpt en nog goed maakt, wat gosd te
maken is.//
En onderworpen had Geertruda gevraagd: //Wat
moet ik doen?//
Wordt vervolgd.)