N I E W E Woensdag 18 October 1893 18de Jaargang. De St. Pieterspenning. BUITENLAND. No 2047 PRIJS deb advebtentien; Mij is de wraak, Frankrijk. lilïHLUSiiiillllfttïï. ABONNEMENTSPRIJS Pei 8 maaudeu voor Haarlem. t 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10 Voor het buitenland 1,80 Afzonderlijke nummers0,08 Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG B U B E A U: St. Janstraat Haarlem. .ViMVIHrirKnmr Van 16 regels Elke regel meer 30 Centa 5 AGHTE Mi NON AGITATE. Groote letters wordsn berekend naar plaatsruimte Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant Advertentien worden uiterljjk Maandag-, Woensd ag ent Vrjda g-a vond voor 6 uur ingewacht. Redacteur-Uitgever, W. K P P IS B 8. Het zoogenaamde Romeinsche vraagstuk, dat nog altijd op zjjne oplossing wacht, heeft ook zyne sociale zjjde; want de Paus is vol gens de leer der Katholieke Kerk het Op perhoofd, de Vader van alle Katholieken op het geheele wereldrond. Elke regeering, al strekt zjj zich uit over nog zoo'n klein rjjksgebied, heeft tydelijke middelen noodig, behoeft geld om de noodzakelijke uitgaven en onkosten van dat rijksgebied te bestrij den. Derhalve moet het voor elk denkend menscb, betzjj Katholiek, hetzij niet-Katho- liek, zonneklaar zjjn, dat de regeering vao het grootste rjjk der aarde, zooals de Ka tholieke Kerk ongetwijfeld is, aanzienlijke geldmiddelen noodig heeft om tot haar doel te geraken. Daarom hebben fiere en edele Katholieke vorsten aan de Katholieke Kerk het patri monium van Sint Pieter, het erfgoed van den H. Petrus ten geschenke gegeven, opdat daardoor de uitgaven der Katholieke Kerkregeering door den Paus zouden kun nen bestreden worden. Maar evenals de soldaten weleer aau Christus, den Stichter der Katholieke Kerk, vóór Zyne kruisiging zelfs Zyne kleederen hebben ontnomen, zoo werd aan den zicht baren Plaatsbekleeder van Christus, aan den Roomschen Paus, in het jaar 1870 even eens door de gewapende band des vjjands het rechtmatige erfgoed ontroofd, en wel om geen andere redeu, als om dan het Opperhoofd der Katholieke Kerk des te ge makkelijker van den aardbodem te doen verdwjjnen en de Katholieke Kerk te ver lagen tot nationale Staatskerk. Zal na echter de Katholieke Kerk met haar Opperhoofd, den Roomschen Paus, vol gens den wil van haren goddelyken Stich ter, als internationale Kerk voor alle vol keren en voor alle Staten voortbestaan, dan moeten de geloovige Katholieken der gan- sche wereld er voor zorgen, dat den heiligen Vader de noodige middelen ten dienste staan, welke hg voor de onpartydige vegeering der Katholieke wereld-kerk noodig heeft. En daarom werd sedert 1870 de St. Pie terspenning ingevoerd, daarom dragen de Katuolieken van alle natiën hunne gelden byeen, opdat de Katholieke Kerkregeering geen schade ljjde. Wanneer alzoo de overweldigers van Rome en de Vrijmetselaars in alle landen erover jammeren en schreeuwen, omdat telken jare zoovele duizenden door den St. Pieterspen ning aan het arme Katholieke volk worden onttrokkendan ziet men reeds by den FEUILLETON. door JULIUS. 13, {Vervolg.) Da nacht wa3 reeds lang aangebroken, toen zjj eindelijk opstond en in de richting van het naastbjjzijnde dorp wandelde. Op den weg stond een groote lindeboom en in zija stam was een Moedergodsbeeld geplaatst. Geertruda zag het toen zjj voorbjjwandelde en kort daarbjj stond eene bank. Moeheid en honger deden haar gaan zitten en zich huT nd in een wollen doek, dien zij bij zich had, gingen warrebeelden door haar geest in dezen korten zomernacht, die een grens zou zijn voor haar verleden en haar toekomst. De morgen was aangebroken en het fluiten der locomotieven wekten de bewoners van het dorpje uit hun slaap. Zjj ator.d op en bemerkte dat zjj niet ver van het station verwijderd was. Zonder zich te beden ken stapte zjj op het station toe en vroeg een kaartje naar Müochen. Eerst toen zij in de coupé zat en het eentonig ratelen van den trein haar reide, dat zjj op weg was mar de hoofdstad, vroeg zij zich af, wat zjj daar eigenljjk wel wilde? Zjj wist het uiet en toch meende zjj, dat het voor haar bestwil zou zjjn. Tegen den middag reed de trein het station van de hoofdstad binnen. Sinds gisteren had Geertruda niets meer ge bruikt en daar een gezond lichaam ook onder het diepste leed zjjne rechten doet gelden, zoo be stelde zjj aanstonds eenige verkwikkende spijzen. Aan een tafeltje in de restauratiezaal zittend, gaf 1 eersten oogopslag den bokspoot. Want heeft de H. Vader geene stoffelijke middelen, dan kan hy de Katholieke Kerk niet behoorlijk besturen. Willen echter de vyanden van den St. Pieterspenning het kwaad by den wortel pakken, dan behoeven zjj in hunne bladen, vereenigingen en loges enkel dit te bewerken, dat den H. Vader zijn recbtmachtig erfgoed wederom teruggeven eu zóo het schreeu wende onrecht wederom goed gemaakt wordt, hetwelk in het jaar 1870 aan den Paus en aan méér dan tweehonderd mil- lioen Katholieken is aangedaan. Is dit ge schied, is op die wijze het Romeinsche vraagstuk opgelost, dan heeft de Paus we derom de noodige middelen om de Kerk te regeeren; dan behoeven de Katholieken geen Pieterspenning meer naar Rome te zenden en dan ziju de Paus en de Katho lieken geholpen. Maar den H. Vader, of beter gezegd, aan de Katholieke Kerk en aan baar Opper hoofd bet geroofde erfgoed niet te willen teruggeven en van den anderen kant den St. Pieterspenning te betreuren, dat is juist zooveel als wanneer iemand een huisvader zjjn have en goed ontneemt en ook niet hebben wil, dat de goede kinderen hun be roofden vader te hulp komen, opdat de arme vader in nood en ellende verkwyne. Want de H. Vader, de Roomache Paus, is voor de Katholieken niet een vreemd nitbeemsch Opperhoofd, maar hun geestelijke Vader en de rechtmatige Plaatsbekleeder van Chris tus bier op aarde. Wat doet alzoo degene, die in de be- rooving des H. Vaders geen onrecht ziet en tegeljjkertjjd een vjjand van den St. Pie terspenning is? Hy verdedigt de verschrik kelijke grondstelling der socialisten: «Ei gendom is diefstal en godsdienst is privaat zaak, of een nutteloos ding, een lief hebber jj.» Hat is te over bekend, dat de socialisten, de consequente zonen van het liberalisme en radicalisme onzer dagen, voor de geldbui dels dor kapitalisten en voor de roehtspapie- ren der grondbezitters niet meer eerbied heb ben dan voor het eigendom der Kerk, dat onder het dreunend gejubel van de belagers van deu Paus vau Rome geroofd werd. Zy kennen geeugelyk recht voor allen, noch voor Katholieken noch voor uiet-Katholia- ken, dat ons ware broederlijkheid leert, Zy hebben niet het minste besef van: //Wat gjj niet wilt, dat u geschiedt, //Doe dit ook aau een ander niet!" Zoolang dus de Paus en de Katholieken niet in bun rechten hersteld zijn,zoolang nog zjj weinig acht op de omgeving, tot een klein gezelschap hare opmerkzaamheid trok. Eenige dames en jonge meisjes en een paar bejaarde heeren, bljjkbaar bedevearlgangers spraken over de nog korte reis, die zij te doen hadden voor zij te Altötting zouden aankomen. Nu was het Geertruda zonneklaar, waarom God haar mar hier had geleid. Zonder plichtplegingen wendde zij zich tot een der dames en vioeg: i,Gaat u naar Altötting?// //Ter bedevaart ja, juffrouw," antwoordde zij. «Mag ik mjj bij u aansluiten?//verzocht Geer truda. //O, zeker gaarne!// was het welwillende ant woord, //maar dan naoet u voort maken, over een kwartiertje vertrekt de trein.// Vlug at Geertruda voort en nam een kaartje naar Altötting. Even daarna vertrok de trein en Geertruda betrad den weg tot een nieuw leven. X. Vrede en kust teruggevonden. Altötting 1 Hoe dierbaar en welkom klinkt deze naam in het oor van hen, die reeds het gelnk gehad hebben daar hnnne Moeder Maria te ver- eereu Het was niet de eerste maal, dat Geertruda te Altötting kwam. Als zeer joug meisje was zjj er met hare moeder eens geweest en dus ging zjj regelrecht naar de haar welbekende kapel. Haar hart beefde, toen zij het heiligdom binnen ging. Een capucjjnerpater begon juist de H. Mis en Geertruda knielde neder aan de voeten van het Maria-altaar en bad om een wezenlijk berouw. Na het eindigen der Mis en der litanie gaf de pater den zegen en langzamerhand verlieten de pelgrims de kapel. Geertruda was de laatste, die liefde en offervaardigheid van kinderen te genover ouders, eerlykheid en trouw nog eenige waarde hebben, moet elk dinkeod ordelievend mensch deu kerkroof betreure n eu dea Pieterspenning zoolang voor nood zakelijk houden, totdat het onrecht hersteld en het Romeinsche vraagstuk in den zin der cbristelyke rechtvaardigheid opgelost is. Derhalve kunnen wij de vijanden der Katho lieke kerk, de vyanden van allen eigen dom en van elk gezag, het beste lee- ren kenneD, door hunne woorden en ge schriften waarmede zij den roof van den ker kdijken Staat verdedigen en niet kunnen zien, dat de Katholieken den Paus door deu Si. Pieterspenning te balp komen. In een volgend nummer zullen wy aan geven waarvoor de St. Pieterspenning wordt besteed? De stad Toulon viert het feest der ver broedering van bet Russische en het Fran sche volk. De straten zjjn vol van bezoekers. Duizenden uit de omstreken en van verre gekomen willen de Russen zien en juichen ze als broeders toe. De Provenjaalsche tam- bourija-b8spelers en pjjpers brachten veel vrooljjkheid en degymuastiek-vereenigingen trokken in bun schilderachtige kleedy jl. Za terdag door de straten der stad, terwijl een heirleger van kleine vaartuigen, de bezoe kers van den wal naar de vreemde oor logsschepen heen en terug voeren. Officieele corporation uit Parijs en andere steden zjjn te Toulon aangekomen om hnn opwachting bjj de Russen te maken. De Pre sident met eenige loden van den Parjj3ehen Gemeenteraad en van den Algemeenen Raad der Seine kwamen admiraal Avelane tot een bezoek aan Frankrijks hoofdstad uituoodigeo, met dtze woorden; gij Russen zult er als bondgenooten, als vrienden en als broeders ontvangen worden. De talrijke deputaties uit alle slreken des lands brachten vele geschenken mede, die zy nederig aan de voeten der Rassen neder- legden. Onder deze geschenken werd admi raal Avelane bizonder getroffen door dat, wat door den maire van Ajaccio W6rd aaugebodeu tn bestond uit eene som vau 1000 franks voor de slachtoffers van den onlangs verongelukten Russischen monitor Russalka. De Russen amuseeren zich natuurljjk kos- teljjk en wonen het eene feest na bet andere bij. Do illuminatie in de stad en het Vene- tiaansche feest op de reede waren bnitenge- lich uit deze heerlijke plaats verwijderde en weder de eerste, die daar in den vroegen morgenstond kwam. Urenlang lag zjj geknield voor het altaar, zjj zag en hoorde niets van wat om haar voorviel en was alleen nuet oog en hart bjj Haar, de //Toe vlucht. der zondaren.// Haar ziel veilaugde eindelijk bevrijd te worden van den last, die altjjd zwaarder,;op haar drukte. Een paler met een zacht, godsdienstig uitzicht ging in een der biechtstoelen en tot hem gevoelde zich Geertruda getrokken om in deu biechtstoel haar zondig hart aan de voeten des Almachtige uit te storten. Het middaguur was aangebroken, alle pelgrims hadden de kapel verlaten, in de eetzaal van het klooster werd het teeken lot aanzitten gegeven, maar noch da biechtvader, noch het arme, zondige kind aan zjjne voeten neergeknield, hoorden het. Ernstig en vermanend, half straffend en opbeurend klonken zijne woorden, die Geeitruda's ingeslui merd geweten opwekten en hare ziel een nieuw leven schonk. Eindelijk hief de pater zjjne hand zegenend op. Haar lijden bad ook den pator be wogen. Geertruda weende geljjk een kind, toen zij uit den biechtstoel komende zich naar het altaar btgaf, maar welk een heorljjke vrede lichtte heden uit bare oogeo. Den anderen morgen naderde zjj in heilige vreugde de communietafel. Voor den eersten maal sinds langen tijd zou haar de goddeljjke Heiland, weer troost en geluk schenken. XI. De verzoening. De volgende dagen bracht Geertruda biddend en in boete in de kerk van Altötting door. Het woon schitterend. De prachtig verlichte schepen bodeo een fantastisch schouwspel. Op de hoera's der menigte kwam in ant woord gejuich van de schepen. Vóór het raadhuis was het militair concert. Het feest duurde tot in den nacht. In het midden van de Place de la Liberté was een open theater opgericht, omgeven door eene gasverlichting en fontaines lumineuses, waar een deel van het ballet van de opera een gelegenheids ballet uitvoerde. In het tuighuis werd een groot bal ge geven waar de Russische zeeofficieren met admiraal Avelane in ban midden, een goed figuur maakten tegenover de Fransche dames door hun goed en vloeiend Fransch spreken. Da Admiraal bleef tot 12 uur, de overigen dansten er lastig op los, tot laat in den nacht. Op de* feestmaaltijden werd gedronken en geklonken op de gezondheid van den Czaar, de Czarin en het Russische leger. Wederkeerig brachten de Russen toosten nit op huu Fransche vrienden en op den voor spoed der Fransche vloot en hun leger. Tusschen den Czaar en den president C a r n o t werden zeer harteljjbe telegram men gewisseld ter gelegenheid van het es kader-bezoek te Tonlon. Dronken van vreogde zijn de Fransohen over deze vrien- schap van den Rassischen alleenheerscber aan den President van de democratisch gezinde republiek gegeven. Da Voss. Ztg. noemt het bezoek van het Russisch eskader te Tonlon eene gebeurtenis, van Europeesch gewicht, die de banden tusschen Frankryk en Rusland nauwer aan eensluit. Rusland behoeft maar teekenen te geven om Frankrijk de wapenen te doen opvatten tegen den vyand van Rusland. Het Doi'scbe blad hoopt, dat Fraukrjjk zijua koelbloedigheid zal bewaren en iedere overdrjjving zal vermyden, welke deEuro- peesche diplomatie zon kannen dwingen, anders dan als toeschouwster zich met de feesten te Toulon in te laten. Twee Fransche journalisten kregen op de boot van Dover naar Calais ruzie over de Rassen-vergoding van het Fransche volk, omdat de een beweerde, dat Rusland de Frauschen «in de luren legt.» Meent gjj onnoozelen, zeide een der jour nalisten, dat de autocraat aller Russen zal komen om iets anders te doen dan om zich te haasten Constantinopel en Afghanistan in te palmen. «Dat was het droombeeld van Peter den Groote en dat de Czaar voortdurend na streeft en niet het Fransch-Rnssisch ver bond zooals men meent. zich hier bevindende eenvoudige en nederige kerkje trekt altjjd bd altjjd weer den pelgrim tot zich. De vele kaarsenstandaards voor het pracht volle altaar prjjken voortdurend met tal van bran dende offerkaarsen. Het is echter niet de doode Bteen, waarheen onze ziel zich getrokken gevoelt, maar de bovenaardsche atmospheer, die zich hier voortbeweegt. Er heerscht hier eene wonderljjke en vertrouweljjke stilte; men gevoelt zich ook mid den onder de inenschen met de H. Moedergods allean; men gevoelt in dit kerkje er zich toa aangespoord in een onbegrensd vertrouwen al zijne verzoeken en beden aan Hare voeten neer te leggen. Vjjf dagen bleef Geertruda te Altötting, waarna zjj nog eens naar haar geboortedorpje in het woud ging om voor deu laatsten maal op het graf barer ouders eu dat van Marcel te bidden. Maar zjj had ook nog eeu anderen, een veel zwaarderen plicht te vervullen. Toen de overste in hot klooster te B. tot haar zeide: /,Gjj hebt veel fouten bedreven, wat hebt gjj echter gedaan om deze te herstellen?// had Geertruda vol trots geantwoord: //Wat heb ik te herstellen?" En had niet de pater in den biechtstoel van het keritja te Altötting tot haar bijna dezelfde woorden gesproken: //Mjjoe dochter, dik/vjjla hebt gjj gezondigd, nu is het tijd, dat gjj dien zonden- last van u afwerpt en nog goed maakt, wat gosd te maken is.// En onderworpen had Geertruda gevraagd: //Wat moet ik doen?// Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1893 | | pagina 1