N I E U W E
No 2053
Woensdag 1 November 1893.
18de Jaargang.
De Schoone en het Beest.
BUITENLAND
4.)
De twee Neven.
Amerika.
lAilliMi'
ABONNEMENTSPBIJS
Pei 3 maanden voor Haarlem. t 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG
B U B E A U: St. Janstraat Haarlem.
(Ill HUT.
BIND
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
Van 16
Elke regel meer
30 Gents
5
AGITE MA NON AGITATE.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Advertentiên worden uiterlgk Maandag-, Woensd ag-
asi V r g d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Redacteu r-U itgever, W. KiiPPESS.
In het voorlaatste Nommer van hetEngel-
schespotblad Punch komt een geestig plaatje
voor, een dartel jong meisje voorstellend
dansend met een grooteo lompen beer; bei
den hebben van hoofddeksel geruild en er
onder staat: aUunion fait la j&rce* (een pa
rodie op het bekende «L'union fait la force
Eendracht maakt macht) Eendracht
maakt grappen.
't Is niet moeilijk te begrijpen, dat dit
zonderling tweetal het dwaze schouwspel
in beeld brengt, hetwelk thans Frankrijk
oplevert, het schoone, maar kokette, licht-
zinnigeFraukrjjk dansende,zich vermakende,
zich aan den hals werpende van deu ruwen,
lompen Russischen Beer.
Het zou een vermakelijk gezicht wezen
indien het niet tevens zoo diep treurig,
zoo vernederend waH, dat koketteerea en
vleien, dat knipoogen, zoenen en omhelzen
van twee zulk^ geheel ongelijksoortige na
tiën als Frankl-jjk en Rusland.
Diep, diep gezonken moet wel het land
zjjn van den H. Lodewpk en van Henri
Quatre, van L o d e w jj k XIV en van
Napoleon, als het radeloos van angst,
hulpeloos en verlaten zich als een dwaze
aanstelt en haar vriendschap en gehecht
heid schaamteloos uitkraait voor den Ros,
die èn om zjjn verleden, èa om zijn tegen-
woordigen toestand het minste recht zou
moeten hebben op haar sympathie.
Maar zoover is het gekomen met de
Natie, die koningen vermoordde en vor
stinnen naar de slachtbank sleepte, die de
straten van haar hoofdstad deed druipen
van het bloed van Aartsbisschoppen en pries
ters, van prinsen en burgers, van maagden
en kinderen, die de godin der Rede op de
altaren der ontheiligde kerken verhief, die
over halt Europa eens haar driekleur
zwaaide, die durfde driDgen in het laad van
den barscheo Moscoviet om hem in zjju hei
ligdom aan te tasten, de Natie, die «Vrjj-
heid, Gelijkheid,Broederschap» als haar leuze
uitgalmde, zich bedwelmde aan die woorden,
als aan bloed en wjjn, en haar dolheid
mededeelde aan de geheele beschaafde we
reld, de Natie die in dollen overmoed den
eeuwenouden boom der Monarchie ontwor
telde en er zich niet over bekommerde
of zij daardoor ook de giondslagen der ge
heele Christelijke maatschappij in beroering
bracht.
Dit heeft Frankrjjk in de laatste eeuw
verricht en nu na honderd jaar, nadat zjj
beurtelings de wereld met bewondering,
met angst, met ergernis, met medeljjden,
FEUILLETON.
Vervolg
Gij hebt dus een zeer rustig leven.
O, wat dat betreft, zoo rustig als 't maar
wezen kan. Wij slapen te Pontarmé met open
deuren 't Zjjn hier allemaal brave lieden.
De flesch bier was thans ledig.
De reiziger stond van zjjn stoel op en betaalde
zjjne vertering.
Ik moet in Baron wezen, hernam hij. Gij
zegt dat de weg, die langs uwen muur loopt, er
mij regelrecht brengen zal?
Ja, rnjjoheer, en dat zal u minstens vier
kilometers besparen.
Waar kan ik op dien weg komen?
Door onze deur, mjjnheer.
Staat zq open?
Al langer dan een jaar is zjj niet gesloten
geweest.
Ik dank u, beste juffer, ik zal zoo vrij zjjn
om gebruik te maken van uwe vergunning. Tot
weerziens.
Goede reis, mijnheer!
De onbekende begaf zich naar de binnenplaats
en richtte zjjne schreden naar de deur in kwestie,
die hjj zich voorstelde nader te onderzoeken. Zjj
stond werkelijk open. Geen sleutel stak in het
slot. Men kon duidelijk zien, dat de grendel,
door de roest verteerd, in lasgen tjjd geen ditnst
had gedaan. De zware eikenhouten vermolmde
of met verontwaardiging heeft vervuld, nu
vernedert zij zich tot een clown, een kermis-
danaeres en haar cavalier ia een Beer, een
Russische beer nog liefst.
Zoo staat zjj tegenover Europa, sprin
gend, dansend,bokkensprongen makend,een
deerne geljjk,alleen maar om aan den vriend,
den eénigen, dien zg nog behoaden heeft te
behagen.
Arm, arm Frankrijkdat zoo hoog pochte
op zgu duurgekochte vrjjheid, dat om vrjj
te zijn geheel en al brak met zijn roem-
rjjk verleden, Frankrijk dat zijn schitte
rende geschiedenis verloochende alleen om
de eer te hebben aan de spits te gaan der
bevrjjde natiën, dat het eerst het juk van
koniuklgk gezag van zjjn schouders wierp.
Het vleit en liefkoost nu den grootsten auto
craat der tegenwoordige tijden, den tyran-
nieken Czaar, kust letterljjk zjju voeten,
vergeet het brandende Moskou, den ont-
zettendeu terugtocht uit Rnslaud, de ^glo
riedagen van Sebastopol en Malakoff, ver
geet de slachtoffers van Siberië, vergeet
haar beschermeling, het arm, verdrukte,
vertrapte katholieke PoleD, dat eenmaal
Blechts van God en Frankrjjk zjjn heil ver
wachtte, en zingt den Souverein met den
knoet, deu vorst van Siberië jubelende
lofzangen te gemoet.
Vanwaar deze namelooze vernedering,
deze meusch- of liever volksonteerende ver
goding, wat is het dat het schoone,bevallige
Frankrjjk drjjffc in de armen van den af-
zichtelgken wreedeu, nog meer dan half
barbaarschen Kozak.
Is het werkelijk bewondering voor zjjn
groote eigenschappen, is 't het eerbiedig op
zien van de zwakke vrouw naar den sterken
man, die ondanks zijn minder gunstig aiter-
ljjk zich haar zedelijke meerdere toont?
Volstrekt niet! Wat Frankrjjk bezielt
is niets dan een soort van natnur-
lgke angst, een instinctmatige vrees voor
eigen zwakheid, voor de overmacht en
steikte van hare vjjanden, die zjj zich iu
onredelijke wraakzucht op den hals haalde
en voortdurend door haar uittartende hou
ding trotseert.
Na haar nederlaag in 70 '71, is Fraok-
rjjk steeds dieper ea dieper achteruitgegaan;
de tegenspoed heeft haar niet gelouterd,
niet verbeterd, niet opgeheven. Zjj heeft
haar ongeluk aaogeuomea als een onver
diende tuchtiging,waarover zg zich op voor-
beeldetooze wjjze moest wreken. Maar in
plaats van zichzelf inwendig te verster
ken, door waardig hare rampen te dragen,
zich geëerbiedigd te maken zelfs in de
oogen harer vijanden, vernederde, schand-
deur draaide op hare hengsels zonder het minste
gerucht te veroorzaken.
Nadat de reiziger haar achter zich toegeduwd
had, keek bij den zandigen en slecht onderhouden
weg over, die, langs den muur loopende, ter rech
terzijde begrensd werd door een dicht boschje.
Hjj trad dit binnen en zonder zich ver van
den boschrand te verwijderen, liep hij iu eene
noordwaartsche richting voort.
Het boschje eindigde in een scherpen hoek. Toen
hq dezen bereikt had, hield hjj stil. Links van hem
strekte zich hakhout, dat een groot aardappelveld
omzoomde,waar men hier en daar reeds gerooid had.
Nadat hjj zijn blik over de vlakte had laten
gaan, ten einde zich te vergewissen, dat zij ver
laten was, trad de reiziger, zjjn weg nemende,
langs het kreupelboscbje, het aardappelveld op,
terwijl hij de sporen volgde van een wagen, waar
van de wielen hun indruk op dezen zandigen
bodem hadden achtergelaten.
Die sporen werden dieper bjj een plek, die
eerst kort geleden was omwoeld. Op deze plaats
dus had men in eene kar de gerooide aardappelen
opgeladen.
De jonge man naderde het struikgewas, haalde
een mes uit den zak en begon eenen dikken tak
te snijden. Toen hq oordeelde dat de insnijding
diep genoeg was beproefde hij de sterkte er van;
de tak brak maar bleef nog aan den statu hangen
met een gedeelte van de schors.
Dat is al een merkteeken, mompelde de onbe
kende, wq moeten echter nog een tweede hebben.
Toen terugkeerende, bereikte hq weldra den
hoek van het boschje, dat aan den weg grensde,
sneed een tweeden tak, maar thans geheel af, en
vlekte en verzwakte zjj zich op alle wjjzen.
Zjj veratiet haar edelste zonen, zg onder
mijnde eerbied voor godsdienst, gezag en
zedeljjk'neid, haar bestuurders bleken voor
geld omkoopbaar, zg verloor bjj bet bui
tenland het vertrouwen in haar kracht en
zelfs in haar gevoel van eer. Zij vermin
derde stelselmatig haar bevolking en schrikte
toen zelf terug voor de vorderingen, die
het bederf in haar lichaam had gemaakt.
Geen vaste groadbeginselan had zjj om eer
bied af te dwingen, om bjj de andere groote
Mogendheden ontzag op te wekken.
Europa behandelt Frankrjjk als eeu groot
dwaas kind, dat nog eens voorbeeldig ge
tuchtigd verdient te worden.Haar oude bond-
genootan verlaten haar: Italië ook eens haar
troetelkindje,waaraan zjj haar heiligste over
leveringen opofferde, schettert het luidste
mede iu de ketelmuziek van spotklanken,
die om haar belachelijke grillen wordt aange
heven. Niemand is er, die nog eeuig mede
ljjden of eenige vriendschap toont voor bet
beklagenswaardige land dan de pruilende
Rus, die voor het oogenblik zich oog af-
keerig toont van den machtigen Pruis en
om dezen te ergeren zich onderwerpt aan
het walgeljjke flikfooien der Franschen,
die zich ia hun zenuwachtige drukte en'
pretmakerij belachelijk maken tegenover ge
heel Europa.
Zonderlinge samenkomst der feitenJuist
toen er zoo luidruchtig gebankettoerd en
getoast werd ter eere van den Rus, stier
ven in Frankrijk twee mannen, die baar
tot groote eer er roem strekten.De ééje Mae-
Mabon, den Maarschalk, den held vau Ma
lakoff en Magenta en Gouuod den kun
stenaar bjj Gcds genade. De ééue deed
Fraukrijks vlag eerbiedigen door de vrien
den vau beden, de vijanden van vroeger,
de andere wist toen Frankrjjk diep gevaden
en vernederd ter aarde lag, klanken te vin
den om haar vol barouw en schuldbekente
nis neder te doen knielen voor God en Hem
genade en vergiffenis te vragen voor de ont-
zagljjke schuld, welke zjj op zichjgela-
den had.J)
En Frankrjjk, verpletterd onder den biel
des overwinnaars, bloedend uit duizend
wonden, troosteloos en verzwakt, luisterde
voor een oogenblik naar die stem, welke
haar vermanend toeriepConverter e ad Do-
minum: Bekeer u tot den Heer
Eeu oogenblik weifelde zjj tusschen oprechte
schulderkenning en stjjfhootdig volhouden
in het booze, maar de geest des kwaads
behield de overhand. Fraukrgk heeft zich
In zijn oratorium „Ga/lia".
stak hem in den grond op vijf passen van den
kant van den weg.
Nadat hq zulks gedaan had, borg hq zjjn mes
en begaf zich weder met een flinkeD stap op weg,
ondanks de drukkende hitte.
Na verloop van een kwartier scheen het hem
toe, dat hij zich tamelijk van Chapelle- en-Sarval
verwijderde.
Een boer, met zijne gereedschappen op den
schouder,kwam hem juist van de tegeno/ergestffde
richting tegemoet. Hjj hield stil om hem op te
wachten en zeide:
Ik geloof wezenlijk dat ik verdwaald ben.
Waar gaat deze weg heen, vriend?
Naar Montfontaine, mjjnheer, regelrecht
naar Montfontaine.
Duivels en daar moet ik juist niet wazen.
En waar moet gjj dan heen, mijnheer,als
ik zoo vrij mag zijn te vragen?
Te Cbapelle-en-Serval. Is er soms ook een
dwarsweg, die mij er brengen kan?
Ja, mjjnheer, de eerste weg aan uw rech
terhand, hoogstens een kwartier van hier.
Dank u wel!
Na verloop van een kwatt-uur bespeurde da
onbekende inderdaad den aangewezen zjjweg. Hij
sloeg dien in en binnen dertig minuten bereikte
hjj La Chapelle en-Serval.
Juist om zes ure trad hij weder da herberg
//Het Wit Paard// binnen die nog steeds schiiterde
door de afwezigheid van bezoekers.
Nu reeds terng, zeide de bazin, toen zjj haar
gast bemerkte. Gjj hadt er toch niet op gerekend
om zoo vroeg terug te wezen.
Neen, maar ik ben onmiddelljjk met mjjne
niet gewend tot den God van ontferming,
heeft vergeten dat zjj eemnaal er roem op
droeg, oudste Dochtor der Kerk te heeten,
zjj viel al dieper in eeu afgrond van schande
en belachelijkheid, en de genadige Dood
heeft bjj tgds de oogen van twee harer roem
rijkste zonen gesloten opdat zjj geen getuige
zoadeujzjjn van de diepste, zal het de
laatste zgn? vernedering van hun geliefd
Vaderland.
Volgens een telegrafisch bericht ait Was
hington heeft de Amerikaansche Senaat alle
amendementen verworpen, welke bjj het
aanhangige ontwerp tot afschaffing van
de zilverwet waren ingediend. De aanne
ming van het voorstel tot afschaffing van
de Shermao-wet wordt in het begin dezer
week verwacht.
Te P/ttesborg heeft een hevige brand,
dria gebouwen van 7 verdiepingen, aan de
entrepót en de jjs-maatschappg behoorende,
ter waarde van 1 1/t millioen dollars ver
nield.
De Burgemeester van Chicago vermoord.
Zaterdag-namiddag omstreeks 5 uur is de heer
Carter Harrison, burgemeester van Chi
cago, in zijne woniDg doodgeschoten door een man
die kwam om hem te spreken en vier revolver
schoten op hem loste.
De Burgemeester, die op de sofa lag, werd
doodeljjk getroffen en overleed twintig minuten
later. De moordenaar werd in hechtenis genomen
en naar het stadhuis gebracht. De politie had
groote moeite om den man te beschermen tegen
de woedende volksmenigte, die hem wilde lynchen.
De moordenaar heet P rendergasten had
reeds herhaaldelijk naar verschillende posten ge
solliciteerd. Sedert eenige dagen had hij reeds
blijken van zinsverbijstering gegeven.
De burgemeester Harrison was een bejaard
man. Na zijne rechtsgeleerde studiën voltooid te
hebben, maakte hij gedurende twee jaren eene
reis door Europa en vestigde zich daarna te Chi
cago, waar hjj eene handelszaak vestigde. In 1879,
na zijn terugkeer van eene tweede reis naarEuropa,
werd hij door de democratische partij tot lid
van het Huis van Afgevaardigden gekozen. Kort
daarna werd bij gekozen tot Burgemeester van
Chicago, een post, dien hij gedurende vele jaren
bekleedde.
De heer Harrison speelde eene groote
rol in de politiek en had reeds meermalen hevige
twisten met zijne republikeinsche tegenstanders.
Over eenige dagen zou de Burgemeester in het
huwelijk zijn getreden met miss Annie Ho
ward, eene rijke erfdochter uit Louisiana, wier
bruidschat 4.000.000 dollars bedroeg.
zaken klaar gekomen. Geff mjj nu ali 't u belieft
een glaasje alsem. Zet de karaf maar bjj mjj neer.
En tegen hoe laat moet het eten klaar zjjn,
Tegen half negen. Ik heb u dat, meen ik,
reeds gezegd 1
Zal ik de tafel maar hier in de gelagkamer
dekken?
Hebt gjj geen andere kamer?
Wel zeker op de eerste verdieping, aan
den straatkant.
Nu, dan dekt gjj daar. Ik heb zaken te
bespreken met den vriend, die hier bjj mjj zal
komen.
Zooals gq wilt, mijuheer.
De reiziger had eene courant uit zjjn zak gehaald
en was begonnen te lezen.
Hjj was thans aan zqn derde glaasje alsem bezig.
Toen de ouderwetsche klok, die tegen den muur
hing, acht uur sloeg, begon het oDgedold zich
van hem meester te maken en wierp hjj herhaal-
deljjk den blik in de richtiog van do deur.
Ik vind dat de tijd vieeseljjk lang duurt
mompelde hjj. En daarenboven ik begin een
hoeger te krijgen als een wolf. En dit zeggende
schonk hjj een vierde glas in.
Wij hebben Philippe de Garennes verlaten op
het oogenblik, dat de trein, die hem wegvoerde,
bet Noordstation nitstoomde.
Hij was om kwart voor zeven uit Parjjs ver
trokken. Tien minuten voor achten hield de trein
voor het station Survilliers «til.
{Wordt vervolgd.)
