No. 2133.
Donderdag 17 Mei 1894.
19de Jaargang
Advertentiën
Leerplicht.
BUITENLID ÜT~
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
De twee Neven.
DuitscRland.
België.
Amerika.
mum.
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
30 Cents.
5
MAINT-lENDJUrr
AGITE MA NON AGITATE.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DAUBE 8f Co., JOHN F. J ONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre
in de NIEUWE HAA RLEMSCHE
COURAN1 driemaal ter plaatsing op
gegeven, worden slechts tweemaal in
rekening gebracht.
Heeft de Staat htt recht de ouders te
dwingen om hunne kinderen volgens zjjne
voorschriften op te voedeD, of de ouders
te verbieden en onmogeljjk te maken, dat
zg hunne eigen kindereu volgens hun eigen
wil opvoedeu?
Bfl de beantwoording dezer vraag wordt
vooropgesteld, dat de ouders aan hunne
kinderen volstrekt niet zulk eene opvoe
ding willen toestaau, waardoor deze in het
vervullen hunner plichten worden belem
merd. Want een recht om hunne kindereu
eene kwade, eene slechte opvoeding te ge
ven, kunnen de ouders niet hebheuen
mocht zulk een geval zich voordoen, dan
heeft deS'.aat niet alleen het recht,maar ook
deu plicht om zuik eene verkeerdheid der
ouders te verhinderen. Wanneer er dus
hier gesproken wordt over het recht der
ouders, hetwelk de Staat niet kan bena-
deelen zonder zich schuldig te makeu aau
onrechtmatigheid, aan rechtsverkrachting,
dan moet dit verstaan worden onder bo
vengenoemde onderstelling.
We vragen nu hier vooreerst, vanwaar
hebben de ouders het op voedingsrecht over
hunne kinderen? Hier kau men niets an
ders antwoorden dan dat dit een recht
van de natuur, ja meer nog: een plicht
der natuur, of wellicht beter gezegdeen
recht der natuur is, dat, op een natuurplicht
berust. De natuur beveelt aan de ouders
hunne kinderen op te voeden; en wijl de na
tuur dezen plicht den ouders oplegt,daarom
heeft geen menscheljjk gezag de recht
matige macht om aan de ouders het op-
voedingsrecht te ontnemen of dit te ver
minderen. Eo zoo al een mensohelgk ge
zag. d. i. de Staat, kan voorschrjjven op
welke wijze de ouders het opvoedingsrecht
moeten uitoefenen, toch kan de Staat dit
niet zoo, dat hjj zich eenvoudig in de
plaats der ouders dringt. Doet de Staat
dit echter toch, ook zelfs wanneer de ou
ders in deze daad des Staats genoegen ne
men, ook dan nog omvat geheel dit geval
eene verkrachting van de wet der natuur.
Maar, wanneer iemaud zou loochenen,
dat het recht der ouders op de opvoeding
hunner kinderen een natuurrecht is, wat
zou men aan zulk een moeten antwoor
den? Of wanneer iemand vilde beweren,
dat in dit recht, behalve de ouders, ook
nog anderen (Staat, Kerk) dealen, wat
zou men zulkeen moeten tegemoet 7oereu?
Wat het eerste betreft, zoo valt het
antwoord gemakkeljjk, wanneer men be
denkt, aan wien het kind zjjn bestaan te
danken heeft, 'bis daideljjk dat het kind
toebehoort aan deugen?, aan wien het
zjjn bestaan heeft te danken. Waarom
Omdat aan ieder ander eenvoudig wegalli
rechtstitel op het bezit van het kind ont
breekt. Waut dat het kind eenmaal tegen
over de maatscbappjj plichten te verval
len heeft en bijgevolg ter vervulling dezer
plichten eene doelmatige opvoeding moet
erlangen, is ontegenzeggelijk waarmaar
FE U1LLETON.
83.) {Vervolg.)
Het was bjj zaveneD, toen de kleine bultenaar
op ongeveer honderd metara van het optret ja ge
komen was, waar Julien Vandame verbljjf hield.
De schurk maakte zich juist gereed om de ramen
en de blinden te sluiten; terwijl hjj zich uit het
raam boog, liet hjj onwillekeurig het hoofd langs
den weg gaan. Eensklaps ont oerde hij. In de
duisternis bemerkte hg den kleinen tel grambe
steller met zjjn taschje over den schouder.
Zoo, zoo, dacht hg, zou er van avond wat
gekomen zijn 1 HaaBtig sloot hg na blinden en
rameD, nam van tafel een stevig en scherp dolk-
me», stak het in den zak van zgn kiel, ging de trap
af en zette de voordeur zoo wgd open, dat hg deo
besteller kon gadeslaan.
Vandame liet hem ongeveer een dertigtal
schreden voorgaan, trad daarop het huisje uit en
begon hem te volgen, daarbjj echter de voorzorg
nemende om de deur van het optrekje telitsn
openstaan.
Bg het garitsel, dat Julien veroorzaakt? door
het trappen op de droge bladeren, ke?rde de j >n-
gen zich om, en nu een mun achter sich bemer
kende, vervolgde hij zjjuen weg, zonder den tred
te verbaast?n. Vandame haalje hem weldra in en
sprak hem op een half spottenden toon aaa:
dit geeft aau den Staat nog geenszins een
eigendomsrecht op bet kind, doch enkel
en alleen het recht om den vader vau
het kind door bjjzondere wetten te ver
plichten om ook ia dit opzicht tegeno er
zgn kind rechtvaardig te zijn in de op
voeding, welke hg aan dit kind geeft.
Doch het opvoedingsrecht aan den vader
te ontnemen, kaD de Staat in geen geval
rechtmatig doeQ. Niemand bezit rechtsti
tel op het bezit van het kind dau hij, die
aau het kind het bestaan geschonken heeft.
Hier ter piaatse zij aangestipt, dat
hieruit reeds het hoogere recht der Kerk
op de opvoeding der kinderen te bewij
zen is. Want door hot Doopsel heeft de
Kerk aan het kind ongetwijfeld een hoo-
ger bestaan geschonken. Iutnsschen ook
dit hooiers recht der Kerk moet op het
recht der natuur gegrond zgn, dat natuur
recht vervolmakeu, maar niet opheffen,
niet verwoisten kan. Doch dit punt behoeft
hier niet verder uitgewerkt te worden.
Rechtstitel op het bezit vau het kind,
en wèl rechtstitel vau de natuur, kunuen
alleen de ouders vertooaen. Daarom heb
ben zg het volle bezit van het kind, en
daarom zijn zg de door de natuur aange
stelde beschermers van dm lichamel jjkeu
en zedeljjken vooruitgang van het kind.
Maar kunnen dan anderdn niet deelen
in dit recht der ouders?
Da Kerk kau het. Waarom? Omdat zg,
zooals boven gezegd is, aan het kind een
booger bestaan gegeven beeft. Hierop laat
zich toch zeker een bezitstitel van deKerk
gronden. Maar kan ook op deze of op eene
andere wijze de Staat hetzelfde dceu?Wat
zou het dau voor een bestaan zgn, het
welk de Staat aan Let kind geeft? Mis
schien het sociale bestaan? Maar zoo er
werkeljjk eea sociaal bestaau bestaat, on
derscheiden namelijk van het natnurljjke
bestaan, dan verkrggt het kind dit bestaan
eigeolgk eerst bg zjjne meerderjarigheid.
Alleen kan de Slaat, zooals reeds boven
gezegd is, door hizondere wetten hiervoor
zorgen, dat de ouders hunne kinderen zóó
opvoeden, dat deze kindereD, bg hanne
meerder jargheid, als goede ledematen in
het maatschappelijk lichaam, den Staat, in
de maatschappij kunnen worden ingevoegd.
Waut de bewering, dat de Staat volstrekt
geen recht heeft om betreffende de opvoe
ding der jeugd wetteljjke bepalingen te
geven, kan ons onmogelijk in de gedachten
komen. Wat wjj beweren, is: dat deze
wetteljjko bepalingen, om billjjk te zijn,
geen nadeel of afbreuk mogen dosu aan
het natuurrecht der ouders om hunne kin
deren naar eigen goeddunken op te voeden.
Aizoo kort en goed: de ouders hebben
vau de natnnr den plicht en vandaar ook
het recht om hunne kinderen lichamelijk
en geestelijk tot die volmaaktheid op te
voeren, welke door de natuur gewild is,
eu bier heeft de natuur geen tusscheo-
personen aangesteld en gemachtigd. Al wie
zich dus, zonder een hooger recht te kun
nen vertoonen, toch opwerpt als gemach
tigd tusschenpersooa in de opvoeding, hij
eigent zich wederrechtelijk toe wat hem
niet toekomt, bij grjjpt in het natuurrecht
der ouders in, en schendt tevens het hoogste
reebt, dat er op aarde bestaat. Eu zelfs
de Kerk, die een hooger recht kan aan-
wjjzen, zelfs ook zij moet hier de rechten
Gjj ?jjt nog zoo Uat op uw loop. Zjjt gjj niet
bang voor dievan
Wat, ik baDg voor dieven 1 antwoordde de
jongen lachend; er is voor hen bij mij niaU te
halen. Mjjn buif, dat is nog het eenige
Gij hebt toch telegrammen bjj u
Ja. Telegrammen zijn maar woorden. Dat
geeft gaen rente.
Soms wel 1
De dieven zjja meer gesteld op een aange-
teekenden b ief.
Ook niet aftjjd. Ik wed, dat ik weet wasr gjj
heen gaat?
Dat zou mg sterk verwonderen. Maar laat
ems hooren
Gaat gg niet naar dokter Gilbert?
Ja, 't ii zoo, Kent gij dokter Gilbert soms?
Ja, want ik werk vuor hem. Ik ben op dit
oogenblik zelfs bij hem in huis. Wil ik het tele
gram meenemen
Dat kan onmogeljjk, antwoordde de jongen.
Ea waarom niet?
't Is een zeer gewichtig telegram, dat ik zelf
moet afgeven. Deed ik dat niet, dan zou ik mijn
plicht verzuimen en kans hebben om weggezon
den te weden. Denk eens, 't is een telegram, dat
van over zee komt uit New-York.
Naaweljjks had de jongen het woord New-York
g'spreken of Julien stootte den bultenaar zijn
dolk in diens lichaam, die aanstonds met de ban-
dea vooruit op den grond neerstortte. Julieo had
hem een weinig onder den link r schouder het
dolkmes ia het hart gestoken, waarop bjjna on
middellijk de dood volgde. De moordenaar boog
\,zich over het lichaam van zjjn slachtoffer heen,
der ouders eerbiedigeo, doch we behoeven
te dez8r plaatse hierop niet verder iu te
gaan.
Is do dit recht van dien aard, zooals
daareven gezegd is, dau spreekt het van
zelf, dat zelfs de ouders dit recht niet kun
nen afstaan aan een ander. Eerstens kun
uen zij dit reeis daarom niet, omdat het
hier een natuurplicht geldt vaa den eer
sten rang.
Ten tweede echter daarom niet, omdat
zelfs de ouders niet naar willekeur over
het natuurrecht kunuen beschikken. Der
halve is eene inrichting van het openbaar
schoolwezeD, waardoor eene meerderheid
van het volk zjjn recht ten gunste van
den Staat opgeeft, niet miuder eene schen
ding van het natuurrecht, als had het
openljjk geweld het volk eenvoudig ge
dwongen. Wel kan de vader zjju kind
aan anderen ter opvoeding overgeven.Die
andere oefent dan het recht van dea vader
uit. Maar geen vader kan dit zóó doen,
dat daardoor of direct öf indirect voor
een anderen vader zgn opvoedingsrecht
onmogeljjk wordt, ontnomen of verzwaard.
Want dat alles ware haute: schending van
het recht der natuur. En hier kunnen wij
niet nalaten op te merken, hoezeer de ware
vrjjheids- en rechtszin zoek geraakt is bij
al degenen, die aan den Staat rechten
toeschrijven, welke de Staat overeenkom
stig de natuur niet heeft noch hebben kan.
De Staat heeft niet het recht om een vader
voor opvoediog8do9leinden belastingeu op
te leggen, wanneer de vader daarmede
voor iets zou moeten betalen, wat bij nibt
gebruiken kan of ook niet gebruiken wil.
Zulk eene belasting is eenvoudig ook eene
scbendiug vau het natuurrecht, is alzoo
noodwendig oubilyk.
Zouden de hartstochten en de haat tegen
den godsdieust de oordeelen der menscheu
niet verblinden, dan ware het niet te ver
klaren, hoe een vrijheidlievend volk in
zake der opvoeding aan beginselen zjjne
toestemming geven kan, waardoor de hei
ligste rechten der familie worden verstoord,
waardoor het recht der natuur geweld aan
gedaan wordt.
Het mijnwerkers-congres te Berljjn is
onder voorzitterschap van den Engelschen
leider der werkliedea-partg Burns Maan
dag geopend.
De sociaaldemocratische Rgksdag-afge-
vaardigde de volbloed sociaal Singer
heette de leden van het congres welkom
te Bsrlija, ait naam van de sociaal-de
mocratische partij. Na hem trad nog een
ander scciaal-demoaratisch lid van den
Rjjksdag op, deze Spreker was de verte
genwoordiger der Duitsche mijnwerkers,
die de wenscheljjkh8id bffoogde, dat de
mjjn werkers in alle landen zich aaneen
sluiten. Hij noemde de organisatie der Duit
sche mgnwerkers de belangrijkste op de
gansche wereld.
Da Eagelsche gedelegeerde Picard be
tuigde zjjne ingenomenheid over de gast
vrije ontraagst, welke den mijnwerkers uit
den vreemde, te Berliju ten deel viel.
Vervolgens werd overgegaan tot de ver
tilde het zonder veel moeite op en snelde met
zjjn droiügen laat het kreupalbosch in.
Hij liep onder de boomen voort, diarbjj den
rand volgende van het bosoh en zooveel mogeljjk
vermjjdenda om gerucht te maken.
Eindelijk had hjj zijne woning bereikt, vloog
h'>t huis binnen, schopte de deur toe eu begafz'ch
naar den kleinen tuin, die omringd werd door een
goed onderhouden muur. Achter in dezen tuin
bevond zich een waterput. De ellendige schurk
legde het lichaam van een ong.lukkigun jongen
op den sttenen rand teer, om het eerst van de
brieven te berooven en vervolgens in den put te
duwen, waar het weldra mot eeu d off in slag
onder het wa'er vtriweac.
Er moet toch zak er bloed uit het lichaam ge
druppeld zijn, mompelde de booiwicht, wjj zullen
daar eens naar gaan zien.
Men kon thans geene hand meer voor de oogen
zien.
Vandame nam eeu lucifer uit zijn zak, stak het
aan en onderzocht nu den rand vau den pat. Een
enkel druppeltje bloed slechts was op de grauwe
steenen zichtbaar. De moordenaar vergde het
mot zjjnen mouw weg en trad het huis weder
binnen, waar hjj zich haastte om een licht san te
steken. Bjj bet schijnsel daarvan kon hjj zich over
tuigen, dat zijne kleederen, zijne handen en zgn
gezicht met bloed bevlekt waren. Zinder een
onkel oogenblik te verluzen, begon hjj zich te
ontkleeden, maakte van zjjn sclulderskiel en ziju
iiaien bro ik een pakj wasctite zich herbaalde
malen de handen en trok ten laatste de k eederen
aan, waarmede hjj van Parjjs was gekomen.
Thans haalde hjj hetleeren taschje te Yooiachjjn
kiezing van het bureau. Daarna werd de
volgende congres-zitting op Dinsdag vast
gesteld.
Vertegenwoordigd zgn op het congres:
42 Duitschers, 10 Fianschen, 4 Belgen,
2 Oostenrijkers en 39 Engelschen. Onder
deze 39 waren 6 leden vau het Parlement.
Het is te voorzien dat het onderscheid,
tusscheo de Engelscbe vertegenwoordigers
der werklieden en de sociaal-democraten
van het coutinent bestaande, op tamdgk
heftige wjjzetoteene uitdrukking zal ko
men. Reeds in de begroetingstoespraken
kon men er iets van bemerken. Twee van
de het meest op den voorgrond tredende
Engelschen, de onder-secretaris van staat
Burt, die de openiog9zitting presideerde,
en het parlementslid Picard legden er
nadruk op, dat volgens hen de organisa
tie onder de Engelschen arbeiders veel
beter is dan die onder de Duitsche, en dat
de laa'steu dan ook, wat organisatie aan
gaat, veel van de eersten zouden kunnen
leeren. De voornaamste waarde van con
gressen als dit zou niet gelegen zjja in
de practische werkzaamheden, maar in
den op?oedeudeD invlied op de werklie
denbeweging in bet algemeen. Op inter
nationale congressen moet iedereen in de
eerste plaats leeren luisteren naar de mee
ning van anderen. Elke deelnemer aan
congressen moet strijden voor de vrjjheid
van het woord, vau de meening; de ergste
vjjanden der werklieden zgn zg, die de
vrgheid vau het woord willeu onder
drukken.
Deze duideljjke toespeling op het kort
gelsden aaa deu dag gekomen terrorisme,
dat door de hoofden der partjj op de Duit
sche sociaa'-iemocraten wordt uitgeoefend,
maakte op de Duitsche afgevaardigden een
even oaaangenamen indruk als Bur t's
loftuiting op de in 1889 door de Duitsche
regeering bijeengeroepen internationale
conference tot bescherming van de werk
lieden. Aan deze conferentie zeide
B u r t heeft heel Europa het le dan-
keD, dat men een boogeren leeftijd is gaan
stellen voor het toelaten vau kindereu in de
werkplaatsen.
Vermakelgk is het lot te Berljjn ge
weest van den Belg Defuisseaux. Kg
had te Parijs, waar hg woont, eerst aan
deu Duitscheu gezant aldaar, en toen deze
hem niet antwoordde, direct aan de Bar-
Ijjnsche politie gevraagd, of zjj hem, die
in België nog 33 jaar gevangenis te goed
heeft, wilde toestaan Berliju te bezoeken.
Toen hij ook op het tweede verzoek geen
antwoord kreeg, besloot bij de reis maar
te wagen. Reeds te Aken werd zgn bagage
iu beslag genomeu.Hjj zelf echter werd kor
ten tjjd ra zgne aankomst hier ter stede en
terwjjl hg deelnam aan eeoe vertrouwelijke
conferentie, door drie politiebeambten ge
vangen genomen, naar het station gebracht
en in den trein gezet.
Ofschoon de Justitie te Antwerpen nog
steeds haar onderzoek voortzet over de
bekende vergiftigingszaak van mad. J o-
n i a u x, ziju er nog grea teekenen aan
te wjjzeu, waaruit haar schuld zon zgn
gebleken. Te oordetien naar de verschil
lende geruchten, welke de Belgische bla
den over deze zaak mededeelen, vermeer-
en las driftig de weinige regels, die onze lasers
reeds kennen.
//Zoo, zoo,// zeide Julien bjj zichzelve, //laat ik
nu alles goed overleggen, want thans hebben wjj
al den tijd om onze zaakjes te verrichten.//
Julien stak het telegram iu ziju zak, legde hst
lederen taschje middsn in het door hem gemaakte
pak, voegde er eenen zwaren steen bjj, bond alles
goed bijeen, begaf zich wederom naar den tuio,en
liet het pak denzelfdeu weg volsren als het lichaam
van den ongelukkigen Bsnoït. De booswicht had
deze misdaad met eem afgrjjseljjke koelboedig-
heid, met esne vreeseljjke kalmte gep'eegd. Hü
keerde nu naar het woouhuis terug en onderzocht
nauwkeurig of hij niets had achtergelaten, dat
hem iu gevaar kon brengen; hjj ram vervolgens
het valiesje op, waarmede hjj gekomen was, var-
liet het huis, sloot de deur, en ging met eenen
Hinken pas den weg op nsarLa Chapelle-sn-Ser-
val. Te tien ure bereikte hij 't station van Survil-
liera en stapte eiudeljjk om elf uur te Parjjs uit
den trein.
XI.
Wjj liabben Raoul ds Cnallias achtergelaten,
ronddwalende op de oevers vau de Marne, in den
omtrek der villa van mevrouw de Garen nes. Hjj
wachtte tot 10 uur en wendde toen zjjne schreden
naar den muur van het park.
Iadi n men dezen nacht nog de wacht houdt,
dacht hjj, hetgeen mij zeer verwonderen zoude, na
alles wat er heden tusschon mjjoe tante en mij is
voorgevallen, zal men dit ongetwijfeld op dezelfde
deren echter steeds de bewijzen voor de
schnld van mad. J o n i a n x. Op bevel
van den Rechter van instructie zal nn het
ljjk van den heer Alfred Ablay weer
opgegraven worden, teneinde opnieuw te
worden onderzocht. Tevens bljjkt meer en
meer, dat mad. J o n i a n x steeds in geld
verlegenheid verkeerde, zoodat zg zelfs
haar bedienden niet betaalde.
In het Belgische dorp Putten aan de
Nederlandsche grens, is de R. K. Kerk
afgebrand. De brand ontstond in eene
schunr naast de kerk, die mede in de
asch is gelegd.
Daar de brand aan kwaadwilligheid
werd toegeschreven, is de zoon eejer ge
achte familie, op vermoeden, in arrest
genomen. Dit jongraenscb, dat reeds meer
malen in aanraking kwam met de politie
en zijne familie tot oneer strekte, is, na
een streug verhoor te hebben ondergaan,
naar de gevangenis te Antwerpen over
gebracht.
Het geschil tusscben Bslgië en Frank
rijk over de grensregeling aan den Congo
zal door eene scheidsrechterlijke uitspraak
worden beslist. Door beide regeeringen is
tot scheidsrechter gekozen de president
der Z wits rsche republiek. Aldns wordt uit
Parij3 gemeld. De Independance Beige be
vestigt dit bericht in zooverre, dat be
sloten is het geschil door een scheids
rechter te laten uitmaken, maar gelooft
nog niet, dat reeds over de keuze van een
scheidsrechter is beslist.
De z. g. Tabernakel te Brookljjn waar
in de prediker Witt T a 1 m a g e, zjjne
geloofspartij om zich vereeuigde, is door
brand vernield.
De braud ontstond op het orgel, juist
nalat de dienst was geëindigd. Da heer
Tal m a g e spoorde terstond de aanwe
zigen tot kalmte aan en zoo konden allen
ongedeerd den Tabernakel verlaten. Dit is
reeds de derde keer, dat de Tabernakel
afbrandt. Telkens ontstond de brand op
eeu kerkdag. Daar het geheele gebouw
met het daaraan grenzende hotel geheel
afbrandde, wordt de schade op 500.000
dollars geraamd.
Ofschoon zich naar Bchatting ongeveer
5000 personen in den Tabernakel bevon
den, toen de brand ontstond, kwamen
geen persoouljjke ongelukken voor. Da
oorzaak van den brand wordt gezocht in
den kabel ten behoeve van electrisch licht
die onder het spreekgestoelte loopt. Oa-
danks de spoedige hulp der brandweer
kon het aangrenzende Regent-hotel niet
meer gered worden. Ook daar echter kon
den alle personen nog bgtgds het hotel
verlaten.
Het Regent-hotel is een familie-hotel
waar negentig personen han intrek ge
nomen hadden en waar zich een groot
aantal bedienden bevond. Het hotel werd
door een pleintje gescheiden van den
Tab3ruakel, maar toch sloegen de vlam
men spoedig over. Da Tabernakel kostte
bij aanbouw 400.000 dollars en het hotel
vertegenwoordigde eene even grootewaarde.
Iadien de brand ware nitgebroken op een
anderen tjjd, zouden de gevolgen zeker
ernstiger zgn geweest. Als eene bizonder-
heid wordt gemeld, dat dr. T a 1 m a g e
plaals doen. Het park is groot en één man kan het
onmogeljjk overal tegeljjk bewaken.
Ik zal dus beproeven om ergens anders den
muur over te klimmen. Ik wil het park binnen,
het koste wat wil, en ik zal er ook binnen komen.
Om Genoveva slechts vjjf minuten lang ta zien
zoude ik niet aarzelen om zelfs mgn leven op het
spel te zetten I
Spoedig had hij nu zjjn terrein gekozen en be-
gsf zich naar een stuk bouwland.
Sinds het laatste onweer had de zon den tijd
gehad om de landergen op ta deen drogen en de
vette aarde bechtta zich na zelfs niet meer aan
zijne schoenzolen. Evenals den eersten dag zoöht
hjj eene plek op, waar het hem zoo niet gemakko-
lijk, dan toch ten minsts mogelijk zoude zjjn om
over te klimmen,maar hjj zocht te vergeefs. Heeds
begon hjj te wanhopen, toen hjj eensklaps voor
een hekwerk stond, dat de afscheiding uitmaakte
tusschen twee velden met spurrie en tegen den
muur aanleunde. Zonder zieh een oogenblik te
bedenken, klom Baoul op dit hek en kon zoo
doende den bovenkant van den mnur grijpen.
Hij moest hier echter voorzichtig wezeD, enliet
daarom den blik eerst door het park weiden en
luisterde aandachtig. Doch geen enkel geluid deed
zich hooren. Nadat hjj nog eenige seconden ge
wacht had, greep hjj den s am van den boom, die
onder zgn bereik stond en liet zich daar laugs af
zakken. Hjj lnistarde opnieuw en toen hjj de
zekerheid erlangd had, dat hjj niet bespied werd,
richtte bjj langzaam en zoo atil mogeljjk zjjne
schreden naar het paviljoen.
Hoe haar doen weten, dat ik mjj hier be
vind vroeg Raoul zich zelveu af.