No. 2133. Donderdag 17 Mei 1894. 19de Jaargang Advertentiën Leerplicht. BUITENLID ÜT~ BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem. De twee Neven. DuitscRland. België. Amerika. mum. ABONNEMENTSPRIJS. Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10 Voor het buitenland 1,80 Afzonderlijke nummers0,03 Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS. PRIJS DER ADVERTENTIEN Van 16 regels. Elke regel meer Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. 30 Cents. 5 MAINT-lENDJUrr AGITE MA NON AGITATE. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond voor 6 uur ingewacht. Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE 8f Co., JOHN F. J ONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre in de NIEUWE HAA RLEMSCHE COURAN1 driemaal ter plaatsing op gegeven, worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Heeft de Staat htt recht de ouders te dwingen om hunne kinderen volgens zjjne voorschriften op te voedeD, of de ouders te verbieden en onmogeljjk te maken, dat zg hunne eigen kindereu volgens hun eigen wil opvoedeu? Bfl de beantwoording dezer vraag wordt vooropgesteld, dat de ouders aan hunne kinderen volstrekt niet zulk eene opvoe ding willen toestaau, waardoor deze in het vervullen hunner plichten worden belem merd. Want een recht om hunne kindereu eene kwade, eene slechte opvoeding te ge ven, kunnen de ouders niet hebheuen mocht zulk een geval zich voordoen, dan heeft deS'.aat niet alleen het recht,maar ook deu plicht om zuik eene verkeerdheid der ouders te verhinderen. Wanneer er dus hier gesproken wordt over het recht der ouders, hetwelk de Staat niet kan bena- deelen zonder zich schuldig te makeu aau onrechtmatigheid, aan rechtsverkrachting, dan moet dit verstaan worden onder bo vengenoemde onderstelling. We vragen nu hier vooreerst, vanwaar hebben de ouders het op voedingsrecht over hunne kinderen? Hier kau men niets an ders antwoorden dan dat dit een recht van de natuur, ja meer nog: een plicht der natuur, of wellicht beter gezegdeen recht der natuur is, dat, op een natuurplicht berust. De natuur beveelt aan de ouders hunne kinderen op te voeden; en wijl de na tuur dezen plicht den ouders oplegt,daarom heeft geen menscheljjk gezag de recht matige macht om aan de ouders het op- voedingsrecht te ontnemen of dit te ver minderen. Eo zoo al een mensohelgk ge zag. d. i. de Staat, kan voorschrjjven op welke wijze de ouders het opvoedingsrecht moeten uitoefenen, toch kan de Staat dit niet zoo, dat hjj zich eenvoudig in de plaats der ouders dringt. Doet de Staat dit echter toch, ook zelfs wanneer de ou ders in deze daad des Staats genoegen ne men, ook dan nog omvat geheel dit geval eene verkrachting van de wet der natuur. Maar, wanneer iemaud zou loochenen, dat het recht der ouders op de opvoeding hunner kinderen een natuurrecht is, wat zou men aan zulk een moeten antwoor den? Of wanneer iemand vilde beweren, dat in dit recht, behalve de ouders, ook nog anderen (Staat, Kerk) dealen, wat zou men zulkeen moeten tegemoet 7oereu? Wat het eerste betreft, zoo valt het antwoord gemakkeljjk, wanneer men be denkt, aan wien het kind zjjn bestaan te danken heeft, 'bis daideljjk dat het kind toebehoort aan deugen?, aan wien het zjjn bestaan heeft te danken. Waarom Omdat aan ieder ander eenvoudig wegalli rechtstitel op het bezit van het kind ont breekt. Waut dat het kind eenmaal tegen over de maatscbappjj plichten te verval len heeft en bijgevolg ter vervulling dezer plichten eene doelmatige opvoeding moet erlangen, is ontegenzeggelijk waarmaar FE U1LLETON. 83.) {Vervolg.) Het was bjj zaveneD, toen de kleine bultenaar op ongeveer honderd metara van het optret ja ge komen was, waar Julien Vandame verbljjf hield. De schurk maakte zich juist gereed om de ramen en de blinden te sluiten; terwijl hjj zich uit het raam boog, liet hjj onwillekeurig het hoofd langs den weg gaan. Eensklaps ont oerde hij. In de duisternis bemerkte hg den kleinen tel grambe steller met zjjn taschje over den schouder. Zoo, zoo, dacht hg, zou er van avond wat gekomen zijn 1 HaaBtig sloot hg na blinden en rameD, nam van tafel een stevig en scherp dolk- me», stak het in den zak van zgn kiel, ging de trap af en zette de voordeur zoo wgd open, dat hg deo besteller kon gadeslaan. Vandame liet hem ongeveer een dertigtal schreden voorgaan, trad daarop het huisje uit en begon hem te volgen, daarbjj echter de voorzorg nemende om de deur van het optrekje telitsn openstaan. Bg het garitsel, dat Julien veroorzaakt? door het trappen op de droge bladeren, ke?rde de j >n- gen zich om, en nu een mun achter sich bemer kende, vervolgde hij zjjuen weg, zonder den tred te verbaast?n. Vandame haalje hem weldra in en sprak hem op een half spottenden toon aaa: dit geeft aau den Staat nog geenszins een eigendomsrecht op bet kind, doch enkel en alleen het recht om den vader vau het kind door bjjzondere wetten te ver plichten om ook ia dit opzicht tegeno er zgn kind rechtvaardig te zijn in de op voeding, welke hg aan dit kind geeft. Doch het opvoedingsrecht aan den vader te ontnemen, kaD de Staat in geen geval rechtmatig doeQ. Niemand bezit rechtsti tel op het bezit van het kind dau hij, die aau het kind het bestaan geschonken heeft. Hier ter piaatse zij aangestipt, dat hieruit reeds het hoogere recht der Kerk op de opvoeding der kinderen te bewij zen is. Want door hot Doopsel heeft de Kerk aan het kind ongetwijfeld een hoo- ger bestaan geschonken. Iutnsschen ook dit hooiers recht der Kerk moet op het recht der natuur gegrond zgn, dat natuur recht vervolmakeu, maar niet opheffen, niet verwoisten kan. Doch dit punt behoeft hier niet verder uitgewerkt te worden. Rechtstitel op het bezit vau het kind, en wèl rechtstitel vau de natuur, kunuen alleen de ouders vertooaen. Daarom heb ben zg het volle bezit van het kind, en daarom zijn zg de door de natuur aange stelde beschermers van dm lichamel jjkeu en zedeljjken vooruitgang van het kind. Maar kunnen dan anderdn niet deelen in dit recht der ouders? Da Kerk kau het. Waarom? Omdat zg, zooals boven gezegd is, aan het kind een booger bestaan gegeven beeft. Hierop laat zich toch zeker een bezitstitel van deKerk gronden. Maar kan ook op deze of op eene andere wijze de Staat hetzelfde dceu?Wat zou het dau voor een bestaan zgn, het welk de Staat aan Let kind geeft? Mis schien het sociale bestaan? Maar zoo er werkeljjk eea sociaal bestaau bestaat, on derscheiden namelijk van het natnurljjke bestaan, dan verkrggt het kind dit bestaan eigeolgk eerst bg zjjne meerderjarigheid. Alleen kan de Slaat, zooals reeds boven gezegd is, door hizondere wetten hiervoor zorgen, dat de ouders hunne kinderen zóó opvoeden, dat deze kindereD, bg hanne meerder jargheid, als goede ledematen in het maatschappelijk lichaam, den Staat, in de maatschappij kunnen worden ingevoegd. Waut de bewering, dat de Staat volstrekt geen recht heeft om betreffende de opvoe ding der jeugd wetteljjke bepalingen te geven, kan ons onmogelijk in de gedachten komen. Wat wjj beweren, is: dat deze wetteljjko bepalingen, om billjjk te zijn, geen nadeel of afbreuk mogen dosu aan het natuurrecht der ouders om hunne kin deren naar eigen goeddunken op te voeden. Aizoo kort en goed: de ouders hebben vau de natnnr den plicht en vandaar ook het recht om hunne kinderen lichamelijk en geestelijk tot die volmaaktheid op te voeren, welke door de natuur gewild is, eu bier heeft de natuur geen tusscheo- personen aangesteld en gemachtigd. Al wie zich dus, zonder een hooger recht te kun nen vertoonen, toch opwerpt als gemach tigd tusschenpersooa in de opvoeding, hij eigent zich wederrechtelijk toe wat hem niet toekomt, bij grjjpt in het natuurrecht der ouders in, en schendt tevens het hoogste reebt, dat er op aarde bestaat. Eu zelfs de Kerk, die een hooger recht kan aan- wjjzen, zelfs ook zij moet hier de rechten Gjj ?jjt nog zoo Uat op uw loop. Zjjt gjj niet bang voor dievan Wat, ik baDg voor dieven 1 antwoordde de jongen lachend; er is voor hen bij mij niaU te halen. Mjjn buif, dat is nog het eenige Gij hebt toch telegrammen bjj u Ja. Telegrammen zijn maar woorden. Dat geeft gaen rente. Soms wel 1 De dieven zjja meer gesteld op een aange- teekenden b ief. Ook niet aftjjd. Ik wed, dat ik weet wasr gjj heen gaat? Dat zou mg sterk verwonderen. Maar laat ems hooren Gaat gg niet naar dokter Gilbert? Ja, 't ii zoo, Kent gij dokter Gilbert soms? Ja, want ik werk vuor hem. Ik ben op dit oogenblik zelfs bij hem in huis. Wil ik het tele gram meenemen Dat kan onmogeljjk, antwoordde de jongen. Ea waarom niet? 't Is een zeer gewichtig telegram, dat ik zelf moet afgeven. Deed ik dat niet, dan zou ik mijn plicht verzuimen en kans hebben om weggezon den te weden. Denk eens, 't is een telegram, dat van over zee komt uit New-York. Naaweljjks had de jongen het woord New-York g'spreken of Julien stootte den bultenaar zijn dolk in diens lichaam, die aanstonds met de ban- dea vooruit op den grond neerstortte. Julieo had hem een weinig onder den link r schouder het dolkmes ia het hart gestoken, waarop bjjna on middellijk de dood volgde. De moordenaar boog \,zich over het lichaam van zjjn slachtoffer heen, der ouders eerbiedigeo, doch we behoeven te dez8r plaatse hierop niet verder iu te gaan. Is do dit recht van dien aard, zooals daareven gezegd is, dau spreekt het van zelf, dat zelfs de ouders dit recht niet kun nen afstaan aan een ander. Eerstens kun uen zij dit reeis daarom niet, omdat het hier een natuurplicht geldt vaa den eer sten rang. Ten tweede echter daarom niet, omdat zelfs de ouders niet naar willekeur over het natuurrecht kunuen beschikken. Der halve is eene inrichting van het openbaar schoolwezeD, waardoor eene meerderheid van het volk zjjn recht ten gunste van den Staat opgeeft, niet miuder eene schen ding van het natuurrecht, als had het openljjk geweld het volk eenvoudig ge dwongen. Wel kan de vader zjju kind aan anderen ter opvoeding overgeven.Die andere oefent dan het recht van dea vader uit. Maar geen vader kan dit zóó doen, dat daardoor of direct öf indirect voor een anderen vader zgn opvoedingsrecht onmogeljjk wordt, ontnomen of verzwaard. Want dat alles ware haute: schending van het recht der natuur. En hier kunnen wij niet nalaten op te merken, hoezeer de ware vrjjheids- en rechtszin zoek geraakt is bij al degenen, die aan den Staat rechten toeschrijven, welke de Staat overeenkom stig de natuur niet heeft noch hebben kan. De Staat heeft niet het recht om een vader voor opvoediog8do9leinden belastingeu op te leggen, wanneer de vader daarmede voor iets zou moeten betalen, wat bij nibt gebruiken kan of ook niet gebruiken wil. Zulk eene belasting is eenvoudig ook eene scbendiug vau het natuurrecht, is alzoo noodwendig oubilyk. Zouden de hartstochten en de haat tegen den godsdieust de oordeelen der menscheu niet verblinden, dan ware het niet te ver klaren, hoe een vrijheidlievend volk in zake der opvoeding aan beginselen zjjne toestemming geven kan, waardoor de hei ligste rechten der familie worden verstoord, waardoor het recht der natuur geweld aan gedaan wordt. Het mijnwerkers-congres te Berljjn is onder voorzitterschap van den Engelschen leider der werkliedea-partg Burns Maan dag geopend. De sociaaldemocratische Rgksdag-afge- vaardigde de volbloed sociaal Singer heette de leden van het congres welkom te Bsrlija, ait naam van de sociaal-de mocratische partij. Na hem trad nog een ander scciaal-demoaratisch lid van den Rjjksdag op, deze Spreker was de verte genwoordiger der Duitsche mijnwerkers, die de wenscheljjkh8id bffoogde, dat de mjjn werkers in alle landen zich aaneen sluiten. Hij noemde de organisatie der Duit sche mgnwerkers de belangrijkste op de gansche wereld. Da Eagelsche gedelegeerde Picard be tuigde zjjne ingenomenheid over de gast vrije ontraagst, welke den mijnwerkers uit den vreemde, te Berliju ten deel viel. Vervolgens werd overgegaan tot de ver tilde het zonder veel moeite op en snelde met zjjn droiügen laat het kreupalbosch in. Hij liep onder de boomen voort, diarbjj den rand volgende van het bosoh en zooveel mogeljjk vermjjdenda om gerucht te maken. Eindelijk had hjj zijne woning bereikt, vloog h'>t huis binnen, schopte de deur toe eu begafz'ch naar den kleinen tuin, die omringd werd door een goed onderhouden muur. Achter in dezen tuin bevond zich een waterput. De ellendige schurk legde het lichaam van een ong.lukkigun jongen op den sttenen rand teer, om het eerst van de brieven te berooven en vervolgens in den put te duwen, waar het weldra mot eeu d off in slag onder het wa'er vtriweac. Er moet toch zak er bloed uit het lichaam ge druppeld zijn, mompelde de booiwicht, wjj zullen daar eens naar gaan zien. Men kon thans geene hand meer voor de oogen zien. Vandame nam eeu lucifer uit zijn zak, stak het aan en onderzocht nu den rand vau den pat. Een enkel druppeltje bloed slechts was op de grauwe steenen zichtbaar. De moordenaar vergde het mot zjjnen mouw weg en trad het huis weder binnen, waar hjj zich haastte om een licht san te steken. Bjj bet schijnsel daarvan kon hjj zich over tuigen, dat zijne kleederen, zijne handen en zgn gezicht met bloed bevlekt waren. Zinder een onkel oogenblik te verluzen, begon hjj zich te ontkleeden, maakte van zjjn sclulderskiel en ziju iiaien bro ik een pakj wasctite zich herbaalde malen de handen en trok ten laatste de k eederen aan, waarmede hjj van Parjjs was gekomen. Thans haalde hjj hetleeren taschje te Yooiachjjn kiezing van het bureau. Daarna werd de volgende congres-zitting op Dinsdag vast gesteld. Vertegenwoordigd zgn op het congres: 42 Duitschers, 10 Fianschen, 4 Belgen, 2 Oostenrijkers en 39 Engelschen. Onder deze 39 waren 6 leden vau het Parlement. Het is te voorzien dat het onderscheid, tusscheo de Engelscbe vertegenwoordigers der werklieden en de sociaal-democraten van het coutinent bestaande, op tamdgk heftige wjjzetoteene uitdrukking zal ko men. Reeds in de begroetingstoespraken kon men er iets van bemerken. Twee van de het meest op den voorgrond tredende Engelschen, de onder-secretaris van staat Burt, die de openiog9zitting presideerde, en het parlementslid Picard legden er nadruk op, dat volgens hen de organisa tie onder de Engelschen arbeiders veel beter is dan die onder de Duitsche, en dat de laa'steu dan ook, wat organisatie aan gaat, veel van de eersten zouden kunnen leeren. De voornaamste waarde van con gressen als dit zou niet gelegen zjja in de practische werkzaamheden, maar in den op?oedeudeD invlied op de werklie denbeweging in bet algemeen. Op inter nationale congressen moet iedereen in de eerste plaats leeren luisteren naar de mee ning van anderen. Elke deelnemer aan congressen moet strijden voor de vrjjheid van het woord, vau de meening; de ergste vjjanden der werklieden zgn zg, die de vrgheid vau het woord willeu onder drukken. Deze duideljjke toespeling op het kort gelsden aaa deu dag gekomen terrorisme, dat door de hoofden der partjj op de Duit sche sociaa'-iemocraten wordt uitgeoefend, maakte op de Duitsche afgevaardigden een even oaaangenamen indruk als Bur t's loftuiting op de in 1889 door de Duitsche regeering bijeengeroepen internationale conference tot bescherming van de werk lieden. Aan deze conferentie zeide B u r t heeft heel Europa het le dan- keD, dat men een boogeren leeftijd is gaan stellen voor het toelaten vau kindereu in de werkplaatsen. Vermakelgk is het lot te Berljjn ge weest van den Belg Defuisseaux. Kg had te Parijs, waar hg woont, eerst aan deu Duitscheu gezant aldaar, en toen deze hem niet antwoordde, direct aan de Bar- Ijjnsche politie gevraagd, of zjj hem, die in België nog 33 jaar gevangenis te goed heeft, wilde toestaan Berliju te bezoeken. Toen hij ook op het tweede verzoek geen antwoord kreeg, besloot bij de reis maar te wagen. Reeds te Aken werd zgn bagage iu beslag genomeu.Hjj zelf echter werd kor ten tjjd ra zgne aankomst hier ter stede en terwjjl hg deelnam aan eeoe vertrouwelijke conferentie, door drie politiebeambten ge vangen genomen, naar het station gebracht en in den trein gezet. Ofschoon de Justitie te Antwerpen nog steeds haar onderzoek voortzet over de bekende vergiftigingszaak van mad. J o- n i a u x, ziju er nog grea teekenen aan te wjjzeu, waaruit haar schuld zon zgn gebleken. Te oordetien naar de verschil lende geruchten, welke de Belgische bla den over deze zaak mededeelen, vermeer- en las driftig de weinige regels, die onze lasers reeds kennen. //Zoo, zoo,// zeide Julien bjj zichzelve, //laat ik nu alles goed overleggen, want thans hebben wjj al den tijd om onze zaakjes te verrichten.// Julien stak het telegram iu ziju zak, legde hst lederen taschje middsn in het door hem gemaakte pak, voegde er eenen zwaren steen bjj, bond alles goed bijeen, begaf zich wederom naar den tuio,en liet het pak denzelfdeu weg volsren als het lichaam van den ongelukkigen Bsnoït. De booswicht had deze misdaad met eem afgrjjseljjke koelboedig- heid, met esne vreeseljjke kalmte gep'eegd. Hü keerde nu naar het woouhuis terug en onderzocht nauwkeurig of hij niets had achtergelaten, dat hem iu gevaar kon brengen; hjj ram vervolgens het valiesje op, waarmede hjj gekomen was, var- liet het huis, sloot de deur, en ging met eenen Hinken pas den weg op nsarLa Chapelle-sn-Ser- val. Te tien ure bereikte hij 't station van Survil- liera en stapte eiudeljjk om elf uur te Parjjs uit den trein. XI. Wjj liabben Raoul ds Cnallias achtergelaten, ronddwalende op de oevers vau de Marne, in den omtrek der villa van mevrouw de Garen nes. Hjj wachtte tot 10 uur en wendde toen zjjne schreden naar den muur van het park. Iadi n men dezen nacht nog de wacht houdt, dacht hjj, hetgeen mij zeer verwonderen zoude, na alles wat er heden tusschon mjjoe tante en mij is voorgevallen, zal men dit ongetwijfeld op dezelfde deren echter steeds de bewijzen voor de schnld van mad. J o n i a n x. Op bevel van den Rechter van instructie zal nn het ljjk van den heer Alfred Ablay weer opgegraven worden, teneinde opnieuw te worden onderzocht. Tevens bljjkt meer en meer, dat mad. J o n i a n x steeds in geld verlegenheid verkeerde, zoodat zg zelfs haar bedienden niet betaalde. In het Belgische dorp Putten aan de Nederlandsche grens, is de R. K. Kerk afgebrand. De brand ontstond in eene schunr naast de kerk, die mede in de asch is gelegd. Daar de brand aan kwaadwilligheid werd toegeschreven, is de zoon eejer ge achte familie, op vermoeden, in arrest genomen. Dit jongraenscb, dat reeds meer malen in aanraking kwam met de politie en zijne familie tot oneer strekte, is, na een streug verhoor te hebben ondergaan, naar de gevangenis te Antwerpen over gebracht. Het geschil tusscben Bslgië en Frank rijk over de grensregeling aan den Congo zal door eene scheidsrechterlijke uitspraak worden beslist. Door beide regeeringen is tot scheidsrechter gekozen de president der Z wits rsche republiek. Aldns wordt uit Parij3 gemeld. De Independance Beige be vestigt dit bericht in zooverre, dat be sloten is het geschil door een scheids rechter te laten uitmaken, maar gelooft nog niet, dat reeds over de keuze van een scheidsrechter is beslist. De z. g. Tabernakel te Brookljjn waar in de prediker Witt T a 1 m a g e, zjjne geloofspartij om zich vereeuigde, is door brand vernield. De braud ontstond op het orgel, juist nalat de dienst was geëindigd. Da heer Tal m a g e spoorde terstond de aanwe zigen tot kalmte aan en zoo konden allen ongedeerd den Tabernakel verlaten. Dit is reeds de derde keer, dat de Tabernakel afbrandt. Telkens ontstond de brand op eeu kerkdag. Daar het geheele gebouw met het daaraan grenzende hotel geheel afbrandde, wordt de schade op 500.000 dollars geraamd. Ofschoon zich naar Bchatting ongeveer 5000 personen in den Tabernakel bevon den, toen de brand ontstond, kwamen geen persoouljjke ongelukken voor. Da oorzaak van den brand wordt gezocht in den kabel ten behoeve van electrisch licht die onder het spreekgestoelte loopt. Oa- danks de spoedige hulp der brandweer kon het aangrenzende Regent-hotel niet meer gered worden. Ook daar echter kon den alle personen nog bgtgds het hotel verlaten. Het Regent-hotel is een familie-hotel waar negentig personen han intrek ge nomen hadden en waar zich een groot aantal bedienden bevond. Het hotel werd door een pleintje gescheiden van den Tab3ruakel, maar toch sloegen de vlam men spoedig over. Da Tabernakel kostte bij aanbouw 400.000 dollars en het hotel vertegenwoordigde eene even grootewaarde. Iadien de brand ware nitgebroken op een anderen tjjd, zouden de gevolgen zeker ernstiger zgn geweest. Als eene bizonder- heid wordt gemeld, dat dr. T a 1 m a g e plaals doen. Het park is groot en één man kan het onmogeljjk overal tegeljjk bewaken. Ik zal dus beproeven om ergens anders den muur over te klimmen. Ik wil het park binnen, het koste wat wil, en ik zal er ook binnen komen. Om Genoveva slechts vjjf minuten lang ta zien zoude ik niet aarzelen om zelfs mgn leven op het spel te zetten I Spoedig had hij nu zjjn terrein gekozen en be- gsf zich naar een stuk bouwland. Sinds het laatste onweer had de zon den tijd gehad om de landergen op ta deen drogen en de vette aarde bechtta zich na zelfs niet meer aan zijne schoenzolen. Evenals den eersten dag zoöht hjj eene plek op, waar het hem zoo niet gemakko- lijk, dan toch ten minsts mogelijk zoude zjjn om over te klimmen,maar hjj zocht te vergeefs. Heeds begon hjj te wanhopen, toen hjj eensklaps voor een hekwerk stond, dat de afscheiding uitmaakte tusschen twee velden met spurrie en tegen den muur aanleunde. Zonder zieh een oogenblik te bedenken, klom Baoul op dit hek en kon zoo doende den bovenkant van den mnur grijpen. Hij moest hier echter voorzichtig wezeD, enliet daarom den blik eerst door het park weiden en luisterde aandachtig. Doch geen enkel geluid deed zich hooren. Nadat hjj nog eenige seconden ge wacht had, greep hjj den s am van den boom, die onder zgn bereik stond en liet zich daar laugs af zakken. Hjj lnistarde opnieuw en toen hjj de zekerheid erlangd had, dat hjj niet bespied werd, richtte bjj langzaam en zoo atil mogeljjk zjjne schreden naar het paviljoen. Hoe haar doen weten, dat ik mjj hier be vind vroeg Raoul zich zelveu af.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1894 | | pagina 1