No. 2158.
Zondag 15 Juli 1894.
19de Jaargai
Vraag eo antwoord.
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
FEUILLETON
Vervolgde ousoboM,
IE.
Italië
Engeland.
Frankrijk.
Amerika.
België.
(Ilium.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Re dac t e u r-Ui tge v e r, W. KÜPPERS.
PRIJS DER ADVERTENTIES
Van 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
30 Cents.
5
AGITE MA NON AGITATE.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor liet Buitenland'. Compagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA UBEfy Co., JOHN F. JONES,Succ., Parijs Blits Faubourg Montmarlre.
Van liberale zjjde wordt vaak de vraag
gedaan, waarom steeds van den kant
hunner tegenstanders zoo principieel partjj
wordt gekozen tegen de hervormingen,
wel se zjj in staatsbestuur en wetgeving
weosohen in te voeren.
Zjj beschuldigen ons van ondank* dat
Wij zelf» hetgeen met onze beginselen niet
■t'ijdig is, dikwerf niet van hen willen
aannemen, terwjjl zjj zich wjjjs maken,
dat de mee»te verbeteringen door hun
vooruitstrevend optreden tot stand komen.
Gewoonljjk schigze» zij dit toe aan
onwil en bekrompenheid en eindigen dan
met de schouders op te halen over de
achterlijkheid en domheid van hen, die
immers bebooren tot het niet-denkend
deel der natie.
De ware oorzaak van deze weigering
tot medewerking aan het uitroeren van
het liberaal program ligt echter dieper
en is volstrekt niet aan onwil of bekrom
penheid toe te schrjjven. Dd liberalen
hebben evenwel nimmer moeite aangewend
om dien dieperen grond op te sporen en
bekommeren zich dan ook zeer weinig pm
de grieven van ban tegenstanders.
Het antwoord op de vraag, waarom
door ons steeds iedere hervorming van
liberalen kant met wantrouwen wordt ont
vangen, is in deze dagen herhaaldelijk
gggeven eo wel door de verschrikkelijke
feiten, die zich in schier alle landen der
wereld voordoen.
Die ontzettende daden van woeling en
gisting vinden hun oorzaak in het libe
ralisme. Zonder ons van overdrgving schul
dig te maken, gelooven wjj te moeten
zeggen, dat de grond voor de menscbr
on toerende richtingen, welke den Laan
van sociaal-democratie, anarchie en ni
hilisme dragen, werd gelegd door de voor
standers van het liberalisme.
Daze beschuldiging, welke wjj meerma
len uitspraken, is niet moeiigk te staven.
Gaan wjj slechts na, wat het liberalisme
wérkeljjk beoogt. In de allereerste plaats
is de liberaal een groot voorstander van
de uitbreiding der Staatsbemoeiing. Hjj
streeft er naar den Staat in alle oprichten
te doen optreden als de kracht van welke
allepn hervorming en vernieowiog kan
nitgaan. Geen zaak kan, volgeni den li
beraal, op politiek gebied vruchtbare ge
volgen hebben, of de Staat moet er het
initiatief toe nemea en haar voortdurend
in bescherming honden. En zoo beheerseht
bet Staatsbegrip de geheele ontwikkeling
der staatkundige toestanden.
Vóór vele liberalen is er evenwel een
grens bg die Staatsalmacht. Indien zjj de,
verkeerde gevolgen van hun meening om
trent du Staatsbemoeiing bemerken, dan
spreken zjj hetTot hiertoe en niet ver
der, nit, en worden dan inconsequent en
ontrouw aan hurt beginsel.
Niet alsop andere liberalen, Dezen gaan
op den ingeslagen weg van uitbreiding
d#r Staatszorg voort. Zjj. storen zich niet
aaa teleurstellingen. Zg hebben het oog,
geheel gesloten voor den werkelgken toe
stand en hopen alles van den Staat en
diens bemoeiingen, je, bg kén is het zoo
ver gekomen, dat iedere welgemeende po
ging van den individu om den toestaqd
óp sociaal en politiek, gebiedmet de hoo-
UlWfl» III pfpwwyp^MHII Plumis» II HH1WI I
4.) Vervolg
Dun «loeg hij wel duizendmaal met tranen
van. dankbaarheid in het oog den blik naar
den met .sterren bezaaiden hemel; dan riep hjj
wal duizendmaal met gevoelen» der reinste
vreugde .uit: "O, gij zalige dagen van stillen
huwelijken-vrede, mooht gij toch nimmer meer
uit dessen dierbaren kring wijken 1 Mocht gij
nog in het uur des dood» mij omringen, op*
dat ik het w ree de der scheiding niet voele
En Valeria greep haar gemaal bij de rech
terhand, en drukte in bl jjde geestdrift den
lachenden kasap aan haar lippenen sloot met de
woorden: Braafheid, liofde en bestendigheid,,
gjj,>zjjt de drie parelen van.de kostbare kroon
der. huiscljjke tevredenheid. Fernandosteeds
willen wij met een waakzaam oog er opletten
dat ons geen van deze verloven gaat.God in den
hemel, die het voornemen van ons hart erkent,
sohenke ons zijne genade om het te volbren
gen!
DB BEIDE GRAVEN OVIEDO.
Op Zekeren avond, ongeveer acht maanden
na het huwelijk van Valeria en Fernando, zat
de oude graaf de Vellamare in eene slechte
gere eischen van den tegenwoordigen tgd
in overeenstemming te brengen reeds voor
uit veroordeeld wordt, enkel en alleen
omdat die poging niet nitgaat van den
Staat.
Zoo komen wjj tot het radicale systeem
op staatkundig terreio. Een radicaal ver
eert uitsluitend het begrip van dea Staat
en niets meer. Do Staat alleen moet
voor het onderwas zorgen en scholen bou
wen, de Staat is het, die de armenzorg
ter hand moest nemen, de Staat moet voor
de werklieden zorgen en voor de verdee
ling van den arbeid, de Staat in 't kort
behoort, naar demurring van den radicaal
bet eenige lichaam in de samenleving te
wezen, hetwelk handelt en organiseerend
optreedt.
Doch tal van personen, die zoo denken,
konnen zich niet vereenigen met de ge
leidelijke toepassing van het radicaal stel
sel. Zjj wanhopen er aan, dat bet radi
calisme langs den ordelierenden weg ooit
het burgerrecht zal verkrggen en wen-
schen daarom niet laager badaard en ge
duldig te wachten op de ontwikkeling van
het radicalisme. Doorben worden de ra
dicalen beschouwd als vreesaehtigen, die
den moed missen om het beginsel van de
Staatsalmacht krachtig en des noods met
geweld door te drjjveu en zjj vormen dan
ook weder een afzonderlijke groep onder
den naam van sociaal-democraten.
Eo van sociaal-democraten tot anar
chisten en nihilisten, il riya qu'un pqs.
Over hen zal eenmaal een streng gerioht
worden gehoudeD, omdat zg zich niet ontr
zien slachtoffers te maken ter wille van
hnn dwaalbegrippen, hetgeen juist ten
duidelijkste bewjjst, dat zg geen vestroo-
wen hebben in de toekomst van hnn leer.
Zoo bljjkt derhal re, dat de aan den Staat
vggndige richtingen rechtstreeks afstam
men van het liberalisme en eerstgenoemde
niet andera dan de conseqnentien van
laatstgenoemde moeten genoemd worden.
Hierin ligt voornamelijk onze vijand
schap tegen het iiheralisme. Konden de
voorstanders er van besluiten om hnn vrij
zinnige denkbeelden en hun ongeloovige
theorieën te helgden, zonder te trachten
de geheele samenleving er aan te onder
werpen, wjj zouden de liberalen aan hun
lot overlaten, in de overtuiging, dat die
richting weldra geen levenskracht meer
zou bezitten.
Maar dit is niet het geval. Steeds heb
ben de liberalen en radioalen gepoogd om
andevsgezindea in hun gareel te doen loo-
pen. In plaats van de vrjjbeid prediken
zjj de grootste dwinglandjj. Zg zgn niet te
vreden met een plaats naast hnn mede
burgers iu den Staat, maar willen zeiven
als heerscbers optreden en de maatschappij
in ban geest vervormen.
Een land, dat gedurende eenïgen tgd
zuiver liberaal wordt geregeerd^ onder
vindt. daarvan dan ook de noodlottige ge
volgen, Wjj denken hierbjj o, a. aan
Frankrjjk, waar- het liberalisme sedert
vele jaren den boventoon voert, evenals
aan Italië, waar bet liberalisme ook, ver-
eenigd met bet radicalisme, oppermachtig
is. Worden in eerstgenoemd land gods
dienst en vrjjheid onderdrukt, de losban
digheid in laatstgenoemden Staat ia niet
minder groot. En waas de toestanden in
die~Statea op mesten uitloopeu, laat zich
wel raden. Het is de revolutie, die in nog
veel heviger mate dan vroeger als een
geesel der volken zal uitbarsten en tal-
looze slachtoffers zal maken.
Gelukkig is in ilik.opzicht nog ons va
derland te achten, waar het liberalisme
steeds een ernstig tegenwicht heelt gevon
den ia de overtuiging Tan veten, dat de
vruchten er van wrang zgn in hooge mate.
Het liberale stelsel van uitbreiding der
Staatszorg kan dan ook geen voordeel
aanbrengen, hoe dit systeem ook door li
berale hoogleeraars als prolessor Quack
en anderen wordt aangeprezen. Van ge
noemden professor die gelukkig afscheid
van zgn leerlingen heeft genomen, kon
men.dezer dagen nog hooren, hoe slechts de
I gemeenschap een ander woord voor
Staat het vermag om aan de politieke
en sociale eischen van den tgd te vol-
doeo,
Wjj stellen, hoewel we ons niet zoo
geleerd uitdrukken als in bedoelde pro-
iessorale veitoog geschiedde, de macht van
de persoonlijkheid veel hooger, omdat de
geschiedenis ons leert, dat slechts de in
dividualiteit iets tot aanzjjn kan brengen,
en alzoo de scheppende kracht uitgaat
van den persoon en niet van een organi
satie, welke niets anders dan het product
van personen kan zgn.
Hoe schoon dan ook de inrichting van
den Staat moge schijnen, wjj verwachten
er geen heil van en knnnen niet mede
werken aan het liberalistisch streven om
den Staat als plaatsvervanger te doen op
treden van den persoon, terwjjl wjj ons
steeds zullen verzetten tegen ieder streven,
waardoor de uitbreiding der Staatsbemoei
ing en der Staatszorg wordt bevorderd.
De ware vrjjbeid ligt in de eerbiediging
der persoonlijkheid en niet in de verafgo
ding en doorvoering van een begrip, dat
de geschiedenis van vela eeuwen reeds
beeft veroordeeld.
luim in eene kamer van zijn hui» te Sevilla.
Sedert den dag, waarop het stierengevecht had
plaats gehad, was zijn duistere blik niet meer
opgehelderd. De wrevel over zijne voorbarige
belofte, welke hij, doch ook te laat, niet meer
herroepen kon.- dan de aanstaande vjjandsehap
van den ouden en den jongen graaf Oviedo,
dewijl hjj ten laatste zijn dochter niet geren
kon, die hjj hein toch op zijn grafelijk woord be
loofd had, en eindeljjk de lasten van dentoe-
nemenden ouderdom hadden hem tot een zie-
keljjk man gemaakt Hjj zat in eenoverouden
leunstoel, welke met goud geborduurd was en
den rijkdom en de pracht, zjjner voorouders
verried. Hjj warmde de magere ledematen aan
de vlam van een Reanaanachen haard, die meer
tot .siearaad dantot nut uit den ouden tijd
overgebleven was. Naast hem stond Don Car
los, en las om den vader dea tjjd te verkorten
en den steeds knagenden wrevel voor eenige
oogenWikkea te verdrjjyen, eene oude ridder
geschiedenis voor uit de kroniek zijner voor
vaderen.
Eensklaps werd de deur geopend en de
oude graaf Oviedo met zjjn zoon traden bin
nen. Graaf Vellamare verschrikte en beefde.
//Hit*//, sprak Oviedo, //Breng ik u mjjn zoon,
die u aan uw gegeven woord herinneren en u tot
zjjn schoonvadar maken wil. Hjj heeft verre
landen doorreisd en is tot een degeljjk man
ontwikkeld. Vellamare! hjj is waard, uw zoon
te worden en de beide grafeljjke huizen
aan elkander te verbinden. Doch zeg, waar is
Valeria?" - Graaf Vellamare antwoordde niet
en zonk doodsbleek op den leunstoel neder,
Graaf Reverters, de Oostenrjjk-
sche gezant bg den H. Stoel, is uit Rome
vertrokken en wel zoo men zegt om niet
meer terug te komen. Dat heer had er
zgn vermaak in op feestavonden tenzjjnent,
waar de Pauselgke hofheeren en Prela
ten moesten rerschjjnen, dezen bij die
gelegenheden in samenzjjn te brengen
met leden der koninklgke hofhouding tan
den overweldiger der Pauseljjke staten.
Deze Graai schjjnt een zeer onhan
dige diplomaat te zgn, eu velen hebben
hem met vreugde zien heengaan.
In het kanaal van Birmingham bg
Spring Vala, Wolverhampton, brak Maan
dag-nacht omstreeks twaalf uur, in de
buort der groote ijzerfabrieken van Sir
Alfred Hickman, den djjk door, en
het water stroomde in woeste vaart door
de opening. Verscheiden kolenmijnen wer
den overstroomd, eene hut bedolven en
groote schade van ongeveer 8000 pond st.,
aangericht.
Een aantal fabrieken moeten stilstaan,
en de handel tusscben Wolverhampton en
Birmingham over het kanaal is gestremd.
waaruit hjj opgestaan was om de binnentre-
denden te begroeten. Don Carlos stond getroffen
en sprak geen woord. //Wat scheelt u?
Wat beteekent dat?// riepen de beide Ovie-
do's versohrikt uit; //is zij er niet meer?//
//Voor u is zij er niet meer!// antwoordde Car
los verlegen.
De jonge Oviedo raasde: //Nu, dan zal uw
huis iu het verderf storten en gij tevens, dewijl
gij uw grafelijk woord zoo slecht gehouden
hebt. Uw naam zal voor altjjd uit het adellijke
boek gewischt worden, opdat de schande niet
van het eene geslacht op het andere voorgeplant
worde. En zoo waar ik graaf Oviedo heet, en
deze mijn vader is, die voor mij staat], zal ik
niet rusten, totdat ik den smaad gewroken
heb, welke mij aangedaan is.//
//Bedaar, Oviedo,// viel hem Don Carlos in
de rede, en beschuldig mijn ouden vader niet
van meineed. Zoo waar ik leef: hij had nim
mer eene andere gedachte dat u zijne dochter
tot gemalin te geven. Doch een toeval wilde,
dat u Valeria ontrukt werd. Fernando deOli-
va redde mjj het leven. Hij verlangde Valeria
als loon voor deze heldendaad. Zij wilde
zijne echtgenoote worden. Vader moest haar
geven. Nu bewonen zij het landgoed voor
Sevilla.//
//Wie is deze Fernando,,, riep de oude graaf
Oviedo misnoegd uit, //dat hij het wagen
duifde, de hand te vragen van de dochter uit
het aanzienlijkste huis van Sevilla Hoor, mijn
zoon, gij zijt een onbeduidend mensch, en ik
schaam mij,uw vader te zijn, wanneer geniet
de naaste gelegenheid aangrijpt om u van dien
Door deze ramp zgn ruim duizend arbei
ders zonder werk.
De gemeenteraad te Chalons-Sur-Marne
heeft besloten een standbeeld voor Car
net te dier plaatse op te richten.
De sociaal-democratischs afgevaar
digde F a b e r o t, die naar Trignac was
getrokken om de arbeiders aan te sporen
te volharden in bonne werkstaking, is van
eene slechte kermis te hois gekomen, bjj
heeft geen wil van de reis gehad. In eeae
vergadering der werklieden, die hg bijge
woond beeft, werd hg onthaald op de kre
ten «Wjj hebben er genoeg van? Weg
met de commis-voyageurs ia werk takingen!»
Zoo moesten de opruiers overal ontvan
gen worden, dan zon hun de lust wel
orergaan om den werkman ten koste van
vronw en kinderen broodeloos te maken.
Onlangs gebeurde het dat eenige offi
cieren in den trein van Marseille naar
Pargs waar zg des morgens te 10 nar
arriveerden, de H. Mis hoorden, opgedra
gen door een Bisschop uit eene missie
in Azië die op reis was. Het toeval
wilde, dat eeu den Bisschop vergezel
lende geesteljjke de officieren in het sta
tion te Marseille leerden kennen die
naar Pargs moesten. Hjj zeide hnn, dat
als zjj wildeD, zij dien nacht Mis konden
hooren, waartoe hun den volgenden dag
te Pargs de mogslgkbeid wellicht zon
ontbreken. Dit aanbod verbaasde hun Diet
weinig, maar zjj namen het gretig aan.
Afgesproken werd, dat, wanneer men des
nachts te 4uren aan zeker station zou geko
men zgn,de officieren bg denBisschop ia de
coapé zonden komen. Men had dan 2 uur
tgd, eer de trein weer stilhield. En zoo
geschiedde. De coupé vulde zich op de
bepaalde plaats geheel met officieren, en
dtzen boorden met eerbied de H. Mis,
door den Bisschop op zgn draagbaar al
taar opgedragen. De ondervinding heeft
den Bisschop geteerd, dat men in de meeste
gevallen (wanneer men slechts tgd genoeg
heelt tusscben twee stations) veiliger de
H. Mis leest in een spoortrein dan op zee.
Volgens een telegram nit Chicago, zjjn
eenige aanvoerders, die het volk hebben
opgehitst tot betere gedachten gekomen.
Zg willeD, na zg geen kans zien om den
boel het onderstboven te keeren de werk
staking geëindigd verklaren, omdat de
nadeelen door een langer verzet, aller
verschrikkelijkst zgn en in hoofdzaak
neérkomen op de werkstakers. De geëm
ployeerden van de Pullman Car Company
gaven aan dit verlangen geboor en zgn
aan het werk gegaan.
Langzamerhand stellen zich de per
sonen- en goederentreinen weder in be
weging. Te Sacramento wordt den troe
pen die daar zgn aangekomen,geenerlei we
derstand geboden en de honding der werk
stakers is er minder dreigend. Een trein op
weg naar San Francisco is ontspoord en
in de ririer gestort. Dit was het werk
der werkstakers, die boreodien den Btoker
en drie soldaten dood schoten.
De politie te Chicago heeft een
complot ontdekt, dat ten doel had het
centraalstation van den- Illinois Centraal-
spoorweg met dynamiet in 'de lucht te
Fernando meester te maken,hem van de hoogte
van zjjn onverdiend geluk neer te storten en
Y aleria als uwe echtgenoote naar huis te voe
ren,//
//Ja, doe dat,// sprak de oude graaf Vella
mare, toen hij weder tot bewustzijn gekomen
was, //en wreek op zulk eene wijze uw smaad
en den mijne. Don Carlos, zweer mij voor deze
mannen, dat gij den jongen graaf Oviedo ge
trouw helpen zult met raad en daad in alles,
wat hij tot zijn voordeel en tot uitwissching
onzer schande ondernemen zal. De gedachte,
dat Fernando uw redder is, moest reeds lang
plaats gemaakt hebben voor de schrikkelijker
gedachte, dat hij tegelijkertijd den vrede, de
vereeniging en den roem van twee aanzienlijke
familiën met zjjn ongelukkige tusschenkomst
bezoedeld heeft. Er ligt derhalve geen plicht
van dankbaarheid meer op u en hij heeft zelfs
de band der vriendschap, welke gij hem ge
zworen hebt, sedert lang opgelost. Oviedo doe
wat gij voornemens zijt te doen, al zou ook
het leven van een mensch als otter van uwe
onderneming] vallen. Gij verwerft u daarmede
geen geringer prijs dan mijne dochter.//
Zoo hadden zich de beide machtige huizen
Vellamare en Oviedo tot den ondergang der
stille gelukkige familie, op het landgoed voor
Sevilla, verbonden, zonder dat deze ook zelfs
het geringste kwaad vermoedde.
En men wachtte slechts op eene gunstige
gelegenheid om het schrikkelijke plan, dat de
jonge Oviedo beraamde, te kunnen uitvoeren.
doen springen.
President Cleveland heeft te
Washington een onderhoud gehad met de
hoofden der werkstakers. Dat onderhoud
moet zeer vredelievend zgn geweest en
doet voorzien, dat de werkstakingen spoe
dig znllen eindigen.
Da laatste telegrammen uit
Amerika bevestigen dat de algemeene
werkstaking in duigen valt en dat op de
meeete spoorwegen overal de dienst is her
vat. Voor het eerst in elf dagen kwamen
weer brieven uit Californië te New-York
aan. De Schatkist is wear begonnen geld
naar het Westen te verzenden. De voor
zitter van het Amerikaansche arbeidersver-
bon d, thans vergaderd te Chicago ziet ook
in dat zjjoe plannen iD duigen vallen, bg
heeft besloten geene algemeene werksta
king te verordenen, vermoedelijk omdat
hjj overtuigd was dat de opvolging van
zgn bevel zeer twgfelachtrg was.
De Amerikaanschs regeering heeft
vjjfhonderd dollar belooning uitgeloofd
voor de ontdekking van de boosdoeners
die den trein ter vervoering van militairen
in Californië deden ontsporen, met het
gevolg dat vier soldaten omkwamen.
Op het journalistsn-congres te Ant
werpen is het «ewig weibliche» in de
journalistiek besproken.
Miss Stuart, redactrice van de Lon-
densche Whitehall Review, sprak over de
positie der vrouwelijke journalisten in En
geland. Zg deed nitkomen, dat de vronw
aldaar, ondanks den aanvankelijken tegen
stand, ook een weg zich heeft weten te
banen in de journalistiek, waar nu al
leen de politiek baar is ontzegd, omdat
een vrouw te hartstochtelijk is om on
partijdig te bannen oordeelea, maar dit
neemt niet weg, dat de vrouweljjke jour
nalisten in Eugeland zeer vermeerderen.
De heer Zagonluielf, van St.
Petersburg, viel seer in den smaak der
datnes journalisten, hij sprak Miss Stu-
a r I's bewering omtrent de ongeschiktheid
der vrouw voor de politiek tegen. Hg
deelde mede, dat vronwelgke journalisten
ook in Rusland al sinds jaren niet vreemd
meer zgn en dat zg daar op gelijken
voet met de mannelgke journalisten staan.
De bespreking der Zondagsrust voor
de journalisten is aangehouden tot een
volgend Congres. Waar het volgend con
gres gehouden zal worden, zal door het
permanent bureau worden bepaald.
Met een toespraak van den Voorzitter
werd bet congres gesloten.
Donderdag-namiddag werden deCongres-
leden, die reeds Woensdag-middag, na
slnitiDg van het Congres, met een specialen
trein naar Brussel waren vertrokken, door
koning Leopold in zij a paleis te Laeken
ontvangen.De Nederlandsche Gezant stelde
aan Z. M. den Koning alle Nederlandsche
afgevaardigden voor. Deze sprak met
waardeering van de banden van vriend
schap en solidariteit, die de beide lan
den vereenigeo, en voegde er bjj, dat de
kleine staten elkaar de hand moeten rei
ken. Laat ons er naar streven, aldas ein
digde Z. M., de nauwe aaneensluiting
tasschen de twee landen te doen voort
duren. Met elk der Nederlandsche journa
listen sprak koning Leopold zeer hartelijk.
IV.
BE NACHTELIJKE AANVALi
Deze gunstige gelegenheid bood zich weldra
aan, nog geen jaar na den avond van hunne
afspraak.
Fernando was op zekeren keer verscheidene
weken voor bizondere zaken op reis. Dit had
den Oviedo en Carlos vernomen en tegelij
kertijd den weg en den tijd zijner terugreis
uitgevorscht. Tegen zonsondergang gingen bei
den gewapend de poorten van Sevilla uit en
verborgen zich vermomd in het dichtste van
een wild kastanjebosch, waardoor de weg lei-
de, welken de reiziger naar het landgoed volg»»
moest.
Reeds was de maan van achter het wo'uii
opgegaan en zij loerden nog altijd op den ede
len buit, welke hun in de handen zou vallen.
Eensklaps reed Fernando, vergezeld van een
enkelen dienaar, in stille opgeruimdheid des
harten den heuvel af. Hij vermoedde de grafe
lijke monsters niet, die in het woud verborgen
waren. Zjjne gedachten hielden zich bezig met
vrouw en kind, die te huis zoo reikhalzend
naar hem verlangden, weshalve hij ook den
moedigen schimmel meer dan gewoonlijk aan
spoorde.
Thans was hij aan de noodlottige plaats
gekomen. Hetzjj deze plaats voor vroegere aan
vallen en moordaanslagen van roofzuchtige
menschen berucht was, hetzij God een zwak
voorgevoel van het naderende ongeluk in zijn
hart gelegd had, opdat hij niet geheel onvoor
bereid zou zijn —-onwillekeurigging hem eene