No. 2161.
Zondag 22 Juli 1894.
19de Jaarga
Premie.
Eenheid en verscheidenheid.
BUITEMLlfltt.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Vervolgde onschuld.
Amerika.
Frankrijk.
Italië
Zwitserland.
Duitschland.
mm
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Yoor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Yoor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
UNTIKM)K,U.—-
Tegen den geringen prijs van 30 cents,
franco per post 40 Cents, hebben wij aan
het Bureau van ons Blad voor de abon
nees verkrijgbaar gesteld, bet zeer inte
ressante boekwerkje: «DE ERFENIS
EENER MOEDER» door Julius.
Dit boekwerk, zeer boeiend geschreven,
is in een sierlijken omslag ingenaaid, ter
wijl druk en papier niets te wenschen
overlaten.
Het streven naar maatschappelijke ge
lijkheid bljjft een der groote kwalen,
waaraan onze hedendaagsche samenleving
lijdt.
Schgubaar zal men ons kunnen tegen
werpen, dat dit streven in plaats van een
ziekte-verschijnsel, jaist een gunstig teeken
van vooruitgang en verbetering moet
beeten. Men zal het toejuichen, dat de
lagere standen der samenleving worden
opgeheven uit hun onwetendheid en uit
hun sociale ellende en dat de hoogere
klassen niet langer een afgezonderd stand
punt innemen, maar zich allengs meer
thuis gevoelen ia de andere sferen der
maatschappij.
En dan kannen wjj dit niet tegenspre
ken. Integendeel zien ook wjj in de ver
heffing van de handwerksklasse en in de
meeleving van den hoogsten stand in de
maatschappij een be wij», dat meer alge
meen het besef iogaDg vindt, dat alle
leden van het groote gezin, 'c welk men
maatschappij noemt, hun plicht e hun
taak tegenover hun medeburgers niet mo
gen verzaken. In zulk een streven ligt
dan ook volgens de meening van ieder
weldenkende, niets verkeerds of nad eligs.
Maar met maatschappelijke gelijkheid
hebben wjj nog iets anders op het oog,
iets dat door ons wel degeljjk als eene
ziekelijkheid in de denkwjjze van velen
wordt beschouwd.
Het is het streven naar opheffing van
alle standenverschil, het drjjven naar neer
trekking van alles, wat verheven is boven
het alledaagsche peil van hen, die dit
beginsel van gelijkstelling belgden. Zeer
velen van hen, die in den tegenwoordigen
tjjd een hoog woord voeren bg de bespre
king der vraagstukken van den dag, maar
die in werkelijkheid die gewichtige qnaes-
tiëu slechts zeer oppervlakkig hebben na
gegaan, trachten hen, die zich bg de be-
oordeeüng dier vragen op een hooger
standpunt hebben geplaatst, neer te trekken
in het sljjk der alledaagschheid en ken
nen geen beter motief voor zulk eene hou
ding vinden dan door de meening te
verkondigen, dat naar sociale gelijkheid
moet worden gestreefd.
Die maatschappelijke geljjsheid is dan
ook in den grond der zaak niet anders
dan eene vernedering van het menschdom
tot den lagen trap van beschaving, ont
wikkeling en zedelijkheid, waarop de voor
standers dier zoogenaamde gel jjkheid zeiven
zjjn geplaatst.
FEUILLETON.
7.) {Vervolg)
Tranen verstikten hare woorden. Het gejam
mer dreigde hare borst te doen splijten. Met
krampachtige, kommervolle vreugde drukte zij
den knaap aan haar hart en verwarmde hem
met tranen Hij sluimerde zoo zacht, zoo zoet
in moeder's armen. Deze kende hij alleen en
daarin vond hij eene geheele wereld.
Lucia had intusschen aan den haard een was-
fakkel aangestoken cn een zwaren, ijzeren sleu
tel van den wand genomen. De reisbenoodigd-
heden droeg zij met een draagband over de
schoudersin de linkerhand hield zij de bran
dende fakkel, in de rechter den sleutel voor de
eenzame tuinpoort.
Reeds lang stond zij gereed, toen de Gravin
nog altjjd vol teedere liefde den knaap streelde.
De hamerslag van den toren gaf het teeken van
vertrek. Het was een hartverscheurend afscheid
der Gravin van alle stille vreugden van den ver-
loopen tijd. Ieder plaatsje van hare kamer,
dat zij nu nooit weder betreden zou, wenschte
zij nog te kusseniedere zoete plaats, waar zij
met Fernando gerust, en vreugde en lijden ge
deeld had, wilde zij met een stroom van tranen
hesproeien.
«Leef wel, gij duizend lieve plaatsjes, gij ge
tuigen van mijn vroeger geluk 1 Leeft welLeeft
alle wel 1«
Evenals de armen soms met wangunst
kunnen gadeslaan, boe de rjjken zich in
weelde baden, zoo beschouwen ook op
het gebied van het staatkundig en maat
schappelijk denken de armen van geest
vaak degenen, die een dieperen blik in
de noodeu en behoeften der samenleving
hebben geslagen, met zekere mate van
jaloerscbheid en trachten zg ieder hooger
begrip en iedere verheven gedachte te
doen verstikken in de lage en zelfzuchtige
denkwijze, welke zg zdven zjjn toegedaan.
Daarom ook is bg deze voorstanders
der sociale geigkheid de godsdienst eene
onnutte zaak. Men haalt er de schouders
soms over op en kan nitt begrgpèn, dat
er nog menschen gevonden wordeD, be
krompen genoeg om in den godsdienst
een Iroott en een kracht tot handelen
te zien. Dia verlichte maatschappg-ber-
vormers meenen, dat de godsdienst on
mogelijk iets kan uitwerken tot verbete
ring der sociale toestanden en hebben er
dan ook geheel mede gebroken.
Eu evenals dit ten opzichte van den
godsdienst bet geval is, wenschen zg ook
met ieder ander begrip, dat den mensch
veredelt en zijue waarde verhoogt, niets te
maken te hebben,want zg zjjn bevreesd, dat
andereu daardoor een hooger plaats dan
zjj zeiven zullen innemen en zjj daardoor
eene minder beteekeriende rol op het too-
neel des levens moeten vervullen.
Misschien zullen sommige lezers de op
merking makeD, dat wjj hier niet aan
geven, wie dan toch behooren tot dat soort
van menschen, waarvan wij hier opznlk
een afkenrenden toon spreken.
Gewoonljjk toch wordt eene staatkun
dige of maatschappeljjke richting door
zekeren naam daideljjk aangewezen en
geeft die naam te kennen, wat het stre
ven is van hen, die zich onder de ba
nier dier richting scharen.
Moeilijk is dit het geval met de talrijke
groep in de samenleving, waarop wjj nu
het oog hebben, en toch is het een zeer
algemeeu voorkomend verschijnsel, dat
opheffing van standenverschil door veleD
wordt nagestreefl. Wij zouden hen kunnen
noemen de voorstanders der revolutie
idee, die in eene omverwerping der samen
leving en in eene toepassing der omwen-
telingsb9grippea den weg vinden aange
wezen, waarop moet worden gestuurd.
De leuze van geigkheid, als een deel
van de revolutieleuze: vrjjheid, geigkheid
en broederschap, is niet slechts een her
senschim, welke nimmer in vervalling kan
komen, zjj is meer dan dat, zjj is een
leogaD. eene overtreding van de wetten,
waarop de samenleving berust, een moed
willig zondigen tegen den heiligen wil
van den Schepper, die de bedoelde geigk
heid volstrekt niet heeft bedoeld.
Juist door de opheffing van het stau-
denverscbil bewerkt men eene ongeljjk-
heid, die strjjdig is met de natuurljjke
gaven en talenteD, welke aan een ieder
zjjn toebedeeld. Alles in de natunr wjjst
er op, dat er verscheidenheid is van aan
leg en verscheidenheid in gaveD. Bg de
geboorte reeds van den mensch kan men
ongel jjkheid opmerken eu deze gaat het
gansche leren door, ten gevolge waarvan
men het standenverschil verkrjjgt, waarte
gen door velen thans zoo hevig te velde
wordt getrokken.
Zij richtte den betraanden blik ten hemel
en trad uit hare kamer om die voor eeuwig
niet meer te betreden. Lucia ging met de bran
dende fakkel vooruit door eene lange donkere
rij van gewelfde gangen, door welker ijzeren
roosters de maan hare stralen wierp. Sprake
loos volgde de Gravin slechts onwillekeurige
zuchten en hare voetstappen kaatsten door de
echo der bogengangen dubbel en drie maal
terug.
Thans stonden zij voor de nauwe tuinpoort.
Lucia opende die, «Houd moed, genadige vrouw,
sprak zij zacht tot de Gravin, «en vertrouw u
aan God's bescherming en mijne leiding toe.
Wij moeten door den tuin bij den slotheuvel
afdalen, opdat wij in alle stilte op eene schuit,
waarvan er vele in de struiken van den oever
liggen, over den stroom zetten kunnen. Zoo
bereiken wij voor het aanbreken van den dag
het midden van het dichte woud en zien een
pad voor ons, dat regelrecht naar de visschershut
van mijn broeder leidt, waar ik u verbergen
wil. Daarom, wees bedaard en volg mjj.«
Met deze woorden stak zij, dewijl zij de lengte
van den moeilijken weg wel kende, eene nieuwe
fakkel aan, doofde de half verbrande in het
zand uit en trad naar buiten.
De Gravin, die zich aan hare leiding toever
trouwde, zond nogmaals een blik ten hemel,
drukte den sluimerenden knaap vaster aan hare
borst en verdween in de duisternis.
Lucia echter had, om geen spoor van hare
nachtelijke vlucht achter te laten, den sleutel
weer bij zich genomen en sloot van buiten
met vreeseljjk geknars de poort.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Yan 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
30 Cents.
5
AGITE MA NON AGITATE.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het Buitenland'. Compagnie Générale de Publicité Etr anger e
G. L. DA UBE <f Co., JOHN F. JONES,Succ., Parijs 31 lis Faubourg Moidmartrr.
Eigenlijk gezegd moet dit streven naar
geigkheid dan ook tagen-natuurljjk wor
den genoemd. Moge al de wetenschap er
zich voor verklaren en het als de nieuwste
wjjeheid verkondigen, dat in ieder opzicht
naar geljjkheid moet gestreefd worden,
wjj gelooven, dat er wel degeljjk 6en an
der streven tegenover btshoort te staan en
wel dat vau ieders garen, talenten en
verdere eigenschappen, welke hem zjjn
toebedeeld, niet kunstmatig aan bandeD
te leggeD, maar ze te ontwikkelen en ze
te doen strekken tot heil der gansche sa
menleving.
Wat voor den enkele waarheid is
is het ook voor geheele groepen van de
maatschappjj. De opheffing der standen
i zon eene desorganisatie wezen >an de gan
sche inrichting der samenleving en men
zou weldra tot de ervaring komen dat
door kuust ratige middelen geen i abreok
kan gemaakt worden op de onverander-
ljjke wet der verscheidenheid in maat
schappelijk opzicht.
Maar bjj al die verscheidenheid is toch
ook weder eenheid op te merken en wel
die eenheid, welke streeft naar verbete
ring der maatschappelijke toestanden.
Eveoals verschillende middelen vaak
kunnen worden aangewend tot bereiking
van hetzelfde oogmerk, kunnen de ver
schillende standen medewerken tot een
doelhet streven naar volmaaktheid op
sociaal gebied.
En daartoe is noodig, geljjk wij in den
aanvang zeiden, dat de verschillende stan
den der samenleving nit den weg trachten
te ruimen, wat eene gejonde samenwerking
kan belemmeren. Daarbij moet het eigen
belang geheel op den achtergrond treden
en alleen het algemeen belang m het oog
worden gehouden. Geljjk ia een huisge
zin alle leden, ieder op zijne eigen wjjz»,
kunnen medewerken tot het geluk van
het geheel, zoo kan ook in de maat-
sohappjj, iedere stand het geluk der ge
heele samenleving bevorderen.
Zulk eene samenwerking is echter ou-
mogeljjk bg het streven naar de door ons
veroordeelde geljjkstelling, waarom wij
het dan ook den plicht van ieuer lid der
samenleving achten, ia welken stand bjj
ook geplaatst is, om de verscheidenheid,
welke zich in eene hoogere eenheid op
lost, te bljjven voorstaan en haar groote
waarde voor den werkeljjken vooruitgang
niet te miskennen.
Een dyaamiet-aaoslag is gtpleegd bjj
Missoula in Montana(Ver.St.)op den eersten
trein van den Northern Pacific, die sedert
zestien dagen uit het Westen aldaar aan
kwam.
Eene dyuamiet-bom was op de rails ge
legd, welke ontplofte, toen de Gein er
mee in aanraking kwam. De locomotief
werd geheel vernield eu de postwaggon
werd zeer beschadigd, maar in de andere
wagens, welke vol soldaten en andere rei
zigers waren, werd niemand gedeerd.
De leiders van de groote werkstaking
te Chicago, Debs en and/ren zijn in
hechtenis genomen, wijl ze in gebreken
zjjn gebleven om den verlangden borg
tocht van 6000 dollars te stellen.
VI,
Feexanuo's vlucht.
Diep achter het bergwoud grauwde langza
merhand de dag, toen Fernando voor de slot
poort van het paard steeg. De morgen was
koud en guur en de pijnen van dc wonde aan
zijn arm waren merkelijk toegenomen, waardoor
hij langzamer den weg naar zijn landgoed ver
volgen moest, dan hij aanvankelijk voornemens
was
Het eerste levende wezen, dat hem tegemoet
kwam, was zijn dienaar, diehem den vorigen
nacht als dood verlaten had. Juist was hij voor
nemens heimelijk naar de treurige plaats te
gaan, waar het schrikkelijke ongeluk plaats
gehad had, om het lijk van zijn heer te ver
bergen. «Groote God in. den hemel!// riep
hij nu, en staarde Fernando aan: «mijn lieve,
goede heer! of is het een geest en komt
hij vrouw en kind naar een zaliger land afha
len?//
«Ik hen het,// antwoordde Fernando: 't is
uw heer met lichaam en ziel. Doch spreek,
wat doet mijne vrouw, mijn kind? Waar zijn
zij? Waren zij niet vol angst om mij? Spreek
snel, kwel mij niet met uw dralen.//
«God zij duizendmaal geloofd, edele heer,//
riep de dienaar met tranen van VTeugde in
de oogen, dat gij hier zijtDat zal eene blijd
schap zijn. God dank! O, ik oude man, moest ik
zooveel onheil stichten! God vergeve mij! Toen
gij door het moordend staal getroFeu, ter aarde
zonkt, hield ik u voor dood, gaf mijn paard
de sporen en ijlde hier naar het slot. Gelijk
De oprmer D e b s heeft aan een dag
blad-correspondent medegedeeld, dat hg
geen borgtocht wilde geven, ten einde de
geheele wereld te doen zien, hoe «marte
laars behandeld woiden, die zich Diet in
het bezit ran geld of invloed mogen ver
heugen.»
Gisteren heeft de president der Fran-
sche republiek de heer Casim ir Pe
rier zijn intrek genomen in het E'yèés.
Hij fcetft bg zich ontvangen deu Italiaan-
schen journalist B o u g h i, die, na het
porscougies te Antwerpen te hebben bg-
gewoond, zicb naar Parijs beeft begeven.
De heer B o n g h i. cui-minister vau Italië,
die tot de toongevende Italiaansche jour
nalisten behoort, hoopt de verzoening tus-
schen Frankrgk en Italië te bevorderen.
Hem is in het Hotel Continental een groot
feestmaal aangeboden namens het comité
der repablikein8che pers te Parjjs.
De Figaro meent te weten, dat de
Russische kroonprins zich na zijn bezoek
aan koningin Victoria naar Frankrgk
zal begeven om er eenige weken te ver-
big ven. Het huwelijk tusschen dea Rus-
sischen Czarewitch en prinses A 1 i x van
He s 8 e n zal eerst in het voorjaar vau het
volgende jaar worden voltrokken.
Iade Fransehe republiek is men zeer
ingenomen met de ontvangst van den zoon
van een Fransch admiraal, luitenant burg
graaf de Couverville, op zjjn reis
door het noorden van Rusland in een
Russich kamp bg de stad Jaroslavi, waar
feesten ter zgner eere, o. a. een schitterend
avondfeest werd gegeven.
Door de vriendelijke ontvangst getroffen,
zond de Burggraaf een telegram daarover
aan den Franschen gezant, die weer aan
den President der Rupubiiek seinde .Twee
dagen later betuigde graaf M o n t e-
b e 11 o, in opdracht vau Casimir
P e r i e r, uit naam van Frankrgk en het
Fransehe leger zjjn dauk voor de hartelgke
ontvangst.
De President der Fransehe republiek
heeft ter gelegenheid zgner verkiezing eu
ter gelegenhsii van den nationalen feest
dag op 14 Juli een besluit geteekend,
waarbij 374 personen, die veroordeeld wa
ren wegens vergrijnen bjj werkstakingen
geheel of gedeeltelijk ontheffing van straf
krjjgen. Onder ben is geen enkele, die
veroordeeld is wegens ophitsing tot plun
dering en moord door middel der drukpers.
EenFrausch blalLe Croix brengt ons
deu rechter P e t i t i n, van N >zeroy (Jura)
du bg gestorven en begraven is, in her-
inuering. Het feit op zichzelf is niet bi
zonder belangwekkend, maar meneer de
rechter is in 1870 de «held» van een voor
val geweest, dat wel de herinnering waard i».
De Pruisen badden Nozeroy bezet, eu
Petetin, toeD burgemeester van dat plaats
je, wees ban het seminarie aan en zeide:
«Gaat oaar die fabriek van zwart gedier
te, daar veroorloof ik u alles.»
Weldra werd die zonderlinge magistraat
zelf door de Pruisen ter dood veroordeeld.
Hg had maar juist den tjjd, om te vluch
ten Daarde «fabriek van zwart ge
dierte», waar hg liefdadig werd opgeno
men. De overste stond hem zelfs zjjne
kamer en zjjn bed af en redde hem zoo
van een zekeren dood, want in het semi-
een loopend vuur verspreidde zich nog in den
nacht de ijselijke tijding, dat Fernando dood,
dat de edele heer van het slot vermoord is!
De goede Gravin zonk bewusteloos aan mijne
voeten neder. Ach, wat zal dat een verschrik
kelijke nacht voor u geweest zijn! En
nu welk eene vreugde, welk een gejubel!
O, ik arme man zie mijn beer weder. Nu eerst
wordt mij het leven dierbaar en aangenaam.
Zulk eene blijdschap durfde ik niet hopen.
Kom, nog weet de Gravin niet, dat gij
leeft en hier zijt. Volg mij, ik snel de
trap op; de vreugde maakt mij jong. O, wist
zij het al! Ieder oogenblik, dat zij te vergeefs
treurt, ligt mij loodzwaar op mijn hart.//
Zoo sprak dc dienaar en snelde naar de trap
heen en trok zijn heer, wien nog de kracht
ontbrak om zoo snel te volgen, met zacht ge
weld naar zich toe.
Nauwelijks had hij de deur van de kamer
der Gravin half geopend,of in opgeruimde haast
riep hij reeds: «Treur niet, edele vrouw, loof
cn dank God; uw gemaal leeft!// Maar ach,
de kamer was ledig.
«Mijn God!// riep Fernando in den grootsten
angst uit: //wat is hier gebeurd? Spreek, man
hebt gij de Gravin den vorigen nacht hier nog
aangetroffen? of liegt gij slechts, en wilt mij
door eene vreeselijkc onzekerheid de ontzet-
tende smart doen bedaren?//
«Zoo waar ik leef en uw trouwe dienaar
ben,«antwoordde gene,// ik spreek de waarheid.//
«En hebt gij," viel Fernando hem in de rede
«den ganschen nacht geen geschrei in cn buiten
het slot gehoord?//
narie zochten de Pruisen hem niet.
Maar, hoewel hij het leven aan do
priesters dankte, heeft P e t e t i n 1 iet
nagelaten, na den oorlog tot aan r n
dood toe hen nit alle macht te vervo gen.
De anarchist Lega, die onlangs eon
aanslag op het leven van den Italiaan-
schen premier C r i s p i heeft gepleegd, is
door het Hof voor strafzaken te R mie,
tot 20 jaren gevangenisstraf veroord ;!d.
Te Nizza is de Italiaan B o n a r o,
die na Oarnot's moorl in een koffie-
hnis zeide«Dat is goed gedaanzoo ga
het alien,C r i s p i incluis,» door de rechi-
bank tot zes maanden gevangenis 1.
veroordeeld.
Het bestuur van het Iuternationalo
journalisten-congres, dat in Antwerps;, is
gehouden, heeft besloten het nu eerstvol
gend Congres te doen bijeenkomen :u
Génève, welke stad met St. Petersburg in
aanmerking kwam.
De Berlijoscbe koffiehuishouders, d
steeds in een bier-oorlog zjjn mei, ue o-
ciaal-democraten, hebben in eene gehou 1-, n
vergadering het besluit genomen om die
heeran stilletjes te laten pruttelen u-
meuspauneu tegen hunne iuriehti: g :i,
daar het verbod der sociaal-democriiü c y
leiders om hun bier te drinken geen or r-
wegecden invloed op het bitrverbru'k
heeft.
Te Halberstadt werd Zondag de al-
gemeene vergadering gehouden vau d«n
«Eath. Yolksbood» Volhsverein jür das
katholische Deutschland)Na eene plechtige
godsdienstoefening in den voormiddag,
werd des namiddags 4 uur in de smaak
vol versierde feestzaal de vergadering u-ei
een welkomstgroet van den directeur d r
plaatselijke afdeeling geopend. De d L a
Rötscher, bracht een Hoch\ uit op
Keizer en Paus, waarna de Landdag-af
gevaardigde Roeren van K al e n
terugblik wierp op de treutige tijden vv
den Kulturkampj, waarvan hei, -
slacht nog gruwen zalhij hesprak vervol
gen de gevaren der sociaal-democratie u
de noodzikeljjkheid van het vereenigic; -
leveD, terwgl hg ten slotte opwekte tot
trouwe deelneming aan de a. s. 41e Al-
gemeene Vergadering van Duiteche Ka
tholieken te Keulen in de dagen vo.u
2630 Aag. e. k.
Nadat, de algemeene secretaris dr. P j -
per had aangetoond, hoe de eociaal-iL~
mocratie niet enkel de maatschappij, maar
ook de Kerk bedreigt, en tot wakij a
tegenweer door volksvergaderingen, vlug
schriften en vooral het steunen van den
Volksverein had aangemaand, was hst
woord aan den populairen Csntrumsr do-
naar dr. Lieber, die begon met eoi o
beantwoording van de vraag, waar urn
naast het Centrum nog een «Volksbond»
was noodig geweest. De stichting van den
«Volksbond voor het Katholieke Duitse. -
land,» zeide bg, is eenvoudig Windt-
h o r s t's antwoord geweest op de uit
daging van het sociaal-democratisch con
gres te Halle, hetwelk openljjk aan e
Katholieken den oorlog had verklaau.
«Niet het geringste,// hernam de dienaar,
«en ik heb toch bijna den ganschen naelit
slapeloos doorgebracht.//
Fernando lag in de grootste droefheid op
een stoel» en sprak geen woord. Nu eens wierp
hij een blik op de nog gloeiende aseh van den
haard, welke het gezegde van den dienaar be
vestigde, en dan weder op dc ledige, geopende
kast, welke in haast geledigd schoen te zijn.
Nu gaf hij zijn dienaar hevel om alle ka
mers, ja alle hoeken van het slot nauwkeurig
te doorzoeken,of nergens een spoor van Valeria
zou te ontdekken zijn. Hij echter bleef in li.'
kamer achter. De schrikkelijke onzekerheid of
zij en haar kind leefde en waar zij zich ron
den kunnen bevinden, bestormde zijn hart.
Toch troostte hjj zich mot de gedachte, dat zij
om dc vervolgingen van Ovicdo te ontgaan,
in haast in een naburig klooster gevlucht kin
zijn.
In die meening werd liij versterkt door dc.
omstandigheid, dat hij den sleutel van dc ver-
wijderdste tuinpoort vermiste en vooral ook het
geschenk, dat zij voor zijne terugkomst ver
vaardigd en in de haast op haar werktafeltje
achtergelaten had. Met stormachtige vreugde
greep hij daarnaar en las daarop de woorden:
Den trouwen terugkeerenden Fernando van
zijne gemalin.//
Duizendmaal kuste hij het en weende heetc
tranen. «Daaraan,// zuchtte hij, //dierbare trou
we gemalin, erken ik uwe teedere genegenheid.
Welke schoone gedachten. Welk eene zoete.,
vriendelijke toekomst moest u voor den geest
zweven, toen gij dit geschenk vervaardigde!-.
