No. 2185.
Zondag 16 September 1894.
19 de Jaarga
Eene waarschuwing.
BUITENLAND.
Waanzinnig.
Duitschland.
Frankrijk.
HI
I I«S{ I COMAE
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland c
Afzonderlijke nummers
f 0,85
1,10
1,80
0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
M-.Tir.NDRl,
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels. 30 Cents.
Elke regel meer5
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en V r ij dag-a vond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Puhlicitè Etrangère
G. L. DA UBE f Co JOHN F. JONES,Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre.
Zijdie zich met 1 October
a. s. abonnee ren op de NIEUWE
HAARLEMSCHE COURAN1 en het
ZON DAGSBLAD ontvangen de nog gedu
rende deze maand verschijnende nummers
gratis.
Ook hebben nieuwe abonnAs recht op de
premie: DE ERFENIS EENER MOE DER,
door Julius, eene keurig geschreven novelle,
tegen den prijs van f 0,30, franco per
post ƒ0,40.
Ean schoon woord werd op het Congres
van den Belgischen Volksbond gesproken
door den heer Verhaegen, *au Gent.
Hjj wees in keurige taal op het verschil,
dat bestaat tusschen de socialisten en hunne
tegenstanders met betrekking tot de be
hartiging van de volksbelangen. De eersten
spreken varj de grieven, die de werklieden
kunnen doen gelden tegen de bestaande
sociale toestanden en hitsen ben tegen de
gegoeden op; de laatsten wgzen integen
deel op de plichten van den werkman en
sporen hem aan om geduld en verdraag
zaamheid te oefenen en met kalmte de
toekomst in te zien.
Zulke taal vond natuurlijk weerklank
bij de vertegenwoordigers der verschillende
werklieden-vereenigingen, die het Congres
bjj woonden, want daarin ligt zoo juist de
verhouding opgesloten, welke bestaat tus-
schen de ware en de valsche vrienden van
den werkman.
Een sociaal-democraat zegt het heil van
de arbeidende klasse te wenschen, maar
slaat juist den verkeerden weg in om zijn
doel te bereiken. Hij zoekt op hetgeen
verkeerd is en verbetering behoeft, maar
niet om dat verkeerde weg te nemen en
er iets beters voor in de plaats televen.
Indien bg al iets beters in de plaats van
het oude wit stellen, dan is het zoo mo
gelijk nog afkeurenswaardiger dan Intgeen
bestond.
Maar de socialist streeft er ook naar
om het slechte door het betere te vervan
gen. Hjj rjjt de socials wonden opea om
er alle pijn en smart van te doen gevoe
len. Hij rukt de verbanden, welke er door
eene lisfdergke hand ter genezing cp zjjn
gelegd, met ruwe hand weg, om de smart
zoo mogeljjk te vergrooten, en g et er
geen verzachtende balsem op, maar laat
de wonde geopead, om de daardoor ont
stane ontevredenheid te prikkelen ca den
mensch te verbitteren.
Zulk eene handelwjjze kau niet den
naarn van genezen dragen. Integendeel
werkt men er voldoende aan mede om
hetgeen misschien gemakkelijk ware te
heelen, voor goed ongeneeslijk te maken.
Dit bedoelde de heer Verhaegen
met zjjna opmerking, dat de socialisten
steeds hoog opgeven van de grieven, die
de werkman heeft. Wjj meeneu zelfs nog
sterker te kunnen spreken en verklaren,
dat het bjjna een wonder moet beeten,
dat nog niet de groote meerderheid van
den handwerksatand tot het socialisme is
overgegaan. Indien de godsdienst niet
aan tal van werklieden eene betere over
tuiging had geschonken omtrent de ware
oorzaken van de maatschappelijke kwalen,
dan zou het socialisme bg ons te lande
nog dieper wortel hebben geschoten dan
thans reeds het geval is.
FE U1LLE TON.
8.)
Vervolg en Slot.)
Nadat de Graaf naar verschillende bizon-
derheden gevraagd had, was het hem als kreeg
hij op eens eene ingeving. Zonder een woord
te spreken, liep hij, door Anna gevolgd, naar
het gebouw en de trappen op, naar de kamer,
die zijne ongelukkige echtgenoote tot woning
diende. Zij was verlaten! Hij doorliep de aan
grenzende kamer, het portaal, het geheele ge
bouw, nergens was zij te vinden!
Intusschen was de avond gevallen en een
dof gerommel van een naderend onweder deed
zich al sterker en sterker hooren. De Graaf,
zoowel als de ouders van het kind, verkeer
den in de hevigste spanning.
De eerste beval onmiddellijk om het ver
vallen gedeelte van het gebouw nauwkeurig
te doorzoeken, als ook den tuin, het voorplein
en de kapel. Intusschen doorkliefden enkele
bliksemstralen de lucht en er verhief zich een
storm, die de toppen der boomen van het
woud vreeselijk tegen elkander deden slaan,
en menige lei van het dak afrukte, zoodat
men vreesde, dat weldra het geheele gebouw
in puin zou storten.
Op eens, terwijl de storm voor een oogen-
blik bedaard was, om daarna met verdubbelde
kracht te beginnen, werd er bij herhaling
hevig op de groote poort geklopt. Eene straal
Gelukkig weet de kern van deo b#nd-
werksstand beter en telt het socialisme
zjjne aanhangers bg voorkeur onder die
werklieden, die meer van prateu en rede
neeren houden dan van zelf de handen
uit de mouwen te steken om het verkeerde
en slechte, zooveel in hun vermogen is
te bestrgden.
De tegenstanders der socialisten sluit3n
volstrekt niet hunne oogen voor het lot
van den werkmaö, hoewel dit dikwerf
wordt beweerd. Ook zjj onderzoeken de
wonden van het maatschappelijk lichaam.
Ook zg pglen de diepts er van, maar
laten daarna de zieke plekken niet onbe
dekt. De liefde voor hunne medemensehen
drgft er hen toe om de pgD, welke de
wonde veroorzaakt te verzachten op het
zelfde oogenblik, dat zg onderzoeken op
welke wjjze het best de genezing wordt
bevorderd.
Zulk eeue handelwijze staat dus lijn
recht tegenover hetgeen door de sociaal
democraten wordt gedaan, en dit moet
leiden tot geheele genezing vaa het kwaad,
voor zoover dit mogelijk is.
Dit laatste voegen wij er onmiddelljjk
aan toe, want niemand zal willen be
weren, dat een volmaakte toestand hier
op aarde kan worden bereikt. Er zullen
altjjd mo8ilgkheden blijven bestaaD, welker
oplossing niet kan tot stand komen. Eu
wat misschien op het oogenblik zeer goed
en nuttig voor den werkman mag heeten,
kan over een zeker aantal jaren juist het
tegendeel wezen.
Het is in onze oogen dan ook eene dwaas
heid om te spreken van een heilsstaat,
waarin de werkman geen wenschen en
verlangens meer kan koesteren en waarin
alle zorgen en moeilijkheden zijn opge
heven. Wie dat aan den werkman voor
spiegelt, is geen vriend van hem, maar
wekt begeerten bij hem op, teneinde hem
ontevreden te maken met zjjn lot.
Veel kwam er in de laatste jaren
hier en eliers tot verbetering van den
toestand van de bandwerksklasse tot stand,
en wij rekenen de rjj vau die verbeterin
gen nog lang niet gesloten. Maar meu
bedenke wel, dat dit slechts geleideljjk
kan gaan, en dat gteu gewelddadige om
verwerping van het bestaande slechts esn
enkelen stap verder kan brengen op den
weg van vooruitgang.
Ea dit is toch het doel van de valsche
vrienden van den werkman. Men spiegelt
hem vaak voor, dat, als de samenleving
op andere grondslagen was gevestigd, na
dat de bestaande orde van zaken is ver
nietigd, eerst dan een beter tjjdperk voor
hem kan aanbreken.
Maar zou die zoogeuaamle betereorga
nisatie, gegrond op de vernietiging der
verschillende standen in de maatschappij,
duurzaamheid kannen bezitten? Zou de
rechtvnardigheid in hooger mate dau thans
worden betracht? Wjj ontkennen znlks
beslist, want de standecongelgkheid is
maar niet een stelsel, hetwelk door dezen
of genen maatscbappg-hervormer is inge
steld. Deze ODgelgkheid vormt juist het
karakter onzer samenleving, eenvoudig
daarom, omdat geen twee mecschen ter
wereld komen met gelgken aanleg, met
geljjke begaafdheden en met geljjke le
vensomstandigheden, evenmin als er twee
planten in de natuur zjjn bod te wjjzen,
van hoop daalde af in het hart der vertwij
felde moeder! Het kloppen werd herhaald en
hardcV dan te voren. Men spoedde zich naar
de poort en nadat de zware vleugels, die op
hare hengsels knarsten, geopend waren, trad
Bermann de schilder, binnen, die den Graaf
op zijn uitstapje- vergezeld had en, na bij het
slot afscheid van elkander genomen te hebben,
den weg naar zijne woning was ingeslagen.
Hij zag er ontsteld uit en scheen eene be
langrijke tijding te brengen, want nauwelijks
had hij den Graaf bemerkt, of hij trok dezen
ter zijde en fluisterde hem eenige woorden
too, die een bizonderen indruk op dezen sche
nen te maken, daar hij beval onmiddellijk op
weg te gaan en uit voorzorg lantaarns mede
te hemen.
Daarop ging het kleine troepje met Bermann
aan het hoofd, het steile voetpad van de rots
kloof af. Het onweder maakte de lucht nog
donkerder, zoodat het bijna volkomen nacht
was. De orkaan, die zijn toppunt bereikt bad,
maakte het bijna onmogelijk voort te gaan
daartusschen kliefden onafgebroken bliksem
stralen de lucht en het gekraak des donders
werd in duizendvoudige echo's tusschen de
rotswanden herhaald. Weldra kwamen zij aan
eene plaats, waar de rotskloof zoo nauw werd,
dat er nauwelijks plaats genoeg was voor een
eng voetpad, naast hetwelk de gezwollen Giesz-
bach met een donderend geraas in de diepte
neerstortte. Hier waren verbazend groote rots
klompen opeengehoopt, in den loop der eeuwen
van de hooge bergwanden losgerukt, en daar
tusschen eene doodsche wildernis van kale,
die geheel geljjk en gelijkvormig aan el
kander zijn,
Zoolang er dan ook menschen op de
wereld zullen wonen, zoolang zal er stan-
denverschil zjjn op te merken. Dit is
geen onrechtvaardigheid, maar de wil
van den Schepper, die het aldns heeft be
schikt, en waartegen alle manschelijke
krachten te vergeefs in verzet zouden
komen.
Wie omverwerping van het bestaande
wil, behoort daarom niet tot de vrienden
van den werkman. Hjj wenscht geheel
eenvoudig van de verwarring gebruik te
makea om voor zich zelf voordeel te be
halen ten koste van anderen. Noemt men
dit nu liefde voor den werkman, wg weten
er geen betere naam dan dien van het.
grohta egoïsme aan te geren.
Wil men werkeljjk den minderen man
van dienst zjjD, men wgze hem niet op
hetgeen hem in stoffelijk opzicht ontbreekt.
Ten slotte vormt dit toch niet het hoogste
geluk. Maar men houde den werkman
voor oogen, welke verplichtingen hjj tegen
over de maatschajppjj en tegenover zich
zelf heeft te vervullen. Indien deze plichten
trouw worden nagekomen, dan kan het
niet anders, of daardoor wordt het geluk
van den werkman bevorderd.
Helaas, is heden ten dage bjj vele werk
lieden het gevoel voor ban verplichtingen
verstompt, en zjja alle hoogere beginselen
bij niet weinigen geheel verdwenen. Als
dit zoo zon moeten voortgaaD, zonden wg
er aan wanhopen, dat ooit geluk ea tevre
denheid in de werkmansgezinnen terug
keerden.
Maar de overtniging, dat de kracht
van den godsdienst voort werkt,ook ondanks
den tegenstanden godloochenaars en orn-
wentelmgsgezinden, geeft ons goede hoop
voorde toekomsten doetous verwachten,dat
er nog eenmaal een tij Iperk zal aanbreken,
waarin van geen sociale quaestie meer
sprake zal wezen en waarin ook de hand
werksman, geleid door het gevoel voor
zgne verplichtingen, zich gelukkig zal
rekenen mele te werken aa i het heil van
de geheele samenleving.
Om tot dit schoone doel te geraken,
kunnen redevoeringen als die van den
heer Verhaegen uit Gent dienen,
want daardoor wordt de soms weinig na-
denke handswerkman gewaarschuwd voor
noodlottige afdwalingen van den goeden
weg.
Noemden wjj dan ook in den aanvang
zjjn waarschuwend woord zoo schoon, wjj
deden dit vooral,'omdat het zoo juist aan
gaf, in welk opzicht de ware en de val
sche vriepden van den werkman van el
kander verschillen.
Iq den tegenwoordigen tjjl kau niet
genoeg worden gedacht aan het bekende
spreekwoord: Un homrne averti en vaut
deux. Ea tot zulk eene waarschuwing
achten wjj een ieder verplicht, die op de
eene of andere wgze invloed op den werk
man kan uitoefenen.
Italië.
Z<er in het oog loopend, vleit keizer
Wilhelm Italië. Nu heelt hij aan konin
gin Ma r ga ret ha, de gemaliu vau koning
Umberto, de vrouw,waarvan wij onlangs
opeengehoopte boomstammen, struiken en keien.
Yoor zij het smalle voetpad genaderd waren,
dat over de beek liep, beval Bermann den
overigen achter te blijven, waarop hij den
Graaf eenige schreden zijdelings af naar den
voet van een overhangenden rots voerde.
Hier zat eene vrouwelijke gestalte, doornat
van den regen en bevende van koude, in een
hoek, ineengehurkt en hield een kind in hare
armen. Het was Adèle I Nauwelijks had zij
beide mannen gezien, of zij stiet een verschrik
kelijke angstkreet uit, drukte het kind vast
aan hare borst en bevond zich met eenen
sprong buiten hun bereik. Met loshangende
haren vluchtte de krankzinnige in razenden
spoed langs het smalle voetpad voort. Een
tweede kreet, die door merg en been drong,
deed zich boven het rollen van den don
der hoorm.
Anna had haar kind herkend I Gelijk eene
woedende hyena vloog zij de onbekende roof
ster van haar kind na, aan de andere zijde
der beek tusschen de rotsblokken verdwenen.
Maar de beangste moeder had het spoor van
haar kind niet verlorenZij volgde haar op
den voet, en, aan eene wilde troep honden
gelijk, volgden haar de overigen op korten
afstand. Noch de doornstruiken, noch de scherpe
kanten der steenen waren eenig beletsel, en
nauwelijks den grond aanrakende, vloog dc
waanzinnige met baren kostbaren buit voort,
den weg in naar het kasteel.
Intusschen was het onweder voorbijgetrok
ken, en dof deed de donder zich nog slechts
nu en dan op een afstand hooren en flikke-
eeno korte levensschots hebben gegeven,
eene cantate gezonden, door hem zelf ge
dicht en getoonzet, en waarin hg in den
sty 1 der oud8 minnezangers de persoonljjke
en geesteljjke deugden der Koningin
huldigt.
De Keizer van Duitschland kjjkt zeker
door een anderen bril dan onze bericht
gever uit Rome, die van nabjj de zaakjes
in de stad der zeven henvelen en den
gang van zaken aan het Italiaausche Hof
gadeslaat.
Daitscblands Keizer mag zeggen wat
hjj wil, de geestelijke deugden eener vrouw
te huldigen, die Dooit ontbreekt bg god-
delooze Conferentiëa over materialisme in
alle vormen, gegeven door godloochenaars
en afvallige monniken en die tegenwoordig
blijft bjj uiterst gemeene tooneelvoorstel
lingen, waarvan de donna L i n a (eem
vrouw van C r i 8 p i) en jodinnen zich
verwijderden voor haar fatsoen, terwjjl zjj
bovendien haar portret heeft durven schen-
ben aan den dichter, die een lofdicht heeft
vervaardigd op den Satan, zie dan zjjn
ons de huldebetuigingen op geestelijke
deugden, door wie dan ook, aan zoo iemand
gebracht, bg a! den eerbied, dien wij heb
ben voor hooggeplaatste personec, wel
wat te kras.
Wjj mogen wel vragen wat zjjn gees
telijke deugden
Ea dan zien wjj te Rome de heerljjke
figuur van Z. H. Leo XIII, als een ge
vangene in het Vaticaao. Alles heeft meu
Hem ontnomen en Hjj wordt bespot en
verguisd, door een goddeloos gepeupel,
terwjjl een koning Umberto door de
overweldigers der eeuwige stad is neerge
zet in het Quirinaal, zonder dat ook maar
ééa machtige Vorst van Europa zijn stem
doet boorsn, om gepleegd onrecht te her
steller).
Over het schandaal, wat te Rome wordt
bestendigd, door wie dan ook, valt niet
te zvjjgen, zoolang de rechten van den
Paus er worden vertreden.
Eenige bladen, waaronder de Parijsche
Jemps hebben het druk met eene verzoe
ning tusschen den Italiaansehen premier
Cr is pi en het Vaticaao.
In welken zin zou zoo'n verzoening
tot stand moet komen Luisteren wj|,
hoe C ris pi er overdenkt: «Zjj bestaat
hierin zegt hg, dat wjj Z. H da Paus
en de Italiaanscbe regeeriog als goede
naburen leveD, zonder in eenige plagerjj
te vervallen..
Wie in de wereld heeft ooit eene bespot-
teljjker gedachte vernomen, dan in het
brein van den heer Cr is pi ii gevaren.
Z.H. de Paus en tweehonderd millioen
Katholieken zouden in den gepleegden Sta-
tenroof berusten, ter wille van een gehui
chelde vriendschap der Italiaansche re
geering 't Is meer dan be9potteljjk.
De overledene Professor Helmholtz
is op het kerkhof te Charlottenbnrg aller-
plechtigst ter aarde besteld. Vorsten
der wetenschap, de hoogwaardigheidsbe
kleders nit de politieke en militaire
wereld woonden den treurigen gang naar
het kerkhof bjj.
In de presidentskamer van 's Rijks
physisch-technisch instituut te Berljjn,
waar da CLerladene gewerkt heeft, stond
rende bliksemstralen, waaraan men den on-
bepaalclen omtrek der vluchtende had kunnen
herkennen, werden al minder en minder.
Als door furiën voortgezweept, holde de
waanzinnige door de poort van het kasteel,
welke men bij het vertrek in der haast had
opengelaten, en slechts op korten afstand achter
haar volgde (1e moeder van het geroofde kind.
Nog weinige schreden slechts en Anna had
de krankzinnige bereikt, die nauwelijks meer
op de beenen kon blijven staan, tengevolge
der hevige inspanning. Daar wierp de waan
zinnige plotseling de zwai'e poort met een don
derend geraas in het slot en allen waren bui
ten gesloten.
De arme moeder zag zich op eens van haar
kind gescheiden. Zij beproefde het de groote
poort met de inspanning van al hare krach
ten te openen, doch te vergeefs! Toen liep
lij langs den ringmuur, om een punt te vin
den, waar deze over te klimmen was.
//Mijn kind Geef mij mijn kind I" schreeuwde
de vertwijfelende vrouw, terwijl zij hare han
den wrong en weeklaagde, dat zjj een steenen
hart zou vermurwd hebben.
Jozef was intusschen door den Graaf van
alles onderricht cn vernam met toenemende
verbazing alles wat hij hiertoe niet eens had
kunnen vermoeden. Hij was door do zoo plot
selinge verschijning eener vreemde vrouw; die
op zulk eene avontuurlijke wijze zijn kind ge
stolen had, zoowel als door de ongewone bij
omstandigheden zoo opgewonden en verbijsterd,
dat de Graaf al zijne welsprekendheid noodig
had, om hem slechts eenigszins gerust te stel
de ljjkbaar, onder een baldakjju van erica
en dennen- en eikengroen, waarbjj eene
reusachtige versiering van laurier, palmen
en myrthen, de kamer als in eene serre deed
herscheppen. Een prachtige palruentak, die
over het geheele deksel der kist lag, was
de gave des Keizers. Daarnaast kransen
van de familie en van de beide Keizerinnen
Meer dan vierhouderd bloemstnkkeo, sa
menstellingen van lauriertakken enz.
waren maar steeds tot aan het begin van
de begrafenisplechtigheid aangebracht.En
daarbjj waren nog ongeveer honderd kran
sen gezonden, zoo van de Burgemeesters
van Berljjn, van Potsdam, Charlottenburg
Heidelberg enz.
Langs den weg, dien de stoet te volgen
had, wemelde het van studenten-clubs,
academische vereenigingen enz., die met
hare vaandels verschenen waren. De lijk
wagen was met vier paarden bespannen.
Een vorst der wetenschap werd ten grave
gebracht.
Men kan zich voorbereiden op éen of
meer toespraken van prins V o n Bis
marck, nu eerstdaags eenige gezelschap
pen uit Pozen en West-Pruisen op Var-
zin zullen bomeD, om hem te begroeten.
De oude hetr is volstrekt niet ingenomen
met de toegeeflijkheid der Regeering in
da Poolsche politiek.
Keizer Wilhelm heeft een fraai ge
bonden Franschea Bjjbel edition luxe
de Hoffman) geschonken aan de hervormde
kerk te Courcelles (Lotharingen), in welke
gemeente zijn kasteel Arsville staat. Na
tuurlijk had het overhandigen van het
Keizerljjk geschenk met groote plechtig
heid plaats. Baron Ha m mers tein, pre
fect van Lotharingen, burgerlgke- en
militaire autoriteiten en een groot aantal
andere menschen waren er hij tegen
woordig, die moesten hooren, zijner Msjes-
teits geneigdheid tot eene verzoenende
staatkunde in de overwonnen landen. Wat
eene bittere ironie voor de Roomsch Katho
lieke bevolking! Een protestantsche bjj
bel een symbool te noemeu van ver
zoening in Lotharingen.
De Figaro komt weer met een nieuwtje
voor den dag, waarover in republikeinsche
kringen niet een weinig gelachen zal wor
den. Sprekende over den Hertog van
Orleans, oudste zoon en erfgenaam van de
titels van zjjn vader den overleden Graaf
van Parjj', deeldt het blad mode, dat hg
bg zijn optreden als «pretendent» zgns
vaders vertrouwden raadstran, den beken
den Graaf d'H a u s s o n v i 11 e, zjj het
dan ook in beleefden vorm, zgn afscheid
heeft gegeven. Hjj wilde, wordt door de
Figaro opgemerkt, zoogoed als keizer
Wilhelm, zgn Von Bismarck
laten vallen, al was het maar alleen
om van zich te doen sprekeD, iets waar
van «onze loteling» zooals de Orleanisten
hem noemen, lang niet afkeerig is.
Da Hertog van Orleans heeft in zgne
qualiteit van pretendent na de begrafenis
van zgn vader in het Grosvenor-Hótel te
Londen eene depntatie van ongeveer dai-
zend royalisten onthaal! op eene korte
toespraak, aldns eindigend «Ofschoon nog
jong, weet ik zeer goed, welke plichten
voortaan op mij rusten. Gesteund door
mjjne liefde voor Frankrjjk, zal ik al mjjn
kracht en energie besteden aan de ver-
len. Deze zette hem alles duidelijk uit elkan
der, met de verzekering, dat het kind geen
leed geschieden zon. Hij kende den toestand
zijner ongelukkige vrouwzij zou het kind,
dat zij voor haar eigeu kind hield, in elk
geval op de zorgvuldigste wijze verplegen, de
ouders moesten het haar slechts eenigen tijd
laten behouden, dan zou er misschien nog
langs dezen weg beterschap in den toestand
der zielskranke mogeljjk zijn in het ergste
geval kon binnenkort, zoodra de eerste aanval
zou uitgewoed hebben, de gelegenheid wor
den waargenomen, het kind aan de ouders
terug te geven. Jozefs vrouw was echter na
tuurlijk niet te bewegen haar kind uit het
oog te verliezen, en men besloot daarom, dat
zij naast de kamer der krankzinnige zou gaan
wonen en zoo mogelijk als kindermeid over
haar eigen kind in dienst zou treden.
Tot dit plan gaven Jozef en Anna beiden
hunne toestemming, die de Graaf door de
belofte eener aanzienlijke geldsom nog meer
bekrachtigde.
Nu kon Anna zich dagelijks en ieder uur
met eigen oogen overtuigen, dat de Gravin
haar kind met de innigste hartelijkheid be
handelde, ofschoon het lang duurde voor deze
zich liet overhalen Anna als bonne aan te
nemen. Men moest er zich mede tevreden
stellen, haar te beluisteren en langzamerhand
daardoor aan de tegenwoordigheid van Anna
te gewennen, dat deze als dienstbode alles
wat de Gravin voor zich en haar kind behoefde
in de kamer bracht.
Zoo lang zich eene vreemde in hare nabjj-
